Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.217.2021.1.JG
z 27 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 marca 2021 r. (data wpływu 6 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  Pana H. K.
  

• Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania:
  Panią B. K.
  
  

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą.

W dniu 29 lipca 1994 r. Wnioskodawca nabył wraz z małżonką udziały w zabudowanej nieruchomości. W momencie zakupu pomiędzy Wnioskodawcą a jego małżonką panował ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, a przedmiotowa nieruchomość została zakupiona z majątku dorobkowego małżonków.

W tym miejscu należy wskazać, iż transakcja nabycia przedmiotowej nieruchomości podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, a Wnioskodawca odliczył podatek VAT naliczony wynikający z przedmiotowej transakcji.

Ponadto Wnioskodawca wraz z małżonką w roku 2000 dokonał sprzedaży części udziałów - 196/1000, nabytych w sposób opisany powyżej.

W tym miejscu należy wskazać, że przedmiotowa nieruchomość od momentu nabycia udziałów przez Wnioskodawcę oraz jego małżonkę (do dnia dzisiejszego) ma kilku współwłaścicieli. Każdy ze współwłaścicieli dysponuje określonym ułamkiem własności (tzw. współwłasność w częściach ułamkowych). W budynku są fizycznie wyodrębnione lokale (mieszkalne i usługowe). Na dzień dzisiejszy żaden ze współwłaścicieli nie posiada zaświadczenia o samodzielności lokali. Innymi słowy nie są wyodrębnione księgi wieczyste dla poszczególnych lokali.

Każdy ze współwłaścicieli zajmuje taką ilość lokali, która odpowiada przysługującemu mu udziałowi. Współwłaściciele nie zawierali żadnej pisemnej umowy co do tego, który z nich ma zajmować dany lokal, wobec czego można powiedzieć, że porozumienie w kwestii jakie lokale mają być zajmowane przez danego współwłaściciela (tzw. podział quoad usum) nastąpiło w sposób dorozumiany.

Na udział Wnioskodawcy oraz jego małżonki przypada kilka lokali.

Lokale, które należą do Wnioskodawcy oraz jego małżonki są wykorzystywane w następujący sposób:

1. lokal usługowy znajdujący się na 2 piętrze od 5 lat jest wykorzystywany przez syna Wnioskodawcy oraz jego małżonki do działalności gospodarczej;
   
2. lokal mieszkalny znajdujący się także na 2 piętrze jest wykorzystywany przez syna Wnioskodawcy oraz jego małżonki w celach mieszkalnych;
3. lokal usługowy znajdujący się na pierwszym piętrze od 10 lat jest wykorzystywany przez żonę Wnioskodawcy do prowadzenia działalności gospodarczej, zwolnionej z podatku VAT;
4. 6 lokali, które znajdują się na 3 piętrze są używane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT (jako magazyn).
   
   

Wnioskodawca przed samym złożeniem przedmiotowego wniosku o wydanie interpretacji, złożył wniosek w Starostwie Powiatowym o wydanie zaświadczenia o samodzielności lokali, które znajdują się w użytkowaniu (posiadaniu) Wnioskodawcy. Po uzyskaniu stosowanego zaświadczenia Wnioskodawca planuje znieść panującą współwłasność i założyć odrębne księgi wieczyste dla każdego z lokali.

Po dokonaniu opisanych powyżej czynności Wnioskodawca planuje dokonać odpłatnego zbycia jednego z sześciu lokali, który znajduje się na 3 piętrze, o którym mowa w lit. d.

Ponadto na potrzeby niniejszej sprawy wskazuje, że:

1. Zainteresowany będący Stroną postępowania jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT;
   
2. Zainteresowana niebędąca stroną postępowania nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT;
   
3. Przedmiotem planowanej sprzedaży będzie lokal mieszkalny;
   
4. Przedmiotowy lokal od momentu nabycia przez Zainteresowanych jest i będzie w momencie zbycia nieprzerwanie objęty ustawową małżeńską wspólnością majątkową;
   
5. Wyłącznie Zainteresowany będący stroną postępowania wykorzystywał lokal mający być przedmiotem sprzedaży do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Lokal ten jest wykorzystywany przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania do działalności gospodarczej od 1994 r.;
   
6. Zainteresowana niebędąca stroną postępowania nie wykorzystywała lokalu mającego być przedmiotem sprzedaży do działalności gospodarczej;
   
7. W stosunku do lokalu mającego być przedmiotem sprzedaży nastąpiło pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Pierwsze zasiedlenie nastąpiło w dniu 29 lipca 1994 roku przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a momentem sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata;
   
8. Sprzedaż ww. lokalu nastąpi po upływie 2 lat od jego pierwszego zasiedlenia;
   
9. Zainteresowany będący stroną postępowania od momentu nabycia do momentu dostawy lokalu nie ponosił wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej przedmiotowego lokalu.
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy po zniesieniu współwłasności nieruchomości i wyodrębnieniu własności poszczególnych lokali, sprzedaż jednego z sześciu lokali, który znajduje się na 3 piętrze, o którym mowa w lit. d. w opisanym zdarzeniu przyszłym, będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?
2. Czy Wnioskodawca, w opisanym zdarzeniu przyszłym, będzie uprawniony do udokumentowania fakturą VAT sprzedaży całej przedmiotowej nieruchomości, w zakresie pełnej kwoty sprzedaży prawa własności tej nieruchomości?
3. Czy małżonka Wnioskodawcy będzie w przedmiotowej sprawie występowała w charakterze podatnika VAT, a w konsekwencji czy będzie obowiązana do wystawienia faktury VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Po zniesieniu współwłasności nieruchomości i wyodrębnieniu własności poszczególnych lokali, planowana sprzedaż jednego z sześciu lokali, który znajduje się na 3 piętrze, będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT z uwagi na to, że sprzedaż nastąpi po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia.

Ad 2

Wnioskodawca, z uwagi na to, że przedmiotowa nieruchomość (której planowana jest sprzedaż) była wykorzystywana przez Niego w działalności gospodarczej, będzie uprawniony do udokumentowania fakturą VAT całej sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, w zakresie pełnej kwoty sprzedaży, będącej jednocześnie własnością małżonki Wnioskodawcy, w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej.

Ad 3

Małżonka Wnioskodawcy w zakresie planowanej transakcji sprzedaży nieruchomości nie będzie występować w charakterze podatnika VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ad 2 i 3

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie o VAT zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. W dniu 29 lipca 1994 r. nabył wraz z małżonką udziały w zabudowanej nieruchomości. W momencie zakupu pomiędzy Wnioskodawcą a Jego małżonką panował ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, a przedmiotowa nieruchomość została zakupiona z majątku dorobkowego małżonków. Transakcja nabycia przedmiotowej nieruchomości podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, a Wnioskodawca odliczył podatek VAT naliczony wynikający z transakcji. Ponadto Wnioskodawca wraz z małżonką w roku 2000 dokonał sprzedaży części udziałów, nabytych w sposób opisany powyżej. Przedmiotowa nieruchomość od momentu nabycia udziałów przez Wnioskodawcę oraz Jego małżonkę (do dnia dzisiejszego) ma kilku współwłaścicieli. Każdy ze współwłaścicieli dysponuje określonym ułamkiem własności. W budynku są fizycznie wyodrębnione lokale (mieszkalne i usługowe). Na dzień dzisiejszy żaden ze współwłaścicieli nie posiada zaświadczenia o samodzielności lokali, nie są wyodrębnione księgi wieczyste dla poszczególnych lokali. Każdy ze współwłaścicieli zajmuje taką ilość lokali, która odpowiada przysługującemu mu udziałowi. Współwłaściciele nie zawierali żadnej pisemnej umowy co do zajmowania danych lokali, wobec czego nastąpiło to w sposób dorozumiany. Na udział Wnioskodawcy oraz Jego małżonki przypada kilka lokali. 6 lokali, które znajdują się na III piętrze są używane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT (jako magazyn). Wnioskodawca planuje znieść panującą współwłasność i założyć odrębne księgi wieczyste dla każdego z lokali. Po dokonaniu opisanych powyżej czynności Wnioskodawca planuje dokonać odpłatnego zbycia jednego z sześciu lokali, który znajduje się na III piętrze. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, Żona Wnioskodawcy nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem. Wyłącznie Wnioskodawca wykorzystywał lokal mający być przedmiotem sprzedaży do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług od 1994 r., Żona nie wykorzystywała tego lokalu do działalności gospodarczej.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, będzie uprawniony do udokumentowania fakturą VAT całej wartości sprzedawanego lokalu oraz czy małżonka Wnioskodawcy wystąpi w charakterze podatnika VAT w odniesieniu do sprzedaży lokalu, a w konsekwencji czy będzie zobowiązana do wystawienia faktury.

Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Zatem, nie każda czynność, która wywołuje skutki na gruncie prawa cywilnego, będzie takie skutki wywoływała na gruncie prawa podatkowego.

W rozpatrywanej sprawie pomimo, że nabycie nieruchomości nastąpiło w ramach istniejącej małżeńskiej wspólnoty majątkowej, to jednak od momentu nabycia nieruchomość ta była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Jak z wniosku wynika Wnioskodawca jako czynny zarejestrowany podatnik VAT wykorzystywał lokal mający być przedmiotem sprzedaży do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług od 1994 r. Czyli Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą w oparciu o składniki majątku wspólnego miał nad tym majątkiem kontrolę ekonomiczną. Zainteresowani wskazali, że Żona Wnioskodawcy nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem i nie wykorzystywała lokalu do działalności gospodarczej.

Skoro więc nieruchomość (lokal) – będącą przedmiotem planowanej sprzedaży – Wnioskodawca wykorzystywał do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy, to Wnioskodawca jest w sensie ekonomicznym właścicielem tej nieruchomości i to On dokona w efekcie dostawy nieruchomości – przeniesienia prawa do rozporządzania nią jak właściciel.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis sprawy wskazać należy, że w przypadku sprzedaży lokalu, stanowiącego współwłasność małżeńską, za zbywcę (stronę transakcji sprzedaży) należy uznać wyłącznie Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie będzie zbywał majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Dokonując dostawy lokalu, uprzednio wykorzystywanego jako magazyn, Wnioskodawca wypełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy dla całej transakcji sprzedaży nieruchomości. W konsekwencji, dostawa tej nieruchomości w całości będzie podlegała po stronie Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Przedmiotowa transakcja dotyczyć będzie bowiem towaru w rozumieniu ustawy, tj. lokalu, stanowiącego składnik majątkowy przedsiębiorstwa Wnioskodawcy oraz dokonana będzie przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

Odnosząc się do udokumentowania transakcji sprzedaży lokalu fakturą należy wskazać, że w myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W świetle art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Generalnie ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń wykonawczych do niej oraz sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT. Jednakże nie ma przeszkód, aby w powyższych sytuacjach podatnik wystawiał fakturę.

Uwzględniając powyższe w kontekście przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że skoro – jak rozstrzygnięto powyżej – z tytułu sprzedaży lokalu podatnikiem podatku od towarów i usług - w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy dla całej transakcji będzie Wnioskodawca, to wyłącznie po stronie Wnioskodawcy wystąpi możliwość wystawienia zgodnie z art. 106b ustawy faktury z tytułu tej sprzedaży. Wystawiona przez Wnioskodawcę faktura powinna obejmować sprzedaż całego lokalu i uwzględniać całą kwotę należną z tej transakcji. Żona Wnioskodawcy z tytułu tej transakcji nie będzie występowała jako czynny podatnik podatku VAT i nie będzie zobowiązana do wystawienia faktury z tytułu sprzedaży lokalu.

Zatem, stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 2 i nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Ad 1

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku, a także określił warunki stosowania tych zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W myśl art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy o VAT oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Co do zasady zatem grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według tych samych regulacji jak budynki i budowle na nim posadowione.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył lokal 29 lipca 1994 roku, lokal był wykorzystywany przez Zainteresowanego w prowadzonej działalności gospodarczej jako magazyn. Wnioskodawca od momentu nabycia do momentu dostawy lokalu nie ponosił wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej lokalu.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia, czy sprzedaż jednego z sześciu lokali opisanych w zdarzeniu przyszłym, będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Aby ustalić, czy w odniesieniu do lokalu zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług, czy też opodatkowanie właściwa stawką podatku VAT kluczowe jest określenie, czy i kiedy po wybudowaniu lub ulepszeniu lokalu doszło do jego pierwszego zasiedlenia. Pozwoli to określić, czy planowana transakcja będzie podlegała zwolnieniu z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że do pierwszego zasiedlenia lokalu doszło 29 lipca 1994 r. w chwili jego zakupu przez małżonków. Jak z wniosku wynika Zainteresowany od momentu nabycia do momentu dostawy lokalu nie ponosił wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej lokalu.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że planowana sprzedaż lokalu będzie w całości – na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy – podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ale będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jak już wcześniej zostało przytoczone ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń wykonawczych do niej oraz sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT. Jednakże nie ma przeszkód, aby w powyższych sytuacjach podatnik wystawiał fakturę. Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy wskazać, że do sprzedaży lokalu Wnioskodawca będzie zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż całej nieruchomości, wyłącznie na żądanie nabywcy (pod warunkiem, że żądanie wystawienia faktury zgłoszone zostanie w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiła sprzedaż bądź otrzymano całość lub część zapłaty). Niemniej jednak, jeżeli Wnioskodawca uwzględni powołane wyżej przepisy art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy i zrezygnuje ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, wybierając opodatkowanie dostawy lokalu na zasadach ogólnych, po spełnieniu określonych warunków, to wówczas po stronie Wnioskodawcy zgodnie z art. 106b ustawy wystąpi obowiązek wystawienia faktury z tytułu sprzedaży lokalu.

W konsekwencji odpowiadając na pytanie Wnioskodawcy stwierdzić należy, że po zniesieniu współwłasności nieruchomości i wyodrębnieniu własności poszczególnych lokali, sprzedaż jednego z sześciu lokali, który znajduje się na III piętrze w opisanym zdarzeniu przyszłym, będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, ze zwolnienia na podstawie ww. artykułu będzie korzystał również udział w gruncie przypadający na ten lokal.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.