Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1.4011.204.2021.1.MT
z 26 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 lutego 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

26 lutego 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 24 listopada 2017 roku Wnioskodawca wraz z byłą Partnerką kupili nieruchomość obejmującą działkę zabudowaną budynkiem mieszkalnym na współwłasność w udziale 1/2 części Wnioskodawcy oraz w udziale 1/2 byłej Partnerki. Nieruchomość położona jest w B. przy ulicy C., działka nr …, objęta księgą wieczystą nr …. Nieruchomość tę kupili za cenę 385 000 zł. Cena została opłacona ze środków w 20% z wkładu własnego (77 000 zł) oraz w 80% z kredytu hipotecznego (308 000 zł). Kredyt został zaciągnięty w Banku. Stronami przedmiotowej umowy złotowego kredytu hipotecznego nr … z dnia 2 listopada 2017 roku są współwłaściciele nieruchomości, zobowiązani do solidarnej spłaty. Na nabytej nieruchomości ustanowiono hipotekę do kwoty 462 000 zł na zabezpieczenie wierzytelności przysługujących Bankowi z tytułu udzielonego kredytu.

W związku z rozpadem związku i brakiem możliwości dalszego wspólnego ww. nieruchomości, Strony doszły do wspólnego porozumienia, że zniosą współwłasność udziału w nieruchomości w ten sposób, że Wnioskodawca przeniesie 1/2 udziałów na własność byłej Partnerki, a była Partnerka stanie się jedynym właścicielem nieruchomości. Strony uzgodniły także, że była Partnerka przejmie zobowiązanie kredytowe wynikające z umowy kredytu hipotecznego. W tym celu była Partnerka i Wnioskodawca złożyli Wniosek do Banku, w którym zawnioskowali o zmianę stron umowy kredytu hipotecznego w ten sposób, że była Partnerka przejmie zobowiązanie kredytowe wynikające z umowy kredytu hipotecznego i pozostanie jedynym dłużnikiem z tytułu wskazanej powyżej umowy, a Wnioskodawca zostanie zwolniony ze spłaty tego zobowiązania.

Bank pozytywnie rozpatrzył złożony wniosek i wydał decyzję z dnia 7 stycznia 2021 roku, zgodnie z którą zobowiązał się do zmiany stron umowy kredytu hipotecznego i odpisania z niej Wnioskodawcy, pod warunkiem, że Strony dostarczą do Banku akt notarialny potwierdzający przeniesienie 1/2 udziału w nieruchomości przez Wnioskodawcę na własność byłej Partnerki, tym samym była Partnerka stanie się jedynym właścicielem nieruchomości. W opisanej decyzji Banku wskazano aktualne saldo kredytu hipotecznego, tj. pozostałą kwotę do spłaty, która obejmuje spłatę kapitału bez odsetek (bez kosztów kredytu) w wysokości 289 488 zł. W wydanej decyzji Bank pozostawił bez zmian ustanowioną hipotekę do kwoty 462 000 zł na zabezpieczenie wierzytelności przysługujących Bankowi z tytułu udzielonego kredytu.

Dnia 17 lutego 2021 roku Strony podpisały notarialną Umowę nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości w taki sposób, że Wnioskodawca przeniósł 1/2 udziału w Nieruchomości na własność byłej Partnerki, tym samym była Partnerka stała się jedynym właścicielem Nieruchomości. Umowa zniesienia współwłasności odbyła się bez spłat i dopłat na rzecz Wnioskodawcy.

Dnia 22 lutego 2021 roku Strony podpisały Umowę zwolnienia z długu oraz aneks nr … do Umowy Kredytu Mieszkaniowego nr … z dnia 2 listopada 2017 roku, której stronami są: Bank, Wnioskodawca, była Partnerka. W przedmiotowej umowie Bank oświadczył, że zwalnia Wnioskodawcę z długu, a Wnioskodawca oświadczył, że zwolnienie z długu przyjmuje i zgadza się na przejęcie swego długu przez byłą Partnerkę. Była Partnerka oświadczyła, że zobowiązuje się spłacić całe zadłużenie wynikające z Umowy kredytowej i zgadza się na zwolnienie Wnioskodawcy z długu.

Zadłużenie z tytułu Umowy na dzień podpisania Umowy zwolnienia z długu oraz aneks nr … do Umowy Kredytu Mieszkaniowego nr … z dnia 2 listopada 2017 roku wynosi 289 488 zł, na które składają się niespłacone: kapitał Kredytu, wymagalne i nieprzedawnione odsetki oraz inne należności uboczne wynikające z Umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle opisanego stanu faktycznego, tj. czynności polegającej na zawarciu umowy zwolnienia z długu oraz aneksu do umowy kredytowej, po stronie Wnioskodawcy powstanie konieczność uiszczenia podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle opisanego stanu faktycznego, w związku z odpisaniem Wnioskodawcy od kredytu nie dojdzie do obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za czynność zwolnienia Wnioskodawcy z długu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 20 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie dla stwierdzenia, że nie powstał przychód kluczowe znaczenie ma fakt, że w gruncie rzeczy doszło do zmiany umowy kredytu hipotecznego, w wyniku której dalej zobowiązanym z tytułu tej umowy jest drugi z dłużników (w przedmiotowej sprawie była Partnerka). Uznać zatem należy, że Wnioskodawca, jako osoba zwolniona z długu, nie uzyskała kosztem majątku Banku korzyści majątkowej w wysokości odpowiadającej pozostałej do spłaty kwocie kredytu stanowiącego przedmiot zwolnienia z długu, gdyż w chwili dokonania tej czynności prawnej nastąpiła zmiana stron umowy kredytu (jedynym kredytobiorcą został kredytobiorca utrzymujący kredyt). Zmiana taka nie powoduje zmiany w zakresie tożsamości, kształtu ani treści zobowiązania kredytowego. Dług w niezmienionej wysokości ciąży teraz na osobie przy nim pozostającej.

Wskazać należy, że instytucja kredytu uregulowana została przepisami prawa bankowego. Przez umowę kredytu – zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 2357 ze zm.) – bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu lub jego części, wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, nie można uznać, że w chwili zwolnienia z długu po stronie kredytobiorcy powstał przychód podlegający opodatkowaniu. W sytuacji zwolnienia z długu (zmiany stron umowy kredytowej) po stronie takiej osoby nie doszło zatem do powstania przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji nie ciąży na takiej osobie obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na tę interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.