Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.151.2021.2.MD
z 17 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni - przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2021 r. (data wpływu 5 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło w dniu 12 maja 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania wsparcia finansowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania wsparcia finansowego

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 30 kwietnia 2021 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.151.2021.1.RK, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 30 kwietnia 2021 r. (data doręczenia 6 maja 2021 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła powyższy wniosek pismem, które wpłynęło w dniu 12 maja 2021 r. (data nadania 10 maja 2021 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadząca działalność gospodarczą, w dniu 15 grudnia 2020 r. otrzymała wsparcie finansowe z Funduszu Wsparcia Kultury. Kwota wsparcia była przeznaczona na finansowanie oraz refinansowanie kosztów kwalifikowanych w zakresie działalności kulturalnej, zgodnie z art. 53 ust. 5 rozporządzenia Komisji UE Nr 651/2014 w okresie od 12 marca 2020 r. do 31 grudnia 2020 r.

Fundusz Wsparcia Kultury działa na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 września 2020 r., wydanego na podstawie art. 65 ust. 29 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem, i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przedmiotowe wsparcie stanowi przychód zwolniony z podatku dochodowego. Na podstawie art. 23 ust. 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty bezpośrednio sfinansowane ze środków, pochodzących ze wsparcia, nie stanowią kosztów uzyskania przychodu.

W piśmie, stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że prowadzi działalność gospodarczą od dnia 3 września 2014 r. w zakresie transportu osób, w branży muzycznej oraz w zakresie wydawnictwa i managementu artystów (przeważająca działalność gospodarcza kod PKD 49.39.Z - Pozostały transport lądowy pasażerski, gdzie indziej niesklasyfikowany. Jako formę opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej wybrała podatek liniowy. Kwotę 171 700 zł Wnioskodawczyni otrzymała z Funduszu Wsparcia Kultury w formie jednorazowej wypłaty w dniu 15 grudnia 2020 r. Bezpośredniej wypłaty wsparcia dokonał Instytut Muzyki i Tańca z siedzibą w …..e, który został wskazany przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego do realizacji zadań związanych z udzielaniem wsparcia.

Wsparcie zostało przyznane i wypłacone na podstawie art. 65 ust. 29 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. Zasady przyznawania wsparcia zostały określone m.in. w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 września 2020 r. w sprawie wsparcia finansowego jednostek prowadzących działalność kulturalną w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca oraz w regulaminie wsparcia finansowego jednostek prowadzących działalność kulturalną w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19. Wsparcie finansowe ma bezpośredni związek z sytuacją epidemiologiczną wywołaną COVID-19 i całkowitym zamrożeniem branży muzycznej. Zostało wypłacone z Funduszu Wsparcia Kultury z tytułu rekompensaty utraconych przychodów netto w okresie od dnia 12 marca do dnia 31 grudnia 2020 r., obliczonych na podstawie danych z analogicznego okresu w 2019 r.

Wsparcie finansowe z Funduszu Wsparcia Kultury było przeznaczone dla instytucji, organizacji i przedsiębiorstw działających w obszarze kultury w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca, w tym samorządowych instytucji artystycznych (do wysokości 40% utraconych przychodów netto), organizacji pozarządowych (do wysokości 50% utraconych przychodów netto) oraz przedsiębiorców, w tym usługodawców wspomagających tę działalność przez organizację zaplecza technicznego (do 50% utraconych przychodów netto). Celem było zapewnienie ciągłości funkcjonowania instytucji i utrzymanie poziomu zatrudnienia w sektorze kultury. Sposób rozliczania wydatków pokrytych z otrzymanego wsparcia był z góry określony. Każdy beneficjent był zobowiązany do wykorzystania wsparcia wyłącznie na działalność kulturalną w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca, w tym polegającą na świadczeniu usług wspomagających tę działalność poprzez organizację zaplecza technicznego, na finansowanie lub refinansowanie wydatków ponoszonych od początku pandemii w okresie od dnia 12 marca 2020 r. do dnia 31 marca 2020 r., wyłącznie na pokrycie kosztów kwalifikowalnych w rozumieniu art. 53 ust. 5 rozporządzenia Komisji UE 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r., na cele określone we wniosku. Za koszty kwalifikowalne uznano koszty personelu pracującego na rzecz instytucji kulturalnej i koszty operacyjne bezpośrednio związane z działaniem kulturalnym, do których zaliczały się do m.in.: koszty związane z wynajem lub dzierżawą nieruchomości, koszty podróży i materiałów bezpośrednio związanych z działaniem kulturalnym, jak również koszty promocji i organizacji spektakli oraz koncertów.

Wnioskodawczyni została zobowiązana do prowadzenia wyodrębnionej ewidencji księgowej środków pochodzących ze wsparcia finansowego. Na oryginałach dokumentów księgowych, przedstawionych jako podstawa rozliczenia udzielonego wsparcia, musiała nanieść adnotacje o treści: Finansowane ze środków wsparcia dla jednostek prowadzących działalność kulturalną w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19 w wysokości 171 700 złotych w ramach umowy numer …..

Otrzymane wsparcie pochodziło z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19. Wnioskodawczyni nie posiada wiedzy na temat pochodzenia tych środków. W żadnych dokumentach, które otrzymała od Funduszu Wsparcia Kultury (umowa, regulamin) nie ma takiej informacji. Otrzymane wsparcie nie miało charakteru dotacji celowej.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przedmiotowe wsparcie stanowi przychód zwolniony z podatku dochodowego i zostało uwzględnione w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, jako pozostały przychód nieopodatkowany.

Wnioskodawczyni nie realizowała konkretnych celów z omawianego wsparcia finansowego. Środki ze wsparcia przeznaczyła na refinansowanie oraz finansowanie wydatków poniesionych w okresie od 12 marca do 31 grudnia 2020 r. na pokrycie kosztów kwalifikowalnych w rozumieniu art. 53 ust. 5 rozporządzenia Komisji UE 651/2014, czyli kosztów operacyjnych bezpośrednio związanych z działaniem kulturalnym jak: koszty personelu pracującego (wynagrodzenia, składki ZUS) oraz koszty wynagrodzeń na umowy o dzieło i podatek, koszty wynajmu nieruchomości na potrzeby działalności, koszty leasingów i ubezpieczeń środków transportu, koszty utrzymania środków transportu, koszty promocji płyty oraz promocji organizacji trasy koncertowej ….. oraz ……. Wydatki refinansowane Wnioskodawczyni poniosła w okresie od 12 marca do 14 grudnia 2020 r., natomiast wydatki finansowane bezpośrednio ze środków otrzymanych z Funduszu Wsparcia Kultury od 15 do 31 grudnia 2020 r.

Instytut Muzyki i Tańca podpisał z Wnioskodawczynią umowę nr …… dotyczącą wsparcia finansowego jednostek prowadzących działalność kulturalną w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19 i na jej podstawie wypłacono pieniądze.

Wszystkie wydatki refinansowane, bądź finansowane wsparciem, miały związek z uzyskaniem, zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów z działalności gospodarczej. Podstawową działalnością firmy Wnioskodawczyni jest transport osób w branży muzycznej. Utrzymanie pracowników (kierowcy) oraz taboru, tj. opłaty za najem nieruchomości (parking), opłaty za leasingi, ubezpieczenia, bieżące serwisy pozwalające na zachowanie samochodów w dobrym stanie, mają bezpośredni związek z zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów. Również promocja płyt i trasy koncertowej artystów, z którymi związana jest umową managerską, stanowi bezpośredni związek z uzyskaniem źródła przychodów z działalności gospodarczej w późniejszym terminie, tj. sprzedaży płyt i sprzedaży biletów na koncerty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy interpretacja przez Wnioskodawczynię przepisów art. 21 ust. 1 pkt 137 i art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest właściwa?

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku: w oparciu o przepisy art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wsparcie finansowe otrzymane z Funduszu Wsparcia Kultury jest wsparciem przedmiotowym i stanowi przychód zwolniony z podatku dochodowego.

Na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty bezpośrednio sfinansowane ze środków pochodzących ze wsparcia, nie stanowią kosztów uzyskania przychodu.

W ocenie Wnioskodawczyni, koszty poniesione przed uzyskaniem wsparcia, tj. między 12 marca 2020 r., a 14 grudnia 2020 r., które w następstwie otrzymanego wsparcia zostały zrefinansowane, nie są kosztami pokrytymi bezpośrednio ze środków pochodzących ze wsparcia, a zatem powinno się je pozostawić, jako koszty uzyskania przychodu. Natomiast koszty poniesione po uzyskaniu wsparcia, tj. między 15 a 31 grudnia 2020 r., czyli faktycznie bezpośrednio pokryte ze środków pochodzących ze wsparcia, nie stanowią kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest - nieprawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl pkt 3 tego przepisu, do źródeł przychodów zalicza się pozarolniczą działalność gospodarczą.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadząca działalność gospodarczą, w dniu 15 grudnia 2020 r. otrzymała wsparcie finansowe z Funduszu Wsparcia Kultury. Kwota wsparcia była przeznaczona na finansowanie oraz refinansowanie kosztów kwalifikowanych w zakresie działalności kulturalnej, zgodnie z art. 53 ust. 5 rozporządzenia Komisji UE Nr 651/2014 w okresie od 12 marca 2020 r. do 31 grudnia 2020 r.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą od dnia 3 września 2014 r. w zakresie transportu osób w branży muzycznej oraz w zakresie wydawnictwa i managementu artystów (przeważająca działalność gospodarcza kod PKD 49.39.Z - Pozostały transport lądowy pasażerski, gdzie indziej niesklasyfikowany). Jako formę opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej wybrała podatek liniowy. Kwotę 171 700 zł Wnioskodawczyni otrzymała z Funduszu Wsparcia Kultury w formie jednorazowej wypłaty w dniu 15 grudnia 2020 r. Bezpośredniej wypłaty wsparcia dokonał Instytut Muzyki i Tańca z siedzibą w ….., który został wskazany przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego do realizacji zadań związanych z udzielaniem wsparcia. Wsparcie zostało przyznane i wypłacone na podstawie art. 65 ust. 29 ustawy z dnia 31 marca 2020 roku o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. Wsparcie finansowe ma bezpośredni związek z sytuacją epidemiologiczną wywołaną COVID-19 i całkowitym zamrożeniem branży muzycznej. Zostało wypłacone z Funduszu Wsparcia Kultury z tytułu rekompensaty utraconych przychodów netto w okresie od dnia 12 marca do dnia 31 grudnia 2020 r., obliczonych na podstawie danych z analogicznego okresu w 2019 r.

Wsparcie finansowe z Funduszu Wsparcia Kultury było przeznaczone dla instytucji, organizacji i przedsiębiorstw działających w obszarze kultury w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca, w tym samorządowych instytucji artystycznych (do wysokości 40% utraconych przychodów netto), organizacji pozarządowych (do wysokości 50% utraconych przychodów netto) oraz przedsiębiorców, w tym usługodawców wspomagających tę działalność przez organizację zaplecza technicznego (do 50% utraconych przychodów netto). Celem było zapewnienie ciągłości funkcjonowania instytucji i utrzymanie poziomu zatrudnienia w sektorze kultury. Sposób rozliczania wydatków pokrytych z otrzymanego wsparcia był z góry określony. Każdy beneficjent był zobowiązany do wykorzystania wsparcia wyłącznie na działalność kulturalną w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca, w tym polegającą na świadczeniu usług wspomagających tę działalność poprzez organizację zaplecza technicznego, na finansowanie lub refinansowanie wydatków ponoszonych od początku pandemii w okresie od dnia 12 marca 2020 r. do dnia 31 marca 2020 r., wyłącznie na pokrycie kosztów kwalifikowalnych w rozumieniu art. 53 ust. 5 rozporządzenia Komisji UE 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r., na cele określone we wniosku. Za koszty kwalifikowane uznano koszty personelu pracującego na rzecz instytucji kulturalnej i koszty operacyjne bezpośrednio związane z działaniem kulturalnym, do których zaliczały się m.in.: koszty związane z wynajem lub dzierżawą nieruchomości, koszty podróży i materiałów bezpośrednio związanych z działaniem kulturalnym, jak również koszty promocji i organizacji spektakli oraz koncertów.

Otrzymane wsparcie nie miało charakteru dotacji celowej. Wnioskodawczyni nie realizowała konkretnych celów z omawianego wsparcia finansowego. Środki ze wsparcia przeznaczyła na refinansowanie oraz finansowanie wydatków poniesionych w okresie od 12 marca 202 r. do 31 grudnia 2020 r. na pokrycie kosztów kwalifikowalnych w rozumieniu art. 53 ust. 5 rozporządzenia Komisji UE 651/2014, czyli kosztów operacyjnych bezpośrednio związanych z działaniem kulturalnym jak: koszty personelu pracującego (wynagrodzenia, składki ZUS) oraz koszty wynagrodzeń na umowy o dzieło i podatek, koszty wynajmu nieruchomości na potrzeby działalności, koszty leasingów i ubezpieczeń środków transportu, koszty utrzymania środków transportu, koszty promocji płyty oraz promocji organizacji trasy koncertowej ……. oraz …... Wydatki refinansowane Wnioskodawczyni poniosła w okresie od 12 marca do 14 grudnia 2020 r., natomiast wydatki finansowane bezpośrednio ze środków otrzymanych z Funduszu Wsparcia Kultury od 15 do 31 grudnia 2020 r. Instytut Muzyki i Tańca podpisał z Wnioskodawczynią umowę nr ……., dotyczącą wsparcia finansowego jednostek prowadzących działalność kulturalną w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19 i na jej podstawie wypłacono pieniądze. Wszystkie wydatki refinansowane, bądź finansowane wsparciem, miały związek z uzyskaniem, zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów z działalności gospodarczej. Podstawową działalnością firmy Wnioskodawczyni jest transport osób w branży muzycznej. Utrzymanie pracowników (kierowcy) oraz taboru, tj. opłaty za najem nieruchomości (parking), opłaty za leasingi, ubezpieczenia, bieżące serwisy pozwalające na zachowanie samochodów w dobrym stanie, mają bezpośredni związek z zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów. Również promocja płyt i trasy koncertowej artystów, z którymi związana jest umową managerską, stanowi bezpośredni związek z uzyskaniem źródła przychodów z działalności gospodarczej w późniejszym terminie, tj. sprzedaży płyt i sprzedaży biletów na koncerty.

Na wstępie zaznaczyć należy, że Fundusz Wsparcia Kultury powołany został rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 września 2020 r. w sprawie wsparcia finansowego jednostek prowadzących działalność kulturalną w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca (Dz. U., poz. 1729) na podstawie art. 65 ust. 29 ustawy z 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 568, 695, 1086, 1262 i 1478).

Zgodnie z art. 65 ust. 1 ww. ustawy, w Banku Gospodarstwa Krajowego tworzy się Fundusz Przeciwdziałania COVID-19, zwany dalej „Funduszem”, w celu finansowania lub dofinansowania realizacji zadań związanych z przeciwdziałaniem COVID-19, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, 567 i 568).

W świetle art. 65 ust. 29 cyt. ustawy, Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zasady rozdziału i przekazywania wsparcia pochodzącego ze środków Funduszu dla samorządowych instytucji artystycznych w rozumieniu art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r., poz. 194), organizacji pozarządowych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2020 r., poz. 1057) prowadzących działalność w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca oraz przedsiębiorców w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292 i 1495 oraz z 2020 r., poz. 424 i 1086) prowadzących działalność gospodarczą w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca, zakres, sposób i termin przedstawiania informacji o wykorzystaniu wsparcia oraz sposób udzielania wsparcia przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego lub przez wskazane państwowe instytucje kultury podległe ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 września 2020 r. w sprawie wsparcia finansowego jednostek prowadzących działalność kulturalną w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca udzielenie wsparcia, o którym mowa w art. 65 ust. 29 ustawy, zwanego dalej „wsparciem finansowym”, odbywa się na podstawie wniosków składanych przez:

1. samorządowe instytucje artystyczne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r., poz. 194),
2. organizacje pozarządowe w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2020 r., poz. 1057) prowadzące działalność w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca,
3. przedsiębiorców w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495 oraz z 2020 r., poz. 424 i 1086) prowadzących działalność gospodarczą w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca, w tym usług wspomagających tę działalność przez organizację zaplecza technicznego

-zwanych dalej „jednostkami”.

Ponadto, jak wskazano w § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia kwotę wsparcia finansowego dla:

1. jednostek, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, jako rekompensatę z tytułu utraconych przychodów w okresie od dnia 12 marca do dnia 31 grudnia 2020 r., ustala się w wysokości nieprzekraczającej 40% przychodów netto z działalności statutowej oraz dodatkowej, obliczonych na podstawie danych z analogicznego okresu w 2019 r.,
2. jednostek, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, jako rekompensatę z tytułu utraconych przychodów w okresie od dnia 12 marca do dnia 31 grudnia 2020 r., ustala się w wysokości nieprzekraczającej 50% przychodów netto ze sprzedaży usług związanych z działalnością kulturalną w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca, obliczonych na podstawie danych z analogicznego okresu w 2019 r.,
3. jednostek, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 3, jako rekompensatę z tytułu utraconych przychodów w okresie od dnia 12 marca do dnia 31 grudnia 2020 r., ustala się w wysokości nieprzekraczającej 50% przychodów netto ze sprzedaży usług związanych z działalnością kulturalną w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca, w tym usług wspomagających tę działalność przez organizację zaplecza technicznego, obliczonych na podstawie danych z analogicznego okresu w 2019 r.

-pomniejszonej o wsparcie zwrotne lub bezzwrotne otrzymane przez jednostkę ze środków publicznych w związku z przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 do dnia poprzedzającego dzień złożenia wniosku o wsparcie finansowe.

Z § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia wynika, że wsparcie finansowe jest przeznaczone na działalność kulturalną w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca, w tym polegającą na świadczeniu usług wspomagających tę działalność przez organizację zaplecza technicznego, na finansowanie lub refinansowanie wydatków ponoszonych w okresie od dnia 12 marca 2020 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również: dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 129 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dotacje, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem ust. 36. Zgodnie z art. 21 ust. 36 ww. ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 129, nie ma zastosowania do tej części dotacji otrzymanej na prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, która została przeznaczona, na podstawie odrębnych przepisów, na wynagrodzenie osoby fizycznej prowadzącej tę działalność.

Jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 136 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są płatności na realizacje projektów w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, otrzymane z Banku Gospodarstwa Krajowego, z wyłączeniem płatności otrzymanych przez wykonawców.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 137 cyt. ustawy, wolne od podatku dochodowego są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

W świetle art. 23 ust. 1 pkt 56 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29b, 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

W myśl art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 305, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o środkach europejskich – rozumie się przez to środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2, 4 i 5a-5c.

Wydatki na realizację programów i projektów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3, mogą być przeznaczone na płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich (art. 186 pkt 2 ustawy o finansach publicznych).

Uwzględniając powyższe, do środków europejskich zalicza się m.in. środki pochodzące z funduszy strukturalnych (w tym z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego) – wymienione w art. 5 ust. 3 pkt 1 ustawy o finansach publicznych.

W ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w art. 29 odnoszącym się do państwowych funduszy celowych zostało określone, że do państwowych funduszy celowych nie zalicza się funduszy, których jedynym źródłem przychodów, z wyłączeniem odsetek od rachunku bankowego i darowizn, jest dotacja z budżetu państwa.

Natomiast art. 126 ustawy o finansach publicznych wskazuje, że: dotacje są to podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych.

Dotacje pochodzące z Funduszu Wsparcia Kultury są to środki pochodzące z państwowego funduszu celowego, a nie z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego – Wobec powyższego, nie ma do nich zastosowania zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, z wniosku nie wynika również, że wsparcie zostało otrzymane przez uczestnika projektu, jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, aby mogło korzystać, jak twierdzi Wnioskodawczyni ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wsparcie, o którym mowa we wniosku nie stanowi również płatności na realizacje projektów w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, otrzymane z Banku Gospodarstwa Krajowego, do którego zastosowanie miałoby zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 136 ww. ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy zasadne jest przyjęcie, że dotacje pochodzące z Funduszu Wsparcia Kultury, nie korzystają ze zwolnienia w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem podlegają one opodatkowaniu tym podatkiem.

Z kolei przechodząc do kwestii ustalenia, czy sfinansowane tymi środkami wydatki związane z działalnością gospodarczą stanowią koszt podatkowy wskazać należy, że stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jednakże, na mocy art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29b, 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Definicja sformułowana w powołanym przez ustawodawcę wyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Skoro, jak wskazano już wyżej, dotacje pochodzące z Funduszu Wsparcia Kultury, nie korzystają ze zwolnienia w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to wyłączenie o którym mowa w art. art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje zastosowania.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy wskazać należy, że do wydatków sfinansowanych przychodem, który nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych, nie znajduje zastosowania powołany przez Wnioskodawczynię art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni uznano za nieprawidłowe.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym, wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.