2021.05.31 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-3.4011.192.2.2021.IR

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.192.2.2021.IR
z 31 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2021 r. (data wpływu 16 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 maja 2021 r. (data wpływu 25 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej jest:

w części dotyczącej zaliczenia wydatku na serwery, domeny wykorzystywane dla celów reklamowych za koszt do obliczenia wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej – nieprawidłowe;

w pozostałym zakresie – prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 10 maja 2021 r., wezwano Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 10 maja 2021 r. (skutecznie doręczone w dniu 14 maja 2021 r.), zaś w dniu 25 maja 2021 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (przesłane za pośrednictwem …. S.A.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od dnia 15 października 2007 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Przedmiot działalności jest związany z wytwarzaniem oprogramowania.

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prowadzi On podatkową księgę przychodów i rozchodów stosując zasady ogólne (skala podatkowa).

Wskazane i opisane we wniosku informacje/dane/warunki miały miejsce w roku 2019 oraz 2020.

Działalność Wnioskodawcy koncentruje się w następujących obszarach:

tworzenie sklepów internetowych,

tworzenie aplikacji internetowych,

tworzenie aplikacji mobilnych,

rozwijanie i zmiana istniejących modułów programistycznych związanych z jego oprogramowaniem.

Wnioskodawca uzyskuje dochody z tytułu wykonywania usług na rzecz klienta, wraz z przeniesieniem praw autorskich do wytworzonego kodu, o których mowa w art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z póżn.zm.; dalej jako Prawo autorskie), stanowiących efekt prac programistów, w postaci ww., tj. sklep internetowy, strona internetowa, aplikacja. Z każdym Zamawiającym Wnioskodawca podpisuje umowę, w której znajduje się następujący zapis: „Z dniem zapłaty całego wynagrodzenia określonego w § 8 Wykonawca przenosi na Zamawiającego pełnię przysługujących mu autorskich praw majątkowych do Projektu i do Serwisu, co uprawnia Zamawiającego do wyłącznego korzystania i rozporządzania Projektem i Serwisem bez ograniczeń czasowych i terytorialnych, na wszystkich polach eksploatacji, a w szczególności: dokonywania wszelkich modyfikacji Serwisu, w tym zmian jej układu, treści, szaty graficznej oraz jej rozwiązań technologicznych; kopiowania i powielania dowolną techniką, w tym techniką cyfrową, rozpowszechniania i emitowania, w szczególności w sieci Internet i w sieciach intranetowych”.

Działalność jest prowadzona przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny, zaplanowany i uporządkowany, a także jest działalnością podejmowaną w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w realizacji bieżących i przyszłych projektów.

Oprogramowania wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności gospodarczej są rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej. Każde projekty to projekty stanowiące twórczość Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie korzysta z gotowych szablonów czy gotowych rozwiązań. Każde rozwiązanie to projekty różniące się, dostosowane do wymagań Zamawiających. Wytworzone przez Niego oprogramowanie należy traktować jako oprogramowanie nowe lub oprogramowanie znacznie odróżniające się od rozwiązań już funkcjonujących.

Wykonywanie zadań realizowanych przez Wnioskodawcę jest uzależnione od wymagań danego Klienta. Klient przekazuje jakie ma wymagania, natomiast szczegóły wytworzenia danego oprogramowania i harmonogram zadań określane są samodzielnie przez Wnioskodawcę. Samodzielnie decyduje on także o rodzaju wykorzystanych narzędzi, sposobie implementacji oraz kolejności poszczególnych czynności. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za rezultat swoich prac. Czynności nie są przez Wnioskodawcę wykonywane pod kierownictwem, ani w miejscu i czasie wyznaczonym przez zamawiającego te czynności. Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Wnioskodawca do realizacji wskazanych projektów zatrudnia pracowników (na podstawie umowy o pracę), są to wykwalifikowani specjaliści w dziedzinie programowania. Wskazać należy, że to On jest ostatecznie właścicielem autorskich praw majątkowych do poszczególnych kwalifikowanych IP. Wnioskodawca nie nabywa praw autorskich od innych podmiotów, nie współpracuje z podwykonawcami.

Wnioskodawca od 1 stycznia 2019 prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do programów komputerowych oraz ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na każde z takich praw. Ewidencje prowadzone były za cały rok 2019 oraz cały 2020.

Koszty ponoszone przez Wnioskodawcę to :

koszty zatrudnienia pracowników (zapłata wynagrodzeń oraz składek ZUS),

koszty stanowiące opłaty za telekomunikację oraz internet (opłaty za połączenia telefoniczne oraz dostęp do internetu),

koszty serwerów, domen (opłaty związane z korzystaniem z serwerów oraz domen),

zakup sprzętu komputerowego wraz z akcesoriami,

koszty utrzymania pojazdów (bieżąca eksploatacja samochodu oraz motocykla, rata leasingowa, zakup paliwa, części, serwis, ubezpieczenia OC/AC),

koszty ubezpieczenia działalności (polisa OC firmy – zarówno sprzętu, jak i odpowiedzialności cywilnej za nienależyte wykonanie usług),

koszty związane z wyjazdami w celach służbowych (koszt hoteli).

Wymienione powyżej koszty ponoszone przez Wnioskodawcę są związane z prowadzoną przez Niego działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Wnioskodawca traktuje te koszty jako wydatki niezbędne do prowadzenia swojej działalności, której dominująca część polega na wytwarzaniu chronionych prawem autorskim utworów.

W piśmie z dnia 18 maja 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że Jego zdaniem działalność przez Niego prowadzona w ramach wytwarzania/rozwijania oprogramowania jest działalnością twórczą obejmującą badania naukowe i prace rozwojowe. Jednak nie chce samodzielnie dokonać kwalifikacji swojej pracy jako działalności badawczo -rozwojowej, gdyż uważa, że nie jest do tego kompetentny. Stąd zwrócił się do Urzędu z pytaniem, czy Jego działalność spełnia warunki do skorzystania z ulgi.

Wnioskodawca jest w stanie powiedzieć, że w ramach działalności gospodarczej prowadzi w sposób systematyczny prace rozwojowe w sposób zaplanowany i metodyczny w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy. Bez wątpienia działalność prowadzona przez Wnioskodawcę polega na tworzeniu nowych zastosowań. Oprogramowania tworzone przez Niego na rzecz Zleceniodawców należy traktować jako oprogramowanie nowe lub oprogramowanie znacznie odróżniające się od rozwiązań już funkcjonujących. Wytwarzając oprogramowanie Wnioskodawca nie bazuje na istniejących oraz dostępnych rozwiązaniach. Dla każdego Zleceniodawcy stworzone zostaje od początku do końca zupełnie nowe oprogramowanie, zgodne z wymaganiami Zleceniodawcy (każdy zleceniodawca ma inne potrzeby i wymagania) i każde posiada coraz lepszą funkcjonalność, ponieważ Wnioskodawca ciągle zdobywa nową wiedzę w dziedzinie programowania i ją wykorzystuje. Wnioskodawca bez wątpienia w ramach działalności gospodarczej prowadzi w sposób systematyczny prace twórcze w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy. Jego zdaniem działalność przez Niego prowadzona spełnia cechy działalności badawczo-rozwojowej. Bez wątpienia działalność na rzecz każdego ze Zleceniodawców polega na tworzeniu nowych zastosowań, które wcześniej w ramach działalności prowadzonych przez te podmioty nie miały miejsca. Oprogramowanie stworzone na rzecz każdego z Podmiotów ulepszy/ulepszyło i rozwinie/rozwinęło działanie starych programów czy rozwiązań lub stanowi zupełnie nowe oprogramowanie niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej podmiotu.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzona działalność obejmuje badania naukowe/prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 i ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce z dnia 20 lipca 2018 r. (Dz. U., poz. 1668, z późn.zm.).

Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę polega na tworzeniu oprogramowania komputerowego w odpowiedzi na zapotrzebowania biznesowe Zleceniodawców. Działania te w opinii Wnioskodawcy stanowią prace rozwojowe w rozumieniu wspomnianej ustawy. Polegają one bowiem na wykorzystywaniu nowej i istniejącej wiedzy: wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań.

Zdaniem Wnioskodawcy, Jego działalność spełnia cechy działalności badawczo-rozwojowej, takie jak:

nowatorskość i twórczość, tworzone są oprogramowania, w zależności od potrzeb konkretnych Zleceniodawców, z którymi współpracował lub współpracuje a podmioty te mają na celu zwiększenie innowacyjności rozwiązań programistycznych w zależności od swoich potrzeb,

nieprzewidywalność, każdy ze Zleceniodawców oczekuje od Wnioskodawcy wykonania prac, których efekt jest określony, natomiast proces tworzenia danych rozwiązań (oprogramowania), pomimo korzystania z istniejących metod informatycznych i języków programistycznych, powoduje wytworzenie całkowicie nowego rozwiązania lub znaczną modyfikację istniejących rozwiązań,

możliwość przeniesienia lub odtworzenia, celem Wnioskodawcy, w ramach wykonywanej przez Niego działalności na rzecz Zleceniodawców jest przeniesienie autorskich praw majątkowych z oprogramowania na Zleceniodawcę, co wiążę się z koniecznością jego odtworzenia przez Zleceniodawcę.

Wnioskodawca prowadzi działalność od 2007 roku. Przedmiotem działalności od początku są opisane we wniosku działania.

Jednocześnie odpowiedział On twierdząco, że tworzenie/rozwijanie oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej.

Oprogramowania tworzone przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawców należy traktować jako oprogramowanie nowe lub oprogramowanie znacznie odróżniające się od rozwiązań już funkcjonujących. Wytwarzając oprogramowanie Wnioskodawca nie bazuje na istniejących oraz dostępnych rozwiązaniach. Dla każdego Zleceniodawcy stworzone zostaje od początku do końca zupełnie nowe oprogramowanie, zgodne z wymaganiami Zleceniodawcy (każdy zleceniodawca ma inne potrzeby i wymagania) i każde posiada coraz lepszą funkcjonalność, ponieważ Wnioskodawca ciągle zdobywa nową wiedzę w dziedzinie programowania i ją wykorzystuje.

Działalność związana z wytwarzaniem/rozwijaniem oprogramowania będzie prowadzona przez Wnioskodawcę wyłącznie w Polsce.

Jest On właścicielem wytworzonych przez siebie oprogramowań i później sprzedaje je Zleceniodawcom. Jeżeli Zleceniodawca zgłasza w późniejszym czasie zapotrzebowanie to Wnioskodawca na podstawie umowy ulepsza istniejące, wcześniej wytworzone przez siebie oprogramowanie.

Wnioskodawca odpowiedział twierdząco w zakresie postawionego w wezwaniu pytania czy autorskie prawa do tworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowią utwory i podlegają ochronie prawnej z art. 74 ustawy Prawo autorskie oraz odpowiedział twierdząco w zakresie pytania czy w przypadku, gdy Wnioskodawca rozwija oprogramowanie, o którym mowa we wniosku, to w wyniku podjętych przez Niego czynności powstaje odrębny utwór (tj. nowe kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci nowego autorskiego prawa do programu komputerowego), podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy Prawo autorskie.

Uzyskuje On dochody z tytułu wykonywania usług na rzecz klienta, wraz z przeniesieniem praw autorskich do wytworzonego kodu, o których mowa w art. 74 ust. 1 ustawy Prawo autorskie, stanowiących efekt prac programistów – Wnioskodawca miał na myśli głównie efekt swojej pracy jako programisty. Zatrudnia programistę, który nie prowadzi działalności gospodarczej i realizuje zadania zlecone przez Wnioskodawcę. Ponadto zatrudnia On na umowę o pracę pracowników: informatyka, który wykonuje zadania zlecone przez Wnioskodawcę i zajmuje się techniczną obsługą sprzętu. Zatrudnia też programistę, który również wykonuje konkretne zadania zlecone przez Wnioskodawcę i działa wg ustalonych wytycznych. Wnioskodawca staje się właścicielem autorskich praw majątkowych do poszczególnych IP w ramach umowy zawartej z pracownikami.

Wnioskodawca podaje, że opisane we wniosku koszty są bezpośrednio związane z prowadzoną przez Niego działalnością związaną z autorskim prawem do programu komputerowego/aplikacji, ponieważ bez ich poniesienia niemożliwe byłoby osiągnięcie przychodu ze sprzedaży autorskiego prawa do programu komputerowego. Traktuje On te koszty jako stały element prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej, której zdecydowanie dominująca część polega na wytworzeniu chronionych prawem autorskim utworów.

Serwery oraz domeny internetowe służą do utrzymania oprogramowania oraz ich tworzenia a także przeprowadzania testów w różnych środowiskach – bez tego oprogramowanie nie mogłoby funkcjonować poprawnie, dodatkowo Wnioskodawca reklamuje swoją stronę internetową, która posiada serwer i domenę.

Wydatki na sprzęt to: komputery stacjonarne, laptopy, tablety, akcesoria to: myszki, klawiatury, drukarki. Jeden z komputerów stanowi środek trwały.

Wydatki na utrzymanie pojazdów to: zakup paliwa, zakup części, serwisowanie, ubezpieczenie OC/AC.

Następnie Wnioskodawca odnośnie przesłanek, jakie świadczą o bezpośrednim powiązaniu każdego z wymienionych we wniosku wydatków z wytwarzaniem/rozwijaniem opisanego we wniosku oprogramowania określił, że:

koszty zatrudnienia pracowników, dzięki ich pomocy Wnioskodawca jest w stanie w szybszym czasie zrealizować zlecenie, naprawić usterki, podłączyć niezbędny sprzęt. Pracownicy realizują zadania zlecone przez Wnioskodawcę, są to zadania, które pomagają stworzyć oprogramowanie,

koszty stanowiące opłaty za telekomunikację i Internet, te koszty umożliwiają szybki kontakt z klientem oraz dają możliwość poszerzania wiedzy w zakresie programowania, wydatki na Internet są kosztem niezbędnym do tworzenia programów komputerowych,

koszty serwerów i domen, jest to sprzęt podstawowy i niezbędny do programowania, bez niego nie możliwe byłoby stworzenie programu komputerowego,

zakup sprzętu komputerowego wraz z akcesoriami, jest to sprzęt podstawowy i niezbędny do programowania, bez niego nie możliwe byłoby stworzenie programu komputerowego,

koszty utrzymania samochodu, umożliwiają sprawny transport, czy to do kontrahenta w celu konsultacji dotyczących tworzonego oprogramowania, czy to do specjalistycznego sklepu w celu nabycia potrzebnych urządzeń programistycznych, czy to na szkolenia poszerzające wiedzę w dziedzinie programowania. Samochód jest również wykorzystywany do czynności wymagających prowadzenie działalności gospodarczej w całym jej zakresie. Taki środek transportu pozwala na konsultację z klientem, co służy personalizacji tworzonego oprogramowania i kodu, dostosowaniu go do indywidualnych potrzeb klienta i jego oczekiwań, a także zapewnia szybki dostęp do sklepów z narzędziami programistycznymi, a więc Wnioskodawca jest w stanie świadczyć usługi programistyczne efektywniej i lepszej jakości, wpływając na mocniejszą pozycję na rynku zleceń informatycznych,

koszty ubezpieczenia działalności – Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za wykonywane usługi, koszt ubezpieczenia jest niezbędny. Zabezpiecza On swoją działalność, w razie wystąpienia szkody, mógłby On ponieść wysokie koszty, co mogłoby uniemożliwić dalsze prowadzenie działalności, co za tym idzie nie byłby w stanie tworzyć oprogramowań.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że w związku z wytworzeniem/rozwijaniem Oprogramowania (części Oprogramowania) uzyskuje On dochód z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Jednocześnie dodał, że prowadził na bieżąco w 2019 i 2020 odrębną ewidencję.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca spełnia warunki do skorzystania z ulgi IP Box i będzie mógł dochód uzyskany z kwalifikowanego IP za 2019 rok opodatkować stawką 5%?
Czy Wnioskodawca spełnia warunki do skorzystania z ulgi IP Box i będzie mógł dochód uzyskany z kwalifikowanego IP za 2020 rok opodatkować stawką 5%?
Czy koszty wymienione przez Wnioskodawcę będą kosztem kwalifikowanym, z litery a wskaźnika nexus?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1 oraz ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia On wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej za rok 2019 oraz za rok 2020.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; (dalej: PIT), podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Z kolei, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego – podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT i oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z kolei, badania naukowe oraz prace rozwojowe winny być, zgodnie z art. 5a pkt 39 i 40 ustawy o PIT, rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W myśl tych przepisów badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi On działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Po pierwsze, prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegające na:

tworzeniu sklepów internetowych,

tworzeniu aplikacji internetowych,

tworzeniu aplikacji mobilnych,

rozwijaniu i zmianie istniejących modułów programistycznych związanych z jego oprogramowaniem,

mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie korzysta z gotowych szablonów czy gotowych rozwiązań. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej stanowi więc oryginalny wytwór Jego twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego.

Po drugie, prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie sprzętu, narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia, rozwoju i ulepszania programów i aplikacji umożliwiających użytkownikom korzystanie z różnych usług innych firm bez wychodzenia z domu, za pośrednictwem Internetu, przy wykorzystaniu wiedzy Wnioskodawcy z zakresu szeroko pojętego wytwarzania oprogramowania.

Po trzecie, prace nad oprogramowaniem mają systematyczny charakter, ponieważ nie mają charakteru jednorazowego, lecz są prowadzone w sposób zorganizowany, z nastawieniem na ciągły rozwój i ulepszanie w przyszłości.

Wnioskodawca przenosi na Zlecającego całość majątkowych praw autorskich do wytwarzanych przez siebie oprogramowań i otrzymuje wynagrodzenie z tego tytułu, więc – w ocenie Wnioskodawcy - osiągał i osiąga dochody z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, rozumiane jako dochody, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT.

Wobec powyższego Wnioskodawca twierdzi, iż spełnia On wszystkie kryteria określone w art. 5a pkt 38-40 w zw. z art. 30ca ust. 1, ust. 2 pkt 8 i ust. 7 ustawy o PIT, a tym samym w rozliczeniu rocznym za rok 2019 oraz za rok 2020 będzie mógł użyć stawki 5% podatku od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ad 3

Wydatki wymienione przez Wnioskodawcę są bezpośrednio wykorzystywane do prowadzenia przez Niego działalności badawczo-rozwojowej w zakresie wytworzenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, z związku z czym można tego rodzaju wydatki w proporcji odpowiadającej przychodowi podatnika z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uznać za koszty wykazane w literze a wzoru z art. 30ca ust. 4. Opisane we wniosku koszty są związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością związaną z autorskim prawem do programu komputerowego/aplikacji. Bez ich poniesienia niemożliwe byłoby osiągnięcie przychodu ze sprzedaży autorskiego prawa do programu komputerowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

w części dotyczącej zaliczenia wydatku na serwery, domeny wykorzystywane dla celów reklamowych za koszt do obliczenia wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej – nieprawidłowe;

w pozostałym zakresie – prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i pkt 40 powoływanej ustawy.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r., poz. 478, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą przez działalność badawczo -rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 5a pkt 38 ww. ustawy wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności B+R jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej.

Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu, przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu, co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Nie ma również wymogu ciągłego lub długotrwałego prowadzenia działalności przez podatnika, by uznać daną działalność za działalność spełniającą kryterium systematyczności, albo też by podatnik musiał planować tego rodzaju działalność na przyszłość. Podobnie, nie ma wymogu, aby podatnik otworzył działalność na przykład na okres trzech miesięcy lub nawet jednego miesiąca, lub jednego tygodnia, lub jednego dnia w celu przeprowadzenia określonego projektu badawczo-rozwojowego, jeżeli takie działania są uzasadnione charakterem i planowanym rezultatem działalności badawczo-rozwojowej. W każdym z powyższych przypadków zostanie bowiem spełnione kryterium systematyczności działalności prowadzonej przez podatnika. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj. badania naukowe (zdefiniowane w art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz prace rozwojowe (o których mowa w art. 5a pkt 40 ww. ustawy).

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą związaną z wytwarzaniem/rozwijaniem oprogramowania. Działalność jest prowadzona w sposób systematyczny, zaplanowany i uporządkowany, a także jest działalnością podejmowaną w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności gospodarczej jest rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej. Wytworzone przez Niego oprogramowanie to oprogramowanie nowe lub oprogramowanie znacznie odróżniające się od rozwiązań już funkcjonujących. Działania te w opinii Wnioskodawcy stanowią prace rozwojowe. Polegają one bowiem na wykorzystywaniu nowej i istniejącej wiedzy: wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań. Tworzenie/rozwijanie oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo -rozwojowej. Jest On właścicielem wytworzonych przez siebie oprogramowań i później sprzedaje je Zleceniodawcom. Autorskie prawa do tworzonego przez Wnioskodawcę oraz rozwijanego oprogramowania stanowią utwory i podlegają ochronie prawnej z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Opisane we wniosku koszty są bezpośrednio związane z prowadzoną przez Niego działalnością związaną z autorskim prawem do programu komputerowego/aplikacji, ponieważ bez ich poniesienia niemożliwe byłoby osiągnięcie przychodu ze sprzedaży autorskiego prawa do programu komputerowego. W związku z wytworzeniem/rozwijaniem Oprogramowania (części Oprogramowania) uzyskuje On dochód z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, który dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wnioskodawca od dnia 1 stycznia 2019 prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję.

Rozpatrując możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3]/( a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Z opisu we wniosku wynika, że Wnioskodawca od dnia 1 stycznia 2019 r. prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję, o której mowa w art. 30cb cytowanej ustawy.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z Raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do opisu sprawy, należy wskazać, że:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą związaną z wytwarzaniem/rozwijaniem oprogramowania. Działania Wnioskodawcy w Jego opinii stanowią prace rozwojowe,

Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności gospodarczej jest rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej,

w przypadku, gdy Wnioskodawca tworzy i rozwija oprogramowanie, o którym mowa we wniosku, to w wyniku podjętych przez Niego czynności powstaje odrębny utwór, który podlega ochronie prawnej przewidzianej z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

działalność prowadzona jest przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny, zaplanowany i uporządkowany,

wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie to oprogramowanie nowe lub oprogramowanie znacznie odróżniające się od rozwiązań już funkcjonujących,

w związku z wytworzeniem/rozwijaniem Oprogramowania (części Oprogramowania) uzyskuje On dochód z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej,

Wnioskodawca prowadzi na bieżąco od dnia 1 stycznia 2019 r. odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję,

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o Prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

Zatem, autorskie prawo do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzane/ulepszane/rozwijane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze, dochód jaki uzyskuje Wnioskodawca z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo -rozwojowej jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, Wnioskodawca może skorzystać w zeznaniu rocznym za 2019 r. i za 2020 rok z preferencyjnego opodatkowania dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa we wniosku według 5% stawki podatku dochodowego.

Przechodząc z kolei do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących uznania wymienionych we wniosku wydatków za koszty kwalifikowane z litery a wskaźnika nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym Wnioskodawca powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo -rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty poniesione faktycznie przez podatnika, uwzględniane pod literą „a” we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym, to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, czyli koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, iż ponosi:

koszty zatrudnienia pracowników (zapłata wynagrodzeń oraz składek ZUS),
koszty stanowiące opłaty za telekomunikację oraz internet (opłaty za połączenia telefoniczne oraz dostęp do internetu),
koszty serwerów, domen (opłaty związane z korzystaniem z serwerów oraz domen),
wydatki na zakup sprzętu komputerowego wraz z akcesoriami,
koszty utrzymania pojazdów (bieżąca eksploatacja samochodu oraz motocykla, rata leasingowa, zakup paliwa, części, serwis, ubezpieczenia OC/AC),
koszty ubezpieczenia działalności (polisa OC firmy – zarówno sprzętu, jak i odpowiedzialności cywilnej za nienależyte wykonanie usług),
koszty związane z wyjazdami w celach służbowych (koszt hoteli).

służące do tworzenia Oprogramowania, w części, w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów uzyskiwanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie, można uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo -rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, które mogą zostać uwzględnione jako koszty kwalifikowane z litery a do obliczenia wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym wskazać należy, że w odniesieniu do kosztów koszty utrzymania należy mieć na uwadze ograniczenia w zaliczaniu takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów zawarte w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w odniesieniu do poniesienia wydatku na zakup środka trwałego, który podlega amortyzacji podatkowej, w kosztach uzyskania przychodów uwzględnić można jedynie odpisy amortyzacyjne.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że serwery oraz domeny internetowe służą do utrzymania oprogramowania oraz jego tworzenia a także przeprowadzania testów w różnych środowiskach. Dodatkowo jednak Wnioskodawca reklamuje swoją stronę internetową, która posiada serwer i domenę.

Zatem, z opisanych we wniosku okoliczności nie wynika, aby koszt serwerów, domen w części wykorzystywanej dla celów reklamowych był bezpośrednio powiązany z prowadzeniem prac badawczo-rozwojowych lub z wytworzeniem konkretnego kwalifikowanego IP. Jest on związany w tym zakresie z działalnością Wnioskodawcy w jej ujęciu ogólnym.

Kierując się powyższym, wydatki dotyczące serwerów, domen wykorzystywanych dla celów reklamowych nie mogą zostać uznane za koszty do obliczenia wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, ponoszone przez Wnioskodawcę koszty zatrudnienia pracowników, koszty stanowiące opłaty za telekomunikację oraz internet, wydatki na zakup sprzętu komputerowego wraz z akcesoriami, koszty utrzymania pojazdów, koszty ubezpieczenia działalności, koszty związane z wyjazdami w celach służbowych, stanowią koszty kwalifikowane z litery a do obliczenia wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast wydatki dotyczące serwerów, domen w zakresie wykorzystywanym dla celów reklamowych nie są kosztami bezpośrednio związanymi z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem kwaliﬁkowanego IP.

Dodatkowo należy wskazać, że samodzielne prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej nie było przedmiotem interpretacji indywidualnej, bowiem okoliczność ta stanowiła element stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin