UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury korygującej związanej z realizacją konserwacji i restauracji elementów kościoła.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Parafia pw. (…) w (…) jest jednostką organizacyjną kościoła, posiada osobowość prawną. Posiadanie osobowości prawnej zostało potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez Wojewodę (…). Organem Parafii uprawnionym do jej reprezentowania jest proboszcz – ks. P.C.

Parafia nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT, nie składa deklaracji VAT.

Parafia w dniu 10 sierpnia 2018 r. zawarła z Województwem (…) umowę o przyznanie pomocy. Umowa została zawarta na podstawie ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o wspieranie rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w Ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

Wykonanie prac zlecono podmiotowi zewnętrznemu, co zostało udokumentowane umową zawartą w dniu 8 lutego 2020 r. Zakres zleconych prac obejmował dokonanie konserwacji i renowacji wyposażenia kościoła, tj. ołtarza głównego, ołtarza bocznego południowego, ołtarza bocznego północnego, ambony, chrzcielnicy. Termin wykonania przedmiotowych prac ustalono do dnia 20 grudnia 2020 r.

W dniu 16 grudnia 2020 r. została wystawiona faktura na rzecz Parafii. Faktura dokumentuje:

• konserwację i restaurację ołtarza głównego z kościoła pw. (…) w (…),
• konserwację i restaurację ołtarza bocznego północnego z kościoła pw. (...) w (…),
• konserwację i restaurację ołtarza bocznego południowego z kościoła pw. (...) w (…),
• konserwację i restaurację ambony z kościoła pw. (...) w (…),
• konserwację i restaurację chrzcielnicy z kościoła pw. (...) w (…),
• inne (transport, demontaż, montaż).

Łączna wartość wynikająca z faktury (…) zł. Na fakturze nie uwzględniono kwoty podatku VAT. Dokonano adnotacji „wystawca faktury zwolniony podmiotowo z VAT”.

W dniu 7 stycznia 2021 r. wystawiona została faktura korygująca z tytułu błędnego zastosowania zwolnienia z VAT. Jako nabywca na fakturze figuruje Parafia. Faktura korygująca została wystawiona z uwzględnionym podatkiem VAT. Stawka podatku 23%.

Efekty powstałe w związku z realizacją przedmiotowej operacji nie są i nie będą wykorzystywane przez Parafię do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Zmodernizowana infrastruktura jest i będzie ogólnodostępna, a wstęp do niej bezpłatny.

W związku z koniecznością dołączenia do wniosku o płatność (refundacja poniesionych kosztów) interpretacji indywidualnej dotyczącej możliwości bądź braku możliwości odzyskania poniesionego VAT, Parafia jest zobligowana do uzyskania takiej interpretacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Parafii będzie przysługiwało prawo zakwalifikowania podatku VAT wynikającego z wystawionej na rzecz Parafii faktury korygującej, dokumentującej wykonane usługi, do dofinansowania w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 oraz czy Parafii przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z realizacją konserwacji i restauracji elementów kościoła, wynikającego z wystawionej faktury korygującej?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, Parafia nie ma możliwości obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z pokryciem kosztów udokumentowanych fakturą korygującą, dokonanych w ramach środków udzielonych z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, gdyż poniesione wydatki nie były i nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Ponadto Parafia nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku z tym, podatek VAT winien być kosztem kwalifikowanym do dofinansowania dla Parafii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86ust. 1 ustawy. Stosownie do treści tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
   
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy – w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a, zgodnie z którym – nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
      
   2. (uchylony),
      
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
   
3. (uchylony);
   
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
   
   1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
      
   2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
      
   3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
   
6. (uchylony);
   
7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.
   
   

Natomiast w myśl przepisu art. 88 ust. 4 ustawy – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Z opisu sprawy wynika, że Parafia jest jednostką organizacyjną kościoła, posiada osobowość prawną. Parafia zawarła umowę o przyznanie pomocy na podstawie ustawy z 20 lutego 2015 r. o wspieranie rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w Ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Parafia zawarła umowę z podmiotem zewnętrznym na wykonanie prac, których zakres obejmował dokonanie konserwacji i renowacji wyposażenia kościoła, tj. ołtarza głównego, ołtarza bocznego południowego, ołtarza bocznego północnego, ambony, chrzcielnicy. W dniu 16 grudnia 2020 r. została wystawiona faktura na rzecz Parafii. Faktura dokumentuje konserwację i restaurację ołtarza głównego, konserwację i restaurację ołtarza bocznego północnego, konserwację i restaurację ołtarza bocznego południowego, konserwację i restaurację ambony z kościoła, konserwację i restaurację chrzcielnicy, inne (transport, demontaż, montaż). Na fakturze nie uwzględniono kwoty podatku VAT. Dokonano adnotacji „wystawca faktury zwolniony podmiotowo z VAT”. W dniu 7 stycznia 2021 r. wystawiona została faktura korygująca z tytułu błędnego zastosowania zwolnienia z VAT. Jako nabywca na fakturze figuruje Parafia. Faktura korygująca została wystawiona z uwzględnionym podatkiem VAT i stawką podatku 23%.

Z wniosku wynika, że Parafia nie jest czynnym podatnikiem VAT, a efekty powstałe w związku z realizacją przedmiotowej operacji nie są i nie będą wykorzystywane przez Parafię do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Zmodernizowana infrastruktura jest i będzie ogólnodostępna, a wstęp do niej bezpłatny.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto, art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów niebędących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, ponieważ - jak wynika z okoliczności sprawy - Parafia nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czyn-nym, a efekty realizacji projektu nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym, Wnioskodawca - Parafia pw. (...) w (…) nie będzie miała możliwości odliczenia podatku VAT z wystawionej faktury korygującej dokumentującej zakup usług dokonanych w ramach środków udzielonych z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 służących do realizacji konserwacji i restauracji elementów kościoła, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy. Tym samym Wnioskodawcy z tego tytułu nie przysługuje prawo do zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W rezultacie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Należy nadmienić, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zaistniałego stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego.

Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14 na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.