2021.06.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.202.2021.1.AA
z 2 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2021 r. (data wpływu 2 kwietnia 2021 r), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku z planowaną sprzedażą działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku z planowaną sprzedażą działek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni (dalej także: „Zobowiązana do sprzedaży”) jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania poza terytorium Rzeczypospolitej (Niderlandy), podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych w Niderlandach. Wnioskodawczyni osiąga przychód z działalności gospodarczej (z tytułu świadczenia usług gastronomicznych) zarejestrowanej w Niderlandach i w tym kraju jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej. Wnioskodawczyni nie uzyskuje przychodów z innych źródeł, oraz nie wykonuje czynności, które podlegałyby opodatkowaniu w Polsce (zarówno podatkiem VAT, jak i dochodowym). Wnioskodawczyni nie prowadzi również działalność gospodarczej w żadnym innym kraju.

Zgodnie z aktem poświadczenia dziedziczenia sporządzonym dnia 6 września 2011 roku przed notariusz (…) prowadzącą Kancelarię Notarialną w (…), Rep. A nr (…) spadek po (…) zmarłej w (…) dnia 30 czerwca 2011 roku na podstawie testamentu notarialnego z dnia 6 lipca 2005 roku, Rep. A nr (…) nabyła wnuczka - (…) w całości wraz z wchodzącym w skład spadku gospodarstwem rolnym.

W ramach przedmiotowego dziedziczenia Wnioskodawczyni nabyła prawo własności nieruchomości gruntowych, które obecnie mają stać się przedmiotem sprzedaży. W tym celu Wnioskodawczyni dnia 8 marca 2021 roku zawarła przedwstępne umowy sprzedaży przed notariuszem (…) w prowadzonej przez niego Kancelarii Notarialnej w (…), tj.:

przedwstępną umowę sprzedaży, Rep. A nr (…) - działka 1
przedwstępną umowę sprzedaży, Rep. A nr (…) - działka 2

Ad. 1. Przedwstępna umowa sprzedaży, Rep. A nr (…) - działka 1

W ramach przedwstępnej umowy sprzedaży z dnia 8 marca 2021 roku, Rep. A nr (…) ustalono co następuje poniżej.

Zgodnie z treścią § 1 ust 1 Umowy Zobowiązana do sprzedaży (działająca przez pełnomocnika) oświadcza, że Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczystą (…) dla nieruchomości położonej w miejscowości (…) gmina (…) powiat (…), województwo (…), jednostka ewidencyjna (…), obręb nr (…) składającej się między innymi z działki numer 4 obszaru 0,8541 ha. w której to księdze wpisana jest również działka nr 5 o obszarze 0,2970 ha niebędąca przedmiotem Umowy.

W § 1 ust. 2 Umowy stwierdzono, że wyniku modernizacji ewidencji gruntów zmieniły się oznaczenia i powierzchnie działek objętych przedmiotową księgą wieczystą, tj. działka nr 4 obszaru 0,8541 ha zmieniła się na działkę nr 3 obszaru 0,8014 ha oraz działka nr 5 obszaru 0,2970 ha zmieniła się na działkę nr 6 obszaru 0,3189 ha, co wynika z dokumentów opisanych w § 2 aktu notarialnego.

Zobowiązana do sprzedaży zamierza dokonać podziału geodezyjnego opisanej powyżej działki nr 3, w ten sposób, że powstaną następujące działki, tj.;

działka o planowanej powierzchni wynoszącej około 0,7114 ha oznaczona jako 2 na mapie ze wstępnym projektem podziału,
działka o planowanej powierzchni wynoszącej około 0,0900 ha oznaczona jako 1 na mapie ze wstępnym projektem podziału

Działka oznaczona jako 1 nazwana będzie dalej także „Nieruchomością” i stanowi przedmiot omawianej w niniejszym punkcie Umowy Rep. A. nr (…).

Wskazać przy tym należy, że przedmiotowe nieruchomości zgodnie z ww. aktem notarialnym nie są i nie będą w dniu podpisania rzeczonej umowy sprzedaży w posiadaniu samoistnym, ani zależnym innych osób (w szczególności nie są i nie będą przedmiotem dzierżawy ani najmu).

Działka oznaczona jako 1 będzie posiadać dostęp do drogi publicznej ulicy (…) poprzez służebność przejazdu i przechodu, która zostanie ustanowiona po działce oznaczonej na mapie ze wstępnym projektem podziału jako działka nr 2.

Nieruchomość będąca przedmiotem niniejszej umowy, a składająca się z działki oznaczonej na mapie ze wstępnym projektem podziału jako 1 znajdować się będzie w terenach oznaczonych 14.RS.19 - grunty rolne, łąki, pastwiska, sady z dopuszczeniem zabudowy zagrodowej w działkach siedliskowych z przeznaczeniem podstawowym pod uprawy polowe oraz rolnicze użytki zielone, uprawy ogrodnicze i sady, a w obszarach zainwestowania kubaturowego - tylko ogrodnicze i sady, a zatem jest nieruchomością rolną w rozumieniu Ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego z dnia 11 kwietnia 2003 r. (tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 1055), jednak ze względu na jej powierzchnię poniżej 0,3000 ha, przepisów tej ustawy nie stosuje się.

Zgodnie z treścią zawartej Umowy (§ 3 ust. 1) Wnioskodawczyni zobowiązała się do wystąpienia do właściwego organu o wydanie dla siebie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego mającej na celu ustalenie czy sprzedaż przez nią ww. nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Ponadto Strony zobowiązały się zawrzeć umowę, na mocy której Wnioskodawczyni sprzeda – w stanie wolnym od obciążeń oraz roszczeń osób trzecich - spółce pod nazwą A Sp. z o.o. z siedzibą w (…) (dalej: „Kupujący/Spółka”) nieruchomość położoną w miejscowości (…), gmina (…), powiat (…), województwo (…), (…), obręb nr (…) - (…), składającej się z działki o powierzchni około 0,0900 ha - która to działka powstanie z podziału działki nr 3, w sposób opisany w § 1 ust. 3 Umowy, a odpowiadającą położeniu i kształtem działki roboczo oznaczonej na mapie, stanowiącej załącznik do aktu, za cenę w kwocie 45.000,00 zł netto, która to kwota lub jej część będzie powiększona o należny podatek od towarów i usług w stawce 23%, o ile będzie on należny w chwili zawarcia umowy przyrzeczonej, a kupujący opisaną wyżej Nieruchomość, za podaną wyżej cenę kupi (§ 4 Umowy).

Zgodnie z § 5 ust. 1 Umowy strony ustaliły, że przyrzeczona umowa sprzedaży zostanie zawarta po uzyskaniu przez Zobowiązaną do sprzedaży ostatecznej decyzji zatwierdzającej podział działki nr 3 oraz po uzyskaniu indywidualnej interpretacji podatkowej o której mowa w § 3 ust. 1 Umowy - w terminie do 3 (trzech) tygodni od ziszczenia się ostatniego z tych zdarzeń, przy czym nie później niż do dnia 30 września 2021 roku.

Strony ustaliły ponadto, że w przypadku, gdy do dnia 30 września 2021 roku nie zostanie przez Zobowiązaną do sprzedaży uzyskana ostateczna decyzja zatwierdzająca podział działki nr 3, (...) i podział ten nie zostanie ujawniony w rejestrze ewidencji gruntów, to zarówno Zobowiązanej do sprzedaży jak i Spółce przysługiwać będzie prawo do odstąpienia od umowy w terminie do dnia 31 października 2021 roku. W takim wypadku Zobowiązana do sprzedaży zobowiązana będzie zwrócić Spółce otrzymaną kwotę zadatku w kwocie 5.000,00 zł w nominalnej wysokości w terminie do 7 dni od dnia odstąpienia przez Spółkę od umowy (§ 5 ust. 3 Umowy).

Stosownie do treści § 6 ust. 1 Umowy Spółka zobowiązała się zapłacić Zobowiązanej do sprzedaży kwotę w wysokości 5.000,00 zł w terminie do dnia 10 marca 2021 roku, stanowiącej zadatek w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego. Strony ustaliły, że reszta ceny sprzedaży zostanie zapłacona przez Spółkę na rzecz Zobowiązanej do sprzedaży w terminie 2 dni roboczych od dnia zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży (§ 5 ust. 2 Umowy).

Zobowiązana do sprzedaży wyda nieruchomość objętą Umową w terminie 2 dni od dnia zapłaty całej ceny sprzedaży.

W ramach zawartej umowy ustalono również, że Wnioskodawczyni do dnia zawarcia Umowy Przyrzeczonej przedłoży m.in.:

mapę z projektem podziału geodezyjnego, w wyniku którego powstanie przedmiotowa Nieruchomość, sporządzoną przez geodetę uprawnionego zgodnie z oświadczeniami złożonymi w § 1 ust. 3 aktu;
ostateczną decyzję wydaną przez właściwy organ administracji, zatwierdzającą podział geodezyjny, opisany wyżej;
wypisy z rejestru gruntów dla wszystkich działek, które powstaną z podziału geodezyjnego;
wyrys z mapy ewidencyjnej dla wszystkich działek, które powstaną z podziału geodezyjnego.

Wskazać jednocześnie należy, że zgodnie z zaświadczeniem z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działka nr 3 znajduje się w:

przeważająca część w terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z przeznaczeniem podstawowym pod funkcję mieszkaniową jednorodzinną;
część w terenie gospodarki rolnej prowadzonej na gruntach rolnych, łąkach, pastwiskach, sadach z dopuszczeniem zabudowy zagrodowej w działkach siedliskowych z przeznaczeniem podstawowym pod uprawy potowe oraz rolnicze użytki zielone, uprawy ogrodnicze i sady, a w obszarach zainwestowania kubaturowego - tylko ogrodnicze i sady;
część w terenie zieleni izolacyjnej z przeznaczeniem podstawowym pod zieleń urządzoną, obejmującą zadrzewienia i zakrzewienia (w tym przywodne i przydrożne) pasów zieleni ochronnej oraz urządzeń służących ochronie akustycznej;
fragment w pasie drogi - działka leży w otulinie (…) Parku Narodowego oraz nie znajduje się w obszarze rewitalizacji ani w specjalnej strefie rewitalizacji.

Dla działki 3 nie zostały wydane warunki zabudowy, ani pozwolenie na budowę. Po podziale działka oznaczona jako 1 będzie nieuzbrojona i niezabudowana. Wnioskodawczyni nie prowadziła na działce 3 żadnych prac związanych z ich uzbrojeniem lub utwardzeniem, ani nie będzie prowadzić takich prac po podziale. Wnioskodawczyni nie zamieszczała tablic informacyjnych o sprzedaży działki, nie wystawiała ich na portalach internetowych oraz nie korzystała nigdy z pomocy biur nieruchomości. Kupujący sam się do niej zgłosił wyrażając chęć zakupu działek.

Ad 2. Przedwstępna umowa sprzedaży, Rep. A nr (…) - działka 2

Kolejna umowa przedwstępna sprzedaży prezentuje treść identyczną z treścią wskazaną powyżej za wyjątkiem następujących postanowień:

Zgodne z treścią § 1 ust 1 Umowy Zobowiązana do sprzedaży (działająca przez pełnomocnika) oświadcza, że Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczystą (…) dla nieruchomość położonej w miejscowości (…), gmina (…), powiat (…), województwo (…), jednostka ewidencyjna (…), obręb nr (…) – (…), składającej się między innymi z działki numer 4 obszaru 0,8541 ha, w której to księdze wpisana jest również działka nr 5 o obszarze 0,2970 ha niebędąca przedmiotem Umowy.

Zobowiązana do sprzedaży zamierza dokonać podziału geodezyjnego opisanej powyżej działki nr 3, w ten sposób, że powstaną następujące działki, tj.

działka o planowanej powierzchni wynoszącej około 0,7114 ha oznaczona jako 2 na mapie ze wstępnym projektem podziału,
działka o planowanej powierzchni wynoszącej około 0,0900 ha oznaczona jako 1 na mapie ze wstępnym projektem podziału.

Wskazać przy tym należy, że przedmiotowe nieruchomości zgodnie z ww. aktem notarialnym nie są i nie będą w dniu podpisania rzeczonej umowy sprzedaży w posiadaniu samoistnym, ani zależnym innych osób (w szczególność nie są i nie będą przedmiotem dzierżawy ani najmu).

Działka oznaczona jako 2 nazwana będzie dalej także „Nieruchomością” i stanowi przedmiot omawianej w niniejszym punkcie Umowy Rep. A nr (…).

Nieruchomość będąca przedmiotem niniejszej umowy, a składająca się z działki oznaczonej na mapie ze wstępnym projektem podziału jako 2 znajdować się będzie w terenach oznaczonych II.MN.47 - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, w terenach 14.Z1.10 - zieleni izolacyjnej oraz w terenach KDC - drogi, a zatem nie będzie nieruchomością rolną w rozumieniu Ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego z dnia 11 kwietnia 2003 r.

Nieruchomość jest zabudowana domem jednorodzinnym przy ulicy (…) nr (…) w (…) oraz budynkiem gospodarczym (stodołą). Działka oznaczona na mapie ze wstępnym projektem podziału jako 2 posiadać będzie bezpośredni dostęp do drogi publicznej ulicy (…)w (…).

Zgodnie z § 4 Umowy Wnioskodawczyni sprzeda w stanie wolnym od obciążeń oraz roszczeń osób trzecich za wyjątkiem ewentualnej służebności przejazdu i przechodu - spółce pod nazwą B Spółka akcyjna z siedzibą w (…), Nieruchomość położoną w miejscowości (…), gmina (…), powiat (…), województwo (…), (…), obręb nr (…) – (…), składającej się z działki o powierzchni około 0,7144 ha - która to działka powstanie z podziału działki 3 w sposób opisany w Umowie, a odpowiadającą położeniu i kształtem działki roboczo oznaczonej jako 2, za cenę w kwocie 895.000,00 zł netto, która to kwota lub jej część będzie powiększona o należny podatek od towarów i usług w stawce 23% o ile będzie on należny w chwili zawarcia umowy przyrzeczonej, a spółka pod firmą B Spółka akcyjna z siedzibą w (…) opisaną wyżej nieruchomość za podaną cenę kupi.

Strony ustaliły, że przyrzeczona umowa sprzedaży zostanie zawarta po uzyskaniu przez Zobowiązaną do sprzedaży ostatecznej decyzji zatwierdzającej podział działki nr 3, w sposób określony w § 1 ust. 3 Umowy oraz po uzyskaniu indywidualnej interpretacji podatkowej, o której mowa w § 3 ust. 1 Umowy - w terminie do 3 (trzech) tygodni od ziszczenia się ostatniego z tych zdarzeń, przy czym nie później niż do dnia 30 września 2021 r.

Strony ustaliły ponadto, że w przypadku, gdy do dnia 30 września 2021 roku nie zostanie przez Zobowiązaną do sprzedaży uzyskana ostateczna decyzja zatwierdzająca podział działki nr 3, (...) i podział ten nie zostanie ujawniony w rejestrze ewidencji gruntów, to zarówno Zobowiązanej do sprzedaży jak i Spółce przysługiwać będzie prawo do odstąpienia od umowy w terminie do dnia 31 października 2021 roku. W takim wypadku Zobowiązana do sprzedaży zobowiązana będzie zwrócić Spółce otrzymaną kwotę zadatku w kwocie 45.000,00 zł w nominalnej wysokości w terminie do 7 dni od dnia odstąpienia przez Spółkę od umowy (§ 5 ust. 3 Umowy).

Stosownie do treści § 6 ust. 1 Umowy Spółka zobowiązała się zapłacić Zobowiązanej do sprzedaży kwotę w wysokość 45.000,00 zł w terminie do dnia 10 marca 2021 roku, stanowiącej zadatek w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego.

Strony ustaliły, że reszta ceny sprzedaży zostanie zapłacona przez Spółkę na rzecz Zobowiązanej do sprzedaży w terminie 2 dni roboczych od dnia zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży (§ 5 ust. 2 Umowy). Zobowiązana do sprzedaży wyda nieruchomość objętą Umową w terminie 2 dni od dnia zapłaty całej ceny sprzedaży.

W ramach zawartej umowy ustalono również, że Wnioskodawczyni do dnia zawarcia Umowy Przyrzeczonej przedłoży m.in.:

mapę z projektem podziału geodezyjnego, w wyniku którego powstanie przedmiotowa Nieruchomość, sporządzoną przez geodetę uprawnionego zgodnie z oświadczeniami złożonymi w § 1 ust. 3 aktu;
ostateczną decyzję wydaną przez właściwy organ administracji, zatwierdzającą podział geodezyjny, opisany wyżej;
wypisy z rejestru gruntów dla wszystkich działek, które powstaną z podziału geodezyjnego;
wyrys z mapy ewidencyjnej dla wszystkich działek, które powstaną z podziału geodezyjnego

Wskazać jednocześnie należy, że zgodnie z zaświadczeniem z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działka nr 3 znajduje się:

przeważająca część w terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z przeznaczeniem podstawowym pod funkcję mieszkaniową jednorodzinną;
część w terenie gospodarki rolnej prowadzonej na gruntach rolnych, łąkach, pastwiskach, sadach z dopuszczeniem zabudowy zagrodowej w działkach siedliskowych, z przeznaczeniem podstawowym pod uprawy polowe oraz rolnicze użytki zielone, uprawy ogrodnicze i sady, a w obszarach zainwestowania kubaturowego - tylko ogrodnicze i sady;
część w terenie zieleni izolacyjnej z przeznaczeniem podstawowym pod zieleń urządzoną, obejmującą zadrzewienia i zakrzewienia (w tym przywodne i przydrożne) pasów zieleni ochronnej oraz urządzeń służących ochronie akustycznej;
fragment w pasie drogi - działka leży w otulinie (…) Parku Narodowego oraz nie znajduje się w obszarze rewitalizacji ani w specjalnej strefie rewitalizacji.

Dla działki 3 nie zostały wydane warunki zabudowy, ani pozwolenie na budowę. Po podziale działka 2 będzie stanowić nieruchomość zabudowaną, bowiem w tej części znajduje się dom jednorodzinny wraz ze stodołą. Wnioskodawczyni nie prowadziła na działce 3 żadnych dodatkowych prac związanych z ich uzbrojeniem lub utwardzeniem i nie będzie takowych prowadzić po podziale. Wnioskodawczyni nie zamieszczała tablic informacyjnych o sprzedaży działek, nie wystawiała ich na portalach internetowych oraz nie korzystała nigdy z pomocy biur nieruchomości. Kupujący sam się do niej zgłosił wyrażając chęć zakupu działek.

Wnioskodawczyni podaje dodatkowe informacje, dotyczące obu działek objętych niniejszym wnioskiem o interpretację:

działka 3 od momentu spadkobrania nie była przez Wnioskodawczynię wykorzystywana ani w działalności rolnej, ani w działalności gospodarczej, nie była również przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze;
Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła gospodarstwa rolnego;
Wnioskodawczyni nie wyraziła zgody na dysponowanie działkami przez inne podmioty oprócz pełnomocnika (narzeczona brata), któremu udzielono pełnomocnictwa do: zawarcia przedwstępnej umowy sprzedaży oraz umowy przyrzeczonej, a także dokonania podziału działki 3;
Wnioskodawczyni nie użytkowała działki, ale opłacała za nią podatki i nie ma zaległości podatkowych w Gminie;
wszelkie kluczowe prawa i obowiązki wynikające z zawartych przedwstępnych umów sprzedaży kupującego i sprzedającego zostały przedstawione w niniejszym wniosku w opisie stanu faktycznego;
w przedwstępnej umowie sprzedaży ustalono warunki, które muszą być spełnione w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży (umowy przyrzeczonej), tj. umowa sprzedaży zostanie zawarta po uzyskaniu przez Zobowiązaną do sprzedaży ostatecznej decyzji zatwierdzającej podział działki nr 3, w sposób określony w § 1 ust. 3 Umowy oraz po uzyskaniu indywidualnej interpretacji podatkowej o której mowa w § 3 ust. 1 Umowy – w terminie do 3 (trzech) tygodni od ziszczenia się ostatniego z tych zdarzeń, przy czym nie później niż do dnia 30 września 2021 r. Ponadto w przypadku, gdy do dnia 30 września 2021 roku nie zostanie przez Zobowiązaną do sprzedaży uzyskana ostateczna decyzja zatwierdzająca podział działki nr 3, (...) i podział ten nie zostanie ujawniony w rejestrze ewidencji gruntów, to zarówno Zobowiązanej do sprzedaży jak i Spółce przysługiwać będzie prawo do odstąpienia od umowy w terminie do dnia 31 października 2021 roku;
Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do uzyskania jakichkolwiek innych zgód/pozwoleń na budowę, czy innych decyzji które miałyby być warunkiem zawarcia umowy sprzedaży (oprócz dokumentów wymienionych powyżej);
Wnioskodawczyni sprzeda nieruchomość nieobciążoną prawami osób trzecich, oprócz ustanowienia służebności przejazdu i przechodu, o której mowa w niniejszym wniosku;
Wnioskodawczyni nie upoważniała przyszłego nabywcy do prowadzenia jakichkolwiek działań mających na celu uzyskanie odpowiednich pozwoleń;
Wnioskodawczyni nie sprzedawała nigdy innych nieruchomości położonych w RP, czy też w jej kraju rezydencji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm., dalej także „ustawa o VAT”) Wnioskodawczyni w ramach planowanej transakcji będzie podatnikiem podatku od towarów i usług i tym samym sprzedaż działki nr 2 i działki nr 1, które powstaną po podziale, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawczyni w ramach planowanej transakcji nie będzie ona traktowana jako podatnik podatku od towarów i usług i tym samym sprzedaż działki 2 oraz działki nr 1 (powstałych po podziale działki 3) nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o VAT).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei w myśl art. 15 ust. 2 wyżej wymienionej ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Brak jest zatem podstaw kwalifikowania do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, podejmowanych przez podatników czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mających na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny. Działań z zachowaniem - normalnych w takich przypadkach - reguł gospodarności nie należy z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, to podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze - czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt lub budynek działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

W tym kontekście dla oceny, czy dany podmiot sprzedając działki gruntu działa w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, a w konsekwencji czy dokonana sprzedaż podlega opodatkowaniu, istotne znaczenie mają kryteria określone przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w wyroku z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Słaby i Kuć. W punkcie 36 ww. wyroku TSUE podkreślił, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob. wyrok z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie C-155/94 Wellcome Trust, Rec. s. I-3013, pkt 32). TSUE stwierdził ponadto, że „sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37).

Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jak wskazał NSA w wyroku z 10 listopada 2011 r. (sygn. akt l FSK 13/11) przykładowe okoliczności takie, jak np. uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe itp. muszą stanowić pewien logiczny ciąg, aby uznać daną aktywność za „handlową”. Nie wystarczy stwierdzenie występowania pojedynczych ze wskazanych zdarzeń. Jak podkreślił sąd, sprzedaż nawet kilkunastu działek budowlanych powstałych z podziału gruntu rolnego nabytego na cele osobiste i po urzędowej zmianie przeznaczenia tego gruntu (bez udziału zbywcy) nie stanowi per se działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu, jeśli nie zachodzą przesłanki świadczące o takiej aktywności sprzedającego w zakresie zbycia przedmiotowych działek, która byłaby porównywalna do działań osób zajmujących się zawodowo obrotem nieruchomościami (brak przesłanek stałego i zorganizowanego charakteru działalności).

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy planowane zbycie nieruchomości nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży opisanych we wniosku nieruchomości Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie planowaną sprzedaż nieruchomości należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, i co do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, planowana sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podsumowując, sprzedaż opisanych we wniosku działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni z tytułu tych transakcji nie będzie działać w charakterze - zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy - podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny”, to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działek istotne jest, czy w danej sprawie Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów, budynków i budowli) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że dnia 6 września 2011 roku Wnioskodawczyni nabyła w ramach dziedziczenia prawo własności nieruchomości gruntowych, które obecnie mają stać się przedmiotem sprzedaży. Wnioskodawczyni zamierza dokonać podziału geodezyjnego przedmiotowej działki nr 3, w ten sposób, że powstaną następujące działki, tj.:

działka o planowanej powierzchni wynoszącej około 0,7114 ha oznaczona jako 2 na mapie ze wstępnym projektem podziału,
działka o planowanej powierzchni wynoszącej około 0,0900 ha oznaczona jako 1 na mapie ze wstępnym projektem podziału.

Wnioskodawczyni dnia 8 marca 2021 roku zawarła przedwstępne umowy sprzedaży, przedmiotem których są działki wydzielone z działki o nr 3, tj.: działka 1 oraz działka 2. Zgodnie z umowami przedwstępnymi, umowy przyrzeczone zostaną zawarte po uzyskaniu przez wnioskodawczynię ostatecznej decyzji zatwierdzającej podział działki nr 3 oraz po uzyskaniu indywidualnej interpretacji podatkowej mającej na celu ustalenie czy sprzedaż nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W ramach zawartych umów ustalono również, że Wnioskodawczyni do dnia zawarcia Umowy Przyrzeczonej przedłoży m.in.:

mapę z projektem podziału geodezyjnego, w wyniku którego powstanie przedmiotowa Nieruchomość, sporządzoną przez geodetę uprawnionego zgodnie z oświadczeniami złożonymi w § 1 ust. 3 aktu;
ostateczną decyzję wydaną przez właściwy organ administracji, zatwierdzającą podział geodezyjny, opisany wyżej;
wypisy z rejestru gruntów dla wszystkich działek, które powstaną z podziału geodezyjnego;
wyrys z mapy ewidencyjnej dla wszystkich działek, które powstaną z podziału geodezyjnego.

Dla działki 3 nie zostały wydane warunki zabudowy, ani pozwolenie na budowę. Po podziale działka oznaczona jako 1 będzie nieuzbrojona i niezabudowana. Działka 2 będzie stanowić nieruchomość zabudowaną, bowiem w tej części znajduje się dom jednorodzinny wraz ze stodołą. Wnioskodawczyni nie prowadziła na działce 3 żadnych prac związanych z jej uzbrojeniem lub utwardzeniem, ani nie będzie prowadzić takich prac po podziale. Wnioskodawczyni nie zamieszczała tablic informacyjnych o sprzedaży działki, nie wystawiała ich na portalach internetowych oraz nie korzystała nigdy z pomocy biur nieruchomości. Kupujący sam się do niej zgłosił wyrażając chęć zakupu działek.

Działka 3 od momentu spadkobrania nie była przez Wnioskodawczynię wykorzystywana ani w działalności rolnej, ani w działalności gospodarczej, nie była również przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła gospodarstwa rolnego. Wnioskodawczyni nie wyraziła zgody na dysponowanie działkami przez inne podmioty oprócz pełnomocnika (narzeczona brata), któremu udzielono pełnomocnictwa do zawarcia przedwstępnej umowy sprzedaży oraz umowy przyrzeczonej, a także dokonania podziału działki 3. Wnioskodawczyni nie użytkowała działki, ale opłacała za nią podatki i nie ma zaległości podatkowych w Gminie. Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do uzyskania jakichkolwiek innych zgód/pozwoleń na budowę, czy innych decyzji które miałyby być warunkiem zawarcia umowy sprzedaży. Wnioskodawczyni sprzeda nieruchomość nieobciążoną prawami osób trzecich, oprócz ustanowienia służebności przejazdu i przechodu, o której mowa we wniosku. Wnioskodawczyni nie upoważniała przyszłego nabywcy do prowadzenia jakichkolwiek działań mających na celu uzyskanie odpowiednich pozwoleń. Wnioskodawczyni nie sprzedawała nigdy innych nieruchomości położonych w Polsce, czy też w jej kraju rezydencji.

Wątpliwości Wnioskodawczyni w analizowanej sprawie dotyczą kwestii uznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działek wydzielonych z działki 3.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawczyni należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawczyni działa/będzie działać w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia działek gruntowych wydzielonych z działki nr 3, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Jak wskazała Wnioskodawczyni – nie prowadziła na działce 3 żadnych prac związanych z jej uzbrojeniem lub utwardzeniem, ani nie będzie prowadzić takich prac po podziale. Wnioskodawczyni nie zamieszczała tablic informacyjnych o sprzedaży działki, nie wystawiała ich na portalach internetowych oraz nie korzystała nigdy z pomocy biur nieruchomości. Kupujący sam się do niej zgłosił wyrażając chęć zakupu działek. Działka 3 od momentu spadkobrania nie była przez Wnioskodawczynię wykorzystywana ani w działalności rolnej, ani w działalności gospodarczej, nie była również przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. Wnioskodawczyni nie użytkowała działki, ale opłacała za nią podatki i nie ma zaległości podatkowych w Gminie. Wnioskodawczyni osiąga przychód z działalności gospodarczej z tytułu świadczenia usług gastronomicznych zarejestrowanej w Niderlandach i w tym kraju jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej. Wnioskodawczyni nie uzyskuje przychodów z innych źródeł, oraz nie wykonuje czynności, które podlegałby opodatkowaniu w Polsce. Wnioskodawczyni nie prowadzi również działalność gospodarczej w żadnym innym kraju. Wnioskodawczyni nie sprzedawała nigdy w życiu innych nieruchomości położonych w Polsce, czy też w jej kraju rezydencji.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku nie występuje ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż opisanych we wniosku działek gruntowych wydzielonych z działki nr 3 wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Powyższe wynika z faktu, iż planowana sprzedaż nieruchomości gruntowych będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności. Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawczyni nie wyraziła zgody na dysponowanie działkami przez inne podmioty oprócz pełnomocnika (narzeczona brata), któremu udzielono pełnomocnictwa do zawarcia przedwstępnej umowy sprzedaży oraz umowy przyrzeczonej, a także dokonania podziału działki 3. Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do uzyskania jakichkolwiek innych zgód/pozwoleń na budowę, czy innych decyzji które miałyby być warunkiem zawarcia umowy sprzedaży. Wnioskodawczyni sprzeda nieruchomość nieobciążoną prawami osób trzecich, oprócz ustanowienia służebności przejazdu i przechodu, o której mowa we wniosku. Wnioskodawczyni nie upoważniała przyszłego nabywcy do prowadzenia jakichkolwiek działań mających na celu uzyskanie odpowiednich pozwoleń.

W kontekście powyższego należy uznać, że wydzielenie działek z otrzymanej w drodze dziedziczenia nieruchomości gruntowej o nr 3 nie może jednoznacznie wskazywać na ciąg podjętych działań mających przesądzić, iż Wnioskodawczyni uzyska status podatnika podatku VAT z tytułu obrotu nieruchomościami. Zatem całość powyższych elementów może odnosić się wyłącznie do zarządzania majątkiem prywatnym Wnioskodawczyni.

Działania podjęte przez Wnioskodawczynię wpływają generalnie na podniesienie atrakcyjności nieruchomości jako towaru i wzrost jej wartości, jednak jak wynika z orzeczenia TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), działania w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Wnioskodawczyni nie podjęła takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Działania podejmowane przez Wnioskodawczynię należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawczyni sprzedając działki wydzielone z działki nr 3 będzie korzystać z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, które to czynności oznaczają działanie w sferze prywatnej, do której nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży opisanych działek wydzielonych z działki 3 będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. nieruchomości, a planowane dostawy - cech czynności podlegających opodatkowaniu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin