Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDWT.4011.91.2021.2.DS
z 27 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1 oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2021 r. (data wpływu 29 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu zwrotu rodzicom niepełnosprawnych dzieci kosztu dowozu do przedszkola lub oddziału przedszkolnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu zwrotu rodzicom niepełnosprawnych dzieci kosztu dowozu do przedszkola lub oddziału przedszkolnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina zapewnia dzieciom niepełnosprawnym bezpłatny transport i opiekę w czasie przewozu do najbliższego przedszkola, innej formy wychowania przedszkolnego, szkoły podstawowej, szkoły ponadpodstawowej i ośrodka, w których realizują obowiązek szkolny i nauki. Podstawą zorganizowania bezpłatnego transportu i opieki jest ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz. U. z 2020 r poz. 910 ze zm.).

Rodzic wnioskujący o bezpłatny dowóz dziecka wybiera jedną z form dowozu na rok szkolny:

1. dowóz zbiorowy zorganizowany przez Gminę,
2. dowóz indywidualny, tj. zwrot kosztów przewozu dziecka na podstawie umowy zawartej pomiędzy rodzicem a Gminą.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm.). zwrot kosztów przewozu o którym mowa w art. 39 ust. 3 i 4 ustawy Prawo oświatowe jest zwolniony z podatku dochodowego. Art. 39 Prawa oświatowego dotyczy jedynie dowozu do szkół, nie ma w nim mowy o dowozie do przedszkoli i oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych (zasady dowozu dzieci do przedszkoli zostały ujęte w art. 32 ust. 6 Prawa oświatowego).

Mając na uwadze fakt, że art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy jedynie dowozu do szkół, w umowach zawieranych pomiędzy Gminą a rodzicem ucznia niepełnosprawnego uczęszczającego do przedszkola lub oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej widnieje zapis, że zwrot kosztów przewozu stanowi przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm.) i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Rodzicom, którzy dowożą dzieci do przedszkoli, wystawiany jest PIT-11 z tytułu zwrotu kosztów dowozu.

W uzupełnieniu wniosku (pismo z dnia 20 maja 2021 roku ) wskazano, że będący przedmiotem wniosku zwrot kosztów dowozu dzieci niepełnosprawnych uczęszczających do przedszkola lub oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej, stanowi realizację obowiązku Gminy, wynikającego z art. 32 ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz. U. z 2020 r., poz. 910 ze zm). Opisywany we wniosku zwrot kosztów rodzicom dzieci niepełnosprawnych dowożonych do przedszkola lub oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej jest dokonywany w wysokości i przy spełnieniu warunków wynikających z art. 39a ww. ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina, która zwraca rodzicom niepełnosprawnych dzieci koszt dowozu do przedszkola lub oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej, musi wystawić im PIT-11 czy jest to przychód zwolniony z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, umowy zawierane z rodzicami dzieci niepełnosprawnych powinny różnić się treścią, w zależności od placówki, do której dowożone jest dziecko.

W przypadku gdy obowiązek dowozu wynika z art. 39 ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (dowóz do szkół i ośrodków rewalidacyjno-wychowawczych), zwrot kosztów dowozu dziecka jest zwolniony z podatku (art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z art. 32 ust. 6 ustawy Prawo oświatowe wynika natomiast, że obowiązkiem gminy jest zapewnienie niepełnosprawnym dzieciom pięcioletnim i sześcioletnim oraz dzieciom objętym wychowaniem przedszkolnym na podstawie art. 31 ust. 2 bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do najbliższego przedszkola, oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej, innej formy wychowania przedszkolnego lub ośrodka rewalidacyjno-wychowawczego. Stosownie natomiast do art. 39a ust. 1 ww. ustawy obowiązki, o których mowa w art. 32 ust. 6 i art. 39 ust. 4, gmina spełnia poprzez zorganizowanie bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu dzieci, młodzieży i uczniów we własnym zakresie albo poprzez zwrot rodzicom kosztów przewozu dzieci, młodzieży i uczniów oraz rodziców. Gdy dowóz dziecka odbywa się na podstawie art. 32 ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (dowóz do przedszkoli i oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych), zwrot kosztów dowozu stanowi przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a rodzic otrzymuje z tego tytułu PIT-11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, źródłem przychodów są „inne źródła”. W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne.

W myśl art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z kolei w myśl art. 21 ust. 1 pkt 40c ww. ustawy, wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów przejazdu, o których mowa w art. 39 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Gmina zapewnia dzieciom niepełnosprawnym bezpłatny transport i opiekę w czasie przewozu do najbliższego przedszkola, innej formy wychowania przedszkolnego, szkoły podstawowej, szkoły ponadpodstawowej i ośrodka, w których realizują obowiązek szkolny i nauki. Zwrot kosztów dowozu dzieci niepełnosprawnych uczęszczających do przedszkola lub oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej, stanowi realizację obowiązku Gminy, wynikającego z art. 32 ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe. Zwrot kosztów rodzicom dzieci niepełnosprawnych dowożonych do przedszkola lub oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej jest dokonywany w wysokości i przy spełnieniu warunków wynikających z art. 39a ww. ustawy.

W związku z powyższym wskazać należy, że zgodnie z art. 32 ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz. U. z 2020 r., poz. 910 ze zm.) obowiązkiem gminy jest zapewnienie niepełnosprawnym dzieciom pięcioletnim i sześcioletnim oraz dzieciom objętym wychowaniem przedszkolnym na podstawie art. 31 ust. 2 bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do najbliższego przedszkola, oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej, innej formy wychowania przedszkolnego lub ośrodka rewalidacyjno-wychowawczego.

Zgodnie z art. 39a ust. 1 ww. ustawy obowiązki, o których mowa w art. 32 ust. 6 i art. 39 ust. 4, gmina spełnia poprzez zorganizowanie bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu dzieci, młodzieży i uczniów we własnym zakresie albo poprzez zwrot rodzicom kosztów przewozu dzieci, młodzieży i uczniów oraz rodziców.

Zgodnie z art. 39a ust. 2 ww. ustawy, zwrot kosztów jednorazowego przewozu następuje w wysokości określonej według wzoru:

koszt=(a-b)*c* _d_

100

gdzie:

a - liczba kilometrów przewozu drogami publicznymi z miejsca zamieszkania do przedszkola, oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej, innej formy wychowania przedszkolnego, ośrodka rewalidacyjno-wychowawczego, szkoły podstawowej albo szkoły ponadpodstawowej, a także przewozu rodzica z tego miejsca do miejsca zamieszkania lub miejsca pracy, i z powrotem,

b - liczba kilometrów przewozu drogami publicznymi z miejsca zamieszkania rodzica do miejsca pracy i z powrotem, jeżeli nie wykonywałby przewozu, o którym mowa w lit. a,

c - średnia cena jednostki paliwa w danej gminie właściwego dla danego pojazdu,

d - średnie zużycie paliwa w jednostkach na 100 kilometrów dla danego pojazdu według danych producenta pojazdu.

Zatem, zapewnienie dzieciom wymienionym w zacytowanych przepisach bezpłatnego transportu i opieki do ww. placówek należy do obowiązków gminy, podobnie jak zwrot kosztów przejazdu dziecka, jeżeli to rodzice zapewniają dowóz dzieci we własnym zakresie.

Mając na uwadze powyższe, zwrot rodzicom niepełnosprawnych dzieci kosztu dowozu dzieci do przedszkola lub oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej, będący realizacją obowiązku wynikającego z art. 32 ust. 6 ustawy Prawo oświatowe, dokonywany w wysokości i przy spełnieniu warunków wynikających z art. 39a ww. ustawy nie skutkuje powstaniem u tych osób przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, do wypłacanych przez Wnioskodawcę ww. kwot nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące zarówno źródeł przychodów, jak i zwolnień przedmiotowych, w tym zwolnienia wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 40c ww. ustawy. Zatem, wbrew twierdzeniu zawartemu we wniosku, w związku z omawianymi świadczeniami Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wystawiania informacji PIT-11.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.