Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.133.2021.1.JM
z 7 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 lutego 2021 r. (data wpływu 9 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania środków z amerykańskiego indywidualnego konta emerytalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania środków z amerykańskiego indywidualnego konta emerytalnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W latach 2002 – 2015 Wnioskodawczyni przebywała i pracowała w Stanach Zjednoczonych Ameryki (USA). Obecnie Jej miejsce zamieszkania i ośrodek interesów życiowych jest na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawczyni posiada podwójne obywatelstwo i każdego roku składa zeznania podatkowe w Polsce i w USA. W roku podatkowym 2021 Wnioskodawczyni uzyska dochód pochodzący z likwidacji konta i wycofania środków pieniężnych zgromadzonych na indywidualnym i jedynym oszczędnościowym planie emerytalnym 401K w USA. Plan 401K nie jest związany z amerykańskim systemem ubezpieczeń społecznych (SSA). Plan 401K jest prywatnym, dobrowolnym planem pracowniczym oferowanym przez firmy i polega na miesięcznych wpłatach na konto części zarobionych pieniędzy przez pracownika i inwestowanie ich przez wybraną przez pracodawcę zewnętrzną instytucję finansową. Plan 401K pozwala oszczędzać oraz inwestować w przyszłą emeryturę na tzw. zasadach odroczonego podatku. Z założenia wycofanie środków powinno odbyć się po osiągnięciu wieku emerytalnego.

Wcześniejsza likwidacja konta i dystrybucja pieniędzy jest możliwa i właśnie z tej opcji Wnioskodawczyni będzie korzystać w 2021 roku. Wspomniane indywidualne konto oszczędnościowe Wnioskodawczyni posiada od 2008 roku. Wpływy na konto miały miejsce w latach 2008-2015 podczas kiedy pracowała i mieszkała w USA i pochodziły z zarobionych w tym czasie pieniędzy. Konto jest nadal aktywne i pieniądze są zarządzane i inwestowane przez amerykańską firmę inwestycyjną zgodnie z wybranym subfunduszem. W 2021 r. wszystkie pieniądze zgromadzone na koncie zostaną przez Wnioskodawczynię wycofane i przelane bezpośrednio na Jej własne indywidualne konto bankowe w Polsce. Pieniądze zostaną automatycznie opodatkowane w USA zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 20%, a podatek należny zostanie odprowadzony przez instytucję finansową zarządzającą funduszem inwestycyjnym do urzędu podatkowego w USA. Dodatkowo naliczona zostanie kara za wcześniejsze wypłacenie pieniędzy z funduszu przed ukończeniem wymaganego wieku emerytalnego w wysokości 10%, którą Wnioskodawczyni będzie musiała zapłacić w kolejnym roku podatkowym podczas rocznego zeznania podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy środki pieniężne pochodzące z transferu oszczędności zgromadzonych na indywidualnym inwestycyjnym koncie emerytalnym w ramach planu 401K w Stanach Zjednoczonych Ameryki (USA) podlegają opodatkowaniu w Polsce stawką 19%?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Wyżej wymieniona wypłata i dystrybucja środków w USA i transfer środków do Polski podlegają opodatkowaniu w Polsce w rozumieniu ustawy o nieograniczonym obowiązku podatkowym od osób fizycznych. W Polsce środki te podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 19% od całości dochodu. W tym celu należy wykazać całą kwotę w deklaracji PIT-38 w części C. Dochody/Straty, w punkcie 2. Inne Przychody, pozycja 21. W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania, w rozliczeniu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2021 można zaliczyć podatek pobrany przez USA na poczet należnego podatku w Polsce i wykazać go w deklaracji PIT-38 w części D. Obliczenie Zobowiązania Podatkowego, pozycja 31. Wartość środków należy przeliczyć z USD na PLN według średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania środków z amerykańskiego indywidualnego konta emerytalnego – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 4a wyżej cytowanej ustawy przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w latach 2002 – 2015 Wnioskodawczyni przebywała i pracowała w Stanach Zjednoczonych Ameryki (USA). Obecnie Jej miejsce zamieszkania i ośrodek interesów życiowych jest na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawczyni posiada podwójne obywatelstwo i każdego roku składa zeznania podatkowe w Polsce i w USA. W roku podatkowym 2021 Wnioskodawczyni uzyska dochód pochodzący z likwidacji konta i wycofania środków pieniężnych zgromadzonych na indywidualnym i jedynym oszczędnościowym planie emerytalnym 401K w USA. Plan 401K nie jest związany z amerykańskim systemem ubezpieczeń społecznych (SSA). Plan 401K jest prywatnym, dobrowolnym planem pracowniczym oferowanym przez firmy i polega na miesięcznych wpłatach na konto części zarobionych pieniędzy przez pracownika i inwestowanie ich przez wybraną przez pracodawcę zewnętrzną instytucję finansową. Plan 401K pozwala oszczędzać oraz inwestować w przyszłą emeryturę na tzw. zasadach odroczonego podatku. Z założenia wycofanie środków powinno odbyć się po osiągnięciu wieku emerytalnego. Wcześniejsza likwidacja konta i dystrybucja pieniędzy jest możliwa. Indywidualne konto oszczędnościowe Wnioskodawczyni posiada od 2008 roku. Konto jest nadal aktywne i pieniądze są zarządzane i inwestowane przez amerykańską firmę inwestycyjną zgodnie z wybranym subfunduszem. W 2021 r. wszystkie pieniądze zgromadzone na koncie zostaną przez Wnioskodawczynię wycofane i przelane bezpośrednio na Jej własne indywidualne konto bankowe w Polsce.

Mając zatem na uwadze, że Wnioskodawczyni posiada miejsce zamieszkania w Polsce do opodatkowania wypłaty dokonanej z likwidacji indywidualnego konta emerytalnego zastosowanie znajdują odpowiednie uregulowania umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r., Nr 31, poz. 178).

Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki nie zawiera odrębnego artykułu dotyczącego opodatkowania świadczeń wypłacanych z funduszy emerytalnych. Oznacza to, że dochód ten podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z postanowieniami art. 5 umowy („Ogólne zasady opodatkowania”).

W myśl art. 5 ust. 1 ww. umowy, osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.

Przepis art. 5 ust. 2 cyt. umowy stanowi, że postanowienia niniejszej Umowy nie będą w żaden sposób stwarzały ograniczenia wobec wyłączeń, zwolnień, zmniejszeń, zaliczeń lub innych przywilejów, przyznanych obecnie lub w przyszłości przez:

1. prawo jednego z Umawiających się Państw przy określeniu podatków pobieranych przez to Umawiające się Państwo lub
2. przez każdą inną umowę zawartą pomiędzy Umawiającymi się Państwami.

Stosownie do art. 5 ust. 3 umowy, bez względu na postanowienia niniejszej Umowy, z wyłączeniem ustępu 4, Umawiające się Państwo może opodatkować obywatela tego Umawiającego się Państwa lub osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Umawiającym się Państwie (zgodnie z zasadami artkułu 4), tak jakby niniejsza Umowa nie weszła w życie.

Zatem, świadczenia wypłacane z funduszy emerytalnych ze Stanów Zjednoczonych Ameryki, z wyjątkiem wskazanym w art. 19 ust. 1 umowy, podlegają opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i Stanach Zjednoczonych Ameryki.

W konsekwencji, Polska ma prawo opodatkować dochód uzyskany z tytułu takich świadczeń wypłacanych ze Stanów Zjednoczonych Ameryki osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski.

Powołany art. 19 ust. 1 umowy stanowi, że płace, wynagrodzenia i podobne świadczenia, włączając emerytury i renty lub podobne dochody, wypłacane z funduszy publicznych jednego z Umawiających się Państw obywatelowi tego Umawiającego się Państwa z tytułu pracy lub osobiście świadczonych usług jako pracownikowi Rządu tego Umawiającego się Państwa lub jakiejkolwiek jego agendy w związku z pełnionymi funkcjami rządowymi, będą zwolnione od opodatkowania przez drugie Umawiające się Państwo.

Praca lub osobiście świadczone usługi, wykonywane przez obywatela jednego z Umawiających się Państw, będą traktowane przez drugie Umawiające się Państwo jako pełnienie funkcji rządowych, jeżeli taka praca lub osobiście świadczone usługi są tak traktowane przez wewnętrzne prawo obu Umawiających się Państw (art. 19 ust. 2 ww. umowy).

Jednocześnie art. 20 ust. 1 powołanej umowy, wskazuje sposób unikania podwójnego opodatkowania dochodów. W myśl tego przepisu, zgodnie z postanowieniami prawa polskiego i z zachowaniem przewidzianych w nim ograniczeń (z uwzględnieniem dokonywanych zmian bez naruszenia podstawowych zasad) Polska zezwoli osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce na zaliczenie na poczet należnych w Polsce podatków odpowiednich kwot podatków, zapłaconych w Stanach Zjednoczonych.

Powyższe oznacza, że podatnik mający miejsce zamieszkania w Polsce (nieograniczony obowiązek podatkowy) a uzyskujący świadczenia z planu emerytalnego ze Stanów Zjednoczonych będzie miał obowiązek opodatkować ten dochód w Polsce, jednak od podatku obliczonego zgodnie z polskimi przepisami podatkowymi będzie mógł odliczyć podatek zapłacony w Stanach Zjednoczonych.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy należy stwierdzić, że otrzymana przez Wnioskodawczynię wypłata z indywidualnego konta emerytalnego będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednym ze źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są wskazane w pkt 9 tego przepisu inne źródła.

Jak stanowi art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 tej ustawy. W związku z tym, świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

W kontekście przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, wyjaśnić należy, że w polskim systemie prawnym definicję legalną indywidualnego konta emerytalnego („IKE”), a także zasady gromadzenia oszczędności na IKE, dokonywania wpłat, wypłat transferowych, wypłat, częściowego zwrotu i zwrotu środków zgromadzonych na tych kontach określa ustawa z 20 kwietnia 2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1808).

Jednocześnie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wskazują, że ilekroć w tej ustawie jest mowa o IKE oznacza to również odpowiednio indywidualne konta emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy obowiązujące w innych państwach.

W świetle art. 30a ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a od dochodu oszczędzającego na indywidualnym koncie emerytalnym z tytułu zwrotu albo częściowego zwrotu, w rozumieniu przepisów o indywidualnych kontach emerytalnych, środków zgromadzonych na tym koncie.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 58a ustawy, wolne od podatku odchodowego są dochody z tytułu oszczędzania na indywidualnym koncie emerytalnym, uzyskane w związku z:

1. gromadzeniem i wypłatą środków przez oszczędzającego,
2. wypłatą środków dokonaną na rzecz osób uprawnionych do tych środków po śmierci oszczędzającego,
3. wypłatą transferową

- z tym, że zwolnienie nie ma zastosowania w przypadku, gdy oszczędzający gromadził oszczędności na więcej niż jednym indywidualnym koncie emerytalnym, chyba że przepisy te przewidują taką możliwość.

Literalne brzmienie przepisów regulujących zasady opodatkowania dochodów związanych z wypłatą/zwrotem środków zgromadzonych na IKE (art. 21 ust. 1 pkt 58a, art. 30a ust. 1 pkt 10 i ust. 8-8d, art. 30 ust. 1 pkt 7a ustawy) wskazuje zatem, że przywołane przepisy dotyczą świadczeń z IKE wyłącznie w rozumieniu przepisów ustawy o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego.

Z tych też względów należy stwierdzić, że przychód z otrzymanych przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce środków z zagranicznych instrumentów oszczędzania na cele emerytalne (uregulowanych w przepisach obowiązujących w innych niż Polska państwach), zbliżonych do IKE, należy kwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowanych na ogólnych zasadach według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od 15 lutego do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Zgodnie z przepisem art. 11a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Powołany wyżej przepis wskazuje na zasadę przeliczania przychodów w walucie obcej na walutę krajową, stwierdzając, że przychody te przelicza się przy uwzględnieniu średniego kursu waluty obcej (tu: dolary amerykańskie) ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

W związku z powyższym, dla celów prawidłowego obliczenia w złotych polskich wysokości otrzymanych środków, Wnioskodawczyni powinna przeliczyć na polskie złote kwoty wypłacone w dolarach amerykańskich według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu stosownie do art. 11a ust. 1 ww. ustawy.

Po przeliczeniu na polskie złote uzyskaną kwotę Wnioskodawczyni powinna wykazać w zeznaniu rocznym PIT-36 jako przychód z innych źródeł i opodatkować ją według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy.

W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania Wnioskodawczyni ma możliwość zastosowania metody proporcjonalnego odliczenia, o której mowa w art. 27 ust. 9 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8 (metody wyłączenia z progresją), lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Uwzględniając powyższe, metodę unikania podwójnego opodatkowania określaną jako metoda proporcjonalnego odliczenia stosuje się w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją.

Zgodnie z tą metodą, podatnik osiągający dochody z zagranicy ma obowiązek wykazać łączne dochody (zarówno krajowe, jak i zagraniczne) w zeznaniu PIT-36, a od podatku dochodowego obliczonego według skali podatkowej od ww. dochodów ma prawo odliczyć podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie.

Podsumowując, wypłata i dystrybucja środków w USA i transfer środków do Polski podlegają opodatkowaniu w Polsce według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy. Po zakończeniu roku podatkowego, w którym dokonano ich wypłaty po przeliczone na polskie złote, zgodnie z art. 11a ust. 1 ustawy winny zostać wykazane w zeznaniu podatkowym PIT-36 i opodatkowane łącznie z innymi dochodami uzyskanymi na terytorium Polski. W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania Wnioskodawczyni ma możliwość zastosowania metody proporcjonalnego odliczenia, o której mowa w art. 27 ust. 9 ww. ustawy

Stanowisko Wnioskodawczyni uznano w całości za nieprawidłowe, gdyż jak wyjaśniono w treści interpretacji do środków wypłaconych z amerykańskiego indywidualnego konta emerytalnego nie ma zastosowania stawka podatku w wysokości 19%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43 – 300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.