Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.334.2021.2.SR
z 2 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 maja 2021 r. (data wpływu 5 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z 24 maja 2021 r. (data wpływu 24 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku stosowania przepisów o prewspółczynniku zawartych w art. 86 ust. 2a ustawy oraz przepisów o współczynniku zawartych w art. 90 ustawy w odniesieniu do zakupów towarów i usług związanych z realizacją inwestycji w zakresie budowy OZE w postaci instalacji fotowoltaicznej na budynku będącym siedzibą Wnioskodawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku stosowania przepisów o prewspółczynniku zawartych w art. 86 ust. 2a ustawy oraz przepisów o współczynniku zawartych w art. 90 ustawy w odniesieniu do zakupów towarów i usług związanych z realizacją inwestycji w zakresie budowy OZE w postaci instalacji fotowoltaicznej na budynku będącym siedzibą Wnioskodawcy. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 24 maja 2021 r. (data wpływu 24 maja 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 20 maja 2021 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.334.2021.1.SR.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 24 maja 2021 r., przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Centrum Kultury (dalej jako „Wnioskodawca”, „…”) jest samorządową instytucją kultury utworzoną na mocy uchwały Rady Miasta, działa według obowiązujących na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej przepisów prawnych, a w szczególności na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz statutu instytucji.

Wnioskodawca realizuje cele i zadania w dziedzinie wychowania, edukacji i upowszechniania kultury. Wiele zadań Wnioskodawcy jest realizowana w ramach reżimu publicznoprawnego. Oprócz działalności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (np. organizowanie festynów kulturalnych, zajęć kulturalnych, gdzie dla uczestników jest wstęp wolny i nie są pobierane opłaty), Wnioskodawca wykonuje również czynności w ramach prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej. W szczególności są to odpłatne warsztaty i zajęcia kulturalne, gdzie pobierane opłaty są na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33a zwolnione z podatku VAT, oraz uzyskiwane są pozostałe przychody opodatkowane podatkiem VAT na zasadach ogólnych, takie jak: wynajem sal, prowadzenie kawiarni, sprzedaż biletów na wydarzenia artystyczne czy do kina.

Zdecydowana większość wymienionych wyżej wydarzeń odbywa się w budynku, który Wnioskodawca użycza na podstawie umowy użyczenia od Miasta. W związku z powyższym Wnioskodawca planuje przeprowadzić inwestycję w obcym środku trwałym, polegającą na zainstalowaniu na budynku odnawialnego źródła energii (OZE) w postaci paneli fotowoltaicznych, dzięki którym obniżone zostaną w znacznym stopniu rachunki za energię elektryczną oraz osiągnięty zostanie efekt ekologiczny.

Inwestycja zostanie dofinansowana ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 (Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego), nazwa projektu „…”.

Planowany termin zakończenia inwestycji to 31 grudnia 2021 r.

Po zakończeniu inwestycji właścicielem objętej infrastrukturą pozostanie Wnioskodawca. Wnioskodawca nabywa i będzie nabywać towary i usługi związane z realizacją inwestycji. W toku inwestycji, dostawcy Wnioskodawcy wykazują i będą wykazywać podatek VAT na wystawianych przez siebie fakturach. Na tle przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca nabrał wątpliwości odnośnie zasad odliczania VAT w odniesieniu do nabywanych towarów i usług w ramach realizacji inwestycji, w szczególności obowiązku stosowania prewspółczynnika z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT oraz współczynnika VAT z art. 90 ustawy o VAT, a także sposobu ich ustalania.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT o numerze NIP: xxx.

Wnioskodawca otrzymuje faktury, w których figuruje jako nabywca towarów i usług.

Budynek, na którym będzie instalowana instalacja fotowoltaiczna w opisanej we wniosku inwestycji, jest siedzibą Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wykorzystuje i będzie wykorzystywać budynek (siedzibę) opisany we wniosku inwestycji zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), jak i do celów innych niż działalność gospodarcza. Misją Wnioskodawcy jest między innymi szerzenie kultury wśród ludności, która często ma charakter nieodpłatny.

Nie ma możliwości przypisania zakupów dokonywanych w związku z realizowaną inwestycją w całości do działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wykorzystuje i będzie wykorzystywać budynek (siedzibę) w ramach działalności gospodarczej zarówno do czynności opodatkowanych, jak i zwolnionych od podatku VAT.

Wnioskodawca nie w każdym przypadku jest w stanie określić kwoty podatku naliczonego związane z czynnościami opodatkowanymi oraz odrębnie z czynnościami zwolnionymi od podatku. Dzieje się tak głównie z ponoszonymi kosztami związanymi z utrzymaniem budynku (siedziby) jako całości, takimi jak np. energia elektryczna, woda, ogrzewanie, art. biurowe itp. Natomiast w części prowadzonej działalności gospodarczej jest w stanie określić kwoty podatku naliczonego związane z czynnościami opodatkowanymi oraz odrębnie z czynnościami zwolnionymi od podatku np. zakup towarów handlowych do kawiarni jest związany ze sprzedażą opodatkowaną, zakup kopii filmowych w ramach prowadzonego kina także jest związany ze sprzedażą opodatkowaną (bilety wstępu na seanse filmowe). W ramach sprzedaży usług kulturalnych zwolnionych od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33a, również jest możliwe odrębne określenie kwot podatku naliczonego związanego z tymi zakupami (nie podlegają odliczeniu VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Pytanie 1) Czy w odniesieniu do zakupów towarów i usług związanych z realizacją inwestycji w zakresie budowy OZE w postaci instalacji fotowoltaicznej na budynku będącym siedzibą Wnioskodawcy, Wnioskodawca będzie zobowiązany do stosowania przepisów o prewspółczynniku zawartych w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT?

Pytanie 2) Czy w odniesieniu do zakupów towarów i usług związanych z realizacją inwestycji w zakresie budowy OZE w postaci instalacji fotowoltaicznej na budynku będącym siedzibą Wnioskodawcy, Wnioskodawca będzie zobowiązany do stosowania przepisów o proporcji struktury sprzedaży („współczynnik”), zawartych w art. 90 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W odniesieniu do zakupów towarów i usług związanych z realizacją inwestycji budowy instalacji fotowoltaicznej na budynku będącego siedzibą Wnioskodawcy, Wnioskodawca będzie zobowiązany do stosowania przepisów o prewspółczynniku zawartych w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

W odniesieniu do zakupów towarów i usług związanych z realizacją inwestycji budowy instalacji fotowoltaicznej na budynku będącego siedzibą Wnioskodawcy, Wnioskodawca będzie zobowiązany do stosowania przepisów o współczynniku, zawartych w art. 90 ustawy o VAT.

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 1.

W myśl artykułu 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust.4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”.

Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, wyrażonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że samorządowe instytucje kultury są podatnikami podatku VAT w zakresie określonym w przepisach ustawy. Mając na uwadze uregulowania zawarte w ww. przepisach należy stwierdzić, że w odniesieniu do infrastruktury powstałej w wyniku inwestycji Wnioskodawca nie będzie miał możliwości przypisania poniesionych wydatków tylko do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W związku z faktem, że czynności statutowe, nieodpłatnie realizowane przez Wnioskodawcę stanowią odrębny obok działalności gospodarczej przedmiot działalności, dlatego, w celu odliczenia podatku naliczonego, jeżeli nie będzie możliwe przypisanie go w całości do działalności gospodarczej, będzie on musiał stosować prewspółczynnik. To właśnie nieodpłatna działalność „statutowa” (wykonywana równocześnie z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT) leży u podstaw kwalifikowania instytucji kultury jako zobowiązanych do stosowania regulacji w zakresie prewspółczynnika.

W zakresie pytania nr 2.

Zgodnie z przepisem art. 90 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika zarówno do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego jak i czynności, w związku z którymi takie prawo mu nie przysługuje, podatnik jest zobowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego.

Jednocześnie według art. 90 ust. 3 ustawy o VAT proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W świetle art. 90 ust. 4 ustawy o VAT proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Należy podkreślić, że przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT oraz następnych ustępach tego artykułu znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Z konstrukcji cytowanych wyżej przepisów wynika, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Natomiast zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży, czyli do zakupów kwalifikowanych jako zakupy związane ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną. Należy zatem stwierdzić, że jeśli nabyte w ramach realizacji inwestycji, towary i usługi będą wykorzystywane łącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy opodatkowanej VAT oraz działalności gospodarczej zwolnionej od VAT, wówczas będzie on zobowiązany do zastosowania współczynnika struktury sprzedaży, o którym mowa w art. 90 ustawy o VAT.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej prowadzi warsztaty i zajęcia o charakterze kulturalnym, za które pobiera opłaty od uczestników zajęć, opłaty te korzystają ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33a , który mówi, że zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną. W związku z powyższym uznaje się, że w przypadku kiedy, Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej wykazuje sprzedaż zwolnioną od podatku VAT, a ponoszone przez instytucję niektóre wydatki takie jak za energię elektryczną nie można jednoznacznie przyporządkować do sprzedaży związanej z czynnościami opodatkowanymi VAT jak i czynnościami zwolnionymi z tego podatku, to wtedy instytucja kultury taka jak Wnioskodawca, która jest czynnym podatnikiem VAT ma obowiązek zastosować odliczenie podatku VAT z zastosowaniem współczynnika proporcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Należy również podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne, rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy również zauważyć, że w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych od podatku, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy. Powyższe przepisy stanowią uzupełnienie regulacji art. 86 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje przeprowadzić inwestycję w obcym środku trwałym, polegającą na zainstalowaniu na budynku odnawialnego źródła energii (OZE) w postaci paneli fotowoltaicznych. Budynek, na którym będzie instalowana instalacja fotowoltaiczna jest siedzibą Wnioskodawcy. Wnioskodawca otrzymuje faktury, w których figuruje jako nabywca towarów i usług.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy w odniesieniu do zakupów towarów i usług związanych z realizacją inwestycji w zakresie budowy OZE w postaci instalacji fotowoltaicznej na budynku będącym siedzibą Wnioskodawcy, będzie zobowiązany do stosowania przepisów o prewspółczynniku zawartych w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT oraz przepisów o proporcji struktury sprzedaży („współczynnik”), zawartych w art. 90 ustawy o VAT.

Analiza przedstawionego opisu sprawy, w kontekście obowiązujących przepisów prawa podatkowego, prowadzi do wniosku, że skoro – jak wynika z opisu sprawy – budynek, na którym zostaną zainstalowane panele fotowoltaiczne w ramach realizowanej inwestycji, jest i będzie wykorzystywany zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, a Wnioskodawca nie ma możliwości przypisania zakupów dokonywanych w związku z realizowaną inwestycją w całości do działalności gospodarczej, to przy odliczaniu podatku naliczonego od wydatków związanych z ww. inwestycją znajdą zastosowanie przepisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Ponadto ponieważ ww. budynek, na którym zostaną zainstalowane panele fotowoltaiczne służy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zarówno do czynności opodatkowanych, jak i do czynności zwolnionych od podatku, w sytuacji gdy nie ma możliwości odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku, do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, Wnioskodawca jest obowiązany w odniesieniu do tych zakupów, do proporcjonalnego rozliczenia podatku, zgodnie z art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

Podsumowując, w odniesieniu do zakupów towarów i usług związanych z realizacją inwestycji w zakresie budowy OZE w postaci instalacji fotowoltaicznej na budynku będącym siedzibą Wnioskodawcy, Wnioskodawca będzie zobowiązany do stosowania przepisów o prewspółczynniku zawartych w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT oraz przepisów o proporcji struktury sprzedaży („współczynnik”), zawartych w art. 90 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się, że na podstawie art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.