Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.90.2021.1.PM
z 26 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 lutego 2021 r. (data wpływu 25 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku stosowania oznaczenia GTU_02 dla sprzedaży krajowej preparatów będących dodatkami do paliw – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

25 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku stosowania oznaczenia GTU_02 dla sprzedaży krajowej preparatów będących dodatkami do paliw.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie wyjaśnienia czy w przypadku sprzedaży krajowej preparatów będących dodatkami do paliw od których odprowadza się akcyzę, należy stosować oznaczenie GTU_02 zgodnie z paragrafem 10 punkt 3, podpunkt 1b Rozporządzenia Ministra Finansów Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług, poz. 1988 (zwanego dalej: Rozporządzeniem).

Spółka prowadzi sprzedaż produktów z szeroko pojętej branży chemii samochodowej, w tym autokosmetyków, płynów chłodniczych, hamulcowych i do spryskiwaczy szyb, olejów silnikowych, przekładniowych i hydraulicznych, środków smarnych, dodatków do oleju i paliwa, odświeżaczy powietrza oraz podstawowego wyposażenia dla kierowców takiego jak produkty do napraw awaryjnych, żarówki, klucze do kół, podnośniki samochodowe, opaski kablowe i zaciskowe, a także dla warsztatów – m.in. szlifierki, pistolety lakiernicze. Zdobyte przez lata doświadczenie i ciągły rozwój doprowadziły do zbudowania szerokiej oferty ponad tysiąca różnych produktów oferowanych klientom w Polsce oraz za granicą.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży produktów, o których mowa we wniosku na rzecz innych podatników.

Dodatki do paliw dystrybuowane przez Wnioskodawcę są wyrobami akcyzowymi produkowanymi na składzie podatkowym, od których jest płacony podatek akcyzowy. Stawka podatku akcyzowego jest taka sama jak od paliwa, do którego ten dodatek jest dedykowany. Wnioskodawca zakupuje te wyroby z zapłaconym podatkiem akcyzowym, informacja o wysokości zapłaconego podatku akcyzowego znajduje się na fakturze zakupu.

Wśród dodatków których Wnioskodawca jest dystrybutorem wyróżnia:

(…)

Ta właśnie grupa produktów budzi u Wnioskodawcy wątpliwość w zakresie oznaczenia jej kodami GTU_02.

W myśl Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 października w zakresie szczegółowych danych zawartych w deklaracjach podatkowych, o których mowa w art. 99 ust. 1-3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”.

W paragrafie 10 pkt 3 podpunkt 1b wymienia się towary, o których mowa w art. 103 ust. 5aa ustawy – oznaczenie „02”.

Przepis ust. 5a stosuje się do następujących towarów:

1. benzyn lotniczych (CN 2710 12 31);
2. benzyn silnikowych (CN 2710 12 25 – z włączeniem benzen lakowych i przemysłowych, CN 2710 12 41, CN 2710 12 45, CN 2710 12 49, CN 2710 12 50, CN 2710 12 90, CN 2207 20 00);
3. gazu płynnego (LPG) – (CN 2711 12, CN 2711 13, CN 2711 14 00, CN 2711 19 00);
4. olejów napędowych (CN 2710 19 43, CN 2710 20 11);
5. olejów opałowych ( CN 2710 1962, CN 2710 1966, CN 2710 1967, CN 2710 2032, CN 2710 2038, CN 2710 20 90);
6. paliw typu benzyny do silników odrzutowych (CN 2710 12 70);
7. paliw typu nafty do silników odrzutowych (CN 2710 19 21).
8. pozostałych olejów napędowych (CN 2710 19 46, CN 2710 19 47, CN 2710 19 48, CN 2710 20 16, CN 2710 20 19);
9. paliw ciekłych w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U z 2019 r., poz. 660 i 1527), które nie zostały ujęte w pkt 1-4 i 6-8;
10. biopaliw ciekłych w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1155, 1123, 1210 i 1527);
11. pozostałych towarów, o których mowa w art. 86 wyroby energetyczne ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wymienionych w załączniku nr 1 do tej ustawy, bez względu na kod CN.
    
    

Zgodnie z art. 86 ust. 2 Ustawy o podatku akcyzowym, paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników, spalinowych.

W odniesieniu do powyższej definicji, dodatki do paliw silnikowych nie spełniają warunku stawianego przez definicję – tzn. nie są przeznaczone do napędu silników spalinowych.

Preparaty, o których Wnioskodawca pisze we wniosku mogą być używane wyłącznie jako dodatki do paliw silnikowych lub wyłącznie do usuwania zabrudzeń z układu paliwowego. Są wyrobami energetycznymi, nie są one używane do napędu silników spalinowych – bezpośrednio.

Preparaty te po rozpuszczeniu się zarówno z olejem napędowym jak i z benzyną są spalane w komorze silnika więc można powiedzieć, że pośrednio służą do napędu silników spalinowych (ponieważ są dodawane do paliwa i razem z nim spalane).

Jednakże nie zaleca się ich do stosowania jako paliwo – ze względów:

1. ekonomicznych – są to preparat skoncentrowane, niewspółmiernie droższe od paliw dostępnych na stacjach paliw. Cena detaliczna brutto w przeliczeniu na litr takiego dodatku oscyluje w granicach od 50-115 zł za litr w zależności od rodzaju, co porównując z ceną paliwa na stacjach paliw powoduje że używanie takich dodatków jako paliwa nie miałoby ekonomicznego sensu. Dodatki są mieszalne z paliwem w bardzo małych proporcjach (0,05 litra dodatku na 40 litrów paliwa – co daje stężenie 0,00125%)
2. ze względu bezpieczeństwa dla silnika.
   
   

W przypadku produktów wpływających na charakterystykę paliwa (np. usuwanie wody z benzyny, zapobieganie żelowaniu oleju napędowego) – praca silnika na czystym dodatku nie jest możliwa, odpalenie grozi skutkami trudnymi do przewidzenia, za które Wnioskodawca nie bierze odpowiedzialności i takich działań absolutnie nie zaleca. W przypadku produktów (dodatków) mających na celu usuniecie zabrudzeń i osadów z układu paliwowego silnika spalinowego, sposób użycia może zakładać użycie produktu w czystej postaci. Przy czym, mimo iż praca na czystym dodatku jest możliwa, jest ona bezpieczna wyłącznie przez bardzo krótki czas (jednorazowo wypalenie zawartości opakowania 0,5 litra). W celu przeprowadzenia takiego czyszczenia, odpina się od silnika przewody pobierające paliwo ze zbiornika samochodu i podpina się te węże do puszki z produktem. Usunięcie zabrudzeń (nagaru w układzie paliwowym) następuje na skutek wypalenia zawartości dodatku (pojemność puszki 0,5l). Następuje tutaj praca silnika na czystym produkcie, jednak praca na czystym produkcie może odbywać się wyłącznie na biegu jałowym i bez obciążenia (auto nie jedzie) oraz w warunkach warsztatowych, pod bieżącą kontrolą mechanika. Dłuższa praca silnika na czystym dodatku i używanie go jako zamiennika paliwa, doprowadziłaby w efekcie i w szybkim czasie do skrócenia żywotności silnika lub awarii silnika i jego osprzętu, gdyż dodatki nie spełniają podstawowych parametrów wymaganych przez producentów samochodów dotyczących paliw, m.in. takich jak: liczba oktanowa w przypadku benzyny, czy też liczba cetanowa w przypadku diesla. Silnik pracujący długotrwale wyłącznie na samym dodatku, nie posiada optymalnego smarowania oraz ochrony. Praca na czystym dodatku nie zapewnia też optymalnej pracy silnika jeżeli chodzi o utrzymanie obrotów, mocy, temperatury spalania, ochrony gniazd zaworowych i wielu innych czynników związanych z pracą silnika spalinowego.

Celem dodatków opisanych powyżej jest np. usunięcie defektów paliwa (poprzez związanie z paliwem wytrąconej wewnątrz zbiornika paliwa wody, zapobieganie żelowaniu oleju napędowego), czy wyczyszczenie (usunięcie zabrudzeń) w układzie paliwowym, a nie napędzanie silników spalinowych.

Ustawa o podatku akcyzowym nie klasyfikuje dodatków do paliw jako paliw silnikowych. W załączniku nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym wymienia je jako produkty akcyzowe.

Poz. 44. Pozostałe wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub paliwa opałowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych lub paliw opałowych. Ustawa nie wskazuje jak widać, że dodatki i domieszki do paliw należy traktować jako paliwa silnikowe.

Wnioskodawca natrafił jednak na orzecznictwo, które budzi wątpliwość w zakresie klasyfikacji dodatków do paliw jako paliw silnikowych. Idąc w ślad za tym orzecznictwem należy uznać, że preparaty od których opłacana jest akcyza i które wlewane są do paliwa silnikowego należy traktować jako paliwa silnikowe.

Powołując się na wyrok Afton Chemical. EU:C:2008:751 pkt 40 oraz 41 „Trybunał przyjął w tym względzie, iż z art. 2 ust. 3 akapit drugi dyrektywy 2003/96 wynika, że ustawodawca Unii Europejskiej zamierzał potraktować dodatki dodawane do paliw silnikowych w taki sam sposób jak paliwa silnikowe, niezależnie od natury tych dodatków, wyłącznie z uwagi na fakt, iż są one dodawane do tychże paliw, tak by poddać je tej samej regulacji podatkowej co same paliwa (zob. wyrok Afton Chemical. EU:C:2008:751. pkt 40).

Od chwili bowiem, gdy dodatek zostaje dodany do paliwa silnikowego, nie jest już możliwe odróżnienie paliwa jako takiego od dodatku, z którym zostało ono zmieszane, bez przeprowadzania szczegółowiej analizy chemicznej. Tym samym jeżeli dodatki do paliw silnikowych nie miałyby być poddane opodatkowaniu jako paliwo silnikowe, powstałoby ryzyko nadużyć wynikające z faktu, iż kontrole byłyby co najmniej utrudnione; niezbędne byłoby bowiem w każdym poszczególnym przypadku dokonanie analizy składników mieszanki w celu ustalenia zawartych w niej proporcji paliwa silnikowego i dodatku (zob. wyrok Afton Chemical. EU:C:2008:751. pkt 41)”.

Ww. wyrok potwierdza zatem, że dodatki do paliw powinny być potraktowane tak samo jak paliwa silnikowe.

Podobne stanowisko wydano w interpretacji indywidualnej IPPP3/443-257/11-3/KB z dnia 17 maja 2011 r.

(...) przez dodatki lub domieszki do paliw silnikowych należy rozumieć wyroby dodawane do tych paliw w celu poprawy ich właściwości, np. smarowych, myjących, kalorycznych, z wyjątkiem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, o których mowa w ustawie. W tym przypadku nie ma znaczenia kod CN takich wyrobów, muszą one być jedynie przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych. W związku z tym, jeżeli wyroby będące przedmiotem wniosku o kodzie CN 3811 zostaną przeznaczone jako komponent (dodatek) paliw silnikowych należy uznać go za paliwo silnikowe (...).

Jak widać, z jednej strony mamy ustawę o podatku akcyzowym, która nie klasyfikuje dodatków do paliw silnikowych jako paliw silnikowych, a z drugiej strony mamy orzecznictwo, które każe traktować dodatki do paliw jako paliwa silnikowe.

W związku z tym, że traktowanie dodatków do paliw jako paliw silnikowych jest ściśle związane z ograniczeniem nadużyć podatkowych, o czym wspomniano w wyroku (Afton Chemical. EU:C:2008:751. pkt 41) i taki również cel miało wprowadzenie przepisów wprowadzający Mechanizm Podzielonej Płatności:

(…) Celem proponowanego rozwiązania jest zapewnienie większej stabilności wpływów z tytułu podatku od towarów i usług, ale również zapobieganie unikaniu płacenia podatku od towarów i usług, co zapewni większe bezpieczeństwo podatkowe, pewność prowadzenia działalności gospodarczej oraz zachowanie równych zasad konkurencji. (...) – uzasadnienie do Ustawy http;//www.sejm.gov.pl/sejm8.nsf/druk.xsp?nr=1864.

Zasadne wydaje się oznaczać dodatki do paliw, od których odprowadzana jest akcyza jako Produkty Wrażliwe o kodzie GTU_02.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży krajowej preparatów będących dodatkami do paliw, od których odprowadza się akcyzę, należy stosować oznaczenie GTU_02 zgodnie z paragrafem 10 punkt 3 podpunkt 1b Rozporządzenia Ministra Finansów Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług, poz. 1988 (zwanego dalej Rozporządzeniem)?

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze niejasność przepisów w zakresie traktowania dodatków do paliw jako paliw silnikowych:

• dodatki do paliw są produktami akcyzowymi
• dodatki do paliw nie są klasyfikowane przez ustawę o podatku akcyzowym jako paliwa silnikowe w sposób jednoznaczny, niemniej dodatki do paliw, których Wnioskodawca jest dystrybutorem nie są przeznaczone do napędu silników spalinowych.
  
  

Przyjęte dotychczas interpretacje w zakresie klasyfikacji dodatków do paliw każą traktować je jako paliwa silnikowe – co ma związek z możliwością występowania nadużyć w zakresie kontroli czy dany preparat jest tylko dodatkiem czy paliwem.

Mając na uwadze argumentację Ministerstwa w zakresie wprowadzenia przepisów wspomagających ściąganie podatków i uszczelnienia wpływów z tych podatków, Wnioskodawca uznaje za zasadną argumentację Ministerstwa, a tym samym kwalifikuje dodatki do paliw, od których odprowadzana jest akcyza, jako paliwa silnikowe – tym samym oznacza je jako produkty wrażliwe o kodzie GTU_02. Wnioskodawca swoim stanowiskiem chce potwierdzić, że jego celem nie jest unikanie odpowiedzialności z tytułu podatków, a dokonana przez Wnioskodawcę kwalifikacja ma na celu zapewnienie jak najlepszego podejścia do klasyfikacji i spełnienia założeń wprowadzonych przepisów.

Zatem w ocenie Wnioskodawcy dla dodatków do paliw, od których odprowadza się akcyzę, należy stosować oznaczenie GTU_02, zgodnie z paragrafem 10 punkt 3 podpunkt 1b Rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. 2019, poz. 1998 z późn. zm., dalej: „rozporządzenie”), plik JPK dla potrzeb VAT powinien zawierać m.in. informacje o dostawach niektórych wyrobów akcyzowych wraz z odpowiednim ich oznaczeniem.

Zgodnie z § 10 ust. 3 pkt 1 lit. b) rozporządzenia, poza danymi, o których mowa w ust. 1 i 2 ewidencja zawiera oznaczenia dotyczące towarów, o których mowa w art. 103 ust. 5aa ustawy – oznaczenie „02”.

Stosownie do art. 103 ust. 5aa ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685) w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2020 r., przepis ust. 5a stosuje się do następujących towarów:

1. benzyn lotniczych (CN 2710 12 31);
2. benzyn silnikowych (CN 2710 12 25 – z wyłączeniem benzyn lakowych i przemysłowych, CN 2710 12 41, CN 2710 12 45, CN 2710 12 49, CN 2710 12 51, CN 2710 12 59, CN 2710 12 90, CN 2207 20 00);
3. gazu płynnego (LPG) – (CN 2711 12, CN 2711 13, CN 2711 14 00, CN 2711 19 00);
4. olejów napędowych (CN 2710 19 43, CN 2710 20 11);
5. olejów opałowych (CN 2710 19 62, CN 2710 19 64, CN 2710 19 68, CN 2710 20 31, CN 2710 20 35, CN 2710 20 39, CN 2710 20 90);
6. paliw typu benzyny do silników odrzutowych (CN 2710 12 70);
7. paliw typu nafty do silników odrzutowych (CN 2710 19 21);
8. pozostałych olejów napędowych (CN 2710 19 46, CN 2710 19 47, CN 2710 19 48, CN 2710 20 15, CN 2710 20 17, CN 2710 20 19);
9. paliw ciekłych w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. z 2019 r. poz. 660 i 1527), które nie zostały ujęte w pkt 1-4 i 6-8;
10. biopaliw ciekłych w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1155, 1123, 1210 i 1527);
11. pozostałych towarów, o których mowa w art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wymienionych w załączniku nr 1 do tej ustawy, bez względu na kod CN.
    
    

Natomiast zgodnie z art. 103 ust. 5aa ustawy o podatku od towarów i usług, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2021 r.: przepis ust. 5a stosuje się do następujących towarów:

1. benzyn lotniczych (CN 2710 12 31);
2. benzyn silnikowych (CN 2710 12 25 – z wyłączeniem benzyn lakowych i przemysłowych, CN 2710 12 41, CN 2710 12 45, CN 2710 12 49, CN 2710 12 50, CN 2710 12 90, CN 2207 20 00);
3. gazu płynnego (LPG) – (CN 2711 12, CN 2711 13, CN 2711 14 00, CN 2711 19 00);
4. olejów napędowych (CN 2710 19 43, CN 2710 20 11);
5. olejów opałowych (CN 2710 19 62, CN 2710 19 66, CN 2710 19 67, CN 2710 20 32, CN 2710 20 38, CN 2710 20 90);
6. paliw typu benzyny do silników odrzutowych (CN 2710 12 70);
7. paliw typu nafty do silników odrzutowych (CN 2710 19 21);
8. pozostałych olejów napędowych (CN 2710 19 46, CN 2710 19 47, CN 2710 19 48, CN 2710 20 16, CN 2710 20 19);
9. paliw ciekłych w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. z 2019 r. poz. 660 i 1527), które nie zostały ujęte w pkt 1-4 i 6-8;
10. biopaliw ciekłych w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1155, 1123, 1210 i 1527);
11. pozostałych towarów, o których mowa w art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wymienionych w załączniku nr 1 do tej ustawy, bez względu na kod CN.
    
    

Przy czym w myśl art. 103 ust. 5ab ww. ustawy, zmiany w Nomenklaturze Scalonej (CN) nie powodują zmian opodatkowania podatkiem towarów wymienionych w ust. 5aa, jeżeli nie zostały określone w ustawie.

Z kolei art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2020 r., poz. 722 z późn. zm) stanowi, że paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług) dokonuje sprzedaży krajowej preparatów będących dodatkami do paliw (CN 2707, CN 2905 oraz CN 3811). Dodatki te są wyrobami energetycznymi, natomiast nie są przeznaczone ani używane do napędu silników spalinowych. Zainteresowany wskazał jedynie pośredni związek preparatów z napędem silników spalinowych, gdyż są one dodawane do paliwa i razem z nim spalane. Celem dodatków jest jednak usunięcie defektów paliwa, czy wyczyszczenie w układzie paliwowym, a nie napędzanie silników spalinowych. Zainteresowany sprzedając preparaty nie zaleca ich stosowania jako paliwo ze względów ekonomicznych (stosunkowo bardzo wysoka cena w porównaniu do paliwa) oraz bezpieczeństwa silnika.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii obowiązku stosowania oznaczenia GTU_02 dla sprzedaży preparatów będących dodatkami do paliw.

Punktem wyjścia w przedmiotowej sprawie jest ocena czy przedstawione we wniosku preparaty, tj. dodatki do paliw, stanowią paliwa silnikowe (art. 86 ust. 2 ustawy akcyzowej).

Jak stanowi art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.

Natomiast art. 86 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym wskazuje, które wyroby zalicza się do wyrobów energetycznych. I tak, są to wyroby:

1. objęte pozycjami CN od 1507 do 1518 00, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
2. objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715;
3. objęte pozycjami CN 2901 i 2902;
4. oznaczone kodem CN 2905 11 00, niebędące pochodzenia syntetycznego, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
5. objęte pozycją CN 3403;
6. objęte pozycją CN 3811;
7. objęte pozycją CN 3817;
8. oznaczone kodami CN: 3824 99 86, 3824 99 92, 3824 99 93, 3824 99 96, 3826 00 10 oraz 3826 00 90, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
9. pozostałe wyroby, z wyłączeniem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, o którym mowa w art. 90 ust. 1, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych – bez względu na kod CN;
10. pozostałe wyroby będące węglowodorami, z wyłączeniem torfu, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa opałowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych – bez względu na kod CN.
    
    

Wszystkie wskazane we wniosku towary są wyrobami wymienionymi w załączniku nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym i jednocześnie mieszczą się one w wyżej wymienionej definicji wyrobów energetycznych (CN 2907 – pkt 2, CN 3811 – pkt 6, CN 2905 – pkt 9).

Pozostaje więc ustalenie czy jeżeli ich przeznaczenie jest jako dodatek do paliw silnikowych mogą one stanowić także paliwo silnikowe.

W tym miejscu należy dodać, że zagadnienie dotyczące dodatków i domieszek do paliw było przedmiotem orzecznictwa TSUE. W wyroku Nr C-517/07 z dnia 18 grudnia 2008r. zostało wskazane cyt. „dodatki do paliw silnikowych (…), które są „olejami mineralnymi” (…) lub „produktami energetycznymi”(…), ale które nie są przeznaczone do wykorzystania, oferowane na sprzedaż lub wykorzystywane jako paliwo silnikowe, powinny być objęte regulacją podatkową przewidzianą przez te dyrektywy.”

Objęcie ich regulacją podatkową tak jak paliwa silnikowe nie oznacza jednocześnie, że spełniają definicję paliw silnikowych. W sprawie Nr C-275/14 z dnia 5 lutego 2015r., która dotyczy wyrobu o kodzie CN 3811, który jest wykorzystywany jako dodatek lub domieszka do paliw silnikowych Trybunał wskazał, że dodatek ten powinien być opodatkowany w stawce takiej jak paliwo silnikowe, do którego jest on dodawany. Trybunał przyjął więc, że ustawodawca Unii Europejskiej zamierzał potraktować dodatki dodawane do paliw silnikowych w taki sam sposób, jak paliwa silnikowe, niezależnie od natury tych dodatków, wyłącznie z uwagi na fakt, iż są one dodawane do tychże paliw, tak by poddać je tej samej regulacji podatkowej jak same paliwa. Nie oznacza to, że są one jednocześnie zdefiniowane jako paliwo silnikowe. Z treści cytowanej sprawy wynika, także cyt. „niemniej produkty te (dodatki do paliw), jako że same nie są paliwami silnikowymi, nie mogą być postrzegane jako przeznaczone do wykorzystania, oferowane do sprzedaży lub wykorzystywane jako paliwa silnikowe w rozumieniu art. 2 ust. 3 akapit pierwszy dyrektywy 2003/96.”

Dodatkowym argumentem jest fakt, że zarówno przepisy ustawy o podatku akcyzowym jak przepisy Dyrektywy Rady 2003/96/WE wskazują na odrębne pojęcia – paliwo silnikowe, oraz dodatki lub domieszki do paliw, choć w stosunku do dodatków lub domieszek do paliw silnikowych nie zostały one wprost zdefiniowane. Rozróżnienie tych pojęć można zauważyć zarówno w art. 86 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym jak i w treści załącznika nr 1 do ustawy (poz. 44). W pierwszym przypadku jako wyrób energetyczny zostały wskazane pozostałe wyroby (…) przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych – bez względu na kod CN. W drugim do wyrobów akcyzowych zostały zaliczone pozostałe wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe (…) albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych. Natomiast Dyrektywa w art. 2 ust. 3 akapit drugi mówi, że cyt. „oprócz podlegających opodatkowaniu produktów wymienionych w ust. 1, wszelkie produkty przeznaczone do wykorzystania, oferowane na sprzedaż lub wykorzystywane jako paliwo silnikowe, lub jako dodatek lub rozcieńczalnik do paliw silnikowych, podlegają opodatkowaniu według stawki przyjętej dla równoważnego paliwa silnikowego.”

Z powyższych względów należy uznać, że paliwami silnikowymi są wyroby, które same w sobie są przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych. Natomiast ze względu na fakt, że dodatków do paliw, które jak pisze Wnioskodawca, nie przeznacza do użycia, nie oferuje na sprzedaż, ani nie używa do napędu silników spalinowych, nie spełniają definicji z art. 86 ust. 2 ustawy jako paliwa silnikowe.

Reasumując, w przypadku sprzedaży krajowej przez Wnioskodawcę preparatów będących dodatkami do paliw nie należy stosować oznaczenia GTU_02.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać jako nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tutejszy Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Natomiast w odniesieniu do przywołanych przez Zainteresowanego orzeczeń, na ocenę prawidłowości analizowanej kwestii nie może wpłynąć powołane przez orzecznictwo, ponieważ zapadło ono w odniesieniu do indywidualnego i właściwego tylko temu orzecznictwu opisu sprawy.

W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca zaprezentowanych przez Wnioskodawcę wyroków zamyka się w obrębie spraw, dla których zostały wydane.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.