2021.06.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.482.2020.2.RM
z 8 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 16 listopada 2020 r.) uzupełnionym 20 listopada 2020 r. (data wpływu 24 listopada 2020 r.) oraz 2 marca 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 2 marca 2021 r.) i 3 czerwca 2021 r. (data wpływu 3 czerwca 2021 r.) na wezwanie Organu z 9 lutego 2021 r. (doręczone 23 lutego 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku oraz rozpoznania na terytorium Polski i wykazania w deklaracji podatkowej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów opodatkowanej stawką podatku w wysokości 0% - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku oraz rozpoznania na terytorium Polski i wykazania w deklaracji podatkowej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów opodatkowanej stawką podatku w wysokości 0%.

Wniosek uzupełniony został 20 listopada 2020 r. (data wpływu 24 listopada 2020 r.) oraz 2 marca 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 2 marca 2021 r.) i 3 czerwca 2021 r. (data wpływu 3 czerwca 2021 r.) na wezwanie Organu z 9 lutego 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Opis działalności Wnioskodawcy, której dotyczy wniosek.

Wnioskodawca jest spółką z o.o., zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT także, na podstawie art. 97 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2020, poz. 106 - dalej „Ustawa o VAT”), jako podatnik VAT UE.

Wnioskodawca zajmuje się m.in. sprzedażą nowych samochodów osobowych podmiotom z innych krajów Unii Europejskiej (dalej „Finalny odbiorca”). Finalni odbiorcy są zarejestrowani jako podatnicy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych w innym niż Polska kraju UE i tym numerem będą się posługiwać w transakcjach z Wnioskodawcą.

Samochody będą pochodziły z polskiej dystrybucji, od podmiotów zajmujących się profesjonalnie sprzedażą nowych samochodów, zazwyczaj dealerów samochodowych (dalej „Dealer samochodowy”), będących czynnymi podatnikami VAT. Wnioskodawca zawsze będzie płacić za nabywane samochody przelewem na rachunek znajdujący się na tzw. białej liście stosując procedurę płatności podzielonej (split paymant).

Sposób nabycia samochodów przez Wnioskodawcę.

Ze względu na politykę dystrybucyjną prowadzoną przez koncerny motoryzacyjne Wnioskodawca nie zawsze może nabyć samochody bezpośrednio od Dealerów samochodowych w celu odsprzedaży (w niektórych przypadkach nie jest to w ogóle możliwe, w innych ceny ustalane są na poziomie wyższym niż dla innych nabywców). Z tego względu Wnioskodawca będzie nabywał samochody na dwa sposoby:

Rozwiązanie to będzie stosowane zawsze, gdy polityka dystrybucyjna i cenowa (w szczególności w zakresie udzielania rabatów) na to pozwoli. Jest to bowiem rozwiązanie najprostsze, a więc nie generujące dodatkowych kosztów. W tym przypadku prawo do dysponowania samochodem przechodzi na Wnioskodawcę nie później niż w momencie odbioru samochodu przez Wnioskodawcę. W praktyce może to być wcześniej - w momencie przekazania dokumentów umożliwiających rejestrację samochodu i jego sprzedaż.

Firma handlowa będzie czynnym podatnikiem VAT.

Zwykle Firma handlowa kupuje pewną liczbę samochodów negocjując z tego tytułu odpowiedni rabat. Na rynku istnieją bowiem podmioty, które wykupują od Dealerów samochodowych po korzystnych cenach samochody, których nie udało się Dealerom samochodowym sprzedać bezpośrednio do użytkowników. Z punktu widzenia Dealerów samochodowych taka transakcja, w pewnych sytuacjach, jest korzystna ze względu na możliwość uwolnienia środków finansowych zainwestowanych w zakup samochodów (których sprzedaż zwykłym użytkownikom w krótkim okresie jest mało prawdopodobna). Tego rodzaju transakcje Dealerzy samochodowi przeprowadzają także ze względu na umowy łączące ich z generalnymi dystrybutorami (które mogą przewidywać konieczność wykonania okresowych planów sprzedaży, uzależniać rabaty od wielkości sprzedaży itp.).

Należy dodatkowo wyjaśnić, że po zakupie samochodów od Dealera samochodowego, w zależności od umowy, Firma handlowa albo odbiera samochód i magazynuje go na placu będącym w dyspozycji Firmy handlowej, albo pozostawia samochód na placu będącym w dyspozycji Dealera samochodowego (uzgadniając zasady jego przechowywania - szczegółów umowy w tym zakresie Wnioskodawca nie zna, ponieważ nie jest jej stroną). W praktyce występują zatem sytuacje, gdy samochód będący własnością firmy handlowej będzie przechowywany przez Dealera samochodowego i jego transport w ramach sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę rozpocznie się na placu będącym w dyspozycji Dealera samochodowego. Przed rozpoczęciem transportu samochodu, w ramach sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę, samochód podlega zarejestrowaniu w Polsce. W niektórych przypadkach jest rejestrowany przez Firmę handlową, w innych przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z umową Wnioskodawcy z Firmą handlową, prawo do dysponowania samochodem przechodzi z Firmy handlowej na Wnioskodawcę z chwilą otrzymania przez Wnioskodawcę dokumentów umożliwiających jego sprzedaż. Dokumentami tymi w szczególności mogą być:

dowód zakupu - w okolicznościach wskazanych we wniosku jest to faktura od Firmy Pośredniczącej,
dowód rejestracyjny samochodu (gdy rejestracji dokonała Firma handlowa),
karta pojazdu,
świadectwa zgodności WE.

Przekazanie tych dokumentów, a więc przekazanie dysponowania samochodem z Firmy handlowej na Wnioskodawcę nastąpi, kiedy samochód będzie się znajdował na terytorium Polski.

Fakturowanie transakcji zakupu samochodu odbywać się będzie następująco:

Dealer samochodowy sprzedający samochód będzie wystawiał fakturę przy zastosowaniu krajowej stawki VAT Firmie handlowej,
Firma handlowa będzie wystawiała fakturę przy zastosowaniu krajowej stawki VAT Wnioskodawcy.

Opis transakcji między Wnioskodawcą a Finalnym odbiorcą.

Z umów zawartych przez Wnioskodawcę z Dealerami samochodowymi oraz Firmami handlowymi będzie wynikało, że prawo do dysponowania samochodem przejdzie na Wnioskodawcę najpóźniej w momencie załadunku samochodów (w praktyce będzie to nieco wcześniej - w momencie przekazania Wnioskodawcy dokumentów umożliwiających dysponowanie samochodem, czyli jego sprzedaż).

Wnioskodawca będzie stosował w umowie z Finalnym odbiorcą dwa rozwiązania:

W pierwszym za transport odpowiedzialny jest Wnioskodawca.
W drugim za transport odpowiedzialny jest Finalny odbiorca.

Oznacza to, że w żadnym przypadku za transport nie będzie odpowiedzialny (nie będzie go ani finansował, ani organizował) ani Dealer samochodowy, ani Firma Handlowa.

Wnioskodawca poinformuje podmiot, od którego bezpośrednio nabędzie samochód (czyli Dealera samochodowego, Firmę handlową albo Pośrednika), że jest zarejestrowany w Polsce jako podatnik VAT UE i wskaże polski numer NIP.

Jeśli za transport odpowiedzialny jest Wnioskodawca, to zgodnie z umową między Wnioskodawcą a Nabywcą finalnym, prawo do dysponowania towarem jak właściciel będzie przechodzić z Wnioskodawcy na Nabywców finalnych po dostarczeniu samochodu do miejsca wskazanego przez nabywcę. W każdym przypadku będzie to miejsce wskazane w kraju UE innym niż Polska. Doprecyzowując Wnioskodawca wskazuje, że zwykle miejsce dostawy będzie się znajdować w tym samym kraju, co siedziba odbiorcy. Mogą jednak wystąpić sytuacje, że samochód, zgodnie z umową między Wnioskodawcą a Firmą handlową zostanie dostarczony pod wskazany adres w innym kraju UE, np. Finalny odbiorca będzie miał siedzibę w Holandii (Królestwie Niderlandów), a w ramach transportu samochód trafi do Francji.

Jeśli za transport odpowiedzialny jest Finalny odbiorca, to zgodnie z umową między Wnioskodawcą a Nabywcą finalnym prawo do dysponowania towarem jak właściciel będzie przechodzić z Wnioskodawcy na Nabywcę finalnego, w momencie odbioru samochodu. Następnie samochód zostanie przetransportowany przez Finalnego odbiorcę do miejsca dostawy w kraju UE innym niż Polska. Doprecyzowując Wnioskodawca wskazuje, że zwykle miejsce dostawy będzie się znajdować w tym samym kraju, co siedziba odbiorcy. Mogą jednak wystąpić sytuacje, że samochód zostanie dostarczony pod wskazany adres w innym kraju UE, np. Finalny odbiorca będzie miał siedzibę w Królestwie Niderlandów, a w ramach transportu samochód trafi do Francji. Wnioskodawca wyjaśnia, że sporadyczne sytuacje gdy samochód jest transportowany bezpośrednio do innego kraju UE niż siedziba Finalnego odbiorcy prawdopodobnie wynikają z tego, że Finalny odbiorca sprzeda samochód podmiotowi z tego kraju, np. w ramach transakcji trójstronnej. Finalny odbiorca, co do zasady, nabywa bowiem samochody jako towar (a nie na własne potrzeby). Finalny odbiorca jest bowiem firmą handlową. Samochód jest zatem, co do zasady, przedmiotem jeszcze jednej transakcji. Jej szczegóły nie są jednak Wnioskodawcy znane.

W uzupełnieniu wniosku, w odpowiedzi na pytania Organu odnoszące się do pytania nr 1 dotyczące wskazania:

czy Dealer przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel towarami na rzecz Wnioskodawcy a następnie Wnioskodawca przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel towarami na rzecz Finalnego odbiorcy,
czy towary będą transportowane bezpośrednio od Dealera do Finalnego odbiorcy,
czy towary będą transportowane z terytorium Polski na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej,
kto wysyła/transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz, tj. czy towar wysyła/transportuje Wnioskodawca czy też towar wysyła/transportuje Finalny odbiorca,
czy Wnioskodawca przekaże Dealerowi właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu w Polsce (tj. tzw. polski numer NIP),

Wnioskodawca wskazał, że:

Dealer przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel towarami na rzecz Wnioskodawcy, a następnie Wnioskodawca przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel towarami na rzecz Finalnego odbiorcy,
Towary będą transportowane bezpośrednio od Dealera do Finalnego odbiorcy. Przed rozpoczęciem transportu prawo do rozporządzania towarami zostanie przeniesione na Wnioskodawcę. Oznacza to, że samochody przez pewien czas będą znajdować się na placu u Dealera, ale prawo do rozporządzania samochodami jak właściciel będzie przysługiwało Wnioskodawcy,
Towary będą transportowane z terytorium Polski na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej,
Towar jest wysyłany/transportowany przez Wnioskodawcę za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na rzecz Wnioskodawcy,
Wnioskodawca przekaże Dealerowi właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu w Polsce (tj. tzw. polski numer NIP).

W odpowiedzi na pytania Organu odnoszące się do pytania nr 2 dotyczące wskazania:

czy Dealer przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel towarami na rzecz Firmy handlowej następnie Firma handlowa przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel towarami na rzecz Wnioskodawcy a następnie Wnioskodawca przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel towarami na rzecz Finalnego odbiorcy,
czy towary będą transportowane bezpośrednio od Dealera do Finalnego odbiorcy czy też towary będą transportowane bezpośrednio od Firmy handlowej do Finalnego odbiorcy,
czy towary będą transportowane z terytorium Polski na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej,
kto wysyła/transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz, tj. czy towar wysyła/transportuje Wnioskodawca czy też towar wysyła/transportuje Finalny odbiorca,
czy Wnioskodawca przekaże Firmie handlowej właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu w Polsce (tj. tzw. polski numer NIP),

Wnioskodawca wskazał, że:

Dealer przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel towarami na rzecz Firmy handlowej, następnie Firma handlowa przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel towarami na rzecz Wnioskodawcy (przed rozpoczęciem transportu towarów do Finalnego odbiorcy), następnie Wnioskodawca przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel towarami na rzecz Finalnego odbiorcy,
Towary będą transportowane bezpośrednio od Dealera do Finalnego odbiorcy,
Towary będą transportowane z terytorium Polski na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej,
Towar jest wysyłany/transportowany przez Wnioskodawcę za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na rzecz Wnioskodawcy,
Wnioskodawca przekaże Firmie handlowej właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu w Polsce (tj. tzw. polski numer NIP).

W zakresie pytania nr 4, Wnioskodawca wskazał, że wywóz towarów do innego kraju UE zostanie udokumentowany dokumentami przewozowymi otrzymanymi od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium Polski oraz kopią dokumentów samochodu umożliwiających jego identyfikację. Nabycie samochodu nastąpi na zasadach określonych w doprecyzowaniu pytania 1 oraz pytania 2.

Ponadto w związku z wystosowanym wezwaniem Wnioskodawca doprecyzował wniosek w zakresie pytania 1 wskazując, że w przypadku nabycia samochodów od Dealera, Dealer przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel towarami na rzecz Wnioskodawcy, a następnie Wnioskodawca przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel towarami na rzecz Finalnego odbiorcy.

Prawo do rozporządzania towarami zostanie przeniesione przez Dealera na Wnioskodawcę przed rozpoczęciem transportu (nastąpi to poprzez wydanie dokumentów dotyczących danego samochodu), gdy samochody będą się znajdowały jeszcze na placu Dealera. Oznacza to, że stanowiące własność Wnioskodawcy samochody przez pewien czas będą przechowywane przez Dealera np. na podstawie zawartych w umowie zakupu samochodu uzgodnień, że Wnioskodawca (lub podmiot przez niego wskazany) odbierze samochód nie później niż w terminie 3 tygodni od zakupu samochodu przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego VAT o kwotę podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur wystawionych Wnioskodawcy przez Dealerów samochodowych?
Czy Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego VAT o kwotę podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur wystawionych Wnioskodawcy przez Firmy handlowe?
3a) Czy w przypadku samochodów nabytych na zasadach określonych w pytaniu 1 sprzedaż tych samochodów przez Wnioskodawcę Finalnemu odbiorcy podlega opodatkowaniu zerową stawką VAT i powinna być wykazana w deklaracji VAT jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w rozumieniu Ustawy o VAT?
3b) Czy w przypadku samochodów nabytych na zasadach określonych w pytaniu 2 sprzedaż tych samochodów przez Wnioskodawcę Finalnemu odbiorcy podlega opodatkowaniu zerową stawką VAT i powinna być wykazana w deklaracji VAT jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w rozumieniu Ustawy o VAT?
Czy w przypadku posiadania przedstawionych dokumentów Wnioskodawca ma prawo do zastosowania zerowej stawki VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Ad. 1

Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego VAT o kwotę podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur wystawionych Wnioskodawcy przez Dealerów samochodowych.

Ad. 2

Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego VAT o kwotę podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur wystawionych Wnioskodawcy przez Firmy handlowe.

Ad. 3a

W przypadku samochodów nabytych na zasadach określonych w pytaniu 1 sprzedaż tych samochodów przez Wnioskodawcę Finalnemu odbiorcy podlega opodatkowaniu zerową stawką VAT i powinna być wykazana w deklaracji VAT jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w rozumieniu Ustawy o VAT.

Ad. 3b

W przypadku samochodów nabytych na zasadach określonych w pytaniu 2 sprzedaż tych samochodów przez Wnioskodawcę Finalnemu odbiorcy podlega opodatkowaniu zerową stawką VAT i powinna być wykazana w deklaracji VAT jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w rozumieniu Ustawy o VAT.

Ad. 4

W przypadku posiadania przedstawionych dokumentów Wnioskodawca ma prawo do zastosowania zerowej stawki VAT, ponieważ taki sposób udokumentowania wywozu towarów uznany jest za wystarczający w art. 42 Ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Ad. 1-3

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, ze zm. - dalej „Ustawa o VAT”): „Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają: 1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; 2) eksport towarów; 3) import towarów na terytorium kraju; 4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; 5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów”.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT: „Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...)”. Zgodnie z art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT towary są to: „rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii”.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 Ustawy o VAT: „Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8”.

Oznacza to, że dana transakcja jest wewnątrzwspólnotową dostawą towarów jeśli w jej ramach następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa UE, w wyniku dokonania dostawy towarów, czyli przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 Ustawy o VAT: „Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest: 1) podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; 2) osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; 3) podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą; 4) podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu”.

W analizowanej sytuacji spełniony jest warunek określony w art. 13 ust. 2 pkt 1 Ustawy o VAT, co wynika z opisu sytuacji.

Zgodnie z art. 13 ust. 6 Ustawy o VAT: „Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7”.

Ten warunek również jest spełniony, ponieważ Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego (jest czynnym podatnikiem VAT).

Zasady ustalania miejsca dostawy towarów zostały określone w art. 22 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1-3 Ustawy o VAT: „Miejscem dostawy towarów jest w przypadku: 1) towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy; 2) towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz - miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem; 3) towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy”.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 Ustawy o VAT: „W przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie”.

W analizowanych przypadkach dochodzi tylko do jednego transportu samochodów: z miejsca gdzie przechowuje go dostawca Wnioskodawcy (Dealer samochodowy albo Firma handlowa) do miejsca dostawy określonego w umowie zawartej między Wnioskodawcą a Finalnym odbiorcą.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 Ustawy o VAT, w takim przypadku transport należy przyporządkować jednej z tych dostaw.

Zgodnie z art. 22 ust. 2a Ustawy o VAT: „W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę, który dokonuje również ich dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej do tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego dostawie”.

Wnioskodawca będzie dokonywał dostawy do innych niż Polska krajów UE, a nie do państw trzecich w rozumieniu Ustawy o VAT (zgodnie z art. 2 pkt 5 Ustawy o VAT państwa trzecie to państwa niewchodzące w skład Unii Europejskiej).

Zgodnie z art. 22 ust. 2b Ustawy o VAT: „W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego”.

Zgodnie z art. 22 ust. 2c Ustawy o VAT: „W przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot”.

Zgodnie z art. 22 ust. 2d Ustawy o VAT: „Przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz”.

Zgodnie z opisem sytuacji, Wnioskodawca przekaże dostawcy swój numer NIP oraz informację, że jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE. W konsekwencji zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 2c oraz 2d Ustawy o VAT. Wynika z nich, że podmiotem pośredniczącym jest Wnioskodawca i transport należy przyporządkować dostawie dokonanej przez Wnioskodawcę. Pierwszym w kolejce dostawcą będzie bowiem Dealer samochodowy albo Firma handlowa. Nie mogą być one podmiotem pośredniczącym - wynika to wprost z art. 22 ust. 2d Ustawy o VAT. Podmiotem pośredniczącym nie jest też firma handlowa. Z art. 22 ust. 2c wynika bowiem, że wysyłkę przypisuje się dostawie dokonanej przez podmiot pośredniczący. W opisywanym łańcuchu transakcji dotyczącym jednego transportu (będącej przedmiotem wniosku o interpretację) Finalny odbiorca nie dokonuje natomiast żadnej dostawy. Oznacza to, że bez względu na to, czy dostawcą Wnioskodawcy jest Dealer samochodowy czy Firma handlowa, to Wnioskodawca jest podmiotem pośredniczącym i transport należy przypisać dostawie dokonanej przez Wnioskodawcę do Finalnego odbiorcy. Oznacza to, że ta transakcja stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w rozumieniu art. 13 ust. 1 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 22 ust. 3 Ustawy o VAT: „W przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c, dostawę towarów, która: 1) poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów; 2) następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.”

Oznacza to również, że dostawa między Wnioskodawcą a jego dostawcą (Dealerem samochodowym albo Firmą handlową) jest dostawą, o której mowa w art. 22 ust. 3 pkt 1 Ustawy o VAT. Jest to zatem dostawa krajowa opodatkowana podstawową stawką VAT. Jeśli zatem dostawca Wnioskodawcy wystawi fakturę VAT z wykazanym podatkiem według stawki krajowej, to Wnioskodawca ma prawo ten podatek odliczyć. Spełniony jest bowiem warunek określony w art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT. Z kolei zasady odliczenia regulują dalsze ustępy tego przepisu.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT: „W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124”.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 Ustawy o VAT: „Kwotę podatku naliczonego stanowi: 1) suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi”.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 Ustawy o VAT: „Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy”.

Zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 1 Ustawy o VAT: „Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w (...) ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny”.

Zgodnie z art. 86 ust. 13 Ustawy o VAT: „Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a”.

Takie same będą konsekwencje - na podstawie powyższych przepisów - w sytuacji, gdy transport samochodu będzie organizował Finalny odbiorca. Także wówczas transakcja między Wnioskodawcą a jego dostawcą (Dealerem samochodowym albo Firmą handlową) jest dostawą krajową opodatkowaną podstawową stawką VAT. W konsekwencji Wnioskodawca może odliczyć VAT z faktury otrzymanej od swojego dostawcy.

Z kolei sprzedaż samochodu Finalnemu odbiorcy będzie stanowić wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Ad. 4

W kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają nie tylko przepisy Ustawy o VAT, ale również przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10 - dalej odpowiednio „Rozporządzenie 282/2011” oraz „Rozporządzenie 2018/1912”).

Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z art. 45a ust. 1 Rozporządzenia 282/2011: „Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków: a) sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy; b) sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów: (i) pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz (ii) co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy. Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa”.

Zgodnie z art. 45a ust. 2 Rozporządzeniem 282/2011: „Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1”.

Zgodnie z art. 45a ust. 3 Rozporządzeniem 282/2011: „Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu: a) dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów; b) następujące dokumenty: (i) polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów; (ii) dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia; (iii) poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim”.

Z kolei zgodnie z art. 41 ust. 3 Ustawy o VAT: „W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42”.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 Ustawy o VAT: „Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE”.

Zgodnie z art. 42 ust. 1a Ustawy o VAT: „Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli: 1) podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub 2) złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8 - chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego”.

Jest to brzmienie przepisów obowiązujące od 1 lipca 2020 r., wprowadzone ustawą z 28 maja 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1106 - dalej „Ustawa nowelizująca”), która miała na celu implementację dyrektywy 2018/1910. W ten sposób wprowadzono do Ustawy o VAT tzw. pakiet „Quick Fixes” - zmiany naprawcze do dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z uzasadnieniem projektu Ustawy nowelizującej (druk sejmowy nr 208 - IX kadencja Sejmu RP) wskutek tych zmian wprowadzony został wymóg posiadania ważnego numeru identyfikacyjnego VAT przez nabywcę w państwie członkowskim innym niż państwo, w którym rozpoczyna się transport towarów, jako przesłanki materialnej umożliwiającej dostawcy zastosowanie zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%). W świetle przepisów dyrektywy 2018/1910 nabywca jest zobowiązany do podania numeru identyfikacyjnego dostawcy w celu zastosowania przez niego stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Jednocześnie obowiązek złożenia prawidłowej informacji podsumowującej staje się przesłanką materialną (a nie tylko formalną jak miało to miejsce do tej pory i co potwierdzało orzecznictwo TSUE) do zastosowania stawki 0%.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 Ustawy o VAT: „Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
(uchylony),
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku 4) (uchylony) - z zastrzeżeniem ust. 4 i 5”.

Zgodnie z art. 42 ust. 11 Ustawy o VAT: „W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności: 1) korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie; 2) dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu; 3) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania; 4) dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Analiza powyższych regulacji Ustawy o VAT pozwala na wskazanie podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest prawo do zastosowania zerowej stawki VAT dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana (zagadnienie to było przedmiotem uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego pytań 1-3). Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji, tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go nabywcy w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Kluczowe jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został wywieziony z terytorium kraju oraz został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Istotą wskazanych wyżej przepisów dotyczących wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju.

Zgodnie z powołanymi przepisami, możliwość zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów istnieje, gdy spełnione zostaną łącznie warunki dotyczące statusu dostawcy oraz nabywcy, a także posiadania przez dostawcę stosownej dokumentacji.

Przy czym, istotne jest to, aby dokumenty dotyczące transakcji zawierały informacje, z których jednoznacznie wynika, że określony towar został faktycznie wywieziony z terytorium kraju i dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego UE.

Dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, ewentualnie uzupełnione dowodami wymienionymi w art. 42 ust. 11 ustawy, zebrane razem mają zatem potwierdzać informację, której wymaga przepis. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest łączne posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powołanych przepisach, o ile posiadane dokumenty wyraźnie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Co istotne, przepisy Ustawy o VAT nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania dokumentów w formie papierowej. Skoro zatem przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. Natomiast Rozporządzenie 2018/1912 wprowadziło jedynie domniemanie (wzruszalne) odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W uproszczeniu, na podstawie tego rozporządzenia, od 1 stycznia 2020 r. obowiązuje domniemanie, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały przemieszczone z Polski do innego kraju UE (dostawa może korzystać ze stawki 0%), jeżeli podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów posiadać będzie co najmniej dwa niebędące ze sobą w sprzeczności dowody, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem i niezależne od sprzedawcy i nabywcy. Niespełnienie warunków wprowadzonych Rozporządzeniem 2018/1912 nie oznacza zatem, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca musi udowodnić w inny sposób, zgodnie z przepisami Ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami zaś, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jak stanowi art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ponadto stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Zatem, co do zasady, przy spełnieniu warunków dotyczących podmiotów biorących udział w transakcji, w przypadku gdy w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Natomiast na mocy art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Przy tym w myśl art. 42 ust. 1a ustawy stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub
złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8

- chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Ponadto, w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych rozporządzeniem 2018/1912 nie oznacza, że stawka 0% nie ma zastosowania. W takim przypadku dla udowodnienia spełnienia warunków zastosowania stawki 0% dostawca powinien posiadać dokumenty wskazane w przepisach art. 42 ustawy.

Jednocześnie zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Przy tym, stosownie do art. 22 ust. 2 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r. - w przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

Zatem, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę „ruchomą” towarów, pozostałe zaś są dostawami „nieruchomymi”.

Natomiast zgodnie z, dodanym od dnia 1 lipca 2020 r., art. 22 ust. 2b ustawy, w przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego.

Przy czym stosownie do, dodanego od dnia 1 lipca 2020 r., art. 22 ust. 2d ustawy, przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz.

Zaś, dodany od dnia 1 lipca 2020 r., art. 22 ust. 2c ustawy stanowi, że w przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot.

Jak stanowi art. 22 ust. 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r., w przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c, dostawę towarów, która:

poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Zatem gdy towar jest wysyłany lub transportowany z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium drugiego państwa członkowskiego przy czym towar jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, art. 22 ust. 2b ustawy, wprowadza domniemanie, że wówczas transakcją „ruchomą” jest transakcja dostawy dokonana na rzecz podmiotu pośredniczącego. Jednocześnie przez podmiot pośredniczący, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz. Przy czym w przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazuje swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot.

Jednocześnie w myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy.

Ponadto w myśl art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w tym jako podatnik VAT UE. Wnioskodawca zajmuje się m.in. sprzedażą nowych samochodów osobowych podmiotom z innych krajów Unii Europejskiej (Finalny odbiorcom). Finalni odbiorcy są zarejestrowani jako podatnicy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych w innym niż Polska kraju UE i tym numerem będą się posługiwać w transakcjach z Wnioskodawcą.

W pierwszym przypadku Wnioskodawca będzie nabywał samochody bezpośrednio od Dealera samochodowego a następnie sprzedawał Finalnemu odbiorcy. W tym przypadku Dealer przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel towarami na rzecz Wnioskodawcy, a następnie Wnioskodawca przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel towarami na rzecz Finalnego odbiorcy. Wnioskodawca przekaże Dealerowi właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu w Polsce (tj. tzw. polski numer NIP). Towary będą transportowane z terytorium Polski na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej. Towar jest wysyłany/transportowany przez Wnioskodawcę za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na rzecz Wnioskodawcy. Towary będą transportowane bezpośrednio od Dealera do Finalnego odbiorcy. Przy czym samochody przez pewien czas będą znajdować się na placu u Dealera, ale prawo do rozporządzania samochodami jak właściciel będzie przysługiwało Wnioskodawcy. Prawo do rozporządzania towarami zostanie przeniesione przez Dealera na Wnioskodawcę przed rozpoczęciem transportu (nastąpi to poprzez wydanie dokumentów dotyczących danego samochodu), gdy samochody będą się znajdowały jeszcze na placu Dealera. Oznacza to, że stanowiące własność Wnioskodawcy samochody przez pewien czas będą przechowywane przez Dealera np. na podstawie zawartych w umowie zakupu samochodu uzgodnień, że Wnioskodawca (lub podmiot przez niego wskazany) odbierze samochód nie później niż w terminie 3 tygodni od zakupu samochodu przez Wnioskodawcę.

W drugim przypadku Wnioskodawca będzie nabywał samochody od Firmy handlowej (będącej czynnym podatnikiem VAT, która kupi samochody w celach handlowych od Dealera samochodowego) a następnie sprzedawał Finalnemu odbiorcy. W tym przypadku Dealer przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel towarami na rzecz Firmy handlowej, następnie Firma handlowa przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel towarami na rzecz Wnioskodawcy (przed rozpoczęciem transportu towarów do Finalnego odbiorcy), następnie Wnioskodawca przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel towarami na rzecz Finalnego odbiorcy. Wnioskodawca przekaże Firmie handlowej właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu w Polsce (tj. tzw. polski numer NIP). Towary będą transportowane z terytorium Polski na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej. Towar jest wysyłany/transportowany przez Wnioskodawcę za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na rzecz Wnioskodawcy. Towary będą transportowane bezpośrednio od Dealera do Finalnego odbiorcy. Przy czym po zakupie samochodów od Dealera samochodowego, Firma handlowa pozostawia samochód na placu będącym w dyspozycji Dealera samochodowego (uzgadniając zasady jego przechowywania). Zatem samochód będący własnością firmy handlowej będzie przechowywany przez Dealera samochodowego i jego transport w ramach sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę rozpocznie się na placu będącym w dyspozycji Dealera samochodowego.

Bez względu na sposób nabycia samochodu w ramach transakcji nabycia i sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę, samochód będzie transportowany tylko raz. Transport rozpocznie się w momencie załadowania samochodu na placu należącym do Dealera samochodowego. Z umów zawartych przez Wnioskodawcę z Dealerami samochodowymi oraz Firmami handlowymi będzie wynikało, że prawo do dysponowania samochodem przejdzie na Wnioskodawcę najpóźniej w momencie załadunku samochodów (w praktyce będzie to nieco wcześniej - w momencie przekazania Wnioskodawcy dokumentów umożliwiających dysponowanie samochodem, czyli jego sprzedaż). Wywóz towarów do innego kraju UE zostanie udokumentowany dokumentami przewozowymi otrzymanymi od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium Polski oraz kopią dokumentów samochodu umożliwiających jego identyfikację.

Wątpliwości budzi kwestia czy Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych Wnioskodawcy przez Dealerów samochodowych oraz przez Firmy handlowe oraz czy sprzedaż samochodów przez Wnioskodawcę Finalnemu odbiorcy powinna być wykazana w deklaracji VAT jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu zerową stawką podatku w przypadku posiadania przedstawionych dokumentów.

Odnosząc się do niniejszych wątpliwości wskazać należy, że Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych Wnioskodawcy przez Dealerów samochodowych oraz przez Firmy handlowe oraz sprzedaż samochodów przez Wnioskodawcę Finalnemu odbiorcy (zarówno gdy samochody są nabywane od Dealerów samochodowych jak i od Firmy handlowej) powinna być wykazana w deklaracji VAT jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu zerową stawką podatku w przypadku posiadania przedstawionych dokumentów.

Nie można jednak uznać, że w pierwszym przypadku mamy do czynienia z transakcją łańcuchową, w której biorą udział Dealer samochodowy, Wnioskodawca, Finalny odbiorca oraz, że w drugim przypadku mamy do czynienia z transakcją łańcuchową, w której biorą udział Dealer samochodowy, Firma handlowa, Wnioskodawca, Finalny odbiorca. W pierwszym przypadku transakcję między Dealerem samochodowym a Wnioskodawcą oraz między Wnioskodawcą a Finalnym odbiorcą należy uznać za odrębne transakcje. Natomiast w drugim przypadku transakcję między Dealerem samochodowym a Firmą handlową należy traktować odrębnie od transakcji między Firmą handlową, Wnioskodawcą oraz Finalnym odbiorcą. Przy czym w drugim przypadku transakcję między Firmą handlową, Wnioskodawcą oraz Finalnym odbiorcą należy uznać za trakcję łańcuchową. Co prawda Wnioskodawca wskazał, że w obu przypadkach samochód będzie transportowany tylko raz i będzie transportowany bezpośrednio od Dealera do Finalnego odbiorcy. Należy jednak zauważyć, że w momencie rozpoczęcia transportu z placu należącego do Dealera samochodowego samochody są przechowywane przez Dealera na podstawie zawartych w umowie zakupu samochodu uzgodnień z Wnioskodawcą (w pierwszym przypadku) oraz na podstawie uzgodnionych zasad jego przechowywania z Firmą handlową (w drugim przypadku). Jak wskazano w pierwszym przypadku samochody przez pewien czas będą znajdować się na placu u Dealera, ale prawo do rozporządzania samochodami jak właściciel będzie przysługiwało Wnioskodawcy (prawo do rozporządzania towarami zostanie przeniesione przez Dealera na Wnioskodawcę przed rozpoczęciem transportu (nastąpi to poprzez wydanie dokumentów dotyczących danego samochodu), gdy samochody będą się znajdowały jeszcze na placu Dealera i stanowiące własność Wnioskodawcy samochody przez pewien czas będą przechowywane przez Dealera np. na podstawie zawartych w umowie zakupu samochodu uzgodnień). Natomiast w drugim przypadku po zakupie samochodów od Dealera samochodowego, Firma handlowa pozostawia samochód na placu będącym w dyspozycji Dealera samochodowego (uzgadniając zasady jego przechowywania) i samochód będący własnością firmy handlowej będzie przechowywany przez Dealera samochodowego. Zatem (mimo, że samochody fizycznie znajdują się na placu należącym do Dealera samochodowego) należy uznać, że w rzeczywistości samochody są transportowane odpowiednio w pierwszym przypadku od Wnioskodawcy natomiast w drugim przypadku od Firmy handlowej, bowiem Wnioskodawca (w pierwszym przypadku) oraz Firma handlowa (w drugim przypadku) przechowuje samochody na placu Dealera.

Niemniej w pierwszym przypadku w ramach transakcji między Dealerem samochodowym a Wnioskodawcą prawo do rozporządzania towarami zostanie przeniesione przez Dealera na Wnioskodawcę przed rozpoczęciem transportu (nastąpi to poprzez wydanie dokumentów dotyczących danego samochodu) i w ramach tej transakcji nie nastąpi przemieszczenie towarów poza terytorium Polski. Zatem transakcję między Dealerem samochodowym a Wnioskodawcą należy uznać za opodatkowaną na terytorium Polski według właściwej dla danych towarów stawki podatku. Natomiast w ramach transakcji między Wnioskodawcą a Finalnym odbiorcą Wnioskodawca przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel towarami na rzecz Finalnego odbiorcy i w ramach tej transakcji towary będą transportowane z terytorium Polski na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej. Przy tym Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w tym jako podatnik VAT UE zaś Finalny odbiorca jest zarejestrowany jako podatnik dla transakcji wewnątrzwspólnotowych w innym niż Polska kraju UE i tym numerem posłuży się w transakcji z Wnioskodawcą. Zatem transakcję między Wnioskodawcą a Finalnym odbiorcą Wnioskodawca powinien rozliczyć na terytorium Polski i wykazać w deklaracji podatkowej jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy.

Również w drugim przypadku transakcję między Firmą handlową a Wnioskodawcą należy uznać za opodatkowaną na terytorium Polski według właściwej dla danych towarów stawki podatku. Natomiast transakcję między Wnioskodawcą a Finalnym odbiorcą należy rozliczyć jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Jak wskazano w drugim przypadku transakcję między Firmą handlową, Wnioskodawcą oraz Finalnym odbiorcą należy uznać za trakcję łańcuchową. Przy tym samochody będą transportowane z terytorium Polski do Finalnego odbiorcy na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej w ramach transportu organizowanego przez Wnioskodawcę (za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na rzecz Wnioskodawcy). Zatem należy przyjąć, że Wnioskodawca będzie podmiotem pośredniczącym, o którym mowa w art. 22 ust. 2d ustawy, który organizuje transport. Przy czym Wnioskodawca przekaże Firmie handlowej właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu w Polsce (tj. tzw. polski numer NIP). W konsekwencji mając na uwadze treść art. 22 ust. 2c ustawy dostawę między Wnioskodawcą a Finalnym odbiorcą należy uznać za „transakcję ruchomą”, tj. opodatkowaną jako transakcję międzynarodową. Tym samym, skoro towary będą transportowane z Polski na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE, dostawę towarów (samochodów) dokonywaną na rzecz Finalnego odbiorcy Wnioskodawca powinien rozliczyć na terytorium Polski i wykazać w deklaracji podatkowej jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z powołanymi przepisami ustawy, możliwość zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów istnieje, gdy spełnione zostaną łącznie warunki dotyczące statusu dostawcy oraz nabywcy, a także posiadania przez dostawcę stosownej dokumentacji. Przy czym istotne jest, aby z posiadanych dokumentów wynikało jednoznacznie, że towar został faktycznie wywieziony z terytorium kraju i dostarczony nabywcy do innego niż Polska państwa członkowskiego UE. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i podatnikiem VAT UE. Finalni odbiorcy są zarejestrowani jako podatnicy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych w innym niż Polska kraju UE i tym numerem będą się posługiwać w transakcjach z Wnioskodawcą. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że wywóz towarów do innego kraju UE zostanie udokumentowany dokumentami przewozowymi otrzymanymi od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium Polski oraz kopią dokumentów samochodu umożliwiających jego identyfikację. Zatem, skoro Wnioskodawca będzie dysponował dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów z terytorium kraju i dostarczenie ich do Finalnego odbiorcy z UE i nie wystąpią przesłanki wskazane w art. 42 ust. 1a ustawy, będzie uprawniony do zastosowania stawki w wysokości 0% względem dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Jednocześnie Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Dealerów samochodowych (w pierwszym przypadku) oraz przez Firmy handlowe (w drugim przypadku). Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym zaś towary (samochody) nabywane od Dealerów samochodowych (w pierwszym przypadku) oraz od Firm handlowych (w drugim przypadku) będą wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem w analizowanych przypadkach będą spełnione warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy. Przy tym transakcję między Dealerem samochodowym a Wnioskodawcą (w pierwszym przypadku) oraz między Firmą handlową a Wnioskodawcą (w drugim przypadku) należy uznać za opodatkowaną na terytorium Polski według właściwej dla sprzedawanych towarów stawki podatku. Tym samym, po otrzymaniu od Dealera samochodowego (w pierwszym przypadku) oraz od Firmy handlowej (w drugim przypadku) prawidłowo wystawionej faktury potwierdzającej faktyczne dokonanie transakcji, Wnioskodawca będzie uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towaru od Dealera samochodowego (w pierwszym przypadku) oraz od Firmy handlowej (w drugim przypadku), na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji mimo błędnego rozpoznania transakcji łańcuchowych z uwagi na określenie prawidłowych skutków podatkowych co do prawa do odliczenia podatku oraz rozpoznania na terytorium Polski i wykazania w deklaracji podatkowej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów opodatkowanej stawką podatku w wysokości 0% stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin