2021.05.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.88.2021.2.JK
z 14 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 marca 2021 r. (data wpływu 4 marca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 20 kwietnia 2021 r. (data wpływu 26 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania stawki 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy dla dostawy Produktów na rzecz pośrednika przeznaczonych do eksploatacji na jednostkach, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania stawki 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy dla dostawy Produktów na rzecz pośrednika przeznaczonych do eksploatacji na jednostkach, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy. Przedmiotowy wniosek uzupełniono 26 kwietnia 2021 r. pismem, w którym doprecyzowano opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca to przedsiębiorstwo, którego głównym profilem działalności jest projektowanie i budowa systemów do obsługi (manipulacji) łodzi. Spółka specjalizuje się w projektowaniu oraz dostawie kompletnych i gotowych systemów wodowania i podejmowania z wody jednostek pływających (ang. launch-and-recovery), inaczej zwanych żurawikami łodziowymi. Spółka zajmuje się ponadto produkcją wciągarek oraz innych urządzeń pokładowych, takich jak np. systemy embarkacyjne czy pokrywy luków. Spółka realizuje także zlecenia polegające na produkcji podzespołów do ww. urządzeń na zlecenie podmiotów, które wytwarzają gotowy produkt końcowy i dostarczają go do klienta końcowego.

W ramach prowadzonej działalności, Spółka zawiera m.in. transakcje na dostawy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: UVAT) m.in. części do jednostek pływających, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 UVAT, i wyposażenia tych jednostek, które są każdorazowo wbudowywane lub służą eksploatacji tych jednostek pływających (dalej: Dostawa).

Dostawa obejmuje przeważnie kompletne żurawiki (ang. davits) służące do umieszczania na powierzchni wody różnych jednostek morskich pełniących rolę pomocniczą przy eksploatacji większych łodzi lub instalacji offshore, a także podzespoły do takich urządzeń (dalej łącznie: Produkty).

Produkty Spółki są wykorzystywane do sterowania łodziami ratowniczymi oraz szalupami ratunkowymi, jak również do wodowania innych mniejszych jednostek pływających znajdujących się najczęściej na burtach dużych jednostek pełnomorskich. Klientami Spółki są zarówno podmioty działające w sektorze prywatnym jak i publicznym. Każdy Produkt (także w sytuacji gdy nie jest to gotowe urządzenie, a jedynie podzespół do dalszego montażu) jest w momencie dostawy do kontrahenta precyzyjnie opisany i oznaczony w ten sposób, że można go połączyć z konkretną jednostką pływającą, do której będzie wbudowany albo której będzie służył w jej eksploatacji. Innymi słowy – specyfika Produktów jest taka, że oczywistym jest, że są one przeznaczone na statki, a jednocześnie, każdorazowo są to produkty, których oznaczenie (specyfikacja, projekt) jednoznacznie wskazują przeznaczenie na konkretną jednostkę pływającą.

Dostawy realizowane są zarówno na rzecz przedsiębiorców polskich jak i zagranicznych. Z uwagi na specyfikę branży, zdarza się, że Dostawy nie są realizowane bezpośrednio do armatora czy też bezpośrednio na rzecz stoczni odpowiedzialnej za kompleksową budowę danej jednostki, lecz do podmiotu, który dostarcza go dalej w łańcuchu dostaw (dalej: Pośrednik), aż do finalnego montażu na statku.

Aby zobrazować tę sytuację, Wnioskodawca wskazał na następujące scenariusze:

Spółka dostarcza Produkt bezpośrednio do stoczni, która buduje statek lub do armatora, który statek zamówił w stoczni;
Spółka dostarcza Produkt do Pośrednika, który Produkt kupuje od Spółki, montuje go do innego urządzenia i całość (w tym Produkt) sprzedaje do stoczni, która buduje statek lub do armatora, który statek zamówił w stoczni;
Spółka dostarcza Produkt do podmiotu wskazanego przez Pośrednika, który to podmiot montuje Produkt do innego urządzenia i dostarcza do Pośrednika lub wprost do stoczni. Spółka realizuje dostawę Produktu i fakturuje bezpośrednio do Pośrednika.

W celu dodatkowego udokumentowania przeznaczenia Produktów, Spółka ma zamiar przyjmować od Pośrednika oświadczenie, zgodnie z którym zadeklaruje on, że zakupione u Wnioskodawcy Produkty przeznaczone są do jednostek pływających, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 UVAT, i wyposażenia tych jednostek oraz, że Produkty zostaną w te jednostki wbudowane lub będą służyć ich eksploatacji.

W piśmie z 20 kwietnia 2021 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że Spółka będzie sprzedawać Produkty, które następnie będą wykorzystywane do jednostek, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Produkty sprzedawane przez Wnioskodawcę wykorzystywane będą zatem do:

jednostek pływających używanych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, w tym w szczególności:
- pełnomorskich liniowców pasażerskich, pełnomorskich łodzi wycieczkowych oraz podobnych jednostek pływających, zaprojektowanych głównie do przewozu osób; pełnomorskich promów wszelkiego rodzaju (CN 8901 10 10),
- pełnomorskich tankowców (CN 8901 20 10),
- pełnomorskich chłodniowców, innych niż objęte podpozycją 8901 20 (CN 8901 30 10),
- pozostałych jednostek pływających pełnomorskich do przewozu towarów oraz pozostałych jednostek pływających pełnomorskich do przewozu zarówno osób, jak i towarów, z wyłączeniem barek morskich bez napędu (CN ex 8901 90 10),
- pełnomorskich statków rybackich, pełnomorskich statków przetwórni oraz pełnomorskich pozostałych jednostek pływających do przetwarzania lub konserwowania produktów rybołówstwa (CN 8902 00 10),
- pchaczy pełnomorskich (CN 8904 00 91) i holowników pełnomorskich (CN ex 8904 00 10),
- pełnomorskich lodołamaczy (CN ex 8906 90 10),
używanych na morzu statków ratowniczych morskich (CN ex 8905 90 10) i łodzi ratunkowych (CN ex 8906 90 10),
jednostek pływających używanych do rybołówstwa przybrzeżnego (CN ex 8902 00 90).

Produkty mające być przedmiotem sprzedaży Spółki będą wykorzystywane do dostaw części do jednostek wskazanych w odpowiedzi na pytanie nr 1 jak również stanowić będą wyposażenie tych jednostek. Produkty te w zależności od specyfiki potrzeb kontrahentów będą wbudowywane w jednostki pływające lub też służyć będą eksploatacji jednostek wymienionych w art. 83 ust. 1 pkt 1 UVAT.

Produkty mające być przedmiotem sprzedaży będą wykorzystywane do dostaw towarów służących bezpośrednio zaopatrzeniu statków:

używanych do żeglugi na pełnym morzu oraz przewożących pasażerów za opłatą lub używanych dla celów gospodarczych, przemysłowych lub do połowów,
używanych do ratownictwa lub do udzielania pomocy na morzu, lub do połowów przybrzeżnych, z wyłączeniem dostaw prowiantu na pokład statków do połowów przybrzeżnych,
marynarki wojennej, wypływających z kraju do zagranicznych portów i przystani.

Spółka planuje dokonywać sprzedaży Produktów w ten sposób, że w pierwszej kolejności wystawi fakturę na pośrednika, który następnie fakturować będzie finalnego odbiorcę. W zakresie transportu Produkty będą odbierane bezpośrednio przez finalnego kontrahenta będącego stocznią lub armatorem jednostki wskazanej w art. 83 ust. 1 pkt 10 UVAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji gdy z ogółu okoliczności wynika, że Produkty przeznaczone są wyłącznie do eksploatacji na jednostkach, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 UVAT, do dostawy takich Produktów na rzecz Pośrednika można zastosować stawkę 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 UVAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji kiedy z ogółu okoliczności sprawy wynikać będzie, że Produkty dostarczane na rzecz Pośrednika są przeznaczone na jednostki, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 UVAT, wówczas istnieje możliwość, aby do Dostaw zastosować stawkę 0% VAT.

Analizując zapisy art. 83 ust. 1 UVAT należy stwierdzić, iż dla możliwości zastosowania stawki 0% prawodawca nie wprowadza wymogu w odniesieniu do podmiotu, na rzecz którego jest dokonywana dostawa, a stosuje wyłącznie kryterium przedmiotowe.

To oznacza, że dyspozycja art. 83 ust. 1 pkt 3 UVAT jest realizowana już w momencie dostawy określonego rodzaju Produktów (części do jednostek pływających, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 UVAT, i wyposażenia tych jednostek, jeżeli są w nie wbudowywane lub służą ich eksploatacji), niezależnie od tego, czy odbiorca nabywa te części (wyposażenie) w celu bezpośredniego wykorzystania ich zgodnie z regulacją art. 83 ust. 1 pkt 3 UVAT, czy też w celu odsprzedaży innemu podmiotowi (jak Pośrednik), który następnie wykorzysta je na cele określone w powołanym przepisie.

W celu zwiększenia mocy dowodowej materiałów potwierdzających przeznaczenie Produktów na jednostki, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 UVAT, Wnioskodawca może odebrać stosowne oświadczenie od Pośrednika, choć nie jest to dokument konieczny do zastosowania stawki 0%, o ile z innych dokumentów towarzyszących Dostawie (np. faktura, projekt, nazwa jednostki, na którą przeznaczony jest Produkt, nazwa stoczni, numer IMO – siedmiocyfrowe, niepowtarzalne numery nadawane każdej jednostce pływającej przy wykorzystaniu światowej morskiej bazy danych – www.imonumbers.lrfairplay.com, zarządzanej przez instytucję – Lloyds Register-Fairplay) wynikać będzie przeznaczenie Produktu zgodnie z wymogami art. 83 ust. 1 pkt 1 i 3 UVAT.

Podobne stanowisko wyrażono w oparciu o stan prawny obowiązujący do końca 2016 r. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 6 kwietnia 2011 r. nr ITPP2/443-134/11/RS:

„Z powyższych regulacji wynika, iż stawka podatku w wysokości 0% ma zastosowanie do dostawy części do ww. środków transportu morskiego oraz wyposażenia tych środków, z wyłączeniem wyposażenia służącego celom rozrywki i sportu, bez względu na to, kto jest ich dostawcą, lub nabywcą. Wskazane przepisy dokonują jedynie odesłania w zakresie wymienionych enumeratywnie środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statków ratowniczych morskich (kryterium przedmiotowe), a nie odesłania w zakresie podmiotu, na rzecz którego dokonywana jest sprzedaż (kryterium podmiotowe). W efekcie, dla możliwości zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, na podstawie powołanego przepisu, decydujące znaczenie ma rodzaj środka transportu morskiego, rybołówstwa morskiego lub morskiego statku ratowniczego, dla którego następuje dostawa części i wyposażenia. Natomiast bez znaczenia pozostaje fakt, na rzecz jakiego podmiotu (armatora morskiego, czy innego podmiotu) będzie dokonywana ta dostawa. (...)

Biorąc pod uwagę powyższe oraz przytoczone uregulowania prawne należy stwierdzić, że o ile – jak wynika z treści wniosku – przedmiotowe towary stanowić będą części i wyposażenie (z wyłączeniem wyposażenia służącego celom rozrywki i sportu) do jednostek pływających, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, ich dostawa będzie korzystać z preferencyjnej, 0% stawki podatku (...).

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że oświadczenie, które zamierza złożyć nabywca towaru, nie jest obligatoryjne dla zastosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług, jednakże może stanowić dodatkowy dowód potwierdzający uprawnienie do jej zastosowania, który będzie mógł być oceniany w toku ewentualnego postępowania podatkowego prowadzonego przez właściwy organ podatkowy pierwszej instancji”.

Podobnie w piśmie Naczelnika Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach z dnia 24 stycznia 2005 r. nr RO/443/17/2005:

„Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach informuje, że zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw części do środków transportu morskiego i rybołówstwa morskiego, o których mowa w pkt 1, i wyposażenia tych środków, z wyłączeniem wyposażenia służącego celom rozrywki i sportu.

Z przytoczonych przepisów wynika, że dostawy części do ww. środków transportu morskiego i rybołówstwa morskiego podlegają opodatkowaniu stawką 0% bez względu na ich odbiorcę”.

Ponadto, cennym będzie, w ocenie Wnioskodawcy, przytoczyć stanowisko doktryny względem art. 83 ust. 1 pkt 3 UVAT w brzemieniu obowiązującym w poprzednim stanie prawnym:

„W tym przypadku stawka 0% ma zastosowanie do wszelkich części do środków transportu morskiego i rybołówstwa morskiego (oraz wyposażenia tych środków) bez względu na to, kto jest dostawcą, nabywcą lub importerem. Stawka 0% ma zatem zastosowanie zarówno w przypadku, gdy nabywcą (importerem) jest armator morski, jak i wtedy, gdy nabywcą jest inny podmiot. Przepis ten oparty jest na regulacji art. 148 lit. c) dyrektywy 2006/112/WE”. (T. Michalik: VAT. Komentarz 2016/2017, rok wydania 2016).
„W praktyce organów podatkowych wskazuje się, że – wobec braku w ustawie definicji pojęć części oraz wyposażenia – należy się posługiwać ich potocznym rozumieniem (zob. pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 15 listopada 2004 r., PI/005-2058/04/CIP/08, http://sip.mf.gov.pl). Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego częścią jest przedmiot stanowiący jakiś dający się samodzielnie wyodrębnić element większej całości, a wyposażeniem urządzenie dodatkowe do danej maszyny lub do urządzenia uważanego za główne.
W praktyce powstają problemy z kwalifikowaniem dostaw towarów, które są później wykorzystywane do wytworzenia towaru będącego „częścią” lub „wyposażeniem”. Z jednej bowiem strony wskazuje się, że stawka 0% nie dotyczy dostaw towarów i surowców niezbędnych do wyprodukowania części, lecz jedynie części i wyposażenia statków – rozumianych jako wyroby finalne i ich zespoły, posiadających już ściśle określone przeznaczenie eksploatacyjne (pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Targówek z dnia 11 lutego 2005 r., 1437US37/ZI/30/DJW/05, http://sip.mf.gov.pl). Z drugiej wszakże strony organy podatkowe wskazują, że stosowanie stawki 0% nie jest uzależnione od osoby odbiorcy. Z tych też względów np. dostawa części do producenta silników okrętowych może być objęta stawką 0%. (...) Wydaje się, że stosowanie stawki 0% musi być uzależnione od specyfiki towaru będącego przedmiotem dostawy.
Jeśli dostarczany towar jest na tyle specyficzny, że sam jego charakter wymusza użycie go jako elementu części czy też wyposażenia statku, to jego sprzedaż będzie objęta stawką 0%. Jeśli natomiast dostarczany towar nie ma takiego wyjątkowego charakteru, to jego sprzedaż – nawet na cele wytworzenia części czy też wyposażenia do statku morskiego – nie może być objęta stawką 0%”. (A. Bartosiewicz: VAT. Komentarz, wyd. X).
Z opodatkowania stawką 0% korzystają ponadto dostawy oraz import części do środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i ratownictwa morskiego oraz wyposażenia do tych środków (art. 83 ust. 1 pkt 3 oraz 4). Przykładowo na podstawie tego przepisu stawka 0% znajdzie zastosowanie do dostawy silników okrętowych dostarczanych polskim stoczniom. Stosowanie stawki 0% nie zostało bowiem w polskich przepisach ograniczone do dostaw na rzecz armatorów morskich”. (J. Martini Podatek od Produktów i usług. Komentarz 2014).

Powołane powyżej tezy zachowują, zdaniem Wnioskodawcy, swoją aktualność mimo zmiany stanu prawnego ze względu na to, że nowelizacja UVAT z początkiem 2017 r. rozszerzyła jedynie katalog jednostek pływających (uprzednio armatorów morskich). Natomiast nie dokonano zmiany statusu nabywcy dostawy w rozumieniu art. 83 ust. 1 pkt 3 UVAT, który to status nadal pozostaje niedookreślony. Oznacza to, że osoba nabywcy (odbiorcy) pozostaje nadal irrelewantna.

Wnioskodawca zwrócił także uwagę, że ustawodawca we wskazanym przepisie nie użył zwrotu „bezpośrednio” w pkt 3 art. 83 ust. 1 UVAT względem „dostaw części do jednostek pływających”, podczas gdy czyni to przykładowo w pkt 9, 9a, 10, czy 17 tego przepisu. Opierając się zatem na zasadzie racjonalnego ustawodawcy, należy zatem wykluczyć, że zastosowanie stawi 0% VAT w ramach pkt 3 art. 83 ust. 1 ograniczone jest do dostaw realizowanych jedynie bezpośrednio na rzecz stoczni i armatorów, bez możliwości realizowania dostaw do pośredników.

Nie sposób pominąć także faktu, że postanowienia Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej i jej art. 148 lit. c), który implementowano do polskiego porządku prawnego w postaci art. 83 ust. 1 pkt 3 UVAT również nie wprowadzają żadnych obostrzeń, co do statusu nabywcy. Skoro lege non distinguente nec nostrum est distinguere to stawka 0% znajdzie zastosowanie bez względu na charakter nabywcy.

Art. 148 – „Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

dostawy Produktów w celu zaopatrzenia w paliwo i zaopatrzenia ogólnego jednostek pływających przeznaczonych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, jak również statków ratowniczych i udzielających pomocy na morzu oraz jednostek pływających przeznaczonych do rybołówstwa przybrzeżnego, z wytyczeniem, w przypadku tych ostatnich, dostaw prowiantu na pokład; (...)
dostawę, przebudowę, naprawę, konserwację, czarterowanie oraz wynajem jednostek pływających, o których mowa w lit. a) oraz dostawę, wynajem, naprawę i konserwację sprzętu, łącznie ze sprzętem rybackim, będącego częścią tych jednostek lub służącego ich eksploatacji; (podkreślenie Wnioskodawcy)”.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki art. 83 ust. 1 pkt 3 UVAT do zastosowania stawki 0% wymaga obecnie spełnienia następujących warunków łącznie:

dojścia do skutku dostawy części (albo wyposażenia) do jednostek pływających, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 UVAT oraz
aby części (albo wyposażenie) zostały w te jednostki wbudowane lub służyły ich eksploatacji.

Wnioskodawca zaznaczył, że Produkty mające być w zdarzeniu przyszłym przedmiotem Dostawy będą odpowiadać pojęciu „części” albo „wyposażenia” w rozumieniu art. 83 ust. 1 pkt 3 UVAT. Zgodnie z orzecznictwem zwrot „części” obejmuje zarówno części jako składowe do jednostek pływających, jak i części zamienne do urządzeń zainstalowanych na tych jednostkach.

Ponadto, przedmiotem Dostawy będą tylko takie Produkty, które ze swej istoty i funkcji jaką pełnią stanowią element pewnej większej całości. Jak wskazał WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 25 maja 2007 r. o sygn. akt I SA/Gd 163/07:

„Nie będzie zatem korzystać z tej preferencyjnej 0% stawki podatkowej dostawca np. żywności na jednostki pływające czy dostawca środków drogeryjnych, chodzi bowiem o to, aby dostarczone towary związane były bezpośrednio z funkcją, jaką ma do spełnienia środek transportu morskiego i rybołówstwa morskiego, tj. z jego ruchem i obsługą”. (Podobnie WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 16 listopada 2007 r. o sygn. akt I SA/Gd 556/07: „Pomimo faktu, że taśma aluminiowa, samoprzylepna izolacyjna będąca przedmiotem dostawy sama w sobie nie jest częścią statku, to jednak jako towar służący do wytworzenia takiej części mogłaby być objęta z mocy art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) stawką 0% wówczas, gdyby jej specyficzny charakter wymuszał jej użycie w charakterze elementu części. Jednak towar ten, służący izolacji otuliny na przewodach rurowych, nie jest na tyle charakterystyczny, aby uznać, że jest koniecznym elementem części w postaci instalacji, skoro ten sam cel można osiągnąć stosując inne środki. Tym samym dostawa powyższej taśmy nie jest objęta stawką podatku 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT”.

Na marginesie należy stwierdzić, że w powyższym wyroku zaakceptowano skorzystanie przez wnioskodawcę z 0% stawki VAT mimo, że dostawa miała być wykonana „na rzecz podmiotu nie będącego armatorem morskim”.

Wnioskodawca wskazał również na założenia i cele jakie przyświecały ustawodawcy przy wprowadzaniu aktualnego brzmienia wspomnianego przepisu mocą ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Zgodnie z przedstawionym przez twórców projektu uzasadnieniem nowelizacja, rozszerzając listę jednostek, uwzględnia nadal ograniczenia wynikające z ww. dyrektywy 2006/112/WE. Jednocześnie z uzasadnienia bezsprzecznie wynika, że zasadniczym celem, jakie stawiali sobie twórcy ustawy było wzmocnienie całego przemysłu stoczniowego i ułatwienie działalności dla poszczególnych przedsiębiorców w nim funkcjonujących:

„Projektowana ustawa służyć ma aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Stanowi odpowiedź na konieczność zapewnienia ram prawnych, organizacyjnych i finansowych niezbędnych dla wykreowania w Polsce działalności przemysłowej, naukowej i finansowej, ukierunkowanej na rozwój istniejących i stworzenie nowych polskich podmiotów gospodarczych posiadających zdolność zawierania i realizowania kontraktów na budowę statków morskich i śródlądowych jako produktu finalnego powstałego na terytorium RP, jak również na rozwój i stworzenie podmiotów w ramach przemysłów komplementarnych.

Proponowane rozwiązania przełożą się na rozwój przemysłu stoczniowego w Polsce, a tym samym rozwój ośrodków badawczo-rozwojowych związanych z budownictwem okrętowym oraz na wzrost zapotrzebowania na wykwalifikowanych pracowników. (...)

W efekcie powstaną warunki ekonomiczne i prawne pozwalające na aktywizację przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych w Polsce. Efektem będzie również wzrost konkurencyjności branży. Istniejący potencjał projektowy, badawczy, naukowy, organizacyjny i produkcyjny będzie mógł się rozwijać i generować rozwiązania innowacyjne, przynoszące zysk przedsiębiorstwom, dające wymierne przewagi konkurencyjne objawiające się stale wzrastającym portfelem zamówień i poziomem sprzedaży. Przełoży się to również na wzrost zatrudnienia i utrzymanie wykwalifikowanych pracowników przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

(...) Przy budowie nowych jednostek pływających należy możliwie rozszerzyć katalog rodzajów jednostek, do których będzie można stosować stawkę preferencyjną VAT”.

Analiza uzasadnienia daje podstawy by uznać, że zasadniczym celem nowelizacji było wprowadzenie ułatwień dla całej branży – dla wszystkich przedsiębiorców funkcjonujących w przemyśle stoczniowym.

Końcowo, Wnioskodawca wskazał również na rozstrzygnięcie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, który w wyroku z dnia 17 października 2017 r., sygn. I SA/Gd 1221/17 wysunął poniższe wnioski: „Sąd wskazuje, iż zastosowanie stawki preferencyjnej na podstawie omawianego przepisu, w przypadku spełnienia przesłanki przedmiotowej, jest niezależne od statusu zarówno podmiotu, będącego odbiorcą dokonywanej dostawy, jak i samego dostawcy. Powyższy przepis dokonuje odesłania jedynie w zakresie wymienionych w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednostek pływających (kryterium przedmiotowe), a nie odesłania w zakresie podmiotu, na rzecz którego dokonywana jest sprzedaż (kryterium podmiotowe). Słusznie zatem podnosi Skarżąca, iż dla zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, bez znaczenia pozostaje fakt, na rzecz jakiego podmiotu (armatora morskiego, czy innego podmiotu) będzie dokonywana ta dostawa. Wbrew stanowisku organu interpretacyjnego, z ww. przepisu nie wynika obowiązek bezpośredniego dostarczania przedmiotowego towaru na rzecz podmiotu, który wykorzystuje daną część – podmiotu budującego statek, eksploatującego go lub zajmującego się remontem, przebudową lub konserwacją statku lub jego części składowych. Słusznie zatem wskazuje Skarżąca, iż włączenie pośrednika w łańcuch sprzedaży produktów nie pozbawia jej prawa do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT”.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy uprawniony on będzie do zastosowania stawki 0% na mocy art. 83 ust. 1 pkt 3 UVAT, jeżeli ogół dokumentacji wskazuje na przeznaczenie Produktu na statek, przy czym nie jest istotne, czy dostawa taka realizowana jest bezpośrednio do stoczni wytwarzającej daną jednostkę, dla której przeznaczone są Produkty, czy też do innego podmiotu (np.: do Pośrednika), o ile Spółka jest w stanie wykazać, że Produkty są przeznaczone (będą wbudowane lub służyć będą eksploatacji) na jednostkę opisaną w katalogu zawartym w art. 83 ust. 1 pkt 1 UVAT.

W świetle powyższych okoliczności, nie może ulegać wątpliwości, że ustawodawca w sposób świadomy nie zawęził katalogu opisanego w art. 83 ust. 1 pkt 3 UVAT do dostaw realizowanych bezpośrednio na rzecz stoczni i armatorów, a co za tym idzie, zastosowanie stawki 0% VAT możliwe jest także w stosunku do Dostaw realizowanych na rzecz Pośredników i to zarówno w przypadku gdy Pośrednik jest nabywcą, któremu Spółka dostarcza Produkt (scenariusz nr 2 ze stanu faktycznego), jak i gdy Dostawa fakturowana jest na Pośrednika, ale Produkty fizycznie dostarczane są do określonego miejsca w Polsce (miejsce dostawy) w celu umożliwienia Pośrednikowi połączenia Produktów Spółki z innymi produktami przeznaczonymi do montażu na statku (scenariusz 3 ze stanu faktycznego). Oczywiście prawo do zastosowania stawki 0% istnieje tak długo jak Wnioskodawca jest w stanie wykazać, że konkretna Dostawa przeznaczona jest na jednostkę opisaną w katalogu zawartym w art. 83 ust. 1 pkt 1 UVAT.

W świetle tak jednolitego i obszernego dorobku praktyki stosowania prawa podatkowego, zdaniem Wnioskodawcy jego stanowisko zaprezentowane w niniejszym wniosku jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług oraz odpłatna dostawa towarów, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem, którego głównym profilem działalności jest projektowanie i budowa systemów do obsługi (manipulacji) łodzi. Spółka specjalizuje się w projektowaniu oraz dostawie kompletnych i gotowych systemów wodowania i podejmowania z wody jednostek pływających, inaczej zwanych żurawikami łodziowymi. Spółka zajmuje się ponadto produkcją wciągarek oraz innych urządzeń pokładowych, takich jak np. systemy embarkacyjne czy pokrywy luków. Wnioskodawca realizuje także zlecenia polegające na produkcji podzespołów do ww. urządzeń na zlecenie podmiotów, które wytwarzają gotowy produkt końcowy i dostarczają go do klienta końcowego.

W ramach prowadzonej działalności, Spółka zawiera m.in. transakcje na dostawy m.in. części do jednostek pływających, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, i wyposażenia tych jednostek, które są każdorazowo wbudowywane lub służą eksploatacji tych jednostek pływających.

Dostawa obejmuje przeważnie kompletne żurawiki służące do umieszczania na powierzchni wody różnych jednostek morskich pełniących rolę pomocniczą przy eksploatacji większych łodzi lub instalacji offshore, a także podzespoły do takich urządzeń.

Produkty Wnioskodawcy są wykorzystywane do sterowania łodziami ratowniczymi oraz szalupami ratunkowymi, jak również do wodowania innych mniejszych jednostek pływających znajdujących się najczęściej na burtach dużych jednostek pełnomorskich. Klientami Spółki są zarówno podmioty działające w sektorze prywatnym jak i publicznym. Każdy Produkt (także w sytuacji gdy nie jest to gotowe urządzenie, a jedynie podzespół do dalszego montażu) jest w momencie dostawy do kontrahenta precyzyjnie opisany i oznaczony w ten sposób, że można go połączyć z konkretną jednostką pływającą, do której będzie wbudowany albo której będzie służył w jej eksploatacji. Innymi słowy – specyfika Produktów jest taka, że oczywistym jest, że są one przeznaczone na statki, a jednocześnie, każdorazowo są to produkty, których oznaczenie (specyfikacja, projekt) jednoznacznie wskazują przeznaczenie na konkretną jednostkę pływającą.

Z uwagi na specyfikę branży, zdarza się, że Dostawy nie są realizowane bezpośrednio do armatora czy też bezpośrednio na rzecz stoczni odpowiedzialnej za kompleksową budowę danej jednostki, lecz do podmiotu, który dostarcza go dalej w łańcuchu dostaw (Pośrednika), aż do finalnego montażu na statku.

Wnioskodawca wskazał na następujące scenariusze działań:

Spółka dostarcza Produkt bezpośrednio do stoczni, która buduje statek lub do armatora, który statek zamówił w stoczni;
Spółka dostarcza Produkt do Pośrednika, który Produkt kupuje od Spółki, montuje go do innego urządzenia i całość (w tym Produkt) sprzedaje do stoczni, która buduje statek lub do armatora, który statek zamówił w stoczni;
Spółka dostarcza Produkt do podmiotu wskazanego przez Pośrednika, który to podmiot montuje Produkt do innego urządzenia i dostarcza do Pośrednika lub wprost do stoczni. Spółka realizuje dostawę Produktu i fakturuje bezpośrednio do Pośrednika.

W celu dodatkowego udokumentowania przeznaczenia Produktów, Wnioskodawca ma zamiar przyjmować od Pośrednika oświadczenie, zgodnie z którym zadeklaruje on, że zakupione u Wnioskodawcy Produkty przeznaczone są do jednostek pływających, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, i wyposażenia tych jednostek oraz, że Produkty zostaną w te jednostki wbudowane lub będą służyć ich eksploatacji.

Wnioskodawca wskazał również, że będzie sprzedawać Produkty, które następnie będą wykorzystywane do jednostek, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy. Produkty sprzedawane przez Wnioskodawcę wykorzystywane będą zatem do:

jednostek pływających używanych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, w tym w szczególności:
- pełnomorskich liniowców pasażerskich, pełnomorskich łodzi wycieczkowych oraz podobnych jednostek pływających, zaprojektowanych głównie do przewozu osób; pełnomorskich promów wszelkiego rodzaju (CN 8901 10 10),
- pełnomorskich tankowców (CN 8901 20 10),
- pełnomorskich chłodniowców, innych niż objęte podpozycją 8901 20 (CN 8901 30 10),
- pozostałych jednostek pływających pełnomorskich do przewozu towarów oraz pozostałych jednostek pływających pełnomorskich do przewozu zarówno osób, jak i towarów, z wyłączeniem barek morskich bez napędu (CN ex 8901 90 10),
- pełnomorskich statków rybackich, pełnomorskich statków przetwórni oraz pełnomorskich pozostałych jednostek pływających do przetwarzania lub konserwowania produktów rybołówstwa (CN 8902 00 10),
- pchaczy pełnomorskich (CN 8904 00 91) i holowników pełnomorskich (CN ex 8904 00 10),
- pełnomorskich lodołamaczy (CN ex 8906 90 10),
używanych na morzu statków ratowniczych morskich (CN ex 8905 90 10) i łodzi ratunkowych (CN ex 8906 90 10),
jednostek pływających używanych do rybołówstwa przybrzeżnego (CN ex 8902 00 90).

Produkty mające być przedmiotem sprzedaży Spółki będą wykorzystywane do dostaw części do ww. jednostek jak również stanowić będą wyposażenie tych jednostek. Produkty te, w zależności od specyfiki potrzeb kontrahentów będą wbudowywane w jednostki pływające lub też służyć będą eksploatacji jednostek wymienionych w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Produkty mające być przedmiotem sprzedaży będą wykorzystywane do dostaw towarów służących bezpośrednio zaopatrzeniu statków:

używanych do żeglugi na pełnym morzu oraz przewożących pasażerów za opłatą lub używanych dla celów gospodarczych, przemysłowych lub do połowów,
używanych do ratownictwa lub do udzielania pomocy na morzu, lub do połowów przybrzeżnych, z wyłączeniem dostaw prowiantu na pokład statków do połowów przybrzeżnych,
marynarki wojennej, wypływających z kraju do zagranicznych portów i przystani.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania stawki 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy, w sytuacji gdy Produkty sprzedawane przez Spółkę na rzecz Pośrednika przeznaczone będą wyłącznie do eksploatacji na jednostkach, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stawka podatku – stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Na mocy art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do:

dostaw i importu:
1. jednostek pływających używanych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, w tym w szczególności:
  - pełnomorskich liniowców pasażerskich, pełnomorskich łodzi wycieczkowych oraz podobnych jednostek pływających, zaprojektowanych głównie do przewozu osób; pełnomorskich promów wszelkiego rodzaju (CN 8901 10 10),
  - pełnomorskich tankowców (CN 8901 20 10),
  - pełnomorskich chłodniowców, innych niż objęte podpozycją 8901 20 (CN 8901 30 10),
  - pozostałych jednostek pływających pełnomorskich do przewozu towarów oraz pozostałych jednostek pływających pełnomorskich do przewozu zarówno osób, jak i towarów, z wyłączeniem barek morskich bez napędu (CN ex 8901 90 10),
  - pełnomorskich statków rybackich, pełnomorskich statków przetwórni oraz pełnomorskich pozostałych jednostek pływających do przetwarzania lub konserwowania produktów rybołówstwa (CN 8902 00 10),
  - pchaczy pełnomorskich (CN 8904 00 91) i holowników pełnomorskich (CN ex 8904 00 10),
  - pełnomorskich lodołamaczy (CN ex 8906 90 10),
2. używanych na morzu statków ratowniczych morskich (CN ex 8905 90 10) i łodzi ratunkowych (CN ex 8906 90 10),
3. jednostek pływających używanych do rybołówstwa przybrzeżnego (CN ex 8902 00 90).

Jak stanowi art. 148 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

dostawy towarów w celu zaopatrzenia w paliwo i zaopatrzenia ogólnego jednostek pływających przeznaczonych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, jak również statków ratowniczych i udzielających pomocy na morzu oraz jednostek pływających przeznaczonych do rybołówstwa przybrzeżnego, z wyłączeniem, w przypadku tych ostatnich, dostaw prowiantu na pokład;
dostawy towarów w celu zaopatrzenia w paliwo i zaopatrzenia ogólnego okrętów wojennych objętych kodem 8906 10 00 nomenklatury scalonej (NS), opuszczających ich własne terytorium i kierujących się do portu lub kotwicowiska znajdującego się poza terytorium danego państwa członkowskiego;
dostawę, przebudowę, naprawę, konserwację, czarterowanie oraz wynajem jednostek pływających, o których mowa w lit. a) oraz dostawę, wynajem, naprawę i konserwację sprzętu, łącznie ze sprzętem rybackim, będącego częścią tych jednostek lub służącego ich eksploatacji;
świadczenie usług innych niż usługi, o których mowa w lit. c), na bezpośrednie potrzeby jednostek pływających, o których mowa w lit. a), oraz ich ładunków; (...).

W kontekście powyższego przepisu należy przywołać orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 3 września 2015 r., o sygn. C-526/13, w którym Trybunał uznał, że „Artykuł 148 lit. a) dyrektywy Rady2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że zwolnienie przewidziane w tym przepisie co do zasady nie ma zastosowania do dostaw towarów w celu zaopatrzenia w paliwo i zaopatrzenia ogólnego dokonanych na rzecz pośredników działających we własnym imieniu, nawet jeśli w chwili dostawy ostateczne przeznaczenie towarów jest znane i zostało wykazane w należyty sposób, a potwierdzające to dowody zostają przedłożone organom podatkowym zgodnie z przepisami krajowymi”.

Z powyższego wyroku wynika, że nawet w przypadku, gdy dostawca dokonujący dostaw towarów na rzecz pośrednika posiada dowody potwierdzające ostateczne przeznaczenie tych towarów na potrzeby danej jednostki pływającej nie może skorzystać ze zwolnienia z art. 148 lit. a) ww. dyrektywy.

W myśl art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw części do jednostek pływających, o których mowa w pkt 1, i wyposażenia tych jednostek, jeżeli są w nie wbudowywane lub służą ich eksploatacji.

Z art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy – w kontekście przytoczonego orzeczenia TSUE – wynika, że preferencyjna stawka podatku 0% w odniesieniu do dostaw towarów do jednostek, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy – wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy – nie ma zastosowania w sytuacji, gdy dostawa dokonywana jest na rzecz Pośrednika, nawet jeśli Produkty są przeznaczone na ww. jednostki, w celu bezpośredniego wykorzystania ich zgodnie z regulacją art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy, czy też w celu odsprzedaży innemu podmiotowi, który następnie wykorzysta je na cele określone w powołanym przepisie. W celu skorzystania z ww. stawki istotne jest, aby transakcja odbywała się na rzecz podmiotu, który bezpośrednio wykorzystuje dany Produkt, a więc podmiotu budującego statek, eksploatującego go lub zajmującego się remontem, przebudową lub konserwacją statku lub jego części składowych.

Zatem stawka podatku 0% nie ma zastosowania w całym łańcuchu produkcji statku. Należy zauważyć, że zwłaszcza przy dużej liczbie podwykonawców istnieje ryzyko, że dostarczane materiały, półprodukty czy elementy mogą nie zostać wykorzystane zgodnie z przeznaczeniem, o którym mowa w ww. przepisie.

Wnioskodawca wskazał, że będzie dokonywał dostaw Produktów przeznaczonych do jednostek pływających, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, i wyposażenia tych jednostek oraz, że Produkty zostaną w te jednostki wbudowane lub będą służyć ich eksploatacji. Jednakże ww. dostawy nie będą realizowane bezpośrednio do armatora czy też bezpośrednio na rzecz stoczni odpowiedzialnej za kompleksową budowę danej jednostki, lecz do podmiotu, który dostarcza go dalej w łańcuchu dostaw (Pośrednika), aż do finalnego montażu na statku. Spółka planuje dokonywać sprzedaży Produktów w ten sposób, że w pierwszej kolejności wystawi fakturę na pośrednika, który następnie fakturować będzie na finalnego odbiorcę.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy w kontekście powyższych wyjaśnień należy stwierdzić, że Wnioskodawca w pierwszej kolejności będzie dokonywał sprzedaży swoich Produktów Pośrednikowi, który następnie dokona ich dalszej dostawy na rzecz finalnego odbiorcy. Jeśli więc Pośrednik nabywający Produkt od Wnioskodawcy, nie będzie podmiotem bezpośrednio wykorzystującym ten Produkt (tj. nie będzie podmiotem budującym statek, eksploatującym go lub zajmującym się remontem, przebudową lub konserwacją statku lub jego części składowych), to w takim przypadku Wnioskodawca nie będzie miał prawa do zastosowania stawki 0% dla sprzedaży Produktów.

Należy przy tym podkreślić, że o braku możliwości zastosowania stawki 0% dla sprzedawanych Produktów na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy decydujące znaczenie ma, że nabywcą tych towarów będzie podmiot, który bezpośrednio nie będzie wykorzystywał zakupionych towarów (Produktów). W związku z tym, bez znaczenia w tym przypadku pozostaje to, na jaki statek przeznaczone są sprzedawane przez Wnioskodawcę towary.

Podsumowując, Wnioskodawca dokonując sprzedaży Produktów na rzecz Pośrednika, nie będzie miał prawa do zastosowania stawki 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Odnośnie natomiast powołanych interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. Zatem powołane interpretacje indywidualne nie mogą mieć wpływu na ocenę prawną rozpatrzonej sprawy.

Natomiast w odniesieniu do przywołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń wskazać należy, że na ocenę prawidłowości analizowanej kwestii nie może wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzecznictwo, ponieważ zapadło ono w odniesieniu do indywidualnego i właściwego tylko temu orzecznictwu opisu sprawy.

W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca zaprezentowanych przez Wnioskodawcę wyroków zamyka się w obrębie spraw, dla których zostały wydane.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin