Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.155.2021.1.BD
z 27 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 marca 2021 r. (30 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka ma prawo zaliczyć wydatki poniesione na budowę Infrastruktury do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w momencie ich poniesienia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka ma prawo zaliczyć wydatki poniesione na budowę Infrastruktury do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w momencie ich poniesienia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, poprzednio (…) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k., („Spółka”, „Wnioskodawca”) zawarła przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości położonej w województwie (…) ze Spółką X („Sprzedający”).

Nieruchomość obecnie jest niezabudowana. W ramach planowanej inwestycji Spółka planuje budowę budynków logistycznych i produkcyjnych. Nieruchomość nie posiadała dostępu do urządzonej drogi publicznej.

W przedwstępnej umowie sprzedaży, Spółka oraz Sprzedający zawarły postanowienie, zgodnie z którym Spółka na własny koszt i ryzyko wybuduje drogę utwardzoną łączącą nieruchomość z drogą publiczną, zgodnie z harmonogramem i na warunkach wskazanych w umowie oraz decyzjach i postanowieniach odpowiednich organów administracyjnych („Inwestycja”).

Zgodnie z postanowieniami przedwstępnej umowy sprzedaży, strony ustaliły, że jeżeli do dnia wskazanego przez Sprzedającego Spółce, z co najmniej trzydniowym wyprzedzeniem, nie później jednak niż w dniu 21 grudnia 2020 r. („Data Ostateczna”), strony nie zawrą przyrzeczonej umowy sprzedaży, Sprzedający zobowiązał się niezwłocznie - nie później jednak niż w terminie 2 (dwóch) tygodni od Daty Ostatecznej - ustanowić własnym kosztem i staraniem, na rzecz Spółki, hipotekę na Nieruchomości w kwocie równej kosztom budowy drogi dojazdowej oraz infrastruktury wskazanej w umowie i rzeczywiście poniesionym kosztom przez Spółkę. W takim przypadku Sprzedający niezwłocznie zwróci koszty poniesione przez Spółkę z ceny sprzedaży nieruchomości (lub jej części) uzyskanej w przypadku przeniesienia przez Sprzedającego własności nieruchomości lub jej części na rzecz osoby trzeciej. Alternatywnie Sprzedający zwróci koszty Spółce niezwłocznie jeżeli obecni udziałowcy Sprzedającego przeniosą (pośrednio lub bezpośrednio) 100% udziałów w kapitale zakładowym Sprzedającego na nową osobę trzecią, nie będącą osobą powiązaną z obecnymi wspólnikami Sprzedającego.

W wykonaniu zobowiązania Spółki dotyczącego wybudowania drogi utwardzonej, Spółka i Sprzedający zawarły z Gminą (…) umowę o realizacji inwestycji drogowej w związanej z inwestycją niedrogową w trybie art. 16 ustawy o drogach publicznych, której przedmiotem było ustalenie zakresu i szczegółowych warunków budowy drogi publicznej (gminnej) położonej częściowo na nieruchomości będącej przedmiotem przedwstępnej umowy sprzedaży, a częściowo na nieruchomości należącej do Gminy (…). Spółka zobowiązała się do wybudowania drogi we własnym imieniu, własnym staraniem i na własny koszt, a następnie do przekazania zrealizowanej drogi na rzecz Gminy. Jednocześnie Sprzedający ma przekazać gminie nieodpłatnie cześć nieruchomości, na której powstała droga.

Budowa drogi jest niezbędna w celu realizacji inwestycji oraz zapewnienia dostępu do drogi publicznej, gdyż droga zapewnia dojazd do nieruchomości i jest częścią elementów infrastruktury, które znajdują się wprawdzie poza planowanymi wznoszonymi budynkami, ale umożliwiają ich prawidłową eksploatację. Co istotne przedmiotowa droga będzie wykorzystywana przez Wnioskującego podczas realizacji Inwestycji i służyć będzie jako droga dojazdowa do poszczególnych etapów budowy, bez której nie byłoby możliwie dowiezienie materiałów budowlanych, czy zmechanizowanego sprzętu budowlanego na teren poszczególnych etapów przedmiotowej Inwestycji. Nadto, wskazać należy, iż bez realizacji inwestycji drogowej Spółka nie byłaby uprawniona do wystąpienia i uzyskania pozwolenia na budowę dla planowej inwestycji. Inwestycja z uwagi na swój rozmiar jest rozłożona w czasie i składa się z kilku etapów, poprzez co jej realizacja zaplanowana została na kilka lat.

Budowa drogi została wykonana zgodnie z projektem budowlanym. Zakończenie prac zostało zgłoszone do właściwego Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Gmina (…) i Spółka podpisały protokół z odbioru technicznego drogi, protokół przekazania dokumentacji powykonawczej Gminie (…) i protokół przekazania środka trwałego do Gminy (…). W zamian za wykonanie drogi, Gmina (…) zobowiązała się do nieodpłatnego przejęcia od Sprzedającego własności części działek, na których realizowana była inwestycja drogowa oraz do poniesienia związanych z tym kosztów notarialnych i sądowych.

W związku z powyższym opisem zadano pytania:

1. Czy Spółka ma prawo zaliczyć wydatki poniesione na budowę Infrastruktury do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w dacie ich poniesienia?
2. Czy w przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie 1, koszty na budowę infrastruktury będą potrącalne dla Spółki w momencie ich poniesienia?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Spółki, Spółka ma prawo zaliczyć wydatki poniesione na Inwestycje do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem, by dany wydatek podatnik mógł uznać za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, spełnione muszą być następujące przesłanki, tj. wydatek:

• został poniesiony przez podatnika, tzn. jest on definitywny (rzeczywisty), co oznacza, że musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W ocenie Wnioskodawcy, w rozpatrywanym przypadku spełniony będzie warunek poniesienia wydatków z zasobów majątkowych podatnika. W szczególności, to Spółka dokona nabycia prac budowlanych składających się na Inwestycje.

W świetle powyższego, należy mieć na uwadze, że możliwość realizacji przez Spółkę Inwestycji jest uzależniona od wybudowania przez nią infrastruktury, tym samym wydatki te bezsprzecznie będą miały związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Brak wybudowania przez Spółkę infrastruktury uniemożliwiłby jej bowiem realizację Inwestycji, stanowiącej dla Spółki źródło przychodów z tytułu wynajmu lub ewentualnej sprzedaży w przyszłości.

Końcowo, Spółka pragnie podnieść, że w jej ocenie, przedmiotowe wydatki na Inwestycje nie będą podlegały wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów z uwagi na art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, tj. jako wydatki na nabycie lub wytworzenie środków trwałych, które powinny podlegać amortyzacji.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki poniesione przez Spółkę na budowę Infrastruktury dodatkowej będą mogły zostać zaliczone przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. W przypadku Wnioskodawcy, wybudowanie drogi jest konieczne w celu uzyskania przychodu z inwestycji. Bez wybudowania drogi nie będzie można prawidłowo (lub w ogóle) korzystać z inwestycji, zatem mamy tu wydatek co do zasady poniesiony w celu uzyskania przychodu.

Warto wskazać, że „(...) brak jest podstaw do uznania kosztów poniesionych przez Spółkę w związku z przebudową drogi za tzw. inwestycję w obcym środku trwałym w rozumieniu art. 16a ust. 2 pkt 1 updop, ponieważ Spółka nie będzie dysponowała żadnym tytułem prawnym (wynikającym np. z umowy najmu lub dzierżawy) w odniesieniu do drogi publicznej będącej przedmiotem przebudowy. Wobec tego, zdaniem Spółki, skoro poniesione przez nią w przyszłości wydatki nie stanowią środka trwałego Spółki, ani inwestycji w obcym środku trwałym, nie mogą być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych. Należy je zatem kwalifikować jako koszty pośrednie, gdyż nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przez Spółkę przychodach, ale ich poniesienie ma wpływ na ich uzyskanie. Wydatki te powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4d updop w dacie ich poniesienia”. (Interpretacja indywidualna Izby Skarbowej w Katowicach z 3 listopada 2015 r. IBPB-1-2/4510-421/15/AK).

Ad. 2

Zdaniem Spółki, ponoszone przez nią koszty infrastruktury będą potrącalne w momencie poniesienia.

Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów regulują przepisy art. 15 ust. 4, ust. 4a-4d ustawy o CIT. W świetle tych przepisów, data potrącalności kosztów zależy od charakteru powiązania tych kosztów z przychodem podatkowym. Stosownie do art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośrednio odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie. Jak stanowi art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu, w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na wybudowanie infrastruktury będą miały pośredni związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością, gdyż będą miały na celu zapewnienie dostępu do drogi publicznej dla terenów inwestycyjnych, na których to terenach Wnioskodawca realizuje przedsięwzięcie. Tym samym, przedmiotowe wydatki stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów potrącalne w dacie ich poniesienia, stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

I tak, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Tym samym, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim, a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości ze Spółką X. Nieruchomość nie posiada dostępu do drogi publicznej. W ramach planowanej Inwestycji Wnioskodawca planuje budowę budynków logistycznych i produkcyjnych. W przedwstępnej umowie zawarto porozumienie, zgodnie z którym Spółka na własny koszt wybuduje drogę łączącą nieruchomość z drogą publiczną. W związku z realizacją ww. Inwestycji Spółka i Sprzedający zawarli z Gminą umowę o realizację inwestycji drogowej. Nowo powstała droga wybudowana będzie częściowo na nieruchomości będącej przedmiotem przedwstępnej umowy sprzedaży, a częściowo na nieruchomości należącej do Gminy. Spółka zobowiązała się do wybudowania drogi we własnym imieniu i na własny koszt, a następnie do przekazania zrealizowanej inwestycji drogowej na rzecz Gminy. Jednocześnie Sprzedający ma przekazać Gminie nieodpłatnie część nieruchomości, na której powstała droga. Następnie Gmina i Spółka podpisały protokół odbioru technicznego drogi, a w zamian za wykonanie drogi Gmina zobowiązała się do nieodpłatnego przejęcia od Sprzedającego własności części działek, na których realizowana była inwestycja drogowa.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia ustalenia, czy wydatki poniesione na budowę infrastruktury Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Odnosząc powyższe do ww. przepisów prawa wskazać należy, że nakłady poniesione na budowę drogi, która następnie zostanie przekazana nieodpłatnie Gminie, pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z możliwością osiągania przychodów z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę, jak i zachowania źródła przychodów i jego zabezpieczenia. Tym samym, przedmiotowe wydatki spełniać będą przedstawione powyżej warunki i Wnioskodawca może zaliczyć je w ciężar kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Poniesienie tych wydatków spowoduje bowiem, że realizowany będzie bezpośredni cel gospodarczy Spółki, tj. uzyskanie przychodów z tytułu planowanej inwestycji.

Z kolei, dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. Koszty podatkowe na gruncie ustawy o CIT można podzielić na:

• koszty bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4-4c ustawy o CIT), oraz
• koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4d ustawy o CIT).
  
  

Za koszty bezpośrednie uznaje się te wydatki, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła i są one niezbędne dla osiągnięcia przychodu(tj. są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów). Natomiast koszty pośrednie stanowią te wydatki, które ponoszone są w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, tj. wydatki na funkcjonowanie przedsiębiorstwa, związane z całokształtem działalności. Co do zasady, kosztów takich nie można przypisać konkretnym przychodom, jak również ocenić szczegółowo stopnia ich wpływu na uzyskanie przychodów.

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy o CIT).

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że poniesione przez Wnioskodawcę wydatki (nakłady) na budowę drogi, która zostanie po wybudowaniu przekazana nieodpłatnie Gminie, mają pośredni związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością (nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przez Spółkę przychodach, ale ich poniesienie jest warunkiem ich uzyskania). Tym samym, przedmiotowe wydatki stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów potrącalne w dacie ich poniesienia, stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące ustalenia, czy wydatki poniesione na budowę infrastruktury Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.