Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.197.2021.1.MG
z 18 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 marca 2021 r. (data wpływu 29 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zwolnienia i podlegania opodatkowaniu sprzedaży działki nr 1 - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

29 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zwolnienia i podlegania opodatkowaniu sprzedaży działki nr 1.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawca dokonał sprzedaży niezabudowanej nieruchomości położonej w A oznaczonej jako działka 1. Zgodnie z przedłożonym do aktu notarialnego wypisem z rejestru gruntu wydanym przez Starostę A działka ta jest sklasyfikowana jako: lasy o powierzchni 8.8399 ha - Ls, tereny różne o powierzchni 1,2483ha - Tr oraz rowy o powierzchni 0,1143 ha - W. Zgodnie z przedłożonym do tego aktu notarialnego zaświadczeniem wydanym przez Prezydenta Miasta A działka ta jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego „Strefa”, a zgodnie z tym planem znajduje się ona na obszarze jednostki urbanistycznej oznaczonej symbolem 27 ZL - tereny lasów, jak też nieruchomość ta znajduje się na obszarze, który nie podlega rewitalizacji.

Przy nabyciu Nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku nie była wykorzystywana do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Była natomiast wydzierżawiana na cele przemysłowo leśne w celu skorzystania przez dzierżawcę z przywilejów specjalnej strefy ekonomicznej.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Tym samym trzeba zatem przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT zbycie nieruchomości gruntowej (działki) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów.

Nieruchomość spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jej sprzedaż na rzecz nabywcy jest traktowana jako odpłatna dostawa towarów na gruncie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT i w związku z tym stanowi czynność podlegającą co do zasady opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Na podstawie przepisu art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa pkt 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku wynosi 23%. Niemniej, w przepisach ustawy o VAT ustawodawca przewidział sytuacje, w których dostawa towaru podlega zwolnieniu.

Zgodnie z artykułem 43 ust. 1 pkt 9 zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Art. 2 pkt 33 ustawy o VAT stanowi, iż przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie, jeżeli nieruchomość nie jest przeznaczona pod zabudowę, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, sprzedaż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT.

Jedynie dostawa działki niezabudowanej uznawanej za teren przeznaczony pod zabudowę w powyższym rozumieniu jest opodatkowana stawką 23%, w pozostałych przypadkach zastosowanie ma natomiast zwolnienie z podatku.

W związku z powyższym dostawy terenów niezabudowanych można podzielić na przypadki gdy:

1. dana działka jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym przeznaczono ją pod zabudowę - transakcja jest opodatkowana stawką 23%;
2. działkę objęto miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ale nie przeznaczono jej w nim pod zabudowę - dostawa jest zwolniona z VAT;
3. dany teren nie jest uwzględniony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, ale jest wydana decyzja o warunkach zabudowy - dostawę należy opodatkować 23% VAT;
4. w odniesieniu do działki nie został wydany, ani miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, ani decyzja o warunkach zabudowy - stosuje się zwolnienie.
   
   

Wnioskodawca dokonał sprzedaży niezabudowanej nieruchomości położonej w A oznaczonej jako działka 1. Zgodnie z przedłożonym do aktu notarialnego wypisem z rejestru gruntu wydanym przez Starostę A działka ta jest sklasyfikowana jako: lasy o powierzchni 8.8399ha - Ls, tereny różne o powierzchni 1,2483ha - Tr oraz rowy o powierzchni 0,1143 ha - W. Zgodnie z przedłożonym do tego aktu notarialnego zaświadczeniem wydanym przez Prezydenta Miasta A działka ta jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego „Strefa”, a zgodnie z tym planem znajduje się ona na obszarze jednostki urbanistycznej oznaczonej symbolem 27 ZL - tereny lasów, jak też nieruchomość ta znajduje się na obszarze, który nie podlega rewitalizacji.

W związku z tym, iż działka ta jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego ale znajduje się na obszarze Strefy i jednocześnie na obszarze oznaczonym symbolem 27 ZL - tereny lasów, tereny różne oraz rowy, trzeba rozważyć czy mamy do czynieni z przypadkiem opisanym powyżej w punkcie 2 i dostawa tej działki jest zwolniona z VAT. Zastosowanie znajdzie zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, tylko gdy mamy do czynienia z dostawą terenów innych iż budowlane i nie są one przeznaczone pod zabudowę. Jednakże wśród sprzedanych terenów znajduje się działka oznaczona w rejestrze gruntów jako tereny różne o powierzchni 1,2483 ha. Ponadto teren ten był wykorzystywany przez dzierżawcę w celu skorzystania z przywilejów specjalnej strefy ekonomicznej na cele przemysłowo-leśne. Wobec tego nie jest oczywiste że nie może być ona przeznaczona przez nabywcę częściowo pod zabudowę.

Pojawia się wątpliwość czy oznaczenie w rejestrze gruntów jako „tereny różne” jednej działki spowoduje że cały teren nie będzie mógł korzystać ze zwolnienia ale będzie opodatkowany? Czy możemy mieć do czynienia z sytuacją, w której w odniesieniu do części terenu (przedmiotu sprzedaży) zwolnienie nie może być zastosowane. Wówczas przyjmuje się, że dostawa terenu powinna być opodatkowana według jednolitych zasad.

Takim przypadkiem będzie dostawa działki, która w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jest przeznaczona na różne cele. Przykładowo, część terenu jest oznaczona jako przeznaczony pod zabudowę (np. handlową), a część jako tereny zielone. Opodatkowanie w wysokości 23% będzie miało zastosowanie, w zakresie w jakim grunt jest przeznaczony pod zabudowę, w pozostałej części obowiązuje zwolnienie. Znajduje to potwierdzenie w rozstrzygnięciach organów podatkowych, np. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 listopada 2018 r., znak: 0115-KDIT1-3.4012.715.2018.2.JC.

Z podobną sytuacja mamy do czynienia, jeżeli dana działka tylko w pewnym zakresie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego. Takiego przypadku dotyczyła interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 grudnia 2017 r., znak: 0114-KDIP4.4012.506.2017.3.AKO, w której stwierdzono, że: „Skoro zatem działka nr … została objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego w części dotyczącej powierzchni 74 m² z przeznaczeniem pod drogę publiczną, to w świetle ww. definicji zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy VAT, działka ta w tej części będzie stanowić teren budowlany i w konsekwencji planowana transakcja zamiany będzie - w tej części - opodatkowana podatkiem VAT według stawki podstawowej VAT 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, gdyż do transakcji tej nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy. W pozostałej części swojej powierzchni, tj. 2 805 m², działka nr …., jako grunt niezabudowany, nieobjęty ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani decyzji o warunkach zabudowy lub lokalizacji celu publicznego, nie spełnia definicji terenu budowlanego, o którym mowa w ww. art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, i w konsekwencji planowana transakcja zamiany będzie - w tej części - korzystała ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy”.

W przedstawionych przez Wnioskodawcę okolicznościach mamy do czynienia z oznaczeniem „tereny różne” i nie jest wykluczone że, mogłyby być one przeznaczone pod zabudowę w przyszłości.

Stąd Wnioskodawca uważa, że w przedstawionym stanie faktycznym dostawa całego terenu podlega opodatkowaniu VAT według stawki 23%, ponieważ nie może ona korzystać ze zwolnienia od VAT, bo znajduje się na terenie Strefy, wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej i znajdują się na tym terenie oznaczenia „treny różne”. Nie jest wykluczone, że w przyszłości będą one przeznaczone pod zabudowę przez nabywcę. Transakcja nie może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż terenu niezabudowanego: nieruchomości opisanej we wniosku podlegała opodatkowaniu VAT czy też podlegała zwolnieniu z opodatkowania VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż/dostawa terenu niezabudowanego: nieruchomości w warunkach opisanych powyżej, nie jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. z dnia 9 grudnia 2019 r. poz. 106 ze zm. - dalej ustawa o VAT) jako dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane ale podlega opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów nieruchomość, zarówno gruntowa jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Tym samym określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Wskazać także należy, że w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca posiada osobowość prawną, może więc nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. Skutkuje to tym, że przedmioty majątkowe nabyte przez Spółkę wchodzą w skład mienia spółki. W analizowanej sprawie Wnioskodawca był właścicielem opisanej we wniosku działki nr 1.

Ponadto, jak wynika z okoliczności sprawy, działka nr 1 była przedmiotem dzierżawy.

Wskazać należy, że na mocy art. 693 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

W konsekwencji, dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

W związku z powyższym sprzedaż działki nr 1, stanowiącej składnik majątku Spółki, wykorzystywany w działalności gospodarczej, była dokonywana przez podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przy czym przez tereny budowlane – w myśl art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W świetle powyższego przepisu opodatkowane podatkiem VAT są tylko takie dostawy stanowiące nieruchomości gruntowe niezabudowane, których przedmiotem są tereny przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług. Przy czym, przepis art. 2 pkt 33 ustawy jednoznacznie stanowi, że przeznaczenie terenu należy ustalić na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego, tj. wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W konsekwencji, opodatkowane podatkiem od towarów i usług są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz – w przypadku braku takiego planu – o wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej reguluje ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293).

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Więc co do zasady o charakterze danego gruntu rozstrzyga odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o podatku od towarów i usług artykuł 2 pkt 33, odpowiada więc także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że działka 1 na dzień sprzedaży objęta była miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego „Strefa”, a zgodnie z tym planem znajduje się ona na obszarze jednostki urbanistycznej oznaczonej symbolem 27 ZL - tereny lasów, jak też nieruchomość ta znajduje się na obszarze, który nie podlega rewitalizacji.

Zatem, przedmiotowa działka nr 1 nie spełniała definicji terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym jej sprzedaż korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż działki nr 1 podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ale korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Przy czym, odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy, należy jeszcze raz podkreślić, że o przeznaczeniu gruntu decydują zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zatem w przedmiotowej sprawie wynikające z rejestru gruntów oznaczenie dla części ww. działki „tereny różne” nie wpływa na uznanie ww. działki za teren budowlany.

W związku z powyższym, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym sprzedaż działki nr 1 nie jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ale podlega opodatkowaniu VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.