Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.491.2020.2.MR
z 24 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2020 r. (data wpływu 22 grudnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 marca 2021 r. (data wpływu 9 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia oraz sprzedaży towaru poza granicami Polski – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia oraz sprzedaży towaru poza granicami Polski. Wniosek uzupełniono w dniu 9 marca 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również Spółka; czynny podatnik VAT) planuje rozpocząć działalność, która będzie polegać na zakupie samochodów o DMC poniżej 3,5 t, w celu dalszej odsprzedaży tych samochodów podmiotom spoza Unii Europejskiej. Pojazdy te nie będą rejestrowane w Polsce.

Spółka planuje nabywać przedmiotowe pojazdy na terenie poszczególnych państw członkowskich Unii Europejskiej (m.in. Danii, Holandii, Szwecji, Francji, Niemiec oraz Włoch) poprzez platformę internetową w formie aukcji – platforma pełni rolę sprzedawcy w tej transakcji. Obie strony transakcji, czyli Wnioskodawca oraz sprzedawca (platforma internetowa) posiadają ważny numer VAT-UE.

Zakupione pojazdy przed przekroczeniem granicy Rzeczpospolitej Polskiej są sprzedawane kontrahentowi z Ukrainy – osobie fizycznej (obywatelstwa Ukrainy) albo osobie prawnej (z siedzibą na Ukrainie). Nabycie to odbywać się będzie na terenie państwa członkowskiego, na którym Spółka zakupiła przedmiotowe pojazdy.

Pojazdy te zostaną przetransportowane na Ukrainę przez kontrahenta Spółki – samodzielnie albo poprzez firmę transportową (ruch tranzytowy). Możliwym jest, że samochody będą składowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale w przeciągu 30 dni opuszczą teren kraju – jednak kwestia ta jest poza Spółką. Potwierdzenie dokonania wywozu przedmiotowych samochodów osobowych będzie potwierdzone komunikatem elektronicznym IE 599. Jednak w żadnym przypadku Spółka nie zleca transportu – tym samym, Spółka nie zajmuje się ani przywiezieniem przedmiotowych pojazdów na teren Rzeczypospolitej Polskiej z innego państwa członkowskie, ani eksportem tych samochodów z obszaru Unii Europejskiej na Ukrainę.

Nabywane samochody mogą mieć przebieg większy bądź mniejszy niż 6 tys. km oraz mogą być zarejestrowane dawniej lub wcześniej niż 6 miesięcy przed zakupem.

W piśmie z dnia 9 marca 2021 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, Zainteresowany odpowiadając na pytania, doprecyzował opis sprawy o następujące informacje:

1. Zgłoszenia zakupionych samochodów do odprawy celnej dokonywać będzie Spółka (Wnioskodawca).
2. Procedura wywozu rozpocznie się albo w kraju nabycia (państwo członkowskie UE) albo w Polsce w okresie do 30 dni od nabycia.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w sytuacji nabycia przez Wnioskodawcę pojazdów, powstanie zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług, a tym samym czy powstanie obowiązek uiszczenia podatku od towarów i usług?
2. Czy w sytuacji sprzedaży przez Wnioskodawcę pojazdów kontrahentom, powstanie zobowiązanie podatkowe w podatki od towarów i usług, a tym samym czy powstanie obowiązek uiszczenia podatku od towarów i usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszym zdarzeniu przyszłym powinny zostać przeanalizowane przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej p.t.u.). W pierwszej kolejności Wnioskodawca poddaje wątpliwości, czy w sytuacji nabycia przez Spółkę pojazdów powstanie zobowiązanie w podatku od towarów i usług poprzez przyjęcie, że doszło do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W literaturze przedmiotu wskazuje się, że o potraktowaniu transakcji jako wewnątrzwspólnotowej decydować muszą okoliczności faktyczne, a nie wola i przekonanie kontrahentów. Stąd też: „posłużenie się numerem VAT UE nie kwalifikuje dokonania transakcji jako nabycia wewnątrzwspólnotowego, jeżeli nie ma ona takiego charakteru, zwłaszcza w sytuacji, kiedy nie jest on zbieżny z podatnikiem, dla którego został on nadany” (wyrok WSA w Poznaniu z 17.11.2009 r„ I SA/Po 793/09, LEX nr 575492) – za A. Bartosiewicz, art. 9, art. 10, art. 11, art. 12, [w:] VAT. Komentarz, wyd. XIV, Sopot 2020. Ponadto, do rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia konieczne jest, aby przywóz towarów do Polski następował w związku z wykonaną wcześniej dostawą tych towarów. Sam fakt przywozu towarów na terytorium państwa członkowskiego – inaczej niż w przypadku importu – nie oznacza jeszcze, że miała miejsce transakcja wewnątrzwspólnotowa – za A. Bartosiewicz, art. 9, art. 10, art. 11, art. 12, [w:] VAT. Komentarz, wyd. XIV, Sopot 2020.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, samo nabycie pojazdów przez Spółkę nie powoduje powstania zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług, ponieważ nie wystąpi wewnątrzwspólnotowe nabycie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Kolejna wątpliwość Spółki dotyczy momentu sprzedaży samochodów kontrahentom Wnioskodawcy na terytorium państwa członkowskiego, na terenie którego Wnioskodawca zakupił przedmiotowe pojazdy. Transakcja odbywa się w kraju zakupu przez Spółkę samochodów, a więc nie jest świadczeniem dokonywanym w obrocie krajowym – na terenie Rzeczypospolitej Polski.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 p.t.u. przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług są:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W ocenie Wnioskodawcy winno się przenalizować, czy w opisanym zdarzeniu przyszłym przy sprzedaży pojazdów kontrahentom z Ukrainy dojdzie do:

1. dostawy towarów;
2. eksportu towarów;
3. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.
   
   

Po pierwsze, należy stwierdzić, że czynność sprzedaży pojazdów odbędzie się na terenie kraju, w którym Wnioskodawca nabył przedmiotowe samochody. W związku z tym, trudno jest dopuścić myśl, że transakcja ta powinna być rozpoznana na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług jako dostawa towarów, bowiem transakcja ta odbyła się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast art. 5 ust. 1 pkt 1 p.t.u. expressis verbis wskazuje, że aby czynność była uznana za dostawę towarów to musi odbyć się na terenie Polski.

Po drugie, rzeczona czynność nie będzie stanowić eksportu towarów. Zgodnie z art. 2 pkt 8 p.t.u. pod pojęciem „eksport towarów” rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

W opisanym zdarzeniu pojazdy nie będą wysyłane lub transportowane z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terytorium Unii Europejskiej, bowiem kontrahent Spółki po zakupie pojazdów przetransportuje je z państwa członkowskiego innego niż Polska na terytorium Ukrainy. Dlatego w ocenie Wnioskodawcy nie wystąpi ani eksport w rozumieniu bezpośrednim, ani w rozumieniu pośrednim bowiem brak jest wywiezienia towaru z terytorium Polski (potwierdza to m.in. wyrok WSA w Szczecinie z dnia 5 marca 2020, I SA/Sz 775/19). Ponadto, zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 4 listopada 2016 r., I FSK 1975/14 „do uznania danej czynności za eksport towarów niezbędne jest wystąpienie wszystkich przesłanek wynikających z art. 2 pkt 8 u.p.t.u., jakie stanowią nie tylko wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty i potwierdzenie tego wywozu przez urząd celny określony w przepisach celnych, ale także dokonanie tego wywozu w wykonaniu dostawy towarów przez dostawcę lub na jego rzecz lub przez nabywcę, mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz. O takim skutku nie może być mowy w przypadku, gdy rzekomy kupujący okaże się podmiotem nieistniejącym, bo nie zostanie odnaleziony, czy też nie potwierdzi transakcji”.

Po trzecie, czynność sprzedaży pojazdów przez Spółkę nie może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Opisana w zdarzeniu przyszłym czynność nie będzie realizowała hipotezy normy zawartej w art. 13 p.t.u., bowiem brak jest wywozu towaru z Rzeczypospolitej Polskiej na teren państwa członkowskiego. Podobne stanowisko wskazał WSA w Rzeszowie w wyroku z dnia 13 listopada 2018 r., I SA/Rz 705/18, gdzie sąd stwierdził, iż „warunkiem uznania określonej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towaru jest oprócz przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, wywiezienie objętego nią towaru poza granice kraju” (podobnie stwierdził WSA w Łodzi w wyroku z dnia 7 lutego 2017 r., I SA/Łd 992/16). Ponadto NSA w wyroku z dnia 17 czerwca 2016 r., I FSK 1529/14 jednoznacznie stwierdził, że „z definicji WDT (Wewnątrzwspólnotowa Dostawa Towarów) zawartej w art. 13 ust. 1 i ust. 2 u.p.tu wynika, że aby daną czynność uznać za WDT to konieczny jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa Unii oraz to, że wywóz musi nastąpić w wyniku dostawy co oznacza, że nabywca musi nabyć prawo do rozporządzenia towarem jak właściciel”.

Dlatego, w ocenie Wnioskodawcy czynność sprzedaży pojazdów kontrahentowi Spółki nie może być rozpoznana jako, przedmiot opodatkowania podatkiem od towarów i usług – czynność ta nie będzie w zakresie przedmiotowym wskazanym przez polską ustawę o podatku od towarów i usług. W konsekwencji nie powstanie zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym w obu sytuacjach nie powstanie zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług, a tym samym nie powstanie obowiązek uiszczenie podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…) (art. 2 pkt 3 ustawy).

Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 – art. 2 pkt 5 ustawy.

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie zaś do art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Jak stanowi art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto na mocy art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Regulacje dotyczące miejsca świadczenia, czyli miejsca opodatkowania przy dostawie towarów, zawierają przepisy art. 22 ustawy.

Na mocy art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca – czynny podatnik VAT – planuje rozpocząć działalność, która będzie polegać na zakupie samochodów o DMC poniżej 3,5 t, w celu dalszej odsprzedaży tych samochodów podmiotom spoza Unii Europejskiej. Pojazdy te nie będą rejestrowane w Polsce. Spółka planuje nabywać przedmiotowe pojazdy na terenie poszczególnych państw członkowskich Unii Europejskiej (m.in. Danii, Holandii, Szwecji, Francji, Niemiec oraz Włoch) poprzez platformę internetową w formie aukcji – platforma pełni rolę sprzedawcy w tej transakcji. Obie strony transakcji, czyli Wnioskodawca oraz sprzedawca (platforma internetowa) posiadają ważny numer VAT-UE. Zakupione pojazdy przed przekroczeniem granicy Rzeczpospolitej Polskiej są sprzedawane kontrahentowi z Ukrainy – osobie fizycznej (obywatelstwa Ukrainy) albo osobie prawnej (z siedzibą na Ukrainie). Nabycie to odbywać się będzie na terenie państwa członkowskiego, na którym Spółka zakupiła przedmiotowe pojazdy. Pojazdy te zostaną przetransportowane na Ukrainę przez kontrahenta Spółki – samodzielnie albo poprzez firmę transportową (ruch tranzytowy). Możliwym jest, że samochody będą składowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale w przeciągu 30 dni opuszczą teren kraju – jednak kwestia ta jest poza Spółką. Potwierdzenie dokonania wywozu przedmiotowych samochodów osobowych będzie potwierdzone komunikatem elektronicznym IE 599. Jednak w żadnym przypadku Spółka nie zleca transportu – tym samym, Spółka nie zajmuje się ani przywiezieniem przedmiotowych pojazdów na teren Rzeczypospolitej Polskiej z innego państwa członkowskie, ani eksportem tych samochodów z obszaru Unii Europejskiej na Ukrainę. Nabywane samochody mogą mieć przebieg większy bądź mniejszy niż 6 tys. km oraz mogą być zarejestrowane dawniej lub wcześniej niż 6 miesięcy przed zakupem. Zgłoszenia zakupionych samochodów do odprawy celnej dokonywać będzie Spółka (Wnioskodawca). Procedura wywozu rozpocznie się albo w kraju nabycia (państwo członkowskie UE) albo w Polsce w okresie do 30 dni od nabycia.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą określenia, czy w sytuacji nabycia przez Wnioskodawcę pojazdów, powstanie zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług, a tym samym czy powstanie obowiązek uiszczenia podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do niniejszych wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym, co oznacza, że opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane w tym państwie, a ściślej te czynności, które zostaną uznane za wykonane w danym miejscu. W tym przypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Stąd też niezbędne jest ustalenie miejsca dostawy towarów. Aby prawidłowo określić miejsce opodatkowania danego nabycia należy wskazać, gdzie znajduje się towar w momencie dostawy. Określenie miejsca dostawy w przypadku dostawy towarów między podatnikami z różnych państw wskazuje państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana. Jak wynika z cytowanych powyżej przepisów miejscem dostawy towarów w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nabędzie towar na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innym niż terytorium Polski, a w wyniku dostawy towar nie zostanie przemieszczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem transakcja ta nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Podsumowując w sytuacji nabycia przez Wnioskodawcę pojazdów, nie powstanie zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług, a tym samym nie powstanie obowiązek uiszczenia podatku od towarów i usług na terytorium Polski.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Kolejna wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy określenia, czy w sytuacji sprzedaży przez Wnioskodawcę pojazdów kontrahentom, powstanie zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług, a tym samym czy powstanie obowiązek uiszczenia podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy ponownie należy wskazać, że podatek od towarów i usług, jak już wcześniej wskazano, jest podatkiem o charakterze terytorialnym, co oznacza, że opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane w tym państwie, a ściślej te czynności, które zostaną uznane za wykonane w danym miejscu. W tym przypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Stąd też niezbędne jest ustalenie miejsca dostawy towarów. Aby prawidłowo określić miejsce opodatkowania danej dostawy należy wskazać, gdzie znajduje się towar w momencie dostawy. Określenie miejsca dostawy w przypadku dostawy towarów między podatnikami z różnych państw wskazuje państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana. Jak wynika z cytowanych powyżej przepisów miejscem opodatkowania towarów co do zasady jest miejsce (kraj), w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu. Na ustalenie miejsca dostawy nie ma wpływu siedziba dostawcy (podatnika) – istotne jest jedynie miejsce, gdzie towar jest przechowywany i z którego jest przewożony ostatecznie do nabywcy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nabędzie towar na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej, a następnie dokona na terytorium tego państwa członkowskiego sprzedaży towaru innym podmiotom z państwa trzeciego. Z okoliczności sprawy wynika, że czynność sprzedaży (dostawy) pojazdów odbędzie się na terenie kraju, w którym Wnioskodawca nabył przedmiotowe samochody. W konsekwencji należy stwierdzić, że opisana transakcja sprzedaży towarów znajdujących się na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Z uwagi więc na fakt dokonania czynności sprzedaży (dostawy) pojazdów na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej, gdzie towar jest przechowywany i skąd będzie transportowany do ostatecznego nabywcy, czynność ta podlega opodatkowaniu na terenie tego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Zatem czynność polegająca na dokonaniu dostawy towarów znajdujących się na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej na rzecz podmiotu z państwa trzeciego nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Podsumowując w sytuacji sprzedaży przez Wnioskodawcę pojazdów kontrahentom, nie powstanie zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług, a tym samym nie powstanie obowiązek uiszczenia podatku od towarów i usług na terytorium Polski.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.