2021.04.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.20.2021.2.IM
z 12 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2021 r. (data wpływu 8 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box):

jest nieprawidłowe – w części dotyczącej uznania zakupu klimatyzacji za koszty bezpośrednio powiązane z wytworzeniem, rozwinięciem czy ulepszeniem oprogramowania i uwzględnienia ich we wskaźniku nexus,
jest nieprawidłowe – w części dotyczącej uznania bezpośrednich kosztów utrzymania lokalu, w którym Wnioskodawca prowadzi działalność, rachunków, wyposażenia, zakupu elektryki, oświetlenia, narzędzi i środków czystości do biura za koszty bezpośrednio powiązane z wytworzeniem, rozwinięciem czy ulepszeniem oprogramowania i uwzględnienia ich we wskaźniku nexus,
jest prawidłowe – w pozostałej części.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek ‒ uzupełniony pismem z 23 marca 2021 r. (data wpływu 24 marca 2021 r.) ‒ o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca” lub „Podatnik”) prowadzi od 3 kwietnia 2018 r. jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, w ramach której świadczy usługi związane z wytwarzaniem oprogramowania. Przeważający kod PKD działalności Wnioskodawcy to 62.01.Z „Działalność związana z oprogramowaniem”. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i tym samym podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca rozlicza się podatkiem liniowym. Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

1. Opis działalności Wnioskodawcy

Wnioskodawca na podstawie zawartych umów o świadczenie usług, świadczy w Polsce usługi programistyczne. W szczególności:

od 2 grudnia 2020 r. do 10 grudnia 2020 r. na podstawie umowy zawartej z przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą mającym siedzibę w Polsce, w (…), który zajmuje się działalnością usługową związaną z zagospodarowaniem terenów zieleni oraz
od 5 kwietnia 2018 r. na podstawie umowy zawartej ze spółką mającą siedzibę w Polsce, w (…) która zajmuje się tworzeniem i rozwojem zaawansowanego oprogramowania.

W ramach tych umów Wnioskodawca przenosi na zleceniodawców całość autorskich praw majątkowych do programów komputerowych, za co otrzymuje wynagrodzenie.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za wykonywane czynności zarówno wobec zleceniodawców, jak i wobec osób trzecich, a także ponosi ryzyko gospodarcze prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Oprogramowanie wytwarzane, rozwijane lub ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i jako takie stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej w rozumieniu art. 32ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ramach omawianej działalności gospodarczej, w ramach współpracy ze zleceniodawcami, Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie tworząc nowe aplikacje bądź dodając nowe funkcjonalności do istniejących aplikacji, a także podejmuje czynności zmierzające do poprawy użyteczności i funkcjonalności aplikacji. Każdorazowo czynności te polegają na pisaniu nowego kodu. Tworzenie aplikacji, produktów, procesów i usług polega na autorskim projektowaniu i prototypowaniu architektury oprogramowania oraz kodu programów, tworzeniu nowych innowacyjnych algorytmów rozwiązujących problemy zleceniodawców. Wytworzony kod oraz aplikacje mają charakter twórczy. Ulepszanie produktów, procesów i usług polega na poprawianiu wydajności aplikacji, na wprowadzaniu ułatwień dla użytkownika, na wprowadzaniu modyfikacji procesu produkcji aplikacji. Ze strony Wnioskodawcy wymaga to zbadania kodu, zidentyfikowaniu błędów, napisaniu fragmentu kodu od początku tworząc nowe innowacyjne podejście.

Zmiany wprowadzone do ulepszonego programu komputerowego mają charakter twórczy. W sytuacji gdy Wnioskodawca rozwija program komputerowy, co do którego nie przysługują mu autorskie prawa majątkowe (a więc wytworzony przez kogoś innego lub wytworzony przez Wnioskodawcę, ale po przeniesieniu autorskich praw majątkowych na zleceniodawcę), to wówczas czyni to na podstawie niewyłącznej licencji. Każdorazowo czynność ta polega na pisaniu nowego kodu i nie wiąże się z modyfikacją kodu, co do którego Wnioskodawcy nie przysługują prawa autorskie.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępne aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług) w postaci nowoczesnego, innowacyjnego oprogramowania. Oprogramowanie wytwarzane, rozwijane lub ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności tworzone jest w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany). Każdy fragment kodu ma jasno określony cel i przynależy do projektu ze sprecyzowanym harmonogramem realizacji.

W zależności od projektu, Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie samodzielnie albo we współpracy z innymi osobami (współpracującymi na rzecz danego zleceniodawcy na podstawie odrębnych umów z tym zleceniodawcą). W przypadku współpracy, podział zadań pomiędzy poszczególnych programistów dokonywany jest przez nich samych wewnątrz zespołu. Ponieważ współtworzony system składa się z poszczególnych samodzielnych elementów składowych, prawa autorskie do tych poszczególnych elementów przysługują temu programiście, który je napisał. Każdy programista (a w tym Wnioskodawca) przenosi autorskie prawa majątkowe do wytworzonych przez siebie elementów na zleceniodawcę, który w rezultacie staje się właścicielem wytworzonego oprogramowania, jako całości. Przed wytworzeniem oprogramowania Wnioskodawca (samodzielnie lub w ramach zespołu) wykonuje testy projektowanych funkcjonalności, sprawdza ich wydajność, sens i wykonalność, a także poszukuje nowych rozwiązań. Jak wskazano powyżej, zespół dzieli się poszczególnymi zadaniami między sobą. Ponieważ współtworzony system składa się z poszczególnych samodzielnych elementów składowych, prawa autorskie do tych poszczególnych elementów przysługują temu programiście, który je napisał. Każdy programista (a w tym Wnioskodawca) przenosi autorskie prawa majątkowe do wytworzonych przez siebie elementów na zleceniodawcę, który w rezultacie staje się właścicielem wytworzonego oprogramowania, jako całości. Wnioskodawca realizuje zarówno projekty dłuższe, trwające powyżej jednego miesiąca kalendarzowego, jak i projekty krótsze, realizowane w ciągu jednego miesiąca kalendarzowego. Przenosząc na zleceniodawców w ramach zawartych umów autorskie prawa majątkowe do projektów trwających dłużej niż jeden miesiąc, Wnioskodawca w każdym miesiącu dostarcza oprogramowanie w postaci jasno zdefiniowanych modułów realizujących określoną część projektu.

Każdy moduł jest wynikiem twórczej i innowacyjnej pracy Wnioskodawcy. Posiada jasno sprecyzowany cel i harmonogram realizacji. Prowadzi do tworzenia nowych innowacyjnych modułów oprogramowania, będących elementem składowym zaawansowanego i złożonego technologicznie systemu informatycznego. Działalność Wnioskodawcy to działalność, w wyniku której powstaje nowe i oryginalne rozwiązanie o charakterze unikatowym, które nie ma charakteru odtwórczego. Efekty działalności Wnioskodawcy są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w praktyce gospodarczej lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Innowacja często ma zakres minimum regionalny a często światowy.

2. Koszty wytwarzania oprogramowania przez Wnioskodawcę

Oprogramowanie wytwarzane, rozwijane lub ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej wymaga ponoszenia kosztów, bez których niemożliwe byłoby jego tworzenie, rozwijanie i testowanie oprogramowania. Wszystkie koszty, które Wnioskodawca kwalifikuje jako niezbędne do wytwarzania przez niego programów komputerowych, podlegających ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ujęte są w odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji praw własności intelektualnej. W roku 2020 Wnioskodawca poniósł następujące koszty w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej:

zakup urządzeń elektronicznych: laptop, tablet, sprzęt audio,
zakup wyposażenia biura: krzesło biurowe, meble biurowe, klimatyzacja, urządzenie wielofunkcyjne,
zakup usług internetowych: usługi (…), domeny,
zakup usług księgowych,
bezpośrednie koszty utrzymania lokalu, w którym Wnioskodawca prowadzi działalność, rachunki, wyposażenie, zakup elektryki, oświetlenia, narzędzi i środków czystości do biura,
koszty utrzymania pojazdów: amortyzacja, ubezpieczenie, serwis, naprawa, zakup paliwa.

3. Podsumowanie

Ponieważ Wnioskodawca, na podstawie zawartych umów o świadczenie usług, w ramach swojego wynagrodzenia przenosi na zleceniodawców całość autorskich praw majątkowych do wytwarzanego w omówiony sposób oprogramowania, zdaniem Wnioskodawcy, osiąga więc on dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W konsekwencji, Wnioskodawca zamierza w zeznaniu rocznym za rok 2020 rozliczyć dochód uzyskany z autorskiego prawa do programu komputerowego w ramach opisanej współpracy ze zleceniodawcami z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Wnioskodawca, począwszy od 1 stycznia 2019 prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ewidencję praw własności intelektualnej, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac, obejmującą wydatki od początku działalności zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, do końca danego miesiąca kalendarzowego, poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku udzielono odpowiedzi na następujące pytania:

Czy czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach tworzenia, rozwijania i ulepszania oprogramowania nie stanowią rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do tego oprogramowania, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń?

Działalność Wnioskodawcy to działalność, w wyniku której powstaje nowe i oryginalne rozwiązanie o charakterze unikatowym, które nie ma charakteru odtwórczego i nie stanowi rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do tego oprogramowania.

Czy w przypadku rozwijania i ulepszania oprogramowania (tj. dodawania nowych funkcjonalności do istniejących aplikacji, poprawiania wydajności aplikacji, wprowadzania ułatwień dla użytkownika, wprowadzania modyfikacji procesu produkcji aplikacji), powstają nowe, odrębne od tego oprogramowania, utwory w postaci oprogramowania podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. nowe kwalifikowane prawa własności intelektualnej):

jeżeli tak − należy wskazać, czy Wnioskodawca przenosi całość autorskich praw do tego oprogramowania, otrzymując w zamian wynagrodzenie ze sprzedaży tego prawa,
jeżeli nie − należy wskazać, czy Wnioskodawca uzyskuje wynagrodzenie za efekty swoich prac badawczo-rozwojowych?

Rozwijając i ulepszając oprogramowanie (poprzez dodawanie nowych funkcjonalności do istniejących aplikacji, poprawianie wydajności aplikacji, wprowadzanie ułatwień dla użytkownika, wprowadzanie modyfikacji procesu produkcji aplikacji) Wnioskodawca każdorazowo wytwarza nowe oprogramowanie (nowy kod – funkcje, klasy, skrypty, nowe moduły, nowe aplikacje), które jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca, na podstawie zawartych umów o świadczenie usług, w ramach swojego wynagrodzenia przenosi na zleceniodawców całość autorskich praw majątkowych do wytwarzanego w omówiony sposób oprogramowania.

Co Wnioskodawca rozumie pod pojęciem zakupu sprzętu audio?

Pod zakupem sprzętu audio Wnioskodawca rozumie zakup bezprzewodowego odtwarzacza strefowego firmy (…) wykorzystanego do testowania spełnienia wymagań klienta dotyczących obsługi audio przez wytworzone oprogramowanie.

Co Wnioskodawca rozumie pod pojęciem zakupu urządzenia wielofunkcyjnego?

Pod rozumieniem zakupu urządzenia wielofunkcyjnego Wnioskodawca rozumie zakup laserowego urządzenia wielofunkcyjnego (drukarka, kopiarka, skaner) firmy (…) wykorzystanego do przygotowania papierowej dokumentacji oprogramowania dostarczonej klientowi wraz z oprogramowaniem oraz do użytku wewnętrznego podczas wytwarzania oprogramowania (wydruki kodu do analizy, diagramy zachowań, inne).

Czy urządzenia elektroniczne (laptop, tablet, sprzęt audio) stanowią środki trwałe w prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy?

Część urządzeń elektronicznych zakupionych przez Wnioskodawcę w związku z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową stanowią środki trwałe z jednorazową metodą amortyzacji, a konkretnie: laptop (…) oraz monitor komputerowy (…). Pozostałe zakupione urządzenia (sprzęt audio (…), urządzenie wielofunkcyjne (…) i inne) nie stanowią środków trwałych działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Czy wyposażenie biura (krzesło biurowe, meble biurowe, klimatyzacja, urządzenie wielofunkcyjne) stanowią środki trwałe w prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy?

Wymienione wyżej urządzenia nie stanowią środków trwałych działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Co Wnioskodawca rozumie pod pojęciem zakupu usług Internetowych, usług (…) domen?

Pod pojęciem zakupu usług internetowych, usług (…), domen Wnioskodawca rozumie zakup usług (od dostawców takich jak …) których realizacja następuje zdalnie z wykorzystaniem sieci Internet. Usługi te dostarczają narzędzia dostępne online, które są niezbędne do prowadzenia badań i testów bez których niemożliwe jest wytworzenie oprogramowania wysokiej jakości.

Co Wnioskodawca rozumie pod pojęciem zakupu usług księgowych?

Pod pojęciem zakupu usług księgowych Wnioskodawca rozumie zakup usługi księgowej od biura rachunkowego celem rzetelnego prowadzenia niezbędnych ewidencji prac badawczo- rozwojowych oraz odpowiedniego obliczania kosztów oraz dochodów przypadających na każde prawo własności intelektualnej.

Co Wnioskodawca rozumie pod pojęciem amortyzacji/leasingu samochodu?

Pod pojęciem amortyzacji Wnioskodawca rozumie odpisy amortyzacyjne pojazdów wykorzystywanych w działalności Wnioskodawcy celem transportu do kontrahentów w celu konsultacji dotyczących tworzonego oprogramowania, czy do specjalistycznych sklepów w celu nabycia potrzebnych towarów i usług niezbędnych do wytwarzania oprogramowania.

Co Wnioskodawca rozumie pod pojęciem kosztów utrzymania pojazdów?

Pod pojęciem kosztów utrzymania pojazdów Wnioskodawca rozumie bezpośrednie koszty, takie jak zakup części zamiennych oraz paliwa, serwisowanie, przeglądy, naprawy, ubezpieczenie, które pozwalają na bezpieczne użytkowanie pojazdów wykorzystywanych w działalności Wnioskodawcy celem transportu do kontrahentów w celu konsultacji dotyczących tworzonego oprogramowania, czy do specjalistycznych sklepów w celu nabycia potrzebnych towarów i usług niezbędnych do wytwarzania oprogramowania.

Czy wskazane we wniosku wydatki zostały faktycznie poniesione na prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej; należy wskazać przesłanki świadczące o bezpośrednim powiązaniu poszczególnych wydatków z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, a w konsekwencji z wytworzeniem opisanego oprogramowania?

Wskazane we wnioski wydatki zostały faktycznie poniesione na prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej. Przesłanki świadczące o bezpośrednim powiązaniu poszczególnych wydatków z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową są różne w zależności od konkretnego kosztu.

Sprzęt elektroniczny zakupiony przez Wnioskodawcę jest niezbędny do wytworzenia oraz przetestowania oprogramowania dla każdego z praw własności intelektualnej. Za pomocą laptopa oraz monitora Wnioskodawca pisze kod oprogramowania, za pomocą telefonów, tabletów, głośników, kontrolerów i innych Wnioskodawca testuje i wprowadza poprawki do oprogramowania pod kątem spełnienia wymagań technicznych klienta.

Koszty związane z wyposażeniem biura gwarantują ergonomiczne i bezpieczne stanowisko pracy. Przy pracach z napiętym harmonogramem bez efektywnego stanowiska pracy nie byłoby możliwe wytworzenie oprogramowania na czas oraz w odpowiedniej jakości. Na stanowisko pracy składają się krzesła, regały na sprzęt oraz dokumentację, jednostka klimatyzacyjna, drobne elementy ‒ stołki, szafki, wyposażenie przestrzeni biurowej do spotkań z klientami, urządzenie wielofunkcyjne, które pozwala tworzyć dokumentację techniczną będącą składowym elementem wytworzonego dzieła oraz wspomagać proces twórczy za pomocą wydruków, i inne. Podczas wytwarzania oprogramowania Wnioskodawca często integruje je z zewnętrznymi serwisami bądź testuje komunikację z różnymi domenami, w różnej konfiguracji sieciowej, przy współpracy z różnymi serwerami. Korzystanie z tego typu usług jest płatne i są one realizowane zdalnie przez Internet. Bez narzędzi, które dostarczają tego typu usługi (od dostawców takich jak …) nie jest możliwe prowadzenie badań i testów prowadzących do wytworzenia oprogramowania wysokiej jakości. Ponadto część usług internetowych (takich jak np…) umożliwia dostęp do informacji, które pomagają Wnioskodawcy tworzyć unikalne i innowacyjne oprogramowanie. Nie jest możliwe prowadzenie prac badawczo rozwojowych bez prowadzenia rzetelnej ewidencji prowadzonych prac, wytworzonej własności intelektualnej oraz odpowiedniego obliczania kosztów oraz dochodu przypadających na każde prawo własności intelektualnej. Jest to składowy element prac badawczo-rozwojowych, a skorzystanie z profesjonalnych usług księgowych zapewnia rzetelność wykonanych ewidencji oraz ich terminowość. Wytwarzanie oprogramowania to proces, który wymaga spokojnego i zacisznego miejsca umożliwiającego pracę w wysokim skupieniu i bezpiecznym środowisku przy dostępie do Internetu i innych mediów. Jednocześnie miejsce to musi być przestrzenią biznesową, w którym Wnioskodawca może spotkać się ze zleceniodawcami i prowadzić dyskusję nad postępami prac oraz wymaganiami. Miejsce to jest niezbędne do wytwarzania oprogramowania, a jego utrzymanie wiąże się kosztami koniecznymi do spełnienia wymogów bezpieczeństwa i czystości. Zaliczają się do nich rachunki (energia elektryczna, dostęp do Internetu), koszt zakupu i eksploatacji elektryki i oświetlenia, bez których nie byłoby możliwe prowadzenie jakiejkolwiek pracy, koszty zakupu odpowiednich narzędzi do utrzymania, środków czystości, podstawowych artykułów zapewniających możliwość przeprowadzenia spotkań biznesowych i współpracy z klientami i inne koszty zapewniające Wnioskodawcy prawidłowe i bezpieczne stanowisko pracy oraz efektywny i bezpiecznie działający sprzęt elektroniczny.

Podczas prowadzenia prac badawczo rozwojowych prowadzących do wytwarzania oprogramowania niezbędna jest konsultacja z klientem. Część spotkań odbyć się może w biurze Wnioskodawcy, lecz często spotkania te odbywają się w siedzibie klienta ‒ celem testowania integracji z systemami klienta bądź wymiany informacji z jego pracownikami. Jest to niezbędny element procesu wytwarzania oprogramowania. Wnioskodawca korzysta do tych celów z pojazdów, których utrzymanie wiąże się z kosztami takimi jak zakup paliwa, zakup części zamiennych, serwisowanie pojazdów, ich ubezpieczenie, przeglądy i naprawy, odpisy amortyzacyjne pojazdów, ich wyposażenie np. piloty, gaśnice i inne. Bez tego typu kosztów nie jest możliwe bezpieczne korzystanie z pojazdów, a co za tym idzie efektywne konsultacje, testy i integracja z systemami klienta więc i prowadzenie prac badawczo- rozwojowych.

Czy Wnioskodawca w odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej?

Wnioskodawca prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ewidencję praw własności intelektualnej, w której wyodrębnione jest każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz przypadające na nie przychody i koszty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy opisane przez Wnioskodawcę prace, podczas których Wnioskodawca bezpośrednio wytwarza, rozwija lub ulepsza oprogramowanie można określić jako prace badawczo-rozwojowe związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej? (opisane w pkt 1 opisu stanu faktycznego).
Czy wymienione przez Wnioskodawcę w pkt 2 opisu stanu faktycznego koszty, które poniósł on w roku 2020 bezpośrednio w ramach wytwarzania, rozwijania lub ulepszania oprogramowania kwalifikują się, w myśl art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako koszty faktycznie poniesione na „a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej” ‒ element „a” wskaźnika (a+b) x 1,3/ (a+b+c+d)
1. zakup urządzeń elektronicznych: laptop, tablet, sprzęt audio,
2. zakup wyposażenia biura: krzesło biurowe, meble biurowe, klimatyzacja, urządzenie wielofunkcyjne,
3. zakup usług internetowych: usługi (…), domeny,
4. zakup usług księgowych,
5. bezpośrednie koszty utrzymania lokalu, w którym Wnioskodawca prowadzi działalność, rachunki, wyposażenie, zakup elektryki, oświetlenia, narzędzi i środków czystości do biura,
6. koszty utrzymania pojazdów: amortyzacja, ubezpieczenie, serwis, naprawa, zakup paliwa?
Czy mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny Wnioskodawca będzie mógł w zeznaniu rocznym za rok 2020 rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę na skutek rozwoju lub ulepszenia istniejącego programu komputerowego, co do którego przysługują Wnioskodawcy autorskie prawa majątkowe) z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

W ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym prace, podczas których Wnioskodawca bezpośrednio wytwarza, rozwija lub ulepsza oprogramowanie można określić jako prace badawczo-rozwojowe związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a konkretnie prace rozwojowe.

Uzasadnienie Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5a ust. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z dniem 1 października 2018 r. przepisy wprowadzające Konstytucję dla Nauki wprowadziły do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nową definicję prac rozwojowych. Obecnie, definicja ta (zawarta w art. 5a ust. 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) jest zgodna z definicją w art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce i brzmi ona następująco: „Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania (podkr. Wnioskodawcy), do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń”.

Prace prowadzone przez Wnioskodawcę spełniają przesłanki działalności badawczo-rozwojowej określonej w art. 5a ust. 38 i 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ w szczególności prace te:

mają charakter twórczy – tzn. są podejmowane w kierunku tworzenia nowych rozwiązań i prowadzą do powstania nowych wytworów intelektu; są one odpowiednio ustalone, o indywidualnym i oryginalnym charakterze; prowadzone prace są innowacyjne, a ich efekty stanowią nowość w działalności gospodarczej klientów Wnioskodawcy;
są prowadzone w sposób systematyczny ‒ tzn. w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany; prace realizowane są w trybie projektowym, gdzie w szczególności każdy projekt posiada jasno sprecyzowany cel prac, harmonogram czasowy;
prowadzą do wykorzystania istniejącej lub zwiększonej wiedzy do tworzenia nowych zastosowań,
w wyniku prowadzonych prac powstają zupełnie nowe produkty, gotowe rozwiązania dedykowane konkretnym potrzebom danego klienta. Co więcej, prace te jednocześnie zwiększają zasób wiedzy Wnioskodawcy, co przekłada się na możliwość jej wykorzystania do tworzenia nowych produktów lub modyfikowania produktów już istniejących.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

W ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym koszty, które ponosi on bezpośrednio w ramach wytwarzania, rozwijania lub ulepszania oprogramowania kwalifikują się, w myśl art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako koszty faktycznie poniesione na „a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej” ‒ element „a” wskaźnika (a+b) x 1,3/ (a+b+c+d).

Uzasadnienie Wnioskodawcy

Przedstawione w stanie faktycznym koszty ponoszone przez Wnioskodawcę związane są bezpośrednio z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Bez nich nie byłoby możliwe stworzenie własności intelektualnej poprzez wytworzenie, rozwój lub ulepszenie oprogramowania przez Wnioskodawcę. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione przez niego w opisie stanu faktycznego koszty kwalifikują się jako faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Sprzęt elektroniczny, m.in. laptop, tablet, sprzęt audio są niezbędne w pracy Wnioskodawcy, gdyż wytwarzane przez niego oprogramowanie zapisywane jest w pamięci urządzeń elektronicznych. Ponadto oprogramowanie jest testowane na różnych wersjach urządzeń elektronicznych z różnymi systemami operacyjnymi z wykorzystaniem różnych peryferiów komputerowych. Bez ww. urządzeń niemożliwe byłoby wytworzenie oprogramowania wysokiej jakości, będącego przedmiotem działalności Wnioskodawcy.

Wnioskodawca dba o ergonomiczne i efektywne stanowisko pracy, dlatego jest zmuszony ponosić koszty związane z wyposażeniem biura, takie jak: fotele biurowe, meble biurowe (regały), klimatyzacja, urządzenie wielofunkcyjne. Jest to sprzęt niezbędny do efektywnego i bezpiecznego prowadzenia prac badawczo-rozwojowych, prowadzenia i przechowywania rzetelnej dokumentacji prób, prac oraz jej efektów przy jednoczesnym dbaniu o zdrową pozycję i warunki pracy, mając na myśli przyszłe lata prowadzenia działalności gospodarczej.

Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę ma charakter innowacyjny, do jego wytworzenia potrzebne jest w szczególności prowadzenie badań i testów nieraz wymagających dostępu do nowoczesnych serwerów, wielu różnych testowych domen oraz usług w chmurze (usługi …). W związku z tym zakup usług internetowych jest bezpośrednio konieczny do wytworzenia oprogramowania.

Usługi księgowe pozwalają na prowadzenie niezbędnej ewidencji prac badawczo- rozwojowych, ewidencji praw własności intelektualnej oraz odpowiednie obliczanie kosztów oraz dochodu przypadających na każde prawo własności intelektualnej.

Wnioskodawca każdorazowo podczas tworzenia oprogramowania ponosi koszty utrzymania lokalu, w którym prowadzi działalność. Zaliczają się do nich rachunki (energia elektryczna, dostęp do Internetu), koszt zakupu i eksploatacji elektryki i oświetlenia, bez których nie byłoby możliwe prowadzenie jakiejkolwiek pracy.

Ponadto Wnioskodawca ponosi również koszty odpowiednich narzędzi i środków czystości, by zapewnić prawidłowe i bezpieczne dla Wnioskodawcy stanowisko pracy oraz efektywnie i bezpiecznie działający sprzęt elektroniczny.

Wnioskodawca w swojej pracy na porządku dziennym korzysta z pojazdów umożliwiających Wnioskodawcy sprawny transport, czy to do kontrahentów w celu konsultacji dotyczących tworzonego oprogramowania, czy do specjalistycznych sklepów w celu nabycia potrzebnych towarów i usług niezbędnych do wytwarzania oprogramowania. W związku z tym Wnioskodawca każdorazowo ponosi bezpośrednie koszty związane z amortyzacją i użytkowaniem pojazdów (w tym również zakup części zamiennych oraz paliwa, serwisowanie, przeglądy, naprawy, ubezpieczenie). Bez takich środków transportu Wnioskodawca nie mógłby efektywnie prowadzić konsultacji z klientami i personalizować tworzone oprogramowanie dostarczając unikalną wartość.

Wnioskodawca oświadcza, że niektóre koszty (takie jak np. koszty wyposażenia biura: fotel, regały biurowe i inne z punktów a-f) nie eksploatują się automatycznie po zakończeniu danego projektu i umożliwiają korzystanie z nich również w kolejnych projektach. Jednocześnie koszty te zostały poniesione bezpośrednio w związku i podczas pracy nad konkretnym projektem i oprogramowaniem, w związku z czym można je przyporządkować do konkretnego prawa własności intelektualnej.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

W ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym spełnia w roku 2020 wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Uzasadnienie Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Z kolei zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego ‒ podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo- rozwojowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, jak opisano Ad 1, prowadzi on działalność badawczo-rozwojową, tj. prace rozwojowe o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca przenosi na zleceniodawców całość majątkowych praw autorskich do takiego oprogramowania wytwarzanego w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej i otrzymuje wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem ‒ w ocenie Wnioskodawcy ‒ osiąga on kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, Wnioskodawca prowadzi od 2019 r. odpowiednią ewidencję, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmującą okres od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej i będzie kontynuował jej prowadzenie w roku 2021.

Mając na uwadze wszystkie okoliczności przedstawione we wniosku, zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on wszystkie kryteria określone w art. 5a pkt 38-40 w zw. z art. 30ca ust. 1, ust. 2 pkt 8 i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym będzie mógł w zeznaniu rocznym za 2020 r. rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe) z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest:

nieprawidłowe – w części dotyczącej uznania zakupu klimatyzacji za koszty bezpośrednio powiązane z wytworzeniem, rozwinięciem czy ulepszeniem oprogramowania i uwzględnienia ich we wskaźniku nexus,
nieprawidłowe – w części dotyczącej uznania bezpośrednich kosztów utrzymania lokalu, w którym Wnioskodawca prowadzi działalność, rachunków, wyposażenia, zakupu elektryki, oświetlenia, narzędzi i środków czystości do biura za koszty bezpośrednio powiązane z wytworzeniem, rozwinięciem czy ulepszeniem oprogramowania i uwzględnienia ich we wskaźniku nexus,
prawidłowe – w pozostałej części.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą: przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r., poz. 478): badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy: prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Tymczasem z opisu sprawy przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, świadcząc usługi związane z wytwarzaniem, rozwojem i ulepszaniem oprogramowania. Wnioskodawca wskazał, że w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępne aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług) w postaci nowoczesnego, innowacyjnego oprogramowania. Oprogramowanie wytwarzane, rozwijane lub ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności tworzone jest w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany). Każdy fragment kodu ma jasno określony cel i przynależy do projektu ze sprecyzowanym harmonogramem realizacji. W ramach omawianej działalności gospodarczej Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie tworząc nowe aplikacje bądź dodając nowe funkcjonalności do istniejących aplikacji, a także podejmuje czynności zmierzające do poprawy użyteczności i funkcjonalności aplikacji. Działalność Wnioskodawcy to działalność, w wyniku której powstaje nowe i oryginalne rozwiązanie o charakterze unikatowym, które nie ma charakteru odtwórczego i nie stanowi rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do tego oprogramowania.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz cytowane przepisy, należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku działania Wnioskodawcy spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Reasumując - opisane przez Wnioskodawcę prace, podczas których Wnioskodawca bezpośrednio wytwarza, rozwija lub ulepsza oprogramowanie można określić jako prace badawczo-rozwojowe związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy: kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca omawianej ustawy: wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3

------------------

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy: dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji, jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ww. ustawy: podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 omawianej ustawy: w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowaniu formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

Wnioskodawca w ramach indywidualnej działalności gospodarczej tworzy, rozwija i ulepsza programy komputerowe;
Wnioskodawca wykonuje powyższe czynności w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;
w wyniku prowadzonych przez Wnioskodawcę prac powstaje autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
w przypadku rozwijania lub ulepszania oprogramowania w wyniku podjętych przez Wnioskodawcę czynności powstają odrębne od tego oprogramowania utwory (nowe kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci nowego autorskiego prawa do programu komputerowego), podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
Wnioskodawca przenosi na rzecz Zleceniodawców autorskie prawa majątkowe do wytworzonego oprogramowania i osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
Wnioskodawca prowadzi od 1 stycznia 2019 r. na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, dochód z tytułu przeniesienia praw do opisanego przez Wnioskodawcę oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5% za 2020 r. oraz w zeznaniu rocznym za lata kolejne, o ile sposób prowadzenia działalności w zakresie kwalifikowanych praw własności intelektualnej nie ulegnie zmianie.

Reasumując ‒ Wnioskodawca będzie mógł w zeznaniu rocznym za rok 2020 rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę na skutek rozwoju lub ulepszenia istniejącego programu komputerowego, co do którego przysługują Wnioskodawcy autorskie prawa majątkowe) z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia uznania wskazanych w opisie wydatków, takich jak: zakup urządzeń elektronicznych (laptop, tablet, sprzęt audio), zakup wyposażenia biura (krzesło biurowe, meble biurowe, klimatyzacja, urządzenie wielofunkcyjne), zakup usług internetowych (usługi (…) domeny), zakup usług księgowych, bezpośrednie koszty utrzymania lokalu, w którym Wnioskodawca prowadzi działalność, rachunki, wyposażenie, zakup elektryki, oświetlenia, narzędzi i środków czystości do biura, koszty utrzymania pojazdów (amortyzacja, ubezpieczenie, serwis, naprawa, zakup paliwa) za koszty prowadzonej bezpośrednio przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym Wnioskodawca powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty poniesione faktycznie przez podatnika, uwzględniane pod literą „a” we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym, to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 26e ww. ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.

Jak wskazuje Minister Finansów w objaśnieniach z 15 lipca 2019 r., zgodnie z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wspomnieć, że wskaźnik nexus „(…) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat. Oprócz właściwych przepisów o IP BOX, potwierdzają to wytyczne przedstawione przez OECD w Raporcie BEPS Działanie nr 5 (akapit 45 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5)”.

Wobec powyższego należy podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i
wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz
wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Z objaśnień wynika bowiem, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Należy również zauważyć, że w przypadku poniesienia wydatku na zakup środków trwałych, które podlegają amortyzacji podatkowej oraz mają związek z wytworzeniem, rozwojem, ulepszeniem kwalifikowanego IP, cały wydatek nie może zostać uwzględniony we wskaźniku nexus. Uwzględnić można jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane przez podatnika w roku podatkowym, w którym będzie korzystał z preferencyjnej stawki podatkowej.

Ponadto należy podkreślić, że Wnioskodawca w danym roku podatkowym może jedynie uwzględnić te wydatki, które faktycznie poniósł w tym roku podatkowym.

W związku z powyższym z uwagi na to, że zakupione przez Wnioskodawcę laptop (…) oraz monitor komputerowy (…) stanowią środki trwałe w prowadzonej działalności gospodarczej, w kosztach uzyskania przychodów danego roku podatkowego uwzględnić będzie można jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane przez Wnioskodawcę w tym roku podatkowym.

Jednocześnie kosztów bezpośrednio związanych z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej nie mogą natomiast stanowić wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup klimatyzacji oraz bezpośrednie koszty utrzymania lokalu, w którym Wnioskodawca prowadzi działalność, rachunki, wyposażenie, zakup elektryki, oświetlenia, narzędzi i środków czystości do biura. W tym miejscu należy wskazać na treść powołanego już art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym ustawodawca wskazał, że koszty związane z nieruchomościami nie stanowią kosztów bezpośrednio związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Do tej kategorii kosztów należy zaliczyć wszystkie ponoszone przez podatnika wydatki pozostające w związku z nieruchomościami, w których wytwarzane jest kwalifikowane IP.

Tym samym – wskazane przez Wnioskodawcę koszty zakupu klimatyzacji oraz bezpośrednie koszty utrzymania lokalu, w którym Wnioskodawca prowadzi działalność, rachunki, wyposażenie, zakup elektryki, oświetlenia, narzędzi i środków czystości do biura nie mogą zostać uznane za koszty bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej i uwzględnione przy obliczaniu wskaźnika nexus. W konsekwencji koszty zakupu klimatyzacji oraz bezpośrednie koszty utrzymania lokalu, w którym Wnioskodawca prowadzi działalność, rachunki, wyposażenie, zakup elektryki, oświetlenia, narzędzi i środków czystości do biura nie mogą stanowić kosztów, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. kosztów związanych z bezpośrednio prowadzoną przez niego działalnością badawczo-rozwojową.

Reasumując - wymienione w opisanym wyżej zdarzeniu koszty ponoszone przez Wnioskodawcę, takie jak: zakup urządzeń elektronicznych (laptop, tablet, sprzęt audio), zakup wyposażenia biura (krzesło biurowe, meble biurowe, urządzenie wielofunkcyjne), zakup usług internetowych (usługi …), zakup usług księgowych, koszty utrzymania pojazdów (amortyzacja, ubezpieczenie, serwis, naprawa, zakup paliwa mogą stanowić koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. koszty poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Takimi kosztami nie są natomiast wydatki poniesione na zakup klimatyzacji oraz bezpośrednie koszty utrzymania lokalu, w którym Wnioskodawca prowadzi działalność, rachunki, wyposażenie, zakup elektryki, oświetlenia, narzędzi i środków czystości do biura.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin