Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.227.2021.2.MM
z 14 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 kwietnia 2021 r. (data wpływu 19 kwietnia 2021 r.) uzupełnionym pismem Strony z 10 maja 2021 r. (data wpływu 12 maja 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 28 kwietnia 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek powstałych po podziale działki nr 1 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek powstałych po podziale działki nr 1.

Wniosek został uzupełniony pismem Strony z 10 maja 2021 r. (data wpływu 12 maja 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 28 kwietnia 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i związane z nim zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w dniu 8 czerwca 1979 r. jako rolnik nabył na podstawie umowy przeniesienia własności działki nr 2, nr 3 i nr 1 stanowiące grunty rolne o łącznej powierzchni 2.9770 ha. W latach 80-tych grunty te odrolniono, nie nastąpiło to na wniosek Wnioskodawcy.

W dniu 30 września 2008 r. Rada Miejska w (...) dokonała zmiany Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego miasta (...) oraz wsi (…), (…) i (…) (Dz. Urzęd. Woj (…) z 2008 r. nr 89 poz. 2094) nazywanym dalej MPZP. W wyniku tej zmiany działka nr 1 została przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, drogi dojazdowe, ciąg pieszy oraz sady i ogrody. Zmiana dokonana w MPZP nie nastąpiła na wniosek Wnioskodawcy.

Wnioskodawca od roku 1979 r. do 2019 r. prowadził gospodarstwo rolne o powierzchni
ok. 11 ha. Uprawiał cały areał, w tym działkę nr 1. Wnioskodawca był rolnikiem ryczałtowym.

Wnioskodawca w 2019 r. przeszedł na emeryturę. Również w 2019 r. Wnioskodawca działkę nr 1 podzielił, w wyniku tego podziału powstała działka nr 1/1. Również w 2019 r. Wnioskodawca wydzierżawił córce całe gospodarstwo i grunty rolne umową notarialną by móc pobierać świadczenie.

W dniu 19 lutego 2021 r. Burmistrz Miasta (...) decyzją zatwierdził podział działki nr 1/1 na dziewięć działek:

• pięć pod zabudowę mieszkaniowa jednorodzinną: nr 1/2 o pow. 0,1167 ha, nr 1/3 o pow. 0,1287 ha, nr 1/5 o pow. 0,1638 ha, nr 1/6 o pow. 0,1514 ha, nr 1/8 o pow. 0,1348 ha;
• jedna nr 1/10 o pow. 0,3309 ha pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną ciąg pieszy, ogrody i sady,
• trzy tj. nr 1/4 o pow. 0,0670 ha, nr 1/7 o pow. 0,0660 ha, nr 1/9 o pow. 0,1194 ha przeznaczono pod drogi i z mocy prawa przeszły one na rzecz Gminy (...).

Podział nastąpił na wniosek Wnioskodawcy z 2020 r.

Grunty rolne, jak i te stanowiące wydzielone działki po podziale, Wnioskodawca traktował jako majątek, który pozostanie dla dzieci. Sąsiednie grunty należące do innych osób zostały również przeznaczone na działki budowlane i drogi.

Obecnie w związku z tym, że Wnioskodawca zaprzestał gospodarowania i prowadzenia działalności rolniczej oraz przejściem na emeryturę, Wnioskodawca zamierza sprzedać działkę nr 1/3 o pow. 0,1287 ha. Wnioskodawca zamiaru sprzedaży nie ogłaszał ani w prasie, ani w internecie, ani u pośredników nieruchomości. Zainteresowany nabyciem działki trafił do Wnioskodawcy poprzez sąsiadów.

Docelowo jeśli będą dalsi zainteresowani, co w obecnej sytuacji na rynku nieruchomości jest bardzo prawdopodobne, Wnioskodawca będzie chciał zbyć również pozostałe działki nr 1/2, 1/5, 1/6, 1/8 i 1/10. Środki uzyskane ze sprzedaży Wnioskodawca zamierza wykorzystać na cele prywatne, remont własnego domu, zabezpieczenie na starość, ewentualnie darowizny dla dzieci.

Działki nie są uzbrojone.

W piśmie uzupełniającym z 10 maja 2021 r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy następująco:

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 28 kwietnia 2021 r. Wnioskodawca uzupełnia wskazany brak formalny, tj. oświadcza, że w związku z dzierżawą (umowa dzierżawy emerytalna), o której mowa we wniosku była określona płatność w ten sposób, że tytułem czynszu dzierżawnego Dzierżawca uiści do 31 marca danego roku na rzecz Wydzierżawiających kwotę odpowiadającą wysokości pobieranych przez Dzierżawcę dopłat bezpośrednich od (…) do gruntów stanowiących przedmiot umowy. Z kolei podatek rolny i wszelkie inne opłaty związane z gruntem (np. dot. melioracji) uiszczają właściciele gruntu.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak zostało wskazane we wniosku na posiadanych gruntach ornych, w tym działce nr 1 (oznaczenie przed podziałem), Wnioskodawca prowadził uprawę roślin (okopowe np. ziemniaki) oraz zbóż, a także wypasał zwierzęta gospodarskie. Działki te były wykorzystywane przez Wnioskodawcę tylko w ramach prowadzonej przez niego działalności rolniczej, a Wnioskodawca - wówczas jako rolnik ryczałtowy - prowadząc tę działalność korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

W dniu 9 lutego 2019 r. m.in. działka nr 1 (oznaczenie przed podziałem) (wyłączna własność Wnioskodawcy) została przekazana w dzierżawę córce Wnioskodawcy. W związku z dzierżawą (umowa dzierżawy emerytalna), o której mowa we wniosku, była określona płatność w ten sposób, że tytułem czynszu dzierżawnego Dzierżawca uiści do 31 marca danego roku na rzecz Wydzierżawiających kwotę odpowiadającą wysokości pobieranych przez Dzierżawcę dopłat bezpośrednich od (…) do gruntów stanowiących przedmiot umowy. Z kolei podatek rolny i wszelkie inne opłaty związane z gruntem (np. dot. melioracji) uiszczają właściciele gruntu. W związku ze sprzedażą przez Wnioskodawcę działki nr 1/3 umowa dzierżawy została rozwiązana w części dotyczącej tejże działki. Umowa dzierżawy nie obowiązuje również działek nr 1/4, 1/7 i 1/9.

Wnioskodawca wskazuje, że dokonanie podziału było skutkiem okoliczności, że w kierunku działki nr 1 postępowała zabudowa mieszkaniowa. Wypasanie w tym miejscu zwierząt i dokonywanie upraw powodowałoby emisje uciążliwych zapachów dla okolicznych mieszkańców. Ponadto na skutek licznych budów w okolicy działki nr 1 (oznaczenie przed podziałem) został rozregulowany poziom wód gruntowych (np. przerywane były dreny, tworzą się rozlewiska), co przyczyniło się do znacznego spadku pozyskiwanych plonów.

W tym miejscu Wnioskodawca zauważa, że na skutek działań Urzędu Miasta i Gminy (…) (lata 1986-1989) doszło do zatwierdzenia projektu podziału gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne w zakresie dotyczącym w/w działki nr 1 (oznaczenie przed podziałem). Z protokołu z posiedzenia dotyczącego rozpatrzenia wniosków i uwag zgłoszonych przez obywateli do projektu planu szczegółowego terenów budownictwa jednorodzinnego
w (...) (16/01/1986) wskazano, że nie uwzględniono wniosku Wnioskodawcy dot. pozostawienia gruntów w użytkowaniu rolniczym uzasadniając to okolicznością, że pozostawienie działki w dotychczasowym użytkowaniu „przekreśla generalnie realizację zabudowy mieszkaniowej w tym rejonie miasta”.

W dniu 20 kwietnia 2021 r. Wnioskodawca sprzedał działkę nr 1/3. Nie umieszczał nigdzie ofert sprzedaży tej działki. Kupujący sami zgłosili się do Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie będzie angażował w oferowanie pozostałych działek na sprzedaż środków masowego przekazu ani pośredników nieruchomości. Nie ma zamiaru również umieszczać żadnych reklam na działkach.

Środki finansowe uzyskane z tytułu sprzedaży działki nr 1/3 oraz ewentualnej przyszłej sprzedaży działek o nr 1/2, 1/1, 1/6, 1/8, 1/10 mają przyczynić się do zaspokajania potrzeb Wnioskodawcy oraz jego rodziny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 10 maja 2021 r.):

1. Czy dokonana transakcja dostawy (sprzedaży) działki nr 1/3 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
2. Czy sprzedaż kolejnych działek nr 1/2, 1/5, 1/6, 1/8, 1/10 na które nie ma obecnie zainteresowanych kupców będzie się wiązać z obowiązkiem zapłaty podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku z 10 maja 2021 r.):

Ad 1

Wnioskodawca uważa, że dokonana sprzedaż działki nr 1/3 nie wiąże się z obowiązkiem zapłaty podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nabył w 1979 r. tą nieruchomość na potrzeby własne tj. prowadzenia gospodarstwa rolnego, a nie dla działalności gospodarczej, której nigdy nie prowadził i nie był podatnikiem VAT. Sprzedaż działki nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca nie dokonał uzbrojenia działki, dokonywać tego będą kupujący.

Wnioskodawca w związku z przejściem na emeryturę zakończył działalność rolniczą i w ramach zarządu swoim majątkiem grunty rolne wydzierżawił córce, w tym działkę nr 1/3. Zgodnie z zapisem umowy sprzedaży działki nr 1/3 umowa dzierżawy w części dotyczącej sprzedanej działki zostanie rozwiązana.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają m.in. wyrok NSA z 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07, orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C - 180/10 i C - 181/10; C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Diter Armbrecht).

Stanowisko zbieżne ze stanowiskiem Wnioskodawcy w podobnym stanie faktycznym zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 20 grudnia 2016 r. Izby Skarbowej w Poznaniu nr 3063-ILPPZ-1.4512.162-2016.1.UG.

Wnioskodawca wskazuje, że nie występował o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w zakresie żadnej działki, w tym również działki nr 1/3. Z kolei sam podział posiadanej działki nr 1 na mniejsze działki i ich późniejsza sprzedaż, nie przesądza o uznaniu sprzedaży działki za podlegającą podatkowi od towarów i usług.

Sprzedaż działki wynika z zaprzestania prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności rolniczej w związku z przejściem na emeryturę i zarządzania majątkiem prywatnym.

Ad 2

Wnioskodawca uważa, że również dalsza ewentualna sprzedaż działek nr 1/2; 1/5; 1/6; 1/8; 1/10 nie będzie się wiązać z obowiązkiem zapłaty podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nabył w 1979 r. te nieruchomości na potrzeby własne, tj. prowadzenia gospodarstwa rolnego, a nie dla działalności gospodarczej której nigdy nie prowadził i nie był podatnikiem VAT. Sprzedaż działki będzie następować w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca nie dokonał uzbrojenia działki, dokonywać tego będą ewentualni nabywcy. Wnioskodawca w związku z przejściem na emeryturę zakończył działalność rolniczą i w ramach zarządu swoim majątkiem grunty rolne wydzierżawił córce, zaś działkę nr 1/3 w związku z pojawieniem się zainteresowanego postanowił sprzedać.

Stanowisko wnioskodawcy potwierdzają między innymi: wyrok NSA z 29.10.2007 r. sygn. I FPS 3/07; orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. sygn. I-C180/10; sygn. I-C181/10; C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Diter Armbrecht).

Stanowisko zbieżne ze stanowiskiem wnioskodawcy w podobnym stanie faktycznym zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 20 grudnia 2016 r. Izby Skarbowej w Poznaniu nr 3063-ILPPZ-1.4512.162-2016.1.UG.

Wnioskodawca wskazuje, że nie występował o zmianę MPZP, natomiast sam podział posiadanej na mniejsze nie przesądza o uznaniu dostawy pozostałych działek za podlegającą podatkowi od towarów i usług.

Ewentualna dalsza sprzedaż działek wynika z zaprzestania działalności rolniczej w związku z przejściem na emeryturę i zarządzania posiadanym majątkiem prywatnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomości gruntowe spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z dnia 11 grudnia 2006 r. Nr 347 str. 1 ze zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie
o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest to, czy zbywca w celu dokonania jego sprzedaży, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu 8 czerwca 1979 r. jako rolnik nabył na podstawie umowy przeniesienia własności działki nr 2, nr 3 i nr 1 stanowiące grunty rolne o łącznej powierzchni 2.9770 ha. W latach 80-tych grunty te odrolniono, nie nastąpiło to na wniosek Wnioskodawcy. W dniu 30 września 2008 r. Rada Miejska w (...) dokonała zmiany Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego w wyniku której działka nr 1 została przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, drogi dojazdowe, ciąg pieszy oraz sady i ogrody. Dokonanie podziału było skutkiem okoliczności, że w kierunku działki nr 1 postępowała zabudowa mieszkaniowa. Zmiana dokonana w MPZP nie nastąpiła na wniosek Wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazał, że od roku 1979 r. do 2019 r. prowadził gospodarstwo rolne o powierzchni ok. 11 ha. Na posiadanych gruntach Wnioskodawca prowadził uprawę roślin oraz zbóż, a także wypasał zwierzęta gospodarskie. Uprawiał cały areał, w tym działkę nr 1. Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Działki te były wykorzystywane przez Wnioskodawcę tylko w ramach prowadzonej przez niego działalności rolniczej, a Wnioskodawca - wówczas jako rolnik ryczałtowy - prowadząc tę działalność korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT. Wnioskodawca w 2019 r. przeszedł na emeryturę i wydzierżawił córce całe gospodarstwo i grunty rolne umową notarialną by móc pobierać świadczenie. W związku z dzierżawą (umowa dzierżawy emerytalna) była określona płatność w ten sposób, że tytułem czynszu dzierżawnego Dzierżawca uiści do 31 marca danego roku na rzecz Wydzierżawiających kwotę odpowiadającą wysokości pobieranych przez Dzierżawcę dopłat bezpośrednich od (…) do gruntów stanowiących przedmiot umowy. Z kolei podatek rolny i wszelkie inne opłaty związane z gruntem uiszczają właściciele gruntu.

Z wniosku wynika również, że w 2019 r. Wnioskodawca podzielił działkę nr 1, w wyniku tego podziału powstała działka nr 1/1. W dniu 19 lutego 2021 r. Burmistrz Miasta (...) decyzją zatwierdził podział działki nr 1/1 na dziewięć działek: pięć pod zabudowę mieszkaniowa jednorodzinną: nr 1/2 o pow. 0,1167 ha, nr 1/3 o pow. 0,1287 ha, nr 1/5 o pow. 0,1638 ha, nr 1/6 o pow. 0,1514 ha, nr 1/8 o pow. 0,1348 ha; jedną nr 1/10 o pow. 0,3309 ha pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną ciąg pieszy, ogrody i sady; trzy: nr 1/4 o pow. 0,0670 ha, nr 1/7 o pow. 0,0660 ha, nr 1/9 o pow. 0,1194 ha przeznaczono pod drogi i z mocy prawa przeszły one na rzecz Gminy (...). Podział nastąpił na wniosek Wnioskodawcy z 2020 r. Działki nie są uzbrojone.

Obecnie w związku z tym, że Wnioskodawca zaprzestał gospodarowania i prowadzenia działalności rolniczej oraz przejściem na emeryturę Wnioskodawca zamierza sprzedać działkę nr 1/3 o pow. 0,1287 ha. Wnioskodawca zamiaru sprzedaży nie ogłaszał ani w prasie, ani w internecie, ani u pośredników nieruchomości, a Zainteresowany nabyciem działki trafił do Wnioskodawcy poprzez sąsiadów. Docelowo jeśli będą dalsi zainteresowani, co w obecnej sytuacji na rynku nieruchomości jest bardzo prawdopodobne Wnioskodawca będzie chciał zbyć również pozostałe działki nr 1/2, 1/5, 1/6, 1/8 i 1/10. Wnioskodawca nie będzie angażował w oferowanie pozostałych działek na sprzedaż środków masowego przekazu ani pośredników nieruchomości. Nie ma zamiaru również umieszczać żadnych reklam na działkach. Środki uzyskane ze sprzedaży mają przyczynić się do zaspokajania potrzeb Wnioskodawcy oraz jego rodziny.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy sprzedaż działki nr 1/3 oraz kolejnych działek powstałych w wyniku podziału działki nr 1 stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak już wcześniej wskazano, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT, podmiot dokonujący dostawy w związku z przedmiotową sprzedażą musi wystąpić jako podatnik podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie dla rozstrzygnięcia wątpliwości Wnioskodawcy kluczowym jest fakt, iż opisane we wniosku działki (grunty rolne), będące własnością Wnioskodawcy zostały wydzierżawione.

Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 693 § 1 ww. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości, z uwagi na fakt, że wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych skutkujących uzyskiwaniem korzyści majątkowych (w pieniądzu lub w świadczeniu innego rodzaju), stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Zatem z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku nie wynika, aby posiadane działki służyły wyłącznie do zaspokojenia potrzeb osobistych Wnioskodawcy przez cały okres ich posiadania. Sposób wykorzystania posiadanych działek gruntu przejawiający się w zawarciu umowy dzierżawy bezspornie wskazuje, że działki gruntu utraciły walor majątku osobistego, a zespół podjętych w tym zakresie działań nie stanowi zwykłego zarządzania majątkiem prywatnym, o którym mowa w powołanych powyżej orzeczeniach TSUE. Opis sprawy wskazuje, iż od 2019 r. działania Wnioskodawcy ukierunkowane były na uzyskanie dochodu z opisanych działek gruntu (zawarcie umowy dzierżawy emerytalnej z umówionym czynszem) oraz ich najkorzystniejsze zbycie (Wnioskodawca dokonał podziału działki nr 1 w wyniku którego powstała działka nr 1/1, a następnie również z inicjatywy Wnioskodawcy dokonano podziału działki 1/1 na 9 działek z przeznaczeniem na zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, ciąg pieszy, ogrody i sady, drogi dojazdowe). Stąd nie można się zgodzić ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że dokonywał czynności mieszczących się wyłącznie w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wykorzystywanie przez Wnioskodawcę w sposób ciągły dla celów zarobkowych gruntu powoduje, że działki nr 1/3,nr 1/2, nr 1/5, nr 1/6, nr 1/8 i nr 1/10 były wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a nie wyłącznie w ramach majątku osobistego. Bez znaczenia pozostaje okoliczność, że w związku z dokonaną 20 kwietnia 2021 r. sprzedażą działki nr 1/3 została rozwiązana umowa dzierżawy w części dotyczącej tej działki, jak również działek nr 1/4, 1/7 i 1/9 przeznaczonych pod drogi.

Rodzaj podjętych działań bez wątpienia oznacza, że Wnioskodawca wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia przedmiotowych działek porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych działek przez Wnioskodawcę jest dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca działa jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Zatem, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy jest składnik majątku osobistego Wnioskodawcy, a sprzedaż działek powstałych w wyniku podziału większej działki, stanowi realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

W konsekwencji, skoro w przedmiotowej sprawie występują przesłanki stanowiące podstawę uznania Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży działki nr 1/3 i kolejnych działek nr 1/2, nr 1/5, nr 1/6, nr 1/8 i nr 1/10 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej, należy zwrócić uwagę na to, że interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą innych organów wydających interpretacje indywidualne w sprawach innych podatników, co jest tym bardziej zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych, występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających interpretacjom. Również interpretacja powołana przez Wnioskodawcę na poparcie własnego stanowiska rozstrzyga w odmiennym stanie faktycznym od sytuacji przedstawionej we wniosku (Wnioskodawczyni nie była rolnikiem ryczałtowym, poza tym grunty rolne nie były udostępniane osobom trzecim).

Końcowo należy wskazać, że analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny.

W świetle powyższego zaznacza się, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu
o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe. Oznacza to, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.