2021.05.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.155.2021.1.MC
z 17 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2021 r. (data wpływu 16 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zastosowania zwolnienia od podatku dla usługi polegającej na udzieleniu licencji niewyłącznej na wykorzystanie autorskich scenariuszy i zestawów do gier (bez zestawu promocyjnego) – jest prawidłowe,

zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczenia polegającego na przekazaniu zestawu promocyjnego, który nabywca usługi ma możliwość nabycia w ramach drugiego wariantu zestawu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla usługi polegającej na udzieleniu licencji niewyłącznej na wykorzystanie autorskich scenariuszy i zestawów do gier.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Głównym przedmiotem jego działalności jest działalność rozrywkowa i rekreacyjna (PKD 93.29.B).

W ramach swojej działalności gospodarczej, Wnioskodawca samodzielnie tworzy autorskie zestawy pytań oraz scenariusze gier, dzięki którym możliwe jest przeprowadzanie gier o charakterze rozrywkowym, mających charakter widowisk artystycznych. Wskazane zestawy pytań oraz scenariusze stanowią utwory w rozumieniu prawa autorskiego, do których prawa autorskie (osobiste i majątkowe) przysługują wyłącznie Wnioskodawcy. Obecnie Wnioskodawca prowadzi też działalność gospodarczą w zakresie organizacji wydarzeń o walorze rozrywkowym, w postaci widowisk artystycznych, które organizowane są w oparciu o ww. zestawy.

Wnioskodawca zamierza w ramach prowadzonej działalności gospodarczej udzielać swoim klientom za wynagrodzeniem licencji niewyłącznej na korzystanie z utworów w postaci zestawów pytań oraz scenariuszy na stworzone gry. Dzięki temu klient będzie mógł samodzielnie przeprowadzić grę w oparciu o otrzymane od Wnioskodawcy kompletne zestawy. Otrzymane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie będzie miało formę honorarium za udzielenie licencji na wykorzystanie jego autorskich utworów.

Tworzone scenariusze do gier umożliwiają zorganizowanie wydarzenia, w którym czynny udział mogą wziąć uczestnicy gier. Jego przebieg może być jednocześnie obserwowany przez biernych uczestników, którzy tworzą widownię widowiska. Taka forma przeprowadzania gier, umożliwia zapoznanie się z wytworami artystycznymi Wnioskodawcy stanowiąc jednocześnie rodzaj spektaklu dla obserwującej publiczności. Prowadzący grę będzie reżyserem widowiska, przygotowując cały plan jego przebiegu, w oparciu o otrzymane od Wnioskodawcy zestawy. Scenariusze stanowią tło dla danej rozgrywki i nadają jej odpowiedni klimat. Dodatkowo do każdego scenariusza dobrana jest starannie wyselekcjonowana muzyka, opracowane elementy kostiumów oraz grafiki, których użycie przy organizacji gry jest zalecane przez Wnioskodawcę w ramach zestawów.

Wnioskodawca zamierza oferować klientom dwa warianty zestawów, które będą mogli nabyć (w drodze udzielenia licencji niewyłącznej na ich wykorzystanie).

Pierwszy z nich obejmuje wyłącznie materiały do przeprowadzenia gier (w ich skład w zależności od rodzaju przeprowadzanej gry wchodzą: pytania, odpowiedzi, karty do udzielania odpowiedzi, scenariusze oraz programy cyfrowe do obsługi gier, służące prowadzącemu do prowadzenia rozgrywki). Programy do obsługi gier dają możliwość interakcji z graczami za pomocą aplikacji webowych, dzięki którym gracze aktywnie uczestniczą w grach. Mogą odpowiadać na pytania, czy zapoznawać się z materiałami wizualno-muzycznymi.

Druga możliwość to nabycie materiałów do przeprowadzenia gier wraz z zestawem promocyjnym, w postaci m.in. plakatów, ulotek, banerów reklamowych, grafik dedykowanych na strony internetowe i innych nośników promocji gier na potrzeby klienta. Wnioskodawca zapewnia więc nie tylko możliwość przeprowadzenia wyreżyserowanego przez niego widowiska, ale także jego upowszechnianie i promocję. Dodatkowo Wnioskodawca zapewni nabywcy możliwość kupna materiałów zarówno w formie fizycznej (wysyłka materiałów do klienta), jak i w formie elektronicznej z możliwością samodzielnego wydruku oraz wykorzystania na swoich nośnikach promocyjnych (media społecznościowe, strona internetowa).

Scenariusze tworzonych gier pozwalają na jego organizację w dowolnym miejscu przez nabywcę, mogą to być: domy kultury, lokale muzyczne, a także lokale gastronomiczne, kluby i puby. Nabywca materiałów (oraz licencji na ich wykorzystanie) może dokonać wyboru materiałów spośród gier: (…), (…) oraz (…). Gry mają charakter drużynowy, są oparte o autorskie pomysły Wnioskodawcy, wykorzystując niekiedy analogie do znanych programów telewizyjnych.

Gra „(...)” to rozrywka intelektualna, która ma za zadanie sprawdzić wiedzę uczestników z zakresu różnych dziedzin, jak np. kino, sport, geografia, muzyka, media, itp. Swoją formą przypomina popularne teleturnieje, takie jak: milionerzy, jeden z dziesięciu.

Gra „(...)” stwarza przed uczestnikami zadanie rozwiązania mrocznej zagadki - jest połączeniem fabuły utworów kryminalnych, zagadek logicznych oraz popularnych (…).

Gra „(...)” swoją formą przypomina teleturniej „(...)”, z tą różnicą, że uczestnikami nie musi być rodzina, a liczba drużyn jest nielimitowana. Wskazane gry w swoich scenariuszach i pytaniach odwołują się do tzw. „wiedzy ogólnej”, m.in. z zakresu historii, geografii czy sztuki. Pobudzają one także uczestników do kreatywnego myślenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisane we wniosku usługi Wnioskodawcy polegające na udzieleniu licencji niewyłącznej na wykorzystanie autorskich scenariuszy i zestawów do gier będą zwolnione z podatku od towaru i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, usługi Wnioskodawcy polegające na udzieleniu licencji niewyłącznej na wykorzystanie autorskich scenariuszy i zestawów do gier będą zwolnione z podatku od towaru i usług.

„Usługi kulturalne” nie są zdefiniowane na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. W celu zakwalifikowania działalności ramach usług kulturalnych niezbędne jest dokonanie wykładni językowej. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN kultura to «materialna i umysłowa działalność społeczeństw oraz jej wytwory». Tak rozumiana kultura obejmuje całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, gromadzonego, utrwalanego i wzbogacanego w ciągu dziejów, przekazywanego z pokolenia na pokolenie. Słowo „kulturalny” oznacza z kolei «odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik». Definicja działalności kulturalnej została też zdefiniowana na gruncie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Zgodnie z treścią art. 1 ust. l ww. ustawy, działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Wskazana działalność Wnioskodawcy w charakterze twórcy zestawów i scenariuszy do gier, które umożliwiają zarówno aktywny udział jej uczestników, jak i widowisko dla osób, które mogą obserwować wydarzenie w roli publiczności - stanowią w ocenie Wnioskodawcy usługi kulturalne.

Przeprowadzane wydarzenia mają walor rozrywkowy zarówno dla uczestników aktywnie biorących w nich udział, ale także dla obserwujących przebieg rozgrywki widzów. Scenariusze do gier są opracowane z uwzględnieniem detali, pozwalających na stworzenie niepowtarzalnej rozgrywki, które towarzyszy odpowiedni klimat. Wnioskodawca nie tylko tworzy scenariusze i pytania do gier, które stanowią utwór w rozumieniu prawa autorskiego, ale zamierza też rozpowszechniać stworzone zestawy w wyniku ich sprzedaży zainteresowanym nabywcom.

W ramach świadczonych usług, Wnioskodawca dba też o aspekt promocyjny, umożliwiając nabywcy zakup przygotowanych plakatów, ulotek i innych materiałów reklamowych i promocyjnych (w tym cyfrowych). Wnioskodawca w ramach wykonywanych usług dba więc nie tylko o sam scenariusz, ale także o inne aspekty przeprowadzanego widowiska.

Tak określone usługi tworzą i upowszechniają szeroko rozumianą kulturę. Jak już bowiem wskazano, tworzone przez Wnioskodawcę scenariusze gier i zestawy pytań odwołują się do wiedzy ogólnej, m.in. z zakresu historii, geografii czy sztuki. Pobudzają one także uczestników do kreatywnego myślenia. W ten sposób przeprowadzane gry rozpowszechniają wśród uczestników i widowni wiedzę z zakresu wskazanych dziedzin. Same gry są przy tym częścią szeroko rozumianej kultury.

Tym samym usługi świadczone przez Wnioskodawcę mają charakter kulturalny. Ponadto są to usługi świadczone przez Wnioskodawcę jako indywidualnego artystę i są wynagradzane w formie honorarium za udzielenie licencji do praw autorskich.

Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy, usługi te podlegają zwolnieniu przedmiotowemu od podatku od towaru i usług na zasadach określonych w art. 43 ust. 1 pkt 33 u.p.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

zastosowania zwolnienia od podatku dla usługi polegającej na udzieleniu licencji niewyłącznej na wykorzystanie autorskich scenariuszy i zestawów do gier (bez zestawu promocyjnego) jest prawidłowe,

zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczenia polegającego na przekazaniu zestawu promocyjnego, który nabywca usługi ma możliwość nabycia w ramach drugiego wariantu zestawu jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Stosownie do art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

W myśl art. 43 ust. 17a ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Na podstawie art. 43 ust. 18 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 19 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
wstępu:
1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
działalności agencji informacyjnych;
usług wydawniczych;
usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
usług ochrony praw.

Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Głównym przedmiotem jego działalności jest działalność rozrywkowa i rekreacyjna (PKD 93.29.B). W ramach swojej działalności gospodarczej, Wnioskodawca samodzielnie tworzy autorskie zestawy pytań oraz scenariusze gier, dzięki którym możliwe jest przeprowadzanie gier o charakterze rozrywkowym, mających charakter widowisk artystycznych. Zestawy pytań oraz scenariusze stanowią utwory w rozumieniu prawa autorskiego, do których prawa autorskie (osobiste i majątkowe) przysługują wyłącznie Wnioskodawcy. Obecnie Wnioskodawca prowadzi też działalność gospodarczą w zakresie organizacji wydarzeń o walorze rozrywkowym, w postaci widowisk artystycznych, które organizowane są w oparciu o ww. zestawy.

Tworzone scenariusze do gier, umożliwiają zorganizowanie wydarzenia, w którym czynny udział mogą wziąć uczestnicy gier. Jego przebieg może być jednocześnie obserwowany przez biernych uczestników, którzy tworzą widownię widowiska. Taka forma przeprowadzania gier, umożliwia zapoznanie się z wytworami artystycznymi Wnioskodawcy, stanowiąc jednocześnie rodzaj spektaklu dla obserwującej publiczności. Prowadzący grę będzie reżyserem widowiska, przygotowując cały plan jego przebiegu, w oparciu o otrzymane od Wnioskodawcy zestawy. Scenariusze stanowią tło dla danej rozgrywki i nadają jej odpowiedni klimat. Dodatkowo do każdego scenariusza dobrana jest starannie wyselekcjonowana muzyka, opracowane elementy kostiumów oraz grafiki, których użycie przy organizacji gry jest zalecane przez Wnioskodawcę w ramach zestawów.

Wnioskodawca zamierza oferować klientom dwa warianty zestawów, które będą mogli nabyć (w drodze udzielenia licencji niewyłącznej na ich wykorzystanie).

Pierwszy wariant obejmuje wyłącznie materiały do przeprowadzenia gier (w ich skład w zależności od rodzaju przeprowadzanej gry wchodzą: pytania, odpowiedzi, karty do udzielania odpowiedzi, scenariusze oraz programy cyfrowe do obsługi gier, służące prowadzącemu do prowadzenia rozgrywki). Programy do obsługi gier dają możliwość interakcji z graczami za pomocą aplikacji webowych, dzięki którym gracze aktywnie uczestniczą w grach. Gracze mogą odpowiadać na pytania, czy zapoznawać się z materiałami wizualno-muzycznymi.

Druga możliwość to nabycie materiałów do przeprowadzenia gier wraz z zestawem promocyjnym, w postaci min. plakatów, ulotek, banerów reklamowych, grafik dedykowanych na strony internetowe i innych nośników promocji gier na potrzeby klienta. Wnioskodawca zapewnia więc nie tylko możliwość przeprowadzenia wyreżyserowanego przez niego widowiska, ale także jego upowszechnianie i promocję. Dodatkowo Wnioskodawca zapewni nabywcy możliwość kupna materiałów zarówno w formie fizycznej (wysyłka materiałów do klienta), jak i w formie elektronicznej z możliwością samodzielnego wydruku oraz wykorzystania na swoich nośnikach promocyjnych (media społecznościowe, strona internetowa).

Scenariusze tworzonych gier pozwalają na jego organizację w dowolnym miejscu przez nabywcę, mogą to być: domy kultury, lokale muzyczne, a także lokale gastronomiczne, kluby i puby. Nabywca materiałów (oraz licencji na ich wykorzystanie) może dokonać wyboru materiałów spośród gier: (…), (...) oraz (…). Gry mają charakter drużynowy, są oparte o autorskie pomysły Wnioskodawcy, wykorzystując niekiedy analogie do znanych programów telewizyjnych.

Gra „(...)” stwarza przed uczestnikami zadanie rozwiązania mrocznej zagadki - jest połączeniem fabuły utworów kryminalnych, zagadek logicznych oraz popularnych (…).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegające na udzieleniu licencji niewyłącznej na wykorzystanie autorskich scenariuszy i zestawów do gier będą zwolnione z podatku od towaru i usług.

Analizując powołane wyżej regulacje dotyczące zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy w zakresie usług kulturalnych, zauważyć należy, że warunkiem zastosowania ww. zwolnienia od podatku jest spełnienie przesłanki o charakterze podmiotowym odnoszącej się do usługodawcy, jak również przedmiotowym, dotyczącym rodzaju świadczonych usług. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie będzie miało zastosowania.

Należy podkreślić, że ustawodawca zwalnia od podatku od towarów i usług usługi kulturalne świadczone przez ściśle określone grupy podmiotów. Ustawodawca określił te podmioty, wymieniając je w ww. przepisie, jako: podmioty prawa publicznego; podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym; wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej; indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy posłużyć się należy wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć.

Zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury, itp. Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową - ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtmuller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

W sytuacji, gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, np. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz.U. z 2020 r. poz. 194 ze zm.), działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

Reasumując, za usługi kulturalne możemy uznać usługi polegające na upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki.

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.), zwanej dalej ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy – przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
plastyczne;
fotograficzne;
lutnicze;
wzornictwa przemysłowego;
architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
muzyczne i słowno-muzyczne;
sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
audiowizualne (w tym filmowe).

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Stosownie do art. 85 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

W analizowanym przypadku Wnioskodawca jest indywidualnym twórcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca bowiem samodzielnie tworzy autorskie zestawy pytań oraz scenariusze gier, dzięki którym możliwe jest przeprowadzanie gier o charakterze rozrywkowym, mających charakter widowisk artystycznych. Zestawy pytań oraz scenariusze stanowią utwory w rozumieniu prawa autorskiego, do których prawa autorskie (osobiste i majątkowe) przysługują wyłącznie Wnioskodawcy. Wnioskodawca zamierza w ramach prowadzonej działalności gospodarczej udzielać swoim klientom za wynagrodzeniem licencji niewyłącznej na korzystanie z utworów w postaci zestawów pytań oraz scenariuszy na stworzone gry. Otrzymane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie będzie miało formę honorarium za udzielenie licencji na wykorzystanie jego autorskich utworów. Zatem w przedmiotowej sprawie spełniona została przesłanka podmiotowa niezbędna do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Jednocześnie z wniosku wynika, że klient Wnioskodawcy będzie mógł samodzielnie przeprowadzić grę w oparciu o otrzymane od Wnioskodawcy kompletne zestawy. Tworzone scenariusze do gier umożliwiają zorganizowanie wydarzenia, w którym czynny udział mogą wziąć uczestnicy gier. Przebieg wydarzenia może być jednocześnie obserwowany przez biernych uczestników, którzy tworzą widownię widowiska. Taka forma przeprowadzania gier, umożliwia zapoznanie się z wytworami artystycznymi Wnioskodawcy, stanowiąc jednocześnie rodzaj spektaklu dla obserwującej publiczności. Prowadzący grę będzie reżyserem widowiska, przygotowując cały plan jego przebiegu, w oparciu o otrzymane od Wnioskodawcy zestawy. Scenariusze stanowią tło dla danej rozgrywki i nadają jej odpowiedni klimat. Dodatkowo do każdego scenariusza dobrana jest starannie wyselekcjonowana muzyka, opracowane elementy kostiumów oraz grafiki, których użycie przy organizacji gry jest zalecane przez Wnioskodawcę w ramach zestawów. Wnioskodawca zamierza oferować klientom dwa warianty zestawów, które będą mogli nabyć (w drodze udzielenia licencji niewyłącznej na ich wykorzystanie). Pierwszy wariant obejmuje wyłącznie materiały do przeprowadzenia gier (w ich skład w zależności od rodzaju przeprowadzanej gry wchodzą: pytania, odpowiedzi, karty do udzielania odpowiedzi, scenariusze oraz programy cyfrowe do obsługi gier, służące prowadzącemu do prowadzenia rozgrywki). Programy do obsługi gier dają możliwość interakcji z graczami za pomocą aplikacji webowych, dzięki którym gracze aktywnie uczestniczą w grach. Gracze mogą odpowiadać na pytania, czy zapoznawać się z materiałami wizualno-muzycznymi. Druga możliwość to nabycie materiałów do przeprowadzenia gier wraz z zestawem promocyjnym, w postaci m.in. plakatów, ulotek, banerów reklamowych, grafik dedykowanych na strony internetowe i innych nośników promocji gier na potrzeby klienta. Wnioskodawca zapewnia więc nie tylko możliwość przeprowadzenia wyreżyserowanego przez niego widowiska, ale także jego upowszechnianie i promocję. Scenariusze tworzonych gier pozwalają na organizację wydarzenia przez nabywcę w dowolnym miejscu (domy kultury, lokale muzyczne, a także lokale gastronomiczne, kluby i puby). Gry mają charakter drużynowy, są oparte o autorskie pomysły Wnioskodawcy, wykorzystując niekiedy analogie do znanych programów telewizyjnych. Gra „(...)” to rozrywka intelektualna, która ma za zadanie sprawdzić wiedzę uczestników z zakresu różnych dziedzin, jak np. kino, sport, geografia, muzyka, media, itp. Swoją formą przypomina popularne teleturnieje, takie jak: milionerzy, jeden z dziesięciu. Gra „(...)” stwarza przed uczestnikami zadanie rozwiązania mrocznej zagadki - jest połączeniem fabuły utworów kryminalnych, zagadek logicznych oraz popularnych (…). Natomiast gra „(...)” swoją formą przypomina teleturniej „(...)”, z tą różnicą, że uczestnikami nie musi być rodzina, a liczba drużyn jest nielimitowana. Wskazane gry w swoich scenariuszach i pytaniach odwołują się do tzw. „wiedzy ogólnej”, m.in. z zakresu historii, geografii czy sztuki. Pobudzają one także uczestników do kreatywnego myślenia.

Zatem mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku świadczona przez Wnioskodawcę usługa polegająca na udzieleniu licencji niewyłącznej na wykorzystanie autorskich scenariuszy i zestawów do gier będzie stanowiła usługę kulturalną w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Tym samym w przedmiotowej sprawie zostały spełnione przesłanki niezbędne do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, tj. przesłanka podmiotowa (Wnioskodawca jest indywidualnym twórcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych) oraz przesłanka przedmiotowa (wykonywana przez Wnioskodawcę usługa polegająca na udzieleniu licencji niewyłącznej na wykorzystanie autorskich scenariuszy i zestawów do gier, wynagradzana w formie honorarium, stanowi usługę kulturalną).

Przy czym, stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy nie będzie objęte przekazanie zestawu promocyjnego, który nabywca świadczonej przez Wnioskodawcę usługi ma możliwość nabycia w ramach drugiego wariantu zestawu. Wskazać bowiem należy, że przekazanie przez Wnioskodawcę zestawu promocyjnego w postaci plakatów, ulotek, banerów reklamowych, grafik dedykowanych na strony internetowe i innych nośników promocji gier na potrzeby klienta nie stanowi usługi kulturalnej. Przedmiotowy zestaw promocyjny należy traktować jako świadczenie odrębne od wykonywanej przez Wnioskodawcę usługi polegającej na udzieleniu licencji niewyłącznej na wykorzystanie autorskich scenariuszy i zestawów do gier. Nie można uznać, że zapewnienie przez Wnioskodawcę upowszechnienia i promocji widowiska mieści się w pojęciu usługi kulturalnej. Oferowany przez Wnioskodawcę w drugim wariancie zestawu zestaw promocyjny pełni funkcje reklamowe, promocyjne, ma na celu rozpowszechnienie widowisk przeprowadzanych przy pomocy udostępnianych przez Wnioskodawcę usługi materiałów do gier.

Zatem nie można uznać, że przekazanie zestawu promocyjnego, który nabywca świadczonej przez Wnioskodawcę usługi ma możliwość nabycia w ramach drugiego wariantu zestawu mieści się w pojęciu usługi kulturalnej, a tym samym korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Zatem w analizowanym przypadku świadczona przez Wnioskodawcę usługa polegająca na udzieleniu licencji niewyłącznej na wykorzystanie autorskich scenariuszy i zestawów do gier będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy. Natomiast przekazanie przez Wnioskodawcę zestawu promocyjnego, który nabywca świadczonej przez Wnioskodawcę usługi ma możliwość nabycia w ramach drugiego wariantu zestawu nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla usługi polegającej na udzieleniu licencji niewyłącznej na wykorzystanie autorskich scenariuszy i zestawów do gier (bez zestawu promocyjnego) należało uznać za prawidłowe, natomiast stanowisko Wnioskodawcy zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczenia polegającego na przekazaniu zestawu promocyjnego, który nabywca usługi ma możliwość nabycia w ramach drugiego wariantu zestawu należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin