Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.189.2021.1.MM
z 27 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2021 r. (data wpływu 15 lutego 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z małżonką dokonał w 2017 r. sprzedaży nieruchomości posiadanej we wspólności majątkowej małżeńskiej. Nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży została nabyta przed upływem 5 lat od daty jej zbycia w 2017 r. Wnioskodawca wraz z małżonką są osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej. Dochód ze sprzedaży Wnioskodawca i jego małżonka zadeklarowali w PIT-39 za 2017 r. jako zwolniony z opodatkowania albowiem zamierzali cały przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczyć na wydatki na cele mieszkaniowe do końca 2019 r., a więc przed upływem dwóch lat od daty zbycia, Wnioskodawca wraz z małżonką wydatkowali znaczną część przedmiotowego przychodu na cele mieszkaniowe, między innymi takie jak:

• zabudowa zadaszonej werandy aluminiowej stanowiącej „dobudówkę” do domu mieszkalnego w kwocie 40.706, 28 zł,
• wanna z hydromasażem zabudowana na stałe na werandzie aluminiowej w kwocie 18.000 zł.
  
  

Wydatki Wnioskodawcy zostały dokonane w wymaganym ustawą terminie oraz udokumentowane fakturami VAT. Zainteresowany nie korzystał z żadnego zewnętrznego źródła finansowania. Budynek mieszkalny, na który poczyniono opisane wyżej wydatki, stanowi własność Wnioskodawcy i jego małżonki we wspólności ustawowej małżeńskiej i jest wykorzystywany wyłącznie na cele mieszkaniowe przez małżonków. Zapytanie Zainteresowanego dotyczy wydatków na zabudowę werandy aluminiowej oraz zamontowanej w niej przestrzeni - wanny z hydromasażem. Weranda spełnia bardzo istotną funkcję w domu Wnioskodawcy albowiem służy zachowaniu i zabezpieczeniu jego stanu zdrowia. Zainteresowany choruje na (…) i w związku z tym schorzeniem powinien unikać zimna, jak tylko to możliwe i wykonywać masaże nóg oraz „trzymać nogi w cieple” do czego służy właśnie wanna z hydromasażem. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że wanna zakupiona w 2019 r. zastąpiła wannę z 2002 r., która uległa zużyciu i wymagała wymiany. Weranda aluminiowa została posadowiona na istniejącym tarasie zewnętrznym, trwale przytwierdzona do ściany elewacyjnej budynku mieszkalnego oraz do podłoża tarasu. Weranda posiada szklane ściany i dach. Powierzchnia werandy wynosi mniej niż 35 m². Zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, tego rodzaju zabudowa (ganek, ogród zimowy) nie wymaga pozwolenia na budowę, a jedynie zgłoszenia w trybie art. 29 tejże ustawy. Wnioskodawca posiada oświadczenie wykonawcy, że weranda aluminiowa z zadaszeniem szklanym została wykonana zgodnie ze sztuką budowlaną oraz obowiązującymi aktualnie przepisami prawa budowlanego. Wnioskodawca nie dokonał zgłoszenia o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 15 Prawa budowlanego. Przyczyną braku zgłoszenia jest niewykonanie przez gminę (…), w której położny jest budynek mieszkalny wraz z werandą prawomocnych wyroków Sądu Rejonowego w (…) z dnia 21 czerwca 2012 r. oraz Sądu Okręgowego w (…) z dnia 27 października 2012 r. nakazującym gminie (…) wykonanie czynności polegającej na usunięciu kolektora sanitarnego o średnicy 200 mm, kolektora deszczowego o średnicy 300 mm, kolektora sanitarnego o średnicy 800 mm. Kolektory te są nielegalnie położone na gruncie Wnioskodawcy i dlatego winny być usunięte. Pomimo faktu, że wyroki są prawomocne do dnia dzisiejszego nie zostały wykonane, przez co pozbawiają Zainteresowanego możliwości formalnego zakończenia procesu budowlanego związanego ze zgłoszeniem budowy werandy aluminiowej. Dopóki gmina nie dokona usunięcia przedmiotowych kolektorów, dopóty Wnioskodawca nie uzyska zgody na zabudowę wynikającej ze zgłoszenia budowlanego. Jak tylko gmina (…) wykona obowiązek usunięcia kolektorów, Zainteresowany dokona zgłoszenia budowlanego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki Wnioskodawcy poniesione na zabudowę przydomowej werandy aluminiowej oraz wanny z hydromasażem stanowią wydatki na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pomimo braku dokonania na chwilę wykonania zabudowy zgłoszenia budowlanego?

Zdaniem Wnioskodawcy, brak wypełnienia norm prawa budowlanego nie zmienia faktu, że podatnik dokonał wydatków na cele mieszkaniowe. Zdaniem Wnioskodawcy zarówno wydatki poniesione na zabudowę werandy aluminiowej jak i wanny z hydromasażem mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem zgodnie z art. 21 ust. 25 za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się m.in. wydatki poniesione na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego. Z przytoczonego fragmentu ustawy w żadnej mierze nie wynika, że pojęcia budowy, rozbudowy, nadbudowy czy przebudowy mają być rozumiane zgodnie z ustawą Prawo budowlane. Prawo budowlane jest odrębną gałęzią prawa i dla celów podatkowych nie należy sięgać do definicji w niej zawartych w sytuacji gdy ustawodawca sam na to nie wskazuje. Dlatego też wykładni pojęcia remont, rozbudowa, i nadbudowa należy dokonać w pierwszej kolejności stosując wykładnię językową, czyli nadać danemu pojęciu takie znaczenie, jakie jest przyjęte w rozumieniu potocznym, powszechnym, określonym w słowniku języka polskiego. Zgodnie zatem z definicją słownika języka polskiego PWN rozbudowa oznacza: „powiększenie budowli lub obszaru już zabudowanego”, zaś nadbudowa to: „to, co nadbudowano”. Interpretując przepis art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) zgodnie z powyższą wykładnią językową, organ podatkowy nie powinien mieć najmniejszych wątpliwości, że Wnioskodawca dokonał rozbudowy czy nadbudowy budynku mieszkalnego. Zdaniem Wnioskodawcy nie ma konieczności posiadania zgłoszenia budowlanego na rozbudowę domu o werandę, gdyż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie warunkuje możliwości skorzystania z ulgi na cele mieszkaniowe od spełnienia wszelkich wymogów określonych prawem budowlanym, nie wymaga również przedłożenia zgłoszenia budowlanego. Brak pozwolenia czy zgłoszenia na dany moment może stanowić o naruszeniu prawa budowlanego, ale nie ma to znaczenia na gruncie prawa podatkowego. Należy zwrócić uwagę, że organy podatkowe „zezwalają” na korzystanie z ulgi w przypadku braku pozwolenia na budowę. Stwierdził tak Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji (IBPBII/2/415-1126/14/Mma): „fakt, że w momencie ponoszenia wydatków Wnioskodawca nie posiada pozwolenia na budowę nie ogranicza prawa do ulgi. Istotne jest natomiast by zdążył z inwestycją do końca 2016 r.”. Podobnie stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 3 grudnia 2015 r. (ILPB2/4511-1- 1084/15-4/NK): „tym samym fakt, że w momencie ponoszenia wydatków związanych z budową domu Wnioskodawca nie posiadał stosownego pozwolenia na budowę nie powoduje, że nie ma prawa odliczyć w ramach zwolnienia o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazanych we wniosku wydatków poniesionych w związku z budową domu. Ponadto należy zauważyć, że wskazane przez Zainteresowanego we wniosku wydatki związane z budową budynku mieszkalnego nie zostały w prawdzie literalnie wymienione przez ustawodawcę w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d), jednakże należy mieć na względzie fakt, że przywołane zwolnienie ma charakter ogólny i nie klasyfikuje pojedynczych wydatków składających się na budowę domu. Stwierdzić należy, że wymienione we wniosku wydatki i usługa pomiarowa na działce, wysypanie ziemi oraz wyrównanie terenu pod budowę domu, wykonanie drenażu opałowego działki, zakup i montaż studni chłonnych oraz wyrys i wypis z rejestru mieszczą się w pojęciu budowy budynku mieszkalnego , bowiem w rozpatrywanym przypadku były one niezbędne w procesie budowy domu przez Wnioskodawcę. Patrząc zatem na całokształt wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę, jak i na cel ich poniesienia stwierdzić należy, że można je zaliczyć do wydatków na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast na gruncie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 lipca 2020 r. (II FSK 1318/19), którego sentencja poniżej, można by postawić tezę, że skoro ustawodawca w obowiązującym stanie prawnym w 2017 r. nie wymagał nawet zakupu na własność nieruchomości, a jedynie poniesienia wydatków w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych, to tym bardziej nie wymagał spełnienia rygorów określonych w prawie budowlanym, w postaci posiadania zgłoszenia budowlanego. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia prawa do skorzystania ze zwolnienia podatkowego od dokonania definitywnego zakupu. Wystarczy zatem by wydatek został poniesiony nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stanie prawnym obowiązującym do końca 2018 r., wymagała wyłącznie celowości działania podatnika, nie wymagała natomiast by podatnik nabył określone prawo we wskazanym w przepisie terminie. Potwierdza to zwrot legislacyjny jakim posłużono się w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: „przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe.” Z przytoczonego fragmentu przepisu żadną miarą nie wynika dodatkowy warunek nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego w zakreślonym tym umorzeniem terminie.” Zdaniem Wnioskodawcy na przedmiotowe wydatki należy spojrzeć tak jak Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w przywołanej już interpretacji indywidualnej - czyli, że całokształt wydatków spełnia cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131. Jednocześnie należy pamiętać, że zwolnienie ma charakter ogólny i nie klasyfikuje pojedynczych wydatków składających się na budowę, rozbudowę lub remont, poniesione przez Zainteresowanego wydatki służą wyłącznie zaspokajaniu celów mieszkaniowych, żadnych innych, a organ podatkowy nie jest uprawniony do oceny sposobów realizacji tych celów przez podatnika. Stanowisko takie przedstawił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 stycznia 2020 r. (II FSK 663/18), w którym stwierdził, że „słusznie także sąd pierwszej instancji zaznaczył, że wykładnia językowa nie może prowadzić do założenia zwrotu niedookreślonego „własnych celów mieszkaniowych” a nie kreowania własnych potrzeb mieszkaniowych”. Rację ma bowiem WSA w Lublinie, ze skoro ustawodawca na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych operuje pojęciem „własnych celów mieszkaniowych” to na tym należy przestać. Naczelny Sąd Administracyjny podziela także pogląd wyrażony w wyroku WSA z dnia 17 maja 2017 r., o sygn. akt II FSK 1053/15, zgodnie z którym wykładnia językowa nie może prowadzić do zawężenia zwrotu niedookreślonego „własnych celów mieszkaniowych”, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz wymaga indywidualnej oceny w konkretnym stanie faktycznym. Podobne stanowisko wyraził WSA w Łodzi w wyroku z dnia 20 października 2014 r. (I SA/Łd 908/14) - „wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”, dążenie aby w tym nowym lokalu mieszkać. Wyraz „mieszkaniowe” w wyrażeniu „własne cele mieszkaniowe” należy odnosić do zamiaru zamieszkania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie wydatkowania przychodu na nabycie mieszkania w znaczeniu przedmiotowym, bo przecież ustawodawca wyraźnie powiedział, że cele mieszkaniowe mogą być zrealizowane także poprzez wydatki związane z innymi przedmiotami.” W związku z powyższym należy uznać, że w zakresie poczynionych wydatków wszystkie przesłanki z art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały spełnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z późn. zm.), podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

˗ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca wraz z małżonką dokonał w 2017 r. sprzedaży nieruchomości. Nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży została nabyta przed upływem 5 lat od daty jej zbycia w 2017 r. W związku z tym, Wnioskodawca uzyskał przychód w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 cyt. ustawy, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. W myśl natomiast jego ust. 2 podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie do art. 19 ust. 1 cyt. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, dlatego należy stosować językowe rozumienie tego wyrażenia. Wobec tego, za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością), np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego w związku ze sprzedażą, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie czy nieodpłatnie.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

W myśl natomiast art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętym przychodzie z odpłatnego zbycia.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x (W/P)

gdzie:

D - dochód ze sprzedaży,

W - wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

P - przychód ze sprzedaży.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

˗ położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Na podstawie art. 21 ust. 26 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne wskazać należy, że ustawodawca uzależnia skorzystanie ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od wydatkowania przez podatnika w ściśle określonym czasie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) na realizację własnego celu mieszkaniowego.

Należy podkreślić, że zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających zwolnienia podatkowe, jak również ulgi, należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Stąd też, korzystanie z przedmiotowego zwolnienia przysługuje podatnikowi tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca z kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości poczynił nakłady na budynek mieszkalny, w którym realizuje własne cele mieszkaniowe. W 2019 r. Wnioskodawca poniósł wydatki na zabudowę zadaszonej werandy aluminiowej oraz na zakup wanny z hydromasażem zabudowanej na stałe na werandzie.

Zainteresowany powziął wątpliwość czy wydatki na ww. nakłady może uznać za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe pomimo braku dokonania na chwilę wykonania zabudowy zgłoszenia budowlanego.

Odnosząc się zatem do przytoczonych przez Wnioskodawcę wydatków należy przeanalizować, czy wydatki te mogą zostać uwzględnione przy obliczaniu dochodu zwolnionego od opodatkowania w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z racji, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia remont, to właściwym jest odwołanie się w tej kwestii do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333, z późn. zm.), w świetle przepisu art. 3 pkt 8 ww. ustawy - poprzez „remont” należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Pojęcie remontu wyczerpująco wyjaśnił również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 marca 1998 r., I SA/Gd 886/96 stwierdzając: „za remont budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w znaczeniu powszechnie stosowanym w zakresie inwestycji uważa się prace budowlane mające na celu utrzymanie lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego we właściwym stanie, przywrócenie jego pierwotnej zdolności użytkowej, którą utracił w wyniku upływu czasu i eksploatacji wraz z wymianą dotychczas użytkowanych zużytych składników ich wyposażenia technicznego takich jak: dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji.”

W ustawie Prawo budowlane brak jest jednak definicji legalnej modernizacji. W związku z tym należy sięgnąć do definicji słownikowej zawartej w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.) zgodnie z którą modernizacja to unowocześnienie i usprawnienie czegoś prowadzące do zwiększenia jego wartości użytkowej. Biorąc pod uwagę zakres zwolnienia i jego charakter są podstawy aby nie wyłączać z zakresu zwolnienia wydatków na modernizację.

Jednak należy wskazać, że pojęcie to ma charakter potoczny i nie zostało oddzielnie wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani w ustawie Prawo budowlane. Z uwagi na to że pojęcia: budowa, rozbudowa, nadbudowa, przebudowa lub remont są pojęciami powszechnie stosowanymi w zakresie inwestycji, zatem uznać należy, iż modernizacja mieści się pod wskazanymi pojęciami.

W każdym przypadku remont dotyczy „materii” budynku mieszkalnego i lokalu mieszkalnego, a więc jego ścian, podłóg, sufitu, okien, drzwi, wyposażenia technicznego takiego jak instalacje: wodna, kanalizacyjna, elektryczna, grzewcza, gazowa bądź innych elementów trwale połączonych konstrukcyjnie z elementami budowlanymi budynku lub lokalu.

Budynek mieszkalny został zdefiniowany w art. 3 pkt 2 Prawa budowlanego jako obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadający fundamenty i dach. Przy czym należy zauważyć, że elementem budynku może być taras, schody i balkon. Jednak aby stanowiły one cześć budynku muszą być konstrukcyjnie związane z budynkiem.

Zatem wydatki związane z budową werandy trwale połączonej z domem, a więc będącej elementem budynku oraz zamontowana w niej wanna, która również jest trwale połączona konstrukcyjnie z elementami budynku - mieszczą się w kategorii wydatków związanych z realizacją celów mieszkaniowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ stanowią nieodłączną część budynku i tym samym będą mogły zostać uwzględnione przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania, z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości przed upływem 5 lat od daty nabycia.

Przy czym, podkreślić należy, że wydatki na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ww. ustawy, powinny być udokumentowane rzetelnymi i wiarygodnymi dowodami, z których w sposób niebudzący żadnych wątpliwości, będzie wynikało kto, kiedy i jaki wydatek poniósł, tj. czy środki uzyskane ze sprzedaży faktycznie przeznaczone zostały na cele mieszkaniowe, czy też wydatki na cele mieszkaniowe poczynione zostały z innych źródeł.

Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego wskazał, że poczynił wydatki na zabudowę werandy aluminiowej oraz zamontowania w niej wanny z hydromasażem. Zauważyć należy, że przepis art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe uważa wydatki poniesione na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego. Użyte w przepisie pojęcie „własny budynek” oznacza, że osoba chcąca skorzystać z omawianego zwolnienia przedmiotowego musi posiadać tytuł prawny do budynku mieszkalnego, z którego wynikać będzie, że jest współwłaścicielem lub właścicielem tego budynku. Warunkiem uprawniającym do skorzystania z ww. ulgi jest poniesienie wydatków ze środków uzyskanych ze sprzedaży, w ustawowym terminie, na budowę własnego budynku mieszkalnego, w którym podatnik zaspokajał będzie własne potrzeby mieszkaniowe, a więc mieszkał. Termin, o którym mowa określony został w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy poprzez wskazanie momentu początkowego, od którego mogą być ponoszone wydatki oraz końcowego, do którego mogą być one ponoszone tj. od dnia odpłatnego zbycia nieruchomości i nie później niż do upływu dwóch lat liczonych od końca roku podatkowego, w którym doszło do odpłatnego zbycia.

Należy zauważyć, że wskazane przez Zainteresowanego we wniosku wydatki związane z zabudową werandy aluminiowej oraz zamontowaniem w niej wanny z hydromasażem nie zostały wprawdzie literalnie wymienione przez ustawodawcę w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d), jednakże należy mieć na względzie fakt, że przywołane zwolnienie ma charakter ogólny i nie klasyfikuje pojedynczych wydatków składających się na rozbudowę budynku mieszkalnego.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że Zainteresowany może na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych skorzystać ze zwolnienia dochodu od podatku z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości przeznaczonego na remont budynku mieszkalnego należącego do Wnioskodawcy i Jego żony, w którym Wnioskodawca realizuje własne cele mieszkaniowe, w części dotyczącej wydatków poniesionych w związku z zabudową przydomowej werandy aluminiowej jak i wanny z hydromasażem.

Ponadto, należy wskazać, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje interpretacje wyłącznie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Zatem kwestie mieszczące się w zakresie Prawa budowlanego, nie podlegają ocenie przez tut. Organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.