Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPB3/4510-957/15-3/S/JBB/SP
z 4 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r.– ustawa o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2021 r. poz. 422 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 30 czerwca 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 1981/16 (data wpływu wyroku 8 marca 2021 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2015 r. (data wpływu 9 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce jawnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce jawnej.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 9 lutego 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego sygn. IPPB3/4510-957/15-2/JBB, w której uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe. Indywidualna interpretacja przepisów prawa podatkowego została skutecznie doręczona 16 lutego 2016 r.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 9 lutego 2015 r. sygn. IPPB3/4510-957/15-2/JBB pismem z dnia 29 lutego 2016 r. (data wpływu 3 marca 2016 r.) wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 14 kwietnia 2016 r., stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Odpowiedź na powyższe wezwanie doręczono 19 kwietnia 2016 r.

Wnioskodawca pismem z 19 maja 2016 r. (data wpływu 23 maja 2016 r.) złożył skargę na interpretację przepisów prawa podatkowego sygn. IPPB3/4510-957/15-2/JBB i wniósł o jej uchylenie oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 30 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 1981/16 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Organ podatkowy, nie zgadzając się z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 30 czerwca 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 1981/16, pismem z 6 grudnia 2017 r. znak 0110-KWR3.4020.114.2017.2.KW złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W dniu 7 stycznia 2021 r., do organu wpłynęło orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 października 2020 r. sygn. akt II FSK 1614/18, w którym oddalono skargę kasacyjną organu.

W dniu 8 marca 2021 r. do organu wpłynęło prawomocne orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 30 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 1981/16, w którym uchylono zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 9 lutego 2016 r. sygn. IPPB3/4510-957/15-2/JBB. Jednocześnie w dniu 8 marca 2021 r. do organu zwrócono akta po prawomocnym rozstrzygnięciu sprawy przez Wojewódzki Sąd Administracyjny.

W wyżej powołanym wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że skarga zasługuje na uwzględnienie.

Zdaniem Sądu: „W zaskarżonej interpretacji indywidualnej nieprawidłowo przyjęto, że Bank do przychodu uzyskanego z tytułu zbycia osobie trzeciej ogółu praw i obowiązków wynikających z udziału w Spółce celowej winien zastosować art. 12 ust. 4 pkt 3a lit b) updop, a zatem, że czynność zbycia ogółu praw i obowiązków z tytułu udziału w Spółce celowej jest wystąpieniem ze spółki. Czynność ta także na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych winna być traktowana jak odpłatne zbycie praw majątkowych przysługujących wspólnikowi spółki komandytowej/jawnej (art. 14 updop). Powołany w zaskarżonej interpretacji przepis art. 12 ust. 4 pkt 3a lit. b) updop odnosi się zaś do przychodu uzyskanego przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki (tj. z tytułu wypowiedzenia umowy spółki przez wspólnika, śmierci wspólnika lub jego upadłości albo wyłączenia wspólnika ze spółki na podstawie prawomocnego wyroku sądu). Zastosowanie zatem do ustalenia przychodu ma przepis art. 14 updop, a nie powołany w interpretacji przepis art. 12 ust. 4 pkt 3a lit. b) updop.”

W dalszej części wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że „Nie jest także zasadna, podnoszona w zaskarżonej interpretacji, argumentacja, że z art. 12 ust. 4 pkt 3c updop wynika, iż nie wystąpi w ogóle kategoria kosztu podatkowego w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Przepis art. 12 ust. 4 pkt 3c stanowi, że do przychodów nie zalicza się przychodów z tytułu przeniesienia własności składników majątku będących przedmiotem wkładu niepieniężnego (aportu) wnoszonych do spółki niebędącej osobą prawną, w tym wnoszonych składników majątku otrzymanych przez podatnika w następstwie likwidacji spółki bądź wystąpienia z takiej spółki. Przepis art. 12 ust. 4 pkt 3c updop podobnie jak art. 12 ust. 4 pkt 3a lit. b) updop odnosi się do likwidacji spółki osobowej albo wystąpienia z takiej spółki wspólnika, ponadto dotyczy sprzedaży składników majątku będących przedmiotem aportu i nie ma zastosowania w opisanym zdarzeniu przyszłym. Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego nie wynika bowiem, aby Bank sprzedawał składniki majątku będące przedmiotem aportu do Spółki celowej. Bank zbywa na rzecz osoby trzeciej przysługujące mu prawo majątkowe w postaci ogółu praw i obowiązków wynikających z udziału w spółce jawnej.”

Ponadto Sąd wskazał, że „Bank zainteresowany był uzyskaniem stanowiska Ministra Finansów odnośnie tego czy kosztem uzyskania przychodu Spółki z tytułu zbycia ogółu praw i obowiązków wynikających z uczestnictwa w Spółce celowej będzie nominalna wartość niepłaconych kredytów, pożyczek stanowiących wartość wkładu wniesionego przez Bank do Spółki celowej, działający z upoważnienia (obecnie) Ministra Rozwoju i Finansów, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie ponownie rozpoznając sprawę, zobowiązany jest, uwzględniając przedstawioną w uzasadnieniu wyroku wykładnię przepisów prawa, ponownie przeanalizować przedstawione zdarzenie przyszłe i wskazać czy stanowisko Banku w zakresie kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia osobie trzeciej praw majątkowych, jakimi są prawa i obowiązki wynikające z udziału w spółce jawnej (art. 14 updop) jest prawidłowe i w jaki sposób Spółka winna rozpoznać koszty uzyskania przychodów takiej transakcji”.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tutejszy organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe

W przeszłości Wnioskodawca przejął jedną ze spółdzielczych kas oszczędnościowo- kredytowych (dalej: „SKOK”), która została utworzona na podstawie przepisów ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (dalej: „ustawa o SKOK”).

Podstawą prawną przejęcia SKOK przez Wnioskodawcę była wydana przez Komisję Nadzoru Finansowego (dalej: „KNF”) na podstawie art. 74c ust. 4 ustawy o SKOK decyzja administracyjna. Zgodnie z powołanymi regulacjami na skutek braku zgody innej kasy na przejęcie kasy lub braku możliwości przejęcia kasy przez inną kasę, KNF uwzględniając potrzebę ochrony stabilności rynku finansowego i bezpieczeństwa środków zgromadzonych na rachunkach kasy, podjął decyzję o przejęciu SKOK przez Wnioskodawcę za jego zgodą.

Proces przejęcia SKOK przez Wnioskodawcę był elementem szerszych działań podejmowanych przez KNF w ramach restrukturyzacji sektora SKOK celem zapewnienia stabilności sektora finansowego w Polsce oraz ograniczenia ryzyka systemowego. W związku z przejęciem SKOK, dla zapewnienia bezpieczeństwa realizowanego procesu restrukturyzacji, pomiędzy Wnioskodawcą a Bankowym Funduszem Gwarancyjnym uzgodnione zostały również warunki wsparcia finansowego, o którym mowa w art. 20g ust. 2 ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym. Bank podpisał z Bankowym Funduszem Gwarancyjnym umowy o przyznanie na jego rzecz dotacji oraz gwarancji pokrycia strat wynikających z przejętych praw majątkowych (przy jednoczesnym uczestnictwie Funduszu w przychodach uzyskanych z praw majątkowych objętych gwarancją). Należy również nadmienić, że mechanizm udzielania wskazanych form wsparcia w związku z restrukturyzacją sektora SKOK był również stosowany wobec innych banków działających na rynku i stanowi powszechną praktykę stosowaną przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny w odniesieniu do podmiotów przejmujących spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe. Jednocześnie, zgodnie z obowiązującymi przepisami, Bank będzie uprawniony do skorzystania z zaniechania poboru podatku od dochodów otrzymanych od Bankowego Funduszu Gwarancyjnego w ramach ww. form pomocy (powyższe uprawnienie kwalifikowane jest jako pomoc publiczna de minimis). Na skutek wydanej przez KNF decyzji Wnioskodawca (za jego zgodą) dokonał przejęcia całego majątku SKOK. Z dniem przejęcia Wnioskodawca jako krajowy bank przejmujący wszedł we wszystkie prawa i obowiązki przejmowanego kasy (na podstawie art. 74i ust. 2 ustawy o SKOK), a przejęty SKOK utracił byt prawny (do właściwego rejestru sądowego został wniosek o wykreślenie z rejestru przejętej kasy). Na skutek powyższego, Wnioskodawca z mocy prawa stał się stroną zawartych w przeszłości przez SKOK umów kredytów i pożyczek (dalej: „Wierzytelności”).

Jednocześnie, zgodnie z art. 93 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej Wnioskodawca jako sukcesor SKOK wstąpił we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przejętego SKOK.

Aktualnie Wnioskodawca rozważa wniesienie wkładu niepieniężnego do nowo utworzonej lub istniejącej spółki jawnej (dalej: „Spółka Celowa”).

Wkład niepieniężny, który podlegałby wniesieniu przez Wnioskodawcę do Spółki Celowej obejmowałby wierzytelności z tytułu niespłaconych kredytów/pożyczek udzielonych pierwotnie przez SKOK, a objętych przez Wnioskodawcę w wyniku przejęcia SKOK.

Wierzytelności będące przedmiotem wkładu niepieniężnego nie będą wierzytelnościami przeterminowanymi (tj. w stosunku do tych wierzytelności nie upłynął termin ich przedawnienia). Poniesione przez SKOK wydatki na przedmiot wkładu niepieniężnego (Wierzytelności), tj. które w następstwie sukcesji w praktyce będą mogły zostać rozpoznane także przez Wnioskodawcę, nie zostały dotychczas zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (zarówno przez SKOK jak i Bank). Dla przedmiotowych Wierzytelności dla celów rachunkowych zostały utworzone odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości wierzytelności, które jednak nie zostały ujęte przez Wnioskodawcę (a wcześniej przez SKOK) w kosztach uzyskania przychodów. Wnioskodawca nie wyklucza, iż po przystąpieniu do Spółki celowej dokonałby zbycia całości praw i obowiązków wynikających z jego udziału w Spółce celowej na rzecz podmiotu trzeciego (dalej: „Transakcja”).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kosztem uzyskania przychodu Wnioskodawcy z tytułu zbycia ogółu praw i obowiązków wynikających z uczestnictwa w Spółce celowej będzie nominalna wartość niespłaconych kredytów, pożyczek stanowiących wartość wkładu wniesionego przez Wnioskodawcę do Spółki celowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztem uzyskania przychodu z tytułu zbycia ogółu praw i obowiązków wynikających z uczestnictwa w Spółce celowej będzie wartość wkładu wniesionego przez Wnioskodawcę do Spółki celowej odpowiadająca kwocie równej wartości nominalnej niespłaconych kredytów/pożyczek.

Co do zasady, kosztem uzyskania przychodów z tytułu zbycia ogółu praw i obowiązków wynikających z uczestnictwa w spółce osobowej powinna być wartość wniesionego wkładu niepieniężnego, ustalona według historycznej ceny nabycia, w części która uprzednio nie została potraktowana jako koszt uzyskania przychodu.

Niemniej, mając na uwadze fakt, iż w przedmiotem wniesionego przez Wnioskodawcę do Spółki Celowej wkładu niepieniężnego będą wierzytelności z tytułu kredytów przejętych przez Bank w ramach restrukturyzacji sektora SKOK, w analizowanym stanie faktycznym za wartość kosztu uzyskania przychodu należy uznać nominalną wartość wierzytelności z tytułu udzielonych pierwotnie przez SKOK a niespłaconych kredytów, pożyczek.

Kwota odpowiadająca wartości nominalnej udzielonych przez SKOK, a przejętych przez Wnioskodawcę kredytów/pożyczek (z wyłączeniem kwot naliczonych i niespłaconych odsetek, czy opłat za nieterminowe płatności) będzie bowiem stanowiła faktyczny wydatek (uszczuplenie majątku Wnioskodawcy) związany z objęciem przez Wnioskodawcę udziałów w Spółce Celowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa CIT nie zawiera przepisu szczególnego, który wskazywałby jak określić wysokości kosztów uzyskania przychodów w przypadku zbycia przez wspólnika praw i obowiązków wynikających z uczestnictwa w spółce osobowej.

Wobec powyższego koszty uzyskania przychodów w analizowanej Transakcji należy ustalić przy zastosowaniu ogólnych zasad wskazanych w art. 15 ust. 1 ustawy CIT. Zgodnie z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Zgodnie z utrwaloną linią interpretacyjną, w świetle powyższego przepisu, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić dla niego koszt uzyskania przychodu muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki, tj. wydatek:

• został poniesiony przez podatnika (w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, które zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

Wskazane powyżej warunki zostaną spełnione w odniesieniu do wydatków poniesionych historycznie przez przejęty przez Wnioskodawcę SKOK, na nabycie ogółu praw i obowiązków w Spółce celowej, które będą podlegały późniejszemu zbyciu przez Wnioskodawcę.

W analizowanym stanie faktycznym, w związku z wystąpieniem sukcesji podatkowej należy przyjąć, że wydatki odpowiadające kwocie kapitału udzielonych pierwotnie przez SKOK pożyczek i kredytów (stanowiących przedmiot wkładu do Spółki Celowej), które dotychczas nie zostały rozpoznane w kosztach uzyskania przychodu (zarówno przez SKOK jak i przez Wnioskodawcę), po dacie przejęcia SKOK przez Wnioskodawcę dla celów podatkowych będą mogły zostać potraktowane jako wydatki definitywnie poniesione i pokryte z majątku Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, iż w związku z przejęciem SKOK przez Wnioskodawcę na podstawie decyzji KNF Wnioskodawca na podstawie art. 93 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 74i ust. 2. ustawy o SKOK wstąpił we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki SKOK.

W wyniku przejęcia przez Wnioskodawcę SKOK sukcesji podlegały prawa i obowiązki wynikające ze zdarzeń mających miejsce przed przejęciem SKOK, które nie uległy konkretyzacji do dnia przejęcia na gruncie rozliczeń podatkowych.

W rezultacie, Wnioskodawca został m.in. zobligowany do opodatkowania przychodu z tytułu usług świadczonych przez SKOK, których obowiązek podatkowy powstał już po przejęciu SKOK, a jednocześnie został uprawniony m.in. do kontynuacji rozliczeń kosztów realizowanych wcześniej przez SKOK (w szczególności kontynuacji rozliczeń międzyokresowych czynnych, odpisów amortyzacyjnych, jak również rozliczenia w oparciu o regulacje ustawy CIT rezerw tworzonych na pokrycie wierzytelności z tytułu udzielonych przez SKOK kredytów i pożyczek, których nieściągalność została uprawdopodobniona).

Stanowisko wskazujące na wystąpienie sukcesji podatkowej w analizowanym stanie faktycznym (tj. w sytuacji przejęcia SKOK na podstawie decyzji administracyjnej KNF przez inny bank krajowy) jest również zbieżne z podejściem prezentowanym przez organy podatkowe.

Jako przykład należy wskazać m.in. w interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 lipca 2015 r. (sygn. ILPP2/4512-1-248/15-2/MN), czy w interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 lutego 2015 r. (sygn. IPPB3/423-1186/14-3/JBB), w której organ w analogicznym do przedstawionego w treści wniosku stanu faktycznego wprost potwierdził wstąpienie podmiotu przejmującego SKOK w prawa i obowiązki podmiotu przejmowanego oraz uprawnienie następcy prawnego SKOK do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów odpisów aktualizujących od wierzytelności kredytowych (po spełnieniu przesłanek wskazanych w ustawie CIT).

Mając na uwadze powyższe, po przejęciu SKOK przez Wnioskodawcę na podstawie decyzji KNF, dla celów podatkowych udzielone przez SKOK pożyczki i kredyty, których stroną aktualnie jest Wnioskodawca, należy potraktować w analogiczny sposób jak pożyczki/kredyty udzielone przez Wnioskodawcę. Zatem wynikający z treści art. 16 ustawy CTT warunek dotyczący konieczności pokrycia kosztu z majątku podatnika (Wnioskodawcy), należy uznać za spełniony.

Tym samym, w wyniku sukcesji generalnej, Wnioskodawca jako następca prawny SKOK, uprawniony będzie do rozpoznania w przyszłości w kosztach uzyskania przychodów nominalnej wartości niespłaconych dotąd kredytów/pożyczek wynikających z umów zawartych pierwotnie przez SKOK (których stroną aktualnie jest Wnioskodawca).

Nie budzi również wątpliwości, iż w analizowanym stanie faktycznym wydatki związane z powstaniem Wierzytelności będących przedmiotem wkładu zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów w postaci uzyskania przychodów z odsetek. Wydatki na Wierzytelności poniesione historycznie przez SKOK, do rozpoznania których jako następca prawny będzie Wnioskodawca, należy uznać za wydatki mające związek z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą w zakresie udzielania finansowania.

Wniesienie Wierzytelności tytułem wkładu do Spółki Celowej ma natomiast na celu uzyskiwanie przez Wnioskodawcę przychodów z tytułu uczestnictwa w zysku wypracowanym przez Spółkę Celową oraz - w przypadku ewentualnego jej zbycia - przychodów ze zbycia ogółu praw i obowiązków w Spółce Celowej.

Należy również podkreślić, iż wydatki związane z powstaniem Wierzytelności do rozpoznania których uprawniony będzie w praktyce Wnioskodawca(jako następca prawny SKOK) nie były w żaden sposób zwracane Wnioskodawcy, jak również nie zostały wcześniej zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki te będą również właściwie udokumentowane (m.in. przy pomocy umów pożyczek, których stroną po dniu przejęcia SKOK stał się Wnioskodawca, czy wyciągów bankowych).

W analizowanym stanie faktycznym do kosztów podatkowych rozpoznawanych przez Wnioskodawcę z tytułu zbycia ogółu praw i obowiązków w Spółce Celowej nie znajdą także zastosowania ograniczenia wskazane w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Podsumowując, w przypadku zbycia przez Wnioskodawcę ogółu praw i obowiązków wynikających z uczestnictwa w Spółce Celowej, Wnioskodawca powinien rozpoznać koszt uzyskania przychodów w wysokości poniesionych przez SKOK historycznych wydatków związanych z powstaniem Wierzytelności będących przedmiotem wkładu niepieniężnego do Spółki Celowej (które dla celów podatkowych będą rozpoznawane przez Wnioskodawcę) w kwocie odpowiadającej wartości nominalnej niespłaconych dotąd Wierzytelności.

Prawidłowość powyższego podejścia wskazującego na uprawnienie do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodu kwoty nominalnej nabytych wierzytelności kredytowych będących przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki jawnej, w przypadku późniejszej sprzedaży ogółu praw i obowiązków w tej spółce, została potwierdzona w otrzymanej przez Wnioskodawcę indywidualnej interpretacji przepisów prawa wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 listopada 2014 r. (sygn. IPPB3/423-907/14-2/DP).

Wykładnia przepisów wskazująca, iż w momencie ustalania dochodu wspólnika z tytułu sprzedaży praw i obowiązków w spółce osobowej kosztem uzyskania przychodów może być wyłącznie wydatek poniesiony przez tego wspólnika („koszt historyczny”) na nabycie przedmiotu wkładu (w tym m.in. wartość niespłaconego kapitału wierzytelności będących przedmiotem wkładu) jest również zbieżna z podejściem organów podatkowych, przykładowo w:

• interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 lipca 2015 r., sygn. IPPB3/4510-302/15-2/PK1;
  

• interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 sierpnia 2014 r., sygn. IPPB3/423-645/14-2/JBB;
  

• interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 lipca 2014 r., sygn. 1PPB3/423-521/14-2/JBB;
  

• interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 stycznia 2014 r., sygn. IPPB3/423-865/13-2/DP;
  

• interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 listopada 2013 r., IPPB3/423-638/13-2/EŻ;
  

• interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 grudnia 2012 r., IPPB3/423-694/12-2/DP;
  

• interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 października 2012 r., IPPB3/423-516/12-2/DP;
  

• interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 lutego 2012 r., IPPB3/423-902/11-6/DP.
  
  
  

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 30 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 1981/16, w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny w sprawie będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej (uchylonej) interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.