Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.19.2021.2.PM
z 2 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 14 stycznia 2021 r. (data wpływu 21 stycznia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 26 marca 2021 r. (data wpływu 30 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą z tytułu sprzedaży działki nr 1/21 oraz udziału w działce 1/20 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą z tytułu sprzedaży działki nr 1/21 oraz udziału w działce 1/20. Wniosek został uzupełniony 30 marca 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wspólnie z mężem nabyli aktem notarialnym z dnia 6 sierpnia 2008 r. działkę gruntu nr 1/21 o powierzchni 0,1480 ha (księga wieczysta KW nr 1) oraz udział wynoszący 1/2 części w działce nr 1/20 o powierzchni 0,0516 ha (księga wieczysta KW nr 2).

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego terenów zabudowy mieszkaniowej, zatwierdzonym Uchwałą Rady Gminy z dnia 13 września 2002 r. (Dz. Urz. Nr 125, poz. 1805 z dnia 7 października 2002 r. działki te mają następujące przeznaczenie:

• działka nr 1/21 – UK-2 o treści „usługi komercyjne(...)”;
• działka nr 1/20 – KDw o treści „ulica dojazdowa wewnętrzna (...)”.
  
  

Na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 28 kwietnia 2017 r. Wnioskodawczyni nabyła spadek po zmarłym xx listopada 2016 r. mężu. Obecnie działki te stanowią majątek osobisty Wnioskodawczyni.

Zgłoszenie o nabyciu własności praw majątkowych zostało zgłoszone do Urzędu Skarbowego.

Od czasu nabycia działek, stanowiły one użytki rolne, ale do chwili obecnej nie były użytkowane rolniczo.

Od ww. działek naliczany jest przez Urząd Gminy podatek rolny.

Nieruchomości te nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Po śmierci męża zmieniły się plany inwestycyjne Wnioskodawczyni. Zamiarem jest sprzedaż wymienionych działek nowym nabywcom.

W stosunku do działek mających być przedmiotem sprzedaży, Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych czynności w celu ich uatrakcyjnienia, ich stan nie zmienił się od chwili ich nabycia. Nieruchomości mające być przedmiotem transakcji nie były zgłoszone do programu dopłat w ramach wsparcia bezpośredniego oraz de minimis.

Środki pieniężne ze sprzedaży działek Wnioskodawczyni zamierza przeznaczyć na potrzeby własne i potrzeby swojej rodziny. W przeszłości Wnioskodawczyni nabyła wspólnie z mężem na potrzeby własne inne nieruchomości, jak również dokonywała sprzedaży innych nieruchomości ze swojego majątku osobistego.

Wnioskodawczyni poniżej przedstawia wykaz wcześniej dokonanych sprzedaży nieruchomości:

1. działka zabudowana o pow. 523 m², nr 2/1; sprzedaż części nieruchomości 4 lutego 2002 r.; nabycie 8 sierpnia 196 r., decyzja uwłaszczeniowa gospodarstwa rolnego z zabudowaniami; prowadzenie działalności rolniczej na powierzchni ponad 9 ha.
2. działka nr 2/5 niezabudowana o pow. 84 m²; sprzedaż 11 października 2004 r. na powiększenie ww. działki sąsiedniej nr 2/1.
3. działki nr 3/4, 4/4 i 5/4 niezabudowane o pow. 2,1990 ha, miasto; zwrot wywłaszczonej nieruchomości 6 lutego 2007 r. przeznaczonej pod budownictwo mieszkaniowe wielorodzinne, teren nie był wykorzystywany do chwili sprzedaży, tj. 15 maja 2007 r.
4. działka nr 6 o pow. 4002 m², abyta 31 stycznia 2008 r. wspólnie z mężem na potrzeby własne; po podziale działka rekreacyjna nr 6/1 i wchodzące w skład nieruchomości działki nr 6/2, 6/3, 6/4 stanowiące drogi dojazdowe również do innych nieruchomości; wykorzystywane jako drogi dojazdowe, sprzedaż udziałów w działkach drogowych niezbędnych jako dojazd dla właścicieli przyległych nieruchomości:
   • 4 kwietnia 2012 r. udział w działce nr 6/3,
   • 10 lutego 2012 r. udział w działce nr 6/2,
   • 3 września 2012 r. udział w działce nr 6/3,
   • 24 listopada 2012 r. udział w działce nr 6/2,
   • 10 sierpnia 2013 r. udział w działce nr 6/4,
   • 10 sierpnia 2013 r. udział w działce nr 6/3,
   • 7 października 2013 r. udział w działce nr 6/2,
   • 25 marca 2019 r. udział w działce nr 6/3,
   • 25 marca 2019 r. udział w działce nr 6/4
5. lokal mieszkalny nr 28 o pow. 48,64 m² przy w nabyty 6 kwietnia 2009 r. na potrzeby własne. Sprzedaż 5 grudnia 2013 r.
6. działki nr 7/7, 7/12 i 7/1. Sprzedaż aktem notarialnym 6 czerwca 2019 r. Działka nr 7/7 o powierzchni 0,1290 ha, udział 1/2 w działce nr 7/12 o powierzchni 0,0144 ha, udział 1/6 w działce nr 7/1 o pow. 0,0822 ha. Brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i aktualnych decyzji o warunkach zabudowy, ale istniej możliwość zabudowy działki nr 7/7.
7. działki nr 7/6, 7/12 i 7/1. Sprzedaż aktem notarialnym 23 września 2019 r. Działka nr 7/6 o pow. 0,1584ha, udział 1/2 w działce nr 7/12 o pow. 0,0144 ha, udział 1/6 w działce nr 7/1 o powierzchni 0,0822 ha. Dla działek tych brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i aktualnych decyzji o warunkach zabudowy, ale istnieje możliwość zabudowy działki nr 7/6.
   
   

Dla sprzedaży działek wymienionych w punkcie f i g Wnioskodawczyni uzyskała interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 sierpnia 2019 r., w której stwierdzono, że dokonanie czynności sprzedaży nie powinno być objęte podatkiem VAT.

W uzupełnieniu z 26 marca 2021 r. Zainteresowana wskazała, że działka nr 1/21 i 1/2 udziału w działce nr 1/20 od momentu ich nabycia stanowiły użytki rolne, ale nie były użytkowane rolniczo, pozostawały odłogiem.

W chwili obecnej Wnioskodawczyni nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Ww. działki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jak również w działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy.

Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej objętej ww. artykułem ustawy. Nie podejmowała czynności polegających na wykorzystywaniu towarów lub wartości materialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych. Jedynie sporadycznie w różnych okresach czasu sprzedawała nieruchomości ze swojego majątku osobistego, co szczegółowo zostało opisane we wniosku z dnia 14 stycznia 2021 r. Nie prowadziła również działalności rolniczej. Nie posiada gospodarstwa rolnego, nie prowadzi produkcji rolniczej i zwierzęcej.

Na wszelki wypadek, gdyby interpretacja dotycząca przedmiotowej sprawy byłaby dla Wnioskodawczyni niekorzystna, tj. niezgodna z jej oczekiwaniami, zarejestrowała sprzedaż ww. nieruchomości jako objętej podatkiem VAT wg. art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy. Rejestracja ta obecnie została wycofana. Jednocześnie uwzględniając dalsze wyjaśnienia Wnioskodawczyni podtrzymuj swoje stanowisko, że czynność tej sprzedaży nie powinna być objęta podatkiem VAT.

Od momentu nabycia do momentu sprzedaży ww. działek Wnioskodawczyni nie podejmowała czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych w celu podniesienia wartości przedmiotowych działek. Działki w momencie nabycia były objęte obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych czynności do uatrakcyjnienia przedmiotowych działek. Nie korzysta z usług pośrednictwa. Sprzedaż działek przygotowała we własnym zakresie poprzez ogłoszenie na portalu internetowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działki nr 1/21, dla której istniej możliwość zabudowy oraz udziału 1/2 w działce nr 1/20 stanowiącej drogę wewnętrzną, jednorazowo nowym nabywcom, nie będzie działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, jako sprzedaż z majątku osobistego i czy w zakresie tej sprzedaży Wnioskodawczyni nie będzie podatnikiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ czynność jednorazowej sprzedaży Zainteresowana będzie dokonywać jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej z majątku osobistego, w celu niezwiązanym z wykonywaniem działalności handlowej, nie powinna być ona objęta podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług
• po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
  
  

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z dnia 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem działkę nr 1/21 oraz udział w działce gruntu nr 1/20. Od momentu nabycia obie działki stanowiły użytki rolne i pozostawały odłogiem, nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, ani w działalności rolniczej. Zainteresowana do momentu sprzedaży nie będzie podejmować czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych w celu podniesienia wartości przedmiotowych działek. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ustalony był dla działek już w momencie ich zakupu. Zainteresowana nie podejmowała żadnych czynności w celu uatrakcyjnienia działek, nie korzystała również z usług pośrednictwa nieruchomości. Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii uznania jej jako podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą przy sprzedaży działki nr 1/21 i 1/2 udziału w działce nr 1/20.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni – w związku ze sprzedażą opisanych działek – za podatnika podatku od towarów i usług. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Tym samym brak jest przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru działalności przypisanej działaniom podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Jak wiadomo, Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem podatku VAT. Przedmiotowe działki od momentu nabycia stanowiły użytki rolne i nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, ani rolniczej (stanowiły odłogi). Co istotne w analizowanej sprawie, Wnioskodawczyni nie podjęła żadnych czynności w celu ich uatrakcyjnienia.

Zatem ww. działki stanowią majątek osobisty Zainteresowanej, a Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania nim, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy sprzedaż działek nie stanowi/nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawczyni nie wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym ww. sprzedaż nie podlega/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, na podstawie art. 7 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawczynię działki 1/21 oraz udziału w działce 1/20 nie jest/nie będzie wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Zainteresowana nie uzyska statusu podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać jako prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.