2021.06.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP4-2.4012.171.2021.2.SKJ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.171.2021.2.SKJ
z 2 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2021 r. (data wpływu 22 marca 2021 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 maja 2021 r. (data wpływu 26 maja 2021 r.) na wezwanie Organu z dnia 12 maja 2021 r. (doręczone w dniu 19 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania sprzedaży Nieruchomości - jest nieprawidłowe,

zwolnienia z opodatkowania sprzedaży Nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2021 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży Nieruchomości oraz zwolnienia z opodatkowania sprzedaży Nieruchomości.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 maja 2021 r. (data wpływu 26 maja 2021 r.)

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni wraz z córkami ((…), (…), (…) oraz (…)) jest właścicielką z udziałem wynoszącym 212/320 nieruchomości położonej w miejscowości (…) (dalej Nieruchomość). Pozostali współwłaściele mają pozostałe udziały i także składają wnioski ORD-IN o interpretację do Dyrektora Krajowej Informacji Podatkowej, gdzie wszyscy są stronami tej samej, wymienionej niżej w niniejszym wniosku, przedwstępnej umowy sprzedaży.

Natomiast ze względu na fakt, że osobisty status każdej ze stron może się różnić i każdy może być odrębnym podatnikiem, każdy składa wniosek ORD-IN samodzielnie. Nieruchomość stanowi działkę gruntu nr 1 o obszarze 2.1100 ha, dla której Sąd Rejonowy w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW numer (…) (dalej Nieruchomość). Nieruchomość Wnioskodawczyni nabyła razem z nieżyjącym już mężem 3 czerwca 1964 r. na podstawie umowy sprzedaży.

Udział w wysokości 4/8 Wnioskodawczyni nabyła na podstawie spadku po mężu (który zmarł 1981 r.) na podstawie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku wydanego przez Sąd Rejonowy w (…) Wydział (…) Cywilny w dniu 13 grudnia 1994 r. Pozostałą część Wnioskodawczyni nabyła na podstawie spadku po synu (…) (zmarł w 2012 r.) na podstawie ustawy, co zostało stwierdzone prawomocnym postanowieniem o stwierdzeniu nabycia spadku wydanym przez Sąd Rejonowy w (…) Wydział (…) Cywilny w dniu 15 październiku 2014 r. Obecnie Wnioskodawczyni posiada udział w nieruchomości w wysokości 212/320.

Nieruchomość stanowi grunt oznaczony wg klasyfikacji: Br-RIVb - grunty rolne zabudowane, ŁIV - łąki trwałe, PslV - pastwiska trwałe, RIVa, RIVb, RV, RVI - grunty orne, a ponadto Nieruchomość jest zabudowana budynkiem mieszkalnym i zabudowaniami gospodarczymi, które nie są wykorzystywane obecnie do produkcji rolniczej.

Nieruchomość jest objęta obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym Uchwałą nr (…) Rady Gminy (…) z dnia 10 lipca 2003 r., zgodnie z którym Nieruchomość położona jest na terenie zabudowy usługowo-produkcyjnej o wielofunkcyjnym przeznaczeniu o symbolu UP z siedliskami rolniczymi UP/MR i zielenią UP/Z oraz terenie komunikacji o symbolu KDE - droga eksploatacyjna. Na Nieruchomości nie jest prowadzone gospodarstwo rolne, przy czym wobec przeznaczenia Nieruchomości w obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego w części na cele siedlisk rolniczych, nieruchomość ta stanowi nieruchomość rolną w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego.

Kupujący jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością oraz cudzoziemcem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (dalej Spółka), jednakże w związku z faktem, że Kupujący jest przedsiębiorcą państwa członkowskiego Europejskiego Obszaru Gospodarczego (spółką bezpośrednio kontrolowaną przez spółkę prawa luksemburskiego pod firmą A. S.a.r.l. z siedzibą w (…)), to zgodnie z art. 8 ust. 2 powołanej ustawy, nabycie przez Kupującego Nieruchomości nie wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

Razem z innymi współwłaścicielami ((…), (…), (…) oraz (…)) dnia 3 lutego 2021 r. Wnioskodawczyni zawarła ze Spółką umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości w rozumieniu art. 389 Kodeksu cywilnego (Umowa) w formie aktu notarialnego, gdzie zobowiązała się zawrzeć umowę końcową sprzedaży, na podstawie której Wnioskodawczyni z pozostałymi sprzedającymi dokona razem sprzedaży (przeniesienia własności) Spółce należących do Wnioskodawczyni oraz pozostałych sprzedających udziałów, to jest Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi sprzedającymi sprzeda całą Nieruchomość. Cena będzie płatna proporcjonalnie do sprzedawanych udziałów, a Spółka Nieruchomość za podaną cenę zobowiązała się kupić, po spełnieniu się warunków zawarcia umowy sprzedaży, określonych w Umowie.

Ostateczna umowa sprzedaży ma zostać zawarta po spełnieniu się następujących warunków:

uzyskaniu przez Kupującego, jego kosztem i staraniem, nie wcześniej niż na 30 (trzydzieści) dni przed zawarciem Umowy Sprzedaży, zaświadczeń wydanych za zgodą Sprzedających przez właściwe: urząd skarbowy, urząd gminy oraz Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w trybie art. 306g ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa oraz zaświadczenia wydanego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych i Kasę Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, potwierdzających, że Sprzedający nie zalegają z płatnością należnych podatków i innych należności publicznoprawnych;
przeprowadzeniu przez Kupującego jego kosztem i staraniem, procesu analizy stanu prawnego, glebowo-środowiskowego i technicznego Przedmiotu Sprzedaży, w tym dostępu do drogi publicznej i uznaniu przez Kupującego, według jego oceny, wyników tej analizy za satysfakcjonujące;
uzyskaniu przez Kupującego jego kosztem i staraniem ostatecznej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia zamierzonej przez Kupującego inwestycji polegającej na budowie centrum magazynowo- logistyczno-produkcyjnego z częściami socjalno-biurowymi i infrastrukturą towarzyszącą („Inwestycja”),
oświadczenia i zapewnienia Sprzedających zawarte w § 2 pozostają ważne i aktualne w dacie zawarcia Umowy Sprzedaży;
w dniu zawarcia Umowy Sprzedaży grunty wchodzące w skład Nieruchomości będą przeznaczone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w całości na cele nierolne lub zostanie geodezyjnie wydzielona działka gruntu.

W razie konieczności Sprzedający zobowiązują się do współdziałania ze Spółką w tym zakresie, w tym podjęcia działań (na koszt Spółki) celem podziału Nieruchomości w ten sposób, że zostanie wydzielona zabudowana działka gruntu o powierzchni nie mniejszej niż 2600 m² i nie większej niż 3500 m² która to działka po jej wydzieleniu zostanie sprzedana innemu podmiotowi wskazanemu przez Spółkę. W takiej sytuacji obydwie działki zostaną sprzedane razem.

Wszystkie działania faktyczne i prawne będzie na postawie Umowy oraz pełnomocnictwa wykonywała Spółka. Działania Wnioskodawczyni oraz pozostałych sprzedających ograniczają się do zawarcia Umowy, udzielenia na tej postawie pełnomocnictwa Kupującemu do podjęcia działań niezbędnych do przygotowania Nieruchomości do realizacji inwestycji oraz (przy spełnieniu warunków Umowy) do sprzedaży Nieruchomości Spółce, na podstawie ostatecznej umowy przenoszącej własność.

Inwestycja Spółki będzie położona na dwóch lub więcej nieruchomościach (działkach), gdzie działka Wnioskodawczyni i pozostałych sprzedających jest tylko częścią terenu, na którym będzie realizowana inwestycja Spółki. Ani Wnioskodawczyni, ani żadna ze sprzedających nie prowadzi działalności gospodarczej, ani nie jest podatnikiem VAT. Wnioskodawczyni wskazuje, iż nie dokonywali też w ostatnich latach sprzedaży żadnych nieruchomości, ani nie czerpali dochodów z nieruchomości.

Część nieruchomości, z której została wydzielona działka 1 została natomiast wywłaszczona pod drogę publiczną i na tej podstawie w 2017 roku własność części udziałów Wnioskodawczyni i pozostałych współwłaścicieli w pierwotnej nieruchomości (to jest działce nr 2) przeszła na rzecz Skarbu Państwa, na podstawie decyzji wojewody mazowieckiego nr (…) z 16 marca 2017, w której wojewoda orzekł o przyznaniu odszkodowania za prawo własności działki 3. Działka w ramach postępowania wywłaszczeniowego została wydzielona z działki 2. Czyli działka 2 została podzielona na działki 1 (Nieruchomość będąca przedmiotem obecnej umowy przedwstępnej z (…)) oraz 3. Ta ostatnia została przejęta przez Skarb Państwa.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, iż Nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie do celów prywatnych (socjalno-bytowych). Wnioskodawczyni nie prowadzi ani nie prowadziła na niej żadnej działalności gospodarczej lub innej komercyjnej. Nieruchomość nigdy nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawczyni nie planuje w przyszłości sprzedaży innych nieruchomości. Na nieruchomości był postawiony baner informujący o jej sprzedaży. Na przestrzeni ostatnich lat Wnioskodawczyni kilkukrotnie podejmowała współpracę z agencjami nieruchomości w zakresie pośrednictwa w sprzedaży na standardowych zasadach w zamian za prowizję płatną po sprzedaży. Ostatecznie potencjalny kupujący zgłosił się sam - bez pośrednictwa agencji.

Wnioskodawczyni nie poczyniła jakichkolwiek działań zmierzających do zwiększenia wartości Nieruchomości. Jedyne działania dotyczące Nieruchomości jakie w ogóle są prowadzone, to działania administracyjno-prawne prowadzone przez Kupującego, opisane we wniosku. Budynki, jak i cała nieruchomość były i są wykorzystywane wyłącznie do celów prywatnych.

Kupujący jest umocowany do wykonania czynności określonych we wniosku. Szczegółowy zakres pełnomocnictwa obejmuje:

Uzyskanie warunków technicznych przyłączenia nieruchomości do infrastruktury technicznej, w szczególności przyłączenie do sieci energetycznej, gazowej, teleinformatycznej, wodociągowej, ciepłowniczej, kanalizacji deszczowej i sanitarnej lub innej infrastruktury technicznej umożliwiającej odprowadzenie wód opadowych, oraz włączenie do dróg, w tym składania i podpisywania wniosków i innych dokumentów, ich zmiany, cofania oraz odbioru;
Uzyskanie decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej lub leśnej, zmiany klasyfikacji gruntów oraz uzyskanie decyzji dotyczącej gospodarowania masami ziemi podlegającymi ochronie;
Uzyskanie decyzji o wycince drzew i krzewów oraz uzyskanie decyzji o nasadzeniach zastępczych, a także dokonania wyżej wymienionych czynności;
Zawarcie w imieniu Mocodawcy umów przyłączenia do sieci oraz umów drogowych określających warunki przyłączenia do dróg;
Uzyskanie decyzji - pozwolenia wodnoprawnego, decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oddziaływania planowej przez Kupującego inwestycji na środowisko, decyzji zezwalającej na prowadzenie badań archeologicznych, decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę na Nieruchomości inwestycji planowanej przez Kupującego;
Uzyskanie map dla celów projektowych;
Składanie wniosków o wydanie wypisów z ewidencji gruntów i budynków oraz wyrysów z map ewidencyjnych dotyczących Nieruchomości, w tym uzyskiwanie archiwalnych materiałów geodezyjnych;
Przeglądanie akt (w tym dokumentów i pism) księgi wieczystej prowadzonej dla Nieruchomości oraz ksiąg, z których nieruchomość objęta księgą została odłączona lub zawierających podstawy wpisu w tych księgach, w tym księgach zamkniętych, z prawem do składania wniosków, sporządzania kserokopii z akt oraz do odbioru takich kserokopii, wykonywania fotokopii, uzyskiwanie (przeglądanie i sporządzanie kopii) dokumentów stanowiących podstawę do zamieszczenia wzmianek w powołanej wyżej księdze wieczystej oraz do uzyskiwania wypisów (odpisów) dokumentów złożonych do akt powołanej wyżej księgi wieczystej;
Uzyskiwanie od właściwych organów administracji rządowej i samorządowej wszelkich zaświadczeń, informacji, wypisów, wyrysów dotyczących stanu faktycznego i prawnego Nieruchomości koniecznych do przeprowadzenia kompleksowego badania prawnego Nieruchomości;
Uzyskiwanie zaświadczeń i informacji z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w sprawie figurowania w rejestrze płatników składek lub zaległości we wpłatach oraz odbioru zaświadczeń i informacji;
Składanie w imieniu Mocodawcy oświadczeń o braku sprzeciwu wobec wydanych decyzji związanych z realizacją na Nieruchomości inwestycji polegającej na budowie centrum magazynowo-logistyczno-produkcyjnego z częściami socjalno-biurowymi i infrastrukturą towarzyszącą oraz składania oświadczeń o zrzeczeniu się prawa odwołania od decyzji wydanych w związku z przygotowaniem lub realizacją takiej inwestycji.

Pełnomocnictwo uprawnia pełnomocników do składania i podpisywania wniosków, pism, oświadczeń (w tym oświadczeń woli oraz oświadczeń wiedzy), umów i innych dokumentów, ich zmiany, cofania oraz przyjmowania i odbioru decyzji, postanowień, wypisów, wyrysów, map i pism oraz korespondencji związanych i wymaganych w związku ze sprawami objętymi pełnomocnictwem.

Wszelkie koszty oraz opłaty przyłączeniowe związane z warunkami technicznymi, decyzjami i umowami przyłączeniowymi określone w punktach a-f powyżej obciążają (…) sp. z o.o.

Wszystkie budynki były i są wykorzystywane wyłącznie do celów prywatnych, socjalno-bytowych. Żaden z budynków nie był i nie jest wykorzystywany do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej czy innej komercyjnej. W opinii Wnioskodawczyni oznacza to, że korzystanie z tych budynków znajduje się poza zakresem przepisów dotyczących podatku od towarów i usług. Ewentualnie można uznać, że budynki były wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT (czynności prywatne, własny użytek).

Wszystkie zabudowania pochodzą sprzed daty wejście w życie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z jedynymi dostępnymi dokumentami, jeden budynek został oddany do użytkowania w 1952 r. (z braku dostępnych danych należy uznać, że nastąpiło to 31 grudnia 1952 lub wcześniej w 1952 r.). Pozostałe budynki zostały oddane do użytkowania w 1990 r. (z braku dostępnych danych należy uznać, że nastąpiło to 31 grudnia 1990 lub wcześniej w 1990 r.). Budynki były budowane sposobem gospodarczym (własnymi siłami), a po zakończeniu budowy używane dla własnych celów prywatnych (socjalno-bytowych).

Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków na ulepszenie przedmiotowych budynków w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej danego budynku. Budynki były jedynie na bieżąco konserwowane. Wnioskodawczyni nie odliczała nigdy podatku VAT od jakichkolwiek zakupów związanych z budynkami lub nieruchomością gruntową. Zakupy były dokonywane wyłącznie dla celów prywatnych, socjalno-bytowych, gdzie Wnioskodawczyni występowała jako konsument (osoba prywatna). Budynki jak i cała nieruchomość były przez Wnioskodawczynię używane jedynie dla celów prywatnych (socjalno-bytowych). W związku z tym w opinii Wnioskodawczyni używanie tych budynków pozostaje poza zakresem przepisów VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż udziału w Nieruchomości opisanej w stanie faktycznym, na podstawie umowy ostatecznej wspomnianej w Umowie przedwstępnej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, a Wnioskodawczyni będzie podatnikiem z tego tytułu zobowiązanym do zapłaty tego podatku?
Jeśli sprzedaż udziału w Nieruchomości opisanej w stanie faktycznym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, a Wnioskodawczyni będzie podatnikiem z tego tytułu zobowiązanym do zapłaty tego podatku, to czy Wnioskodawczyni będzie mogła skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania VAT ze względu na fakt, że na Nieruchomości znajdują się budynki, co do których nie przysługiwało Wnioskodawczyni (ani innym współwłaścicielom) prawo odliczenia podatku naliczonego VAT, czy też sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu stawką 23%?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawczyni nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT ani nie prowadzi działalności gospodarczej. Nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT z tytułu działalności rolniczej. Nie prowadzi żadnej działalności komercyjnej. Utrzymuje się z emerytury. Nieruchomość nie była przez Wnioskodawczynię nigdy wykorzystywana na cele komercyjne lub związane z działalnością gospodarcza. Nie uzyskiwała żadnych dochodów z Nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawczyni, odsprzedając jako osoba fizyczna część działki dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność wykonana będzie okazjonalnie. Wnioskodawczyni nie będzie zmierzała do nadania jej stałego charakteru, co oznacza, że nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm. - dalej jako ustawa o VAT). Przypomnieć trzeba, iż jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei działalnością gospodarczą w rozumieniu tejże ustawy, stosownie do dyspozycji art. 15 ust. 2 jest wszelka działalność producentów, handlowców lub innych usługodawców, w tym również podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, jak również działalność osób wykonujących wolne zawody, także wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo, w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Na tle podobnych stanów faktycznych i prawnych wypracowane zostało stanowisko TSUE, do którego należy się odwołać przywołując chociażby orzeczenie z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10), oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), w którym wskazano m.in. kryteria, jakimi należy kierować się dla uznania danej transakcji dostawy (sprzedaży) gruntów za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. TSUE stwierdził m.in., iż czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej.

Nadto sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych nie ma charakteru decydującego, gdyż zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Także okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Odwołać należy się również do orzecznictwa krajowego, które wypracowało jednolity pogląd (por. wyroki NSA: z dnia 27 października 2009 r. sygn. akt 1 FSK 1043/08, z dnia 7 października 2011 r. sygn. akt I FSK 1289/10, z dnia 16 listopada 2011 r. sygn. akt I FSK 1654/11 - dostępne, podobnie jak pozostałe przywołane w uzasadnieniu w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem http://cbosa.nsa.gov.pl), że do uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, konieczne jest ustalenie, że prowadzi on zawodowo, w sposób profesjonalny działalność gospodarczą w danym zakresie. Wymaga to każdorazowo zbadania, czy dana dostawa towarów (usług), została wykonana w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej w tym konkretnym zakresie, gdyż podatnika definiuje się w związku z pojęciem działalności gospodarczej. Nie wystarczy zatem stwierdzenie, iż w ogóle dany podmiot prowadzi działalność gospodarczą, ale musi to być działalność o określonym profilu, bowiem wykonanie danej czynności nawet wielokrotnie nie przesądza o jej opodatkowaniu.

Przyjęcie więc, iż dana osoba fizyczna sprzedając grunty działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie pojedynczych z tych okoliczności.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT grunty, budowle spełniają definicję towarów i są w związku z tym opodatkowane podatkiem VAT, ale Wnioskodawczyni osobiście przed planowaną sprzedażą nieruchomości nie dokonuję żadnych działań. Kupujący, który jest zainteresowany realizacją Inwestycji wykonuje działania na własną rzecz, celem umożliwienia mu realizacji Inwestycji zgodnie z przepisami prawa. Jego działania obejmują dwie lub więcej nieruchomości, z których Wnioskodawczyni posiada udział w jednej z nich. Z pewnością nie można tu mówić o jakiejkolwiek samodzielnej działalności Wnioskodawczyni.

Nawet gdyby uznać, że Spółka dokonuje jako pełnomocnik działań na rzecz Wnioskodawczyni, to ogranicza się to jedynie do administracyjnych formalności, niezbędnych do przygotowania Inwestycji do pewnego etapu (uzyskania decyzji środowiskowej), którą będzie we własnym imieniu i na własną rzecz realizował Kupujący. Wnioskodawczyni nie ma żadnego wpływu na realizację takiej inwestycji ani nie będzie czerpała z niej żadnych korzyści. Samo wykonanie pewnych czynności administracyjnych, formalno-prawnych czy faktycznych dotyczących przygotowania Inwestycji Spółki nie może być traktowane jako działalność gospodarcza Wnioskodawczyni. Brak tu jest bowiem własnych działań Wnioskodawczyni oraz powtarzalności, stałości a także zamiaru wykonywania działań w sposób ciągły. Z pewnością takie działania nie spełniają także kryteriów działalności profesjonalnej czy zawodowej. Są to czynności zwykłego zarządu własnym, prywatnym majątkiem. Ani Wnioskodawczyni ani żaden ze współwłaścicieli nie ponosi także żadnych nakładów na podstawie Umowy, ani finansowych ani faktycznych. Wszelkie koszty ponosi Kupujący.

Nie można także pominąć okoliczności w jakich Wnioskodawczyni stała się współwłaścicielką nieruchomości. Własność nabyła na skutek zdarzenia losowego i jako osoba prywatna. Niewątpliwie wyklucza to stwierdzenie nabycia udziału w Nieruchomości w celu dalszego zbycia, co wskazywałoby na podejmowanie czynności w formie zorganizowanej. Bezsprzecznie osoba fizyczna może rozporządzać swoim majątkiem prywatnym, w tym zbywać jego elementy, chociażby poprzez sprzedaż nieruchomości, a działania te należy oceniać jako racjonalne gospodarowanie swoim mieniem.

Ponadto zawarcie takiej umowy przedwstępnej towarzyszy wielu transakcjom zbycia nieruchomości i nie może być utożsamiana z działaniem komercyjnym. Fakt zawarcia takowej umowy nie świadczy o prowadzonej działalności gospodarczej, podobnie jak okoliczność umocowania Kupującego do podejmowania działań zmierzających do ziszczenia się opisanych w umowie warunków, od których uzależnione zostało nabycie, chociaż skutki działań podejmowanych przez Kupującego oddziałują bezpośrednio na sferę prawną Wnioskodawczyni (tak między innymi WSA w Łodzi w wyroku z 25 września 2019 sygn. akt. I SA/Łd 352/19). Zdaniem Sądu w takiej sytuacji zbyt daleko idącym wnioskiem jest wywód organu, iż skarżąca w taki sposób zorganizowała sprzedaż ww. części zabudowanej działki, że niejako jej działania łącznie z działaniami przyszłego nabywcy stanowią pewnego rodzaju wspólne przedsięwzięcie. Podejmowana współpraca ma na celu realizację opisanych w umowie warunków, bez których spełnienia nie dojdzie do zawarcia finalnej umowy sprzedaży. Oczywistym jest, iż skarżącej, racjonalnie gospodarującej swoim mieniem, zależy na zbyciu niewykorzystywanej nieruchomości, co oznacza, iż ze swej strony musi podejmować pewne działania, jak chociażby udzielenie pełnomocnictw celem uzyskania określonych rozstrzygnięć administracyjnych. Nie czyni jedocześnie żadnych nakładów, wszelkie wydatki związane ze ziszczeniem się warunków umowy ponosi kupujący, co więcej kwota sprzedaży została już ustalona i uzyskanie określonych pozytywnych dla kupującego decyzji nie spowoduje jej wzrostu, co byłoby wymierną korzyścią. Zatem ziszczenie się warunków umowy uatrakcyjnia nieruchomość, ale wyłącznie dla kupującego. W ocenie Sądu powyższe nie może umykać uwadze organu. Rezygnacja strony z umocowania kupującego do określonych działań, uzyskania decyzji administracyjnych, pozwoleń, stanowiłaby bezsprzecznie nieracjonalny sposób rozporządzania własnym mieniem. Nie ma podstaw, aby takie umocowanie skarżącej kwalifikować na równi z angażowaniem środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Opisana aktywność strony, zdaniem Sądu, jest właściwa dla zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, czynnością związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zdaniem WSA w Łodzi przyjmując, iż zawarcie takiej umowy jak Umowa jawi się jako przejaw prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami, należałoby zupełnie wykluczyć z rynku transakcje sprzedaży zawierane przez osoby fizyczne. Nie można zaakceptować takiej tezy bezwarunkowo dla każdego możliwego stanu faktycznego (wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 14 maja 2019 r. sygn. akt I SA/Wr 124/19). Brak jest podstaw do kwalifikowania jako działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, podejmowanych przez podatnika czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mających na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie swoich potrzeb. Działań z zachowaniem normalnych w takich przypadkach - reguł gospodarności nie należy z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą. W efekcie działania podatnika w stosunku do stanowiących jego własność składników majątkowych (w tym mienia nieruchomego) wykazują cechy zorganizowania i ciągłości charakteryzujące działalność gospodarczą, gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych uczyni sobie lub ma zamiar uczynienia stałego (a nie okazjonalnego) źródła zarobkowania (wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 stycznia 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 421/17).

Zdaniem Wnioskodawczyni w sprawie może mieć również zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, który określa, że zwolniona z podatku VAT jest dostawa budynków, których dostawa nie jest dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, przez które należy rozumieć oddanie nieruchomości do użytkowania w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu VAT pierwszemu nabywcy nieruchomości po wybudowaniu tej nieruchomości lub ulepszeniu, gdy wydatki poniesione na ulepszenie nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły 30% wartości początkowej (art. 2 pkt 14 ustawy o VAT). Budynki na omawianej nieruchomości zbudowane zostały w latach 60-tych i 90-tych ubiegłego wieku, kiedy nie obowiązywała ustawa o VAT. W świetle zapisów art. 2 pkt 14, art. 41 ust. 1, art. 43 ust. 1 pkt 2, pkt 10, pkt 10a, ust. 11, art. 146a pkt 1 ustawy o VAT należy stwierdzić, że odnośnie znajdujących się na terenie Nieruchomości budynku mieszkalnego oraz budynków gospodarczych nie przysługiwało Wnioskodawczyni ani innym współwłaścicielom (w tym spadkodawcom) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz ani Wnioskodawczyni ani nikt inny nie ponosił wydatków na ulepszenie tych budynków z możliwością odliczenia VAT.

Wobec powyższego, nawet przy stwierdzeniu, że z tytułu dostawy Nieruchomości Wnioskodawczyni jest podatnikiem, dostawa przedmiotowych budynków, znajdujących się na Nieruchomości korzystałaby ze zwolnienia na art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Konsekwentnie, skoro dostawa budynków korzystałaby ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, to również dostawa gruntu, na którym posadowione są wyżej wymienione budynki - zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy - korzystałaby ze zwolnienia od podatku. Nawet więc przy uznaniu, że sprzedaż udziału Wnioskodawczyni w Nieruchomości podlega VAT to byłaby to jednocześnie sprzedaż z VAT zwolniona. Konkludując, zdaniem Wnioskodawczyni transakcja sprzedaży Nieruchomości, w tym w szczególności udziału Wnioskodawczyni nie będzie opodatkowana podatkiem VAT ponieważ Wnioskodawczyni nie będzie występowała w charakterze podatnika jako, że jest to jednorazowa transakcja dotycząca majątku osobistego (prywatnego) Wnioskodawczyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

opodatkowania sprzedaży Nieruchomości - jest nieprawidłowe,

zwolnienia z opodatkowania sprzedaży Nieruchomości – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Zgodnie z art. 196 ww. ustawy, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 198 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Ze względu na charakter udziału, współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału w nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni wraz z córkami jest właścicielką, z udziałem wynoszącym 212/320, nieruchomości położonej w miejscowości (….). Nieruchomość Wnioskodawczyni nabyła razem z nieżyjącym już mężem 3 czerwca 1964 r. na podstawie umowy sprzedaży. Udział w wysokości 4/8 Wnioskodawczyni nabyła na podstawie spadku po mężu (który zmarł 1981 r.). Pozostałą część Wnioskodawczyni nabyła na podstawie spadku po synu (…) (zmarł w 2012 r). Obecnie Wnioskodawczyni posiada udział w nieruchomości w wysokości 212/320. Nieruchomość stanowi grunt oznaczony wg klasyfikacji: Br-RIVb - grunty rolne zabudowane, ŁIV - łąki trwałe, PslV - pastwiska trwałe, RIVa, RIVb, RV, RVI - grunty orne, a ponadto Nieruchomość jest zabudowana budynkiem mieszkalnym i zabudowaniami gospodarczymi, które nie są wykorzystywane obecnie do produkcji rolniczej.

Kupujący jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością oraz cudzoziemcem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców. Razem z innymi współwłaścicielami dnia 3 lutego 2021 r. Wnioskodawczyni zawarła ze Spółką umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości w rozumieniu art. 389 Kodeksu cywilnego w formie aktu notarialnego, gdzie zobowiązała się zawrzeć umowę końcową sprzedaży, na podstawie której Wnioskodawczyni z pozostałymi sprzedającymi dokona razem sprzedaży (przeniesienia własności) Spółce należących do Wnioskodawczyni oraz pozostałych sprzedających udziałów, to jest Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi sprzedającymi sprzeda całą Nieruchomość. Cena będzie płatna proporcjonalnie do sprzedawanych udziałów, a Spółka Nieruchomość za podaną cenę zobowiązała się kupić, po spełnieniu się warunków zawarcia umowy sprzedaży, określonych w Umowie.

Ostateczna umowa sprzedaży ma zostać zawarta po spełnieniu się następujących warunków:

uzyskaniu przez Kupującego, jego kosztem i staraniem, nie wcześniej niż na 30 (trzydzieści) dni przed zawarciem Umowy Sprzedaży, zaświadczeń wydanych za zgodą Sprzedających przez właściwe: urząd skarbowy, urząd gminy oraz Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w trybie art. 306g ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa oraz zaświadczenia wydanego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych i Kasę Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, potwierdzających, że Sprzedający nie zalegają z płatnością należnych podatków i innych należności publicznoprawnych;
przeprowadzeniu przez Kupującego jego kosztem i staraniem, procesu analizy stanu prawnego, glebowo-środowiskowego i technicznego Przedmiotu Sprzedaży, w tym dostępu do drogi publicznej i uznaniu przez Kupującego, według jego oceny, wyników tej analizy za satysfakcjonujące;
uzyskaniu przez Kupującego jego kosztem i staraniem ostatecznej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia zamierzonej przez Kupującego inwestycji polegającej na budowie centrum magazynowo- logistyczno-produkcyjnego z częściami socjalno-biurowymi i infrastrukturą towarzyszącą („Inwestycja”),
oświadczenia i zapewnienia Sprzedających zawarte w § 2 pozostają ważne i aktualne w dacie zawarcia Umowy Sprzedaży;
w dniu zawarcia Umowy Sprzedaży grunty wchodzące w skład Nieruchomości będą przeznaczone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w całości na cele nierolne lub zostanie geodezyjnie wydzielona działka gruntu.

W przypadku uznania za konieczne Spółka może podjąć działania konieczne do zmiany przeznaczenia gruntów wchodzących w skład Nieruchomości w całości na cele nierolne w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W razie konieczności Sprzedający zobowiązują się do współdziałania ze Spółką w tym zakresie, w tym podjęcia działań (na koszt Spółki) celem podziału Nieruchomości w ten sposób, że zostanie wydzielona zabudowana działka gruntu o powierzchni nie mniejszej niż 2600 m2 i nie większej niż 3500 m2 która to działka po jej wydzieleniu zostanie sprzedana innemu podmiotowi wskazanemu przez Spółkę. W takiej sytuacji obydwie działki zostaną sprzedane razem.

Nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie do celów prywatnych (socjalno-bytowych). Wnioskodawczyni nie prowadzi, ani nie prowadziła na niej żadnej działalności gospodarczej lub innej komercyjnej. Nieruchomość nigdy nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawczyni nie planuje w przyszłości sprzedaży innych nieruchomości. Na nieruchomości był postawiony baner informujący o jej sprzedaży. Na przestrzeni ostatnich lat Wnioskodawczyni kilkukrotnie podejmowała współpracę z agencjami nieruchomości w zakresie pośrednictwa w sprzedaży na standardowych zasadach, w zamian za prowizję płatną po sprzedaży. Ostatecznie potencjalny kupujący zgłosił się sam - bez pośrednictwa agencji. Wnioskodawczyni nie poczyniła jakichkolwiek działań zmierzających do zwiększenia wartości Nieruchomości. Jedyne działania dotyczące Nieruchomości, jakie w ogóle są prowadzone, to działania administracyjno-prawne prowadzone przez Kupującego, opisane we wniosku. Budynki, jak i cała nieruchomość były i są wykorzystywane wyłącznie do celów prywatnych.

Kupujący jest umocowany do wykonania czynności określonych we wniosku. Szczegółowy zakres pełnomocnictwa obejmuje:

Uzyskanie warunków technicznych przyłączenia nieruchomości do infrastruktury technicznej, w szczególności przyłączenie do sieci energetycznej, gazowej, teleinformatycznej, wodociągowej, ciepłowniczej, kanalizacji deszczowej i sanitarnej lub innej infrastruktury technicznej umożliwiającej odprowadzenie wód opadowych, oraz włączenie do dróg, w tym składania i podpisywania wniosków i innych dokumentów, ich zmiany, cofania oraz odbioru;
Uzyskanie decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej lub leśnej, zmiany klasyfikacji gruntów oraz uzyskanie decyzji dotyczącej gospodarowania masami ziemi podlegającymi ochronie;
Uzyskanie decyzji o wycince drzew i krzewów oraz uzyskanie decyzji o nasadzeniach zastępczych, a także dokonanie wyżej wymienionych czynności;
Zawarcie w imieniu Mocodawcy umów przyłączenia do sieci oraz umów drogowych określających warunki przyłączenia do dróg;
Uzyskanie decyzji - pozwolenia wodnoprawnego, decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oddziaływania planowej przez Kupującego inwestycji na środowisko, decyzji zezwalającej na prowadzenie badań archeologicznych, decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę na Nieruchomości inwestycji planowanej przez Kupującego;
Uzyskanie map dla celów projektowych;
Składanie wniosków o wydanie wypisów z ewidencji gruntów i budynków oraz wyrysów z map ewidencyjnych dotyczących Nieruchomości, w tym uzyskiwanie archiwalnych materiałów geodezyjnych;
Przeglądanie akt (w tym dokumentów i pism) księgi wieczystej prowadzonej dla Nieruchomości oraz ksiąg, z których nieruchomość objęta księgą została odłączona lub zawierających podstawy wpisu w tych księgach, w tym księgach zamkniętych, z prawem do składania wniosków, sporządzania kserokopii z akt oraz do odbioru takich kserokopii, wykonywania fotokopii, uzyskiwania (przeglądania i sporządzania kopii) dokumentów stanowiących podstawę do zamieszczenia wzmianek w powołanej wyżej księdze wieczystej oraz do uzyskiwania wypisów (odpisów) dokumentów złożonych do akt powołanej wyżej księgi wieczystej;
Uzyskiwanie od właściwych organów administracji rządowej i samorządowej wszelkich zaświadczeń, informacji, wypisów, wyrysów dotyczących stanu faktycznego i prawnego Nieruchomości koniecznych do przeprowadzenia kompleksowego badania prawnego Nieruchomości;
Uzyskiwanie zaświadczeń i informacji z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w sprawie figurowania w rejestrze płatników składek lub zaległości we wpłatach oraz odbioru zaświadczeń i informacji;
Składanie w imieniu Mocodawcy oświadczeń o braku sprzeciwu wobec wydanych decyzji związanych z realizacją na Nieruchomości inwestycji polegającej na budowie centrum magazynowo-logistyczno-produkcyjnego z częściami socjalno-biurowymi i infrastrukturą towarzyszącą oraz składanie oświadczeń o zrzeczeniu się prawa odwołania od decyzji wydanych w związku z przygotowaniem lub realizacją takiej inwestycji.

Wszystkie budynki były i są wykorzystywane wyłącznie do celów prywatnych, socjalno-bytowych. Żaden z budynków nie był i nie jest wykorzystywany do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej czy innej komercyjnej. Wszystkie zabudowania pochodzą sprzed daty wejście w życie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z jedynymi dostępnymi dokumentami, jeden budynek został oddany do użytkowania w 1952 r. (z braku dostępnych danych należy uznać, że nastąpiło to 31 grudnia 1952 lub wcześniej w 1952 r.). Pozostałe budynki zostały oddane do użytkowania w 1990 r. (z braku dostępnych danych należy uznać, że nastąpiło to 31 grudnia 1990 lub wcześniej w 1990 r.). Budynki były budowane sposobem gospodarczym (własnymi siłami), a po zakończeniu budowy używane dla własnych celów prywatnych (socjalno-bytowych).

Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków na ulepszenie przedmiotowych budynków w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej danego budynku. Budynki były jedynie na bieżąco konserwowane. Wnioskodawczyni nie odliczała nigdy podatku VAT od jakichkolwiek zakupów związanych z budynkami lub nieruchomością gruntową. Zakupy były dokonywane wyłącznie dla celów prywatnych, socjalno-bytowych, gdzie Wnioskodawczyni występowała jako konsument (osoba prywatna). Budynki, jak i cała nieruchomość były przez Wnioskodawczynię używane jedynie dla celów prywatnych (socjalno-bytowych).

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawczyni jest ustalenie, czy sprzedaż udziału w prawie własności przedmiotowych Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT oraz ustalenie czy ww. sprzedaż będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania tym podatkiem.

W świetle powyższego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy, Wnioskodawczyni będzie działać w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy, obowiązujące przepisy prawa podatkowego oraz powołane powyżej wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku sprzedaż udziału we współwłasności działki nr 1 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bowiem zachodzą przesłanki pozwalające na uznanie Wnioskodawczyni w związku z przedmiotową transakcją za podatnika podatku od towarów i usług. Za uznaniem Wnioskodawczyni za profesjonalny podmiot prowadzący działalność gospodarczą przemawia m.in. fakt, że podjęła ona działania wskazujące na zamiar wykorzystania nieruchomości dla celów gospodarczych.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawczyni podpisała przedwstępną umowę sprzedaży w postaci aktu notarialnego, w której zobowiązała się zawrzeć umowę końcową sprzedaży nieruchomości.

Należy w tym miejscu wskazać, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, regulują przepisy cyt. wyżej ustawy Kodeks cywilny. Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży – przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (art. 535 Kodeksu cywilnego).

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego – umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego, umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia - art. 389 § 2 Kodeksu cywilnego.

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej. Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego, umowa przedwstępna - będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Ponadto, w przedmiotowej sprawie należy zwrócić uwagę na kwestię udzielania pełnomocnictw, uregulowaną w Tytule IV Dziale VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne i Rozdział II Pełnomocnictwo, Kodeksu cywilnego. Z opisu sprawy wynika bowiem, że Wnioskodawczyni udzieliła kupującemu pełnomocnictwa do podjęcia działań niezbędnych do przygotowania Nieruchomości do realizacji inwestycji, m.in. do uzyskania warunków technicznych przyłączenia nieruchomości do infrastruktury technicznej, zawarcie w imieniu Mocodawcy umów przyłączenia do sieci, decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę na Nieruchomości inwestycji planowanej przez Kupującego.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 95 § 1 ustawy Kodeks cywilny, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ww. Kodeksu cywilnego, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Jak wynika z przepisów Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Zatem, mimo że w analizowanej sprawie działania dotyczące działki mającej być przedmiotem sprzedaży podjął pełnomocnik, to jednak efekty tych działań wywierają bezpośredni skutek dla Wnioskodawczyni, tj. zmierzają do sprzedaży przedmiotowej działki i osiągnięcia pożytku z tego tytułu. Działania dokonywane za zgodą Wnioskodawczyni, wpływają na podniesienie atrakcyjności przedmiotowej działki będącej przedmiotem sprzedaży jako towaru i wzrost jej wartości. Wnioskodawczyni wskazała ponadto, że na przestrzeni ostatnich lat, przed zgłoszeniem się kupującego kilkukrotnie podejmowała współpracę z agencjami nieruchomości w zakresie pośrednictwa sprzedaży.

W rozpatrywanej sprawie podejmowane przez Wnioskodawczynię działania wykluczają uznanie, że sprzedaż udziału we współwłasności działki nr 1 nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Przedmiotowa sprzedaż będzie dostawą towarów dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawczyni będzie działała jako podatnik, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, skoro w przedmiotowej sprawie występują przesłanki stanowiące podstawę uznania Wnioskodawczyni za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży udziałów w prawie własności zabudowanej działki nr 1, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Jak stanowi art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu, lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków lub budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy – oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawczyni, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie sprzedaż udziału w Nieruchomości będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Z opisu sprawy wynika bowiem, że zgodnie z jedynymi dostępnymi dokumentami, jeden budynek został oddany do użytkowania w 1952 r. Pozostałe budynki zostały oddane do użytkowania w 1990 r. W konsekwencji należy stwierdzić, że w stosunku do budynków posadowionych na działce 1 miało miejsce pierwsze zasiedlenie, a okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a planowaną dostawą będzie dłuższy niż 2 lata. Ponadto, jak wynika z wniosku, nie ponoszono wydatków na ulepszenie przedmiotowych budynków. W konsekwencji do dostawy udziałów w prawie własności budynków posadowionych na działce nr 1 znajdzie zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Mając na uwadze treść art. 29a ust. 8 ustawy, również dostawa gruntu stanowiącego udział w działkach nr 1, będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy staje się bezzasadne.

Podsumowując, sprzedaż udziałów w prawie własności budynków posadowionych na działce nr 1, będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania oznaczonego nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawczyni. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Wskazać należy, że na podstawie art. 42b ust. 1 w powiązaniu z art. 42a ustawy o VAT podatnik może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług. Wystąpienie z wnioskiem o wydanie WIS jest możliwe od 1 listopada 2019 r. – przy czym WIS dotyczy stanu prawnego obowiązującego od 1 lipca 2020 r. Zatem kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania Wiążącej Informacji Stawkowej określonej w art. 42a ustawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Powyższa interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie Wnioskodawczyni, a zatem nie obejmuje rozstrzygnięcia dla współwłaścicieli przedmiotowej Nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin