2021.05.31 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.307.2019.8.S/MP
z 31 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 stycznia 2021 r. sygn. akt I FSK 1685/20 (data wpływu orzeczenia 18 marca 2021 r., zwrot akt 22 kwietnia 2021 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z 10 maja 2019 r. (data wpływu 21 maja 2019 r.), uzupełnionym 16 lipca 2019 r. (data wpływu 18 lipca 2019 r.) na wezwanie Organu z 4 lipca 2019 r. (doręczone 9 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania części prowizji uzyskanej od zakładów ubezpieczeń z tytułu realizacji wspólnego przedsięwzięcia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania części prowizji uzyskanej od zakładów ubezpieczeń z tytułu realizacji wspólnego przedsięwzięcia.

Wniosek uzupełniono w 16 lipca 2019 r. (data wpływu 18 lipca 2019 r.) na wezwanie Organu z 4 lipca 2019 r. (doręczone 9 lipca 2019 r).

Dotychczasowy przebieg postępowania:

W dniu 1 sierpnia 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację indywidualną nr 0114-KDIP4.4012.307.2019.2.MP, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Zdaniem organu, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę (Operatora) jako partnera Wspólnego przedsięwzięcia stanowią odpłatne świadczenie usług na rzecz Agenta, a część prowizji, którą otrzymuje Wnioskodawca od Agenta stanowi wynagrodzenie za wykonane na rzecz Agenta usługi udostępnienia platformy internetowej i podlega opodatkowaniu podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 1 sierpnia 2019 r. znak: 0114-KDIP4.4012.307.2019.2.MP złożył skargę z 4 września 2019 r. (data wpływu skargi do Organu 6 września 2019 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 11 sierpnia 2020 r. sygn. III SA/Wa 2212/19 oddalił skargę Wnioskodawcy.

Sąd pierwszej instancji podzielił stanowisko organu interpretacyjnego, zgodnie z którym, część prowizji którą otrzymuje Skarżąca od Agenta, to zapłata za wykonane na rzecz Agenta usługi udostępnienia platformy internetowej, w związku z czym otrzymana część prowizji podlega opodatkowaniu. Jak zauważono, usługą w niniejszej sprawie będzie odpłatne udostępnianie platformy internetowej przez Skarżącą Agentowi, w celu umożliwienia mu świadczenia usług pośrednictwa ubezpieczeniowego na rzecz zakładów ubezpieczeń. Mamy tutaj do czynienia z elementami typowymi dla świadczenia usługi, której beneficjentem jest Agent, a wynagrodzenie przyjmuje formę procentu z prowizji uzyskanej przez Agenta od zakładów ubezpieczeń. Sama okoliczność, że usługa ma być świadczona w ramach umowy nazwanej przez strony - umową konsorcjum, czy też umową o wspólne przedsięwzięcie, nie może zmienić obiektywnej oceny, że mamy do czynienia z czynnością opodatkowaną VAT, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 11 sierpnia 2020 r. sygn. III SA/Wa 2212/19, Strona skarżąca wniosła skargę kasacyjną z 7 października 2020 r.

Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z 28 stycznia 2021 r., sygn. akt I FSK 1685/20 uchylił ww. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w całości oraz uchylił interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 sierpnia 2019 r. nr 0114-KDIP4.4012.307.2019.2.MP .

Zdaniem Sądu, ocena, czy w niniejszym przypadku mamy do czynienia ze wspólnym działaniem konsorcjantów, czy też z usługą Agenta, którego Skarżąca jest podwykonawcą (świadczy usługę w zakresie udostępniania infrastruktury IT), wymaga przede wszystkim odniesienia się do stanu faktycznego sprawy. W stanie faktycznym sprawy przyjętym za podstawę orzekania wskazano, że „rozliczenia miedzy konsorcjantami będą dotyczyły wyłącznie partycypowania w przychodach generowanych dzięki współpracy realizowanej w ramach wspólnego przedsięwzięcia. (...) Świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego w sposób oczekiwany przez zakłady ubezpieczeń wymaga bowiem połączenia potencjałów Agenta i Operatora i ich współpracy w tym zakresie. Bez współpracy w ramach wspólnego przedsięwzięcia nie byłoby możliwe świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego na rzecz zakładów ubezpieczeń. Operator nie spełnia bowiem wymogów formalnych niezbędnych w celu świadczenia usług pośrednictwa ubezpieczeniowego i nie jest wpisany do rejestru pośredników ubezpieczeniowych prowadzonego przez Komisję Nadzoru Finansowego. Z kolei Agent nie posiada infrastruktury technicznej, która umożliwia świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego w Internecie. Dopiero połączenie potencjałów i współpraca w ramach wspólnego przedsięwzięcia umożliwia świadczenie usług na rzecz zakładów ubezpieczeń.

Przy tak przedstawionej podstawie faktycznej rozstrzygnięcia, należy podzielić pogląd strony skarżącej, że sąd pierwszej instancji dokonał błędnej oceny elementów stanu faktycznego. Z powyższego opisu wyłania się bowiem opis usługi kompleksowej, świadczonej przy wykorzystaniu środków i zasobów udostępnionych przez partnerów konsorcjum. Przypomnieć w tym kontekście należy, że w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości „w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem które mogą oddzielnie prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jedną transakcję, jeżeli nie są one od siebie niezależne (...). Jedna transakcja występuje w wypadku, gdy dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności, dokonane przez podatnika, są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (por. np. wyrok w sprawie BGŻ Leasing C-224/11, pkt 30). Z takim złożonym świadczeniem, choć świadczonym przy współpracy dwóch podatników, mamy do czynienia w okolicznościach analizowanego przypadku. Trafne jest więc w tym względzie zapatrywanie spółki, że wypłata części zysku, w postaci prowizji wypłacanych przez zakłady ubezpieczeń, nie odzwierciedla wartości faktycznie wykonywanych przez spółkę czynności, a jest jedynie ekonomicznym rezultatem współpracy oraz połączenia gospodarczych potencjałów obu podmiotów. Trudno tym samym przyjąć w okolicznościach sprawy, iż przekazywanie części zysku spółce przez pośrednika ubezpieczeniowego jest czym innym, aniżeli niepodlegającym VAT wewnętrznym rozliczeniem pomiędzy konsorcjantami, z tytułu czynności dokonywanych w ramach konsorcjum, których beneficjentem są zakłady ubezpieczeniowe.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

We wniosku złożonym przez :

Zainteresowanego będącego Stroną postępowania:
A. Spółka z o.o.
Zainteresowanego niebędącego Stroną postępowania:
B. Spółka z o.o.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe :

A. sp. z o.o. (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Operator”) oraz B. sp. z o.o. (dalej jako: „Agent”), (dalej razem jako „Zainteresowani”) są osobami prawnymi należącymi do tej samej grupy kapitałowej, będącymi podatnikami VAT oraz podlegającymi w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Operator jest właścicielem infrastruktury informatycznej w postaci platformy (porównywarki) internetowej różnego rodzaju produktów i usług, w szczególności finansowych. Platforma internetowa opracowana i prowadzona przez Operatora przedstawia ofertę różnego rodzaju usług oferowanych przez inne podmioty wyspecjalizowane w świadczeniu danego rodzaju usług. Klient korzystając z platformy internetowej ma możliwość zapoznania się z różnego rodzaju usługami oferowanymi przez różne podmioty, porównania warunków i cen oferowanych przez różnych dostawców oraz poprzez wypełnienie odpowiedniego formularza generowanego przez platformę internetową i wyświetlanego klientowi, zgłoszenia zainteresowania konkretnym produktem lub usługą.

Operator przekazuje informację o kliencie zainteresowanym skorzystaniem z oferty do usługodawcy świadczącego taką usługę i otrzymuje od usługodawcy wynagrodzenie z tytułu przekazania kontaktu do klienta zainteresowanego skorzystaniem z usługi konkretnego usługodawcy. W oparciu o informacje otrzymane od Operatora, usługodawca może zawrzeć z klientem umowę o świadczenie usług, którymi klient jest zainteresowany. Nie jest też wykluczone oferowanie przez Operatora usług lub produktów bezpośrednio klientom. W takim przypadku Operator będzie nabywał od wybranego dostawcy usługę lub produkt i będzie ją odsprzedawał na rzecz zainteresowanego klienta.

Agent jest natomiast pośrednikiem ubezpieczeniowym, w rozumieniu ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. o systemie dystrybucji ubezpieczeń, który na podstawie umów agencyjnych zawartych z zakładami ubezpieczeń pośredniczy w zawieraniu umów ubezpieczenia pomiędzy zakładami ubezpieczeń oraz klientami (ubezpieczającymi).

Operator oraz Agent będą współpracowali w formie wspólnego przedsięwzięcia, konsorcjum (dalej jako: „Konsorcjum” lub „Wspólne przedsięwzięcie”). Operator będzie partnerem Konsorcjum, Agent będzie zaś pełnił rolę lidera Konsorcjum. Wspólne przedsięwzięcie pomiędzy Operatorem i Agentem umożliwi Agentowi oferowanie na platformie internetowej usług ubezpieczeniowych oferowanych przez zakłady ubezpieczeń, z którymi Agent współpracuje. Platforma internetowa będzie więc stanowiła dla Agenta kanał dystrybucji oferowanych przez niego produktów ubezpieczeniowych. Współpraca w ramach Wspólnego przedsięwzięcia umożliwi Agentowi prezentowanie za pośrednictwem platformy internetowej oferty produktów ubezpieczeniowych zakładów ubezpieczeń, z którymi Agent współpracuje, zapoznanie się z ofertą zakładów ubezpieczeń przez potencjalnych klientów, a w przypadku zainteresowania produktem danego zakładu ubezpieczeń stworzenie klientowi możliwości zawarcia umowy ubezpieczenia.

Platforma internetowa będzie umożliwiała klientom porównanie ofert produktów ubezpieczeniowych różnych zakładów ubezpieczeń oraz nabycie produktu ubezpieczeniowego, który w ocenie klienta będzie najbardziej dopasowany do jego potrzeb m. in. ubezpieczenia samochodu, ubezpieczenia nieruchomości. Klient za pośrednictwem platformy będzie miał możliwość porównania cen i zakresu ochrony poszczególnych produktów ubezpieczeniowych. Jeżeli klient wykaże zainteresowanie produktem danego zakładu ubezpieczeń, klikając na daną ofertę zostanie przekierowany na stronę internetową zakładu ubezpieczeń w celu sfinalizowania zakupu produktu ubezpieczeniowego.

W związku ze współpracą w ramach Konsorcjum, Operator oraz Agent będą dzielili się prowizją należną Agentowi od zakładów ubezpieczeń z tytułu sprzedaży ubezpieczeń, które nastąpiły za pośrednictwem platformy internetowej prowadzonej przez Operatora. Przy czym Agent jako lider Konsorcjum będzie dokonywał rozliczeń z zakładami ubezpieczeń i uzyskaną prowizją będzie dzielił się z Operatorem według uzgodnionej proporcji. Operator będzie otrzymywał określony w umowie wspólnego przedsięwzięcia procent przychodów z tytułu prowizji uzyskanych od zakładów ubezpieczeń z tytułu sprzedaży ubezpieczeń, które nastąpiły za pośrednictwem platformy internetowej. Podział wypracowanego zysku z tytułu prowizji będzie odbywał się zgodnie udziałem (zaangażowaniem) Operatora oraz Agenta w realizacji Wspólnego przedsięwzięcia. W zakresie podziału kosztów związanych z realizacją celów Konsorcjum, każdy z uczestników Konsorcjum będzie zobowiązany do pokrycia kosztów zadań, za które będzie odpowiedzialny.

Współpraca pomiędzy Operatorem a Agentem w ramach wspólnego przedsięwzięcia będzie się więc różniła od współpracy Operatora z innymi kontrahentami tym, że w przypadku pozostałych kontrahentów będą oni ostatecznymi odbiorcami usług świadczonych przez Operatora przy pomocy platformy internetowej i będą płacić Operatorowi wynagrodzenie za przekazane informacje o klientach zainteresowanych nabyciem usług świadczonych przez tych kontrahentów. W przypadku natomiast współpracy z Agentem, Agent nie będzie bezpośrednim odbiorcą usług świadczonych przez Operatora. W tym przypadku Operator oraz Agent prowadzą wspólne działania w celu zaoferowania produktów ubezpieczeniowych jak najszerszej grupie klientów korzystających z platformy internetowej i generowania zysku w postaci prowizji z tytułu sprzedaży polis ubezpieczeniowych wypłacanych przez zakłady ubezpieczeń, która to prowizja będzie podlegała podziałowi między Operatora i Agenta według uzgodnionej proporcji ustalonej w oparciu o wkład wnoszony do Wspólnego przedsięwzięcia przez Operatora i Agenta. Rozliczenia między Zainteresowanymi będą zatem dotyczyły wyłącznie partycypowania w przychodach generowanych dzięki współpracy realizowanej w ramach Wspólnego przedsięwzięcia.

W odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 4 lipca 2019 r. Wnioskodawca wyjaśnił co następuje:

w tej chwili współpraca Wnioskodawcy i Agenta jest na początkowym etapie i opiera się na ustnych ustaleniach i monitorowaniu praktycznych aspektów tej współpracy. Umowa w formie pisemnej zostanie podpisana w niedalekiej przyszłości, ale będzie ona odzwierciedlała założenia współpracy przedstawione przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oraz w przedstawionych niżej odpowiedziach na pytania Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca i Agent są podmiotami należącymi do jednej grupy kapitałowej, obecna współpraca w fazie testowej opiera się na ustnych ustaleniach, a zawarcie umowy zostało przewidziane po zakończeniu fazy testowej.

Ustalenie udziałów w prowizji generowanej w ramach wspólnego przedsięwzięcia i jej rozliczenia między Wnioskodawcą a Agentem będą następowały w oparciu o proporcję zaangażowanych środków we współpracę. W tej chwili współpraca pomiędzy Wnioskodawcą i Agentem znajduje się w fazie początkowej, testowej. Strony aktualnie monitorują efektywność współpracy i angażowane środki. Po zakończeniu tej fazy zostanie ustalona ostateczna proporcja podziału zysku ze wspólnego przedsięwzięcia pomiędzy Agentem i Wnioskodawcą.

Prowizja z tytułu pośrednictwa ubezpieczeniowego należna od zakładów ubezpieczeń będzie wypłacana przez zakłady ubezpieczeń bezpośrednio na rachunek bankowy Agenta. Następnie, w ustalonych w umowie okresach rozliczeniowych odpowiednia część prowizji odpowiadająca udziałowi w zysku Wnioskodawcy będzie przekazywana przez Agenta na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Agent i Wnioskodawca będzie opodatkowywał, każdy we własnym zakresie, część należnego im dochodu uzyskiwanego z tytułu prowizji wedle proporcji określonej w umowie.

W ocenie Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego do umowy wspólnego przedsięwzięcia zawartej pomiędzy Wnioskodawcą i Agentem powinien znaleźć zastosowanie art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziały) są równe. W konsekwencji, zgodnie z tym przepisem prowizja należna od zakładów ubezpieczeń jako przychód z tytułu wspólnego przedsięwzięcia podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym u Agenta jak i Wnioskodawcy, proporcjonalnie do posiadanego przez Wnioskodawcę i Agenta prawa do udziału w zysku wspólnego przedsięwzięcia. Oznacza to, że Agent nie będzie rozpoznawał prowizji w całości jako swojego przychodu, a jedynie część należnych mu środków, zgodnie z zawartą umową z Wnioskodawcą.

Uwzględniając powyższe, należna od zakładów ubezpieczeń prowizja na koniec każdego miesiąca podlega rozpoznaniu jako przychód podatkowy u Wnioskodawcy i u Agenta proporcjonalnie do ich udziału w zysku ze wspólnego przedsięwzięcia.

Podział środków pieniężnych uzyskanych z tytułu prowizji będzie następował natomiast w ten sposób, że Agent przekaże część należnych środków pieniężnych Wnioskodawcy zgodnie z jego prawem do udziału w zysku, a pozostałą część odpowiadającą udziałowi w zysku Agenta, Agent pozostawi u siebie.

Umowy z zakładami ubezpieczeń są zawierane wyłącznie przez Agenta. Wnioskodawca nie zawiera umów z zakładami ubezpieczeń, nie jest też wskazany bezpośrednio jako jeden ze świadczeniodawców. Działalność agentów ubezpieczeniowych jest bowiem działalnością regulowaną ustawą z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń. Świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego zgodnie z ustawą o dystrybucji ubezpieczeń wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach regulujących działalność pośredników ubezpieczeniowych oraz wpisu do rejestru prowadzonego przez Komisję Nadzoru Finansowego.

Podmiotem prowadzącym działalność w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego i wpisanym do rejestru prowadzonego przez Komisję Nadzoru Finansowego jest Agent. Dlatego też umowy z zakładami ubezpieczeń zawierane są bezpośrednio przez Agenta jako podmiot uprawniony do świadczenia usług pośrednictwa ubezpieczeniowego i to Agent jest wskazany jako świadczeniodawca.

Agent świadczy jednak usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego we współpracy z Wnioskodawcą w ramach wspólnego przedsięwzięcia. Agent zapewnia bowiem spełnienie warunków formalnych wymaganych do świadczenia usług pośrednictwa ubezpieczeniowego, a Wnioskodawca zapewnia infrastrukturę techniczną niezbędną do świadczenia usług pośrednictwa ubezpieczeniowego za pomocą Internetu.

Zakłady ubezpieczeń mają jednak świadomość, że Agent współpracuje z Wnioskodawcą, i że produkty zakładów ubezpieczeń w których sprzedaży pośredniczy Agent, będą oferowane na platformie internetowej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Wymogiem zakładów ubezpieczeń jest bowiem, aby ich produkty ubezpieczeniowe były oferowane za pośrednictwem Internetu. Umowy jakie zawierane są przez Agenta z zakładami ubezpieczeń przewidują bowiem, że proces zawarcia umowy ubezpieczenia pomiędzy zakładem ubezpieczeń a ubezpieczającym będzie przebiegał automatycznie za pośrednictwem sieci Internet. Rozwiązania technologiczne umożliwiające oferowanie produktów ubezpieczeniowych na platformie internetowej oraz zawarcie umowy ubezpieczenia przez ubezpieczającego i zakład ubezpieczeń są natomiast dostarczane w ramach wspólnego przedsięwzięcia przez Wnioskodawcę.

Świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego w sposób oczekiwany przez zakłady ubezpieczeń wymaga zatem połączenia potencjałów Agenta i Wnioskodawcy i ich współpracy w tym zakresie. Bez współpracy w ramach wspólnego przedsięwzięcia nie byłoby możliwe świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego na rzecz zakładów ubezpieczeń. Wnioskodawca nie spełnia bowiem wymogów formalnych niezbędnych w celu świadczenia usług pośrednictwa ubezpieczeniowego i nie jest wpisany do rejestru pośredników ubezpieczeniowych prowadzonego przez Komisję Nadzoru Finansowego. Z kolei Agent nie posiada infrastruktury technicznej, która umożliwia świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego w Internecie. Dopiero połączenie potencjałów i współpraca w ramach wspólnego przedsięwzięcia umożliwia świadczenie usług na rzecz zakładów ubezpieczeń. Agent zapewnia spełnienie warunków formalnych do świadczenia usług pośrednictwa ubezpieczeniowego wynikających z ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, natomiast Wnioskodawca zapewnia infrastrukturę techniczną do realizowania usług pośrednictwa ubezpieczeniowego w Internecie.

Na podstawie planowanej umowy Wnioskodawca, w ramach wspólnego przedsięwzięcia z Agentem i z tytułu tej współpracy, będzie uprawniony do odpowiedniej części prowizji generowanej w związku ze sprzedażą ubezpieczeń realizowanych w ramach wspólnego przedsięwzięcia. Oprócz rozliczenia przychodów z tytułu wspólnego przedsięwzięcia w postaci generowanej prowizji z tytułu sprzedaży ubezpieczeń, pomiędzy Wnioskodawcą i Agentem nie dochodzi do innych rozliczeń.

Wnioskodawca nie rozlicza się w żaden sposób z zakładami ubezpieczeń. Odpowiedzialnym za te rozliczenia jest i będzie Agent jako lider konsorcjum (wspólnego przedsięwzięcia), który spełnia przewidziane przepisami wymogi i jest uprawniony do świadczenia usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Wnioskodawca nie świadczy usług na rzecz Agenta i nie otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenia. Obecnie współpraca Wnioskodawcy z Agentem ogranicza się do współpracy w ramach wspólnego przedsięwzięcia i z tego tytułu Wnioskodawca jest uprawniony do odpowiedniej części prowizji generowanej w związku ze sprzedażą ubezpieczeń, zrealizowanej w ramach wspólnego przedsięwzięcia.

Wnioskodawca i Agent dopuszczają jednak w przyszłości zawarcie innych umów cywilnoprawnych niemających bezpośredniego wpływu na współpracę prowadzoną w ramach wspólnego przedsięwzięcia. Dla przykładu Wnioskodawca i Agent planują zawrzeć umowę podnajmu powierzchni biurowej w tym samym budynku, za co Agent zapłaci Wnioskodawcy wynagrodzenie zgodnie z umową najmu. Tego typu rozliczenie nie będzie wpływać na rozliczenia wynikające z planowanej umowy dotyczącej wspólnego przedsięwzięcia będącego przedmiotem wniosku o interpretację.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie :

Czy współpraca pomiędzy Operatorem a Agentem w formie Wspólnego przedsięwzięcia w celu wspólnego świadczenia usług pośrednictwa ubezpieczeniowego, z tytułu której Operator będzie otrzymywał część prowizji uzyskanej od zakładów ubezpieczeń, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Zainteresowanych współpraca pomiędzy Operatorem, a Agentem w formie Wspólnego przedsięwzięcia w celu wspólnego świadczenia usług pośrednictwa ubezpieczeniowego, z tytułu której Operator będzie otrzymywał część prowizji uzyskanej od zakładów ubezpieczeń, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W opisanym zdarzeniu przyszłym, Operator nie będzie świadczył usług na rzecz Agenta ani też Agent nie będzie świadczył usług na rzecz Operatora. Mając to na uwadze, w ocenie Zainteresowanych rozliczenia dokonywane pomiędzy Operatorem, a Agentem nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast, na podstawie art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Jak wynika z powołanych przepisów, dla uznania, że dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, kluczowe jest zakwalifikowanie tego świadczenia jako „odpłatnego świadczenia usług”, o którym mowa w art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT. Świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy jest wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy świadczącym usługę i jej beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne. Prawidłowość, powyższej interpretacji art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 lutego 2018 r., sygn. I FSK 564/16, w którym Sąd wskazał, że „aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi być stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi występować bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a wypłaconym za nią wynagrodzeniem, wynagrodzenie zaś otrzymywane przez usługodawcę powinno stanowić wartość przekazaną w zamian za świadczenie usługi”. W przeciwnym razie, w braku świadczenia, odpłatności za świadczenie lub skonkretyzowanego beneficjenta świadczenia, nie można bowiem mówić o czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na względzie powyższe przepisy Ustawy o VAT, należy zauważyć, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega świadczenie usług za „odpłatnością”. Zasadniczo więc podlegającymi opodatkowaniu VAT są te czynności, które przewidują zapłatę określonej ceny lub inną formę odpłatności. Regułą jest więc to, że jeżeli dana czynność stanowi świadczenie usługi bez określonego wynagrodzenia (odpłatności), wówczas świadczenie takie nie podlega podatkowi VAT. W tym przypadku Ustawa o VAT wprowadza pewne wyjątki (określone w art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT), niemniej zasadą podstawową jest istnienie odpłatności jako warunku opodatkowania świadczenia usług podatkiem VAT.

Wnioskodawca zauważa, że Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia „odpłatność”. W ocenie Wnioskodawcy o odpłatności można mówić wówczas, kiedy pomiędzy świadczeniem a zapłatą istnieje bezpośredni związek. Przykładowo, w wyroku z dnia 21 listopada 2013 r. w sprawie C- 494/12 Dixons Retail plc. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyjaśnił że: „dostawa towarów jest dokonywana „odpłatnie” w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy i art. 2 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2006/112, a zatem podlega opodatkowaniu tylko jeżeli pomiędzy dostawcą a odbiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy [...] dana dostawa towarów jest dokonywana „odpłatnie” w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy i art. 2 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2006/112, jeżeli istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostarczonym towarem a otrzymanym wynagrodzeniem”.

Należy zauważyć, że celem współpracy w ramach Konsorcjum nie będzie wzajemne świadczenie usług przez Operatora i Agenta, lecz Zainteresowani będą działać wspólnie dla osiągnięcia konkretnej korzyści w postaci doprowadzenia do sprzedaży jak największej liczby ubezpieczeń i zrealizowania tym samym jak największej prowizji wypłacanej przez zakłady ubezpieczeń, która będzie następnie dzielona między Operatora i Agenta zgodnie z przyjętą proporcją.

Za czynności które będą wykonywane przez Operatora w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia tj. udostępnienie platformy internetowej i zapewnienie jej rozwoju oraz promocji, nie zostanie określone odrębne wynagrodzenie tj. Operator nie będzie obciążał Agenta kosztami z tytułu udostępnienia platformy i jej rozwoju oraz promocji. Odpowiednio Agent nie będzie pobierał od Operatora wynagrodzenia z tytułu udostępnienia produktów ubezpieczeniowych do sprzedaży. Mając to na uwadze, świadczenia wykonywane przez Zainteresowanych nie mogą być traktowane jako odpłatne świadczenie usług, gdyż za wykonywanie tych czynności Zainteresowani nie będą pobierać od siebie wynagrodzenia.

W ocenie Wnioskodawcy, za wynagrodzenie za wykonywanie ww. czynności przez Operatora oraz Agenta nie można uznać zysku (prowizji ubezpieczeniowych), który ma być osiągany w związku z realizacją Wspólnego przedsięwzięcia oraz dzielony pomiędzy Zainteresowanych. Podkreślić należy, że zysk (prowizje ubezpieczeniowe) - jeżeli w ogóle zostanie wypracowany - w związku z realizacją Wspólnego przedsięwzięcia nie będzie związany z konkretnymi czynnościami, które będą wykonywane przez Operatora oraz Agenta, lecz będzie efektem połączenia działań, potencjałów Operatora i Agenta. Wnioskodawca zwraca uwagę, że jeżeli w ramach realizacji Wspólnego przedsięwzięcia zostanie wypracowany zysk, który następnie zostanie podzielony przez Agenta oraz przekazany Operatorowi to ten określony procent zysku nie będzie stanowił bezpośredniego odzwierciedlenia wartości czynności (świadczeń), które będą wykonywane przez Operatora. Jednocześnie określony procent zysku, który będzie należny Agentowi nie będzie stanowił bezpośredniego odzwierciedlenia wartości czynności (świadczeń), które będą wykonywane przez Agenta. Zatem zarówno po stronie Operatora jak i Agenta nie będzie istniała bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść z tytułu wykonywania świadczeń, do których Zainteresowani będą zobowiązani.

Wnioskodawca podkreśla, że zarówno Operator jak i Agent mogą nie otrzymać wynagrodzenia (zysku) z tytułu zaangażowania w realizację Wspólnego przedsięwzięcia jeżeli usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, które będą świadczone wspólnie nie przyniosą rezultatu w postaci zawartych umów ubezpieczenia przez klientów. Poziom zysku, który będzie wypłacany w związku z realizacją Wspólnego przedsięwzięcia będzie bowiem uzależniony od poziomu sprzedaży produktów ubezpieczeniowych, nie zaś bezpośrednio od tego, czy Zainteresowani wykonają przypisany im w ramach Konsorcjum zakres czynności.

Wnioskodawca zaznacza, że jeżeli Zainteresowani będą otrzymywać zysk wypracowany w związku z realizacją Wspólnego przedsięwzięcia, to zysk ten będzie stanowił wynagrodzenie wypracowane przez Konsorcjum „jako całość” z tytułu wspólnego świadczenia usług pośrednictwa ubezpieczeniowego. W tym zakresie każdy z Zainteresowanych będzie ponosił ryzyko straty, w przypadku, gdy wskutek małej liczby zawartych umów ubezpieczenia uzyskana wartość przychodów nie pozwoli na pokrycie poniesionych przez danego Zainteresowanego kosztów. Ostateczna wysokość przychodów Zainteresowanych będzie zatem niepewna i będzie wynikać z liczby zawartych umów ubezpieczenia, a zatem będzie zależna od sukcesu podejmowanych wspólnie przez Zainteresowanych działań.

Jednocześnie jako, że czynności, które mogą być wykonywane przez Zainteresowanych będą ściśle związane z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą, nie powinny być one uznane za nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika w rozumieniu art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT.

W opisywanym zdarzeniu przyszłym świadczenia wykonywane w ramach Wspólnego przedsięwzięcia przez Zainteresowanych, a więc zapewnienie produktów ubezpieczeniowych do dystrybucji przez Agenta oraz kanału dystrybucji (platformy internetowej) przez Operatora nie mają na celu wzajemnego świadczenia usług pomiędzy Zainteresowanymi, lecz realizację wspólnego celu w postaci świadczenia usług pośrednictwa ubezpieczeniowego i dzielenia się prowizją realizowaną dzięki dystrybucji produktów ubezpieczeniowych. Czynności, które będą wykonywane przez Operatora w ramach realizacji Wspólnego przedsięwzięcia będą miały na celu wyświadczenie usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego wspólnie z Agentem. Agent nie powinien być uznawany za bezpośredniego beneficjenta czynności wykonywanych przez Operatora. Agent nie będzie działał w charakterze usługobiorcy. Ponadto, Operator otrzymując przychód od Agenta w ramach rozliczenia Konsorcjum nie będzie otrzymywać w istocie żadnego świadczenia od Agenta, lecz będzie odbierać należną mu część prowizji wypłacanych przez zakłady ubezpieczeń z tytułu sprzedaży produktów ubezpieczeniowych wspólnie zrealizowanej przez Agenta i Operatora.

Nie można uznać, że w omawianym zdarzeniu przyszłym dochodzi do sprzedaży usług przez Operatora Agentowi, ani też przez Agenta Operatorowi, gdyż ani Operator nie będzie korzystać z usług wykonywanych przez Agenta, ani też Agent nie będzie korzystał z usług wykonywanych przez Operatora. Należy podkreślić, że czynności, które będą wykonywane przez Operatora oceniane jednostkowo nie będą miały ekonomicznego sensu (wymiaru) dla Agenta jak i odwrotnie, dopiero połączenie tych czynności w jedno wspólne świadczenie umożliwi realizację zakładanego celu gospodarczego, tj. sprzedaż polis ubezpieczeniowych za pośrednictwem platformy internetowej.

Działań które będą podejmowane w ramach umowy Wspólnego przedsięwzięcia nie można dla celów podatku od towarów i usług oceniać jednostkowo, lecz z uwzględnieniem ich charakteru jako działania złożonego i wspólnego, tworzącego w aspekcie gospodarczym jedną całość. Należy wskazać, że także orzecznictwo sądowe stoi na stanowisku, że w przypadku wspólnych przedsięwzięć nie należy sztucznie wyodrębniać poszczególnych czynności służących realizacji wspólnego przedsięwzięcia dla potrzeb podatkowych, w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 czerwca 2017 r., sygn. I FSK 1839/15 „w zakresie omawianej problematyki dotyczącej rozliczeń w ramach konsorcjum istnieje ugruntowane już orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, uznające, że przy ustalaniu na gruncie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT jako przedmiotu opodatkowania - świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy o współpracy (kooperacyjne lub konsorcjalne), należy uwzględniać podstawowy cel wynikający z takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania na potrzeby podatkowe w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego poszczególnych czynności służących realizacji tego celu (por. wyrok NSA z dnia 12 sierpnia 2015 r. sygn. akt I FSK 1373/14 i powoływane tam orzecznictwo sądów administracyjnych). [...] Na tle przedstawionego stanu faktycznego sprawy, za w pełni uzasadnione należy uznać stanowisko Sądu pierwszej instancji, który przyjął, że organ podatkowy w oderwaniu od przyjętych w zawartej przez partnerów konsorcjum umowie, celów i zasad wspólnego przedsięwzięcia uznał, że czynności organizacyjne wewnątrz konsorcjum będą czynnościami podlegającymi opodatkowaniu VAT, co skutkowało stwierdzeniem, że podmioty działające w ramach konsorcjum należy uznać za podatników VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT i do wzajemnych rozliczeń jak i do rozliczeń z podmiotem na rzecz którego konsorcjum świadczy usługę powinny stosować ogólne zasady w zakresie wystawiania faktur. ”

Zainteresowani w ramach Wspólnego przedsięwzięcia planują działać wspólnie dla realizacji określonego celu. Bez współpracy pomiędzy Zainteresowanymi świadczenie usług pośrednictwa i dystrybucja produktów ubezpieczeniowych za pośrednictwem platformy internetowej byłaby niemożliwa. Dzięki współpracy Agent zyskuje kanał dystrybucji dzięki któremu może trafić do szerokiego grona potencjalnych klientów, z kolei Operator zyskuje możliwość rozszerzenia zakresu produktów oferowanych za pośrednictwem platformy internetowej poprzez możliwość oferowania produktów ubezpieczeniowych i zwiększenia tym samym atrakcyjności prowadzonej przez siebie platformy. Zatem świadczenia, które będą wykonywane przez Zainteresowanych nie mają na celu wzajemnego świadczenia usług, lecz osiągnięcie wspólnego celu w postaci zapewnienia szerokiej dystrybucji produktów ubezpieczeniowych i generowania przychodów z tytułu prowizji, która będzie dzielona pomiędzy Zainteresowanych zgodnie z uzgodnionym kluczem podziału.

Na fakt, że świadczenia wykonywane w ramach wspólnego przedsięwzięcia dla realizacji wspólnego celu nie powinny być traktowane jako świadczenie usług dla celów podatku VAT wskazuje także Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który m.in. w wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r., w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro SGPS SA (EDM) stwierdził, że: „wykonywane przez członków konsorcjum czynności korespondujące z posiadanymi przez nich, zgodnie z postanowieniami umowy, udziałami, nie stanowią czynności odpłatnych. W odniesieniu zatem do takich działań, nie można mówić o transakcjach podlegających opodatkowaniu. (...) Działania wykonywane przez członków konsorcjum na podstawie postanowień umowy ustalającej zasady działania konsorcjum oraz zgodnie z ustalonym udziałem w konsorcjum każdego przedsiębiorstwa, nie stanowią dostawy towaru lub usługi świadczonej odpłatnie w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, ani nie są, w związku z tym, transakcją podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem w rozumieniu przywołanej dyrektywy”.

Uwzględniając powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że realizacja ustalonych czynności w ramach Wspólnego przedsięwzięcia przez Operatora i Agenta oraz partycypacja w przychodach zrealizowanych w ramach wspólnego przedsięwzięcia, nie może być traktowana jako świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Rozliczenie zysku Konsorcjum, które będzie dokonywane przez Agenta jako lidera nie powinno być uznane za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług wykonywanych przez Operatora, a jedynie za umownie określony rozdział zysków wypracowanych w ramach wspólnego przedsięwzięcia. W takiej sytuacji, rozliczenie kwoty zysku i przekazanie jej przez Agenta na rzecz Operatora powinno być uznawane za czynność czysto techniczną niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca wskazuje na ugruntowaną linię orzeczniczą sadów administracyjnych zgodnie z którą współpraca uczestników w ramach realizacji wspólnego przedsięwzięcia nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Takie stanowisko zostało przedstawione m.in. w:

wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia z dnia 9 kwietnia 2019 r., sygn. III SA/Wa 1790/18;

wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 1911/16;

wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 sierpnia 2015 r., sygn. akt I FSK 1373/14;

wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 1128/12;

wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 czerwca 2014 r., sygn. akt I FSK 1012/13;

wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2014 r., sygn. akt I FSK 1108/13;

wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 lutego 2012 r., sygn. akt I FSK 526/11;

wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 października 2014 r. sygn. akt I FSK 1493/13.

Analogiczne stanowisko było także wielokrotnie prezentowane przez organy podatkowe, przykładowo w następujących interpretacjach: z dnia 19 sierpnia 2015 r., sygn. IPTPP3/4512-153/15-4/UNR wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, z dnia 29 listopada 2013 r., sygn. ILPP2/443-885/11/13-S/EN wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, z dnia 17 września 2013 r., sygn. ILPP4/443-230/13-4/ISN wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, i wielu innych.

Podsumowując, należy uznać, że współpraca pomiędzy Operatorem, a Agentem w formie Wspólnego przedsięwzięcia w celu wspólnego świadczenia usług pośrednictwa ubezpieczeniowego, z tytułu której Operator będzie otrzymywał cześć prowizji uzyskanej od zakładów ubezpieczeń, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na względzie powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin