2021.05.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.79.2021.4.MKA
z 20 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 lutego 2021 r. (data wpływu 12 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z 11 maja 2021 r. (data wpływu 11 maja 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie z 22 kwietnia 2021 r. (doręczone 5 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

braku uznania Wnioskodawczyni za podatnika VAT z tytułu sprzedaży Nieruchomości zabudowanej i braku opodatkowania tej Transakcji podatkiem VAT - jest nieprawidłowe,
zastosowania zwolnienia od podatku VAT przy sprzedaży Nieruchomości zabudowanej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku uznania Wnioskodawczyni za podatnika VAT z tytułu sprzedaży Nieruchomości zabudowanej i braku opodatkowania tej Transakcji podatkiem VAT oraz możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT sprzedaży Nieruchomości zabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 23 kwietnia 2014 r. Wnioskodawczyni zarejestrowała w CEIDG działalność gospodarczą. Zarejestrowała się również jako czynny podatnik podatku VAT z dniem 23 kwietnia 2014 r. Wnioskodawczyni zarejestrowała działalność w przekonaniu, że jest to niezbędne dla zgodnego z przepisami podatkowymi nabycia opisanej dalej Nieruchomości (ze względu na kwalifikację budynku jako usługowego).

Wnioskodawczyni w dniu 30 kwietnia 2014 r. na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego nabyła Nieruchomość zabudowaną budynkiem. Wnioskodawczyni była pierwszym nabywcą Nieruchomości i jednocześnie jej pierwszym użytkownikiem. W treści aktu notarialnego wskazano, że nabywcą Nieruchomości jest Wnioskodawczyni prowadząca działalność gospodarczą. Zbywca Nieruchomości wystawił Wnioskodawczyni fakturę VAT dokumentującą dostawę Nieruchomości (stawka VAT 23%). Transakcja nie była objęta zwolnieniem z podatku VAT.

Celem zakupu Nieruchomości było zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Zakup nie miał charakteru inwestycyjnego i Wnioskodawczyni nie planowała w momencie nabycia dalszej odsprzedaży Nieruchomości.

W ewidencji gruntów i budynków Nieruchomość gruntowa zakwalifikowana jest jako „Inne tereny zabudowane (Bi)”. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Nieruchomość oznaczona jest jako „Teren aktywności gospodarczej z wykluczeniem inwestycji uciążliwych” i oznaczona jako położona w strefie ochronnej cmentarza w odległości mniejszej niż 50 m. Budynek został natomiast zakwalifikowany jako budynek usługowy.

Zgodnie z treścią księgi wieczystej prowadzonej dla Nieruchomości gruntowej sposób korzystania z przedmiotowej Nieruchomości określono jako „B-tereny mieszkaniowe”.

Budynek - oznaczony jako usługowy - stanowi dom jednorodzinny, który od początku faktycznie jest Nieruchomością przeznaczoną na zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni.

Budynek jest zakwalifikowany jako lokal usługowy wyłącznie ze względu na odległość od pobliskiego cmentarza. Stosownie bowiem do § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 25 sierpnia 1959 r. w sprawie określenia, jakie tereny pod względem sanitarnym są odpowiednie na cmentarze (Dz. U. Nr 52, poz. 315) odległość cmentarza od zabudowań mieszkalnych nie może być mniejsza niż 50 m. W stanie faktycznym odległość budynku od cmentarza jest mniejsza niż 50 m, dlatego budynek - pomimo tego, że pierwotnie zaprojektowany i zbudowany jako dom jednorodzinny - musiał zostać zakwalifikowany jako lokal usługowy. Wnioskodawczyni podejmowała próby zmiany oznaczenia budynku na budynek mieszkalny, ale ze względu na odległość od cmentarza jest to w świetle obowiązujących przepisów niemożliwe.

Wnioskodawczyni wykazała nabycie Nieruchomości w deklaracji VAT-7 i nie występowała o zwrot podatku VAT. Nabyta Nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w działalności Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni w okresie od maja 2014 r. do grudnia 2014 r. dokonywała odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Nieruchomości. W książce przychodów i rozchodów Wnioskodawczyni ujmowała również faktury z tytułu wydatków poniesionych na wykończenie nabytej Nieruchomości (zakup materiałów i wyposażenia, usługi wykończeniowo-remontowe). Wydatki na ulepszenie Nieruchomości w rozumieniu ustawy o PIT nie przekroczyły 30% jej wartości początkowej.

Wnioskodawczyni nie osiągała i nie wykazywała żadnych przychodów z działalności gospodarczej (w latach 2015-2017 składane były deklaracje podatkowe wykazujące zerowe przychody i koszty). W 2014 r. w działalności wskazano natomiast przychody w kwocie […] zł (łącznie za miesiące wrzesień i październik) oraz koszty uzyskania przychodu w kwocie […] zł.

Z dniem 3 lutego 2017 r. Wnioskodawczyni zawiesiła prowadzoną działalność gospodarczą (której faktyczne nigdy nie prowadziła) i pozostaje ona zawieszona do dziś. Podobnie zatem jak w latach 2015 - 2017 w kolejnych latach w ramach zarejestrowanej działalności nie powstały żadne koszty ani przychody.

Wnioskodawczyni została wykreślona z rejestru podatników VAT z dniem 30 sierpnia 2017 r. na podstawie art. 96 ust. 9a pkt 1 ustawy o VAT. Wpis do rejestru podatników VAT dotychczas nie został przywrócony.

Wnioskodawczyni od zarejestrowania działalności w CEIDG nie wykonała faktycznie żadnej usługi ani sprzedaży w ramach działalności gospodarczej. Nie osiągnęła żadnego przychodu z działalności gospodarczej ani nawet nie podejmowała działań zmierzających do osiągnięcia takiego przychodu (Wnioskodawczyni nie pamięta z czego wynika wykazany we wrześniu i październiku 2014 r. przychód). Nie pozyskiwała klientów, nie ogłaszała ofert dotyczących przedmiotu zarejestrowanej działalności, nie prowadziła ani nie zlecała żadnych działań marketingowych.

Wnioskodawczyni nie posiada nawet doświadczenia, wiedzy ani umiejętności z zakresu przedmiotu zarejestrowanej działalności (zgodnie z danymi z CEIDG 45.202 – konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli). Tym samym do prowadzenia działalności musiałaby zatrudnić personel, czego nigdy nie zrobiła. Nigdy nie nabyła też sprzętu niezbędnego do świadczenia tego typu usług. Poza technicznym zarejestrowaniem działalności w CEIDG i poza opisanymi wyżej działaniami Wnioskodawczyni nie podjęła w ramach działalności żadnych czynności. Faktycznie działalność ta nie była zatem prowadzona.

Po zakupie Nieruchomości Wnioskodawczyni zrealizowała jedynie prace wykończeniowe i wyposażyła Nieruchomość w sposób zgodny z własnymi potrzebami mieszkaniowymi. Następnie realizowane były jedynie bieżące potrzeby mieszkaniowe.

Wnioskodawczy podlega w Rzeczpospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W opisanej sytuacji Wnioskodawczyni zamierza sprzedać opisaną wyżej Nieruchomość gruntową zabudowaną domem jednorodzinnym. Przed sprzedażą Wnioskodawczyni planuje wykorzystać zwykłe (powszechnie stosowane) formy publikowania ofert sprzedaży, tj. ogłoszenia w Internecie bądź wsparcie biura pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Ewentualna sprzedaż Nieruchomości będzie powiązana ze zmianą miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni jest właścicielką również innej nieruchomości gruntowej niezabudowanej zakupionej w celach mieszkaniowych. Nieruchomość ta nie była i obecnie nie jest w żaden sposób wykorzystywana ani nigdy nie była powiązana z działalnością gospodarczą.

W nadesłanym do wniosku uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że działalność została zarejestrowana z dniem 23 kwietnia 2014 r., zawieszona z dniem 3 lutego 2017 r., nie została formalnie zlikwidowana (wykreślona z CEIDG), ale też nigdy nie była faktycznie rozpoczęta. Wnioskodawczyni nie sporządziła spisu z natury, a tym samym Nieruchomość nie została ujęta w żadnym spisie i nie była opodatkowana zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług:

W ocenie Wnioskodawczyni transakcja zbycia Nieruchomości nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług (VAT).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U z 2021 r poz. 685 z późn. zm., dalej: ustawa o VAT) podatnikami podatku VAT są osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza jest to natomiast działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust 2 ustawy o VAT). Treść przywołanych przepisów i ich interpretacja nie pozwalają na jednoznaczne określenie przypadków, w których podmiot traktowany powinien być jako wykonujący działalność gospodarczą.

Za kluczowe dla ustalenia czy mamy do czynienia z podatnikiem jest odniesienie do faktycznie podejmowanych działań. Nie jest w tym zakresie wystarczające oparcie się na formalnym akcie rejestracji działalności gospodarczej w CEIDG. Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, że działania podejmowane przez Wnioskodawczynię (a w zasadzie brak działań) nie mogą być kwalifikowane:

ani jako działalność producentów, ponieważ Wnioskodawczyni niczego nie produkowała ani nie wytwarzała,
ani jako działalność handlowców, ponieważ Wnioskodawczyni nie zajmowała się handlem żadnymi towarami ani usługami,
ani jako działalność usługodawców, bo Wnioskodawczyni żadnych usług nie świadczyła ani nie zmierzała do pozyskania klientów w celu świadczenia im usług,
ani jako działalność podmiotów pozyskujących zasoby naturalne, rolników, bądź jako działalność osób wykonujących wolne zawody, bo Wnioskodawczyni niewątpliwie nie należy do żadnej z tych kategorii podmiotów.

Wnioskodawczyni nie wykorzystywała i nie wykorzystuje Nieruchomości - ani żadnych innych towarów lub wartości niematerialnych i prawnych - w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Wszelkie czynności podejmowane przez Wnioskodawczynię w stosunku do Nieruchomości są przejawem jedynie bieżącego zarządzania majątkiem prywatnym i utrzymywania go w należytym stanie zgodnym z własnymi potrzebami mieszkaniowymi. Wnioskodawczyni nigdy nie czerpała dochodów z Nieruchomości, a ponosiła jedynie koszty związane z jej utrzymywaniem. W szczególności Nieruchomość nigdy nie była przedmiotem najmu i nigdy nie wydzielono w niej miejsca przeznaczonego na prowadzenie jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

Aktywność Wnioskodawczyni nie nosi i nie nosiła też żadnych cech profesjonalizacji i zorganizowania. Nie podejmowała i nie podejmuje ona żadnych działań marketingowych służących prowadzeniu działalności i pozyskiwaniu klientów, nie posiadała i nie posiada żadnego wyposażenia przeznaczonego do prowadzenia działalności, nie miała i nie ma żadnych kontrahentów. Nieosiąganie od wielu lat zysków kwalifikowanych do zysków z działalności gospodarczej jest wynikiem wyłącznie jej faktycznego nieprowadzenia.

Mając na uwadze powyższe już tej przyczyny, że Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, zbycie Nieruchomości nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Nawet gdyby przyjąć, że Wnioskodawczyni będzie w ramach analizowanej transakcji podatnikiem podatku VAT (co oznaczałoby konieczność uprzedniej, ponownej rejestracji jako podatnika VAT), to transakcja ta byłaby objęta zwolnieniem podatkowym na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkami które nie mają zastosowania w niniejszej sprawie (dostawa nieruchomości dokonywana będzie po pierwszym zasiedleniu i później niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia, tj. od oddania nieruchomości Wnioskodawczyni jako pierwszemu nabywcy i jednocześnie użytkownikowi w 2014 r.).

Stosownie natomiast do art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Tym samym cała transakcja dostawy zabudowanej nieruchomości podlega zwolnieniu podatkowemu.

Mając na uwadze powyższe, opisana transakcja zbycia Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ sprzedawcą nie będzie podatnik tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

braku uznania Wnioskodawczyni za podatnika VAT z tytułu sprzedaży Nieruchomości zabudowanej i braku opodatkowania tej Transakcji podatkiem VAT - jest nieprawidłowe,
zastosowania zwolnienia od podatku VAT przy sprzedaży Nieruchomości zabudowanej - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni zgodnie z wpisem w CEIDG jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą, zarejestrowała się jako czynny podatnik podatku VAT w przekonaniu, że jest to niezbędne do nabycia Nieruchomości.

Nie pozyskiwała klientów, nie ogłaszała ofert dotyczących przedmiotu zarejestrowanej działalności, nie prowadziła ani nie zlecała żadnych działań marketingowych.

Wnioskodawczyni nie posiada nawet doświadczenia, wiedzy ani umiejętności z zakresu przedmiotu zarejestrowanej działalności (zgodnie z danymi z CEIDG 45.202 - konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli). Tym samym do prowadzenia działalności musiałaby zatrudnić personel, czego nigdy nie zrobiła. Nigdy nie nabyła też sprzętu niezbędnego do świadczenia tego typu usług. Poza technicznym zarejestrowaniem działalności w CEIDG Wnioskodawczyni nie podjęła w ramach działalności żadnych czynności.

Dnia 30 kwietnia 2014 r. na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego nabyła Nieruchomość zabudowaną budynkiem. Wnioskodawczyni była pierwszym nabywcą Nieruchomości i jednocześnie jej pierwszym użytkownikiem. Zgodnie z treścią księgi wieczystej prowadzonej na Nieruchomości gruntowej sposób korzystania z przedmiotowej Nieruchomości określono jako „B-tereny mieszkaniowe”.

Budynek ten zakwalifikowany został jako lokal usługowy wyłącznie ze względu na odległość od pobliskiego cmentarza. Natomiast stanowi dom jednorodzinny, który od początku jest Nieruchomością przeznaczoną na zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni jest też właścicielką innej nieruchomości gruntowej niezabudowanej zakupionej w celach mieszkaniowych, która to nie jest/nie była w żaden sposób wykorzystywana do działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawczyni w pierwszej kolejności dotyczą uznania, czy z tytułu sprzedaży Nieruchomości należy Ją uznać za podatnika podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy należy wskazać, że w przypadku planowanej sprzedaży ww. Nieruchomości zabudowanej budynkiem usługowym, ale wykorzystywanym jako mieszkalny, Wnioskodawczyni nie będzie zbywała majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, którą zarejestrowała w kwietniu 2014 r. w CEIDG i w ramach której nabyła opisaną Nieruchomość. Fakty dotyczące omawianej sprawy wyraźnie wskazują, że Wnioskodawczyni jest w posiadaniu budynku usługowego, który nabyła w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i wprowadziła do ewidencji środków trwałych i który nadal jest składnikiem tego przedsiębiorstwa o czym przesądza brak ujęcia tej Nieruchomości w spisie likwidacyjnym i opodatkowanie w związku z zaprzestaniem prowadzenia działalności gospodarczej.

Ponadto jak Wnioskodawczyni wskazała nabycie Nieruchomości zostało wykazane w deklaracji VAT-7, a w okresie od maja 2014 r. do grudnia 2014 r. Wnioskodawczyni dokonywała odpisów amortyzacyjnych. W ramach prowadzonej działalności ujmowane były również wydatki na wykończenie Nieruchomości. Oświadczenie Wnioskodawczyni, że Nieruchomość – Budynek była wykorzystywana w celach mieszkaniowych pozostaje w sprzeczności z faktami – popartymi dokumentacją związaną z prowadzoną działalnością gospodarczą w ramach której ta Nieruchomość była nabyta i ulepszana.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni będzie sprzedawała Nieruchomość ramach prowadzonej działalności gospodarczej zgodnie z art. 15 ust. 2, w związku z art. 15 ust. 1 i czynność ta będzie stanowić odpłatną dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 ustawy.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, ze wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług, w tym dostawy budynków, zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 14 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna.

W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nabyła Nieruchomość zabudowaną budynkiem na podstawie umowy sprzedaży. Na ww. Nieruchomości znajduje się dom oznaczony jako usługowy użytkowany przez Wnioskodawczynię od 2014 r. Po zakupie Nieruchomości Wnioskodawczyni zrealizowała prace wykończeniowe i wyposażyła Nieruchomość zgodnie z własnymi potrzebami mieszkaniowymi. Wydatki na ulepszenie Nieruchomości nie przekroczyły 30% jej wartości początkowej.

Odnosząc się do planowanej sprzedaży Nieruchomości zabudowanej, należy zauważyć, że decydujące dla rozstrzygnięcia, czy w przedmiotowej sprawie dla opisanej dostawy zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania czy też opodatkowanie odpowiednią stawką jest rozstrzygnięcie kwestii, czy i kiedy względem ww. budynku nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że planowana sprzedaż ww. budynku, nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż – jak wynika z opisu sprawy – ww. budynek został zasiedlony w 2014 r. i tym samym pomiędzy pierwszym zasiedleniem budynku, a momentem sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Zatem, z uwagi na fakt, że od pierwszego zasiedlenia do chwili planowanej sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata i jednocześnie nie ponoszono nakładów na ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej ww. budynku, to w odniesieniu do tego budynku zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z powyższym – na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy – również sprzedaż gruntu, z którym związany jest ww. budynek, będzie zwolniona od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Skoro planowana sprzedaż Nieruchomości zabudowanej będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to badanie przesłanek i rozstrzyganie zwolnienia na podstawie innych przepisów, tj. art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy jest niezasadne.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawczyni uznać należy za prawidłowe.

Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawczyni. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Organ informuje ponadto, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego […], ul. […] za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin