2021.06.01 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-1.4012.159.2021.3.AKA

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.159.2021.3.AKA
z 1 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 marca 2021 r. (data wpływu 22 marca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 21 maja 2021 r. (data wpływu 21 maja 2021 r.) na wezwanie z 19 maja 2021 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.159.2021.2.AKA oraz 0111-KDIB2-1.4010.117.2021.3.AH o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie od komplementariusza kompleksowej usługi zarządzania przedsiębiorstwem i działalnością Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie od komplementariusza kompleksowej usługi zarządzania przedsiębiorstwem i działalnością Spółki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa („Wnioskodawca”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, posiadającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Komplementariuszem Wnioskodawcy jest B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością („Komplementariusz”), która również jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, posiadającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pozostali wspólnicy Wnioskodawcy tj. komandytariusze będący osobami fizycznymi, podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na mocy postanowień umowy spółki Wnioskodawcy, Komplementariusz jest jedynym wspólnikiem uprawnionym i zobowiązanym do prowadzenia spraw spółki komandytowej. Obecnie Komplementariusz nie otrzymuje za prowadzenie spraw spółki komandytowej żadnego wynagrodzenia. W tym zakresie wspólnicy Wnioskodawcy zamierzają dokonać zmiany umowy spółki Wnioskodawcy w ten sposób, że za prowadzenie spraw spółki komandytowej Komplementariusz będzie mógł otrzymywać wynagrodzenie na warunkach określonych w odrębnej umowie zawartej pomiędzy Spółką a komplementariuszem, przy czym zawarcie takiej umowy jako umowy przekraczającej zakres zwykłych czynności, będzie każdorazowo wymagało zgody wspólników wyrażonej w formie uchwały. Planowana zmiana umowy spółki Wnioskodawcy będzie wyrazem umownej modyfikacji reguły wyrażonej w art. 46 w związku z art. 103 § 1 Kodeksu spółek handlowych i nastąpi zgodnie z art. 37 § 1 Kodeksu spółek handlowych, który stanowi, że przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej.

W wyniku dokonanej zmiany umowy spółki, Wnioskodawca po 1 maja 2021 r. zamierza zawrzeć z Komplementariuszem umowę o zarządzanie („Umowa o zarządzanie”), której przedmiotem będzie świadczenie przez Komplementariusza kompleksowej usługi z zakresu zarządzania przedsiębiorstwem i działalnością Wnioskodawcy, polegającej w szczególności na:

stałym analizowaniu otoczenia prawnego, społecznego i gospodarczego działalności Spółki, w celu zapewnienia jak najszybszej reakcji na pojawiające się problemy i zjawiska, które mogą wywierać wpływ na działalność Spółki;
koordynowaniu prac wszystkich komórek organizacyjnych w strukturze Spółki;
monitorowaniu struktury organizacyjnej Spółki w celu bieżącego dostosowywania jej do aktualnych potrzeb;
doskonaleniu funkcjonujących programów motywacyjnych dla pracowników Spółki;
identyfikowaniu zagrożeń i ryzyk związanych z działalnością Spółki oraz niezwłocznym przedstawianiu wspólnikom propozycji zapobiegania ich możliwym skutkom lub ograniczania ich skutków;
corocznym opracowywaniu w formie pisemnej propozycji dotyczących optymalizacji kosztów działalności Spółki oraz przedkładaniu ich w celu zatwierdzenia wspólnikom;
opracowywaniu strategii rozwoju spółki tj. planów inwestycyjnych związanych z bieżącą działalnością lub prowadzonymi pracami badawczo-rozwojowymi;
zarządzaniu bieżącym budżetem, a także pozyskiwanie zewnętrznych źródeł finansowania w postaci środków kredytowych lub dotacyjnych.

Czynności te będą faktycznie wykonywane przez członków zarządu Komplementariusza oraz inne osoby działające w jego imieniu. Osoby te posiadają ugruntowaną wiedzę i wieloletnie doświadczenie z zakresu zarządzania przedsiębiorstwami. Bazując na tej wiedzy i doświadczeniu Komplementariusz zobowiąże się do wykonania usługi z najwyższą starannością, z uwzględnieniem zawodowego charakteru wykonywanej działalności gospodarczej oraz doświadczenia w zarządzaniu podmiotami działającymi w branży, w której Wnioskodawca prowadzi działalność. Komplementariusz będzie wykonywał swoje obowiązki w sposób niezależny i będzie ponosił związane z tym ryzyko gospodarcze. Odpowiedzialność Komplementariusza z tytułu wykonania Umowy o zarządzanie nie będzie w żaden sposób ograniczona.

Za wykonanie powyższej usługi, Komplementariusz będzie otrzymywał comiesięczne wynagrodzenie, w wysokości i na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane. Świadczenie usługi w poszczególnych okresach rozliczeniowych będzie dokumentowane fakturami wystawianymi przez Komplementariusza, które będą podstawą do odliczenia przez Wnioskodawcę podatku naliczonego oraz do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodu. Wartość wypłaconego wynagrodzenia nie przekroczy kwot o których mowa w art. 15e ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w zakresie w jakim usługa będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych, Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie od Komplementariusza opisanej we wniosku kompleksowej usługi zarządzania przedsiębiorstwem i działalnością Wnioskodawcy?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w zakresie w jakim usługa będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych, będzie mu przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie od Komplementariusza opisanej we wniosku kompleksowej usługi zarządzania przedsiębiorstwem i działalnością Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług („uvat”), przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Aby można było uznać dane zdarzenie za usługę, konieczne jest istnienie „świadczenia”, przez które należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, które może polegać zarówno na działaniu (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechaniu (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Ponadto, usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni jego odbiorca, odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną). Dopóki nie ma kogoś, kto odnosiłby lub powinien odnosić konkretne (wymierne) korzyści o charakterze majątkowym wiążące się z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą.

Z treści art. 37 § 1 w związku z art. 103 § 1 Kodeksu spółek handlowych jasno wynika, że umowa spółki komandytowej może odmiennie regulować zasady wynagradzania wspólnika za prowadzenie spraw spółki określone w art. 46 Ksh. Jeżeli zatem umowa spółki Wnioskodawcy będzie uprawniać Komplementariusza do otrzymywania wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki, to zawarta w wyniku tego Umowa o zarządzanie będzie ważną czynnością prawną, określającą zakres obowiązków Komplementariusza oraz jego uprawnienie do otrzymania wynagrodzenia w ustalonej wysokości. Zawarcie tej umowy będzie oznaczać, że obok stosunku wynikającego z przepisów Ksh oraz umowy spółki, Wnioskodawcę i Komplementariusza będzie łączył stosunek cywilnoprawny, na podstawie którego Wnioskodawca w zamian za świadczone usługi z zakresu zarządzania przedsiębiorstwem i działalnością Wnioskodawcy będzie otrzymywał wynagrodzenie. Zawarcie Umowy o zarządzanie potwierdzi istnienie ścisłego związku pomiędzy usługą świadczoną przez Komplementariusza, a wypłacanym mu wynagrodzeniem. Czynności określone w Umowie o zarządzanie będą stanowić formę wykonywania działalności gospodarczej polegającej na bezpośrednim zarządzaniu spółką zależną przez Komplementariusza. Komplementariusz będzie wykonywał swoje obowiązki w sposób niezależny, ponosząc związane z tym ryzyko gospodarcze, co oznacza że będzie świadczył na rzecz Wnioskodawcy usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 u vat.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego. Czynności polegające na prowadzeniu spraw spółki komandytowej lub komandytowo-akcyjnej przez jej komplementariusza będącego spółką kapitałową, wykonywane za wynagrodzeniem, są usługami w rozumieniu art. 8 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710), wykonywanymi przez podatnika prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą, a w konsekwencji podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (wyrok NSA z 6 marca 2015 r. I FSK 170/14 oraz cytowane tam wyroki NSA z 3 czerwca 2014 r. I FSK 876/13 oraz z 9 grudnia 2014 r. I FSK 1908/13).

Powyższe stanowisko jest akceptowane również w indywidualnych interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (tak m.in. interpretacja indywidualna z 31 października 2018 r. 0112-KDIL2-3.4012.423.2018.3.WB).

Skoro w świetle powyższego, faktury wystawione przez Komplementariusza będą dokumentować wykonanie usługi, to w zakresie w jakim usługa ta będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych będzie dla Wnioskodawcy stanowić podstawę do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Zgodnie z art. 86 ust. 1 i 2 uvat, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług lub dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

W odniesieniu do usług świadczonych przez Komplementariusza nie będą zachodzić ograniczenia w odliczeniu wynikające z art. 88 uvat. W szczególności brak będzie podstaw do stosowania art. 88 ust. 3a pkt 2 uvat, gdyż zgodnie z przytoczoną wcześniej argumentacją usługi zarządcze świadczone przez komplementariuszy są czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w indywidulanych interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (tak m.in. interpretacja indywidualna z 20 marca 2017 r. 2461-IBPP1-1.4512.24.2017.2.MW).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust. 10 ustawy).

Stosownie do zapisu art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a) - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek nabytych towarów lub usług z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, posiadającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Komplementariuszem Wnioskodawcy jest Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która również jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, posiadającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na mocy postanowień umowy spółki Wnioskodawcy, Komplementariusz jest jedynym wspólnikiem uprawnionym i zobowiązanym do prowadzenia spraw spółki komandytowej. Obecnie Komplementariusz nie otrzymuje za prowadzenie spraw spółki komandytowej żadnego wynagrodzenia. W tym zakresie wspólnicy Wnioskodawcy zamierzają dokonać zmiany umowy spółki Wnioskodawcy w ten sposób, że za prowadzenie spraw spółki komandytowej Komplementariusz będzie mógł otrzymywać wynagrodzenie na warunkach określonych w odrębnej umowie zawartej pomiędzy Spółką a komplementariuszem, przy czym zawarcie takiej umowy jako umowy przekraczającej zakres zwykłych czynności, będzie każdorazowo wymagało zgody wspólników wyrażonej w formie uchwały. Planowana zmiana umowy spółki Wnioskodawcy będzie wyrazem umownej modyfikacji reguły wyrażonej w art. 46 w związku z art. 103 § 1 Kodeksu spółek handlowych i nastąpi zgodnie z art. 37 § 1 Kodeksu spółek handlowych, który stanowi, że przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej. W wyniku dokonanej zmiany umowy spółki, Wnioskodawca po 1 maja 2021 r. zamierza zawrzeć z Komplementariuszem umowę o zarządzanie, której przedmiotem będzie świadczenie przez Komplementariusza kompleksowej usługi z zakresu zarządzania przedsiębiorstwem i działalnością Wnioskodawcy.

Za wykonanie powyższej usługi, Komplementariusz będzie otrzymywał comiesięczne wynagrodzenie, w wysokości i na warunkach które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane. Świadczenie usługi w poszczególnych okresach rozliczeniowych będzie dokumentowane fakturami wystawianymi przez Komplementariusza, które będą podstawą m.in. do odliczenia przez Wnioskodawcę podatku naliczonego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie od Komplementariusza kompleksowej usługi zarządzania przedsiębiorstwem Wnioskodawcy, w zakresie w jakim usługa będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy wskazać, że w omawianej sprawie, w zakresie w jakim kompleksowa usługa zarządzania przedsiębiorstwem i działalnością Wnioskodawcy będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych, Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie od Komplementariusza ww. usługi zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z uwzględnieniem art. 90 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin