Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.246.2021.2.MF
z 28 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm. ), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 marca 2021 r. (data wpływu 18 marca 2021 r.), uzupełnionym 27 maja 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy jako klucz alokacji do wartości początkowej poszczególnych środków trwałych kosztów o charakterze ogólnym (takich jak przygotowanie terenu pod budowę, usług projektowych, usług doradczych, wynagrodzenia pracowników odpowiedzianych za nadzór i kierowanie Inwestycją), związanych z całą Inwestycją, których nie można bezpośrednio przypisać do wartości początkowej poszczególnych budynków lub budowli, Spółka powinna zastosować stosunek kosztów bezpośrednich wytworzenia poszczególnych środków trwałych (to jest kosztów, które można bezpośrednio przypisać do wartości początkowej poszczególnych budynków i budowli) do całkowitych kosztów bezpośrednich Inwestycji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy jako klucz alokacji do wartości początkowej poszczególnych środków trwałych kosztów doradczych, wynagrodzenia pracowników odpowiedzianych za nadzór i kierowanie Inwestycją), związanych z całą Inwestycją, których nie można bezpośrednio przypisać do wartości początkowej poszczególnych budynków lub budowli, Spółka powinna zastosować stosunek kosztów bezpośrednich wytworzenia poszczególnych środków trwałych (to jest kosztów, które można bezpośrednio przypisać do wartości początkowej poszczególnych budynków i budowli) do całkowitych kosztów bezpośrednich Inwestycji.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 13 maja 2021 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.131.2021.1.MF wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 27 maja 2021 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) posiada siedzibę na terytorium Polski i jest polskim rezydentem podatkowym. Profil działalności Spółki obejmuje produkcję i sprzedaż komponentów procesowych dla przemysłu (…), takich jak (…).

W związku z rozwojem działalności Spółka planuje budowę nowej hali produkcyjnej (środka trwałego). Spółka uzyskała decyzję Prezydenta Miasta (…) nr (…) z (…) o zatwierdzeniu projektu budowy i udzieleniu pozwolenia na budowę:

(i) budynku produkcyjno-magazynowego z zapleczem socjalnym i wiatą,

(ii) budynku portierni,

(iii) wiaty parkingowej na rowery i motory,

(iv) wiaty magazynowej na kontenery i

(v) wagi samochodowej wraz z urządzeniami budowlanymi.

Budynek produkcyjno-magazynowy wraz z zapleczem socjalnym i wiatą jak i pozostałe zabudowania wskazane w pozwoleniu na budowę (dalej: „Inwestycja”) po zakończeniu inwestycji będzie stanowić własność Wnioskodawcy i w konsekwencji zostaną rozpoznane jako środki trwałe. W okresie budowy obiekty budowlane będą stanowiły środki trwałe w budowie, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 16 z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r., poz. 351). Z kolei na gruncie prawa podatkowego, w okresie budowy obiekty te będą stanowiły inwestycję, zgodnie z art. 4a pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1036; dalej: „updop”) (winno być: „Dz. U. z 2020 r. poz. 1406, ze zm.)

Budynek produkcyjno-magazynowy (hala) z zapleczem socjalnym oraz wiatą przy tym budynku będą stanowiły jedną funkcjonalną całość. Zaplecze socjalne stanowić będzie integralną część budynku hali, wpisaną w bryłę tego budynku, trwale z nim związaną i przeznaczoną do obsługiwania wyłącznie tego budynku. Z kolei wiata przy budynku produkcyjno-magazynowym będzie obsługiwała wyłącznie ten budek jako obiekt pomocniczy.

Portiernia stanowić będzie odrębny budynek.

Wiata na rowery i motory nie będzie obsługiwała wyłącznie budynku produkcyjno-magazynowego (hali), lecz będzie przeznaczona do parkowania zarówno pojazdów pracowników hali, portierni, pracowników firm zewnętrznych oraz zaproszonych gości.

Waga samochodowa będzie stanowiła odrębny obiekt budowlany służący do ważenia pojazdów samochodowych.

Wiata magazynowa na kontenery będzie obsługiwała wyłącznie nowy budynek produkcyjno- magazynowy (halę). Wiata magazynowa nie będzie jednak przylegać do budynku hali i będzie posiadać jedynie funkcję magazynowania.

W związku z planowaną budową spółka poniesie szereg wydatków, w tym:

1. opłatę administracyjną za usuniecie drzew, nałożoną na Spółkę w drodze decyzji administracyjnej wydanej przez Zarząd (…) na podstawie ustawy o ochronie przyrody oraz rozporządzenia Ministra Środowiska z 3 lipca 2017 r. w sprawie wysokości opłat za usunięcie drzew i krzewów,
2. koszty prac projektowych, w tym związane z opracowaniem i realizacją koncepcji Inwestycji, przygotowaniem mapy działki dla celów projektowych, opracowaniem koncepcji i sporządzeniem projektu budowlanego, opracowaniem dokumentacji geologiczno- inżynierskiej,
3. koszty usług doradczych, w tym doradztwa prawnego, budowlanego, koncepcyjnego związanego z prowadzoną inwestycją,
4. koszty nadzoru i kierowania projektem inwestycyjnym,
5. koszty opłat administracyjnych, w tym za mapę, wypisy, wyrysy z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
6. koszty związane z wynagrodzeniem pracowników albo zleceniobiorców Spółki, którzy byli zaangażowani w sposób bezpośredni w proces inwestycyjny, w tym pracowników odpowiedzialnych za zarządzanie projektem, oraz pochodne tych wynagrodzeń, jak również koszty podróży służbowych odbytych w związku z realizowaną inwestycją, w tym koszty noclegów, posiłków, przejazdów, opłat parkingowych, diet,
7. koszty prac budowlanych, w tym prac niezbędnych do realizacji przed przekazaniem terenu budowy generalnemu wykonawcy oraz prac budowalnych w zakresie kontraktu z generalnym wykonawcą.
   
   

Wskazane powyżej w pkt a) – g) wydatki:

• pozostawać będą w bezpośrednim związku z realizacją Inwestycji,
• nie zostałyby przez Spółkę poniesione, gdyby nie prowadzony proces inwestycyjny,
• warunkują prowadzenie Inwestycji lub mają na celu stworzenie warunków do jej prowadzenia w sposób efektywny,
• nie stanowią kosztów ogólnych zarządu.
  
  

W związku z rozbieżnymi stanowiskami organów podatkowych co do niektórych zasad rozpoznawania środków trwałych oraz ujmowanie niektórych rodzajów wydatków w ich wartości początkowej, Spółka powzięła wątpliwości w tym zakresie.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 25 maja 2021 r., Wnioskodawca wyjaśnił iż:

Wnioskodawca będzie ponosił wydatki na instalacje (to jest sieć wodno-kanalizacyjną, sieć opadową do odprowadzania wód deszczowych, sieć energetyczną).

Instalacje te będą rozprowadzane od granicy działki do poszczególnych budynków i budowli. Instalacje będą obsługiwały wszystkie budynki i budowle objęte Inwestycją.

Poszczególne budynki i budowle objęte pozwoleniem na budowę zostaną zaklasyfikowane wg Klasyfikacji Środków Trwałych (dalej: „KŚT”) w następujący sposób:

• budynek produkcyjno-magazynowego z zapleczem socjalnym i wiatą - symbol KŚT 101 Budynki przemysłowe,
• budynek portierni - symbol KŚT 109 Pozostałe budynki niemieszkalne,
• wiata parkingowa na rowery i motory - symbol KŚT 109 Pozostałe budynki niemieszkalne,
• wiata magazynowa na kontenery - symbol KŚT 109 Pozostałe budynki niemieszkalne,
• waga samochodowa wraz z urządzeniami budowlanymi wskazanymi we wniosku - symbol KŚT 660 Wagi pojazdowe, wagonowe i inne wbudowane,
• sieć wodno-kanalizacyjna - symbol KŚT 210 Rurociągi, linie telekomunikacyjne,
• sieć opadowa do odprowadzania wód deszczowych - symbol KŚT 210 Rurociągi, linie telekomunikacyjne,
• sieć energetyczna - symbol KŚT 210 Rurociągi, linie telekomunikacyjne.
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 25 maja 2021 r.):

Czy jako klucz alokacji do wartości początkowej poszczególnych środków trwałych kosztów o charakterze ogólnym (takich jak przygotowanie terenu pod budowę, usług projektowych, usług doradczych, wynagrodzenia pracowników odpowiedzianych za nadzór i kierowanie Inwestycją), związanych z całą Inwestycją, których nie można bezpośrednio przypisać do wartości początkowej poszczególnych budynków lub budowli, Spółka powinna zastosować stosunek kosztów bezpośrednich wytworzenia poszczególnych środków trwałych (to jest kosztów, które można bezpośrednio przypisać do wartości początkowej poszczególnych budynków i budowli) do całkowitych kosztów bezpośrednich Inwestycji?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 5)

Zdaniem Wnioskodawcy, (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 25 maja 2021 r.) jako klucz alokacji do wartości początkowej poszczególnych środków trwałych kosztów o charakterze ogólnym (takich jak przygotowanie terenu pod budowę, usług projektowych, usług doradczych, wynagrodzenia pracowników odpowiedzianych za nadzór i kierowanie Inwestycją), związanych z całą Inwestycją, których nie można bezpośrednio przypisać do wartości początkowej poszczególnych budynków lub budowli, Spółka powinna zastosować stosunek kosztów bezpośrednich wytworzenia poszczególnych środków trwałych (to jest kosztów, które można bezpośrednio przypisać do wartości początkowej poszczególnych budynków i budowli) do całkowitych kosztów bezpośrednich Inwestycji.

Uwagi ogólne

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przepis powyższy oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zgodnie z art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych dla celów amortyzacji wskazane zostały w art. 16g updop. Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 updop, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

W myśl art. 16g ust. 4 updop, za koszt wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Zgodnie z cytowaną definicją do wartości składających się na koszt wytworzenia środka trwałego należą w szczególności:

• wartość - w cenie nabycia - rzeczowych składników majątku zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. przede wszystkim materiałów, z których został wykonany środek trwały,
• wartość - w cenie nabycia - wykorzystanych usług obcych zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. zarówno usług polegających na samym wytwarzaniu środka trwałego, czyli przede wszystkim jego budowie, jak i innych usług niezbędnych do wytworzenia i uczynienia tego składnika majątku zdatnym do używania, np. kosztów prac geologicznych niezbędnych do uzyskania pozwolenia na budowę, usług projektowych, usług inżynierskich, doradztwa finansowego i prawnego związanego z prowadzoną inwestycją, kosztów sporządzenia dokumentacji przetargowej, kosztów niezbędnych ekspertyz obiektów budowlanych, koszty wynagrodzeń wraz z pochodnymi, tj. przede wszystkim koszty wynagrodzeń dla pracowników zatrudnionych przy realizacji inwestycji.
  
  

Użycie przez ustawodawcę zwrotu, że do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się także „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” oznacza, że katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty, co wskazuje na to, że mieszczą się w nim również inne, nie wymienione wprost koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku. Zatem, powyższy zwrot oznacza wydatki, które są ponoszone w wyniku podjęcia procesu wytwarzania środka trwałego. Wydatkami takimi są koszty, co do których nie ma wątpliwości, że nie wystąpiłyby, gdyby podatnik nie wytwarzał we własnym zakresie środka trwałego. Do kosztów wytworzenia należy zaliczyć również wydatki poniesione we wczesnym stadium procesu inwestycyjnego w celu stworzenia warunków do prowadzenia inwestycji, bez których nie doszłoby do wytworzenia środka trwałego. Oznacza to, że do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego zalicza się ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka trwałego do używania.

W związku z tym, że planowane jest rozpoznanie kilka środków trwałych objętych Inwestycją, Spółka powzięła wątpliwość w jaki sposób alokować do wartości początkowej wydatki o charakterze ogólnym, związane z całym procesem inwestycyjnym, których nie można bezpośrednio alokowane do jednego z powstających środków trwałych. Przykładami takich wydatków są koszty opłat administracyjnych, koszty nadzoru i kierowania projektem inwestycyjnym, koszty pracowników zarządzających realizacją projektu inwestycyjnego, koszty ogólnych usług doradczych związanych z Inwestycją.

Spółka stoi na stanowisku, iż ujęte przez nią na odrębnych kontach technicznych koszty ogólne, w momencie wydania danego środka do użytkowania powinny być doliczane do jego wartości początkowej przy zastosowaniu następującej proporcji: bezpośrednie wydatki poniesione na wytworzenie danego środka trwałego do sumy wydatków bezpośrednich zaliczonych do wartości początkowej wszystkich środków trwałych objętych Inwestycją, których dzielone koszty ogólne dotyczą.

Zdaniem Spółki, wskazany przez nią sposób podziału kosztów ogólnych Inwestycji (tj. wydatków zwiększających wartość początkową dwóch lub więcej środków trwałych, a więc które można przypisać do kosztów wytworzenia więcej niż jednego środka trwałego) oparty na kluczu udziału kosztów bezpośrednich poszczególnych środków trwałych w całkowitych kosztach bezpośrednich wszystkich środków trwałych, z którymi wiążą się dane koszty ogólne, należy uznać za jedyną obiektywną i racjonalną ekonomicznie metodę. Biorąc bowiem pod uwagę, iż środki trwałe do których alokowane powinny być koszty ogólne mają zróżnicowany charakter, tj. istotnie różną się wielkością oraz zakładaną kwotą wydatków bezpośrednich jakie należy ponieść na ich wytworzenia, przyjęcie klucza alokacji opartego na kosztach bezpośrednich będzie pozwalało w najlepszy sposób alokować koszty ogólne do poszczególnych środków trwałych.

Jednocześnie, z uwagi na brzmienie art. 16g ust. 3 i 4 updop, do wartości początkowej środków trwałych koszty ogólne należy doliczyć jeden raz, na dzień przekazania ich do używania i nie podlegają one korekcie o koszty poniesione po tej dacie (tj. wartość początkowa nie jest powiększana o wartość ewentualnych kosztów ogólnych związanych z danym środkiem trwałym jeżeli został on już oddany do używania).

Potwierdzeniem prawidłowości przyjęcia wskazanego klucza alokacji dla kosztów ogólnych Inwestycji, opartego na kosztach bezpośrednich poszczególnych środków trwałych, jest interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 4 października 2013 r., Znak: ILPB4/423-215/13-5/DS, w której stwierdził on, że podział uzyskanych przez podatnika wspólnych kosztów inwestycji, powinien nastąpić „według proporcji bezpośrednich kosztów wytworzenia poszczególnych środków trwałych w kosztach bezpośrednich inwestycji ogółem.” Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej z dnia 30 maja 2014 r. (Znak: IPPB3/423-340/14-2/MS1) przez Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, zgodnie z którym: „(...) ujęte przez Wnioskodawcę na odrębnym koncie technicznym koszty pośrednie, w momencie wydania danego środka do użytkowania powinny być doliczane do jego wartości początkowej, proporcją bezpośrednich wydatków poniesionych na nabycie bądź wytworzenie tego środka trwałego i sumy wydatków alokowanych bezpośrednio do wartości początkowej środków trwałych związanych z Inwestycją, których dzielone koszty pośrednie dotyczą.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem tj. w zakresie pytania 1, 2, 3, 4 zostaną/zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.