Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.218.2021.2.ISL
z 9 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 18 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 maja 2021 r. (data wpływu 21 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 29 kwietnia 2021 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.218.2021.1.ISL, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 29 kwietnia 2021 r. (data doręczenia za pośrednictwem platformy ePUAP 13 maja 2021 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła powyższy wniosek pismem z dnia 19 maja 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 21 maja 2021 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą od 1999 r. i jej przedmiotem nigdy nie był obrót nieruchomościami. Na podstawie umowy przeniesienia prawa użytkowania wieczystego z dnia … 2011 r., Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna, tj. nie w ramach, ani w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, ustanowiona została do dnia … 2089 r. użytkownikiem wieczystym nieruchomości niezabudowanej, stanowiącej własność Gminy …, położonej w …, powiat …, województwo …, składającej się z działek gruntu: numer X, numer Y i numer Z, o łącznej powierzchni 0,0649 ha, dla której Sąd Rejonowy w …, V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW numer …, zwanej dalej „Nieruchomością”. W kolejnych latach Nieruchomość ta wyłącznie w zakresie działki nr X była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię na potrzeby związane z prowadzoną przez Nią działalnością gospodarczą w ten sposób, że była wydzierżawiana przez Wnioskodawczynię na rzecz osób trzecich. Pozostałe dwie ww. działki przedmiotowej Nieruchomości były wykorzystywane dla celów prywatnych Wnioskodawczyni. W dniu 30 grudnia 2019 r. Wnioskodawczyni sprzedała prawo wieczystego użytkowania opisanej powyżej Nieruchomości.

W piśmie z dnia 19 maja 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że działalność gospodarczą prowadzi od …. 1999 r. i jest opodatkowana na zasadach ogólnych. Dla celów działalności gospodarczej Wnioskodawczyni prowadzona jest księga przychodów i rozchodów. Wnioskodawczyni prowadzi gabinet psychologiczny, przeważająca działalność sklasyfikowana jest jako „Pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej niesklasyfikowana, kod PKD 86.90.E”. Powierzchnia działki nr X wynosi 0,0170 ha, działki nr Y wynosi 0,0022 ha oraz działki nr Z wynosi 0,0457 ha. Ww. Nieruchomość, tj. działka nr X, była wydzierżawiana od dnia zakupu, tj. … 2011 r., do dnia sprzedaży, tj. … 2019 r. Prawo użytkowania wieczystego Nieruchomości, tj. działki nr X, było wykorzystywane przez Wnioskodawczynię wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej. Ww. Nieruchomość, tj. działka nr X, nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Przed sprzedażą ww. Nieruchomości, prawo użytkowania wieczystego części tego gruntu (tj. działki nr X) nie zostało wycofane z działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku ze sprzedażą przez Wnioskodawczynię prawa wieczystego użytkowania ww. Nieruchomości, czynność ta stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwanej dalej: „ustawą o PIT”, w części w jakiej przychód wynikający z tej czynności dotyczy sprzedaży działki numer X wykorzystywanej na potrzeby związane z działalnością gospodarczą?
2. Czy w związku ze sprzedażą przez Wnioskodawczynię prawa wieczystego użytkowania ww. Nieruchomości, czynność ta stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwanej dalej: „ustawą o PIT", w części w jakiej przychód wynikający z tej czynności dotyczy sprzedaży działek numer Y i Z, które nie były wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, wprawdzie sprzedaż Nieruchomości może stanowić źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 ustawy o PIT, to jednak z uwagi na upływ pięcioletniego terminu od dnia nabycia ww. prawa przez Wnioskodawczynię, sprzedaż prawa wieczystego użytkowania Nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT wskazuje, że źródłami przychodów są m.in. odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis - zgodnie z art. 10 ust. 3 ustawy o PIT - ma zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Nieruchomość Wnioskodawczyni była częściowo wykorzystywana na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zgodnie z ww. katalogiem źródeł przychodów, zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu należy zakwalifikować jako odpłatne zbycie zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. c) ustawy o PIT - zarówno w odniesieniu do działki numer X, jak i działek Y i Z. Z powyższego wynika, że przychody uzyskane z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Zdaniem Wnioskodawczyni, nie budzi wątpliwości, że upłynął pięcioletni termin od dnia nabycia prawa do gruntu, bowiem do nabycia doszło na podstawie umowy przeniesienia prawa użytkowania wieczystego z dnia 13 maja 2011 r. W świetle powyższego, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że w zakresie Nieruchomości, w odniesieniu do której Wnioskodawczyni zbyła prawo wieczystego użytkowania gruntu, upłynął pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o PIT, a z uwagi na fakt, że ww. transakcja sprzedaży nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej, uzyskanie przychodu z tej transakcji - przynajmniej w części w jakiej przychód ten dotyczy sprzedaży części ww. Nieruchomości niewykorzystywanej na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu ustawy o PIT i nie podlega opodatkowaniu PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnym źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zatem, aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinny zostać spełnione co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
  

• nieruchomość nie może być składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).
  
  

Jak już wcześniej wspomniano, klasyfikacja przychodu do danego źródła przychodów powoduje określone konsekwencje podatkowe, w tym również w zakresie możliwości wyboru formy opodatkowania. Możliwość wyboru formy opodatkowania mają m.in. podatnicy osiągający przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, tj. ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie natomiast z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

‒ o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi (art. 22c pkt 1 ww. ustawy).

Z literalnej wykładni przywołanych przepisów wynika, że w przypadku odpłatnego zbycia środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, wykorzystywanych w działalności gospodarczej powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie ma bowiem przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania. Nie jest przy tym istotne, czy środek trwały lub wartość niematerialna i prawna były wprowadzone do ewidencji środków trwałych, były bowiem wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że niewprowadzenie prawa wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie może prowadzić do wniosków, że zbycie prawa wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej należy zakwalifikować jako pochodzące z innego źródła niż działalność gospodarcza. Sprzedaż takiego prawa, jeżeli podlegało ono ujęciu w ww. ewidencji (nawet gdy nie zostało faktycznie ujęte), podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą od … 1999 r. i jej przedmiotem nigdy nie był obrót nieruchomościami. Na podstawie umowy przeniesienia prawa użytkowania wieczystego z dnia … 2011 r., Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna, tj. nie w ramach, ani w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, ustanowiona została do dnia … 2089 r. użytkownikiem wieczystym nieruchomości niezabudowanej, składającej się z działek gruntu: numer X, numer Y i numer Z, o łącznej powierzchni 0,0649 ha. Nieruchomość w kolejnych latach Nieruchomość ta wyłącznie w zakresie działki nr X była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię na potrzeby związane z prowadzoną przez Nią działalnością gospodarczą w ten sposób, że była wydzierżawiana przez Wnioskodawczynię na rzecz osób trzecich. Pozostałe dwie ww. działki przedmiotowej Nieruchomości były wykorzystywane dla celów prywatnych Wnioskodawczyni. W dniu … 2019 r. Wnioskodawczyni sprzedała prawo wieczystego użytkowania opisanej powyżej Nieruchomości. Prawo użytkowania wieczystego Nieruchomości, tj. działki nr X, było wykorzystywane przez Wnioskodawczynię wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej. Ww. Nieruchomość, tj. działka nr X, nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Przed sprzedażą ww. Nieruchomości, prawo użytkowania wieczystego części tego gruntu (tj. działki nr X) nie zostało wycofane z działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

Biorąc pod uwagę zaprezentowany opis stanu faktycznego oraz przepisy prawne, należy stwierdzić, że z tytułu sprzedaży prawa wieczystego użytkowania wskazanej we wniosku Nieruchomości, tj. działki nr X, powstanie przychód ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na to, że ww. nieruchomość gruntowa od początku, tj. od momentu jej zakupu do dnia sprzedaży była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Bez znaczenia pozostaje fakt, że ww. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej nie zostało ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, gdyż jak zostało wskazane uprzednio, sprzedaż wartości niematerialnej i prawnej wykorzystywanej w działalności gospodarczej, jeżeli podlega ujęciu w ewidencji środków trwałych (nawet gdy nie została faktycznie ujęta), podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Natomiast w odniesieniu do sprzedaży prawa użytkowania wieczystego ww. Nieruchomości w części obejmującej działki numer Y i Z, wykorzystywane dla celów prywatnych Wnioskodawczyni – wskazać należy, że przychód z tego tytułu należy zakwalifikować do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (a więc do odpłatnego zbycia nieruchomości).

Jednakże przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstanie, bowiem sprzedaż ta została dokonana po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie prawa użytkowania wieczystego. Wobec powyższego, w odniesieniu do tej części ww. Nieruchomości gruntowej, tj. działek numer Y i Z, u Wnioskodawczyni nie powstanie obowiązek podatkowy ze sprzedaży ww. prawa.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywiste stany faktyczne sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będą z opisem stanów faktycznych podanych przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.