Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.847.2020.2.AG
z 12 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2020 r. (data wpływu 3 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu wykupionego po zakończeniu umowy leasingu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 25 lutego 2021 r. (data wpływu 1 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu wykupionego po zakończeniu umowy leasingu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą jako wspólnik dwuosobowej spółki cywilnej na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej. Wybrał opodatkowanie podatkiem liniowym w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Spółka cywilna, której wspólnikiem jest Wnioskodawca, zawarła z podmiotem świadczącym usługi leasingowe umowę leasingu samochodu osobowego dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Samochód był przedmiotem leasingu operacyjnego.

W okresie leasingu spółka cywilna odliczała 50% VAT z każdej faktury otrzymanej od leasingodawcy, pozostała kwota była księgowana w koszty uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Spółka cywilna odliczała również 50% VAT z faktur dokumentujących wydatki eksploatacyjne i serwisowe, pozostałą kwotę z faktur zaliczał do kosztów uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w wysokości 75%.

Zgodnie z treścią umowy leasingowej, po jej zakończeniu spółka cywilna skorzystała z prawa wykupu przedmiotu leasingu. Umowa leasingu została zakończona. Spółka wykupiła przedmiot leasingu (samochód) bez zamiaru wykorzystania go w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a jedynie z zamiarem przeznaczenia samochodu na cele osobiste, prywatne wspólników spółki cywilnej (w tym Wnioskodawcy), niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wykup samochodu został udokumentowany fakturą VAT wystawioną na spółkę cywilną. Spółka nie dokonała odliczenia podatku VAT. Przedmiot leasingu (samochód) nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych spółki cywilnej, tylko został przekazany wspólnikom na ich cele osobiste. Tym samym Wnioskodawca stał się współwłaścicielem samochodu i zaliczył go do swojego majątku prywatnego.

Wnioskodawca wraz z drugim wspólnikiem spółki cywilnej zamierzają sprzedać samochód w okresie nie krótszym niż 6 miesięcy liczonym od ostatniego dnia miesiąca, w którym nastąpił wykup samochodu.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku udzielono odpowiedzi na następujące pytania.

Od kiedy Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie Spółki cywilnej?

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej od (…) 2012 r.

Jaki jest zakres działalności Spółki cywilnej?

Spółka cywilna świadczy usługi blacharsko-lakiernicze (sklasyfikowane pod numerem PKD 45.20.Z, tj. konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli).

Na jaki okres (od kiedy do kiedy) była zawarta umowa leasingu operacyjnego, której przedmiotem był samochód osobowy?

Umowa leasingu operacyjnego, której przedmiotem był samochód osobowy, była zawarta od (…) 2017 r. do (…) 2020 r., z tym że Spółka cywilna w dniu (…) 2019 r. podpisała umowę dotyczącą przejęcia (cesji) ww. leasingu i stała się stroną ww. umowy od dnia (…) czerwca 2019 r. (leasing operacyjny, której przedmiotem był samochód osobowy w Spółce cywilnej był zawarty na okres od (…) czerwca 2019 r. do (…) września 2020 r.).

Kiedy nastąpił wykup przez Spółkę cywilną przedmiotu leasingu w postaci samochodu osobowego?

Wykup przedmiotu leasingu przez Spółkę w postaci samochodu osobowego nastąpił w dniu (…) 2020 r., bez zamiaru wykorzystywania go w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a jedynie z zamiarem przeznaczenia go na cele osobiste (prywatne) wspólników spółki cywilnej. Przedmiot leasingu (samochód osobowy) nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych Spółki cywilnej.

Kiedy Wnioskodawca stał się współwłaścicielem samochodu osobowego, który zaliczył do majątku prywatnego?

Wnioskodawca stał się współwłaścicielem samochodu osobowego i zaliczył go do swojego majątku prywatnego w dniu (…) września 2020 r.

Kiedy ma nastąpić zbycie samochodu osobowego?

Wnioskodawca zamierza sprzedać udział we własności samochodu osobowego w okresie nie krótszym niż 6 miesięcy, liczonym od ostatniego dnia miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie).

Czy sprzedaż udziału we własności samochodu osobowego (niewprowadzonego do środków trwałych Spółki cywilnej) z majątku prywatnego Wnioskodawcy po upływie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie (wykup), spowoduje u Wnioskodawcy powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, zważywszy na fakt, że udział we własności samochodu osobowego jest zaliczany do majątku prywatnego Wnioskodawcy i zważywszy na fakt, że udział ten nigdy nie będzie składnikiem majątku działalności gospodarczej prowadzonej w formie Spółki cywilnej, stanowisko Wnioskodawcy jest następujące: sprzedaż udziału we własności samochodu osobowego z majątku prywatnego po upływie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie (wykup), nie spowoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią ww. przepisu nie stanowi źródła przychodów odpłatne zbycie rzeczy m.in. ruchomych, poza działalnością gospodarczą, jeśli następuje po upływie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. przez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy zawiera katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów. Jednym ze źródeł przychodów jest wymieniona w pkt 3 pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy: przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Odrębnym od pozarolniczej działalności gospodarczej źródłem przychodu jest wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy: przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Wyłączenie zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 obejmuje w szczególności te składniki majątku, które są wykorzystywane w działalności gospodarczej lub zostały z niej wycofane, a przy tym spełniają warunki określone w art. 14 ust. 2 pkt 1, a więc podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka cywilna, której wspólnikiem jest Wnioskodawca, zawarła z podmiotem świadczącym usługi leasingowe umowę leasingu samochodu osobowego dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Umowa leasingu operacyjnego, której przedmiotem był samochód osobowy, była zawarta od (…) 2017 r. do (…) 2020 r., z tym że Spółka cywilna w dniu (…) 2019 r. podpisała umowę dotyczącą przejęcia (cesji) ww. leasingu i stała się stroną ww. umowy od dnia (…) czerwca 2019 r. Leasing operacyjny, której przedmiotem był samochód osobowy w Spółce cywilnej był zawarty na okres od (…) czerwca 2019 r. do (…) września 2020 r. Umowa leasingu została zakończona i Spółka wykupiła przedmiot leasingu (samochód) w dniu (…) września 2020 r., bez zamiaru wykorzystania go w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a jedynie z zamiarem przeznaczenia samochodu na cele osobiste, prywatne wspólników Spółki cywilnej, w tym Wnioskodawcy, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Samochód nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych spółki cywilnej. W dniu (…) września 2020 r., Wnioskodawca stał się współwłaścicielem samochodu osobowego i zaliczył go do swojego majątku prywatnego. Wnioskodawca zamierza sprzedać udział we własności samochodu osobowego w okresie nie krótszym niż 6 miesięcy, liczonym od ostatniego dnia miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że jeżeli w istocie, wykupiony po zakończeniu umowy leasingu samochód nie był wykorzystywany przez Spółkę, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem w działalności gospodarczej i nie został zaliczony do składników majątku tej działalności, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży udziału we własności samochodu osobowego, nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej. Wówczas skutki podatkowe sprzedaży takiego samochodu należy rozważyć pod kątem powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d tej ustawy, czyli odpłatnego zbycia rzeczy. W konsekwencji, planowana sprzedaż udziału we własności samochodu osobowego będzie skutkować powstaniem przychodu z tego źródła, jeżeli nastąpi przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpi jego nabycie. Natomiast obowiązek podatkowy nie powstanie u Wnioskodawcy, jeżeli zbycie udziału we własności samochodu osobowego będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie tego samochodu.

Z uwagi na to, że Wnioskodawca wskazał, że zamierza sprzedać udział we własności samochodu osobowego w okresie nie krótszym niż 6 miesięcy, liczonym od ostatniego dnia miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie, po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży udziału we własności ww. samochodu.

Reasumując – sprzedaż udziału we własności samochodu osobowego (niewprowadzonego do środków trwałych Spółki cywilnej) z majątku prywatnego Wnioskodawcy po upływie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie (wykup), nie spowoduje u Wnioskodawcy powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej.

Dokonana przez Organ ocena stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę dotyczy wyłącznie skutków podatkowych ze sprzedaży udziału we własności samochodu osobowego, jakie w przedmiotowej sprawie wystąpią po Jego stronie. Interpretacja nie rozstrzyga natomiast kwestii obowiązków innych podmiotów, w tym drugiego wspólnika Spółki cywilnej.

Końcowo należy też zauważyć, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różnić od zdarzenia, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.