2021.06.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.236.2021.1.MC
z 2 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2021 r. (data wpływu 22 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów i usług wykorzystywanych bezpośrednio na potrzeby działalności ośrodków wypoczynkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów i usług wykorzystywanych bezpośrednio na potrzeby działalności ośrodków wypoczynkowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest uczelnią publiczną w rozumieniu ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności uczelni jest kształcenie studentów i kadr naukowych, prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych, świadczenie usług naukowych i inne. Koszty działalności pokrywane są z subwencji i dotacji z budżetu państwa, przychodów własnych uzyskiwanych za świadczone usługi edukacyjne, przychodów własnych z tytułu najmu pomieszczeń, usług krótkotrwałego zakwaterowania itp.

Na podstawie art. 3 ust.1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 170) Uczelnia zobligowana jest do tworzenia funduszu socjalnego.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, środki finansowe funduszu mogą być przeznaczone na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z funduszu, na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, klubów dziecięcych, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego. Jednocześnie, w myśl art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, przez działalność socjalną rozumie się usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

W ramach zakładowego funduszu świadczeń socjalnych Uczelnia realizuje różne wskazane w ww. przepisie formy dofinansować lub działalności.

Uczelnia posiada także obiekty socjalne - ośrodki wypoczynkowe, których jest właścicielem. Z usług wypoczynkowych świadczonych przez ośrodki mogą korzystać pracownicy i ich rodziny, byli pracownicy (emeryci i renciści) oraz osoby obce. W zależności od obiektu/ośrodka wypoczynkowego Uczelnia oferuje usługi wypoczynkowe w postaci noclegów (PKWiU 55.20) w pełni wyposażonych pokojach lub domkach kampingowych oraz umożliwia korzystanie z infrastruktury znajdującej się na terenie ośrodków tj. parkingi, place zabaw itp.

Z tytułu świadczonych usług Uczelnia za każdą dobę pobytu na terenie ośrodka pobiera od osób zakwaterowanych opłatę. Opłaty wnoszone są na rachunek bankowy Uczelni lub są ewidencjonowane za pomocą kas fiskalnych, znajdujących się na terenie ośrodków. Ceny świadczonych usług turystycznych są jednakowe dla wszystkich osób korzystających z ośrodków wypoczynkowych. Do usługi zakwaterowania doliczany jest podatek VAT w wysokości 8%.

Przychody uzyskiwane z tytułu świadczonych usług turystycznych w całości zasilają ZFŚS.

Zgodnie z przyjętym w Uczelni Regulaminem Funduszu Świadczeń Socjalnych, środki funduszu mogą być przeznaczone m.in. na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych Uczelni.

Uczelnia ze środków własnych częściowo finansuje koszty związane z remontami prowadzonymi na terenie ośrodków, natomiast koszty bieżące związane z funkcjonowaniem ośrodków tj.: prąd, woda, pranie pościeli, usługi sprzątania itp. pokrywane są ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Wszystkie przywołane powyżej wydatki (koszty remontów, eksploatacyjne, prania, sprzątania etc.) służą jedynie działalności ośrodków wypoczynkowych i realizowanym przez Uczelnię odpłatnym usługom noclegowym. Są to wydatki wyodrębnione, bezpośrednio alokowane i przyporządkowane jedynie działalności ośrodków wypoczynkowych (związane tylko z działalnością ośrodków). Nie są to wydatki ogólne służące działalności Uczelni jako całości.

Na terenie ośrodków wypoczynkowych prowadzona jest wyłącznie działalność opodatkowana podatkiem VAT. Ośrodki wypoczynkowe nie są wykorzystywane do prowadzenia działalności zwolnionej z podatku VAT oraz działalności poza VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Uczelni względem towarów i usług nabywanych i wykorzystywanych bezpośrednio na potrzeby działalności wskazanych w stanie faktycznym wniosku ośrodków wypoczynkowych przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełniej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Względem towarów i usług nabywanych i wykorzystywanych bezpośrednio na potrzeby działalności wskazanych w stanie faktycznym wniosku ośrodków wypoczynkowych przysługuje Uczelni prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości.

Względem opisanych w stanie faktycznym wydatków (oraz wątpliwości wskazanych w pytaniu o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego) nie ma zastosowania wydana przez Ministra Finansów interpretacja ogólna z dnia 27 maja 2013 r., sygn. PT1/033/20/831/KSB/12/RD50859 w sprawie rozliczeń podatku od towarów i usług świadczeń finansowanych w całości lub w części ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (zwana dalej Interpretacją Ogólną).

W interpretacji tej wskazano bowiem, że: „działania pracodawcy polegające wyłącznie na dokonaniu zakupów od osób trzecich, których nabycie w całości następuje ze środków Funduszu (takich jak np. wczasów dla pracowników i emerytów, kolonii i obozów dla dzieci pracowników, karnetów uprawniających do korzystania z basenów, siłowni i innych obiektów sportowych, biletów do kina, teatru, kompleksowych usług polegających na organizowaniu określonej imprezy kulturalnej) w celu udostępnienia ich osobom uprawnionym na zasadach wymienionych w ww. ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, podejmowane są poza sferą prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej (poza sferą jego aktywności jako przedsiębiorcy). Tym samym czynności te nie są podejmowane przez pracodawcę w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji należy stwierdzić, że w tym zakresie pracodawca nie jest podatnikiem tego podatku. Powyższe odnosi się również do sytuacji, gdy nabyte w ww. sposób świadczenia współfinansuje beneficjent, tj. osoba uprawniona do korzystania z Funduszu, albowiem sam sposób finansowania nie zmienia charakteru rzeczonych świadczeń”.

Jednocześnie w Interpretacji Ogólnej jednoznacznie podano, że: „Powyższe wyjaśnienia nie dotyczą czynności pracodawcy podejmowanych przez niego w ramach jego aktywności jako przedsiębiorcy - podatnika VAT, a polegających np. na świadczeniu przez pracodawcę, w związku z organizacją wycieczki na rzecz pracowników, usługi transportowej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, finansowanej ze środków Funduszu (w całości lub części). Tego rodzaju czynności są bowiem rozliczane przez pracodawcę (podatnika VAT) zgodnie z zasadami ogólnie obowiązującymi w podatku od towarów i usług”.

Opisane przez Uczelnię w stanie faktycznym wniosku czynności (odpłatne usługi noclegowe świadczone w będących własnością Uczelni ośrodkach wypoczynkowych) realizowane są w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Aktywność Uczelni w tym aspekcie wypełnia zakres art. 15 ust. 1 oraz ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Interpretacja Ogólna nie obejmuje zatem swoim przedmiotem czynności opisanych w ramach niniejszego wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego. Jeżeli zdaniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej stan faktyczny, którego dotyczy niniejsze pytanie odpowiada zagadnieniu będącemu przedmiotem Interpretacji Ogólnej, to Uczelnia wnosi o jednoznaczne wskazanie w postanowieniu o stwierdzeniu, że do stanu faktycznego opisanego we wniosku ma zastosowanie Interpretacja Ogólna. Tylko wówczas Uczelnia uzyska pewność, co do sposobu stosowania prawa podatkowego w jej indywidualnej sprawie, co jest przecież celem wprowadzenia do porządku prawnego instytucji interpretacji ogólnych oraz indywidualnych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W opisanych w stanie faktycznym ośrodkach wypoczynkowych Uczelnia świadczy odpłatne usługi noclegowe. Czynności tych dokonuje regularnie i jedynie za odpłatnością. W konsekwencji w tym aspekcie prowadzonej działalności, wypełnia dyspozycję zarówno art. 15 ust. 2 jak i ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie, aby móc świadczyć ww. czynności Uczelnia nabywa towary i usługi, dzięki którym jest to możliwe. Są to koszty remontów oraz koszty związane z eksploatacją ośrodków (np. prania, sprzątania, mediów etc.). Nabywane towary oraz usługi służą jedynie działalności ośrodków wypoczynkowych i realizowanym przez Uczelnię odpłatnym usługom noclegowym. Są to wydatki wyodrębnione, bezpośrednio alokowane i przyporządkowane jedynie działalności ośrodków wypoczynkowych (związane tylko z działalnością ośrodków). Nie są to wydatki ogólne służące działalności Uczelni jako całości.

W ocenie Uczelni, skoro zarówno świadczenia realizowane w ramach ośrodków wypoczynkowych na rzecz osób zewnętrznych, jak i świadczenia realizowane na rzecz pracowników Uczelni podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to wszelkie wydatki z nimi związane, zwłaszcza te, które w sposób bezpośredni będą niezbędne do wyświadczenia usługi (np. energia elektryczna, zakup pościeli i łóżek, usługi remontowe etc.), dają Uczelni prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Jednocześnie, jak wskazano w stanie faktycznym wniosku, na terenie ośrodków wypoczynkowych prowadzona jest wyłącznie działalność opodatkowana podatkiem VAT. Ośrodki nie są wykorzystywane do prowadzenia działalności zwolnionej od podatku VAT ani do działalności poza VAT (czyli będącej poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług). W konsekwencji, nie znajdują w tym przypadku zastosowania reguły tzw. częściowego odliczania podatku naliczonego wynikające z art. 90 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz z par § 6 rozporządzenia.

Reasumując, Uczelni przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego (w 100 %) względem wydatków przypisanych do działalności ośrodków wypoczynkowych. Nie ma przy tym znaczenia źródło z jakiego wydatek jest finansowany (ze środków obrotowych Uczelni, ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, czy też z innego źródła).

Identyczne stanowisko znajdujemy w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej dnia 11 września 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (sygn. IPTPP1/443-444/14-4/MW), czy też wydanej dnia 9 września 2016 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPP1/4512-398/16-1/ES).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Zatem dla opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług nie ma znaczenia, czy przez świadczącego usługę została odniesiona korzyść finansowa. Istotnym jest, czy w zamian za wykonane świadczenie zostało wypłacone wynagrodzenie na rzecz świadczącego usługę. Bez znaczenia pozostaje zatem fakt, czy wynagrodzenie usługodawcy obejmuje jedynie kwotę stanowiącą zwrot kosztów lub jej część, czy też zostało powiększone o marżę stanowiącą zysk dla świadczącego usługę.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Działania Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych regulują przepisy ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 746), zwanej dalej ustawą o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, ustawa określa zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, zwanego dalej „Funduszem”, i zasady gospodarowania środkami tego Funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu, na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, klubów dziecięcych, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, przez działalność socjalną rozumie się usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Stosownie do art. 2 pkt 5 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, przez osoby uprawnione do korzystania z Funduszu rozumie się pracowników i ich rodziny, emerytów i rencistów - byłych pracowników i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu.

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, Fundusz tworzą pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.

Z powołanych przepisów wynika, iż zakładowa działalność socjalna dotyczy określonych rodzajów świadczeń pracodawcy na rzecz pracownika i tylko te świadczenia mogą być finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Ponadto Fundusz jest tworzony na rzecz ww. osób i prawo do korzystania ze świadczeń finansowanych z Funduszu jest ich kolektywnym prawem.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, Fundusz tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, środki Funduszu zwiększa się o wpływy z opłat pobieranych od osób i jednostek organizacyjnych - korzystających z działalności socjalnej, o której mowa w art. 2 pkt 1.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu.

Stosownie natomiast do art. 10 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, środkami Funduszu administruje pracodawca. W myśl zaś art. 12 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, środki Funduszu są gromadzone na odrębnym rachunku bankowym.

Jednocześnie, wskazać należy, że podmiot zobowiązany do utworzenia i administrowania zakładowym funduszem świadczeń socjalnych podejmuje działania techniczne o charakterze nieodpłatnym, które pozostają całkowicie poza prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Podmiot nie rozpoczyna i nie prowadzi działalności gospodarczej w celu dysponowania zakładowym funduszem świadczeń socjalnych. Wykonuje te czynności tylko dlatego, że taki obowiązek nakłada na niego ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. W konsekwencji podmiot wykonując te czynności z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Ponadto, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jednocześnie wskazać należy, że stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że Wnioskodawca jest uczelnią publiczną w rozumieniu ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności uczelni jest kształcenie studentów i kadr naukowych, prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych, świadczenie usług naukowych i inne. Koszty działalności pokrywane są z subwencji i dotacji z budżetu państwa, przychodów własnych uzyskiwanych za świadczone usługi edukacyjne, przychodów własnych z tytułu najmu pomieszczeń, usług krótkotrwałego zakwaterowania.

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych Uczelnia zobligowana jest do tworzenia funduszu socjalnego. W ramach zakładowego funduszu świadczeń socjalnych Uczelnia realizuje różne formy dofinansowań lub działalności.

Przychody uzyskiwane z tytułu świadczonych usług turystycznych w całości zasilają ZFŚS.

Zgodnie z przyjętym w Uczelni Regulaminem Funduszu Świadczeń Socjalnych, środki funduszu mogą być przeznaczone min. na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych Uczelni. Uczelnia ze środków własnych częściowo finansuje koszty związane z remontami prowadzonymi na terenie ośrodków, natomiast koszty bieżące związane z funkcjonowaniem ośrodków, tj.: prąd, woda, pranie pościeli, usługi sprzątania pokrywane są ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Wszystkie wydatki (koszty remontów, eksploatacyjne, prania, sprzątania etc.) służą jedynie działalności ośrodków wypoczynkowych i realizowanym przez Uczelnię odpłatnym usługom noclegowym. Są to wydatki wyodrębnione, bezpośrednio alokowane i przyporządkowane jedynie działalności ośrodków wypoczynkowych (związane tylko z działalnością ośrodków). Nie są to wydatki ogólne służące działalności Uczelni jako całości.

W rozpatrywanym przypadku wątpliwości dotyczą ustalenia, czy względem towarów i usług nabywanych i wykorzystywanych bezpośrednio na potrzeby działalności ośrodków wypoczynkowych Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełniej wysokości.

Odnosząc się do niniejszych wątpliwości w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w analizowanym przypadku Wnioskodawca w odniesieniu do świadczonych usług wypoczynkowych w postaci noclegów (PKWiU 55.20) na rzecz pracowników i ich rodzin oraz byłych pracowników (emerytów i rencistów) działa w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Wskazać bowiem należy, że działania pracodawcy polegające wyłącznie na dokonaniu zakupów od osób trzecich, których nabycie w całości następuje ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w celu udostępnienia ich osobom uprawnionym na zasadach wymienionych w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych podejmowane są poza sferą prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej (poza sferą jego aktywności jako przedsiębiorcy). Tym samym czynności te nie są podejmowane przez pracodawcę w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Natomiast w sytuacji gdy pracodawca samodzielnie, z wykorzystaniem majątku należącego do jego przedsiębiorstwa, dokonuje dostaw towarów/świadczy usługi na rzecz pracowników i osób uprawnionych do korzystania z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, to czynności te podejmowane są przez pracodawcę w ramach jego aktywności jako przedsiębiorcy działającego podatnika podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

W analizowanym przypadku Wnioskodawca posiada obiekty socjalne (ośrodki wypoczynkowe), których jest właścicielem. Z usług wypoczynkowych świadczonych przez ośrodki mogą korzystać pracownicy i ich rodziny, byli pracownicy (emeryci i renciści) oraz osoby obce. W zależności od obiektu (ośrodka wypoczynkowego) Wnioskodawca oferuje usługi wypoczynkowe w postaci noclegów (PKWiU 55.20) w pełni wyposażonych pokojach lub domkach kampingowych oraz umożliwia korzystanie z infrastruktury znajdującej się na terenie ośrodków tj. parkingi, place zabaw. Z tytułu świadczonych usług Wnioskodawca za każdą dobę pobytu na terenie ośrodka pobiera od osób zakwaterowanych opłatę. Ceny świadczonych usług turystycznych są jednakowe dla wszystkich osób korzystających z ośrodków wypoczynkowych.

Zatem stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie świadczone przez Wnioskodawcę usługi wypoczynkowe w postaci noclegów (PKWiU 55.20) na rzecz pracowników i ich rodzin oraz byłych pracowników (emerytów i rencistów), nie są wykonywane w ramach administrowania zakładowym funduszem świadczeń socjalnych. Tym samym Wnioskodawca świadcząc przedmiotowe usługi z wykorzystaniem majątku należącego do jego przedsiębiorstwa działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

W odniesieniu zatem kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie względem towarów i usług nabywanych i wykorzystywanych bezpośrednio na potrzeby działalności ośrodków wypoczynkowych Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełniej wysokości, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy. W analizowanym przypadku, jak ustalono powyżej Wnioskodawca świadcząc usługi wypoczynkowe w postaci noclegów na rzecz uprawnionych osób działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Ponadto, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jednocześnie, jak wskazano we wniosku, na terenie ośrodków wypoczynkowych prowadzona jest wyłącznie działalność opodatkowana podatkiem VAT. Ośrodki wypoczynkowe nie są wykorzystywane do prowadzenia działalności zwolnionej z podatku VAT oraz działalności poza VAT. Zatem w przedmiotowej sprawie spełniony jest podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w fakturach dokumentujących dokonane zakupy – związek nabywanych towarów i usług ze sprzedażą opodatkowaną. Tym samym w analizowanym przypadku Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów i usług wykorzystywanych bezpośrednio na potrzeby działalności ośrodków wypoczynkowych w pełniej wysokości, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, o ile nie zaistnieją przesłanki negatywne określone w art. 88 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin