Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.115.2021.1.PD
z 28 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 marca 2021 r. (data wpływu 29 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za koszty uzyskania przychodów wartości refakturowanych nagród wypłaconych uczestnikom programu motywacyjnego w momencie ich poniesienia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za koszty uzyskania przychodów wartości refakturowanych nagród wypłaconych uczestnikom programu motywacyjnego w momencie ich poniesienia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

A Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca, Spółka) należy do międzynarodowej grupy kapitałowej B (dalej: Grupa B), której zakres prowadzonej działalności gospodarczej obejmuje dostarczanie infrastruktur informatycznych. W oparciu o koncepcję dynamicznych infrastruktur Spółka oferuje gamę produktów, rozwiązań oraz usług informatycznych, od systemów klienckich po rozwiązania dla centrów przetwarzania danych, infrastrukturę zarządzaną oraz udostępnianie infrastruktury w formie usługi.

Obecnie Grupa B rozważa wprowadzenie zmian związanych z organizacją jej struktury. W szczególności planowane jest wprowadzenie programu motywacyjnego, na podstawie którego pracownicy Spółki oraz potencjalnie pracownicy innych spółek należących do Grupy B, po spełnieniu określonych warunków otrzymywać będą nagrody, występujące w Spółce również pod nazwą „(…)” (dalej w odniesieniu do pracowników Spółki uczestniczących w programie motywacyjnym: Uczestnicy programu). Nagrody te wypłacane będą bezpośrednio Uczestnikom programu przez zagraniczną spółkę powiązaną z Wnioskodawcą, której siedziba mieści się w (…) (dalej: Spółka C). Spółka C jako organizator programu motywacyjnego zajmować się będzie jego administrowaniem, m.in. naliczaniem należnej nagrody, dokumentowaniem oraz wypłatą.

Z uwagi na wysoką konkurencję na rynku pozyskiwania wykwalifikowanych pracowników w zakresie działalności Spółki, w jej interesie jest podejmowanie różnorakich działań zmierzających do uatrakcyjnienia proponowanych warunków tj. zwiększenia korzyści związanych z oferowanymi przez Spółkę stanowiskami oraz promowania Spółki jako pracodawcy.

W ocenie Spółki, wprowadzany program pozytywnie wpłynie na jej działalność. W szczególności, zdaniem Spółki, wpłynąć to może na motywację do pracy oraz utrzymanie zatrudnienia kluczowych pracowników, a także pozytywnie wpłynie na procesy rekrutacyjne. W efekcie, zdaniem Spółki, dzięki tym czynnikom zwiększy się jej konkurencyjność na rynku pracy a jej sytuacja ekonomiczna ulegnie polepszeniu.

Z uwagi na osiągane przez Spółkę korzyści w związku z planowanym funkcjonowaniem programu motywacyjnego, Spółka C planuje refakturować poniesione koszty nagród wypłacanych Uczestnikom programu.

Ostatecznie to Wnioskodawca poniesie ekonomiczny ciężar udziału Uczestników programu w programie motywacyjnym. Nie nabędzie jednak prawa do rozporządzania kwotą nagród- to na Spółce C leżeć będzie obowiązek ich wypłaty Uczestnikom programu.

Uczestnictwo w programie motywacyjnym będzie dobrowolne. Informacja o uczestnictwie w programie przekazywana będzie do Spółki C. Umowy o pracę zawierane przez Wnioskodawcę z Uczestnikami programu nie będą zawierały wzmianek dotyczących uczestnictwa w programie motywacyjnym; brak będzie również takiej informacji zawartej w regulaminie pracy bądź regulaminie wynagradzania. W ocenie Spółki, taka nagroda nie może być uznana za część wynagrodzenia za pracę wypłacanego pracownikom.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym jest on uprawniony do uznania za koszty uzyskania przychodów wartości refakturowanych przez Spółkę C nagród wypłaconych na rzecz Uczestników programu w momencie ich poniesienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym jest on uprawniony do uznania za koszty uzyskania przychodów wartości refakturowanych przez Spółkę C nagród wypłaconych na rzecz Uczestników programu w momencie ich poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 z późn. zm., dalej: „ustawa o PDOP”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie więc z zasadą ogólną wyrażoną w powyższym przepisie, jeżeli dany wydatek:

• został faktycznie poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania/zabezpieczenia źródła przychodów, oraz
  

• nie jest wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP,
  

może zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o PDOP, co do zasady koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (koszty bezpośrednie). Za koszty bezpośrednie uznaje się koszty, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów. Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia (koszty pośrednie). Kosztami pośrednimi są więc koszty, które spełniają definicję ogólną kosztu uzyskania przychodu (faktyczne poniesienie w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania zabezpieczenia źródła przychodów, brak uwzględnienia w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP), natomiast nie jest możliwe przypisanie ich do konkretnego przychodu. Za typowe koszty pośrednie uznaje się przykładowo koszty ogólnej administracji, koszty najmu powierzchni, wydatki marketingowe lub wydatki na szkolenia pracowników.

Art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów. Koszt kwalifikujący się do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, bez względu na przyczynę jego poniesienia.

W konsekwencji, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. W szczególności istotnym jest zbadanie istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Równocześnie podkreślić należy, że w szczególności w odniesieniu do kosztów pośrednich wystąpienie przychodu nie jest bezwzględnym warunkiem uznania kosztu za koszt uzyskania przychodów - istotnym jest, aby koszty te były poniesione w sposób racjonalny, a celem ich poniesienia było uzyskanie (nawet potencjalnego) przychodu.

Podsumowując powyższe rozważania, aby dany wydatek mógł stanowić koszt uzyskania przychodów musi on spełniać poniższe warunki:

• został faktycznie poniesiony ze środków podatnika,
  

• jest ostateczny (wartość nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona),
  

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania/zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• został odpowiednio udokumentowany,
  

• nie znajduje się w katalogu art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.
  
  
  

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP, co do zasady za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku).

Odnosząc powyższe rozważania prawne do przedstawionego zdarzenia przyszłego, w ocenie Spółki w pierwszej kolejności należy rozważyć, czy koszt w postaci refakturowanych kosztów nagród wypłacanych Uczestnikom programu spełnia definicję kosztu uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP. W ocenie Spółki omawiany koszt nie jest wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP. Należy więc rozważyć, czy koszt refakturowanej wartości nagrody wypłacanej przez Spółkę C Uczestnikom programu to koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, lub zachowania/zabezpieczenia źródła przychodów.

W ocenie Spółki, koszt poniesiony z tytułu refakturowanych nagród dla Uczestników programu, wypłacanych przez Spółkę C jest wydatkiem związanym z osiąganym przychodem lub zachowaniem/zabezpieczeniem źródła przychodów.

Jak zostało wskazane w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, z uwagi na wysoką konkurencję na rynku pozyskiwania wykwalifikowanych pracowników, w interesie Spółki jest podejmowanie działań zmierzających do uatrakcyjnienia oferty oraz promowania Spółki jako pracodawcy.

Związek rekrutacji zakończonych sukcesem oraz utrzymanie zatrudnienia wysoko wykwalifikowanej kadry pracowniczej, w ocenie Spółki, pozytywnie wpłynie na wzrost i zabezpieczenie jej przychodów. W ocenie Wnioskodawcy bezsprzecznym jest, że utrzymanie odpowiedniego poziomu zatrudnienia jest kluczowe z perspektywy prawidłowego działania Spółki.

Równie istotnym z punktu widzenia Spółki jest konieczność utrzymywania wysokiego poziomu motywacji do pracy jej pracowników. W ocenie Spółki, wynagradzanie pracowników za odnoszone przez nich sukcesy w ramach programu organizowanego w Grupie B wiąże się z podwyższoną ich satysfakcją z pracy, a w konsekwencji z wyższą motywacją pracowników oraz ich efektywnością. To z kolei pozytywnie wpływa na przychody osiągane przez Spółkę.

Podsumowując, w ocenie Spółki, wydatek w postaci poniesienia refakturowanych kosztów wypłaty nagród Uczestnikom programu spełniać będzie poniższe warunki:

• będzie faktycznie poniesiony ze środków podatnika,
  

• wartość wypłacanego kosztu nie zostanie Spółce zwrócona w jakikolwiek sposób, a więc będzie ostateczna,
  

• koszt będzie poniesiony w celu uzyskania przychodów, lub zachowania/zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• Spółka będzie prowadzić odpowiednią dokumentację poniesienia kosztu,
  

• wydatek nie znajduje się w katalogu art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.
  
  
  

Równocześnie, w ocenie Spółki, wydatku w postaci refakturowanych kosztów wypłaty z tytułu nagród Uczestnikom programu nie można przypisać bezpośrednio do osiągniętego przychodu. W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, że koszty poniesione z tego tytułu stanowić będą koszty pośrednie, potrącalne w dacie ich poniesienia.

Końcowo, Spółka wskazuje, że analogiczne stanowiska potwierdzane były w wydawanych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, przykładowo:

• Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dn. 14 października 2020 r. o sygn. 0114-KDIP2-1.4010.279.2020.4.SP.
  

• Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dn. 27 lutego 2019 r. o sygn. 0114-KDIP2-1.4010.483.2018.3.JC,
  

• Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dn. 19 listopada 2018 r. o sygn. 0114-KDIP2-1.4010.435.2018.1.MW.
  
  
  

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, należy uznać, że Wnioskodawca jest uprawniony do uznania za koszty uzyskania przychodów wartości refakturowanych przez Spółkę C nagród wypłaconych na rzecz jego pracowników (Uczestników programu) w momencie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w uznania za koszty uzyskania przychodów wartości refakturowanych nagród wypłaconych uczestnikom programu motywacyjnego w momencie ich poniesienia jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i tylko do nich się odnoszą; w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.