Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.117.2021.1.RM
z 8 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 marca 2021 r. (data wpływu 8 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania eksportu towarów oraz zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania eksportu towarów oraz zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

(…) S.A. z siedzibą w (…) (dalej jako "Spółka" lub "Podatnik") jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi bunkrowania statków w paliwo żeglugowe. Paliwo dostarczane jest zarówno na statki polskie, jak i statki zarejestrowane w innych krajach zawijające do portów morskich na terytorium Polski w żegludze międzynarodowej. Dostawy paliw realizowane są przy pomocy bunkierek - małych tankowców (statków morskich) będących w posiadaniu Podatnika.

Głównymi odbiorcami paliwa są jednostki pełnomorskie - statki morskie posiadające numery IMO (International Maritime Organization), uprawiające żeglugę międzynarodową. Ten obrót paliw, czyli dostawy na międzynarodowy bunkier morski, stanowi ponad 90% przychodów Spółki.

W ramach tych dostaw paliw żeglugowych Podatnik nie dostarcza paliwa do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych, bowiem odbiorcami są wyłącznie armatorzy statków pełnomorskich, zaś paliwo służy do napędu statków komercyjnych wykorzystywanych gospodarczo przez tychże armatorów.

Dostarczane paliwo żeglugowe jest bunkrowane bezpośrednio do zbiorników paliwowych jednostek pełnomorskich, zamontowanych na stałe na tych jednostkach. Potwierdzeniem takiej dostawy jest podpisany przez dwie strony kwit bunkrowy (handlowy dokument dostawy uregulowany także przepisami konwencji MARPOL ratyfikowanej przez Polskę) zawierający stosowne oświadczenia nabywcy - podmiotu zużywającego, w tym informację o wypływaniu do zagranicznego portu.

W ramach prowadzonej przez siebie działalności w dniu … w Porcie Morskim (…) Podatnik dokonał dostawy oleju napędowego przeznaczonego na cele żeglugowe na statek morski należący do zagranicznego armatora. Dostawa została udokumentowana poprzez kwit bunkrowy podpisany z jednej strony przez Mechanika zaopatrzonego statku w imieniu nabywającego paliwo armatora oraz z drugiej strony przez Kapitana bunkierki Podatnika.

Spółka wskazuje, iż dostawa dotyczyła paliwa przeznaczonego na cele żeglugowe. Dostawa została wykonana na obszarze polskiego portu morskiego. Zabunkrowany statek morski uprawniony był do żeglugi morskiej - międzynarodowej. Dostawa paliwa wykonana była bezpośrednio na statek morski do jego zbiornika paliwowego zamontowanego na stałe i służącego do napędu tej jednostki. Dostawa paliwa żeglugowego nie była wykonywana na rzecz jednostki rekreacyjnej lub niekomercyjnej - dostawa paliwa żeglugowego nie służyła do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statku rekreacyjnego lub innego środka transportu służącego do celów prywatnych.

Dla właściwego określenia podstawy dla zastosowania stawki VAT 0% oraz dla odpowiedniego udokumentowania sprzedaży, Podatnik zobligowany był do jednoznacznego zakwalifikowania sprzedaży jako eksport lub jako dostawa towaru na terytorium kraju.

Na podstawie art. 269 ust. 2 i 3 Unijnego Kodeksu Celnego (dalej UKC) oraz związanego z tym przepisem jednoznacznego stanowiska Komisji Europejskiej - zawartego w piśmie o nr ref (…) z dnia 27 kwietnia 2016 r o tytule "(…)", którego tekst dostępny jest w Internecie pod linkiem: (…) - oraz posiadając ww. kwit bunkrowy Podatnik dokonał zgłoszenia wywozowego dostarczonego paliwa żeglugowego w systemie celnym. Właściwy dla miejsca dostawy Oddział Celny "Terminal Kontenerowy" w (…) potwierdził wywóz towaru poprzez wystawienie w systemie celnym noty IE 599.

Do tej pory tego rodzaju dostawy paliwa żeglugowego na tzw. międzynarodowy bunkier morski z punktu widzenia przepisów VAT i podatku akcyzowego były przez Podatnika traktowane jako dostawy krajowe. Jednak mając na uwadze stanowisko UE, zawarte w piśmie jw., na podstawie dokonanego przez Podatnika w systemie celnym zgłoszenia wywozowego, które w sposób definitywny zostało potwierdzone i zarazem zakończone poprzez wystawienie komunikatu IE 599 przez właściwy dla tego zgłoszenia organ celny, Podatnik, zgodnie z art. 2 pkt 8 uznał, że ma prawo potraktować opisaną dostawę jako eksport i stosownie do tego, w oparciu o zapisy zawarte w art. 41 ust. 4 ustawy o VAT wystawił odpowiednio fakturę VAT ze stawką 0% (dokumentując dostawę jako dostawę w eksporcie).

Prawidłowość przedstawionego powyżej modelu postępowania Podatnika została potwierdzona w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 kwietnia 2020 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.37.2020.1.JŻ.

Podatnik wskazuje, iż w przyszłości w ramach wykonywanej działalności zamierza dokonywać dostaw paliw przeznaczonych na cele żeglugowe na statki morskie uprawnione do żeglugi morskiej - międzynarodowej w oparciu o przedstawiony powyżej model postępowania. Innymi słowy, po dokonaniu w systemie celnym zgłoszenia wywozowego, zakończonego poprzez wystawienie komunikatu IE 599 przez właściwy dla tego zgłoszenia organ celny, Podatnik zgodnie z art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy o VAT zamierza traktować dostawę jako eksport i stosownie do tego, w oparciu o zapisy zawarte w art. 41 ust. 4 ustawy o VAT będzie wystawiał odpowiednio faktury VAT ze stawką 0%.

Spółka jednocześnie wskazuje iż będzie w stanie przyporządkować określone komunikaty IE 599 do jednostkowych wywozów i dostaw.

Niemniej jednak, Spółka pragnie wskazać, iż po otrzymaniu komunikatu IE 599 w systemie celnym nie będzie weryfikowała w żaden sposób ostatecznej destynacji zaopatrzonego statku. Innymi słowy Podatnik nie wyklucza sytuacji, w której ostatecznie statek, który zostanie przez Spółkę zaopatrzony w paliwo (co do którego wywóz zostanie potwierdzony przez komunikat IE 599) nie opuści obszaru celnego UE, lecz będzie poruszał się w jego obszarze, przy czym zgodnie z przytoczonym wcześniej Stanowiskiem Komisji Europejskiej dostawy takie traktowane są jako eksport.

Spółka, w ramach przedstawionego powyżej zdarzenia przyszłego, powzięła wątpliwość czy będzie uprawniona do traktowania dostaw objętych niniejszym wnioskiem jako eksport po dokonaniu stosownego zgłoszenia wywozowego zakończonego wystawieniem komunikatu IE 599.

Celem doprecyzowania Spółka dodatkowo wskazuje, iż niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie następujących dostaw:

1. wykonywanych bezpośrednio na statki morskie do ich zbiorników paliwowych zamontowanych na stałe i służących do napędu tych jednostek,
2. potwierdzonych każdorazowo kwitem bunkrowym (handlowym i akcyzowym dokumentem dostawy) obustronnie podpisanym z jednej strony przez przedstawiciela zaopatrywanego statku w imieniu nabywającego paliwo armatora oraz z drugiej strony przez Podatnika;
3. niewykonywanych na rzecz jednostek rekreacyjnych lub niekomercyjnych. Dostawy paliw żeglugowych objętych niniejszym wnioskiem nie będą służyły do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych lub innego środka transportu służącego do celów prywatnych,
4. dokonywanych na terenie polskich portów morskich.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Podatnik dokonując dostawy paliwa żeglugowego bezpośrednio do zbiorników maszynowych statku w żegludze międzynarodowej (zaopatrzenie statków w międzynarodowy bunkier morski), po udokumentowaniu przez właściwy organ celny wywozu w systemie celnym komunikatem IE 599 oraz jego otrzymaniu w stosownym terminie, będzie uprawniony do uznania transakcji za eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o VAT oraz do zastosowania w analizowanym obszarze stawki 0% VAT, w oparciu o art. 41 ust. 4 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Dokonując dostawy paliwa żeglugowego bezpośrednio do zbiorników maszynowych statku w żegludze międzynarodowej (zaopatrzenie statków w międzynarodowy bunkier morski) po udokumentowaniu przez właściwy organ celny wywozu w systemie celnym komunikatem IE 599 i jego otrzymaniu w stosownym czasie, będzie uprawniony do uznania transakcji za eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o VAT oraz do zastosowania w analizowanym obszarze stawki 0% VAT, w oparciu o art. 41 ust. 4 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Spółki:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z brzmienia art. 5 ust. 1 ustawy o VAT wynika tzw. zasada terytorialności podatku VAT, oznacza ona, że co do zasady poszczególne transakcje podlegają opodatkowaniu w miejscu, w którym są wykonywane.

Jeśli chodzi o terytorium kraju to stosownie od treści art. 2 pkt 1 ustawy o VAT rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ustawy o VAT. Natomiast przez terytorium Unii Europejskiej, zgodnie z treścią art. 2 pkt 3 ustawy o VAT rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...). Zaś przez terytorium państwa trzeciego stosownie do brzmienia art. 2 pkt 5 ustawy o VAT rozumie się to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez eksport towarów, zgodnie z treścią art. 2 pkt 8 ustawy o VAT rozumie się, dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
   
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów, wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych
   

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

W stosunku do eksportu towarów ustawodawca przewidział możliwość stosowania preferencyjnej stawki VAT.

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Przy czym, zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez urząd celny.

Ponadto, na podstawie art. 41 ust. 11 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Z treści przedstawionych powyżej regulacji wynika, że Spółka co do zasady będzie uprawniona do stosowania stawki 0% w odniesieniu do dostaw paliwa opisanych w zdarzeniu przyszłym udokumentowanych kwitem bunkrowych oraz potwierdzonych w systemie celnym zgłoszeniami wywozu zakończonymi komunikatami IE 599 w przypadku ich otrzymania w terminie określonym przez przepisy ustawy o VAT.

Zgodnie z treścią art. 269 UKC ust. 1, towary unijne, które mają zostać wyprowadzone poza obszar celny Unii, zostają objęte procedurą wywozu. Natomiast z treści ust. 2 lit. c art. 269 UKC wynika, że treści art. 269 ust. 1 nie stosuje się do jakiegokolwiek z następujących towarów unijnych: c) towarów dostarczanych, zwolnionych z VAT lub podatku akcyzowego, jako zapasy statku powietrznego lub wodnego, niezależnie od miejsca przeznaczenia tego statku, przy czym niezbędne jest udokumentowanie takich zapasów.

W przedstawionym powyżej kontekście Spółka pragnie zwrócić uwagę, na opublikowane jednoznaczne stanowisko Komisji Europejskiej - pismo o nr (…) z dnia 27 kwietnia 2016 r o tytule (…) dostępne w Internecie pod linkiem:

(…) - zgodnie z którym dostawy paliw żeglugowych na międzynarodowy bunkier morski powinny być traktowane jako eksport, zaś same paliwa żeglugowe stanowią towary niezbędne do działania silników jednostek pływających.

Każdorazowo potwierdzenie kwitem bunkrowym dostaw takich paliw, w sytuacjach identycznych jak w opisanym powyżej przypadku, winno być uznawane za wystarczające dla zrealizowania wywozu paliwa i zamknięcia celnej procedury wywozu. Tym samym, zgodnie z unijnymi przepisami celnymi oraz wykładnią tych przepisów, działalność polegająca na zaopatrywaniu statków morskich w paliwa żeglugowe w polskich portach morskich - w ramach dostaw na tzw. międzynarodowy bunkier morski mogą być zdaniem Komisji Europejskiej traktowane jako eksport towarów.

W momencie załadowania paliwa do zbiorników maszynowych statku morskiego w żegludze międzynarodowej przyjmuje się, iż paliwa te zostały wyprowadzone poza obszar celny Unii Europejskiej niezależnie od tego, czy zaopatrzony statek wypłynie z Polski do portu poza UE, czy też do portu w UE. Takie stanowisko reprezentuje Komisja Europejska w przytoczonym wyżej dokumencie. Tym samym, zdaniem Podatnika, nawet sytuacja, w której statek po dostarczeniu na niego paliwa żeglugowego nie wypływa poza terytorium UE, lecz porusza się po wodach terytorialnych UE zezwala na zastosowanie procedury wywozu na zasadach określonych w art. 269 ust. 2 i 3 UKC.

Z przywołanych regulacji wynika, że w przypadku wywozu towarów (paliw żeglugowych), zwolnionych z VAT, jako zapasy statku morskiego, niezależnie od miejsca przeznaczenia tego statku można zastosować zgłoszenie wywozowe. Regulacje UKC nakazują również udokumentowanie takich zapasów.

Powyższe oznacza, że Podatnik będzie uprawniony dostarczać w ramach eksportu paliwa żeglugowe na statki, dokonując uprzednio zgłoszenia wywozowego. Spółka zaznacza, że w przypadku dostaw paliw na statki, zgodnie z przywołanym stanowiskiem KE przyjmuje się, że paliwa te opuściły obszar celny Unii Europejskiej w momencie ich dostarczenia na statek (a ściślej: do zbiorników maszynowych statku).

W efekcie, zakończenie wywozu (zgłoszenia wywozowego) nastąpi po okazaniu przez Podatnika organom celnym kwitu bunkrowego, który stanowi dowód dostarczenia paliwa żeglugowego na statek. Potwierdzenie wywozu w systemie celnym dokumentuje wówczas komunikat IE 599 wystawiony przez organ celny. Tym samym dalsze czynności związane z paliwem żeglugowym znajdującym się na statku dokonywane są już poza jurysdykcją Polski.

Wystarczającym dokumentem potwierdzającym uznanie danej dostawy paliwa żeglugowego jako zaopatrzenia (ang. supply) danego statku morskiego będzie kwit bunkrowy, który potwierdza cel w jakim towar zostanie zużyty, jak i fakt zabunkrowania paliwa bezpośrednio do zbiorników maszynowych danej jednostki.

W rozumieniu przepisów celnych Unii Europejskiej i stanowiska Komisji Europejskiej, dostawy paliw żeglugowych na statki w zdarzeniu przyszłym przedstawionym przez Podatnika stanowią eksport towarów. Zdaniem Podatnika jest on uprawniony do dostarczania paliw żeglugowych na pokłady statków w żegludze międzynarodowej w ramach eksportu z zastosowaniem procedury przewidzianej w art. 269 ust. 2 i 3 Unijnego Kodeksu Celnego.

Spółka wskazuje, że powyższe uwagi dotyczące interpretacji przepisów celnych nie są objęte wątpliwościami, których dotyczy niniejszy wniosek, a zostały przytoczone w celu zaprezentowania pełnego toku interpretacji przepisów skutkujących możliwością uznania dostaw opisanych w zdarzeniu przyszłym jako eksportu towarów.

Nadto, Spółka pragnie wskazać, iż jest świadoma tego, iż stanowisko Komisji Europejskiej nie jest źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym niemniej, mając na uwadze, iż w ramach Unii Europejskiej funkcjonuje zharmonizowany system podatkowy oraz wynikający z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej obowiązek przeprowadzania wykładni prawa krajowego zgodnie z prawem unijnym Spółka po powzięciu informacji o wydaniu przedmiotowego pisma ma na celu zweryfikowania stanowiska organów podatkowych w stosunku do wynikających z niego wniosków.

Nie bez znaczenia pozostaje w tym zakresie fakt, iż Spółka prowadzi specyficzną, wręcz unikalną działalność, w związku z czym każde stanowiska organów administracji publicznej dotyczących jej rozliczeń podatkowych mają charakter bezprecedensowy.

Mając na uwadze powyższe, intencją Spółki w ramach niniejszego wniosku jest interpretacja przepisów ustawy o VAT w kontekście możliwości traktowania przez Spółkę dostaw paliwa na statki w okolicznościach wskazanych w zdarzeniu przyszłym jako eksport towarów po udokumentowaniu wywozu komunikatu IE 599.

Spółka wskazała w zdarzeniu przyszłym, iż nie wyklucza, iż część dostaw, które będą udokumentowane komunikatem IE 599 nie wypłyną poza obszar celny UE, niemniej jednak Spółka zgodnie ze stanowiskiem przedstawionym w powyższym piśmie KE zamierza dokonywać zgłoszeń wywozowych wszystkich dostaw (kwestia dokonywania zgłoszeń wywozowych i wydawania komunikatów IE 599 nie jest przedmiotem niniejszego wniosku) a następnie po uzyskaniu w stosownym terminie komunikatu IE 599 zamierza traktować przedmiotowe dostawy jako eksport.

Podsumowując, zdaniem Spółki w odniesieniu do dostaw paliwa w okolicznościach wskazanych w zdarzeniu przyszłym, Spółka będzie uprawniona do traktowania tych dostaw jako eksport po potwierdzeniu wywozu na podstawie komunikatu IE 599 wydanego przez właściwy organ celny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 5 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami zaś, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie, przez eksport towarów, zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy, rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
   
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych
   

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, w zależności od tego czy towar będący przedmiotem eksportu jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, albo czy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz. Sytuacja, kiedy dostawca lub podmiot przez niego upoważniony dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium UE, stanowi, tzw. eksport bezpośredni (art. 2 pkt 8 lit. a ustawy). Natomiast wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium UE, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub podmiot przez niego upoważniony ma miejsce eksport pośredni (art. 2 pkt 8 lit. b ustawy).

Zatem aby dostawę towarów uznać za eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

1. musi nastąpić przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel,
2. towar będący przedmiotem dostawy musi zostać wysłany lub przetransportowany z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej,
3. wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi być potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest - w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca, przy pomocy bunkierek, dostarcza paliwo żeglugowe na statki zawijające do portów morskich na terytorium Polski. Dostarczane paliwo żeglugowe jest bunkrowane bezpośrednio do zamontowanych na stałe zbiorników paliwowych i służy do napędu statków wykorzystywanych gospodarczo przez armatorów. Potwierdzeniem dostawy jest podpisany przez dwie strony kwit bunkrowy (handlowy dokument dostawy uregulowany przepisami ratyfikowanej przez Polskę konwencji MARPOL), zawierający stosowne oświadczenia nabywcy (podmiotu zużywającego), w tym informację o wypływaniu do zagranicznego portu.

W dniu … w Porcie Morskim w (…), Wnioskodawca dokonał dostawy oleju napędowego przeznaczonego na cele żeglugowe, na statek morski zagranicznego armatora. Dostawa została udokumentowana kwitem bunkrowym, który podpisał Kapitan bunkierki oraz Mechanik zaopatrzonego statku. Wnioskodawca dokonał zgłoszenia wywozowego dostarczonego paliwa żeglugowego w systemie celnym, co zostało potwierdzone przez Oddział Celny "Terminal Kontenerowy" w (…) notą IE 599. Dokonaną transakcję Wnioskodawca rozpoznał jako eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy i opodatkował stawką VAT w wysokości 0%.

Wnioskodawca zamierza dokonywać dostaw paliw przeznaczonych na cele żeglugowe na statki morskie uprawnione do międzynarodowej żeglugi morskiej, na opisanych powyżej zasadach. Wnioskodawca będzie mógł przyporządkować określone komunikaty IE 599 do jednostkowych wywozów i dostaw. Przy czym, po otrzymaniu komunikatu IE 599, Wnioskodawca nie będzie weryfikował ostatecznej destynacji zaopatrzonego statku. Spółka nie wyklucza, że statek zaopatrzony w paliwo, co do którego wywóz zostanie potwierdzony przez komunikat IE 599, nie opuści obszaru celnego UE, lecz będzie poruszał się w jego obszarze.

Wnioskodawca powziął wątpliwość czy dokonując dostaw paliwa żeglugowego na opisanych zasadach, po udokumentowaniu przez właściwy organ celny wywozu w systemie celnym komunikatem IE 599 oraz jego otrzymaniu w stosownym terminie, będzie uprawniony do rozpoznania eksportu towarów opodatkowanego stawką VAT 0%.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca będzie dokonywał dostaw paliwa przeznaczonego na cele żeglugowe, na statki morskie. Dostawy będą realizowane na obszarze polskiego portu morskiego. Transakcja będzie potwierdzona kwitem bunkrowym podpisanym przez dwie strony transakcji, zawierającym stosowne oświadczenia nabywcy (podmiotu zużywającego), w tym informację o wypływaniu do zagranicznego portu. Wnioskodawca dokona zgłoszenia wywozowego w systemie celnym, które zostanie zakończone przez właściwy organ celny poprzez wystawienie komunikatu IE 599.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że skoro dostawa towaru (paliwa) będzie udokumentowana kwitem bunkrowym zawierającym informację o wypływaniu do zagranicznego portu oraz będzie potwierdzona komunikatem IE 599, Wnioskodawca powinien rozpoznać eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy, opodatkowany na terytorium Polski.

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Przy czym, zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 41 ust. 6a ustawy, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Ponadto, na podstawie art. 41 ust. 11 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Zatem, zastosowanie stawki 0% w eksporcie towarów jest możliwe pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a w przypadku eksportu pośredniego dokument, który potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, i z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Wnioskodawca wskazał, że dokonane transakcje będą potwierdzone kwitem bunkrowym (handlowym dokumentem dostawy), który zawiera stosowne oświadczenia nabywcy, w tym informację o wypływaniu do zagranicznego portu. Jednocześnie Wnioskodawca dokona w systemie celnym zgłoszenia wywozowego dostarczonego paliwa żeglugowego i będzie posiadał komunikat IE 599 wystawiony przez właściwy organ celny. Przy tym, Wnioskodawca będzie miał możliwość przyporządkować określone komunikaty IE 599 do jednostkowych wywozów i dostaw.

Zatem skoro Wnioskodawca będzie dysponował kwitem bunkrowym i komunikatem IE 599 będzie miał prawo do opodatkowania dostawy towarów, stanowiącej eksport towarów, stawką VAT w wysokości 0%, na podstawie art. 41 ust. 4 w zw. z art. 41 ust. 6a ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że dokonując dostawy paliwa żeglugowego do zbiorników maszynowych statku w żegludze międzynarodowej (zaopatrzenie statków w międzynarodowy bunkier morski), po udokumentowaniu przez właściwy organ celny wywozu komunikatem IE 599 i jego otrzymaniu w stosownym czasie, będzie uprawniony do uznania transakcji za eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy i zastosowania stawki 0% VAT w oparciu o art. 41 ust. 4 ustawy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Zatem okoliczność, czy posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty rzeczywiście potwierdzają dokonanie eksportu towarów, może być zweryfikowana jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej. Jednocześnie należy wskazać, że przedmiotem interpretacji mogą być tylko przepisy prawa podatkowego. Natomiast przedmiotem interpretacji, o której mowa w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa nie mogą być przepisy z zakresu prawa celnego.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto, tut. Organ podnosi, że nie jest uprawniony do analizowania i oceny załączników przesłanych wraz z wnioskiem. Przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.