Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.128.2021.2.AB
z 27 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 3 lutego 2021 r. (data wpływu 16 lutego 2021r.), uzupełnionym pismem z 26 kwietnia 2021 r. (data wpływu 29 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe – w zakresie braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności,
• prawidłowe – w zakresie braku oznaczenia faktur sprzedaży kodem identyfikującym w ewidencji JPK_VAT.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2021 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

• braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności,
• braku oznaczenia faktur sprzedaży kodem identyfikującym w ewidencji JPK_VAT.
  
  

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 kwietnia 2021 r. (data wpływu 29 kwietnia 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 14 kwietnia 2021 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.128.2021.1.AB.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Sp. z o.o. (zwana dalej Spółką) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek (PKD 45.11.Z), ich konserwacja i naprawa (PKD 45.20.Z), sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 45.31.Z), sprzedaż detaliczna części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 45.32.Z), sprzedaż hurtowa i detaliczna motocykli, ich naprawa i konserwacja oraz sprzedaż hurtowa i detaliczna części i akcesoriów do nich (PKD 45.40.Z). Ponadto spółka prowadzi działalność obejmującą m.in. działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych (PKD 66.22.Z), wynajem i dzierżawę samochodów osobowych i furgonetek (PKD 77.11.Z), leasing finansowy (PKD 64.91.Z), pozostałą działalność wspomagającą usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych (PKD 66.19.Z).

Na podstawie zawartej umowy dealerskiej z firmą (…), w oparciu o którą, Spółka została ustanowiona autoryzowanym dealerem (sprzedawcą) w zakresie m.in. sprzedaży pojazdów samochodowych i motocykli marki (…) oraz autoryzowanym serwisem mechaniczno - blacharskim, Spółka nabywa od firmy (…) pojazdy oraz części do nich w celu dalszej odsprzedaży, a także świadczy usługi w zakresie naprawy pojazdów mechanicznych.

W oparciu o wspomnianą wyżej umowę dealerską, Spółka dokonuje również zakupów części i akcesoriów do pojazdów samochodowych i motocykli - w tym towarów wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2019r., poz. 1520, ze zm.), zwanej dalej Ustawą, które są przeznaczone do:

• dalszej bezpośredniej odsprzedaży,
• konserwacji i naprawy pojazdów zastępczych, testowych, środków trwałych użytkowanych na potrzeby prowadzonej przez Spółkę działalności,
• konserwacji i napraw pojazdów samochodowych i motocykli - zleconych przez Klientów Spółki,
• montażu - jako doposażenie samochodów i motocykli nowych i używanych, nabytych celem dalszej odsprzedaży Klientom (np. alarmy, haki holownicze, bagażniki dachowe, dywaniki, czujniki parkowania itp.).
  
  

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka, świadczy również usługi serwisowe w zakresie napraw i konserwacji pojazdów mechanicznych i motocykli. W skład świadczonych usług serwisowych wchodzą użyte materiały oraz robocizna. Materiały to części i akcesoria do pojazdów samochodowych wymienione w załączniku nr 15 do ustawy o VAT. Sprzedaż wyżej wymienionych usług jest dokumentowana fakturami, na których w osobnych pozycjach wyszczególniona jest wartość robocizny i wartość materiałów. Ze względu na zachowanie gwarancji obejmującej zużyte do naprawy części oraz wymogi audytorskie nakładane na Spółkę jako autoryzowanego Dealera - faktury sprzedaży wystawiane na Klientów, wskazują oddzielnie kwotę sprzedaży dla każdej z zużytej do naprawy części. Podatnik nadmienia, że Klient fizycznie nie dokonuje osobnego zakupu części i robocizny, a usługa świadczona przez Dealera jest usługą kompleksową, w której skład wchodzi m.in. zamówienie niezbędnych komponentów do naprawy, pobranie materiałów z działu sprzedaży części na podstawie dokumentu wewnętrznego, przekazanie ich na dział serwisu i dokonanie sprzedaży.

Wszystkie te czynności dokonywane są przez pracowników zatrudnionych w Spółce, a klient nie uczestniczy fizycznie w tym procesie.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy, w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy - faktura taka powinna zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”.

Obowiązek stosowania mechanizmu podzielonej płatności dotyczy wyłącznie dostaw na rzecz podatników towarów lub świadczonych usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy. Jednocześnie mechanizm podzielonej płatności funkcjonuje dobrowolnie na pozostałe towary i usługi. Mechanizm podzielonej płatności oparty został o system bankowy i polega na tym, że:

• zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
• zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.
  
  

Środki zgromadzone na odrębnym rachunku VAT pozostają własnością podatnika i może on korzystać z tych środków. Zgodnie jednak z art. 62b ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2018, poz. 2187, ze zm.) środki zgromadzone na rachunku VAT mogą być wykorzystane tylko na określone cele. Mechanizm ten zapobiega wyłudzeniom VAT przez tzw. znikających podatników i jednocześnie zapewnia ochronę dla nabywcy towaru lub usługi, gwarantując mu bezpieczeństwo podatkowe transakcji, natomiast - jednocześnie, „środki zablokowane” na rachunku VAT, mogą powodować utratę płynności finansowej.

Dodatkowo zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju, z dnia 15 października 2019 roku - § 10, ust.3. pkt 1 i 2, (Dz.U. z 2019, poz. 1988), zwanego dalej Rozporządzeniem, ewidencja w zakresie podatku od towarów i usług, powinna zawierać oznaczenia:

1. dostawy:
   
   1. napojów alkoholowych - alkoholu etylowego, piwa, wina, napojów fermentowanych i wyrobów pośrednich, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym - oznaczenie „01”,
   2. towarów, o których mowa w art. 103 ust. 5aa ustawy - oznaczenie „02”,
   3. oleju opałowego w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym oraz olejów smarowych, pozostałych olejów o kodach CN od 2710 19 71 do 2710 19 99, z wyłączeniem wyrobów o kodzie CN 2710 19 85 (oleje białe, parafina ciekła) oraz smarów plastycznych zaliczanych do kodu CN 2710 19 99, olejów smarowych o kodzie CN 2710 20 90, preparatów smarowych objętych pozycją CN 3403, z wyłączeniem smarów plastycznych objętych tą pozycją - oznaczenie „03”,
   4. wyrobów tytoniowych, suszu tytoniowego, płynu do papierosów elektronicznych i wyrobów nowatorskich, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym - oznaczenie „04”,
   5. odpadów - wyłącznie określonych w poz. 79-91 załącznika nr 15 do ustawy - oznaczenie „05”,
   6. urządzeń elektronicznych oraz części i materiałów do nich, wyłącznie określonych w poz. 7-9, 59- 63, 65, 66, 69 i 94-96 załącznika nr 15 do ustawy - oznaczenie „06”,
   7. pojazdów oraz części samochodowych o kodach wyłącznie CN 8701-8708 oraz CN 8708 10 - oznaczenie „07”,
   8. metali szlachetnych oraz nieszlachetnych - wyłącznie określonych w poz. 1-3 załącznika nr 12 do ustawy oraz w poz. 12-25, 33-40, 45, 46, 56 i 78 załącznika nr 15 do ustawy - oznaczenie „08”,
   9. leków oraz wyrobów medycznych - produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, objętych obowiązkiem zgłoszenia, o którym mowa w art. 37av ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 499, ze zm.) - oznaczenie „09”,
   10. budynków, budowli i gruntów - oznaczenie „10”;
2. świadczenia usług:
   
   1. w zakresie przenoszenia uprawnień do emisji gazów cieplarnianych, o których mowa w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1201 i 2538 oraz z 2019 r. poz. 730, 1501 i 1532) - oznaczenie „11”,
   2. o charakterze niematerialnym - wyłącznie: doradczych, księgowych, prawnych, zarządczych, szkoleniowych, marketingowych, firm centralnych (head offices), reklamowych, badania rynku i opinii publicznej, w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych - oznaczenie „12",
   3. transportowych i gospodarki magazynowej - Sekcja H PKWiU 2015 symbol ex 49.4 ex 52.1 - oznaczenie „13".
   
   
   
   

Pismem z 26 kwietnia 2021 r. Spółka uzupełnił opis sprawy następująco:

1. Usługi serwisowe opisane we wniosku, będące przedmiotem zapytania nr 1 i 2 oznaczone są symbolem PKWiU 45.20.1 - usługi konserwacji i naprawy samochodów osobowych i furgonetek oraz 45.40.5 – usługi konserwacji i naprawy motocykli, włączając motorowery.
   
2. Przedmiot zapytania nr 2 obejmuje świadczenie przez Spółkę usług o charakterze materialnym - blacharskich, serwisowych, doposażenia aut.
   
3. Spółka świadczy na rzecz klienta kompleksową usługę serwisowania pojazdu obejmującą również wymianę części.
   
4. Z punktu widzenia klienta przedmiotem nabycia jest świadczenie usług.
   
5. Wynagrodzenie za wykonane czynności skalkulowane jest w oparciu o koszt zakupionych przez Spółkę części, powiększony o marżę oraz podatek VAT należy oraz koszt roboczogodzin przepracowanych przez poszczególnych pracowników, powiększony o podatek VAT. Cena obejmuje całość świadczenia.
   
6. Czynności wykonania serwisowania pojazdu są ze sobą ściśle powiązane i tworzą jedną całość.
   
7. Świadczeniem głównym wykonywanych czynności jest wykonanie usługi, bowiem klient dokonując zgłoszenia serwisowego oczekuje wykonania naprawy pojazdu, wymiany konkretnej części, elementu pojazdu, a nie dostawy danego towaru.
   
8. Wszystkie czynności związane z wykonaniem umowy prowadzą do realizacji określonego celu, tj. do wykonania świadczenia głównego.
   
9. Towar wykazany na fakturze jest zużyty w ramach świadczonej usługi, a tj. powiększa koszt wykonanej usługi serwisowania pojazdu.
   
10. Nabywcami usług serwisowania pojazdów są zarówno podatnicy, o których mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, jak i osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.
    
11. Faktury dokumentujące sprzedaż, wystawiane na rzecz podatników opiewają na kwoty należności ogółem brutto do kwoty 15 000 zł, powyżej 15 000 zł oraz na jej równowartość.
    
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy będzie mieć zastosowanie do wystawianych przez Spółkę na rzecz podatnika faktur za kompleksowe usługi serwisowe obejmujące zarówno robociznę jak i materiały (części i akcesoria), także te wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, wykazane jako osobne pozycje na fakturze - jeżeli wartość takiej faktury przekroczy kwotę 15.000,00 zł?
2. Czy § 10, ust. 3, pkt 1 Rozporządzenia będzie miał zastosowanie do wystawianych przez Spółkę na rzecz nabywców (Podatników oraz osoby fizyczne), faktur za kompleksowe usługi serwisowe obejmujące zarówno osobną pozycję robocizny i materiałów (części i akcesoria), które literalnie podlegają pod oznaczenie GTU, ale nigdy nie są fizycznie nabywane przez nabywcę, a jedynie zamontowane w doposażonych/naprawianych pojazdach mechanicznych.
   
   

Stanowisko Spółki:

Ad. 1

Analizując przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, przepisy aktów wykonawczych oraz innych ustaw. Spółka wskazuje, iż:

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie zaś z treścią art. 7 ust. 1 Ustawy - przez dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1. rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Na podstawie art. 2 pkt 22 Ustawy - przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 6 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do treści art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 106 ustawy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczenia i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b ustawy.

Stosownie do treści art. 106b ust 1 ustawy - podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

• sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług o których mowa w art. 106a pkt 2 dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem,
• sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1,
• wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1,
• otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
  
  

Zgodnie zaś z treścią art. 2 pkt 31 ustawy, ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o fakturze - rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Stosownie do treści art. 106g ust. 1 ustawy - faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Zakres informacji jakie powinna zawierać faktura, wskazuje art. 106e ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 106e ust. 1 pkt 18a, w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy - faktura powinna zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że obowiązek wystawiania faktur z adnotacją „mechanizm podzielonej płatności” będzie istnieć jeżeli łącznie spełnione będą następujące warunki, tj. faktura

• czynności będą dokonywane na rzecz podatnika.
• będzie dokumentować dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w dodawanym załączniku nr 15 do ustawy,
• będzie wystawiana na kwotę należności ogółem (kwotę brutto) przekraczającą 15 000 zł (art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców)
  
  

W myśl art. 106e ust. 12 i 13 ustawy, w przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 1 pkt 18a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno- skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na tej fakturze. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się przepisu ust. 12 nie stosuje się, jeżeli zapłata kwoty odpowiadającej kwocie podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na fakturze, została dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Zgodnie z art. 108a ust. 1 ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Na mocy art. 108a ust. 1a ustawy, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi, wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności Stosownie do treści art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15.000 zł, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Z kolei art. 108a ust. 1b ustawy mówi, że podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Zgodnie zaś z art. 106a ust. 1c, przepisy ust. 1 -1 b stosuje się odpowiednio do płatności o których mowa w art. 19a ust. 8. W takim przypadku w komunikacie przelewu, o którym mowa w ust. 3, podatnik w miejsce informacji, o której mowa w ust. 3 pkt 3, wpisuje wyraz „zaliczka”.

Z art. 108a ust. 1e ustawy wynika, że przepisów ust. 1a i 1b nie stosuje się w przypadku dokonywania płatności kwoty należności wynikającej z faktury dokumentującej transakcje realizowane w wykonaniu umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz.U. z 2019 r. poz. 1445 i 1572), jeżeli podmiot, na dzień dokonania dostawy był partnerem prywatnym, z którym podmiot publiczny zawarł umowę o partnerstwie publiczno-prywatnym, lub jednoosobową spółką partnera prywatnego albo spółką kapitałową, której jedynymi wspólnikami są partnerzy prywatni, z którą podmiot publiczny zawarł umowę o partnerstwie publiczno-prywatnym. Warto wspomnieć, że wyłączeni z obowiązku zamieszczenia informacji „mechanizm podzielonej płatności” - są podatnicy korzystający ze zwolnienia podmiotowego, gdyż zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. 2013, poz. 1485) podatnicy ci na wystawianych fakturach zamieszczają wyłącznie datę wystawienia, numer kolejny, imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy, nazwę (rodzaj) towaru lub usługi, miarę i ilość (liczbę) dostarczanych towarów lub zakres wykonanych usług, cenę jednostkową towaru lub usługi oraz kwotę należności ogółem (§ 3 pkt 3). Nie mają zatem obowiązku zamieszczania na wystawianych fakturach informacji „mechanizm podzielonej płatności”. Należy również podkreślić, że na wystawianych przez tych podatników fakturach nie wykazuje się kwot podatku, zatem nie ma możliwości uregulowania takiej faktury w ramach mechanizmu podzielonej płatności.

Należy zwrócić uwagę, że art. 108a ustala ustawy wprowadza obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury, w którą wartość sprzedaży brutto przekracza 15 000 zł i faktura ta obejmuje swym zakresem towary lub usługi wskazane w załączniku nr 15 do ustawy.

Nie mniej jednak, nadal funkcjonuje dobrowolny system podzielonej płatności na pozostałe towary i usługi, który został wprowadzony do polskiego systemu prawnego ustawą z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 62, ze zm.).

Tym samym faktura, w której w pozycjach nazwa towaru/usługi zostałyby wykazane odrębne pozycje, nie powinna zawierać, mimo że jej wartość przekraczać będzie 15.000,00 zł.

Ad. 2 .

Odnosząc się do analizy przepisów przytoczonych w ad. 1 oraz Rozporządzenia z dnia 15 Października 2019 roku - § 10 ust. 3 pkt 1 i 2 Podatnik stwierdza, że nie zachodzi przesłanka do oznaczania w ewidencji JPK faktur za usługi serwisowe/blacharskie/doposażenia aut kodami GTU, ponieważ mimo wymienionych w osobnych pozycjach faktury, montowanych/ wymienianych części, koszt jakim obciążany jest klient jest to koszt usługi kompleksowej, wyświadczonej przez serwis. Natomiast w przypadku nabywcy, prowadzącego działalność gospodarczą, nie zachodzi przesłanka do wykazywania części/materiałów z faktury jako towarów handlowych, przeznaczonych do dalszej odsprzedaży, nie doszło bowiem do fizycznego wydania ich z magazynu do rąk własnych klienta, całość transakcji przekazania towarów/materiałów z magazynu na halę serwisową, odbywa się bowiem w obiegu wewnętrznym, bez udziału nabywcy.

Dodatkowo usługi serwisowe i naprawcze nie należą do usług niematerialnych, wymienionych w pkt 2, które są oznaczane kodem GTU. A zatem w związku ze świadczeniem takich usług, nie należy stosować kodu GTU_12 , ani żadnego innego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami natomiast są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemiejącej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Regulacje dotyczące mechanizmu podzielonej płatności zawarte zostały w ustawie z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 62), która wprowadziła z dniem 1 lipca 2018 r. m.in. nowy blok przepisów zawartych w rozdziale 1a w art. 108a-108d ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, ze zm.).

Ustawą z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z dnia 13 września 2019 r., poz. 1751) z dniem 1 listopada 2019 r. wprowadzono m.in. nowy blok przepisów zawartych w rozdziale 1a w art. 108a-108e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018, poz. 2174, ze zm.).

Zgodnie z art. 108a ust. 1 ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Natomiast w myśl art. 108a ust. 1a ustawy, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem przekracza kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności. Do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania.

Podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (art. 108a ust. 1b ustawy).

Zgodnie z art. 108a ust. 2 ustawy – zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

1. zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
2. zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.
   
   

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Na mocy art. 106g ust. 1 ustawy – faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Zakres informacji jakie powinna zawierać faktura, wskazany został w art. 106e ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy, w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem przekracza kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy - wyrazy "mechanizm podzielonej płatności", przy czym do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania.

Stosownie do art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r., poz. 162) dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
   
   

Załącznik nr 15 do ustawy – stanowiący „Wykaz towarów i usług, o których mowa w art. 105a ust. 1, art. 106e ust. 1 pkt 18a, art. 108a ust. 1a oraz art. 108e ustawy” – zawiera zamkniętą listę towarów i usług, w przypadku których faktura dokumentująca ich dostawę lub świadczenie musi zawierać adnotację „mechanizm podzielonej płatności”.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że obowiązek wystawiania faktur z adnotacją „mechanizm podzielonej płatności” będzie istnieć, jeżeli łącznie spełnione będą trzy warunki, tj. faktura:

1. będzie wystawiana na kwotę należności ogółem (kwotę brutto) przekraczającą 15 000 zł lub jej równowartość (art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców);
2. będzie dokumentować dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy;
3. czynności będą dokonywane na rzecz podatnika.
   
   

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że na podstawie zawartej umowy dealerskiej z firmą (…), w oparciu o którą, Spółka została ustanowiona autoryzowanym dealerem (sprzedawcą) w zakresie m.in. sprzedaży pojazdów samochodowych i motocykli marki (…) oraz autoryzowanym serwisem mechaniczno - blacharskim, Spółka nabywa od firmy (…) pojazdy oraz części do nich w celu dalszej odsprzedaży, a także świadczy usługi w zakresie naprawy pojazdów mechanicznych.

W oparciu o umowę dealerską, Spółka dokonuje również zakupów części i akcesoriów do pojazdów samochodowych i motocykli - w tym towarów wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o podatku od towarów i usług, które są przeznaczone do:

• dalszej bezpośredniej odsprzedaży,
• konserwacji i naprawy pojazdów zastępczych, testowych, środków trwałych użytkowanych na potrzeby prowadzonej przez Spółkę działalności,
• konserwacji i napraw pojazdów samochodowych - zleconych przez Klientów Spółki,
• montażu - jako doposażenie samochodów nowych i używanych, nabytych celem dalszej odsprzedaży Klientom (np. alarmy, haki holownicze, bagażniki dachowe, dywaniki, czujniki parkowania itp.).
  
  

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka, świadczy również usługi serwisowe w zakresie napraw i konserwacji pojazdów mechanicznych i motocykli. W skład świadczonych usług serwisowych/blacharskich wchodzą użyte materiały oraz robocizna. Materiały to części i akcesoria do pojazdów samochodowych wymienione w załączniku nr 15 do ustawy o VAT. Sprzedaż wyżej wymienionych usług jest dokumentowana fakturami, na których w osobnych pozycjach wyszczególniona jest wartość robocizny i wartość materiałów. Ze względu na zachowanie gwarancji obejmującej zużyte do naprawy części oraz wymogi audytorskie nakładane na Spółkę jako autoryzowanego Dealera - faktury sprzedaży wystawiane na Klientów, wskazują oddzielnie kwotę sprzedaży dla każdej z zużytej do naprawy części. Klient fizycznie nie dokonuje osobnego zakupu części i robocizny, a usługa świadczona przez Dealera jest usługą kompleksową, w której skład wchodzi m.in. zamówienie niezbędnych komponentów do naprawy, pobranie materiałów z działu sprzedaży części na podstawie dokumentu wewnętrznego, przekazanie ich na dział serwisu i dokonanie sprzedaży. Wszystkie te czynności dokonywane są przez pracowników zatrudnionych w Spółce, a klient nie uczestniczy fizycznie w tym procesie.

Usługi serwisowe opisane we wniosku, będące przedmiotem zapytania nr 1 i 2 oznaczone są symbolem PKWiU 45.20.1 - usługi konserwacji i naprawy samochodów osobowych i furgonetek oraz 45.40.5 – usługi konserwacji i naprawy motocykli, włączając motorowery.

Spółka świadczy na rzecz klienta kompleksową usługę serwisowania pojazdu obejmującą również wymianę części. Z punktu widzenia klienta przedmiotem nabycia jest świadczenie usług. Wynagrodzenie za wykonane czynności skalkulowane jest w oparciu o koszt zakupionych przez Spółkę części, powiększony o marżę oraz podatek VAT należy oraz koszt roboczogodzin przepracowanych przez poszczególnych pracowników, powiększony o podatek VAT. Cena obejmuje całość świadczenia. Czynności wykonania serwisowania pojazdu są ze sobą ściśle powiązane i tworzą jedną całość. Świadczeniem głównym wykonywanych czynności jest wykonanie usługi, bowiem klient dokonując zgłoszenia serwisowego oczekuje wykonania naprawy pojazdu, wymiany konkretnej części, elementu pojazdu, a nie dostawy danego towaru. Towar wykazany na fakturze jest zużyty w ramach świadczonej usługi, a tj. powiększa koszt wykonanej usługi serwisowania pojazdu. Nabywcami usług serwisowania pojazdów są zarówno podatnicy, o których mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, jak i osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Faktury dokumentujące sprzedaż, wystawiane na rzecz podatników opiewają na kwoty należności ogółem brutto do kwoty 15 000 zł, powyżej 15 000 zł oraz na jej równowartość.

Przedmiotem wątpliwości Spółki jest kwestia, czy zobowiązana jest ona do oznaczania opisanych wyżej faktur symbolem „metoda podzielonej płatności” w sytuacji, gdy faktura ta dotyczy wykonanej kompleksowej usługi serwisowej obejmującej zarówno robociznę jak i materiały (części i akcesoria), także te wymienione w załączniku nr 15 do ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy, należy z niego przyjąć, że jak wskazała Spółka – w analizowanym przypadku realizuje świadczenie polegające na wykonaniu kompleksowej usługi serwisowej pojazdów. Spółka wskazała, że usługi serwisowe pojazdów wymienione we wniosku oznaczone są symbolem PKWiU 45.20.1 – Usługi konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych i furgonetek oraz 45.40.5 – usługi konserwacji i naprawy motocykli, włączając motorowery. Jak wynika z opisu sprawy Spółka świadczy na rzecz klienta usługę serwisową pojazdu, a nie usługę sprzedaży części samochodowych. Klient nabywa usługę serwisową pojazdu. Wynagrodzenie za wykonane czynności serwisowe pojazdu skalkulowane jest w oparciu o koszt zakupionych przez Spółkę części, powiększony o marżę oraz podatek VAT należny oraz koszt roboczogodzin przepracowanych przez poszczególnych pracowników, powiększony o podatek VAT. Cena obejmuje całość świadczenia. Czynności wykonania serwisowania pojazdu tworzą z punktu widzenia nabywcy jedną całość. Świadczeniem głównym wykonanych czynności jest usługa, bowiem Klient dokonując zgłoszenia serwisowego oczekuje wykonania naprawy pojazdu. Wszystkie czynności związane z wykonaniem umowy prowadzą do realizacji określonego celu tj. świadczenia głównego.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

W myśl art. 106a pkt 1 ustawy – przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Zgodnie z art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1.

Na podstawie art. 106e ust. 1, faktura powinna zawierać m.in.:

1. datę wystawienia;
   
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem;
    
16. (…).
    
    

Z powyższych uregulowań wynika, że faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie określonej transakcji sprzedaży, a ustawodawca określił, w jakich okolicznościach należy ją wystawić. Przede wszystkim, wystawiane przez podatników podatku od towarów i usług faktury VAT muszą dokumentować wykonanie przez nich czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. dostawy towarów lub świadczenia usług.

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub świadczenia usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Zatem, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Jak zostało wskazane we wniosku, w niniejszej sytuacji mamy do czynienia z kompleksową usługą – serwisowania pojazdów, natomiast pozostałe czynności, tj. nabyte towary i usługi stanowią dodatkowe elementy niezbędne do wykonania przez Spółkę sprzedaży tej usługi na rzecz klienta.

Zatem w kwestii dokumentowania przedmiotowego świadczenia na fakturze, należy zauważyć, że treść art. 106e ust. 1 ustawy określa, jakie elementy powinna zawierać faktura. Są to elementy obligatoryjne, których podanie ma przede wszystkim cel fiskalny. Służą one bowiem do prawidłowego zidentyfikowania dla celów podatkowych strony podmiotowej danej transakcji, rodzaju transakcji, jak również wartości służących do określenia w kwotach bezwzględnych wysokości zobowiązania podatkowego. Podmiot zobowiązany do wystawienia faktury powinien precyzyjnie określić rodzaj „fakturowanej” czynności, tj. podać nazwę (rodzaj) towaru lub usługi. Źródłem tego obowiązku jest aktualnie art. 106e ust. 1 pkt 7 ustawy. Z treści ww. przepisu wynika jednoznacznie, że faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi.

Wobec powyższego, na fakturze dokumentującej sprzedaż, o której mowa we wniosku – a precyzyjniej rzecz ujmując, w tej jej części, która odzwierciedla elementy obligatoryjne w świetle przepisów prawa – powinna widnieć kompleksowa usługa serwisowania pojazdów, a nie poszczególne elementy tego świadczenia.

Ustawodawca nie zabrania umieszczania na fakturze dodatkowych informacji. Zatem nic nie stoi na przeszkodzie, aby – po wypełnieniu obowiązków nałożonych przez obowiązujące przepisy prawa podatkowego – Spółka mogła, zamieścić w części informacyjnej faktury dodatkowe informacje. W konsekwencji należy stwierdzić, że skoro przepisy ustawy określają minimalny zakres danych, jakie powinna zawierać faktura i nie nakładają ograniczeń w zakresie umieszczania dodatkowych danych identyfikujących dostawców, nabywców, czy też innych danych, które wystawca uzna za stosowne, Spółka może zamieścić na wystawionych fakturach informacje dodatkowe, dotyczące rozliczenia transakcji.

W tym miejscu należy wskazać, że obowiązek bezwzględnego stosowania mechanizmu podzielonej płatności wprowadzony przepisami obowiązującymi od dnia 1 listopada 2019 r. dotyczy wyłącznie konkretnych towarów i usług enumeratywnie wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy. Podkreślenia wymaga, że zapis art. 108a ust. 1a ustawy, wprowadza obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury dokumentującej czynności na rzecz podatnika, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty.

Jak wynika z powołanych przepisów faktura dotycząca transakcji objętej obligatoryjnym mechanizmem podzielonej płatności powinna zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”. Oznaczenie takie stanowi informację dla nabywcy, że dana faktura, z uwagi na przedmiot transakcji, jak i kwotę, powinna zostać zapłacona z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Należy zwrócić uwagę, że skoro przedmiotem sprzedaży jest wyłącznie kompleksowa usługa, to wyłącznie ta usługa powinna być wskazana na fakturze jako przedmiot sprzedaży, natomiast ewentualne materiały czy wartość robocizny (tj. wartość poszczególnych składowych danej usługi) mogą być umieszczone poza elementami obowiązkowymi faktury, jako elementy dodatkowe np. w części informacyjnej faktury lub w osobnym dokumencie np. w kosztorysie. Faktura jest dokumentem sformalizowanym mającym odzwierciedlać faktyczne zaistniałe zdarzenie gospodarcze i faktura nie może wprowadzać w błąd. Tym samym, na fakturze dokumentującej świadczenie usług nie powinny figurować jako przedmiot sprzedaży towary zużyte przy jej świadczeniu, jeśli nie były one przedmiotem odrębnej sprzedaży tylko elementem świadczenia kompleksowego. Elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają znaczenie dowodowe. Umieszczenie zatem na fakturze w osobnych pozycjach jako przedmiot sprzedaży kilku różnych świadczeń może sugerować, że przedmiotem sprzedaży było kilka odrębnych świadczeń, a nie jedno kompleksowe. Tym samym umieszczenie dodatkowych zapisów na fakturze nie powinno naruszać jej czytelności.

Podsumowując, skoro przedmiotem sprzedaży jest kompleksowa usługa serwisowania pojazdów, która nie jest wymieniona w załączniku nr 15 do ustawy, to należy stwierdzić, że wystawione faktury, dokumentujące ww. usługi nie są objęte obowiązkiem umieszczania w ich treści adnotacji „mechanizm podzielonej płatności”.

Kolejne wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii, czy ma on obowiązek oznaczania wyżej opisanych faktur kodami GTU w JPK_VAT, w sytuacji gdy faktura ta dotyczy wykonanej kompleksowej usługi serwisowania pojazdu, ale obejmuje osobną pozycję robocizny i materiałów (części i akcesoria).

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika – art. 99 ust. 7c ustawy.

Z dniem 1 października 2020 r. wszedł w życie art. 99 ust. 11c ustawy, z którego wynika, że deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 346, 568, 695, 1517 i 2320), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określił, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy – art. 99 ust. 13b ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1. rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
2. kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
3. kontrahentów;
4. dowodów sprzedaży i zakupów.
   
   

Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji – art. 109 ust. 3b ustawy.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określił, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji – art. 109 ust. 14 ustawy.

Na podstawie art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy, w dniu 15 października 2019 r. Minister Finansów, Inwestycji i Rozwoju wydał rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019, poz. 1988 ze zm., zwane dalej: rozporządzenie), którego przepisy weszły w życie z dniem 1 października 2020 r.

Zgodnie z § 10 ust. 3 pkt 1 lit. c rozporządzenia, poza danymi, o których mowa w ust. 1 i 2, ewidencja zawiera następujące oznaczenia dotyczące dostawy oleju opałowego w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym oraz olejów smarowych, pozostałych olejów o kodach CN od 2710 19 71 do 2710 19 99, z wyłączeniem wyrobów o kodzie CN 2710 19 85 (oleje białe, parafina ciekła) oraz smarów plastycznych zaliczanych do kodu CN 2710 19 99, olejów smarowych o kodzie CN 2710 20 90, preparatów smarowych objętych pozycją CN 3403, z wyłączeniem smarów plastycznych objętych tą pozycją - oznaczenie "03",

Natomiast zgodnie z § 10 ust. 3 pkt 1 lit. g rozporządzenia, poza danymi, o których mowa w ust. 1 i 2, ewidencja zawiera następujące oznaczenia dostawy pojazdów oraz części samochodowych o kodach wyłącznie CN 8701-8708 oraz CN 8708 10 - oznaczenie "07".

Powyższy przepis nakazuje zatem zamieścić takie oznaczenie w ewidencji w przypadku czynności, jaką jest „dostawa towarów”, jeśli dostarczanymi towarami są części samochodowe sklasyfikowane do odpowiedniego kodu CN.

Przepis ten obowiązuje od 1 października 2020 r. i obliguje czynnych podatników podatku VAT do wykazywania w ewidencji sprzedaży dostawy określonych wyrobów. Dodatkowo należy zauważyć, że za okresy od października 2020 r. podatnicy VAT czynni są obowiązani przesyłać za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję prowadzoną na potrzeby podatku od towarów i usług, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji (o czym stanowi art. 109 ust. 3b ustawy).

Zgodnie z § 10 ust. 3 pkt 2 lit. b ww. rozporządzenia, poza danymi, o których mowa w ust. 1 i 2, ewidencja zawiera następujące oznaczenia dotyczące świadczenia usług o charakterze niematerialnym - wyłącznie: doradczych, księgowych, prawnych, zarządczych, szkoleniowych, marketingowych, firm centralnych (head offices), reklamowych, badania rynku i opinii publicznej, w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych - oznaczenie „12”.

W opisanej sprawie mamy do czynienia z kompleksowym świadczeniem – serwisowaniem pojazdów, a nie świadczeniem usług o charakterze niematerialnym, o których mowa w § 10 ust. 3 pkt 2 lit. b ww. rozporządzenia.

Zgodnie z § 10 ust. 4 pkt 13 rozporządzenia ewidencja dla transakcji objętej obowiązkiem stosowania mechanizmu podzielonej płatności zawiera dodatkowe oznaczenie „MPP”.

Jak wskazuje we wniosku Spółka, w sprawie mamy do czynienia z kompleksowym świadczeniem – serwisowaniem pojazdów. Części samochodowe są elementem niezbędnym do wykonania przez Spółkę sprzedaży usługi serwisowania pojazdów na rzecz klienta. I tak jak wskazano powyżej, na fakturze dokumentującej kompleksowe świadczenie usług nie powinny figurować jako przedmiot sprzedaży towary zużyte przy jej świadczeniu, jeśli nie były one przedmiotem odrębnej sprzedaży tylko elementem świadczenia kompleksowego.

Zatem, skoro w analizowanej sprawie mamy do czynienia z kompleksowym świadczeniem usług (serwisowaniem pojazdów), a nie dostawą towarów wymienionych § 10 ust. 3 pkt 1 lit. c) i g) rozporządzenia i nie występuje świadczenia usług o charakterze niematerialnym, o których mowa w § 10 ust. 3 pkt 2 lit. b rozporządzenia, to w konsekwencji Spółka nie ma obowiązku takiej sprzedaży oznaczać kodem GTU.

Dodatkowo należy wskazać, że przedmiotowa transakcja nie będzie również objęta obowiązkiem stosowania w części ewidencyjnej JPK_VAT z deklaracją oznaczenia „MPP”, o którym mowa w § 10 ust. 4 pkt 13 rozporządzenia.

Tym samym stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 1 i pytania nr 2 uznano za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, gdyż to pytanie wyznacza zakres interpretacji. Tym samym niniejsza interpretacja nie dotyczy innych kwestii poruszonych we wniosku, w szczególności kwestii oceny kompleksowości świadczenia, gdyż nie sformułowano pytania w tym zakresie. Interpretacja została zatem wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku opis sprawy, w którym wskazano, że przedmiotem świadczenia jest kompleksowa usługa serwisowa.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach opisu sprawy przedstawionego przez Spółkę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisu sprawy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Spółkę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o informację wynikającą z okoliczności sprawy, że przedmiotem sprzedaży jest usługa serwisowania pojazdów, w skład której wchodzą użyte materiały oraz robocizna, a nie sprzedaż części. Zatem, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.