Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.251.2021.1.NM
z 25 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2021 r. (data wpływu 1 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Podstawowym przedmiotem prowadzonej działalności jest tworzenie i rozwijanie oprogramowania komputerowego (działalność w zakresie IT, działalność programistyczna; dalej jako systemy, programy). Działalność w głównej mierze skupia się na tworzeniu kodu źródłowego do programów komputerowych. Jest to działalność, która w ocenie Wnioskodawcy, może podlegać opodatkowaniu według zasad określonych w art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawy o PIT”). Działalność prowadzona jest od dnia … 2021 r. Wnioskodawca zakłada, że będzie również prowadzona w kolejnych latach.

Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy o PIT, nie są przez Niego zakładane zmiany w tym zakresie. Działalność jest przez Wnioskodawcę prowadzona z obszaru Polski, nie posiada On zakładu za granicą. To w Polsce Wnioskodawca prowadzi prace mające na celu wytworzenie programu komputerowego. Obecnie sprzedaje programy komputerowe na rzecz podmiotu krajowego. Nie jest przy tym wykluczone w przyszłości, aby kontrahentami Wnioskodawcy (czyli podmiotami, na rzecz których są sprzedawane autorskie prawa do programów komputerowych) były również podmioty zagraniczne. Jednak to nie powinno wpływać na klasyfikację podatkową tych dochodów, gdyż w dalszym ciągu podlegają one opodatkowaniu na obszarze Polski.

Na moment składania wniosku, działalność Wnioskodawcy skupia się na działalności programistycznej, mającej na celu tworzenie i rozwijanie programu komputerowego. Jednocześnie może się zdarzyć, że Wnioskodawca realizuje na rzecz swoich kontrahentów inne zadania, które nie dotyczą wytwarzania programów komputerowych. W takim przypadku odpowiednia część wynagrodzenia, odpowiadająca czasowi pracy nad programami będzie, w ocenie Wnioskodawcy, dochodem ze sprzedaży praw do programów komputerowych. Jednocześnie, w sytuacji, w której Wnioskodawca uzyskiwałby w przyszłości dochody z innych tytułów niż przeniesienie praw autorskich do programów komputerowych, to wówczas, te inne dochody, nie będą podlegały opodatkowaniu na preferencyjnych zasadach, określonych w art. 30ca ustawy o PIT.

Dochody uzyskane w ramach prowadzonej działalności podlegają opodatkowaniu podatkiem liniowym, zgodnie z art. 30c ustawy o PIT. Wnioskodawca planuje, że ta forma opodatkowania będzie nadal stosowana w kolejnych latach.

Ewidencja podatkowa jest prowadzona w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca zakłada, że ewidencja będzie prowadzona w tej formie również w latach kolejnych.

Na moment sporządzania wniosku, Wnioskodawca wykonywał zadania w zakresie tworzenia i rozwijania oprogramowania komputerowego, na rzecz jednego kontrahenta. Kontrahent ten nie jest podmiotem używającym nabywane oprogramowanie, a dokonuje jego odsprzedaży na rzecz klientów. Na moment składania wniosku o wydanie interpretacji, Wnioskodawca realizuje oprogramowanie, służące do umożliwienia oraz pomocy w realizowaniu unikalnych scenariuszy biznesowych, prowadzonych w ramach poszczególnych obszarów działania danego odbiorcy oprogramowania.

Przykładowe oprogramowanie to m.in.:

• kompleksowa aplikacja umożliwiająca prowadzenie …,
  

• moduły usprawniające i umożliwiające pracę w zakresie procesowania …
  
  

Docelowi użytkownicy oprogramowania tworzonego przez Wnioskodawcę, to … oraz firmy potrzebujące indywidualnych innowacyjnych rozwiązań w zakresie prowadzonych procesów. Należy przy tym podkreślić, że realizacja danego zadania może być nakierowana na dłuższy okres czasowy. Wnioskodawca odpowiada bowiem zarówno za wytworzenie oprogramowania, jak i za sukcesywne jego unowocześnianie, w celu jego dostosowania do potrzeb kontrahenta. Efektem pracy Wnioskodawcy jest za każdym razem wytworzenie kodu źródłowego do programu komputerowego, do którego to kodu, prawa autorskie są przenoszone na kontrahenta za wynagrodzeniem.

W ramach zawartej umowy z kontrahentem (nabywcą praw autorskich do programów komputerowych) Wnioskodawca odpowiada bowiem nie tylko za wytworzenie pierwotnej wersji programu, ale również za jego sukcesywne rozwijanie, zgodnie z potrzebami kontrahenta oraz użytkowników programu.

W zakresie wprowadzania modyfikacji i ulepszeń do programów, Wnioskodawca działa na podstawie umowy zawartej z kontrahentem. Na podstawie tej umowy, nie staje się On właścicielem, współwłaścicielem już istniejącego oprogramowania, ani też nie używa tego oprogramowania na podstawie licencji wyłącznej. Jest ono udostępniane Wnioskodawcy, w celu wprowadzenia określonej modyfikacji programu (kodu źródłowego do programu) związanej, np. z wprowadzeniem nowej funkcjonalności do programu. Wnioskodawca nie jest z tego tytułu obciążany wynagrodzeniem. Jest to bowiem działanie niezbędne do tego, aby mógł On np. dodać nowy moduł do programu komputerowego (który musi być kompatybilny z programem macierzystym). Rolą Wnioskodawcy w przypadku takich prac, jest wytworzenie nowego fragmentu kodu źródłowego, który staje się częścią kodu źródłowego macierzystego programu.

W stosunku do kodów źródłowych do oprogramowania (części oprogramowania), które są tworzone przez Wnioskodawcę, jest On oczywiście ich właścicielem przed ich sprzedażą na rzecz kontrahenta. W wyniku ulepszenia (modyfikacji) oprogramowania, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Podstawowym efektem dokonywania ulepszeń oprogramowania jest bowiem wytworzenie nowej części kodu źródłowego.

Należy przy tym podkreślić, że z punktu widzenia swojego kontrahenta, Wnioskodawca odpowiadać może zarówno za wytworzenie całego programu, jak też przygotowanie modułu do programu. Za każdym razem działania są wykonywane przez Wnioskodawcę samodzielnie, jako niezależnego wykonawcę. Podobne działania w zakresie innych funkcjonalności mogą być realizowane przez innych programistów.

Z punktu widzenia Wnioskodawcy, efektem Jego działania jest za każdym razem kod źródłowy, wytworzony w wyniku prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. Prawa autorskie do tego kodu źródłowego są przenoszone na kontrahenta.

Działania Wnioskodawcy uwzględniają wytyczne kontrahenta (oraz użytkowników końcowych programu) co do jego funkcjonalności.

Działalność jest prowadzona samodzielnie przez Wnioskodawcę (nie zatrudnia On pracowników). Jak zostało przy tym zaznaczone, podobne działania są prowadzone przez innych programistów i efekty pracy Wnioskodawcy, jak i innych programistów, mogą podlegać ze sobą łączeniu i stanowić funkcjonalną całość z punktu widzenia użytkownika programu.

Wnioskodawca samodzielnie odpowiada za wytworzenie programu (funkcjonalności programu) uwzględniając wytyczne przedstawione przez klientów. Programy są opracowywane na podstawie własnej wiedzy i umiejętności posiadanej przez Wnioskodawcę. W toku tworzenia programów, wykorzystuje On głównie frameworki oparte o język …., takie jak …,… oraz …. Może zdarzyć się również realizacja natywnego oprogramowania mobilnego pisanego w językach …, … lub ….

W zależności od wymagań klientów w przyszłych zleceniach, mogą być wykorzystane nowe technologie. Powyższe może być związane np. ze zleceniem opracowania dodatkowych funkcjonalności w wytwarzanych programach.

Rozliczenie z kontrahentem odbywa się w cyklach miesięcznych. Wysokość wynagrodzenia za dany miesiąc, jest określana przez przemnożenie ilości godzin przeznaczonych przez Wnioskodawcę na realizację zadań na rzecz kontrahenta, przez stawkę godzinową. W sytuacji, w której obok działalności programistycznej realizowałby On na rzecz kontrahenta, również inne czynności (niezwiązane z wytwarzaniem i udoskonalaniem kodów źródłowych do programów komputerowych), to wówczas jest w stanie, na podstawie czasu pracy ustalić, jaką część czasu pracy przeznaczył na działalność programistyczną, a w konsekwencji, jaka część wynagrodzenia dotyczy działalności programistycznej. Powyższego dokonuje się proporcjonalnie do czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności programistycznej.

Uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z działalności programistycznej (tj. z przeniesienia praw do wytwarzanego w ramach działalności kodu programistycznego) stanowią przychody z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. Zakładane jest, że tożsame przychody z tego tytułu uzyskiwane w przyszłości, będą również stanowić przychody z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego. Powyższe dotyczy całości kodu źródłowego wytwarzanego przez Wnioskodawcę, w ramach działalności gospodarczej – w tym również wytwarzanego w wyniku działań, których efektem jest wprowadzenie dodatkowych modułów, funkcjonalności do programu.

Biorąc pod uwagę sposób prowadzenia przez Niego działalności gospodarczej, który jest opisany w treści wniosku, prowadzona działalność w zakresie tworzenia oprogramowania komputerowego spełnia (i jest zakładane że będzie spełniała w przyszłości) definicję działalności badawczo-rozwojowej. Jest to działalność o charakterze twórczym, podejmowana w sposób systematyczny (tj. w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), a jej celem jest zwiększenie zasobów wiedzy lub wykorzystanie zasobów wiedzy, do tworzenia nowych zastosowań. Powyższe dotyczy całej działalności realizowanej przez Wnioskodawcę, w zakresie tworzenia i rozwijania oprogramowania.

Prowadzona działalność programistyczna, spełnia definicję prac rozwojowych – obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. W ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca wykorzystuje posiadaną wiedzę i umiejętności, w zakresie wytwarzania programów komputerowych, w tym w zakresie języków programowania i narzędzi, które są wykorzystywane w procesie wytwarzania programów komputerowych, odpowiadających indywidualnym potrzebom użytkownika programu. Jednocześnie nie jest wykluczone nabywanie i wykorzystywanie w procesie tworzenia programów nowej, niewykorzystywanej dotychczas przez Wnioskodawcę wiedzy i umiejętności. Powyższe dotyczy również działalności, dotyczącej rozwijania programów (tworzenia aktualizacji, nowych modułów dla programów). W tym zakresie należy podkreślić, że działania realizowane przez Wnioskodawcę, zmierzają do jednego celu – wytworzenia oprogramowania, które będzie spełniało wymagania stawiane przez kontrahenta. W ocenie Wnioskodawcy, nie powinno mieć znaczenia to, że efekty pracy wykonywanej przez Niego, mogą nie stanowić pełnego funkcjonalnie oprogramowania dla kontrahenta – tzn. inni programiści, również są odpowiedzialni za realizację określonych modułów (funkcjonalności do programu). Podobnie nie powinno mieć znaczenia to, że Wnioskodawca odpowiada również za wytworzenie nowych funkcjonalności do programu. Za każdym razem bowiem, rezultatem pracy, jest samodzielnie wytworzony przez Wnioskodawcę kod źródłowy programu komputerowego. Jest on rezultatem działań twórczych Wnioskodawcy i wykorzystania posiadanej, a także nabywanej wiedzy, w zakresie tworzenia programów.

Wnioskodawca zakłada również, że prowadzona w przyszłości działalność programistyczna będzie spełniać definicję prac rozwojowych.

Kod źródłowy wytwarzany przez Wnioskodawcę ma charakter unikalny, zarówno z Jego punktu widzenia (który jest odpowiedzialny za wytworzenie określonego oprogramowania na rzecz kontrahenta), jak i dla tych kontrahentów, którzy zlecili realizację programu właśnie Wnioskodawcy, ponieważ za każdym razem musi On indywidualnie podchodzić do kolejnego zadania (utworzenia lub wprowadzenia modyfikacji do danego programu).

Oprogramowanie, wytwarzane przez Wnioskodawcę jest dostosowane pod potrzeby danej firmy, spełniając Jego wymagania. Innowacyjny charakter programów jest oczywiście związany z tym, że programy tworzone (i rozwijane) przez Wnioskodawcę muszą spełniać wszystkie wymagania klientów, dotyczące ich kompletności, szybkości działania, bezpieczeństwa użytkowania, możliwości używania na różnych urządzeniach elektronicznych (np. na telefonach komórkowych). W celu spełnienia powyższych kwestii, Wnioskodawca musi stworzyć odpowiedni kod źródłowy.

Każdy z projektów ma charakter indywidualny i jest dostosowany do konkretnego klienta, w oparciu o jego wymagania i cele, które pragnie osiągnąć.

Nie są to rozwiązania, które można znaleźć jako gotowe produkty – z uwagi na unikalne potrzeby i konieczność ciągłych zmian. Niejednokrotnie aplikacje wymagają rozwoju związanego ze zmianami oraz przyrostem realizowanych przez odbiorcę scenariuszy biznesowych.

Wnioskodawca odpowiada za tworzenie programów komputerowych (lub określonego modułu programu) od podstaw, dlatego też nie można uznać, żeby Jego działalność skupiała się na wykonywaniu rutynowych i okresowych zmian w programach. Wnioskodawca, opracowuje i tworzy na rzecz klienta nowe programy komputerowe (lub też odpowiada za wprowadzenie określonego modułu/funkcjonalności do programu). Są to programy unikalne, tworzone na rzecz danego użytkownika programu. Tym samym Wnioskodawca przy tworzeniu programu, uwzględnia indywidualne wymagania, potrzeby i specyfikę użytkownika programu. W ocenie Wnioskodawcy, powyższe sprawia, że ciężko by było znaleźć programy, które również kompleksowo spełniałyby wszystkie wymagania przedstawiane przez kontrahentów. Taką zaletę mają tylko programy dedykowane – indywidualnie wytworzone pod danego kontrahenta. Tym samym Wnioskodawca uważa, że programy te, mają charakter innowacyjny, zarówno z punktu widzenia Wnioskodawcy (który taki program tworzy na rzecz danego podmiotu), jak i z punktu widzenia użytkowników programów (który zleca wykonanie programu, tworzonego na indywidualne zlecenie, który to program spełnia jego wymagania).

Zmiany wprowadzane w programach również mają charakter indywidualny (nie mają one charakteru zmian rutynowych i okresowych). Tym samym można powiedzieć, że wprowadzenie zmiany jest kolejnym (nowym) zadaniem dla Wnioskodawcy. Za każdym razem mają one bowiem charakter unikalny, tak jak i wymagania klientów. Zmiany te mają na celu spowodowanie, aby program jak najlepiej działał i spełniał wymagania klienta oraz użytkowników programu. Brak wprowadzania takich zmian do programu spowodowałby, że taki program przestałby być konkurencyjny. Efektem prac Wnioskodawcy za każdym razem, jest wytworzenie kodu źródłowego do programu komputerowego, do którego prawa są przenoszone na kontrahenta.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę ma charakter systematyczny. Jej celem jest opracowanie i wytworzenie programu, który będzie miał kompleksowy charakter i będzie spełniał wszystkie wymagania użytkowników programu (w zakresie użyteczności oraz funkcjonalności programów). Wytworzenie programu komputerowego jest procesem rozłożonym w czasie – tym samym prace nad wytworzeniem programu nie mają charakteru jednorazowego, sporadycznego. Jak zostało już wskazane, działania Wnioskodawcy mają prowadzić do wytworzenia docelowej wersji programu. Co zostało kilkakrotnie potwierdzone, z powyższym wiąże się konieczność dokonywania zmian w programie. Powyższe ma na celu z jednej strony wyeliminowanie znalezionych błędów, a także dodanie przydatnych funkcji (modułów). Dzięki temu może być stworzona wersja programu najpełniej spełniająca wymagania danego kontrahenta. Działania Wnioskodawcy mają więc prowadzić do wytworzenia na rzecz kontrahenta takiego oprogramowania, które będzie odpowiadało jego wymaganiom i specyfice działalności. Systematyczność jest związana również z tym, że w toku realizacji działalności Wnioskodawca na bieżąco tworzy i przenosi na swojego kontrahenta (oczywiście za wynagrodzeniem) prawa do wytwarzanego kodu źródłowego.

Specyfika programów komputerowych powoduje, że w ich przypadku występuje stała potrzeba unowocześniania (modyfikacji) programów. W ocenie Wnioskodawcy, rzadko kiedy można mówić o zakończonej (finalnej) wersji programu, którego nie da się unowocześnić. W toku używania programu, może się pojawić bowiem potrzeba jego unowocześnia (np. wprowadzenia nowej funkcjonalności, ulepszenia działania lub rozwinięcia działania na danych urządzeniach). Dla zapewnienia konkurencyjności oprogramowanie powinno być sukcesywnie unowocześniane.

Wobec tego, że proces dojścia do docelowej wersji programu komputerowego (czyli wersji której finalnie oczekują użytkownicy programu) ma charakter długofalowy, musi on być związany z przenoszeniem praw do wytwarzanego przez Wnioskodawcę kodu źródłowego na bieżąco. Dzięki temu, tworzone przez Niego (oraz innych programistów) oprogramowanie jest wdrażane u użytkownika programu i testowane w praktyce. Powyższe daje możliwość sprawdzenia działania programu (w tym również modułów/funkcjonalności, które były tworzone przez Wnioskodawcę) i wprowadzenia niezbędnych zmian i modyfikacji – np. poprzez wprowadzenie nowych funkcjonalności, poprawę ewentualnych błędów.

Możliwość wprowadzania zmian (ulepszeń) w programach jest jedną z cech charakterystycznych programów komputerowych, w przypadku których możliwe (a często też konieczne) jest wydawanie kolejnych wersji tego programu. Powyższe ma na celu oczywiście zapewnienie, aby program spełniał wszelkie wymogi stawiane przez użytkowników programu. Można powiedzieć, że dzięki temu dochodzi się do wersji docelowej programu.

W wyniku ulepszenia (modyfikacji) oprogramowania, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania, które stanowią nowe prawo własności intelektualnej. Podstawowym efektem dokonywania ulepszeń oprogramowania jest bowiem wytworzenie nowej części kodu źródłowego.

Autorskie prawa do tworzonego przez Wnioskodawcę kodu źródłowego podlegają ochronie prawnej na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca przenosi na kontrahenta majątkowe prawa autorskie do wytworzonego kodu źródłowego za wynagrodzeniem, ustalonym w umowie. Powyższe oznacza, że podlegają one ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska. Ochrona, o której mowa powyżej dotyczy całości kodu źródłowego tworzonego przez Wnioskodawcę, w tym również kodu wytwarzanego w ramach działań nad unowocześnieniem programu.

Kod źródłowy tworzony przez Wnioskodawcę (zarówno w ramach stworzenia pierwotnej wersji programu, jak i prowadzenia prac mających na celu ulepszenie i rozwinięcie pierwotnie wytworzonego oprogramowania), powinien być uznawany za utwór podlegający ochronie prawnej, zgodnie z art. 74 ustawy o prawe autorskim i prawach pokrewnych. Z punktu widzenia Wnioskodawcy, jest to utwór kompletny – Wnioskodawca może odpowiadać za wytworzenie określonej części programu. Należy w tym zakresie wskazać, że zgodnie z ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych, utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną.

Natomiast niezależną kwestią jest to, że z punktu widzenia użytkownika danego programu, dany program komputerowy wytworzony przez Wnioskodawcę może być częścią większego programu np. może podlegać łączeniu z programami, tworzonymi przez inne osoby. Również z przepisów ustawy o PIT nie wynika, aby powyższa kwestia, miała znaczenie dla klasyfikacji uzyskiwanych przez Wnioskodawcę przychodów, które powinny być uznane za kwalifikowane przychody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, co powinno Wnioskodawcy pozwolić na opodatkowanie tych dochodów 5% stawką podatku.

Zgodnie z ustawą o PIT, dochód uzyskiwany przez Wnioskodawcę, dotyczący sprzedaży praw do programów komputerowych, stanowi dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca w ramach umów zawartych z kontrahentem, przenosi na jego rzecz, autorskie prawo majątkowe do kodu źródłowego programów komputerowych. W związku z powyższym, kontrahenci stają się właścicielami kodu źródłowego wytworzonego przez Wnioskodawcę. Powyższe dotyczy również kodu źródłowego wytworzonego w ramach działań nad ulepszeniem danego programu komputerowego.

Zgodnie z warunkami współpracy ustalonymi z Kontrahentem, ma on prawo do wykonywania zależnych praw autorskich, do wytworzonych oprogramowań. Należy więc uznać, że kontrahenci mają prawo do dokonywania takich modyfikacji, a także zlecenia takich modyfikacji podmiotom trzecim. W praktyce jednak, o ile to możliwe, wprowadzanie modyfikacji i zmian w danym kodzie źródłowym do programu oraz jego rozszerzenie jest zlecane pierwotnemu twórcy danego programu. On bowiem ma największą wiedzę na temat funkcjonalności, wytworzonego przez siebie programu.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę spełnia kryteria samodzielnej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 5b ustawy o PIT.

W zakresie odpowiedzialności Wnioskodawcy za rezultat prowadzonej działalności należy wskazać, że podejmuje On współpracę z klientami, czyli podmiotami zainteresowanymi wytworzeniem danego programu. To właśnie z klientami są podpisane umowy o współpracy, na podstawie których Wnioskodawca tworzy programy i przenosi autorskie prawo majątkowe do tych programów. Klient może być, choć nie musi, użytkownikiem końcowym tego programu. Użytkownikami programu mogą być również osoby trzecie. Wnioskodawca przenosząc autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, nie ponosi bezpośredniej odpowiedzialności wobec osób trzecich za błędy w działaniu programu, a jest ona najprawdopodobniej ponoszona przez kontrahentów, jako nabywców praw do programu i podmiotów, które udostępniają dany program dla swoich klientów. Wnioskodawca za prawidłowe działanie programu odpowiada wobec swoich kontrahentów (nabywców praw do programu). Nie jest również planowane, aby powyższe zmieniło się w przyszłości. Wnioskodawca w dalszym ciągu planuje tworzyć programy dla kontrahentów, z którymi zawiera stosowne umowy i na których rzecz ponosi odpowiedzialność. Oczywiście powyższe nie wyklucza możliwości, otrzymywania przez Wnioskodawcę informacji zwrotnych od użytkowników programu, które będą wykorzystane do tego, aby wprowadzić odpowiednie zmiany w programie, tak aby program jak najlepiej spełniał wymagania użytkowników. Tym niemniej Wnioskodawca ponosi bezpośrednią odpowiedzialność wyłącznie wobec swojego kontrahenta, a nie wobec użytkowników programu.

Wnioskodawca dysponuje swobodą pod kątem określania miejsca i czasu wykonywania prac nad realizacją poszczególnych programów. Nie podlega w tym zakresie kierownictwu kontrahenta. Nie jest również zakładane, aby powyższe zmieniło się w przewidywalnej przyszłości.

Oczywiście powyższe nie wyklucza, ustaleniu we współpracy ze zlecającym, uwzględniając wytyczne użytkowników programu, terminów do których mają zostać zrealizowane poszczególne prace. Jednak Wnioskodawca samodzielnie decyduje o właściwym rozplanowaniu swoich zadań.

Wnioskodawca ponosi (i będzie ponosił w przyszłości) ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Przede wszystkim jest to ryzyko związane z kontynuowaniem współpracy z klientem, a dzięki temu zabezpieczeniu źródła przychodów. Jednocześnie Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z koniecznością wykonywania dodatkowych działań będących konsekwencją np. nagłych awarii, wycieku danych, itp. Powyższe jest związane z koniecznością prawidłowego zorganizowania pracy.

Ponadto Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność w zakresie ujawnienia informacji poufnych, tj.: dokumenty, informacje, specyfikacje, know-how, kody źródłowe, skrypty czy plany.

Oczywiście po stronie Wnioskodawcy jest konieczność zapewnienia sobie sprzętu niezbędnego do realizacji zlecenia (przede wszystkim sprzęt komputerowy). W tym zakresie ponosi On ryzyko, związane z ewentualnymi awariami tego sprzętu, które mogłyby spowodować, np. utratę rezultatu prac lub opóźnienia w ich terminowej realizacji.

Jednocześnie nie jest wykluczone, że w przyszłości Wnioskodawca będzie podejmował działania, w zakresie tworzenia kolejnych programów na rzecz tych samych, lub kolejnych kontrahentów. W tym zakresie zakłada On, że zasady realizacji tych programów nie będą się różniły od opisanych powyżej zasad, które są stosowane obecnie.

W ramach dostosowania się do przepisów ustawy o PIT, dotyczących IP BOX, została zaprowadzona osobna ewidencja, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT, spełniająca wymagania wynikające z treści tego przepisu. Ta ewidencja jest prowadzona na bieżąco od dnia … 2021 r. (czyli od początku prowadzenia działalności) i jest planowane, że będzie prowadzona w przyszłości.

W związku z powstaniem takiej możliwości Wnioskodawca chciałby, aby przychody uzyskiwane z tytułu przeniesienia kodów źródłowych do programów komputerowych tworzonych i rozwijanych w ramach prowadzonej działalności uzyskiwane od dnia … 2021 r. podlegały opodatkowaniu na zasadach wskazanych w art. 30ca ustawy o PIT (tj. preferencyjną stawką opodatkowania, wynoszącą 5% uzyskanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej). Ponieważ, jak zakłada Wnioskodawca, tożsame dochody, będą uzyskiwane w przyszłości, z tytułu przenoszenia praw autorskich do kodów źródłowych wytwarzanych w ramach działalności na rzecz tego samego lub innych kontrahentów, jak również z tytułu wytwarzania różnych programów komputerowych, Wnioskodawca będzie chciał stosować tożsame zasady opodatkowania do dochodów, które będzie uzyskiwał z tego tytułu także w kolejnych latach podatkowych. Jednocześnie Wnioskodawca w tym zakresie zakłada, że nie wystąpią zmiany w sposobie tworzenia programów, w stosunku do wskazanych w opisie stanu faktycznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do tego, aby dochody uzyskiwane od dnia … 2021 r. z działalności gospodarczej, polegającej na tworzeniu programów komputerowych oraz sprzedaży praw do programów komputerowych (w tym również analogiczne dochody uzyskiwane w przyszłości) podlegały opodatkowaniu 5% stawką podatkową, zgodnie z art. 30ca ustawy o PIT, jako kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, dochody uzyskiwane od dnia … 2021 r. z działalności gospodarczej, polegającej na tworzeniu programów komputerowych oraz sprzedaży praw do programów komputerowych (w tym również analogiczne dochody uzyskiwane w przyszłości) mogą podlegać opodatkowaniu 5% stawką podatkową, zgodnie z art. 30ca ustawy o PIT. Możliwość stosowania obniżonej stawki podatku w zakresie dochodów uzyskiwanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, reguluje art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Definicję kwalifikowanych praw własności intelektualnej zawiera art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT – zgodnie z tym przepisem; kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Rodzaje dochodów, do których mogą mieć zastosowanie analizowane przepisy, zostały wskazane w art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, zgodnie z którym, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b)x1,3]/(a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
   
   

Jak zostało wskazane, wśród kwalifikowanych praw własności intelektualnej, do których może mieć zastosowanie opodatkowanie dochodów według preferencyjnych reguł zostały wymienione, m.in. autorskie prawo do programu komputerowego.

Aby uznać dane prawo za kwalifikowane prawo własności intelektualnej muszą ponadto być spełnione dwie pozostałe cechy, tj. analizowane prawo:

• musi podlegać ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska,
  

• musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.
  
  

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wytwarza programy komputerowe. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne kazuistyczne podejścia do definiowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”, które wskazują, że część chronioną prawem [formę (ekspresji) utworu] jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego (E. Ferenc– Szydełko (red.), Art. 74: Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz 2016, C.H. Beck, 2016, pkt 5; Por. J. Barta, R. Markiewicz, A. Matlak, Art. 74: Prawo autorskie, System Prawa Prywatnego, tom 13, C.H. Beck, 2017, pkt 4).

Jak zostało wskazane w objaśnieniach podatkowych z 15 lipca 2019 r., dotyczących właśnie stosowania preferencyjnej 5% stawki podatkowej, program komputerowy, to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności, w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

Kwestia praw autorskich i praw pokrewnych jest uregulowana ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Wśród przykładów utworów zostały wymienione, m.in. programy komputerowe. Jako twórcy programu komputerowego, Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do programu, które podlegają ochronie prawnej, zgodnie z art. 74 ww. ustawy.

W ocenie Wnioskodawcy, tworzone i ulepszane przez Niego oprogramowanie spełnia definicję programów komputerowych, stanowiących utwory podlegające ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności, przede wszystkim tworzy kod źródłowy do programu komputerowego. Powyższe dotyczy zarówno działań, których celem jest powstanie, jak i rozwijanie tworzonych programów komputerowych. W tym zakresie nie powinno mieć znaczenia to, że efekty pracy wytworzone przez Niego, nie mają charakteru samodzielnego. Wnioskodawca odpowiada bowiem za wytworzenie określonej funkcjonalności/modułu do oprogramowania i efekt Jego pracy (czyli wytworzony przez Niego kod źródłowy do programu komputerowego) jest łączony z efektami pracy innych programistów. Wnioskodawca uważa, że programy komputerowe są tworzone i rozwijane przez Niego, w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Prace polegające na tworzeniu nowego oprogramowania mają charakter twórczy. Twórczy charakter działalności badawczo-rozwojowej odznacza się tym, że realizowane prace mają na celu tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, tj. oprogramowania spełniającego indywidualne wymagania użytkowników programu. Tworzone oprogramowanie nie jest nabywane od innych podmiotów, lecz stanowi oryginalny wytwór, jakiego klient nie mógł znaleźć w ofercie produktów gotowych.

Wnioskodawca tworzy na rzecz danego użytkownika programy komputerowe, w pełni odpowiadające zgłaszanym przez użytkowników potrzebom i wymaganiom. Z uwagi na wytworzenie oprogramowania na indywidualne zlecenie należy uznać, że trudno by było znaleźć w tym momencie konkurencyjne oprogramowanie, które w porównywalnym zakresie spełniałoby wymagane przez użytkowników właściwości. Niewątpliwą zaletą oprogramowania wytworzonego przez Wnioskodawcę jest bowiem właśnie fakt, że jest ono wytworzone właśnie pod danego użytkownika programu (uwzględniając tym samym w całości jego specyfikę i wymagania). Powyższe nadaje tworzonym przez Wnioskodawcę programom cech indywidualności i oryginalności.

Prace wykonywane w związku z wytwarzaniem oprogramowania stanowią, w ocenie Wnioskodawcy, prace rozwojowe.

Zgodnie z definicją wskazaną w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Prace te prowadzą do wytwarzania oprogramowania dostosowanego do potrzeb klienta.

Prace związane z wytworzeniem oprogramowania mają charakter systematyczny, tj. prowadzona działalność nie ma charakteru jednorazowego, lecz jest realizowana w sposób zorganizowany, z nastawieniem na jej kontynuowanie w przyszłości. Specyfika programów komputerowych powoduje, że prace nad nimi mają charakter ciągły i systematyczny. W trakcie tworzenia programu komputerowego, klient może zgłaszać potrzebę dodania nowych funkcjonalności oraz naprawy ewentualnych błędów. Z powyższym łączy się konieczność ciągłego unowocześniania programu.

Jak zostało wskazane w treści wniosku, zasadniczym sposobem rozliczenia się Wnioskodawcy, jest rozliczenie za okresy miesięczne. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży na rzecz klienta praw autorskich do wytworzonego przez siebie kodu źródłowego do programów komputerowych. Powyższe dotyczy również działań mających na celu ulepszenie programu. Również w tym przypadku, efektem pracy Wnioskodawcy jest nowy fragment kodu źródłowego, który oczywiście jest funkcjonalnie powiązany z programem głównym, który podlegał aktualizacji.

Podsumowując, prace nad tworzeniem systemów stanowią zorganizowany proces, realizowany w ramach prowadzonych prac rozwojowych. Wobec tego zasadne jest uznanie, że Wnioskodawca w zakresie działalności polegającej na tworzeniu programów, prowadzi działalność badawczo-rozwojową. Oprogramowanie wytwarzane w ramach prowadzonej działalności spełnia definicję kwalifikowanego prawa własności intelektualną.

W ocenie Wnioskodawcy, prowadzona przez Niego działalność spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej, w ramach której są wytwarzane autorskie prawa do programów komputerowych (tj. kwalifikowane prawa własności intelektualnej). Dochody uzyskane z przeniesienia na kontrahenta praw do kodu źródłowego, wytworzonego przez Wnioskodawcę w ramach działalności programistycznej, stanowią dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wnioskodawca prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT. Wobec tego należy uznać, że wszystkie przesłanki, o których mowa w przepisach ustawy o PIT są spełnione, aby dochody z tytułu przeniesienia praw do wytworzonych przez Wnioskodawcę programów, mogły być opodatkowane preferencyjną stawką podatkowa, na zasadach wskazanych w art. 30ca ustawy o PIT. Wnioskodawca zakłada, że również w dalszym okresie prowadzona przez Niego działalność będzie spełniała powyżej wskazane cechy, wobec czego będzie Mu przysługiwało prawo do opodatkowania kolejnych dochodów do wytworzonych przez Wnioskodawcę na zasadach wynikających z art. 30ca ustawy o PIT.

Podsumowując Wnioskodawca uważa, że może w stosunku do uzyskiwanych dochodów z działalności programistycznej zastosować preferencyjną stawkę podatkową, wynoszącą 5% dochodów. Powyższe odnosi się również do sytuacji, gdy zadaniem Wnioskodawcy będzie stworzenie modułu lub funkcjonalności do programu komputerowego. Możliwość zastosowania 5% stawki podatku zgodnie z art. 30ca ustawy o PIT, będzie się również odnosiła do tożsamych dochodów, uzyskiwanych w kolejnych latach podatkowych (o ile oczywiście, sposób prowadzenia działalności będzie analogiczny i nie zmienią się przepisy w tym zakresie).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl natomiast art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów

Jednocześnie, należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2019 r. obowiązują przepisy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018, poz. 2193). Na podstawie regulacji wprowadzonych ww. ustawą zmieniającą do systemu prawa podatkowego implikowano przepisy dotyczące preferencyjnego rozwiązania w podatkach dochodowych – tzw. Innovation Box.

Powyższe zmiany wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Regulacje dotyczące stosowania opisanej powyżej ulgi zostały odzwierciedlone w art. 30ca-30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432 oraz z 2020 r., poz. 288),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W świetle powyższego, kwalifikowane IP to prawo własności intelektualnej spełniające łącznie trzy warunki:

1. zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;
2. należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ww. ustawy;
3. podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.
   
   

Zatem, kwalifikowane IP musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej. To oznacza, że zakres działalności badawczo-rozwojowej będzie zawsze obejmować całość działań podatnika zmierzających do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP, i że działania te nigdy nie będą wykraczać poza działalność badawczo-rozwojową.

Z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej mamy do czynienia wówczas, gdy jest to prawo wskazane przez ustawodawcę w art. 30ca ust. 2 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega ono ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 3 ww. ustawy, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Sposób obliczenia wysokości kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zawarty jest w art. 30ca ust. 4. Zgodnie z treścią tego przepisu, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru (wskaźnik nexus):

[(a+b) x 1,3]/9a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Stosownie do art. 30ca ust. 11 ww. ustawy, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto podatnik, który chce skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box), jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej– w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji. W myśl art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego wg skali bądź podatkiem liniowym. Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, opodatkowaną na zasadach podatku liniowego. Działalność prowadzona jest od … 2021 r. oraz spełnia i będzie spełniała w przyszłości definicję działalności badawczo-rozwojowej. Podstawowym przedmiotem prowadzonej działalności jest tworzenie i rozwijanie oprogramowania komputerowego. Wnioskodawca odpowiada za wytworzenie oprogramowania, jak i za sukcesywne jego unowocześnianie, w celu jego dostosowania do potrzeb kontrahenta. Efektem Jego pracy jest za każdym razem wytworzenie kodu źródłowego do programu komputerowego, do którego to kodu, prawa autorskie przenoszone są na kontrahenta za wynagrodzeniem. Dochód uzyskiwany przez Wnioskodawcę dotyczący sprzedaży praw do programów komputerowych. W zakresie wprowadzania modyfikacji i ulepszeń do programów, działa On na podstawie umowy zawartej z kontrahentem. Z treści umowy wynika, że Wnioskodawca nie staje się właścicielem, współwłaścicielem już istniejącego oprogramowania, ani też nie używa tego oprogramowania na podstawie licencji wyłącznej. Jest mu ono udostępniane w celu wprowadzenia określonej modyfikacji programu (kodu źródłowego do programu). Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność programistyczna, spełnia i będzie spełniać definicję prac rozwojowych. Autorskie prawa do tworzonego przez Wnioskodawcę kodu źródłowego podlegają ochronie prawnej na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca przenosi na kontrahenta majątkowe prawa autorskie do wytworzonego kodu źródłowego. Ochrona, o której mowa powyżej dotyczy całości kodu źródłowego tworzonego przez Niego, w tym również kodu wytwarzanego w ramach działań nad unowocześnieniem programu. Wnioskodawca wskazuje ponadto, że prowadzi stosowną ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT. Ewidencja ta prowadzona jest na bieżąco od dnia … 2021 r. i będzie prowadzona w przyszłości.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód ze sprzedaży autorskich praw do programów komputerowych, które zostały wytworzone, rozwinięte bądź ulepszone w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, Wnioskodawca może stosować przepisy przyznające preferencyjne opodatkowanie 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez Niego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a co za tym idzie skorzystać z ulgi IP Box i rozliczyć ją w zeznaniu za 2021 r. oraz lata kolejne (o ile nie zmieni się stan faktyczny i prawny).

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Tutejszy Organ zaznacza, że samodzielne prowadzenie przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej nie było przedmiotem interpretacji indywidualnej, bowiem okoliczność ta stanowiła element stanu faktycznego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.