Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.235.2021.3.EC
z 4 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2021 r. (data wpływu 17 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 maja 2021 r. (data wpływu 31 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2021 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 13 maja 2021 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.235.2021.1.EC, wezwano Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem poczty w dniu 13 maja 2021 r. (skutecznie doręczone w dniu 19 maja 2021 r.), zaś w dniu 31 maja 2021 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 25 maja 2021 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 23 lutego 1984 r. zmarł dziadek Wnioskodawcy, J. S. Spadek po nim wprost na podstawie ustawy nabyła jego żona Z. S. (babcia Wnioskodawcy) oraz dzieci, w tym A. K. (matka Wnioskodawcy), która zmarła w dniu 30 stycznia 2004 r. Spadek po niej wprost na podstawie ustawy nabył Wnioskodawca. W dniu 9 maja 2017 r. zmarła babcia Wnioskodawcy. Spadek po niej zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego w …. z dnia 15 listopada 2017 r. (sygn. akt ….) na podstawie ustawy z dniem 9 maja 2017 r. nabyli: Wnioskodawca w 1/3 części, córka Z. S. w 1/3 części, wnuczka w 1/6 części oraz wnuk w 1/6 części. Spadek wraz z wchodzącym w skład spadku gospodarstwem rolnym Wnioskodawca odziedziczył z dniem 30 stycznia 2004 r. (spadek po matce A. K. wprost na podstawie ustawy). Udział w nieruchomości przypadający Wnioskodawcy nabyła A. K. z dniem 23 lutego 1984 r. po swoim ojcu, tj. dziadku Wnioskodawcy. W dniu 15 listopada 2017 r. Wnioskodawca na podstawie postanowienia o stwierdzeniu nabycia praw do spadku odziedziczył udział w nieruchomości po swojej babci Z. S., która odziedziczyła udział w nieruchomości wraz z gospodarstwem rolnym w dniu 23 lutego 1984 r. po swoim mężu J. S..

Otrzymany spadek Wnioskodawca wykazał i został zwolniony z opłaty podatku od spadku i darowizn. W dniu 25 listopada 2020 r. Wnioskodawca sprzedał udziały w nieruchomości na podstawie aktu notarialnego na rzecz osób trzecich. Wnioskodawca dokonał sprzedaży nieruchomości jako osoba fizyczna - konsument.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca nadmienia, że nieruchomość objęta przedmiotowym wnioskiem, dla której Sąd Rejonowy w … prowadzi księgę wieczystą nr …., została nabyta w dniu 31 grudnia 1975 r. Nabycie nieruchomości przez dziadka i babcię Wnioskodawcy nastąpiło do majątku wspólnego, na podstawie aktu własności ziemi nr …. z dnia 31 grudnia 1975 r., wydanego przez Naczelnika Miasta i Gminy w …... W skład spadku po zmarłej babci Wnioskodawcy wchodził udział w nieruchomości i w gospodarstwie rolnym położonym w …. i …., który to zostały nabyty przez Z. S. wraz z mężem na podstawie aktu własności ziemi nr … oraz nr ….. W skład spadku po babci Wnioskodawcy nie wchodziły żadne inne nieruchomości, ruchomości, rzeczy, prawa majątkowe.

W skład spadku po zmarłej mamie Wnioskodawcy wchodził udział w nieruchomości i w gospodarstwie rolnym położonym w …. i ….. A. K. wyżej wymienione udziały nabyła 23 lutego 1984 r. W skład spadku po mamie Wnioskodawcy nie wchodziły żadne inne nieruchomości, ruchomości, rzeczy, prawa majątkowe.

Wnioskodawca wraz z pozostałymi spadkobiercami dokonali czynności zniesienia współwłasności nieruchomości objętej wnioskiem po zmarłej babci. Wnioskodawca wraz z pozostałymi spadkobiercami dokonali zniesienia współwłasności nieruchomości objętej przedmiotowym wnioskiem, dla której Sąd Rejonowy w …. prowadzi księgę wieczystą nr ……, poprzez sprzedaż nieruchomości i podział środków w ten sposób uzyskanych dnia 25 listopada 2020 r. Zniesienie współwłasności dotyczyło składnika majątku, tj. nieruchomości objętej wnioskiem …. Nie było spłaty pomiędzy współwłaścicielami, bowiem zniesienie współwłasności nastąpiło przez sprzedaż i podział środków proporcjonalnie do wartości udziałów, tj. ceny uzyskanej ze sprzedaży. Wartość udziału Wnioskodawcy nabytego w drodze zniesienia współwłasności w przedmiotowej nieruchomości nie zwiększyła się w stosunku do wartości udziału Wnioskodawcy w składnikach majątkowych wchodzących w dział spadku. Wartość rynkowa nabytych składników w wyniku zniesienia współwłasności nie przekraczała wartości rynkowej udziału Wnioskodawcy w majątku spadkowym. Odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę udziałów w nieruchomości nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

Czy w związku ze sprzedażą udziałów w nieruchomości, nabytych w drodze spadku po matce i babci, Wnioskodawca zobowiązany jest do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych i złożenia deklaracji PIT-39 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 8 oraz art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z sprzedażą w 2020 r. ww. nieruchomości nie obowiązują już przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) oraz art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zarówno od zbycia udziału nabytego po mamie Wnioskodawcy, jak i babci.

Wnioskodawca uważa, że w przypadku odpłatnego zbycia ww. nieruchomości w 2020 r., 5-letni okres, w którym nastąpiło nabycie ww. nieruchomości przez mamę Zainteresowanego minął z dniem 31 grudnia 2009 r. (licząc od daty nabycia nieruchomości przez A.K., tj. od dnia 30 stycznia 2004 r., z uwzględnieniem przepisów podatkowych, co do roku obrotowego ), zaś przez babcię Wnioskodawcy minął z dniem 31 grudnia 1989 r. (licząc od daty nabycia nieruchomości przez Z. S., tj. od dnia 23 lutego 1984 r. z uwzględnieniem przepisów podatkowych, co do roku obrotowego).

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Wobec tego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, wybudowanie lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu, ma moment i sposób jej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia wynika, że Wnioskodawca nabył nieruchomość położoną w …, gmina …, w spadku po swojej matce A. K. i babci Z. S.. Udział wynoszący 1/4 części nabył w dniu 30 stycznia 2004 r. w spadku po swojej mamie, która nabyła rzeczoną nieruchomość do majątku w dniu 23 lutego 1984 r.

Pozostały udział zainteresowany nabył w dniu 15 listopada 2017 r. w spadku po swojej babci, która udział ten nabyła w spadku po swoim mężu w dniu 23 lutego 1984 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży ww. nieruchomości w 2020 r.

Stosownie do art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 i art. 925 ustawy Kodeks cywilny, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Zgodnie z art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego, powołanie do spadku, czyli przekazanie w spadku majątku, wynika z ustawy albo z testamentu, jednakże dniem nabycia spadku przez spadkobiercę jest data śmierci spadkodawcy. Z kolei, postanowienie sądu o nabyciu spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego).

W tym miejscu należy wskazać, że ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) - w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 10 ust. 5, który stosownie do art. 16 ww. ustawy zmieniającej - stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r. Zgodnie z treścią dodanego art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Do wyliczenia pięcioletniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze spadku, wliczany jest zatem nie tylko okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który dokonuje sprzedaży, ale także okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkodawcę. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę upłynęło pięć lat - to sprzedaż nie podlega opodatkowaniu.

Podkreślić przy tym należy, że pojęcie „nabycie w drodze spadku”, użyte w art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje zarówno nabycie nieruchomości w drodze dziedziczenia ustawowego i testamentowego, jak i nabycie nieruchomości w wyniku zwolnienia się z obowiązku wypłaty zachowku przez przeniesienie własności nieruchomości na rzecz osoby pominiętej w testamencie oraz nabycie nieruchomości na podstawie rozporządzenia testamentowego w drodze zapisu zwykłego i windykacyjnego.

W związku z powyższym, w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku dokonania po dniu 1 stycznia 2019 r. odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w spadku, istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia tej nieruchomości przez spadkodawców.

Wnioskodawca wskazał, że spadkodawczyni (matka Wnioskodawcy) nabyła udział przedmiotowej nieruchomość w dniu 23 lutego 1984 r., a także spadkodawczyni (babcia Wnioskodawcy) nabyła udział w ww. nieruchomości w dniu 23 lutego 1984 r.

Zatem uznać należy, że pięcioletni okres, o którym mowa w tym przepisie, niewątpliwie minął, bowiem od końca lat podatkowych, w których przedmiotowa nieruchomość zastała nabyta przez spadkodawców do momentu jej sprzedaży przez Wnioskodawcę upłynęło ponad pięć lat. W konsekwencji, w niniejszej sprawie odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę w 2020 r. przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Podsumowując, mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny sprawy, stwierdzić należy, że sprzedaż przez Wnioskodawcę, opisanej we wniosku nieruchomości, nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż ww. nieruchomości nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości przez spadkodawców. W związku z powyższym, na Wnioskodawcy nie będzie ciążyć obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu dokonanej sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Stosownie do art. 10 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

W myśl art. 10 ust. 7 ww. ustawy, nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Zgodnie z art. 1037 § 1 i § 2 ww. ustawy, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział spadku powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego).

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Jeżeli zniesienie współwłasności następuje przez podział rzeczy wspólnej, to co do zasady dokonuje się jej podziału na tyle części ilu jest współwłaścicieli z uwzględnieniem wartości udziałów posiadanych przed zniesieniem współwłasności. W przypadku różnicy pomiędzy wartością utworzonych części rzeczy a wielkością udziałów, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne.

W przypadku odpłatnego zbycia przez Wnioskodawcę nabytego w spadku po zmarłej matce i babci udziału w nieruchomości, istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia tego udziału przez spadkodawczynię, czyli babcię i matkę Wnioskodawcy.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 31 grudnia 1975 r. na podstawie aktu własności ziemi, babcia i dziadek Wnioskodawcy nabyli do wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomość i gospodarstwo rolne. W dniu 23 lutego 1984 r. zmarł dziadek Wnioskodawcy. Spadek po nim nabyła jego żona (babcia Wnioskodawcy) oraz mama Wnioskodawcy. W dniu 30 stycznia 2004 r. zmarła mama Wnioskodawcy. Spadek po niej nabył Wnioskodawca. Następnie w dniu 9 maja 2017 r. zmarła babcia Wnioskodawcy. Spadek po niej nabył w 1/3 części Wnioskodawca, córka zmarłej oraz wnuki. W skład masy spadkowej po zmarłej mamie i babci Wnioskodawcy wchodziły udziały w nieruchomości i w gospodarstwie rolnym. Wnioskodawca wraz z pozostałymi spadkobiercami dokonali czynności zniesienia współwłasności nieruchomości objętej wnioskiem po zmarłej babci, poprzez sprzedaż nieruchomości i podział środków uzyskanych w ten sposób w dniu 25 listopada 2020 r. Nie było spłaty pomiędzy współwłaścicielami, bowiem zniesienie współwłasności nastąpiło przez sprzedaż i podział środków proporcjonalnie do wartości udziałów, tj. ceny uzyskanej ze sprzedaży. Wartość udziału Wnioskodawcy nabytego w drodze zniesienia współwłasności w przedmiotowej nieruchomości nie zwiększyła się w stosunku do wartości udziału Wnioskodawcy w składnikach majątkowych wchodzących w dział spadku. Wartość rynkowa nabytych składników w wyniku zniesienia współwłasności nie przekraczała wartości rynkowej udziału Wnioskodawcy w majątku spadkowym. Odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę udziałów w nieruchomości nie nastąpiło w wykonaniu Odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę udziałów w nieruchomości nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że za datę nabycia nieruchomości przez babcię Wnioskodawcy należy uznać 1975 r., kiedy to nieruchomość ta została nabyta przez babcię i dziadka Wnioskodawcy do majątku wspólnego. Natomiast za datę nabycia nieruchomości przez mamę Wnioskodawcy należy uznać 1984 r., kiedy to mama Wnioskodawcy nabyła udział w nieruchomości w drodze spadku po zmarłym ojcu, tj. dziadku Wnioskodawcy.

Zatem mając na uwadze wyżej przywołane przepisy prawa i opisany stan faktyczny, należy stwierdzić, że pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku Wnioskodawcy niewątpliwie minął, gdyż – jak wynika z treści wniosku – od końca roku kalendarzowego, w którym mama i babcia Wnioskodawcy (spadkodawczynie) nabyły udziały w nieruchomości odziedziczone przez Wnioskodawcę, do momentu ich sprzedaży przez spadkobiercę (Wnioskodawcę) upłynęło ponad 5 lat.

Oznacza to, że nienastępujące w wykonywaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę udziałów w nieruchomości w dniu 25 listopada 2020 r. nie stanowi źródła przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ ich odpłatne zbycie nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie przez spadkodawczynie. W związku z powyższym, Wnioskodawca z tytułu zbycia ww. udziałów w nieruchomości nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciąży również obowiązek złożenia zeznania podatkowego o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym (PIT-39).

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.