Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.141.2021.2.KF
z 25 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 lutego 2021 r. (data wpływu 8 marca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 13 maja 2021 r. (data wpływu 19 maja 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z 28 kwietnia 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.141.2021.1.KF (doręczone Stronie 4 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania procedury VAT-marża przy sprzedaży kombajnu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z 13 maja 2021 r. (data wpływu 19 maja 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z 28 kwietnia 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.141.2021.1.KF (doręczone Stronie 4 maja 2021 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania procedury VAT-marża przy sprzedaży kombajnu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od dnia 12 stycznia 2011 r. (wpis do REGON 18 grudnia 2012 r.) Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne zajmujące się uprawą zbóż takich jak żyto, pszenżyto, pszenica, rzepak, kukurydza (kod PKD 0111Z uprawa zbóż, roślin strączkowych i roślin oleistych na nasiona, z wyłączeniem ryżu działalność przeważająca).

W dniu 2 czerwca 2012 r. (Wnioskodawca był wówczas rolnikiem ryczałtowym) Wnioskodawca zakupił do swojego gospodarstwa kombajn marki New Holland TC59 o numerze podwozia (…), rok produkcji 1999, na umowę kupna-sprzedaży za kwotę (…) zł. Wnioskodawca nie odliczył od jego zakupu podatku VAT naliczonego. W dniu 29 kwietnia 2015 r. Wnioskodawca złożył w urzędzie skarbowym w (…) zgłoszenie rejestracyjne VAT-R i od dnia 1 maja 2015 r. zrezygnował ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy VAT. W dniu 7 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca otrzymał od brata – (…) – w formie darowizny (Rep. (…)), część gospodarstwa rolnego (interpretacja indywidualna IPPP/4512-677/154/DG z 15 października 2015 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie). Wnioskodawca zadeklarował się, że będzie prowadził sprzedaż opodatkowaną nie zmieniając charakteru gospodarstwa.

Ponadto, Wnioskodawca przejął (umowa o przejęcie długu Rep. (…)) zobowiązania wynikające z umów kredytowych, a dotyczące darowanej części zorganizowanego gospodarstwa rolnego.

Po zarejestrowaniu się do podatku VAT, Wnioskodawca wprowadził zakupiony kombajn do ewidencji środków trwałych z datą nabycia 2 czerwca 2012 r., data przekazania do użytkowania 1 maja 2015 r. (użytkowany od dnia zakupu) i symbolem (…). Kombajn nie podlegał amortyzacji, gdyż Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej.

W dniu 1 grudnia 2020 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży, ponad 20-letniego kombajnu, faktura marża nr 1/marża/2020 (data wystawienia 16 grudnia 2020 r.) z terminem płatności 14 dni przelewem za kwotę (…) zł. Nabywcą kombajnu było (…) Sp. z o.o. NIP (…), w którym Wnioskodawca jest Prezesem zarządu.

Niniejszym faktura została oznaczona procedurą powiązania między nabywcą a dostawcą (usługodawcą) na podst. art. 32 ust. 2 pkt 1 oraz procedurą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, antyków – marża (art. 120). Kombajn został sprzedany, ze względu na jego większą użyteczność w gospodarstwie rolnym w (…) Sp. z o.o.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

• przedmiotowy kombajn spełnia definicję towaru używanego zawartą w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685),
  

• przedmiotowy kombajn służył od dnia 2 czerwca 2012 r. do dnia 30 kwietnia 2015 r. czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (Wnioskodawca był wówczas rolnikiem ryczałtowym), natomiast od 1 maja 2015 r. do dnia jego sprzedaży, tj. 16 grudnia 2020 r. czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług (1 maja 2015 r. VAT-R) takim jak: sprzedaż kukurydzy, żyta, pszenżyta, pszenicy, rzepaku, buraków cukrowych, bobiku,
  

• przedmiotowy kombajn nabyty został od osoby fizycznej niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy,
  

• w chwili nabycia przedmiotowego kombajnu, po określonym wykorzystaniu Wnioskodawca zakładał następnie jego zbycie,
  

• kombajn w chwili sprzedaży nadawał się do dalszego użytku w jego aktualnym na dzień sprzedaży stanie. Sprzedając kombajn do Spółki, w której Wnioskodawca ma udział razem z braćmi, Wnioskodawca nie narażałby jej na straty i uznał, że większe zastosowanie i przydatność ekonomiczną przedmiotowy kombajn znajdzie u nowego nabywcy,
  

• nabycie kombajnu było udokumentowane umową kupna-sprzedaży pojazdu za kwotę (…) zł bez wykazania podatku VAT, gdyż w tej transakcji nie był on należny.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zastosowanie procedury marży do sprzedaży kombajnu jest prawidłowe w sytuacji, gdy Wnioskodawca od jego zakupu nie dokonał odliczenia podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż kombajnu w procedurze VAT marża była prawidłowa. Nabywając kombajn Wnioskodawca liczył się z faktem, iż w przyszłości będzie chciał go sprzedać i być może nabyć nowocześniejsze maszyny. Wnioskodawca dokonał sprzedaży w procedurze marży, gdyż przedmiot sprzedaży spełniał definicję towaru używanego, o którym mowa w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT. Przedmiot w chwili jego sprzedaży był kompletny i zdatny do dalszego użytku i nadal tak jest. W swoim postępowaniu Wnioskodawca kierował się, zarówno informacjami uzyskanymi w Krajowej Informacji Skarbowej jak i interpretacjami. Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza m.in. interpretacja indywidualna 0114-KDIP1-3.4012.84.2020.4.KP z 10 czerwca 2020 r. Ponadto art. 120 nie wyłącza sprzedaży w procedurze marży podmiotom powiązanym. Dlatego też Wnioskodawca uważa, że Jego stanowisko w tej sprawie jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Natomiast w myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
   
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112).

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy – w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7 (art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy).

Natomiast przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika (art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy).

Należy zaznaczyć, że opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych oraz istotne jest przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i ust. 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15 lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
   
3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
   
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to szczególna forma opodatkowania, w której podstawą opodatkowania jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku. Taka procedura opodatkowania może być stosowana w przypadku dostawy towarów używanych nabytych wcześniej przez podatnika w ramach prowadzonej działalności w celu odsprzedaży. Przy czym, dla opodatkowania dostawy towarów używanych w procedurze marży nie mniej ważne jest – oprócz rodzaju towaru, który może zostać objęty tą procedurą – także to, od kogo ten towar został kupiony. Zastosowanie tej procedury wymaga, aby towary używane były nabyte od podmiotów wymienionych w powołanym wyżej art. 120 ust. 10 ustawy.

Wspólną cechą wszystkich przedstawionych w ww. przepisie przypadków, warunkujących zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marży, jest to, że podmiot sprzedający używany towar pozbawiony był prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy jego nabyciu. Ponadto, jak wynika z przepisu art. 120 ust. 4 ustawy, warunkiem niezbędnym do zastosowania tej procedury jest określenie, że towar został jednak nabyty w celu odsprzedaży (także w sytuacji, gdy towar ten przed odsprzedażą podatnik użytkował dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej).

Z opisu sprawy wynika, że od 12 stycznia 2011 r. Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne zajmujące się uprawą zbóż takich jak żyto, pszenżyto, pszenica, rzepak, kukurydza. W dniu 2 czerwca 2012 r. (Wnioskodawca był wówczas rolnikiem ryczałtowym) Wnioskodawca zakupił do swojego gospodarstwa kombajn na umowę kupna-sprzedaży, Wnioskodawca nie odliczył od jego zakupu podatku VAT naliczonego. W dniu 29 kwietnia 2015 r. Wnioskodawca złożył w urzędzie skarbowym zgłoszenie rejestracyjne VAT-R i od dnia 1 maja 2015 r. zrezygnował ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy VAT. W dniu 7 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca otrzymał od brata w formie darowizny część gospodarstwa rolnego. Po zarejestrowaniu się do podatku VAT, Wnioskodawca wprowadził zakupiony kombajn do ewidencji środków trwałych z datą nabycia 2 czerwca 2012 r., data przekazania do użytkowania 1 maja 2015 r. (użytkowany od dnia zakupu). Kombajn nie podlegał amortyzacji, gdyż Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej. W dniu 1 grudnia 2020 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży kombajnu, na fakturę VAT - marża. Nabywcą kombajnu było (…) Sp. z o.o., w którym Wnioskodawca jest Prezesem zarządu. Kombajn spełnia definicję towaru używanego zawartą w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy. Przedmiotowy kombajn od 2 czerwca 2012 r. do 30 kwietnia 2015 r. wykorzystywany był do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (Wnioskodawca był wówczas rolnikiem ryczałtowym), natomiast od 1 maja 2015 r. do dnia jego sprzedaży, tj. 16 grudnia 2020 r. do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (1 maja 2015 r. podatnik VAT) takich jak: sprzedaż kukurydzy, żyta, pszenżyta, pszenicy, rzepaku, buraków cukrowych, bobiku. Kombajn nabyty został od osoby fizycznej niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy. Wnioskodawca w chwili nabycia przedmiotowego kombajnu, po określonym wykorzystaniu zakładał następnie jego zbycie. Kombajn w chwili sprzedaży nadawał się do dalszego użytku w jego aktualnym na dzień sprzedaży stanie. Nabycie kombajnu było udokumentowane umową kupna-sprzedaży pojazdu bez wykazania podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy zastosowanie procedury VAT - marża do sprzedaży kombajnu jest prawidłowe w sytuacji, gdy Wnioskodawca od jego zakupu nie dokonał odliczenia podatku VAT.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że w odniesieniu do sprzedaży używanego kombajnu nabytego od osoby fizycznej niebędącej podatnikiem VAT, na podstawie umowy sprzedaży, spełnione zostały przesłanki pozwalające na zastosowanie procedury opodatkowania marży. Kombajn został nabyty od podmiotu, o którym mowa w art. 120 ust. 10 pkt 1 ustawy, a tym samym od nabycia tego kombajnu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Ponadto – jak wskazał Zainteresowany – zakładał On zbycie ww. kombajnu po okresowym wykorzystaniu. Poza tym ww. kombajn w chwili sprzedaży nadawał się do dalszego użytku. Jak z wniosku wynika Wnioskodawca od 1 maja 2015 r. wykorzystywał ww. kombajn do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wnioskodawca wykorzystywany w działalności gospodarczej kombajn przeznaczył do dalszej odsprzedaży, co łącznie skutkuje spełnieniem przesłanek do zastosowania opodatkowania w procedurze marży.

W konsekwencji, w analizowanej sprawie przy sprzedaży przedmiotowego kombajnu nabytego na podstawie umowy sprzedaży od osoby fizycznej, niebędącej podatnikiem VAT, Zainteresowanemu przysługiwało prawo do zastosowania szczególnej procedury VAT-marża, przewidzianej w art. 120 ust. 4 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.