2021.05.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPB6/4510-442/16-15/AZ/AG
z 5 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 13 lutego 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 721/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia oraz zwrotu akt sprawy 8 marca 2021 r.) stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 5 sierpnia 2016 r. (data wpływu 5 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez Spółkę kosztów związanych z użytkowaniem samochodów służbowych wykorzystywanych do celów prywatnych przez osoby uprawnione (pytanie nr 1) – jest prawidłowe;

uwzględnienia jazd służbowych oraz jazd prywatnych, za które Spółka będzie pobierała wynagrodzenie, w limicie kosztów, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 3 listopada 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał dla Spółki indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego znak: IPPB6/4510-442/16-5/AZ, w której uznał stanowisko Spółki w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez Spółkę kosztów związanych z użytkowaniem samochodów służbowych wykorzystywanych do celów prywatnych przez osoby uprawnione – za nieprawidłowe.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego 3 listopada 2016 r. znak: IPPB6/4510-442/16-5/AZ wniósł pismem z 16 listopada 2016 r. (data wpływu 21 listopada 2016 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Po przeanalizowaniu zarzutów Strony organ stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej – pismo z 16 grudnia 2016 r., znak IPPB6/4510-442/16-5/AZ.

Spółka na interpretację przepisów prawa podatkowego z 3 listopada 2016 r. znak: IPPB6/4510-442/16-5/AZ złożyła skargę 20 stycznia 2017 r. (data wpływu 24 stycznia 2017 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 13 lutego 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 721/17 uchylił ww. interpretację indywidualną.

Organ podatkowy, nie zgadzając się z powyższym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, pismem z 3 kwietnia 2017 r., złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W dniu 27 stycznia 2021 r. do organu wpłynęło orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2 grudnia 2020 r., sygn. akt II FSK 2000/18, w którym Sąd oddalił skargę kasacyjną organu.

W dniu 8 marca 2021 r. doręczono prawomocny wyrok z 13 lutego 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 721/17 oraz zwrócono akta sprawy dotyczące uchylonej interpretacji z 3 listopada 2016 r., znak IPPB6/4510-442/16-5/AZ.

W wyżej powołanym wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że:

„Związek wynagrodzenia z oddaniem składnika majątku najemcy jest bezsprzeczny. Wszelkie wydatki związane z nabyciem lub utrzymaniem przedmiotu najmu służą zatem, co do zasady, zabezpieczeniu przychodu z tego tytułu. Z kolei wydatki eksploatacyjne, powstałe w czasie oddania dobra w odpłatny najem, mogą być pierwotnie poniesione przez wynajmującego (samochód może być oddany do dyspozycji najemcy z pełnym bakiem), zwłaszcza, że wynajmujący powinien wydać najemcy rzecz w stanie przydatnym do umówionego użytku.

Należy jednak zauważyć, że pracownik wynajmujący odpłatnie pojazd do celów prywatnych, na gruncie przepisów Updop, przestaje być traktowany jak pracownik w odniesieniu do tej transakcji, a staje się klientem Skarżącej ze wszystkimi tego konsekwencjami. Analogicznie, Spółka przestaje działać jako pracodawca, lecz jako podmiot, który profesjonalnie świadczy usługi wynajmu (krótkoterminowego lub długoterminowego) pojazdów osobowych. Wszelkie świadczenia wzajemne, które strony otrzymają muszą zatem być oceniane z perspektywy realiów rynkowych, z czego Spółka rozszerzając zakres świadczonych usług, w tym również formalnie poprzez stosowny wpis w KRS, zapewne zdaje sobie sprawę. Innymi słowy, pracownik Strony winien być traktowany jak każdy inny jej kontrahent. Nie jest natomiast rolą organu interpretacyjnego kształtowanie stosunków łączących Skarżącą z kontrahentami, zwłaszcza wobec ogólnie sformułowanego pytania, czy koszty związane z nabyciem, eksploatacją i utrzymaniem pojazdów przeznaczonych do odpłatnego najmu będą stanowiły koszt uzyskania przychodu.
(…)

Reasumując, na tle opisanego przez Spółkę stanu faktycznego oraz w kontekście zadanego pytania, nie jest możliwe stwierdzenie, że koszty związane z samochodami nie będą stanowiły kosztów podatkowych, poniesionych w celu osiągnięcia lub zabezpieczenia przychodów z ich odpłatnego najmu. Z opisanego stanu faktycznego nie wynika bowiem, aby Skarżąca miała zamiar stosować ceny odbiegające od obowiązujących na rynku.(…)

W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 146 § 1 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a Ppsa, uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną”.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tutejszy organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(…) sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Spółka jest hurtowym dostawcą mobilnych audiowizualnych usług medialnych, w ramach których rozprowadza programy radiowe i telewizyjne w technologii (…). Obecnie Spółka rozważa rozszerzenie zakresu swojej działalności o wynajem i dzierżawę samochodów osobowych i furgonetek (PKD 77.1 IZ) oraz wynajem i dzierżawę pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 77.12.Z), co jeśli Spółka zdecyduje się na taką zmianę będzie potwierdzone stosownym wpisem w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Spółka będzie posiadała samochody osobowe, które będą własnością Spółki, będą przedmiotem umów leasingu albo będą wykorzystywane na podstawie umów najmu.

Spółka będzie w toku swojej działalności udostępniała pracownikom i współpracownikom samochody służbowe do wykorzystywania do celów wykonywania pracy/świadczenia usług na rzecz Spółki.

W związku z udostępnianymi pracownikom i współpracownikom samochodami służbowymi Spółka będzie ponosić szereg kosztów z tym związanych, w tym, w szczególności w zależności od sytuacji:

koszt zakupu, najmu, leasingu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze, dalej zwane „kosztami związanymi z nabyciem samochodu”,

wydatki eksploatacyjne takie jak koszty paliwa, myjni, płynów do spryskiwaczy itp.,

koszty ubezpieczeń obowiązkowych i nieobowiązkowych w modelu kiedy nie stanowi on składowej czynszu najmu, leasingu, dzierżawy.

W odniesieniu do części samochodów Spółka będzie umożliwiała za odpłatnością, na podstawie umowy najmu/podnajmu, wybranym pracownikom lub współpracownikom wykorzystywanie samochodów Służbowych również do celów prywatnych (niezwiązanych z wykonywaniem pracy/świadczeniem usług na rzecz Spółki). Pracownicy/współpracownicy uprawnieni do wykorzystywania tych samochodów do celów prywatnych będą dalej zwani „osobami uprawnionymi”.

Wymienione wyżej koszty w całości będzie ponosić Spółka, w tym również koszty związane z użytkowaniem samochodów służbowych powstające w związku z użytkowaniem tych samochodów do celów prywatnych przez osoby uprawnione.

W odniesieniu do samochodów służbowych niestanowiących składników majątku Spółki, Spółka będzie obligowała pracowników/współpracowników do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu na cele stosowania art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.

Osoby uprawnione prowadząc ewidencję przebiegu pojazdu w zakresie dotyczącym wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych będą wskazywać jedynie ilość kilometrów przejechanych do celów prywatnych, bez wskazania dokładnej trasy przejechanej dla celów prywatnych.

Wnioskodawca pismem z 12 października 2016 r. uzupełnił wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej poprzez wskazanie, że osobami uprawnionymi będą mogli być współpracownicy niezależnie od wiążącej ich ze Spółką więzi cywilnoprawnej prawnej (np. umowa zlecenia, o dzieło lub inny rodzaj umowy współpracy z osobą świadczącą usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej). Spółka wyjaśnia, że nie przewiduje w tym zakresie żadnych ograniczeń.

Umowy najmu/podnajmu będą przewidywały prawo do wykorzystywania samochodów przez osoby uprawnione do celów prywatnych za wynagrodzeniem należnym Spółce. Wysokość wynagrodzenia należnego Spółce może być ustalona w oparciu o różne sposoby kalkulacji (przykładowo kalkulacja wynagrodzenia należnego Spółce może być oparta o stawkę za kilometr przejechany przez osobę uprawnioną dla celów prywatnych, która to stawka zostanie ustalona przez Spółkę w drodze ustalenia kosztów funkcjonowania samochodu w przeliczeniu na kilometr oraz satysfakcjonującej Spółkę marży).

W odniesieniu do pytania o to czy koszty ponoszone przez Spółkę związane z użytkowaniem samochodów do celów prywatnych będą zwiększać przychody podatkowe osób uprawnionych, Spółka wyjaśnia, że w ocenie Spółki taka praktyka byłaby nieprawidłowa. Prawo do używania samochodów do celów prywatnych mogłoby skutkować zwiększeniem przychodów pracowników/współpracowników Spółki wyłącznie gdyby ów prywatny użytek samochodów był nieodpłatny (w takiej sytuacji owo prawo mogłoby stanowić przychód z nieodpłatnych świadczeń), czego Spółka nie przewiduje. Spółka przewiduje, że prawo do użytkowania samochodów przez osoby uprawnione do celów prywatnych będzie przysługiwało za wynagrodzeniem należnym Spółce – tym samym element nieodpłatności nie wystąpi.

Samochodami służbowymi, które będą udostępniane pracownikom/współpracownikom będą samochody będące w posiadaniu Spółki. W posiadaniu Spółki będą natomiast samochody wskazane w opisie stanu faktycznego (akapit 1, zdanie 4) „Spółka będzie posiadała samochody osobowe, które będą własnością Spółki, będą przedmiotem umów leasingu albo będą wykorzystywane na podstawie umów najmu”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy ponoszone przez Spółkę koszty związane z użytkowaniem samochodów służbowych powstające w związku z użytkowaniem tych samochodów do celów prywatnych przez osoby uprawnione będą kosztami podatkowymi Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?
W razie odpowiedzi pozytywnej na pytanie nr 1: Czy do określenia limitu kosztów uzyskania przychodów wynikających z zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT należy uwzględniać jazdy służbowe oraz jazdy do celów prywatnych za które Spółka będzie pobierała wynagrodzenie?
W razie odpowiedzi negatywnej na pytanie nr 2: Czy koszty związane z użytkowaniem samochodów służbowych powstające w związku z użytkowaniem tych samochodów do celów prywatnych przez osoby uprawnione będą kosztami podatkowymi Spółki w pełnej wysokości, bez uwzględniania limitu kosztów uzyskania przychodów wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT?
W razie odpowiedzi pozytywnej na pytanie nr 3: Czy udokumentowanie wysokości kosztów, których dotyczy pytanie nr 3, w formie wpisywania do ewidencji przebiegu pojazdu przez osoby uprawnione ilości kilometrów przejechanych do celów prywatnych, bez wskazywania dokładnej trasy przejechanej dla celów prywatnych, wraz z dokumentacją potwierdzającą poniesienie jednostkowych kosztów oraz ich jednostkową wysokość, będzie spełniało wymogi wynikające z ustawy o CIT w zakresie konieczności udokumentowania kosztów podatkowych?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1

W opinii Spółki ponoszone przez Spółkę koszty związane z użytkowaniem samochodów służbowych powstające w związku z użytkowaniem tych samochodów do celów prywatnych przez osoby uprawnione będą kosztami podatkowymi Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Ad. 2

Biorąc pod uwagę, że w zakresie jazd prywatnych przez osoby uprawnione Spółka będzie pobierała wynagrodzenie, wpisanie do ewidencji przebiegu kilometrów ilości kilometrów przejechanych do celów prywatnych, bez wskazywania dokładnej trasy przejechanej dla celów prywatnych będzie odpowiadało wymogom stawianym ewidencji przebiegu pojazdu na gruncie art. 16 ust. 5 ustawy o CIT, a co za tym idzie będzie zwiększać limit kosztów uzyskania przychodów wynikający z zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.

Ad. 3

W razie odpowiedzi negatywnej na pytanie nr 2: Koszty związane z użytkowaniem samochodów służbowych powstające w związku z użytkowaniem tych samochodów do celów uprawnionych przez osoby uprawnione będą kosztami podatkowymi Spółki w pełnej wysokości, bez uwzględniania limitu kosztów uzyskania przychodów wynikającego z zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.

Ad. 4

W razie odpowiedzi pozytywnej na pytanie nr 3: Udokumentowanie wysokości kosztów, których dotyczy pytanie nr 1, w formie wpisywania do ewidencji przebiegu pojazdu przez osoby uprawnione ilości kilometrów przejechanych do celów prywatnych, bez wskazywania dokładnej trasy przejechanej dla celów prywatnych, wraz z dokumentacją potwierdzającą poniesienie jednostkowych kosztów oraz ich jednostkową wysokość, będzie spełniało wymogi wynikające z ustawy o CIT w zakresie konieczności udokumentowania kosztów podatkowych.

Ad. 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jak więc wynika z powyższego, w celu uznania kosztu za koszt podatkowy w rozumieniu powyższych przepisów muszą być spełnione łącznie następujące przesłanki:

koszt musi zostać „poniesiony”;

poniesienie kosztu musi zostać dokonane w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów;

koszt, który został poniesiony nie może być wymieniony w katalogu kosztów wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W związku z tym należy wskazać, że w analizowanym stanie faktycznym osoby uprawnione będą korzystać z samochodów służbowych do celów prywatnych za odpłatnością, co oznacza, że Spółka będzie osiągała przychody z tytułu korzystania z samochodów służbowych przez osoby uprawnione. W konsekwencji, wszelkie koszty ponoszone przez Spółkę w związku użytkiem prywatnym samochodów służbowych przez osoby uprawnione będą wprost powiązane z przychodami jakie Spółka będzie osiągała z tego tytułu.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wszystkie ponoszone przez Spółkę wydatki poniesione na samochody służbowe w zakresie w jakim są używane do celów prywatnych przez osoby uprawnione będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT ze względu na bezsprzeczny związek owych kosztów z przychodami Spółki.

Ad. 2

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu. W myśl zaś art. 16 ust. 5 przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 30 i 51, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane. W razie braku tej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Mając powyższe na uwadze zdaniem Spółki należy dokonać kwalifikacji wydatku związanego z przedmiotowymi samochodami jako „kosztu używania do celów działalności” lub „kosztu używania do celów innych niż działalność gospodarcza”. Natomiast konsekwencją uznania, że koszty związane z użytkowaniem samochodów do celów prywatnych są kosztami używania samochodów do celów działalności gospodarczej (jako związanych z osiąganiem przychodów przez Spółkę) w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT jest stwierdzenie, że liczba kilometrów przejechana przez osoby uprawnione do celów prywatnych zwiększa limit kosztów uzyskania przychodów wynikający z zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.

Spółka stoi na stanowisku, że koszty związane z użytkowaniem samochodów przez osoby uprawnione do celów prywatnych będą w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT kosztami używania samochodów do celów działalności gospodarczej.

Celem każdej działalności gospodarczej jest osiąganie dochodów, zaś w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka wskazała, iż będzie umożliwiała za odpłatnością, na podstawie umowy najmu/podnajmu, wybranym pracownikom lub współpracownikom wykorzystywanie samochodów służbowych również do celów prywatnych. Spółka będzie więc osiągała przychód z tytułu ww. umowy najmu/podnajmu. W konsekwencji, jak wskazała Spółka w uzasadnieniu koszty, które będą ponoszone przez Spółkę w związku z użytkiem prywatnym samochodów służbowych przez osoby uprawnione będą wprost powiązane z przychodami jakie Spółka będzie osiągała z tego tytułu.

Zdaniem Spółki, wpisywanie przez osoby uprawnione ilości kilometrów przejechanych do celów prywatnych, bez wskazywania dokładnej trasy przejechanej dla celów prywatnych, będzie odpowiadało celom istnienia kilometrówki (wyliczenie wartości limitu kosztów uzyskania przychodów), równocześnie nie narażając Spółki na zarzut bezprawnej ingerencji Spółki w życie prywatne osób uprawnionych.

Mając na uwadze powyższe, wpisanie przez osoby uprawnione, w zakresie dotyczącym wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych, ilości kilometrów przejechanych do celów prywatnych, bez wskazywania dokładnej trasy przejechanej dla celów prywatnych będzie odpowiadało wymogom stawianym ewidencji przebiegu pojazdu na gruncie art. 16 ust. 5 ustawy o CIT, a co za tym idzie będzie zwiększać limit kosztów uzyskania przychodów wynikający z zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.

Ad. 3

W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 2 należy podkreślić, iż zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT dyspozycją przepisu objęte są wydatki z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika.

Oznacza to, że w celu uznania, iż kategoria kosztów uzyskania przychodów podlega limitom wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT konieczne jest ustalenie, iż wypływają one z używania samochodów osobowych do celów działalności gospodarczej.

W szczególności oznacza to, iż koszty wynikające z używania samochodów osobowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika nie są objęte limitem wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT. Odmienna interpretacja, tj. uznanie, iż rzeczonym limitem są objęte wszelkie koszty używania stanowiące koszt podatkowy w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, niezależnie od tego czy zostały poniesione do celów działalności gospodarczej czy też do innych celów stanowiłaby naruszenie zakazu wykładni per non est, która zabrania wykładni przepisów uznającej część treści przepisów za nadmiarową.

W związku z tym należy zauważyć, że obecnie powszechnie przyjęta jest wykładnia zgodnie z którą sformułowanie „kosztów używania” należy rozumieć następująco: „Rozstrzygnięcie niniejszego sporu wymaga zatem ustalenia jaka kategoria wydatków mieści się w zawartym w art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. sformułowaniu „koszty używania”. Odwołując się do Słownika współczesnego języka polskiego pod red. B. Dunaja, Warszawa 1996, s, 1200 i 1262) – stwierdzić należy, że termin „używać” oznacza „stosować coś, użytkować, posługiwać się czymś, robić z czegoś użytek”. Podobnie - choć nieco inaczej rozkładając akcenty – termin ten definiuje S. Dubisz w „Uniwersalnym słowniku języka polskiego” (Wyd. Naukowe PWN 2008, tom IV, s. 322-323), wskazując, że „używać” to „posługiwać się, stosować coś, korzystać, brać, przyjmować, robić z czegoś użytek, wykorzystywać”. [...] Przytoczona definicja wskazuje bowiem na aspekt czynny, skutek w postaci posługiwania się czymś lub robienia z czegoś użytku, wynikający z posiadania czegoś lub brania czegoś w posiadanie [...]” (wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 22 kwietnia 2013 r., sygn. I SA/Wr 1514/12). „Używanie” w rozumieniu analizowanej regulacji oznacza więc czynne posługiwanie się samochodem, robienie z niego użytku dla celów działalności gospodarczej.

W tym kontekście, zdaniem Spółki, korzystanie z samochodów służbowych do celów prywatnych przez osoby uprawnione, z całą pewnością będzie mogło zostać uznane za używanie samochodów do celów działalności gospodarczej – bowiem z tego tytułu Spółka będzie pobierała wynagrodzenie od osób uprawnionych. W konsekwencji, koszty wypływające z używania samochodu do celów prywatnych przez osoby uprawnione będą kosztami używania samochodów do celów działalności gospodarczej, a co za tym idzie nie będą podlegały regulacji wynikającej z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT, ponieważ jazdy wykonywane przez osoby uprawnione będą realizowały ich cele. Jednocześnie jako, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka wskazała, iż będzie umożliwiała za odpłatnością, na podstawie umowy najmu/podnajmu, wybranym pracownikom lub współpracownikom wykorzystywanie samochodów służbowych również do celów prywatnych, Spółka będzie osiągała przychód z tytułu ww. umowy najmu/podnajmu. W konsekwencji, jak wskazała Spółka w uzasadnieniu do pytania 4 wszelkie koszty ponoszone przez Spółkę w związku użytkiem prywatnym samochodów służbowych przez osoby uprawnione będą wprost powiązane z przychodami jakie Spółka będzie osiągała z tego tytułu.

Mając na uwadze powyższe koszty związane z użytkowaniem samochodów służbowych powstające w związku z użytkowaniem tych samochodów przez osoby uprawnione do celów prywatnych będą kosztami podatkowymi Spółki w pełnej wysokości, bez uwzględniania limitu kosztów uzyskania przychodów wynikającego z zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.

Ad. 4

W opinii Spółki udokumentowanie kosztów używania samochodów do celów prywatnych przez osoby uprawnione jako koszty podatkowe w postaci:

posiadania wpisów w ewidencji przebiegu pojazdu obrazujących skalę używania (liczbę kilometrów) samochodu do celów prywatnych i do celów służbowych;

dokumentów kosztowych, obrazujących jednostkowe koszty używania samochodów osobowych oraz ich wysokość

Tym samym, udokumentowanie wysokości kosztów, których dotyczy pytanie nr 1, w formie wpisywania do ewidencji przebiegu pojazdu przez osoby uprawnione ilości kilometrów przejechanych do celów prywatnych, bez wskazywania dokładnej trasy przejechanej dla celów prywatnych, wraz z dokumentacją potwierdzającą poniesienie jednostkowych kosztów oraz ich jednostkową wysokość, będzie spełniało wymogi wynikające z ustawy o CIT w zakresie konieczności udokumentowania kosztów podatkowych.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 13 lutego 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 721/17 w świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie pytań nr 1 i 2 uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 1 i 2.

Jednocześnie, z uwagi na okoliczność, że organ udzielił pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 2, rozpatrywanie kwestii o których mowa w pytaniach nr 3 i 4 stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin