Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.149.2021.3.JO
z 19 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z 12 marca 2021 r. (data wpływu 12 marca 2021 r.) uzupełnionym o brakującą opłatę w dniu 11 maja 2021 r. w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z 7 maja 2021 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 10 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności udzielenia pożyczek za odpłatne świadczenie usług, dla których miejscem świadczenia jest terytorium Niemiec – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności udzielenia pożyczek za odpłatne świadczenie usług, dla których miejscem świadczenia jest terytorium Niemiec. Wniosek został uzupełniony o brakującą opłatę w dniu 11 maja 2021 r. w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z 7 maja 2021 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.159.2021.2.JO.

We wniosku wspólnym złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  A. GMBH

• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  
  B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

przedstawiono następujący stan faktyczny:

1. B. sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Pożyczkodawca”) ma siedzibę w Polsce i jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w Polsce.
2. A. GmbH (dalej: „Pożyczkobiorca”) posiada siedzibę na terytorium Niemiec i jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w Niemczech.
3. Spółka i Pożyczkobiorca będą łączenie zwani dalej „Wnioskodawcy”.
4. Pożyczkobiorca nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.
5. Wnioskodawcy należą do międzynarodowej grupy C., zajmującej się produkcją oraz dystrybucją samochodów i części samochodowych i są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.
6. Spółka i Pożyczkobiorca zawarli trzy umowy pożyczek rewolwingowych z 25 listopada 2020 r., 9 grudnia 2020 r. oraz 18 grudnia 2020 r. (dalej: „Umowy”). W Umowach przewidziany jest limit finansowania. Od wypłaconych kwot pożyczek naliczane są odsetki na bazie dziennej w poszczególnych kwartałach kalendarzowych w oparciu o określoną w Umowach stopę bazową i marżę. Naliczone odsetki za dany kwartał kalendarzowy mogą być kapitalizowane do kwoty głównej pożyczek po pisemnym uzgodnieniu Spółki i Pożyczkobiorcy.
7. Na wniosek Pożyczkobiorcy, Pożyczkodawca może od czasu do czasu wypłacić środki pieniężne na rzecz Pożyczkobiorcy, według uznania Pożyczkodawcy, w okresie od dnia podpisania każdej z Umów do dnia poprzedzającego datę zakończenia umowy włącznie; pod warunkiem jednak, że suma pozostających do spłaty kwot głównych, bez względu na to czy są one wymagalne czy nie, nie przekroczy limitu określonego w Umowach.
8. W ramach Umów i w zakresie wskazanego w Umowach limitu Pożyczkobiorca może wielokrotnie spłacać i otrzymywać środki z tytułu pożyczek. Możliwe, że podobne umowy będą zawierane w przyszłości.
9. Wypłaty środków z tytułu pożyczek mają być dokonywane z polskiego konta Pożyczkodawcy na konto Pożyczkobiorcy prowadzone przez polski bank.
10. Przed zawarciem Umów Spółka nie udzielała pożyczek innym podmiotom, ale lokowała nadwyżki środków pieniężnych na depozytach.
11. W związku z zapłatą odsetek od udzielonych pożyczek, Pożyczkobiorca będzie rozliczał import usług zwolnionych z niemieckiego podatku od wartości dodanej. Podatek od wartości dodanej jest podatkiem pobieranym na podstawie przepisów obowiązujących w Niemczech (dalej: „Niemiecki podatek od wartości dodanej”), czyli w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku od towarów i usług:

Czy udzielenie pożyczek na rzecz Pożyczkobiorcy stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT, a miejscem świadczenia usługi są Niemcy? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Stanowisko Zainteresowanych:

1. Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
   
   
2. W świetle art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:
   1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
      
   2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
      
   3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
      
3. Pod pojęciem pożyczki powinno rozumieć się, stosownie do art. 720 § 1 ustawy Kodeks cywilny, umowę pożyczki w ramach której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
   
   
4. Spółka zobowiązała się przenieść na rzecz Pożyczkobiorcy określoną w Umowach do wysokości limitu ilość pieniędzy w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek, natomiast Pożyczkobiorca zobowiązał się do zwrotu otrzymanych pieniędzy. Według Wnioskodawców, udzielenie na rzecz Pożyczkobiorcy pożyczek w zamian za ustalone wynagrodzenie w postaci odsetek, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT.
   
   
5. Poza powyższym warunkiem przedmiotowym, aby udzielenie pożyczek było objęte ustawą o VAT musi zostać spełnione kryterium podmiotowe tj. musi być dokonane przez podatnika VAT.
   
   
6. Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
   
   
7. Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy o VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
   
   
8. Z powołanych powyżej przepisów wynika, że ustawodawca przewidział otwarty katalog czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej wskazując, że działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
   
   
9. W opinii Wnioskodawców, jeżeli podmiot udziela pożyczek w celach zarobkowych (za oprocentowaniem) i wykorzystuje w tym celu posiadane przez siebie środki finansowe (zgromadzony kapitał) uzyskane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, należy przyjąć, że udzielenie pożyczki następuje w związku z prowadzeniem przez ten podmiot działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Tym samym Wnioskodawcy uważają, że czynności udzielania pożyczek przez podmiot gospodarczy powinno się przypisywać do zawodowej sfery tego podmiotu nawet wówczas, gdy czynności polegające na udzielaniu pożyczek stanowią jedynie działalność uboczną (pomocniczą) w stosunku do podstawowej działalności (podobnie jak w przypadku sprzedaży np. środka trwałego).
   
   
10. Zdaniem Wnioskodawców, udzielanie przez podatnika podatku VAT pożyczek powinno być uznane za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT niezależnie od częstotliwości oraz celu udzielania pożyczek. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, należy identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny tego podmiotu, a więc uznać za powodującą obowiązki w podatku VAT.
    
    
11. Ponadto Pożyczkodawca jako osoba prawna, w przeciwieństwie do osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, nie wykonuje czynności należących do sfery prywatnej i nie zarządza majątkiem prywatnym; wszystkie czynności Spółki należą do płaszczyzny zawodowej i związane są z działalności gospodarczą.
    
    
12. Powyższe wnioski potwierdzają organy podatkowe w wydawanych indywidualnych interpretacjach podatkowych.
    
    
13. Na przykład w interpretacji indywidualnej z 27 sierpnia 2020 r. sygn. 0114-KDIP4-3.4012.323.2020.3.MP, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „Dyrektor KIS”) stanął na stanowisku, że: „Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy”, czy w interpretacji indywidualnej z 16 lipca 2020 r. sygn. 0114-KDIP4-3.4012.246.2020.3.DM stwierdził, że: „udzielenia przez Wnioskodawcę odpłatnych pożyczek (i przyszłych pożyczek), przez Pożyczkodawcę podmiotom powiązanym bezpośrednio lub pośrednio stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy VAT”.
    
    
14. Dodatkowo Dyrektor KIS w interpretacji z 28 maja 2018 r., 0111-KDIB3-1.4012.177.2018.3.AB wskazał, że „Wszystkie czynności Wnioskodawcy należą do płaszczyzny zawodowej i związane są z działalności gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Wykonanie usługi pożyczki, należy zatem uznać za element działalności gospodarczej Wnioskodawcy.
    Przemawiają za tym w szczególności następujące okoliczności:
    • przedmiotowa pożyczka została udzielona za oprocentowaniem, które to stanowi przychód Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej;
      
    • pożyczka udzielona została z własnych środków finansowych Spółki (wygenerowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej);
      
    • w celu wykonania usługi Spółka zaangażowała zasoby prowadzonego przedsiębiorstwa, w szczególności wypracowany w ramach działalności gospodarczej kapitał, który odpłatnie udostępniła Pożyczkobiorcy
      
    • udzielenie w okresie ostatniego roku pożyczek na rzecz spółek bezpośrednio lub pośrednio powiązanych z Wnioskodawcą oraz możliwość w najbliższej przyszłości udzielenia kolejnych pożyczek podmiotom powiązanym (wystąpienie przejściowo wolnej nadwyżki środków u Wnioskodawcy).
    Ponadto, sam charakter i cechy usługi udzielenia pożyczki, wskazują że czynność ta mieści się w definicji pojęcia „działalność gospodarcza”. W świetle art. 15 ust. 2 zdanie drugie działalność gospodarcza „obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”. Niewątpliwie przekazanie środków pieniężnych (a zatem wartości o charakterze niematerialnym) na rzecz pożyczkobiorcy, na określony okres, za ustalonym wynagrodzeniem (oprocentowaniem), uzyskiwanym w ustalonych okresach rozliczeniowych, stanowi wykorzystywanie tych środków w sposób ciągły i w celach zarobkowych. Usługa tego rodzaju mieści się zatem w pojęciu „działalność gospodarcza” zdefiniowanym w art. 15 ust 2 ustawy o VAT.
    Każda czynność wykonana (nawet sporadycznie) przez Spółkę, w szczególności zaś wykonana z wykorzystaniem jej majątku, objęta jest definicją działalności gospodarczej wykonywanej przez podmiot występujący w charakterze podatnika.”
    
    
15. W przypadku świadczenia usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku VAT istotne jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu VAT w Polsce czy też nie.
    
    
16. Zgodnie z art. 28a pkt 1 lit. a i b ustawy o VAT za podatnika uznaje się podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6 lub osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.
    
    
17. Spółka świadczy usługi polegające na udzieleniu pożyczek na rzecz Pożyczkobiorcy, posiadającego siedzibę i miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Niemiec, zarejestrowanego dla celów podatku od wartości dodanej, który spełnia definicję podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT.
    
    
18. Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej.
    
    
19. Zatem miejscem świadczenia usługi udzielenia pożyczek są Niemcy.
    
    
20. Podsumowując, udzielenie przedmiotowych pożyczek stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT, a miejscem świadczenia usługi są Niemcy.
    
    
    

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U.
z 2020 r. poz. 106 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;
  

• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  
  

Taka definicja świadczenia usług jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem VAT wszelkich transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z powyższego, definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Powołana wyżej definicja podatnika zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług jest odzwierciedleniem definicji zawartej w art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, s. 1 ze zm.), zgodnie z którym podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.). Zgodnie z ww. przepisem, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy należy identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za czynność wykonywaną przez podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres w zamian za wynagrodzenie (odsetki). Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu VAT.

Zatem, co do zasady, usługa udzielania oprocentowanej pożyczki stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka ma siedzibę w Polsce i jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT w Polsce. Pożyczkobiorca posiada siedzibę na terytorium Niemiec i jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w Niemczech, nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Spółka zawarła z Pożyczkodawcą trzy umowy pożyczek rewolwingowych z 25 listopada 2020 r., 9 grudnia 2020 r. oraz 18 grudnia 2020 r. W Umowach przewidziany jest limit finansowania. Od wypłaconych kwot pożyczek naliczane są odsetki na bazie dziennej w poszczególnych kwartałach kalendarzowych w oparciu o określoną w Umowach stopę bazową i marżę. Naliczone odsetki za dany kwartał kalendarzowy mogą być kapitalizowane do kwoty głównej pożyczek po pisemnym uzgodnieniu Spółki i Pożyczkobiorcy.

W ramach Umów i w zakresie wskazanego w Umowach limitu Pożyczkobiorca może wielokrotnie spłacać i otrzymywać środki z tytułu pożyczek. Możliwe, że podobne umowy będą zawierane w przyszłości.

W związku z zapłatą odsetek od udzielonych pożyczek, Pożyczkobiorca będzie rozliczał import usług zwolnionych z niemieckiego podatku od wartości dodanej. Podatek od wartości dodanej jest podatkiem pobieranym na podstawie przepisów obowiązujących w Niemczech, czyli w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że Spółka udzielając pożyczek będzie uznana za podatnika podatku od towarów i usług, a czynności udzielenia ich w zamian za wynagrodzenie (odsetki) stanowią odpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Wątpliwości Zainteresowanych dotyczą również kwestii miejsca świadczenia usług udzielania pożyczek.

W odniesieniu do powyższych wątpliwości należy wskazać, że w przypadku świadczenia usług wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest w pierwszej kolejności określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy usługa wykonywana przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy – na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   
   
   

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy – miejscem świadczenia usług
w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej – art. 28b ust. 2 ustawy.

Natomiast zgodnie z ust. 4 ustawy – w przypadku świadczenia usług, które są przeznaczone wyłącznie na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych lub członków stowarzyszenia, do określenia miejsca świadczenia stosuje się odpowiednio przepisy art. 28c.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Ww. zasady należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy ust. 3 i 4, art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n ustawy nie będą przewidywać innych zasad ustalenia miejsca świadczenia.

Spółka świadczy usługi polegające na udzieleniu pożyczek pieniężnych na rzecz Pożyczkobiorcy z siedzibą w Niemczech (podatnika podatku od wartości dodanej) nie posiadającego stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, który wypełnia definicję podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy. Natomiast wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy zastrzeżenia, nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Wobec powyższego, miejscem świadczenia (opodatkowania) tych usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, czyli terytorium Niemiec. W związku z powyższym usługi te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, Spółka udzielając pożyczek działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a udzielenie przez niego pożyczek na rzecz Pożyczkobiorcy stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. W sytuacji, przedstawionej w niniejszej sprawie, pożyczki udzielone zostały dla podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy i miejscem świadczenia tych usług jest terytorium innego kraju niż terytorium Polski, dlatego usługi udzielenia oprocentowanych pożyczek nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych w odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 dotyczącym kwestii opodatkowania umów pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.