Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.193.2021.1.MM
z 18 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2021 r. (data wpływu 18 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych rozwiązania spółki cywilnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych rozwiązania spółki cywilnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej. Działalność w ramach spółki prowadzona jest przez dwóch wspólników – Wnioskodawcę oraz drugiego Wspólnika (Wspólnik B). Spółka powstała 11 grudnia 2013 roku, a Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej 12 grudnia 2013 roku. Wkłady do majątku spółki wynosiły odpowiednio: Wnioskodawca – 1.000.000 zł (słownie: jeden milion złotych), Wspólnik B - 5.000 zł (słownie: pięć tysięcy złotych). Udział wspólników w zysku spółki jest równy. Jednocześnie wspólnicy w umowie spółki ustalili, iż ich udziały w majątku spółki wynosić będą po 50%.

Mocą umowy z dnia 12 grudnia 2013 roku wspólnicy nabyli na rzecz spółki nieruchomość, która weszła do majątku spółki.

Wspólnicy planują zakończyć działalność spółki. Wnioskodawca ma zamiar kontynuować działalność gospodarczą w formie jednoosobowej.

Wspólnicy podejmą uchwałę o rozwiązaniu spółki cywilnej. Następnie, po zapłaceniu długów spółki, wspólnicy dokonają podziału majątku spółki w formie umowy. Wspólnicy zakładają, że podział majątku nie będzie w pełni odpowiadał wartości wniesionych przez wspólników wkładów na majątek spółki oraz udziałom w jej majątku oraz udziałom w zyskach spółki. Wspólnicy zakładają, że Wnioskodawca otrzyma nabytą przez spółkę nieruchomość w całości. Wspólnik B nie otrzyma z tego tytułu żadnych spłat lub dopłat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę nieruchomości z tytułu likwidacji spółki cywilnej, co nie będzie połączone z otrzymaniem przez Wspólnika B żadnych spłat bądź dopłat, mimo iż udziały w majątku spółki oraz udziały w zysku spółki wspólników są równe, wartość majątku otrzymanego ponad udział Wnioskodawcy w majątku spółki oraz ponad udział w zysku spółki, będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 14 ust. 3 pkt 12 lit b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów z działalności gospodarczej nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną (w tym także – spółki cywilnej) lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja spółki niebędącej osobą prawną do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z powyższego jasno wynika, iż samo nabycie majątku na skutek likwidacji spółki nie podlega opodatkowaniu – obłożone podatkiem jest jedynie zbycie takiego majątku przed upływem 6 lat od dnia jego nabycia.

Brak opodatkowania nabycia majątku w związku z likwidacją spółki niemającej osobowości prawnej wynika wprost z zacytowanych wyżej przepisów i nie budzi wątpliwości wśród organów podatkowych. W interpretacji indywidualnej z dnia 31 lipca 2020 roku (0113-KDIPT2-3.4011.393.2020.2.SJ) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, iż „Jeśli Wnioskodawczyni otrzyma w wyniku podziału majątku Spółki komandytowej, po jej rozwiązaniu, środki pieniężne i/lub udział w nieruchomościach/ruchomościach, proporcjonalne do Jej udziału w zysku ww. Spółki, to nie osiągnie z tego tytułu przychodu. Przychód ten powstanie dopiero w momencie ewentualnego odpłatnego zbycia otrzymanych w wyniku likwidacji Spółki komandytowej składników majątku, z zastrzeżeniem warunków, o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

Podobne rozstrzygnięcie możemy spotkać m.in. w interpretacji z dnia 30 sierpnia 2019 roku (0114-KDIP3-1.4011.374.2019.1.MG), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, iż „Likwidacja Spółki oraz wydanie i otrzymanie w jej ramach środków pieniężnych, ruchomości oraz nieruchomości z majątku Spółki do majątku Zainteresowanych będących wspólnikami Spółki nie spowoduje po ich stronie powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

W wyroku WSA w Poznaniu z dnia 14 grudnia 2017 roku (I SA/Po 866/17) wskazano, iż „Zestawienie treści art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b oraz art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b ustawy o p.d.o.f. prowadzi do wniosku, że przychód podatkowy z tytułu odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki może powstać jedynie w razie zbycia tego rodzaju składników majątku przed upływem 6 lat liczonych od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki. Omawiana cezura czasowa nie znajdzie zastosowania w sytuacji gdy odpłatne zbycie składników majątku następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej”. Podobnie wskazano m.in. w wyroku WSA w Warszawie z dnia 7 listopada 2017 roku (III SA/Wa 2490/16).

Kwestia ta została rozstrzygnięta także przez Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 11 sierpnia 2017 roku (II FSK 1926/15) wyraźnie stwierdził, iż „Składniki majątku otrzymane w związku z wystąpieniem ze spółki lub jej likwidacją, są przychodem, w rozumieniu wskazanych przepisów, z momentem ich zbycia, chyba że wspólnik dokona zbycia po okresie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło wystąpienie ze spółki i nie jest ono dokonywane w wykonaniu działalności gospodarczej. Przychód ten powstaje jedynie w przypadku odpłatnego zbycia”. Natomiast w przypadku otrzymania w wyniku likwidacji spółki jawnej środków pieniężnych przez wspólnika – ich wartość nie stanowi u niego przychodu (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 maja 2017 roku, II FSK 1167/15).

Zgodnie z art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego (dalej także jako: k.c.) „Przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów”.

Mimo iż ustawa nie przesądza o tym jednoznacznie, powszechnie przyjmuje się, że jednym ze sposobów zakończenia działalności spółki cywilnej jest podjęcie uchwały o jej rozwiązaniu przez wspólników (zob. A. Nowacki [w:] K. Osajda [red.], Kodeks Cywilny, Komentarz. Art. 874, Nb 9).

Skutki rozwiązania spółki cywilnej w zakresie stosunków między wspólnikami zostały określone w art. 875 k.c. W pierwszej kolejności musi nastąpić zapłacenie długów spółki, w drugiej kolejności zwraca się wspólnikom ich wkłady, a na końcu pozostałą nadwyżkę dzieli się między wspólników w takim stosunku, w jakim uczestniczyli w zyskach spółki. Przepis art. 875 k.c. ma jednak charakter dyspozytywny – nie jest zatem wykluczone uregulowanie wzajemnych stosunków byłych wspólników spółki cywilnej w sposób odmienny (zob. wyrok SA w Krakowie z 26.09.2012 r. I ACa 654/12, LEX nr 1236710, postanowienie SN z 18.11.1998 r. II CKN 35/98, LEX nr 1215471).

Wspólnicy są zatem uprawnieni do tego, by w sposób dowolny określić sposób podziału majątku byłej spółki cywilnej. Sposób tego określenia nie wpływa jednocześnie na ewentualną możliwość powstania zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego. Art. 14 ust. 3 pkt 12 lit b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłącza od opodatkowania wszelkie składniki majątkowe otrzymane w związku z likwidacją spółki cywilnej, niezależnie od tego, czy składniki te podatnik otrzymał wprost na podstawie art. 875 k.c., czy w sposób zmodyfikowany umową stron, a także niezależnie od tego, czy wartość tych składników wykracza ponad stosunek, w jakim wspólnik uczestniczył w zysku spółki.

Warto nadmienić, iż z analogicznym stanowiskiem można spotkać się na gruncie interpretacji podatkowych.

W interpretacji z dnia 10 października 2012 roku (ITPB1/415-812/12/TK) Izba Skarbowa w Bydgoszczy za uzasadniony uznała pogląd wnioskodawcy wskazujący na to, iż „W przypadku otrzymania z tytułu likwidacji Spółki Osobowej środków pieniężnych lub innych składników majątkowych, ich wartość nie będzie stanowiła dla Wnioskodawcy żadnego przychodu podlegającego opodatkowaniu na dzień ich otrzymania i to także wówczas, gdy udział w majątku likwidacyjnym nie będzie proporcjonalny do wartości wniesionych przez Wnioskodawcę wkładów”.

Podobnie w interpretacji z dnia 18 lutego 2020 roku (IBPB-1-1/4511-414/16-13/SG) zgodzono się ze stwierdzeniem, iż „wprowadzenia zasad udziału w zysku na podstawie uprzednio zawartej umowy spółki komandytowej odbiegających od wysokości rzeczywiście wniesionych wkładów do spółki i przekazanie wspólnikowi tej spółki w wyniku tego wystąpienia składnika majątku o wartości przekraczającej jego proporcjonalny udział w zyskach, nie prowadzi w świetle analizowanych powyżej przepisów do powstania przychodu po stronie występującego wspólnika”.

Należy zatem uznać, iż w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę składników majątkowych tytułem likwidacji spółki cywilnej, nie będzie on zobowiązany do uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych, niezależnie od wartości otrzymanych przysporzeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej (dalej: Spółka) wraz z drugim wspólnikiem. Udział wspólników w zysku Spółki jest równy. Wspólnicy w umowie Spółki ustalili bowiem, że ich udziały w majątku Spółki wynosić będą po 50%. Wspólnicy w grudniu 2013 r. nabyli na rzecz Spółki nieruchomość, która weszła do jej majątku. Wspólnicy planują zakończyć działalność Spółki. Wnioskodawca ma zamiar kontynuować działalność gospodarczą w formie jednoosobowej. Wspólnicy podejmą uchwałę o rozwiązaniu Spółki. Następnie, po zapłaceniu długów Spółki, wspólnicy dokonają podziału jej majątku w formie umowy. Wspólnicy zakładają, że podział majątku nie będzie w pełni odpowiadał wartości wniesionych przez wspólników wkładów do Spółki oraz udziałom w jej majątku, a także udziałom w zyskach Spółki. Wspólnicy zakładają, że Wnioskodawca otrzyma nabytą przez Spółkę nieruchomość w całości. Drugi Wspólnik nie otrzyma z tego tytułu żadnych spłat lub dopłat.

Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z art. 860 § 1 tego Kodeksu: przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług (art. 861 § 1 Kodeksu cywilnego).

W myśl art. 875 § 1 ww. Kodeksu: od chwili rozwiązania spółki stosuje się odpowiednio do wspólnego majątku wspólników przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów poniższych.

Zgodnie z art. 875 § 2 ustawy – Kodeks cywilny: z majątku pozostałego po zapłaceniu długów spółki zwraca się wspólnikom ich wkłady, stosując odpowiednio przepisy o zwrocie wkładów w razie wystąpienia wspólnika ze spółki.

Stosownie do art. 875 § 3 tej ustawy: pozostałą nadwyżkę wspólnego majątku dzieli się między wspólników w takim stosunku, w jakim uczestniczyli w zyskach spółki.

Rozwiązanie (likwidacja) spółki cywilnej wiąże się z określonymi konsekwencjami. Przede wszystkim wspólnicy spółki są zobowiązani do ustalenia przypadającego na każdego wspólnika udziału kapitałowego. W związku z dokonaniem likwidacji spółki cywilnej i podziałem majątku spółki oraz zwrotem wkładów, każdy ze wspólników powinien rozliczyć otrzymane należności, ponieważ na wspólnikach spółki ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W myśl art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.): ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

Z kolei zgodnie z art. 5a pkt 28 ww. ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:

1. spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
2. spółkę kapitałową w organizacji,
3. spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,
5. spółkę jawną będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.
   
   

Dochody spółek niebędących osobami prawnymi nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników takiej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w takiej spółce, tj. innej niż wskazana w art. 5a pkt 28 ww. ustawy, uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Za spółkę niebędącą osobą prawną należy zatem uznać m.in. spółkę cywilną.

W związku z powyższym, w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej, podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych nie jest spółka, tylko poszczególni wspólnicy. Zatem na nich, a nie na spółce ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ww. ustawy: zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Za przychód należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego – zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Pod pojęciem przychodu należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Co do zasady do przychodów z działalności gospodarczej należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 omawianej ustawy podatkowej.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.

Natomiast stosownie do art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b ww. ustawy: do przychodów z działalności gospodarczej nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki – jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Powyższe przepisy, tj. art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b i art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, regulujące kwestie związane z zakończeniem uczestnictwa podatnika w spółce niebędącej osobą prawną zostały wprowadzone do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od 1 stycznia 2011 r. Ich celem było rozwianie wątpliwości interpretacyjnych dotyczących skutków podatkowych zakończenia uczestnictwa podatnika w spółce niebędącej osobą prawną (w tym także w wyniku likwidacji takiej spółki). Ustawodawca postanowił zatem, że w przypadku likwidacji spółki niebędącej osobą prawną, gdy wspólnik otrzyma z tego tytułu niepieniężne składniki majątku, odroczony zostanie moment opodatkowania do chwili, gdy podatnik odpłatnie zbędzie te składniki majątku, a zatem z tytułu tego zbycia uzyska dodatkowe, nieopodatkowane wcześniej środki.

Należy przy tym zauważyć, że wyżej cytowane, a dot. spółki niebędącej osobą prawną przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odnoszą się wyłącznie do sytuacji, w której dochodzi do zakończenia bytu prawnego takiej spółki na skutek przeprowadzenia formalnego postępowania likwidacyjnego. Na gruncie języka powszechnego „likwidacja” oznacza „zniesienie, usunięcie lub rozwiązanie czegoś; postępowanie zmierzające do uregulowania spraw organizacyjnych i majątkowych rozwiązywanego przedsiębiorstwa lub organizacji”. W odniesieniu do przepisów art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczących skutków podatkowych „likwidacji spółki niebędącej osobą prawną” należy podkreślić, że określenie „likwidacja spółki niebędącej osobą prawną” służy wskazaniu tytułu prawnego (źródła pochodzenia, podstawy) uzyskania przez podatnika składników majątku objętych omawianymi zasadami opodatkowania. Treść i cel powołanych przepisów art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie dają podstaw do ograniczenia zakresu ich stosowania jedynie do sytuacji, gdy spółka niebędąca osobą prawną jest rozwiązywana po przeprowadzeniu likwidacji. Regulacje te odnoszą się do szerzej rozumianej sytuacji otrzymania przez podatnika składników majątku jako należności przysługujących mu – jako wspólnikowi spółki niebędącej osobą prawną – w związku z procesem zakończenia działalności tej spółki (jej rozwiązaniem).

Powyższe oznacza, że gdy Wnioskodawca – w związku z rozwiązaniem Spółki – otrzyma nieruchomość w całości, co będzie stanowić uzyskanie wartości ponad przysługujący Wnioskodawcy udział w zyskach Spółki, wartość ta nie będzie stanowić przychodu podatkowego Wnioskodawcy w dacie likwidacji Spółki.

Przychód powstanie dopiero w sytuacji odpłatnego zbycia nieruchomości przez Wnioskodawcę, chyba że sprzedaż nastąpi po upływie 6 lat, licząc od następnego miesiąca po miesiącu likwidacji Spółki, bądź sprzedaż nieruchomości przez Wnioskodawcę nastąpi w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej.

Reasumując – w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę nieruchomości z tytułu likwidacji spółki cywilnej, co nie będzie połączone z otrzymaniem przez drugiego wspólnika żadnych spłat bądź dopłat, mimo że udziały w majątku spółki oraz udziały w zysku spółki wspólników są równe, wartość majątku otrzymanego ponad udział Wnioskodawcy w majątku spółki oraz ponad udział w zysku spółki nie będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych na moment otrzymania tej nieruchomości.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że – zdaniem Organu – tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w tym postępowaniu. W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację. Natomiast odwołanie się do publikacji podatkowych, jako że co do zasady nie stanowią one źródła prawa, także nie jest wiążące dla organu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.