2021.05.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.139.2021.1.ŁS
z 21 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2021 r. (data wpływu 8 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku informacyjnego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku informacyjnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Stowarzyszenie (…) (dalej: „Wnioskodawca") jest organizacją zrzeszającą jednostki samorządowe z terenu powiatu A: Gminę A (dalej: „Miasto”), Gminę B (dalej: „Gmina”) i Powiat A (dalej: „Powiat”) – dalej łącznie: „JST”.

Wnioskodawca działa na podstawie stosownych ustaw (ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym, ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach, ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie) oraz postanowień statutu.

Wnioskodawca jako osoba prawna jest zarejestrowany w urzędzie skarbowym i posiada NIP.

Wnioskodawca działa w celu wspierania idei samorządu terytorialnego, obrony wspólnych interesów oraz współdziałania na rzecz harmonijnego rozwoju społeczno-gospodarczego członków. Do głównych zadań Wnioskodawcy należy (…). Ponadto, podejmuje inicjatywy mające na celu poprawę życia mieszkańców (…) i rozwoju przedsiębiorczości m.in. poprzez pozyskiwanie środków pomocowych Unii Europejskiej i innych krajowych oraz międzynarodowych instytucji finansowych.

Zgodnie z zapisami zawartymi w statucie celami Stowarzyszenia są:

(…)

W celu realizacji zadań przewidzianych w statucie Wnioskodawca może prowadzić działalność gospodarczą i realizując przedsięwzięcia gospodarcze może zawierać umowy/porozumienia z samorządami, osobami prawnymi czy osobami fizycznymi.

W latach 2011-2012 Wnioskodawca realizował projekt pn. „(…)” (dalej: „Projekt”). Projekt polegał na montażu instalacji solarnych do podgrzewania ciepłej wody użytkowej – X na obiektach mieszkańców Miasta i Gminy (dalej: „Mieszkańcy”), X na budynkach użyteczności publicznej oraz zainstalowaniu X ulicznych lamp hybrydowych (dalej: „lampy”) na terenie JST. Całkowita wartość realizacji Projektu wyniosła ok. (…) mln zł. Wnioskodawca uzyskał dofinasowanie Projektu w wysokości 85% kosztów kwalifikowanych ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa (ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego dalej „EFRR”) na lata 2007-2013 – Działanie 5.4. Rozwój energetyki opartej na źródłach odnawialnych. Wkład własny stanowił do 15% wydatków kwalifikowanych na poziomie projektu, który ponosili Mieszkańcy i JST biorący udział w projekcie.

Wnioskodawca, w ramach realizacji projektu, świadczył na rzecz Mieszkańców i JST usługę polegającą na budowie instalacji, której zakończenie nastąpiło w momencie przejęcia tych instalacji przez właściciela – Mieszkańca lub JST. Instalacja taka miała charakter usługi złożonej, na którą składała się dostawa urządzeń, montaż, wykonanie oraz użyczenie instalacji do użytkowania, a następnie po upływie okresu trwałości projektu przekazanie jej na własność właścicielom nieruchomości mieszkalnych.

Przed rozpoczęciem bezpośrednich prac instalacyjnych z Mieszkańcem lub JST, który złożył deklarację przystąpienia do projektu i został zakwalifikowany na podstawie regulaminu naboru i kryteriów wyboru jako uczestnik projektu, została podpisana umowa cywilno-prawna. Umowa określała zasady organizacyjno-finansowe udziału w projekcie, wzajemne zobowiązania stron, warunki użyczenia nieruchomości dla potrzeb realizacji projektu. Na podstawie ww. umowy Wnioskodawca zabezpieczył realizację projektu, tj. poniósł koszty związane z przygotowaniem niezbędnych dokumentów potrzebnych do realizacji zadania, zgodnie z przepisami ustawy Prawo zamówień publicznych wyłonił dostawcę zestawów instalacji OZE, wyłonił inspektora nadzoru inwestycji, ustalił harmonogram realizacji prac instalacyjnych, poniósł koszty zarządzania projektem, przeprowadził odbiory końcowe oraz rozliczenie finansowe projektu. Ponadto, Wnioskodawca poniósł koszty związane z nadzorem inwestycyjnym i promocją projektu. Mieszkańcy i JST dobrowolnie zobowiązali się w zawartej umowie do partycypacji w kosztach realizacji projektu w wysokości 15% wydatków na poziomie projektu. Ponadto, Mieszkańcy i JST jako właściciele nieruchomości przekazali Wnioskodawcy do bezpłatnego używania części nieruchomości o powierzchni niezbędnej do montażu instalacji. Po zakończeniu prac instalacyjnych sprzęt i urządzenia wchodzące w skład instalacji pozostały własnością Wnioskodawcy przez cały czas realizacji projektu i przez 5-letni okres trwałości projektu, licząc od dnia zatwierdzenia końcowego raportu z realizacji projektu. W umowie Wnioskodawca przekaże prawo używania instalacji OZE na potrzeby budynku lub lokalu mieszkalnego do chwili przejęcia na własność instalacji. Umowa będzie zobowiązywała uczestnika projektu do wykorzystania wytworzonej energii cieplnej lub/i elektrycznej wyłącznie na własne potrzeby mieszkaniowe na terenie nieruchomości, w budynku lub lokalu mieszkalnym.

W 2020 r., po 5-letnim okresie trwałości projektu, Wnioskodawca przekazał na własność Mieszkańcom i JST zainstalowane urządzenia i lampy. Przekazanie nastąpiło na podstawie protokołów nieodpłatnego przekazania środków trwałych bez konieczności dokonywania przez Mieszkańców i JST dodatkowych płatności na rzecz Wnioskodawcy.

Mieszkaniec i JST nie otrzymali bezpośredniego dofinansowania. Otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie przeznaczone było na pokrycie kosztów związanych z realizacją projektu. Zasady korzystania z instalacji w okresie trwałości projektu, jak i zasady nabywania tych instalacji po upływie tego okresu dla wszystkich Mieszkańców i JST były takie same i nie miały one charakteru indywidualnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadczenie wynikające ze wsparcia, jakiego Wnioskodawca udzielił Mieszkańcom z udziałem środków EFRR w trakcie realizacji projektu i po okresie trwałości projektu, stanowiło przychód z innych źródeł podlegający opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych i wymagało sporządzenia przez Wnioskodawcę informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11) oraz przekazania jej w określonym terminie podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z realizacją projektu po stronie Mieszkańców nie powstał przychód w rozumieniu art. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych zarówno w związku z zamontowaniem instalacji solarnych na nieruchomościach Mieszkańców, jak i z tytułu przeniesienia ich na własność Mieszkańców po okresie trwania projektu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle powyższego przepisu, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określono katalog źródeł przychodów, wyszczególniając w pkt 9 – inne źródła.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Również zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, przysporzeniem majątkowym i przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są nie tylko aktywa, które ulegają zwiększeniu u podatnika, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Zgodnie z brzmieniem art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne.

W myśl art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że skoro zasady korzystania z instalacji w okresie trwałości projektu, jak i zasady nabywania instalacji po upływie tego okresu, dla wszystkich odbiorców są takie same, to nie mają one charakteru indywidualnego. Nie można w związku z tym mówić o powstaniu przysporzenia majątkowego dla konkretnego mieszkańca. Tylko w przypadku, gdyby konkretny, zindywidualizowany Mieszkaniec korzystał z instalacji lub nabył instalację na preferencyjnych zasadach w stosunku do innych Mieszkańców, powstałby u niego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że świadczenie wynikające ze wsparcia, jakiego udzielił Wnioskodawca z udziałem środków pochodzących z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w związku z realizacją projektu, nie stanowiło po stronie Mieszkańca przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zarówno w związku z zamontowaniem instalacji odnawialnych źródeł energii na nieruchomościach należących do Mieszkańca, jak i z tytułu przeniesienia ich na własność Mieszkańców po okresie trwałości projektu. W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie ciążył obowiązek sporządzenia informacji, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przekazaniu jej w określonym terminie podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określono katalog źródeł przychodów, wyszczególniając w pkt 9 – inne źródła.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W świetle powyższego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Stosownie do art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest organizacją zrzeszającą jednostki samorządowe z terenu powiatu A: Gminę Miejską A, Gminę B i Powiat A. Wnioskodawca działa na podstawie stosownych ustaw (ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym, ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach, ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie oraz postanowień statutu. Wnioskodawca jako osoba prawna jest zarejestrowany w urzędzie skarbowym i posiada NIP. Wnioskodawca działa w celu wspierania idei samorządu terytorialnego, obrony wspólnych interesów oraz współdziałania na rzecz harmonijnego rozwoju społeczno-gospodarczego członków. Do głównych zadań Wnioskodawcy należy (…). Ponadto, podejmuje inicjatywy mające na celu poprawę życia mieszkańców (…) i rozwoju przedsiębiorczości m.in. poprzez pozyskiwanie środków pomocowych Unii Europejskiej i innych krajowych oraz międzynarodowych instytucji finansowych. Zgodnie z zapisami zawartymi w statucie celami Stowarzyszenia są: (…). W celu realizacji zadań przewidzianych w statucie Wnioskodawca może prowadzić działalność gospodarczą i realizując przedsięwzięcia gospodarcze może zawierać umowy/porozumienia z samorządami, osobami prawnymi czy osobami fizycznymi. W latach 2011-2012 Wnioskodawca realizował projekt pn. „(…)”. Projekt polegał na montażu instalacji solarnych do podgrzewania ciepłej wody użytkowej – X na obiektach mieszkańców Miasta i Gminy, X na budynkach użyteczności publicznej oraz zainstalowaniu X ulicznych lamp hybrydowych na terenie JST. Całkowita wartość realizacji Projektu wyniosła ok. (…) mln zł. Wnioskodawca uzyskał dofinasowanie Projektu w wysokości 85% kosztów kwalifikowanych ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa (ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego ) na lata 2007-2013 – Działanie 5.4. Rozwój energetyki opartej na źródłach odnawialnych. Wkład własny stanowił do 15% wydatków kwalifikowanych na poziomie projektu, który ponosili Mieszkańcy i JST biorący udział w projekcie. Wnioskodawca, w ramach realizacji projektu świadczył na rzecz Mieszkańców i JST usługę polegającą na budowie instalacji, której zakończenie nastąpiło w momencie przejęcia tych instalacji przez właściciela – Mieszkańca lub JST. Instalacja taka miała charakter usługi złożonej, na którą składała się dostawa urządzeń, montaż, wykonanie oraz użyczenie instalacji do użytkowania, a następnie po upływie okresu trwałości projektu przekazanie jej na własność właścicielom nieruchomości mieszkalnych. Przed rozpoczęciem bezpośrednich prac instalacyjnych z Mieszkańcem lub JST, który złożył deklarację przystąpienia do projektu i został zakwalifikowany na podstawie regulaminu naboru i kryteriów wyboru jako uczestnik projektu, została podpisana umowa cywilno-prawna. Umowa określała zasady organizacyjno-finansowe udziału w projekcie, wzajemne zobowiązania stron, warunki użyczenia nieruchomości dla potrzeb realizacji projektu. Na podstawie ww. umowy Wnioskodawca zabezpieczył realizację projektu, tj. poniósł koszty związane z przygotowaniem niezbędnych dokumentów potrzebnych do realizacji zadania, zgodnie z przepisami ustawy Prawo zamówień publicznych wyłonił dostawcę zestawów instalacji OZE, wyłonił inspektora nadzoru inwestycji, ustalił harmonogram realizacji prac instalacyjnych, poniósł koszty zarządzania projektem, przeprowadził odbiory końcowe oraz rozliczenie finansowe projektu. Ponadto, Wnioskodawca poniósł koszty związane z nadzorem inwestycyjnym i promocją projektu. Mieszkańcy i JST dobrowolnie zobowiązali się w zawartej umowie do partycypacji w kosztach realizacji projektu w wysokości 15% wydatków na poziomie projektu. Ponadto, Mieszkańcy i JST jako właściciele nieruchomości przekazali Wnioskodawcy do bezpłatnego używania części nieruchomości o powierzchni niezbędnej do montażu instalacji. Po zakończeniu prac instalacyjnych sprzęt i urządzenia wchodzące w skład instalacji pozostały własnością Wnioskodawcy przez cały czas realizacji projektu i przez 5-letni okres trwałości projektu, licząc od dnia zatwierdzenia końcowego raportu z realizacji projektu. W umowie Wnioskodawca przekaże prawo używania instalacji OZE na potrzeby budynku lub lokalu mieszkalnego do chwili przejęcia na własność instalacji. Umowa będzie zobowiązywała uczestnika projektu do wykorzystania wytworzonej energii cieplnej lub/i elektrycznej wyłącznie na własne potrzeby mieszkaniowe na terenie nieruchomości, w budynku lub lokalu mieszkalnym. W 2020 r., po 5-letnim okresie trwałości projektu, Wnioskodawca przekazał na własność Mieszkańcom i JST zainstalowane urządzenia i lampy. Przekazanie nastąpiło na podstawie protokołów nieodpłatnego przekazania środków trwałych bez konieczności dokonywania przez Mieszkańców i JST dodatkowych płatności na rzecz Wnioskodawcy. Mieszkaniec i JST nie otrzymali bezpośredniego dofinansowania. Otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie przeznaczone było na pokrycie kosztów związanych z realizacją projektu. Zasady korzystania z instalacji w okresie trwałości projektu, jak i zasady nabywania tych instalacji po upływie tego okresu dla wszystkich Mieszkańców i JST były takie same i nie miały one charakteru indywidualnego.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz przytoczone przepisy prawa należy uznać, że skoro zasady korzystania z Instalacji w okresie trwałości projektu, jak i zasady nabywania Instalacji po upływie tego okresu dla wszystkich odbiorców są takie same to nie mają one charakteru indywidualnego. Nie można w związku z tym mówić o powstaniu przysporzenia majątkowego dla konkretnego mieszkańca. Tylko w przypadku gdyby konkretny, zindywidualizowany mieszkaniec korzystał z instalacji lub nabył instalację na preferencyjnych zasadach w stosunku do innych mieszkańców, powstałby u niego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że świadczenie wynikające ze wsparcia, jakiego udzielił Wnioskodawca z udziałem środków pochodzących z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w związku z realizacją projektu, nie będzie stanowiło po stronie mieszkańca przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zarówno w związku z zamontowaniem instalacji odnawialnych źródeł energii na nieruchomościach mieszkańca, jak i z tytułu przeniesienia ich na własność mieszkańca po okresie trwałości projektu. Oznacza to, że na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek sporządzenia informacji, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przekazania jej w określonym terminie podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin