Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.144.2021.1.AH
z 28 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 marca 2021 r. (data wpływu do tut. Organu 29 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

• czy podatek od sprzedaży detalicznej stanowi koszt uzyskania przychodu,
• czy jest to koszt pośrednio związany z przychodem, zaliczany do kosztów w dacie jego poniesienia

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

• czy podatek od sprzedaży detalicznej stanowi koszt uzyskania przychodu,
• czy jest to koszt pośrednio związany z przychodem, zaliczany do kosztów w dacie jego poniesienia.
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego (spółką kapitałową), która zgodnie z ustawą o PDOP podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od dochodów uzyskanych na terytorium Polski. Spółka należy do sieci dyskontów działających w (…) oraz Polsce. Prowadzi działalność w zakresie stacjonarnej sprzedaży detalicznej produktów codziennego użytku. Asortyment dzieli się na czternaście kategorii, w których skład wchodzą m.in. zabawki, dekoracje, multimedia, akcesoria zoologiczne, artykuły gospodarstwa domowego czy urządzenia sportowe. Spółka sprzedaje zarówno towary nabyte od swoich kontrahentów biznesowych z Europy i Azji, jak i będące produktami marki własnej.

We wrześniu 2016 r. w życie weszła ustawa z dnia 6 lipca 2016 r. o podatku od sprzedaży detalicznej (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1293, „ustawa o PoSD”), która nakłada na podmioty dokonujące sprzedaży detalicznej obowiązek uiszczenia podatku od sprzedaży detalicznej. Obowiązek ten, zgodnie z ustawą o PoSD powstaje po osiągnięciu w danym miesiącu przychodu przekraczającego konkretną kwotę. W związku z wszczęciem przez Komisję Europejską („Komisja”) postępowania wyjaśniającego w sprawie PoSD, została wydana decyzja nakazująca zawieszenie pobierania PoSD do czasu zakończenia jego analizy przez Komisję. Wątpliwości Komisji dotyczyły naruszenia przepisów o pomocy państwa. W sprawie zapadł wyrok Sądu Unii Europejskiej, który potwierdził brak naruszenia przepisów o pomocy państwa. Następnie w wyniku skargi Komisji sprawa trafiła przed Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”). W sprawie tej została wydana opinia Rzecznika Generalnego Komisji Europejskiej, który opowiedział się po stronie polskiego ustawodawcy. Finalnie, polski ustawodawca postanowił o nieprzedłużaniu zawieszenia poboru PoSD, mimo braku wyroku TSUE.

W związku z powyższym od 1 stycznia 2021 r. przepisy ustawy o PoSD znajdują zastosowanie w polskim porządku prawnym.

Forma sprzedaży, którą prowadzi Wnioskodawca w swoich sklepach (sprzedaż detaliczna), a także przychód osiągany ze sprzedaży detalicznej, prowadzonej przez Spółkę za pierwszy miesiąc 2021 r. (powyżej ustalonego progu) wskazują, że Wnioskodawca jest podatnikiem PoSD.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle opisanych powyżej okoliczności zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia podatku od sprzedaży detalicznej do kosztów uzyskania przychodów?
2. Czy Wnioskodawca jest uprawniony do rozpoznania podatku od sprzedaży detalicznej jako kosztów pośrednich tj. w dacie ich faktycznego poniesienia, którą należy rozumieć jako datę ujęcia kosztów w księgach rachunkowych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, jest On uprawniony do zaliczenia podatku od sprzedaży detalicznej do kosztów uzyskania przychodów oraz jest uprawniony do rozpoznania podatku od sprzedaży detalicznej jako kosztów pośrednich tj. w dacie ich faktycznego poniesienia, którą należy rozumieć jako datę ujęcia kosztów w księgach rachunkowych.

AD. 1.

Koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z postanowieniami ustawy o PDOP, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z powyższą definicją, można wyróżnić następujące podstawowe kryteria kwalifikacji wydatków do kosztów podatkowych:

• wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz
• wydatek nie został wskazany w katalogu wyłączeń z kosztów podatkowych.
  
  

Jednocześnie, w celu zakwalifikowania określonego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów przyjmuje się interpretację powołanego postanowienia, zgodnie z którą wydatek powinien spełniać łącznie następujące warunki:

• jest definitywny (rzeczywisty) - tzn. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• został rzeczywiście poniesiony przez podatnika,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• został poniesiony w celu uzyskania przychodów, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie zalicza się do grupy wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 oraz art. 15c ustawy o PDOP nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Obowiązek spełnienia powyższych warunków, jako warunek kwalifikacji wydatku do kosztów uzyskania przychodów na gruncie ustawy o PDOP, wskazany został m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 sierpnia 2015 r. (sygn. IBPB-1-3/4510-74/15/SK),
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 sierpnia 2014 r. (sygn. IBPBI/2/423-661/14/JD),
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 1 października 2013 r. (sygn. ILPB3/423-309/13-2/JG).
  
  

W efekcie podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio jak i pośrednio związane z przychodami, pod warunkiem, że zostały prawidłowo udokumentowane, z wyłączeniem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak również fakt, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym. W tym celu, każdorazowo potrzebna jest ocena istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że PoSD jest bezpośrednio związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ustawowa konieczność jego uiszczenia wynika bowiem z przekroczenia określonego progu przychodowego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Należy zatem zauważyć, że powyższy warunek został spełniony.

Brak wyłączenia w ustawie o PDOP.

Jak wskazano powyżej, jednym z kryteriów kwalifikacji wydatku jako kosztu uzyskania przychodu jest, aby pozostawał on poza katalogiem wyłączeń wskazanym w art. 16 ustawy o PDOP. Artykuł ten zawiera szeroką listę wydatków, których zgodnie z ustawą nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Należy zauważyć, że wydatek związany z PoSD nie został wymieniony w ww. artykule, co oznacza, że nie został wprost wyłączony przez ustawodawcę jako koszt uzyskania przychodu. Należy zauważyć, że w katalogu wyłączeń, znajdującym się w art. 16 ustawy o PDOP znajdują się niektóre podatki, takie jak np.: podatek od wydobycia niektórych kopalin, podatek od przychodów z budynków, podatek o którym mowa w ustawie z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1836), czy częściowo podatek od towarów i usług.

Brak zamieszczenia PoSD w katalogu wyłączeń z art. 16 ustawy o PDOP należy, zdaniem Wnioskodawcy, poczytywać jako pośrednią zgodę ustawodawcy, na możliwość zaliczenia PoSD jako kosztu uzyskania przychodu.

Inne podatki jako koszt uzyskania przychodu.

Warto zauważyć, że w polskim porządku prawnym występują podatki, których zaliczenie jako koszt uzyskania przychodu nie jest kwestionowane przez organy podatkowe. Powyższe stanowisko potwierdzone zostało w licznych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego.

W interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 22 stycznia 2019 r., sygn. 0114-KDIP2-3.4010.258.2018.1.MS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpił od uzasadnienia prawnego interpretacji, zgadzając się ze stanowiskiem wnioskodawcy, który wskazał, że „Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zapłatę podatku od czynności cywilno¬prawnych w związku z wniesieniem wkładów do Spółki Cywilnej stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT”.

W interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 10 lutego 2017 r., sygn. 2461-IBPB-1- 3.4510.1082.2016.1.IZ, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach również odstąpił od sporządzenia uzasadnienia interpretacji, przyjmując tym samym za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym „(...) podatek od nieruchomości za lata ubiegłe - ujmowany przez Wnioskodawcę w księgach rachunkowych (z wyłączeniem rezerw na ten podatek) - należy uznać za koszty uzyskania przychodów, niepodlegające wyłączeniu przy ustalaniu podstawy opodatkowania.”

Natomiast w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 6 października 2016 r., sygn. 2461-IBPB-1-3.4510.827.2016.1.KB, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał, że „Podatek od nieruchomości bez wątpienia stanowi koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, albowiem podatnik jest zobowiązany na podstawie odrębnych przepisów do ponoszenia takiego wydatku. Obowiązek zapłaty podatku z ww. tytułu wynika z faktu posiadania nieruchomości. Tak ukształtowany obowiązek podatkowy prowadzi do wniosku, że ponoszenie przez podatnika wydatku o charakterze publicznoprawnym od posiadanej przez niego nieruchomości związanej z działalnością gospodarczą ma wpływ na możliwość osiągnięcia przychodu, chociaż nie wiąże się z konkretnym przychodem. Wydatek ten należy zaliczyć więc do kosztów uzyskania przychodów jako koszt ogólny działalności gospodarczej. Jego ponoszenie jest niezbędne w celu prawidłowego funkcjonowania podatnika. Zatem, wydatek poniesiony przez Spółkę z tytułu podatku od nieruchomości, powinien być zaliczony do kosztów pośrednich na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.”

Warto również przytoczyć fragment interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 29 marca 2010 r., sygn. IBPBI/2/423-380/10/SD, w której w jednoznaczny sposób wskazano, że „podatek od nieruchomości jest kosztem związanym z działalnością spółki i służy osiąganym przychodom, a tym samym powinien stanowić koszt uzyskania przychodu”.

Uzasadnienie projektu ustawy o PoSD.

O prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia wydatków poniesionych w związku z zapłatą PoSD do kosztów uzyskania przychodów świadczy również treść projektu uzasadnienia do ustawy o PoSD (Druk nr 615 z dnia 15 czerwca 2016 r.: „Projekt uzasadnienia”).

Jak wskazano na stronie 10. Projektu uzasadnienia „Podatek od sprzedaży detalicznej będzie stanowił koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych i podatku dochodowym od osób prawnych.” Ustawodawca nie pozostawił zatem żadnych wątpliwości interpretacyjnych w analizowanym zakresie, wskazując, że wydatek związany z zapłatą PoSD może być zaliczony jako koszt uzyskania przychodu.

Co prawda, Projekt uzasadnienia nie jest w żaden sposób wiążący zarówno dla podatników, jak i organów podatkowych, lecz określa on intencje ustawodawcy przyświecające wprowadzanym przepisom. Uzasadnienia do projektów ustaw bądź rozporządzeń zmieniających stanowią swego rodzaju wykładnię dla wprowadzanych przepisów i jako taką należy traktować informację o możliwości zaliczenia wydatków związanych z PoSD do kosztów uzyskania przychodów. Choć formalnie w treści ustawy o PoSD nie znalazł się przepis stwierdzający wprost, że PoSD stanowi koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowymi od osób prawnych, to na podstawie Projektu uzasadnienia można domniemywać, że wolą ustawodawcy jest, aby wydatek ten był tak właśnie traktowany.

Mając na uwadze powyższą argumentację Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym wydatek poniesiony w związku z PoSD spełnia wszelkie kryteria postawione przez ustawodawcę dla zaliczenia go jako koszt uzyskania przychodu. Ponadto, stosując wykładnię celowościową dla potrzeb analizy Projektu uzasadnienia, Wnioskodawca nie ma żadnych wątpliwości, iż intencją ustawodawcy było zaliczenia PoSD do kosztów uzyskania przychodu. W związku z całokształtem przedstawionej powyżej argumentacji, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że Spółka jest uprawniona do zaliczenia wydatków poniesionych w związku z zapłatą PoSD do kosztów uzyskania przychodu.

AD.2.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że kosztami podatkowymi w rozumieniu przepisów ustawy o PDOP są koszty, pozostające w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, ale również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnymi przychodem nie jest możliwie, jednak ich poniesienie jest racjonalne i niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa.

Tego rodzaju kosztem z całą pewnością jest PoSD, który stanowi element kosztów stałych, który z mocy prawa obowiązany jest uiszczać podatnik prowadzący sprzedaż detaliczną po spełnieniu określonych warunków. Powyższe zostało szeroko omówione i uzasadnione w uzasadnieniu do pytania 1.

W związku z kwalifikacją PoSD jako kosztu uzyskania przychodu niezbędne stało się określenie momentu uznania PoSD za ww. koszt.

Stosownie do art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Z kolei art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP stanowi, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Powyższa regulacja prawna wskazuje wprost, że w przypadku kosztów podatkowych, które pozostają w pośrednim związku z przychodami, których nie można przypisać do konkretnego przychodu, koszty te w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych należy rozpoznać zgodnie z datą zaksięgowania w księgach rachunkowych. Mając powyższe na uwadze, PoSD należy uznać za koszty uzyskania przychodów w dacie ujęcia tego wydatku w księgach rachunkowych Spółki.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wyżej przytoczonych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, które poza kwestią zaliczenia wydatku związanego z zapłatą danego podatku jako koszt uzyskania przychodu, odnoszą się również do kwestii momentu poniesienia tego kosztu.

W interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 10 lutego 2017 r., sygn. 2461-IBPB-1- 3.4510.1082.2016.1.IZ wskazano, iż „W konsekwencji, podatek od nieruchomości za lata ubiegłe (zaległość), wynikający zarówno z decyzji wydanych przez właściwy organ, jak i deklaracji korygujących złożonych przez Spółkę należy uznać za koszty uzyskania przychodów w dacie ujęcia tego zaległego zobowiązania w księgach rachunkowych Spółki.”

Z kolei w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 6 października 2016 r., sygn. 2461-IBPB-1-3.4510.827.2016.1.KB, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach potwierdził prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy, zgodnie z którym „Należy stwierdzić, że podatek od nieruchomości jest zaliczany do kosztów pośrednich, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i powinien być ujęty jako koszt uzyskania przychodu w dacie poniesienia. Za dzień poniesienia uważa się dzień ujęcia kosztu w księgach rachunkowych. Data zapłaty podatku nie może być utożsamiana z datą poniesienia kosztu.”

Mając powyższe na uwadze, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska, zgodnie z którym Wnioskodawca jest uprawniony do rozpoznania kosztów związanych z zapłatą PoSD jako kosztów pośrednich tj. w dacie ich faktycznego poniesienia, którą należy rozumieć jako datę ujęcia kosztów w księgach rachunkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.