2021.05.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
KDIB1-1.4010.70.2021.2.ŚS
z 26 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 lutego 2021 r. (data wpływu 18 lutego 2021 r.), uzupełnionym 26 kwietnia 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

czy prace wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach realizowanych przez niego Projektów B+R spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT, a tym samym, czy Wnioskodawca słusznie zamierza kwalifikować poszczególne Produkty informatyczne, tworzone w wyniku prowadzonych prac B+R, jako kwalifikowane prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe,
czy w zaistniałym stanie faktycznym dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu udzielenia licencji lub sprzedaży Produktów informatycznych, tj. z tytułów określonych jako Wynagrodzenie 1 oraz Wynagrodzenie 2, mogą być w całości uznane za dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 24d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co uprawnia Wnioskodawcę do opodatkowania dochodów uzyskiwanych z tego tytułu z zastosowaniem stawki 5%, o której mowa w art. 24d ust. 1 ww. ustawy – jest prawidłowe,
czy słusznie Wnioskodawca zamierza kwalifikować:
1. wynagrodzenie pracownika, w części w jakiej zaangażowany był on w prowadzone prace B+R, tj. tej wynikającej ze Wskaźnika B+R jako „a” we wskaźniku Nexus – jest prawidłowe,
2. wynagrodzenie Współpracowników zatrudnionych na umowę zlecenie za uczestnictwo w Projektach B+R, jako „a” we wskaźniku Nexus – jest prawidłowe,
3. wynagrodzenie Współpracownika (B2B), w części w jakiej dotyczy zapłaty za przejście majątkowych praw autorskich do pozostałych utworów stworzonych w ramach prowadzonych przez Wnioskodawcę Projektów B+R (tj. za wyniki prac badawczo-rozwojowych), jako „b” we wskaźniku Nexus – jest prawidłowe,
4. opłata z tytułu licencji Systemu w celu jego dalszego rozwijania i ulepszania, jako “d” we wskaźniku Nexus - jest prawidłowe,
5. opłaty z tytułu licencji do narzędzi/modułów programistycznych, jako “a” we wskaźniku Nexus - jest prawidłowe.
czy obliczając dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w danym okresie roku podatkowego celem alokacji kosztów pośrednich poniesionych, zaewidencjonowanych i wyodrębnionych w danym okresie roku podatkowego, Wnioskodawca uprawniony będzie do stosowania klucza przychodowego, tj. do przyporządkowania zaewidencjonowanych i wyodrębnionych kosztów tego rodzaju do zaewidencjonowanych i wyodrębnionych przychodów z danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w takiej proporcji, w jakiej przychody z tego źródła pozostają w ogólnej kwocie uzyskanych przez niego przychodów w danym okresie roku podatkowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 16 kwietnia 2021 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.70.2021.1.ŚS wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 26 kwietnia 2021 r.

We wniosku został przedstawiony następujące stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

X S.A. (dalej: „Wnioskodawca lub „Spółka”) podlega opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów w Polsce bez względu na miejsce ich uzyskania. Stawka podatku stosowana przez Wnioskodawcę to 19%, zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT”).

Rokiem podatkowym Wnioskodawcy jest rok kalendarzowy. Wnioskodawca posiada kilkuletnie doświadczenie w obszarze budowania rozwiązań informatycznych dla licznych klientów z Polski oraz z rynków międzynarodowych. Wnioskodawca dostarcza systemy i aplikacje programistyczne, budując nowoczesne rozwiązania IT. Wnioskodawca tworzy innowacyjne, zaawansowane technologicznie programy komputerowe. Produkty informatyczne oferowane przez Wnioskodawcę bazują na najnowszych technologiach oraz własnych, innowacyjnych rozwiązaniach. Działania Wnioskodawcy pokrywają przy tym wszystkie etapy prac rozwojowych, począwszy od zdefiniowania wymagań, projektowania rozwiązań, poprzez ich analizę, specyfikację, studium wykonalności, konstruowanie, rozwój, testowanie czy też ich usprawnianie. Wnioskodawca na podstawie umowy z 20 kwietnia 2020 r. nabył licencję wyłączną do m.in. rozpowszechniania, modyfikacji, rozwoju oraz sprzedaży pakietu oprogramowania wytworzonego i rozwiniętego przez Y. sp. z o. o., który stanowi program komputerowy w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych Dz.U. 1994 nr 24 poz. 83 (dalej jako: „PrAut”) stanowiący zintegrowany system dataERP (dalej: „System”). Umowa licencyjna uprawnia Wnioskodawcę do wprowadzania wszelkich zmian, modyfikacji i przekształceń w nabytym oprogramowaniu. System umożliwia sterowanie przedsiębiorstwem poprzez integrację wszelkich procesów biznesowych i produkcyjnych u kontrahentów. Ponadto System dzięki poszczególnym modułom i funkcjonalnościom pozwala na integrację z innymi programami i oprogramowaniem funkcjonującym już u zleceniodawców. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę składa się więc z trzech głównych segmentów. Wnioskodawca nieustannie ulepsza i rozwija System, tak aby stanowił najbardziej konkurencyjne na rynku oprogramowanie do wspierania procesów biznesowych i produkcyjnych. Wnioskodawca udziela licencji na korzystanie z Systemu, który został przez Wnioskodawcę ulepszony w ramach prac badawczo-rozwojowych, oraz dostarcza kopię Systemu (dalej: „Segment 1”). Drugi z segmentów polega z kolei na budowaniu przez Spółkę rozszerzenia Systemu stanowiącego oddzielny przedmiot obrotu i będący kastomizacją (modyfikacją) rozszerzającą funkcjonalności Systemu (dalej: „Segment 2”).

Prace Wnioskodawcy opisane w niniejszym wniosku jako Segment 1 oraz Segment 2 dalej będą łącznie nazywane “Projekty B+R”, a wynik ich prac łącznie “Produkty informatyczne”).

Trzeci z segmentów polega natomiast na dostosowaniu oraz uruchomieniu Systemu u kontrahenta poprzez jego analizę, wdrożenie, odpowiednie integracje, testy, migracje czy szkolenia (dalej: „Segment 3”).

Wnioskodawca udziela swoim kontrahentom dalszej licencji na ulepszony System oraz na jego życzenie wytwarza produkt informatyczny stanowiący kastomizację rozszerzającą funkcjonalności Systemu. W przypadku wytworzenia kastomizacji, przekazywane są do nich majątkowe prawa autorskie. Wynagrodzenie za poszczególne z prac Wnioskodawcy określone w Segmencie 1, Segmencie 2 oraz Segmencie 3 zostało w analogiczny sposób wyodrębnione w załącznikach do umów zawieranych przez Wnioskodawcę z kontrahentami. “Wynagrodzenie 1” - opłata za udzielenie licencji na ulepszony System. “Wynagrodzenie 2” - honorarium należne z tytułu przeniesienia praw autorskich do oprogramowania stworzonego na potrzeby zamawiającego. “Wynagrodzenie 3” - wynagrodzenie z tytułu analizy, wdrożenia, integracji, testów, migracji oraz szkoleń.

Prace zaliczane do Segmentu 3 nie powodują ani udzielenia licencji ani przeniesienia jakichkolwiek praw autorskich, a jedynie stanowią czynności rutynowe polegające na testowaniu i utrzymywaniu oferowanego Systemu. Praca Spółki opiera się na konieczności zaprojektowania rozwoju oprogramowania w określonym kierunku, zgodnym z potrzebami jego użytkowników w celu zabezpieczenia określonych procesów biznesowych. Projekty B+R prowadzone są według wypracowanego oraz ustandaryzowanego harmonogramu, na który składają się poniższe etapy.

Faza analityczna - podczas jej trwania pracownicy oraz współpracownicy Wnioskodawcy ustalają wymagania projektowe oraz biznesowe, określają zakres projektu. W wyniku tego etapu prac, tworzony jest dokument opisujący wszystkie wymagania funkcjonalne projektu. Końcowym etapem projektu analitycznego jest analiza ryzyka projektowego przy omówionych wymaganiach i założeniach projektowych oraz możliwa też jest korekta ram czasowych i budżetowych dla dalszej realizacji projektu.
Etap projektowania - początkowo zespół zbiera oraz definiuje wymagania, na podstawie których wytwarza diagramy użycia aplikacji, prototypy związane z nawigacją w rozwiązaniu, kompletne przykłady ekranów, jak również kompletną specyfikację projektu kreatywnego. Pracownicy generują dokumenty i prototypy rozwiązania. Na podstawie prototypów i specyfikacji zespół techniczny opracowuje możliwe sposoby implementacji. Podczas projektowania tworzone są ustandaryzowane dokumenty oraz warsztaty celem szybkiej oceny proponowanego rozwiązania.
Etap Produkcji Oprogramowania - prace Wnioskodawcy przeprowadzane są w oparciu o nowoczesne, zwinne metodyki projektowe, które posiadają ściśle określone schematy postępowania i prowadzenia prac. Dzięki zastosowaniu zwinnych metodyk równolegle można rozwiązywać wiele problemów, zespół projektowy może wykonywać wiele zadań projektowych w danym czasie i dostarczać wyniki pracy w krótkim odstępie czasu. Zgodnie z przyjętą metodyką pracy projekty realizowane są w sposób iteracyjny, dzięki czemu wyniki kolejnych etapów pracy mogą być stale weryfikowane i korygowane. Pozwala to na szybkie wytworzenie wysokiej jakości oprogramowania. Proces rozwoju przygotowywanych przez Wnioskodawcę rozwiązań zawiera także czynności takie jak pisanie lub modyfikowanie kodu, jego restrukturyzowanie, również częściowe przepisywanie, ponowne kodowanie czy adoptowanie do potrzeb nowego rozwiązania. Prace w ramach Projektów B+R realizowane są w sposób systematyczny.
Kontrola jakości - istotnym elementem tak prowadzonego procesu jest bieżące zapewnianie jakości opracowywanego oprogramowania przez dedykowane osoby, które w taki sposób wpływają na działania zespołów projektowych, aby już w trakcie tworzenia oprogramowania, na wczesnym etapie realizacji projektów, zespół mógł wykrywać i poprawiać ewentualne błędy czy też zagrożenia związane z bezpieczeństwem nowych rozwiązań. Opracowywane są strategie testów, tworzone środowiska testowe i rekomendacje. Wnioskodawca nie tworzy ani nie będzie tworzył oprogramowania według żadnej instrukcji.

Wnioskodawca dysponuje niemalże nieograniczoną swobodą w tworzeniu oprogramowania. Wnioskodawcę wiążą jedynie wytyczne dotyczące funkcjonalności czy celów, jakie ma zapewniać oprogramowanie bądź jego poszczególne moduły. Wnioskodawca nie ma informacji o istnieniu takich samych programów jak te stworzone czy tworzone przez niego. Co więcej, w związku z autorską metodyką działań Wnioskodawcy prawdopodobieństwo, że ktoś stworzy taki sam program jest bliskie zeru. Wnioskodawca pracuje w sposób zorganizowany, zgodnie ze stworzonym na początku projektu planem działania. Plan działania jest oparty o etapy opisane powyżej w metodyce pracy. Działalność ta nie obejmuje działalności polegającej na badaniach naukowych. Działania realizowane w ramach Projektów B+R mają jednak za zadanie opracowywanie nowych, ulepszonych lub zmienionych produktów, systemów, funkcjonalności oraz rozwiązań dla klientów z wielu gałęzi gospodarki. Działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenia programów komputerowych nie ma charakteru czynności rutynowych. Prace realizowane w ramach Projektów B+R mają charakter twórczy i są ukierunkowane na tworzenie nowych, innowacyjnych Produktów informatycznych. Stworzenie takiego oprogramowania wymaga połączenia specjalistycznej wiedzy z różnych dziedzin, w których programy tworzone przez Wnioskodawcę znajdują zastosowanie. W ramach podejmowanych prac projektowych, pracownicy oraz współpracownicy Wnioskodawcy realizują zadania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowania ulepszeń produktów i usług lub całkiem nowych rozwiązań. W ramach prowadzonych prac oceniana jest również przydatność danych rozwiązań technologicznych w budowaniu nowych czy ulepszonych rozwiązań, które będą mogły zostać wprowadzone na rynek. Nawet wtedy, gdy nowy czy ulepszony Produkt informatyczny trafia na rynek, nadal często zachodzi konieczność rozwiązywania pojawiających się problemów technicznych, przy czym niektóre z nich mogą wymagać dalszych prac rozwojowych. Tego rodzaju prace podejmowane na zasadzie „sprzężenia zwrotnego” (feedback R&D), zgodnie z zaleceniami przedstawionymi w podręczniku Frascati z 2015 r., kwalifikowane są również do projektów badawczo-rozwojowych. Pracownicy i współpracownicy.

W celu realizacji zadań biznesowych Wnioskodawca zatrudnia na podstawie umów o pracę wysoko wykwalifikowanych specjalistów, a wśród nich, m.in.: programistów/inżynierów oprogramowania, architektów systemów i oprogramowania, specjalistów ds. jakości/testerów, architektów testów, projektantów UI/UX, inżynierów projektów i produktów. Wnioskodawca współpracuje również ze specjalistami (np. analitycy, programiści, testerzy) na podstawie umów zlecenia oraz z osobami prowadzącymi jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie umów o współpracę (dalej: „Umowy B2B”) (dalej łącznie jako „Współpracownicy”). Wnioskodawca nabywa od Współpracowników usługi informatyczne i fragmenty kodów źródłowych, które stanowią wyniki prac badawczo-rozwojowych związane z wytwarzanymi/ulepszanymi przez Wnioskodawcę Produktami informatycznymi. Współpracownicy, od których Wnioskodawca nabywa wyniki prac badawczo-rozwojowych nie są powiązani z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Ewidencja Stosowane przez Wnioskodawcę narzędzia informatyczne pozwalają na szczegółową ewidencję Projektów B+R (dalej: „Ewidencja B+R”).

Ewidencja ta zawiera informację takie jak:

opis projektu:
czas rozpoczęcia i zakończenia projektu;
wykaz osób zaangażowanych w pracę w poszczególnym projekcie;
wykaz prac stworzonych w danym projekcie z imiennym podporządkowaniem do konkretnej osoby wykonującej daną pracę; zaangażowanie czasowe poszczególnych pracowników/Współpracowników w prace nad poszczególnymi Projektami B+R.

Ewidencja prowadzona jest w miesięcznych okresach rozliczeniowych, a zaangażowanie czasowe poszczególnych osób w Projekty B+R realizowane przez Wnioskodawcę może być wyrażone zarówno w wartościach procentowych jak i godzinowych. Przy czym Ewidencja B+R, o której mowa, nie jest typową ewidencją godzinową i nie zawiera informacji o poszczególnych czynnościach wykonanych w danej jednostce czasowej przez konkretnego pracownika czy współpracownika.

Mając na uwadze skalę i rodzaj realizowanych projektów, pracownicy i współpracownicy Wnioskodawcy zatrudnieni w celach B+R mogą być w skali miesiąca zaangażowani:

w 100% w projekty B+R, przy czym może to być jeden lub kilka projektów badawczo-rozwojowych;
w pewnej części w działalność B+R (w jednym lub kilku projektach) a w pozostałym zakresie w projektach nie kwalifikowanych przez Wnioskodawcę do prac B+R;
w 100% w projekty niebędące Projektami B+R. Po zsumowaniu wartości wykazanych w Ewidencji B+R, a odzwierciedlających zaangażowanie czasowe pracowników i Współpracowników w prace badawczo-rozwojowe w poszczególnych projektach.

Wnioskodawca będzie w stanie określić stosunek czasu przeznaczonego przez nich na realizację działalności badawczo-rozwojowej do ogólnego czasu przepracowanego przez pracownika lub współpracownika w danym miesiącu (dalej: „Wskaźnik B+R”). W ramach zawartych umów Wnioskodawca nabywa wyniki prac badawczo-rozwojowych związanych z wytwarzaniem lub ulepszaniem Produktów informatycznych. Wynagrodzenie tych współpracowników, w części w jakiej uczestniczyli w prowadzonych przez Wnioskodawcę Projektach B+R, jest bezpośrednio powiązane z tymi projektami.

Na podstawie prowadzonej dokumentacji podatkowej, prowadzonej w formie ksiąg podatkowych Wnioskodawca będzie w stanie:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej (tj. poszczególne Produkty informatyczne);
ustalić przychody, koszty uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.
Wnioskodawca będzie prowadził ewidencję, która pozwoli wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 24d ust. 4 ustawy o CIT (tj. poszczególne składniki wskaźnika Nexus), przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Wnioskodawca ponosi i będzie ponosił koszty uzyskania przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej pozostające w bezpośrednim związku z tymi prawami oraz koszty pośrednio związane z przychodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Koszty pozostające w bezpośrednim związku z przychodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej obejmują przede wszystkim koszty działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy, których efektem jest tworzenie, rozwijanie i ulepszanie oprogramowania. Wnioskodawca ponosi i będzie ponosić również koszty pośrednio związane z przychodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. takie koszty, dla których niemożliwe jest i niemożliwe będzie ich bezpośrednie przyporządkowanie do przychodów uzyskiwanych w danym roku podatkowym z konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej lub do przychodów uzyskiwanych z pozostałej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę (i tym samym opodatkowanych według zasad ogólnych przewidzianych w ustawie o CIT).

Kosztami pośrednimi, o których mowa powyżej są i będą: koszty ogólnego zarządu, pozostałe koszty operacyjne, koszty finansowe oraz koszty sprzedaży - w części nie związanej bezpośrednio z uzyskanymi w danym roku podatkowym przychodami z istniejących kwalifikowanych praw własności intelektualnej lub z przychodami osiąganymi z pozostałej działalności Wnioskodawcy oraz inne koszty pozostające w pośrednim związku, których efektem jest tworzenie, rozwijanie i ulepszanie oprogramowania.

W przypadku uzyskiwania zarówno przychodów podlegających opodatkowaniu według zasad ogólnych, jak i przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej opodatkowanych w ramach preferencji IP Box konieczne jest odpowiednie alokowanie kosztów pośrednich (których nie można przypisać bezpośrednio do żadnego z tych przychodów) do każdego z tych źródeł. Zasadnym będzie skorzystanie w tym celu z klucza przychodowego, w ramach którego alokacja kosztów pośrednich danego roku podatkowego odbywać się będzie według proporcji w jakiej w danym roku podatkowym przychody opodatkowane w ramach preferencji IP Box i opodatkowane na zasadach ogólnych pozostają w stosunku do całości uzyskiwanych przez nią przychodów (czyli łącznie przychodów opodatkowanych według preferencji IP Box i pozostałych przychodów opodatkowanych według zasad ogólnych). Takie koszty będą stanowiły również koszty z litery a), b), d) przy wyliczaniu wskaźnika Nexus. Wnioskodawca rozważa coroczne korzystanie z preferencyjnego opodatkowania 5% stawką podatkową wobec dochodów uzyskiwanych z wytwarzanego i rozwijanego oprogramowania w ramach prac opisanych wyżej jako Segment 1 oraz Segment 2 na podstawie przepisów o IP BOX, poczynając od zeznania rocznego składanego za rok podatkowy trwający od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. Projekty, które Wnioskodawca planuje realizować w przyszłości, dotyczyć mogą w dalszym ciągu firm z różnych branż, a tematyka i funkcjonalności tworzonych programów komputerowych mogą być zróżnicowane, ale opisany we wniosku charakter prowadzonej przez Wnioskodawcę przedmiotowej działalności pozostanie niezmieniony.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 26 kwietnia 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że Spółka nabywa i będzie nabywała licencje do narzędzi/modułów programistycznych, które stanowią środowiska i biblioteki pomagające w tworzeniu i rozwoju oprogramowania. Narzędzia te są bezpośrednio wykorzystywane do tworzenia, ulepszeniem i modyfikacją Systemu, o którym mowa we wniosku, a także do tworzenia kastomizacji, o których mowa w Segmencie 2.

W wyniku prac opisanych jako Segment 2 powstaje odrębne oprogramowanie komputerowe, które podlega ochronie na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy prace wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach realizowanych przez niego Projektów B+R spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT, a tym samym, czy Wnioskodawca słusznie zamierza kwalifikować poszczególne Produkty informatyczne, tworzone w wyniku prowadzonych prac B+R, jako kwalifikowane prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT?
Czy w zaistniałym stanie faktycznym dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu udzielenia licencji lub sprzedaży Produktów informatycznych, tj. z tytułów określonych jako Wynagrodzenie 1 oraz Wynagrodzenie 2, mogą być w całości uznane za dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 24d ust. 2 ustawy o CIT, co uprawnia Wnioskodawcę do opodatkowania dochodów uzyskiwanych z tego tytułu z zastosowaniem stawki 5%, o której mowa w art. 24d ust. 1 ww. ustawy?
Czy słusznie Wnioskodawca zamierza kwalifikować:
1. wynagrodzenie pracownika, w części w jakiej zaangażowany był on w prowadzone prace B+R, tj. tej wynikającej ze Wskaźnika B+R jako „a” we wskaźniku Nexus,
2. wynagrodzenie Współpracowników zatrudnionych na umowę zlecenie za uczestnictwo w Projektach B+R, jako „a” we wskaźniku Nexus,
3. wynagrodzenie Współpracownika (B2B), w części w jakiej dotyczy zapłaty za przejście majątkowych praw autorskich do pozostałych utworów stworzonych w ramach prowadzonych przez Wnioskodawcę Projektów B+R (tj. za wyniki prac badawczo-rozwojowych), jako „b” we wskaźniku Nexus,
4. opłata z tytułu licencji Systemu w celu jego dalszego rozwijania i ulepszania, jako “d” we wskaźniku Nexus,
5. opłaty z tytułu licencji do narzędzi/modułów programistycznych, jako “a” we wskaźniku Nexus.
Czy obliczając dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w danym okresie roku podatkowego celem alokacji kosztów pośrednich poniesionych, zaewidencjonowanych i wyodrębnionych w danym okresie roku podatkowego, Wnioskodawca uprawniony będzie do stosowania klucza przychodowego, tj. do przyporządkowania zaewidencjonowanych i wyodrębnionych kosztów tego rodzaju do zaewidencjonowanych i wyodrębnionych przychodów z danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w takiej proporcji, w jakiej przychody z tego źródła pozostają w ogólnej kwocie uzyskanych przez niego przychodów w danym okresie roku podatkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1

Od 1 stycznia 2019 r. obowiązują przepisy dotyczące preferencyjnego rozwiązania w podatkach dochodowych - tzw. Innovation Box. Regulacje dotyczące stosowania opisanej powyżej ulgi zostały odzwierciedlone w art. 24d - 24e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”).

Zgodnie z art. 24d ust. 1 ustawy o CIT, podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Kwalifikowane prawa własności intelektualnej zawarte zostały w zamkniętym katalogu opisanym w art. 24d ust. 2 ustawy o CIT.

Zgodnie z treścią tego przepisu, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U. z 2018 r., poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W świetle powyższego, kwalifikowane prawo własności intelektualnej to prawo własności intelektualnej spełniające łącznie trzy warunki:

zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;
należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 24d ust. 2 ustawy o CIT,
podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Odnosząc się do pierwszego warunku należy zauważyć, że zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie prowadzi działalności naukowej, dlatego w niniejszej analizie od razu przejdziemy do działalności polegającej na pracach rozwojowych.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że ustawodawca definiując działalność badawczo-rozwojową użył alternatywy łącznej “lub”, co oznacza że z działalnością badawczo-rozwojową mamy do czynienia zarówno wtedy gdy prowadzone są jednocześnie badania naukowe i prace rozwojowe, jak i wtedy gdy prowadzone są wyłącznie badania naukowe, czy wyłącznie prace rozwojowe. Z tą ostatnią sytuacją mamy do czynienia w sytuacji opisanej w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85 ze zm.), prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Powyższe przepisy wprowadzają kilka istotnych kryteriów, od których spełnienia uzależniona jest możliwość uznania określonych działań za działalność badawczo-rozwojową (przy czym kryteria te muszą być spełnione łącznie).

Zgodnie z tymi kryteriami, działalność badawczo-rozwojowa powinna:

obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe,
mieć twórczy charakter,
być podejmowana w sposób systematyczny, oraz
być podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Kategoria i cel podjętych prac

W kwestii pierwszego oraz czwartego z powyższych warunków Wnioskodawcy wskazuje, że głównym celem realizowanych przez Wnioskodawcę projektów badawczo-rozwojowych jest opracowywanie nowych, ulepszonych lub zmienionych produktów, systemów, funkcjonalności oraz rozwiązań dla klientów z wielu gałęzi gospodarki. Pracownicy oraz współpracownicy Wnioskodawcy, poprzez tworzenie nowych oraz rozwijanie dotychczasowych algorytmów łączą istniejącą wiedzę oraz opracowują nową wiedzę w celu stworzenia produktów dotychczas niedostępnych na rynku i ulepszenia tych już oferowanych, w sposób polegający na wniesieniu znaczących, nowych usprawnień. Prace składają się z etapów, w ramach których powstają propozycje rozwiązań, następnie są one testowane i weryfikowana jest ich przydatność. Każda iteracja polega na opracowywaniu wskazanych tematów poprzez tworzenie odpowiednich algorytmów/metod/kodów źródłowych programów komputerowych, które powstają w wyniku twórczej pracy zarówno pracowników jak i współpracowników Wnioskodawcy, którzy samodzielnie muszą znaleźć optymalne rozwiązania zagadnień. Istotną rolę w procesie odgrywa także proces testowania tworzonych prototypów rozwiązań. Prace wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach Projektów B+R prowadzą do zwiększenia zakresu wiedzy twórców proponowanych rozwiązań. Wnioskodawcy podkreśla, że prace, które mają miejsce w projektach badawczo-rozwojowych nie stanowią prac rutynowych.

W związku z powyższym zarówno pierwszy jak i czwarty warunek uznania działalności Wnioskodawcy, podejmowanej w ramach prac B+R za działalność badawczo-rozwojową, należy uznać za wypełniony.

Twórczy charakter prac

W zakresie drugiego warunku odwołać się można do ustawy o prawie autorskim, która definiuje pojęcie utworu. Zgodnie z definicją zawartą w art. 1 ust. l tejże ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Stwierdzenie, że utwór stanowi przejaw „działalności twórczej”, oznacza, że utwór powinien stanowić rezultat działalności o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta, niekiedy określana jako przesłanka „oryginalności” utworu, zrealizowana zostanie wówczas, gdy powstanie subiektywnie nowy wytwór intelektu; jest ona zatem ujmowana wyłącznie w płaszczyźnie nowości subiektywnej i zorientowana retrospektywnie. W przypadku prac prowadzonych przez pracowników i współpracowników Wnioskodawcy ten warunek jest w oczywisty sposób spełniony, ponieważ efekty prac są rezultatem twórczych działań poszczególnych osób, w wyniku których powstają subiektywnie nowe wytwory intelektu w postaci analiz, kodów źródłowych, dokumentacji, etc. Jednocześnie należy zauważyć, że przedmiotem prac badawczo- rozwojowych może być także produkt, usługa czy proces, które nie stanowią utworu w rozumieniu prawa autorskiego, a jedynie charakteryzują się twórczością, czyli nowością/oryginalnością prac.

W tym miejscu można pomocniczo posłużyć się definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN zgodnie z którą przymiotnik „twórczy” oznacza: 1. “mający na celu tworzenie; też: będący wynikiem tworzenia” 2. „dotyczący; twórców”. Systematyczność Odnosząc się do warunku „systematyczności”, należy wskazać, że badania i rozwój nowoczesnych narzędzi informatycznych stanowi jeden z głównych obszarów działalności Wnioskodawcy. Prace Wnioskodawcy prowadzone są w oparciu o nowoczesne, zwinne metodyki pracy (Agile). Zastosowanie tychże metodyk pozwala na systematyczne prowadzenie prac równolegle nad kilkoma zagadnieniami, realizację w danym momencie kilku zadań oraz dostarczenie efektów pracy w krótkich odstępach czasu oraz efektywne zarządzanie projektem, jak również unikanie przestojów prac. Wnioskodawca prowadzi prace badawczo-rozwojowe w sposób regularny od początku swojego istnienia i zamierza wykonywać je systematycznie także w przyszłości. Podejmowane przez Wnioskodawcę działania w tym zakresie niewątpliwie nie mają zatem charakteru okazjonalnego czy doraźnego. W konsekwencji, należy uznać, że w odniesieniu do prowadzonych przez Wnioskodawcę prac badawczo-rozwojowych spełniona jest przesłanka systematyczności, o której mowa we wspomnianym wyżej przepisie. W związku z powyższym, należy uznać, że realizowane przez Wnioskodawcę prace badawczo-rozwojowe spełniają łącznie wszystkie z czterech przesłanek i tym samym stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT. Odnosząc się do drugiego i trzeciego warunku uznania danego prawa własności intelektualnej za kwalifikowane własności intelektualne należy zauważyć, że tak jak wskazano w argumentacji powyżej - w efekcie twórczych działań poszczególnych osób zaangażowanych w prowadzone przez Wnioskodawcę projekty B+R powstają subiektywnie nowe wytwory intelektu w postaci analiz, kodów źródłowych, dokumentacji technicznej, etc. Powstające prace charakteryzują się wysoką niepowtarzalnością, indywidualnością i oryginalnością, spełniając tym samym przesłanki uznania rezultatu pracy za utwór w rozumieniu art. 1 ust. 1 PrAut.

Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 1 ust. 1 tejże ustawy, utwór to każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Tym samym, o przyznaniu ochrony na gruncie PrAut decyduje wyłącznie przesłanka twórczości i indywidualności. W świetle zapisów tejże ustawy wystarczy, że tylko jeden z elementów utworu będzie miał twórczy charakter, by możliwe było uznanie go za podlegający ochronie prawnoautorskiej. Produkty informatyczne tworzone przez Wnioskodawcę są właśnie takimi utworami, a będąc do tego programami komputerowymi, stanowią także szczególną kategorię utworów, objętą dodatkową ochroną autorską na mocy art. 74 PrAut. Tym samym Produkty informatyczne tworzone, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonych prac, a chronione prawem autorskim, należą do kategorii wymienionej enumeratywnie w katalogu kwalifikowanych własności intelektualnych w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT, wypełniając tym samym drugii trzeci z warunków uznania ich za kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży Produktów informatycznych, mogą być w całości uznane za dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 24d ust. 2 ustawy o CIT, co uprawnia Wnioskodawcę do opodatkowania dochodów uzyskiwanych z tego tytułu z zastosowaniem stawki 5%, o której mowa w art. 24d ust. 1 ww. ustawy.

W niniejszym stanie faktycznym spełnione są, według Wnioskodawcy, wszystkie przesłanki zastosowania art. 24d ustawy o CIT, tj. Wnioskodawca:

uzyskuje dochód w ramach prowadzonej działalności gospodarczej;
uzyskuje dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej;
na podstawie prowadzonej ewidencji jest w stanie określić wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Przesłanka pierwsza spełniona jest w sposób oczywisty, co zostało przedstawione w opisie stanu faktycznego.

Z kolei, z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej mamy do czynienia wówczas, gdy:

jest to prawo wskazane przez ustawodawcę w art. 24d ust. 2 pkt 1-8 ustawy o CIT oraz
przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 24d ust. 7 ustawy o CIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata):

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W rozpatrywanym przypadku kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest autorskie prawo do programu komputerowego, wskazane w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT. Przedmiot ochrony, czyli prawa autorskie do programów komputerowych powstają w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, jak wskazano w argumentacji do pytania nr 1, działalność Wnioskodawcy w zakresie realizowanych prac B+R spełnia wszelkie przesłanki wynikające z ustawowej definicji działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT.

Wnioskodawca oferując klientom swoje Produkty informatyczne oraz usługi uzyskuje następujące dochody:

opłaty z licencji do Systemu (Wynagrodzenie 1);
opłaty za przeniesienie praw autorskich do rozszerzenia kastomizującego System (Wynagrodzenie 2);
opłaty za utrzymanie/konsulting tworzonych Produktów informatycznych (Wynagrodzenie 3). Zdaniem Wnioskodawcy, dochody z Wynagrodzenia 1 i 2 mogą być w całości potraktowane jako dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i opodatkowane 5% stawką podatkową (art. 24d ust. 1 w związku z art. 24d ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT).

Dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej nie może jednak być dochód otrzymywany z tytułu Wynagrodzenia 3.

Należy stwierdzić, iż Spółka nabywa gotowe KPWI w postaci Systemu na podstawie licencji wyłącznej w celu jego dalszego rozwijania i ulepszania. Jak wykazano powyżej System należy uznać za program komputerowy, wobec czego stanowi on kwalifikowane prawo własności intelektualnej o którym mowa w art. 24d ust. 2 lit. 8 Ustawy CIT. Wobec tego wydatek z tytułu licencji jest kosztem faktycznie poniesionym przez Spółkę na nabycie przez nią kwalifikowanego prawa własności intelektualnej służącego do powstania ostatecznej formy i funkcjonalności Systemu. Wobec tego wydatek ten należy zakwalifikować do litery „d” we wzorze nexus. Należy jednak stwierdzić, iż wysokość ponoszonej opłaty licencyjnej dotyczy całego Systemu, a więc jest związana z każdym z projektów realizowanych przez Spółkę w których jest on wykorzystywany. Wobec tego koniecznym jest ustalenie odpowiedniej proporcji w jakiej ponoszone opłaty licencyjne będą dotyczyć danego zleceniodawcy i realizowanego na jego rzecz projektu. Powyższe potwierdzone zostało w interpretacjach organów podatkowych przykładowo w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 września 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.254.2020.1.PC.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 26 kwietnia 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że dochody uzyskiwane z tytułu udzielenia licencji na korzystanie z Systemu (Segment 1) oraz sprzedaży prawa autorskiego do Systemu (Segment 2) mogą być w całości uznane za dochody osiągane z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa odpowiednio w art. 24d ust. 7 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Spółki dochód ten pomnożony przez wskaźnik Nexus będzie stanowił kwalifikowany dochód uzyskany z kwalifikowanego IP, który będzie podlegał opodatkowaniu stawką 5%.

Ad. 3

Zgodnie z art. 24d ust. 4 ustawy o CIT, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b) x 1,3/(a+b+c+d).

Przy czym, zgodnie z ust. 5 tego przepisu, do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Zgodnie z treścią tego przepisu pod lit. „a” wskaźnika Nexus należy uwzględnić koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo- rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Ponadto, z objaśnień Ministerstwa Finansów z 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP-BOX (akapit nr 114) wynika, że: „do kosztów, o których mowa we wskaźniku Nexus podatnik może zaliczyć między innymi wszelkie poniesione należności związane z zatrudnieniem pracowników na podstawie umowy o pracę, w tym między innymi składki na ubezpieczenie społeczne, a także poniesione należności z tytułów umowy zlecenia lub umowy o dzieło”.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w oczywisty sposób koszty pracy pracowników zaangażowanych w prowadzone przez Wnioskodawcę Projekty B+R, których efektem końcowym jest kwalifikowane prawo własności intelektualnej, stanowi dla Wnioskodawcy koszt faktycznie poniesiony przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, o którym mowa w ust. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT.

Wnioskodawca na podstawie prowadzonej ewidencji (tj. za pomocą Wskaźnika B+R) jest w stanie określić rzeczywiste zaangażowanie pracowników w prace badawczo-rozwojowe w poszczególnych Projektach B+R.

Wnioskodawca, może on zaliczyć koszty pracy pracowników zaangażowanych w Projekty B+R. w części wynikającej ze Wskaźnika B+R, do kosztów, o których mowa w składniku „a” wskaźnika Nexus. Wnioskodawca zawiera również umowy cywilnoprawne ze Współpracownikami. Wynagrodzenie Współpracowników, w części w jakiej uczestniczyli w prowadzonych przez Wnioskodawcę Projektach B+R, jest bezpośrednio powiązane z tymi projektami. Współpracownicy zatrudnieni w oparciu o umowę zlecenie wykonują swoje czynności w ramach działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy. W tym zakresie Wnioskodawca uważa, iż zasadnym jest zakwalifikowanie pod literę „a” wskaźnika Nexus, wynagrodzenia Współpracowników za uczestnictwo w Projektach B+R.

Pod literą „b” wskaźnika Nexus, zdaniem Wnioskodawcy, należy uwzględniać nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box (dalej: „Objaśnienia”) (akapit nr 115): „podatnik będzie miał również prawo uwzględnić we wskaźniku Nexus koszty związane z zawarciem umowy cywilno-prawnej z podmiotem prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą (np. umowy B2B). W przypadku takiej umowy nabyta usługa (wynik prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym IP) będzie ujęta w literze b wzoru Nexus o ile podmiot, z którym zawarta jest umowa nie jest podmiotem powiązanym. W przypadku podmiotów powiązanych koszty nabycia wyników prac badawczo-rozwojowych należy ująć w literze “c” wzoru Nexus.

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy w zakresie kwalifikacji wynagrodzenie Współpracownika, w części w jakiej dotyczy zapłaty za przejście majątkowych praw autorskich do pozostałych utworów stworzonych w ramach prowadzonych przez Wnioskodawcę Projektów B+R (tj. za wyniki prac badawczo-rozwojowych), jako „b” we wskaźniku Nexus, wskazać należy, że Wnioskodawca nabywa w ramach zawartych umów wyniki prac badawczo-rozwojowych związanych w kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, to jednocześnie oznacza, że Wnioskodawca nie nabywa w tym zakresie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, ale jedynie elementy (komponenty) Produktu informatycznego nie stanowiące samodzielnego Produktu informatycznego, tylko jego element, tym samym oznacza to, że Wnioskodawca nabywa m.in. od Współpracowników wyniki prac badawczo-rozwojowych. Ponadto Wnioskodawca zaznacza, że Współpracownicy, od których nabywa ww. wyniki nie są powiązani z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

W związku z tym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prawidłowo kwalifikuje wynagrodzenie Współpracowników, w części w jakiej dotyczy zapłaty za przejście majątkowych praw autorskich do pozostałych utworów stworzonych w ramach prowadzonych przez Wnioskodawcę Projektów B+R (tj. za wyniki prac badawczo-rozwojowych), jako „b” we wskaźniku Nexus. Wnioskodawca również stoi na stanowisku, że opłaty z tytułu nabycia licencji do narzędzi/modułów programistycznych przez Spółkę stanowią koszty, które są bezpośrednio związane z pracami badawczo-rozwojowymi Wnioskodawcy, ponieważ pracownicy oraz współpracownicy przy wykorzystaniu tych narzędzi programują i wytwarzają czy ulepszają oprogramowanie. Zdaniem Wnioskodawcy takie koszty należy ująć w literze a) wzoru Nexus. Takie rozumienie przepisów potwierdzają również decyzje organów podatkowych (m.in. interpretacja indywidualna z dnia 4 marca 2020 r. wydana przez Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0114-KDIP2-1.4010.498.2019.1.JS).

Zdaniem Spółki (doprecyzowanym w piśmie z 26 kwietnia 2021 r. ) koszty poniesione na opłatę z tytułu licencji wyłącznej do Systemu, o którym mowa we wniosku należy zaliczyć do lit. „d” wskaźnika Nexux.

Ad. 4.

Obliczając dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w danym okresie roku podatkowego celem alokacji kosztów pośrednich poniesionych, zaewidencjonowanych i wyodrębnionych w danym okresie roku podatkowego, Wnioskodawca uprawniony będzie do stosowania klucza przychodowego, tj. do przyporządkowania zaewidencjonowanych i wyodrębnionych kosztów tego rodzaju do zaewidencjonowanych i wyodrębnionych przychodów z danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w takiej proporcji, w jakiej przychody z tego źródła pozostają w ogólnej kwocie uzyskanych przez niego przychodów w danym okresie roku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku podatnika uzyskującego zarówno przychody podlegające opodatkowaniu według zasad ogólnych, jak i przychody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej opodatkowanych w ramach preferencji IP Box konieczne jest odpowiednie alokowanie kosztów pośrednich (których nie można przypisać bezpośrednio do żadnego z tych przychodów) do każdego z tych źródeł. W ocenie Wnioskodawcy, zasadnym będzie skorzystanie w tym celu z klucza przychodowego, w ramach którego alokacja kosztów pośrednich danego roku podatkowego odbywać się będzie według proporcji w jakiej w danym roku podatkowym przychody opodatkowane w ramach preferencji IP Box i opodatkowane na zasadach ogólnych pozostają w stosunku do całości uzyskiwanych przez nią przychodów (czyli łącznie przychodów opodatkowanych według preferencji IP Box i pozostałych przychodów opodatkowanych według zasad ogólnych). Za przyjęciem powyższej metody przemawia kilka argumentów. Po pierwsze ani przepisy ustawy o CIT, ani treść Objaśnień w żadnym punkcie nie wyłączają możliwości zastosowania klucza przychodowego celem alokacji kosztów pośrednich przez podatników. Dodatkowo jest to powszechnie stosowana metoda alokacji kosztów, która odzwierciedla zdolność generowania przychodów przez podatnika w konkretnych obszarach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i znajduje uzasadnienie dla zastosowania niemal w każdej branży. Metoda ta budzi także najmniej wątpliwości podatników i pozwala na szybką weryfikację podziału kosztów pośrednich przez organy podatkowe. Należy zwrócić uwagę, że na gruncie przepisów ustawy o CIT klucz przychodowy jest znaną i powszechnie stosowaną metodą alokacji kosztów pośrednio związanych z uzyskaniem przychodów.

Stosownie do treści art. 15 ust. 2-2a ustawy o CIT alokacji według klucza przychodowego należy dokonywać m.in. w przypadku uzyskiwania przez podatników dochodów niepodlegających opodatkowaniu lub zwolnionych z opodatkowania, czy też przyporządkowania kosztów pośrednich do przychodów z zysków kapitałowych oraz z innych źródeł.

Wobec tego, zdaniem Wnioskodawcy akceptacja zaprezentowanego przez niego stanowiska pozwoliłaby zachować spójność co do stosowanych w obrębie ustawy o CIT metod alokacji kosztów. Wnioskodawca w szczególności wskazuje w powyższym zakresie na uzasadnienie interpretacji indywidualnej z 14 lutego 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.565.2019.1.SG, w której odnosząc się do kwestii alokacji kosztów pośrednich, wskazano ponownie na treść Objaśnień, zgodnie z którymi: „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik Nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”. Objaśnienia wskazują na możliwość uwzględnienia w kalkulacji dochodu (który następnie zostanie przemnożony przez wskaźnik Nexus) również kosztów pośrednich. Nie wskazują natomiast, w jaki sposób te koszty pośrednie należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów. Zastosowanie przychodowego klucza podziału kosztów pośrednich, o którym mowa w przedmiotowym przepisie, do poszczególnych rodzajów przychodów należy rozpatrywać w kategoriach „wyjątku od zasady”, kiedy z obiektywnych przesłanek wynika, że właściwe przypisanie określonej kategorii kosztów do danego źródła przychodów nie jest możliwe w danym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym (dany koszt dotyczy obu źródeł i nie ma możliwości zastosowania właściwej metodyki jego przypisania do danego źródła tj. takiej, która będzie odzwierciedlać adekwatne „powiązanie” odpowiedniej części danego kosztu z przychodami z danego źródła).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin