Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.39.2021.2.JM
z 30 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku, który wpłynął 20 stycznia 2021 r. uzupełnionym pismem z 27 marca 2021 r. (data nadania 30 marca 2021 r., data wpływu 2 kwietnia 2021 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z 19 marca 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011. 39.2021.1.JM (data nadania 19 marca 2021 r., data doręczenia 24 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego oraz opodatkowania dochodów na terytorium Polski – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego oraz opodatkowania dochodów na terytorium Polski.

Z uwagi na braki formalne, pismem z 19 marca 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.39.2021.1.JM (data nadania 19 marca 2021 r., data doręczenia 24 marca 2021 r.) wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnym wniosku. Pismem z 27 marca 2021 r. (data nadania 30 marca 2021 r., data wpływu 2 kwietnia 2021 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest polską obywatelką, która stale mieszka i pracuje na terenie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej – mieszka w W. (pod B.) w hrabstwie metropolitarnym M. Prowadzi tam wszystkie swoje sprawy życia codziennego – pracuje, korzysta z opieki lekarskiej, opłaca rachunki, spotyka się ze znajomymi, interesuje się sprawami politycznymi i społecznymi, uczestniczy w życiu religijnym lokalnej społeczności itp. Wnioskodawczyni jest również podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych – ze swoich wszystkich dochodów (stosunek pracy) rozlicza się przed brytyjskim aparatem skarbowym. Pracodawca Wnioskodawczyni systematycznie odprowadza zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wnioskodawczyni uważa, że jest uprawniona do uzyskania brytyjskiego certyfikatu rezydencji podatkowej, o który może wystąpić w każdej chwili. Jedyne związki, jakie Wnioskodawczyni wykazuje z Rzeczpospolitą Polską (RP), to posiadanie nieruchomości lokalowej (mieszkanie), na zakup której został zaciągnięty kredyt hipoteczny, który jest systematycznie spłacany, oraz nieruchomość gruntową. Z terytorium Wielkiej Brytanii podejmuje wszystkie decyzje dotyczące swojego majątku, również stamtąd reguluje swoje zobowiązania kredytowe. Wnioskodawczyni jest rozwódką. Posiada na terenie Polski rodzinę – dwóch synów. Są oni jednak pełnoletni, obydwaj pracują i są niezależni finansowo od Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni zdecydowaną większość roku spędza na terenie Wielkiej Brytanii. Dotychczas Polskę odwiedzała jedynie wyłącznie w koniecznych sytuacjach, głównie w sprawach urzędowych. Ponadto odprowadza składki na ubezpieczenie społeczne, planuje pracować na terenie Wielkiej Brytanii do uzyskania uprawnień emerytalnych.

W Polsce Wnioskodawczyni nie posiada zatem zależnej rodziny, nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej na terenie RP, ani nie jest zatrudniona w żadnej firmie na terenie RP. W związku z przeprowadzką do Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni przeniosła cały swój ośrodek interesów życiowych i gospodarczych właśnie do tego państwa. Na chwilę składania wniosku Wnioskodawczyni nie przeniosła i nie zamierza przenieść ośrodka interesów życiowych i gospodarczych z powrotem do Polski.

W uzupełnieniu z 27 marca 2021 r. (data wpływu 2 kwietnia 2021 r.) Wnioskodawczyni poinformowała, że wyjechała do Wielkiej Brytanii 15 kwietnia 2019 r. Miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie będącym przedmiotem zapytania mieści się w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawczyni wyjechała do Wielkiej Brytanii w celu przesiedlenia się na stałe. Przeniosła do tego państwa wszelkie swoje sprawy. W Wielkiej Brytanii mieści się centrum interesów życiowych Wnioskodawczyni. Na chwilę składania wniosku Wnioskodawczyni planuje pozostać na terenie Wielkiej Brytanii po uzyskaniu uprawnień emerytalnych. Zapoznała się z przepisami dotyczącymi świadczeń emerytalnych obowiązujących na terenie Wielkiej Brytanii. Ponadto pracodawca utworzył dodatkowe konto emerytalne na rzecz Wnioskodawczyni, w ramach którego będzie możliwe odkładanie dodatkowych oszczędności. Środki te mają na celu stworzenie dodatkowego kapitału emerytalnego, który będzie niezależny od państwowej emerytury. We wskazanych okresach pobyt Wnioskodawczyni na terenie Polski nie przekraczał i nie będzie przekraczał w przyszłości 183 dni. Od dnia wyjazdu, Wnioskodawczyni przyjechała do Polski tylko raz, na trzy dni (w styczniu 2019 r.). Poza wskazanym okresem Wnioskodawczyni nie opuściła terytorium Wielkiej Brytanii. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni mieszka w wynajętym lokalu mieszkalnym, który stanowi parter domu wraz z ogródkiem. Wnioskodawczyni gromadzi obecnie oszczędności, planując w przyszłości zakup nieruchomości na własność, co mogłoby wiązać się z zaciągnięciem dodatkowego zobowiązania kredytowego w Wielkiej Brytanii. Z informacji posiadanych przez Wnioskodawczynię jej obecny pracodawca nie posiada zakładu ani siedziby w Polsce. Wielka Brytania traktuje Wnioskodawczynię jako rezydenta podatkowego. Według prawa brytyjskiego podlega ona opodatkowaniu. Pracodawca odprowadza zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu stosunku pracy do brytyjskiego urzędu skarbowego. Po zakończeniu roku podatkowego na Wnioskodawczyni spoczywają obowiązki związane z rozliczeniem, które zostały unormowane w prawie brytyjskim.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy Wnioskodawczyni podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu?
2. Czy dochody uzyskane ze stosunku pracy w Wielkiej Brytanii w świetle przedstawionego stanu faktycznego podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce?

Zapytanie dotyczy roku podatkowego 2020 oraz lat następnych.

Zdaniem Wnioskodawczyni,

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawczyni, podlega ona w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Z przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, że centrum interesów życiowych Wnioskodawczyni zlokalizowane jest w Wielkiej Brytanii. Przebywa ona na terytorium Wielkiej Brytanii zdecydowaną większość roku podatkowego (zdecydowanie więcej niż 183 dni, zatem na terytorium Polski przebywa mniej niż 183 dni), a według prawa brytyjskiego jest ona uznawana za rezydenta podatkowego. Zarówno okoliczności faktyczne (dotychczasowe zorganizowanie codziennego życia Wnioskodawczyni w Wielkiej Brytanii), jak również przyszłe plany (zamiar dalszego zamieszkiwania w Wielkiej Brytanii i brak zamiaru powrotu do Polski) przemawiają za uznaniem, że Wnioskodawczyni podlega w Polsce wyłącznie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawczyni, dochody uzyskane ze stosunku pracy w Wielkiej Brytanii nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce. W Wielkiej Brytanii mieści się centrum interesów życiowych Wnioskodawczyni. Pracodawca odprowadza do brytyjskiego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu stosunku pracy. Jak wykazano w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawczyni do pytania 1, skoro jest ona rezydentem podatkowym w Wielkiej Brytanii i płaci tam podatek dochodowy od dochodów ze stosunku pracy, to jej dochody z tego tytułu nie powinny być opodatkowane w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Tym samym, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) dana osoba musi posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a cyt. ustawy).

Z treści wniosku wynika, że 15 kwietnia 2019 r. Wnioskodawczyni wyjechała do Wielkiej Brytanii. Wnioskodawczyni jest polską obywatelką, która stale mieszka i pracuje na terenie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. W roku 2020 i w latach następnych miejsce zamieszkania dla celów podatkowych mieści się w Wielkiej Brytanii. Wielka Brytania traktuje Wnioskodawczynię jako rezydenta podatkowego. Według prawa brytyjskiego podlega ona opodatkowaniu.

Zatem, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej Konwencji, w rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym umowa zawarta między Polską i Wielką Brytanią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Odnosząc się do powyższych przepisów oraz nakreślonego stanu faktycznego uznać należy, że ośrodek interesów osobistych Wnioskodawczyni od 15 kwietnia 2019 r. znajduje się w Wielkiej Brytanii, gdyż posiada tam miejsce zamieszkania, wyjechała tam w celu przesiedlenia się na stałe oraz przeniosła do tego państwa wszelkie swoje sprawy. W Wielkiej Brytanii mieści się centrum interesów życiowych Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni jest rozwódką, w Polsce nie posiada zależnej finansowo rodziny.

Przechodząc do powiązań gospodarczych również należy uznać, że od 15 kwietnia 2019 r. Wnioskodawczyni silniejsze powiązania gospodarcze ma z Wielką Brytanią. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni prowadzi wszystkie swoje sprawy życia codziennego – pracuje, korzysta z opieki lekarskiej, opłaca rachunki, spotyka się ze znajomymi, interesuje się sprawami politycznymi i społecznymi, uczestniczy w życiu religijnym lokalnej społeczności itp. W Polsce Wnioskodawczyni, nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej na terenie RP, ani nie jest zatrudniona w żadnej firmie na terenie RP. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni mieszka w wynajętym lokalu mieszkalnym jednakże gromadzi obecnie oszczędności, planując w przyszłości zakup nieruchomości na własność w Wielkiej Brytanii.

Ponadto, pobyt Wnioskodawczyni na terenie Polski nie przekraczał i nie będzie przekraczał w przyszłości 183 dni.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że w 2020 r. oraz w latach następnych Wnioskodawczyni podlega i będzie podlegać w Polsce (o ile nie zmieni się stan faktyczny i prawny) ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Dochody uzyskane ze stosunku pracy w Wielkiej Brytanii, w świetle przedstawionego stanu faktycznego nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

Stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43 – 300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.