Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.158.2021.2.KT
z 28 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 marca 2021 r. (data wpływu 8 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 7 maja 2021 r. (data wpływu 7 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania przez Wnioskodawcę stawki podatku VAT w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, opisanych w Wariantach 1-3 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

17 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania przez Wnioskodawcę stawki podatku VAT w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, opisanych w Wariantach 1-3. Pismem z 7 maja 2021 r. uzupełniono wniosek poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania nr 2 i własnego stanowiska do tego pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółkę prawa polskiego, posiadającą siedzibę działalności gospodarczej w Polsce, gdzie jest zarejestrowana dla celów podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”), jako podatnik VAT czynny, w tym również dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną VAT w Polsce polegającą na sprzedaży hurtowej i detalicznej wyrobów metalowych oraz sprzętu i dodatkowego wyposażenia hydraulicznego i grzejnego (dalej: „Towary”).

W ramach prowadzonej na terytorium Polski działalności gospodarczej Spółka dokonuje m.in. wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej „WDT”), w wyniku których towary wywożone są z terytorium kraju na terytorium innych państw członkowskich UE. Spółka dokonuje WDT na rzecz nabywców będących podatnikami podatku od wartości dodanej mających siedzibę w innych krajach Unii Europejskiej, posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej (dalej: „Nabywca”), który jest przekazywany Wnioskodawcy przed dokonaniem WDT.

Transport towarów będących przedmiotem WDT jest organizowany w następujących wariantach:

1. przez Spółkę, przy wykorzystaniu firm kurierskich (wyspecjalizowanego przewoźnika); (dalej: „Wariant 1”);
2. przez Nabywcę, przy wykorzystaniu firm kurierskich (wyspecjalizowanego przewoźnika); (dalej: „Wariant 2”);
3. przez Nabywcę własnym środkiem transportu (dalej: „Wariant 3”).
   
   

W celu zapewnienia możliwości stosowania stawki 0% dla transakcji WDT na rzecz Nabywców, Spółka będzie gromadzić następujące dowody, potwierdzające że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do Nabywców:

1. Wariant 1. W tym przypadku to Spółka będzie organizować transport i opłacać przewoźnika. Spółka na potwierdzenie, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do Nabywcy na terytorium państwa członkowskiego UE inne niż terytorium kraju będzie gromadziła łącznie następujące dokumenty:
   1. Skan podpisanego przez Nabywcę listu przewozowego CMR, który jest podpisany przez pracownika Wnioskodawcy wydającego Towar, a także przez pracownika przewoźnika otrzymującego Towary, który potwierdza wydanie Towarów będących przedmiotem konkretnego WDT do przewozu z terytorium Polski na terytorium innego kraju UE oraz przez Nabywcę. Nabywca będzie odsyłał potwierdzenie dokonanej dostawy drogą elektroniczną w postaci wiadomości e-mail lub w formie skanu podpisanego dokumentu dołączonego do wiadomości e-mail,
      
   2. Faktura wystawiona przez Spółkę dokumentująca konkretne WDT,
      
   3. Skan podpisanego przez Nabywcę dokumentu – specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku — który dokumentuje dostarczenie Towarów będących przedmiotem konkretnego WDT z magazynu Spółki do Nabywcy. Nabywca będzie odsyłał potwierdzenie dokonanej dostawy drogą elektroniczną w postaci wiadomości e-mail lub w formie skanu podpisanego dokumentu dołączonego do wiadomości e-mail,
      
   4. Faktura wystawiona przez przewoźnika i dokumentująca wykonanie usług transportu towarów.
2. Wariant 2: W tym przypadku to Nabywca będzie organizował transport i opłacał przewoźnika. Spółka na potwierdzenie, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do Nabywcy na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż terytorium kraju będzie gromadziła łącznie następujące dokumenty:
   1. Skan podpisanego przez Nabywcę listu przewozowego CMR, który jest podpisany przez pracownika Wnioskodawcy wydającego towar, a także przez pracownika przewoźnika otrzymującego Towar oraz przez Nabywcę. Nabywca będzie odsyłał potwierdzenie dokonanej dostawy drogą elektroniczną w postaci wiadomości e-mail lub w formie skanu podpisanego dokumentu dołączonego do wiadomości e-mail,
      
   2. Faktura wystawiona przez Spółkę dokumentująca konkretne WDT,
      
   3. Skan podpisanego przez Nabywcę dokumentu – specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku – który dokumentuje dostarczenie Towarów będących przedmiotem konkretnego WDT z magazynu Spółki do Nabywcy. Nabywca będzie odsyłał potwierdzenie dokonanej dostawy drogą elektroniczną w postaci wiadomości e-mail lub w formie skanu podpisanego dokumentu dołączonego do wiadomości e-mail.
3. Wariant 3: W tym przypadku to Nabywca będzie transportował Towary swoim własnym środkiem transportu. W tym Wariancie Spółka na potwierdzenie, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż terytorium kraju będzie gromadziła łącznie następujące dokumenty:
   1. Faktura wystawiona przez Spółkę dokumentująca konkretne WDT,
      
   2. Skan podpisanego przez Nabywcę potwierdzenia wywozu i dostarczenia Towarów własnym środkiem transportu w ramach WDT na terytorium innego kraju członkowskiego UE. Nabywca będzie odsyłał potwierdzenie dokonanej dostawy drogą elektroniczną w postaci wiadomości e-mail lub w formie skanu podpisanego dokumentu dołączonego do wiadomości e-mail.
   
   

W każdym z Wariantów 1-3 Wnioskodawca potwierdza, że Towary będące przedmiotem konkretnego WDT udokumentowanego daną fakturą zostały przewiezione na terytorium innego kraju UE poprzez powiązanie ze sobą dokumentów wymienionych w poszczególnych Wariantach. Spółka wskazuje, iż w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, dla których Wnioskodawca przedstawił poszczególne warianty gromadzenia dokumentacji, Spółka będzie spełniać warunki wymienione w art. 42 ust. 1a ustawy o VAT.

W uzupełnieniu wniosku wskazano:

WARIANT 1:

1. Wnioskodawca nie zawiera pisemnych umów z nabywcami. Informacja o konieczności zapłaty za towar jest przesyłana w formie elektronicznej poprzez wysłanie wiadomości e-mail z załączoną Fakturą Proforma w przypadku płatności przedpłatą lub Faktury z terminem płatności. Na przesyłanych dokumentach znajduje się numer konta bankowego Wnioskodawcy, na który ma być dokonana płatność. W przypadku płatności przedpłatą zapłata następuje przed dostarczeniem towaru do nabywcy, a w przypadku Faktur z terminem płatności już po dostarczeniu towaru.
2. Potwierdzenie zapłaty będzie zawierało numer Faktury lub Faktury Proforma.
3. Informacje zawarte w potwierdzeniu płatności dokonane po wystawieniu Faktury będą umożliwiały powiązanie płatności dokonanej przez nabywcę zarówno po kwocie płatności jak i po numerze Faktury. Natomiast przy przedpłatach na podstawie zamówienia lub Faktur Proforma będą możliwe powiązania na podstawie kwot i numeru zamówienia lub Faktury Proforma. Istnieje możliwość, że nabywca błędnie opisze przelew tj. pomyli się w numerze Faktury lub zamówienia lub Faktury Proforma wówczas powiązanie nastąpi po kwocie przelewu.
4. Wnioskodawca wykaże w deklaracji podatkowej oraz w informacji podsumowującej za okres, w którym wystawi Fakturę stwierdzającą dokonanie dostawy towaru jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
5. Przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy Wnioskodawca będzie posiadał w swojej dokumentacji dowody, dotyczące dostaw transportowanych z Polski do innych krajów Unii Europejskiej.
   
   

WARIANT 2:

1. Wnioskodawca nie zawiera pisemnych umów z nabywcami. Informacja o konieczności zapłaty za towar jest przesyłana w formie elektronicznej poprzez wysłanie wiadomości e-mail z załączoną Fakturą Proforma w przypadku płatności przedpłatą lub Faktury z terminem płatności. Na przesyłanych dokumentach znajduje się numer konta bankowego Wnioskodawcy, na który ma być dokonana płatność. W przypadku płatności przedpłatą zapłata następuje przed dostarczeniem towaru do nabywcy, a w przypadku Faktur z terminem płatności już po dostarczeniu towaru.
2. Potwierdzenie zapłaty będzie zawierało numer Faktury lub Faktury Proforma.
3. Informacje zawarte w potwierdzeniu płatności dokonane po wystawieniu Faktury będą umożliwiały powiązanie płatności dokonanej przez nabywcę zarówno po numerze Faktury, jak i po kwocie płatności. Natomiast przy przedpłatach na podstawie Faktur Proforma będą możliwe powiązania na podstawie kwot i numeru Faktury Proforma.
4. Wnioskodawca wykaże w deklaracji podatkowej oraz w informacji podsumowującej za okres, w którym wystawi Fakturę stwierdzającą dokonanie dostawy towaru jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
5. Przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy Wnioskodawca będzie posiadał w swojej dokumentacji dowody, dotyczące dostaw transportowanych z Polski do innych krajów Unii Europejskiej.
   
   

WARIANT 3:

1. Wnioskodawca nie zawiera pisemnych umów z nabywcami. Informacja o konieczności zapłaty za towar jest przesyłana w formie elektronicznej poprzez wysłanie wiadomości e-mail z załączoną Fakturą Proforma w przypadku płatności przedpłatą lub Faktury z terminem płatności. Na przesyłanych dokumentach znajduje się numer konta bankowego Wnioskodawcy, na który ma być dokonana płatność. W przypadku płatności przedpłatą zapłata następuje przed dostarczeniem towaru do nabywcy, a w przypadku Faktur z terminem płatności już po dostarczeniu towaru.
2. Potwierdzenie zapłaty będzie zawierało numer Faktury lub Faktury Proforma.
3. Informacje zawarte w potwierdzeniu płatności dokonane po wystawieniu Faktury będą umożliwiały powiązanie płatności dokonanej przez nabywcę zarówno po numerze Faktury, jak i po kwocie płatności. Natomiast przy przedpłatach na podstawie Faktur Proforma będą możliwe powiązania na podstawie kwot i numeru Faktury Proforma.
4. Wnioskodawca wykaże w deklaracji podatkowej oraz w informacji podsumowującej za okres, w którym wystawi Fakturę stwierdzającą dokonanie dostawy towaru jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
5. Przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy Wnioskodawca będzie posiadał w swojej dokumentacji dowody, dotyczące dostaw transportowanych z Polski do innych krajów Unii Europejskiej.
6. W przypadku wywozu towarów będących przedmiotem WDT, bezpośrednio przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu nabywcy, wnioskodawca będzie posiadał dokument, który będzie zawierał dane wymienione w art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.)
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (z uwzględnieniem uzupełnienia wniosku z 7 maja 2021 r.).

1. Czy dowody wymienione w treści wniosku o interpretację w Wariancie 1 stanowią dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 2419, ze zm., dalej: „ustawa o VAT”) i czy łączne zgromadzenie dowodów w Wariancie 1 spowoduje, że zostanie spełniony warunek zastosowania stawki 0% VAT do WDT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT?
2. Czy dowody wymienione w treści wniosku o interpretację w Wariancie 2 stanowią dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 2419, ze zm., dalej: „ustawa o VAT”) i czy łączne zgromadzenie dowodów w Wariancie 2 spowoduje, że zostanie spełniony warunek zastosowania stawki 0% VAT do WDT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT?
3. Czy dowody wymienione w treści wniosku o interpretację w Wariancie 3 stanowią dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3, 4 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 2419, ze zm., dalej: „ustawa o VAT”) i czy łączne zgromadzenie dowodów w Wariancie 3 spowoduje, że zostanie spełniony warunek zastosowania stawki 0% VAT do WDT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (z uwzględnieniem uzupełnienia wniosku z 7 maja 2021 r.):

Ad. 1)

Dowody wymienione w treści wniosku o interpretację w Wariancie 1 (w tym również skany), które łącznie będą odnosiły się do danego WDT dokonanego przez Wnioskodawcę, stanowią dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 i 11 ustawy o VAT i ich łączne zgromadzenie (w tym również skany) spowoduje, że warunek do zastosowania stawki 0% VAT do WDT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 i 11 ustawy VAT zostanie spełniony.

Ad. 2)

Dowody wymienione w treści wniosku o interpretację w Wariancie 2 (w tym również skany), które łącznie będą odnosiły się do danego WDT dokonanego przez Wnioskodawcę, stanowią dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 i 11 ustawy o VAT i ich łączne zgromadzenie (w tym również skany) spowoduje, że warunek do zastosowania stawki 0% VAT do WDT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 i 11 ustawy VAT zostanie spełniony.

Ad. 3)

Dowody wymienione w treści wniosku o interpretację w Wariancie 3 (w tym również skany), które łącznie będą odnosiły się do danego WDT dokonanego przez Wnioskodawcę, stanowią dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3, 4 i 11 ustawy o VAT i ich łączne zgromadzenie spowoduje, że warunek do zastosowania stawki 0% VAT do WDT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zostanie spełniony.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy Pytanie 1-3:

Ze względu na taką samą argumentację Spółka prezentuje uzasadnienie swojego stanowiska w zakresie pytań 1-3 łącznie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega WDT. Przez odpłatną dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pod pojęciem towarów dla celów VAT, rozumie się z kolei rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy VAT, przez WDT, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku wynosi 23%, jednak ustawodawca zarówno w treści ustawy, jak i w treści przepisów wykonawczych do niej, przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnieniem od podatku. Ustawodawca określił wymogi dotyczące zastosowania przez podatników stawki 0% VAT w WDT w art. 42 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, WDT podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że: „Podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju”.

Według ust. 3 powołanego artykułu, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. (uchylony)

-z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Według ust. 4, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
2. adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3. określenie towarów i ich ilości;
4. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
5. rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu – w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.
   
   

Natomiast na podstawie art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Użycie przez ustawodawcę w przepisie art. 42 ust. 11 ustawy o VAT sformułowania „w szczególności” oznacza, że wymieniony w tym przepisie katalog dokumentów ma charakter otwarty.

Podatnik ma zatem prawo wykorzystać również inne dokumenty niż wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT w celu potwierdzenia wywozu towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa UE.

Odnosząc się w ww. kontekście do poszczególnych wariantów, zaprezentowanych przez Wnioskodawcę należy zauważyć, że:

1. Wariant 1 – w analizowanym przypadku dowodami gromadzonymi przez Wnioskodawcę, w celu potwierdzenia, że Towary będące przedmiotem konkretnego WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone Nabywcy na terytorium innego kraju UE będą:
   1. Skan podpisanego listu przewozowego CMR, który jest podpisany przez pracownika Wnioskodawcy wydającego list przewozowy CMR, który jest podpisany przez pracownika Wnioskodawcy wydającego Towar, a także przez pracownika przewoźnika otrzymującego Towary, który potwierdza wydanie Towarów będących przedmiotem konkretnego WDT do przewozu z terytorium Polski na terytorium innego kraju UE oraz przez Nabywcę;
      
   2. Faktura wystawiona przez Spółkę dokumentująca konkretne WDT;
      
   3. Skan podpisanego przez Nabywcę dokumentu – specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku – który dokumentuje dostarczenie Towarów będących przedmiotem konkretnego WDT z magazynu Spółki do Nabywcy. Nabywca będzie odsyłał potwierdzenie dokonanej dostawy drogą elektroniczną w postaci wiadomości e-mail lub w formie skanu podpisanego dokumentu dołączonego do wiadomości e-mail.
      
   4. Faktury wystawione przez przewoźnika i dokumentujące wykonanie usług transportu towarów.

Zgromadzenie i powiązanie ze sobą ww. dokumentacji w ramach Wariantu 1 jednoznacznie pozwala stwierdzić, że Wnioskodawca wydał Towary będące przedmiotem konkretnego WDT przewoźnikowi w celu wywiezienia ich do innego niż Polska kraju UE, i posiada potwierdzenie przemieszczenia tych towarów do nabywcy na terytorium innego niż Polska kraju UE. Wnioskodawca w szczególności w posiadaniu skanu listu przewozowego CMR, na którym nabywca potwierdzi odbiór towarów, a ponadto będzie w posiadaniu potwierdzenia dokonania dostawy otrzymanego od przewoźnika – informacji ze strony internetowej przewoźnika o dostarczeniu towaru do Nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Ww. dokumenty w powiązaniu wraz z innymi przedstawionymi w Wariancie 1 będą zawierały jednoznaczne informacje potwierdzające, że Towary będące przedmiotem WDT zostały przemieszczone na terytorium innego kraju UE, do Nabywcy. W konsekwencji gromadząc ww. dokumenty Wnioskodawca spełni warunek zastosowania stawki 0% VAT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

2. Wariant 2 – w analizowanym przypadku dowodami gromadzonymi przez Wnioskodawcę, w celu potwierdzenia, że Towary będące przedmiotem konkretnego WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone Nabywcy na terytorium innego kraju UE są:
   1. Skan podpisanego listu przewozowego CMR, który jest podpisany przez pracownika Wnioskodawcy wydającego towar, a także przez pracownika przewoźnika otrzymującego Towar oraz przez Nabywcę;
      
   2. Faktura wystawiona przez Spółkę dokumentująca konkretne WDT;
      
   3. Skan podpisanego przez Nabywcę dokumentu – specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku – który dokumentuje dostarczenie Towarów będących przedmiotem konkretnego WDT z magazynu Spółki do Nabywcy. Nabywca będzie odsyłał potwierdzenie dokonanej dostawy drogą elektroniczną w postaci wiadomości e-mail lub w formie skanu podpisanego dokumentu dołączonego do wiadomości e-mail.

Zgromadzenie i powiązanie ze sobą ww. dokumentacji w ramach Wariantu 2 jednoznacznie pozwala stwierdzić, że Wnioskodawca wydał Towary będące przedmiotem konkretnego WDT przewoźnikowi w celu wywiezienia ich do innego niż Polska kraju UE, i posiada skan potwierdzenia przemieszczenia tych towarów do Nabywcy na terytorium innego niż Polska kraju UE. W szczególności Wnioskodawca będzie w posiadaniu skanu listu przewozowego CMR, na którym Nabywca potwierdzi odbiór towaru na terytorium innego kraju UE, a ponadto będzie w posiadaniu skanu oświadczenia Nabywcy o odbiorze Towaru będącego przedmiotem konkretnego WDT na terytorium innego kraju członkowskiego UE. Ww. dokumenty w powiązaniu wraz z innymi przedstawionymi w Wariancie 2 będą zawierały jednoznaczne informacje potwierdzające, że Towary będące przedmiotem WDT zostały przemieszczone na terytorium innego kraju UE, do Nabywcy. W konsekwencji gromadząc ww. dokumenty Wnioskodawca spełni warunek zastosowania stawki 0% VAT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

3. Wariant 3 Dowodami gromadzonymi przez Wnioskodawcę, w celu potwierdzenia, że Towary będące przedmiotem konkretnego WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone Nabywcy na terytorium innego kraju UE są określone w Wariancie 3 dokumenty, w tym:
   1. Faktura wystawiona przez Spółkę dokumentująca konkretne WDT;
      
   2. Skan podpisanego przez Nabywcę potwierdzenia wywozu i dostarczenia Towarów własnym środkiem transportu w ramach WDT na terytorium innego kraju członkowskiego UE. Nabywca będzie odsyłał potwierdzenie dokonanej dostawy drogą elektroniczną w postaci wiadomości e-mail lub w formie skanu podpisanego dokumentu dołączonego do wiadomości e-mail.

Zgromadzenie i powiązanie ze sobą ww. dokumentacji w ramach Wariantu 3 jednoznacznie pozwala stwierdzić, że Wnioskodawca wydał Towary będące przedmiotem konkretnego WDT przewoźnikowi w celu wywiezienia ich do innego niż Polska kraju UE, i posiada skan potwierdzenia przemieszczenia tych towarów do Nabywcy na terytorium innego niż Polska kraju UE. W szczególności Wnioskodawca będzie w posiadaniu skanu oświadczenia Nabywcy o odbiorze Towaru będącego przedmiotem konkretnego WDT na terytorium innego kraju członkowskiego UE. Ww. dokumenty w powiązaniu wraz z innymi przedstawionymi w Wariancie 3 będą zawierały jednoznaczne informacje potwierdzające, że Towary będące przedmiotem WDT zostały przemieszczone na terytorium innego kraju UE, do Nabywcy. W konsekwencji gromadząc ww. dokumenty Wnioskodawca spełni warunek zastosowania stawki 0% VAT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Reasumując, zgromadzenie dokumentów przedstawionych w Wariantach 1-3 pozwoli w jednoznaczny, bezsprzeczny i bezpośredni sposób potwierdzić, iż towary będące przedmiotem WDT zostały dostarczone na terytorium państwa UE innego niż Polska i na tym terytorium odebrane. W związku z tym Wnioskodawca gromadząc ww. dokumentację spełni warunek zastosowania stawki 0% VAT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Wobec powyższego, mając na uwadze opis stanu sprawy, przywołane przepisy ustawy o VAT, należy uznać, że gromadzone przez Wnioskodawcę dowody-skany, będą stanowić dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 i 11 ustawy o VAT. Tym samym łączne zgromadzenie tych dowodów spowoduje, że warunek zastosowania stawki 0% VAT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zostanie spełniony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) – art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zatem dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

W kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej „rozporządzeniem 2018/1912”. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

I tak, zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

1. Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:
   1. sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;
      
   2. sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:
      1. pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz
         
      2. co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.
      Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.
      
   3. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.
2. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:
   1. dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;
      
   2. następujące dokumenty:
      1. polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;
         
      2. dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;
         
      3. poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.
   
   

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 (art. 41 ust. 3 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Należy tu zauważyć, że warunki wymienione w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania.

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 42 ust. 1a ustawy o VAT, stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1. podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub
2. złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8,

–chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Natomiast z zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. (uchylony),

–z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jak stanowi art. 42 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
2. adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3. określenie towarów i ich ilości;
4. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
5. rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu – w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.
   
   

Przy tym, w myśl art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy (tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel) zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy o VAT wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

Ponadto zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik powinien posiadać ponadto dokument inny niż wskazany w ust. 3 pkt 3 powoływanego przepisu.

Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy o VAT dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ponadto należy zauważyć, że ustawa nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. Nawiązując do art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym, że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238, z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Wobec tego, nie należy utożsamiać pojęcia „dokumentu przewozowego”, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT (chyba, że istnieje dowód przeciwny).

W konsekwencji dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione i dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy wskazać, że przepisy ustawy o VAT nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Podkreślenia wymaga fakt, że obowiązujące od 1 stycznia 2020 r. rozporządzenie wykonawcze 2018/1912, w art. 45a wprowadziło domniemanie wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Na mocy rozporządzenia 2018/1912, od 1 stycznia 2020 r. domniemanie to stanowi, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały przemieszczone z Polski do innego kraju UE (dostawa może korzystać ze stawki 0%), jeżeli podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów posiadać będzie co najmniej dwa niebędące ze sobą w sprzeczności dowody, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem i niezależne od sprzedawcy i nabywcy.

Przy czym niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza automatycznie, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Zatem posiadanie przez dostawcę dokumentów, o których mowa w art. 42 ustawy o VAT będzie uprawniało do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca (Spółka) jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, w tym również dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną VAT w Polsce polegającą na sprzedaży hurtowej i detalicznej wyrobów metalowych oraz sprzętu i dodatkowego wyposażenia hydraulicznego i grzejnego.

W ramach prowadzonej na terytorium Polski działalności gospodarczej Spółka dokonuje m.in. wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, w wyniku których towary wywożone są z terytorium kraju na terytorium innych państw członkowskich UE. Spółka dokonuje WDT na rzecz nabywców będących podatnikami podatku od wartości dodanej mających siedzibę w innych krajach Unii Europejskiej, posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który jest przekazywany Wnioskodawcy przed dokonaniem WDT.

Transport towarów będących przedmiotem WDT jest organizowany w następujących wariantach:

1. przez Spółkę, przy wykorzystaniu firm kurierskich (wyspecjalizowanego przewoźnika);
2. przez Nabywcę, przy wykorzystaniu firm kurierskich (wyspecjalizowanego przewoźnika);
3. przez Nabywcę własnym środkiem transportu.
   
   

W celu zapewnienia możliwości stosowania stawki 0% dla transakcji WDT na rzecz Nabywców, Spółka będzie gromadzić następujące dowody, potwierdzające że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do Nabywców:

1. Wariant 1. W tym przypadku to Spółka będzie organizować transport i opłacać przewoźnika. Spółka na potwierdzenie, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do Nabywcy na terytorium państwa członkowskiego UE inne niż terytorium kraju będzie gromadziła łącznie następujące dokumenty:
   1. Skan podpisanego przez Nabywcę listu przewozowego CMR, który jest podpisany przez pracownika Wnioskodawcy wydającego Towar, a także przez pracownika przewoźnika otrzymującego Towary, który potwierdza wydanie Towarów będących przedmiotem konkretnego WDT do przewozu z terytorium Polski na terytorium innego kraju UE oraz przez Nabywcę. Nabywca będzie odsyłał potwierdzenie dokonanej dostawy drogą elektroniczną w postaci wiadomości e-mail lub w formie skanu podpisanego dokumentu dołączonego do wiadomości e-mail,
      
   2. Faktura wystawiona przez Spółkę dokumentująca konkretne WDT,
      
   3. Skan podpisanego przez Nabywcę dokumentu – specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku — który dokumentuje dostarczenie Towarów będących przedmiotem konkretnego WDT z magazynu Spółki do Nabywcy. Nabywca będzie odsyłał potwierdzenie dokonanej dostawy drogą elektroniczną w postaci wiadomości e-mail lub w formie skanu podpisanego dokumentu dołączonego do wiadomości e-mail,
      
   4. Faktura wystawiona przez przewoźnika i dokumentująca wykonanie usług transportu towarów.
2. Wariant 2: W tym przypadku to Nabywca będzie organizował transport i opłacał przewoźnika. Spółka na potwierdzenie, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do Nabywcy na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż terytorium kraju będzie gromadziła łącznie następujące dokumenty:
   1. Skan podpisanego przez Nabywcę listu przewozowego CMR, który jest podpisany przez pracownika Wnioskodawcy wydającego towar, a także przez pracownika przewoźnika otrzymującego Towar oraz przez Nabywcę. Nabywca będzie odsyłał potwierdzenie dokonanej dostawy drogą elektroniczną w postaci wiadomości e-mail lub w formie skanu podpisanego dokumentu dołączonego do wiadomości e-mail,
      
   2. Faktura wystawiona przez Spółkę dokumentująca konkretne WDT,
      
   3. Skan podpisanego przez Nabywcę dokumentu – specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku – który dokumentuje dostarczenie Towarów będących przedmiotem konkretnego WDT z magazynu Spółki do Nabywcy. Nabywca będzie odsyłał potwierdzenie dokonanej dostawy drogą elektroniczną w postaci wiadomości e-mail lub w formie skanu podpisanego dokumentu dołączonego do wiadomości e-mail.
3. Wariant 3: W tym przypadku to Nabywca będzie transportował Towary swoim własnym środkiem transportu. W tym Wariancie Spółka na potwierdzenie, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż terytorium kraju będzie gromadziła łącznie następujące dokumenty:
   1. Faktura wystawiona przez Spółkę dokumentująca konkretne WDT,
      
   2. Skan podpisanego przez Nabywcę potwierdzenia wywozu i dostarczenia Towarów własnym środkiem transportu w ramach WDT na terytorium innego kraju członkowskiego UE. Nabywca będzie odsyłał potwierdzenie dokonanej dostawy drogą elektroniczną w postaci wiadomości e-mail lub w formie skanu podpisanego dokumentu dołączonego do wiadomości e-mail.

W Wariancie 1, 2 i 3 ponadto:

• Wnioskodawca nie zawiera pisemnych umów z nabywcami. Informacja o konieczności zapłaty za towar jest przesyłana w formie elektronicznej poprzez wysłanie wiadomości e-mail z załączoną Fakturą Proforma w przypadku płatności przedpłatą lub Faktury z terminem płatności. Na przesyłanych dokumentach znajduje się numer konta bankowego Wnioskodawcy, na który ma być dokonana płatność. W przypadku płatności przedpłatą zapłata następuje przed dostarczeniem towaru do nabywcy, a w przypadku Faktur z terminem płatności już po dostarczeniu towaru.
  

• Potwierdzenie zapłaty będzie zawierało numer Faktury lub Faktury Proforma.
  

• Informacje zawarte w potwierdzeniu płatności dokonane po wystawieniu Faktury będą umożliwiały powiązanie płatności dokonanej przez nabywcę zarówno po kwocie płatności jak i po numerze Faktury. Natomiast przy przedpłatach na podstawie zamówienia lub Faktur Proforma będą możliwe powiązania na podstawie kwot i numeru zamówienia lub Faktury Proforma.
  

• Wnioskodawca wykaże w deklaracji podatkowej oraz w informacji podsumowującej za okres, w którym wystawi Fakturę stwierdzającą dokonanie dostawy towaru jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
  

• Przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy Wnioskodawca będzie posiadał w swojej dokumentacji dowody, dotyczące dostaw transportowanych z Polski do innych krajów Unii Europejskiej.
  
  

Z kolei w Wariancie 3, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem WDT, bezpośrednio przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu nabywcy, Wnioskodawca będzie posiadał dokument, który będzie zawierał dane wymienione w art. 42 ust. 4 ustawy o VAT.

W każdym z ww. Wariantów 1-3 Wnioskodawca potwierdza, że towary będące przedmiotem konkretnego WDT udokumentowanego daną fakturą zostały przewiezione na terytorium innego kraju UE poprzez powiązanie ze sobą dokumentów wymienionych w poszczególnych Wariantach. Spółka wskazuje, iż w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, dla których Wnioskodawca przedstawił poszczególne warianty gromadzenia dokumentacji, Spółka będzie spełniać warunki wymienione w art. 42 ust. 1a ustawy o VAT.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że dokumenty, na które składać się będą:

• w Wariancie 1:
  • Skan podpisanego przez Nabywcę listu przewozowego CMR,
    
  • Faktura wystawiona przez Spółkę dokumentująca konkretne WDT,
    
  • Skan podpisanego przez Nabywcę dokumentu – specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
    
  • Faktura wystawiona przez przewoźnika i dokumentująca wykonanie usług transportu towarów,
    
  • Potwierdzenie zapłaty;
  
  

• w Wariancie 2:
  • Skan podpisanego przez Nabywcę listu przewozowego CMR,
    
  • Faktura wystawiona przez Spółkę dokumentująca konkretne WDT,
    
  • Skan podpisanego przez Nabywcę dokumentu – specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku),
    
  • Potwierdzenie zapłaty,
    stanowić będą dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej. Dokumenty te, zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT, będą łącznie potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.
    Należy także zauważyć, że dokumenty wskazane w Wariancie 3, tj.:
    
  • Faktura wystawiona przez Spółkę dokumentująca konkretne WDT,
    
  • Skan podpisanego przez Nabywcę potwierdzenia wywozu i dostarczenia Towarów własnym środkiem transportu w ramach WDT,
    
  • Potwierdzenie zapłaty,
    
  • Dokument zawierający: imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów; adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy; określenie towarów i ich ilości; potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca dostawy, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu którym są wywożone towary,
  stanowić będą dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej. Dokumenty te, zgodnie z art. 42 ust. 3, ust. 4 i ust. 11 ustawy o VAT, będą łącznie potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.
  
  
  

Tym samym, w oparciu o te dokumenty wskazane w Wariantach 1-3, przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, będą upoważniały Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do tych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

W konsekwencji Wnioskodawca, dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, posiadając wskazane wyżej dokumenty w każdym z ww. Wariantów 1-3, (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT i niezaistnienia przesłanek negatywnych wynikających z art. 42 ust. 1a ustawy o VAT) będzie uprawniony do stosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ zastrzega jednak, że rozstrzygnięcie czy dokumenty, którymi dysponuje podatnik rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach opisu sprawy przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisu sprawy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.