Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.239.2021.2.JM
z 11 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 marca 2021 r. (data wpływu 2 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 2 czerwca 2021 r. (data wpływu 8 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży akcji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

2 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży akcji.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 2 czerwca 2021 r. (data wpływu 8 czerwca 2021 r.) o przeformułowanie pytania, przedstawienie stanowiska Wnioskodawcy oraz dokumenty potwierdzające umocowanie dla osób udzielających pełnomocnictwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Województwo (dalej: Województwo) w dniu 11 czerwca 2010 r. powołało spółkę pod firmą Spółka Akcyjna (dalej: X), której kapitał zakładowy wg stanu na dzień składania niniejszego wniosku wynosi 261 540 000,00 zł.

Województwo posiada 261540 akcji X o wartości 1000 zł każda. Kapitał zakładowy X jest cyklicznie podwyższany poprzez emisję nowych akcji, które obejmuje Województwo w zamian za dokapitalizowanie albo wkład niepieniężny (aport). Jednym z takich wkładów niepieniężnych (aportów) do X było wniesienie w 2016 roku zabudowanych nieruchomości szerzej opisanych w dalszej części wniosku, w zamian za objęcie akcji w podwyższonym kapitale zakładowym X aportu przedmiotowych nieruchomości podlegało zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 29a ust. 8 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.). W tej sprawie została wydana interpretacja indywidualna nr ITPP1/4512-263/16/KM z dnia 10 czerwca 2016 r. Na przedmiotowe nieruchomości składają się:

1. Prawo własności nieruchomości objętej księgą wieczystą, składającej się z następujących działek gruntu:
   
   

• działka nr A/15 obszaru 99 m² zabudowana jest fragmentem krawężnika drogi dojazdowej do nieruchomości. Przez działkę przebiegają sieci uzbrojenia terenu sieci uzbrojenia terenu – energia elektryczna (właściciel i gestor Y S.A.). Zarówno droga dojazdowa jak i sieć uzbrojenia terenu stanowią budowle w rozumieniu art. 3 ust. 3 ustawy prawo budowlane, gdzie za budowlę uznaje się każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty (…), sieci uzbrojenia terenu (…). Zatem obiekty znajdujące się na działce nr A/15 to sieć uzbrojenia terenu i obiekt liniowy, wymienione w przytoczonym wyżej fragmencie definicji. W art. 3 ust. 3a ustawy prawo budowlane zdefiniowano pojęcie obiektu liniowego, zgodnie z którym, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie liniowym, należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa (…). Poza wskazanymi budowlami, działka zabudowana jest także płotem na podmurówce. W ocenie Wnioskodawcy obszar działki stanowi znikomą powierzchnię w stosunku do całej dostawy (aportu) ponadto w centralnym punkcie działki rozmieszczone są dwa stare drzewa, które uniemożliwiają posadowienie na działce jakiegokolwiek innego obiektu budowlanego, jak również wszelka inna zabudowa nie jest możliwa z uwagi na ograniczone możliwości wynikające z niekorzystnego kształtu działki i niewielkiej powierzchni. W ewidencji gruntów działka oznaczona jest jako Bp (zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy).
  

Działka nie znajduje się w zakresie ochrony konserwatora zabytków, konserwatora przyrody, nie jest wpisana do rejestru zabytków, na działce nie znajdują się pomniki przyrody. Nie jest położona na obszarach terenów górniczych, parków narodowych, na obszarach graniczących z nieruchomościami oddanymi w trwały zarząd na cele obronności i bezpieczeństwa państwa, na obszarach morskiego pasa nadbrzeżnego (w tym pasa ochronnego lub pasa technicznego), na obszarach morskich znajdujących się w granicach portów lub przystani morskich w rozumieniu ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 998, z późn. zm.). Działka nie jest położona na terenie zamkniętym w rozumieniu ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 2052, z późn. zm.).

• działka nr A/18 obszaru 1997 m² jest zagospodarowana, częściowo ogrodzona od strony południowej (ogrodzenie z siatki stalowej na słupkach stalowych zabetonowanych w gruncie), zabudowana osadnikiem – jednym z elementów oczyszczalni ścieków (osadnik o pow. 1100 m² jest zamknięty i przykryty nasypem ziemnym, do osadnika doprowadzone są dwa kolektory kanalizacji sanitarnej dn 200, odprowadzające ścieki z sąsiednich nieruchomości). Zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy prawo budowlane oczyszczalnia ścieków stanowi budowlę w rozumieniu tego przepisu. Osadnik to zbiornik, w którym odbywa się wstępne beztlenowe oczyszczanie ścieków, zatem stanowi on część budowlaną urządzenia technicznego o czym stanowi również ww. artykuł prawa budowlanego. W związku z czym zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy prawo budowlane osadnik posadowiony na działce nr A/18 stanowi budowlę w rozumieniu prawa budowlanego. Przez teren działki przebiegają sieci uzbrojenia terenu: energia elektryczna (właściciel i gestor Y S.A.) oraz kanalizacja sanitarna (właściciel i gestor X). W ewidencji gruntów działka oznaczona jest jako Bp (zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy). Działka nie znajduje się w zakresie ochrony konserwatora zabytków, konserwatora przyrody, nie jest wpisana do rejestru zabytków, na nieruchomości nie znajdują się pomniki przyrody. Nie jest położona na obszarach terenów górniczych, parków narodowych, na obszarach graniczących z nieruchomościami oddanymi w trwały zarząd na cele obronności i bezpieczeństwa państwa, na obszarach morskiego pasa nadbrzeżnego (w tym pasa ochronnego lub pasa technicznego), na obszarach morskich znajdujących się w granicach portów lub przystani morskich w rozumieniu ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 998, z późn. zm.). Działka nie jest położona na terenie zamkniętym w rozumieniu ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 2052 z późn. zm.).
  
  

• działka nr A/19 obszaru 6797 m² jest zabudowana, zagospodarowana, częściowo ogrodzona od strony południowej, północnej i wschodniej, ogrodzenie z siatki stalowej na słupkach stalowych zabetonowanych w gruncie. Na terenie działki znajduje się murowany budynek przepompowni ścieków o powierzchni użytkowej 12,5 m² (posadzka cementowa, studnia betonowa z pompą). Przez teren działki przebiegają sieci uzbrojenia terenu: energia elektryczna (właściciel i gestor Y S.A.), telekomunikacyjna (właściciel i gestor Z Sp. z o.o.), wodociągowa, ciepłownicza i kanalizacji sanitarnej, których właścicielem i gestorem jest X. W ewidencji gruntów działka oznaczona jako symbol Bi (inne tereny zabudowane). Działka nie znajduje się w zakresie ochrony konserwatora zabytków, konserwatora przyrody, nie jest wpisana do rejestru zabytków, na nieruchomości nie znajdują się pomniki przyrody. Nie jest położona na obszarach terenów górniczych, parków narodowych, na obszarach graniczących z nieruchomościami oddanymi w trwały zarząd na cele obronności i bezpieczeństwa państwa, na obszarach morskiego pasa nadbrzeżnego (w tym pasa ochronnego lub pasa technicznego), na obszarach morskich znajdujących się w granicach portów lub przystani morskich w rozumieniu ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 998 z późn. zm.). Działka nie jest położona na terenie zamkniętym w rozumieniu ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 2052 z późn. zm.).
  
  

• działka nr A/25 obszaru 3574 m² zagospodarowana i częściowo ogrodzona od strony północnej, zabudowana jest budynkiem hotelu wraz z restauracją o powierzchni użytkowej 1788,79 m², za budynkiem hotelu znajduje się parking o nawierzchni wyłożonej częściowo z trylinki, częściowo z płyt betonowych. Część hotelowa „” jest czterokondygnacyjna, zbudowana w 1975 r., niepodpiwniczona część biurowo-mieszkalna posadowiona jest na parterze hotelu, ponadto w hotelu znajdują się 34 pokoje z łazienkami; część restauracyjna jest jednokondygnacyjna, podpiwniczona, zbudowana w 1975 r. Na kondygnacji parteru znajduje się sala restauracyjna, kuchnia, zmywalnia, zaplecze, magazyny. Ponadto w części wschodniej restauracji znajduje się kotłownia z kotłami gazowymi z niezależnym wejściem z parkingu. Przez działkę przebiegają sieci uzbrojenia terenu: energia elektryczna (właściciel i gestor Y S.A.), telekomunikacyjna (właściciel i gestor Z Sp. z o.o.), sieć gazowa (właściciel i gestor A Sp. z o.o.), wodociągowa, ciepłownicza, kanalizacji sanitarnej i deszczowej, których właścicielem i gestorem jest X. W ewidencji gruntów działka oznaczona jest jako Bi (inne tereny zabudowane). Działka nie znajduje się w zakresie w zakresie ochrony konserwatora zabytków, konserwatora przyrody, nie jest wpisana do rejestru zabytków, na nieruchomości nie znajdują się pomniki przyrody. Nie jest położona na obszarach terenów górniczych, parków narodowych, na obszarach graniczących z nieruchomościami oddanymi w trwały zarząd na cele obronności i bezpieczeństwa państwa, na obszarach morskiego pasa nadbrzeżnego (w tym pasa ochronnego lub pasa technicznego), na obszarach morskich znajdujących się w granicach portów lub przystani morskich w rozumieniu ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 998 z późn. zm.). Działka nie jest położona na terenie zamkniętym w rozumieniu ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 2052 z późn. zm.).
  
  

2. Udział w wysokości 49/100 części w prawie własności nieruchomości objętej księgą wieczystą, składającą się z działki nr A/13 obszaru 982 m². Działka jest zagospodarowana i zabudowana budynkiem biurowo-usługowym, dwukondygnacyjnym, częściowo podpiwniczonym o powierzchni użytkowej 1893,26 m². Budynek o funkcji biurowej z pomieszczeniami biurowymi i salami wykładowymi na parterze i piętrze został wybudowany w 1975 r. (przyłącza sieci do budynku – sieć energetyczna, sieć wodociągowa, telekomunikacyjna, sieć gazowa, kanalizacja sanitarna, kanalizacja deszczowa). Udział 49/100 części nieruchomości obejmuje pomieszczenia na piętrze budynku: korytarz, pomieszczenia biurowe, dwie sale wykładowe, pomieszczenia gospodarcze, toalety oraz udział w nieruchomości wspólnej: częściach wspólnych budynku i działce gruntu nr A/13. Pomieszczenia na piętrze nie posiadają niezależnego wejścia z terenu działki nr A/13. Wejście do pomieszczeń na piętrze przez wspólną klatkę schodową z budynkiem hotelowym na działce nr A/25 lub przez wspólną klatkę schodową z działki nr A/9. Działka została wydzielona po obrysie fundamentów budynku, nie posiada niezależnego dojazdu do budynku, dojścia do budynku, parkingu. Współwłaścicielem pozostałej części w prawie własności tj. udziału 51/100, jest Skarb Państwa –. W ewidencji gruntów działka oznaczona jest jako Bi (inne tereny zabudowane). Działka nie znajduje się w zakresie ochrony konserwatora zabytków, konserwatora przyrody, nie jest wpisana do rejestru zabytków, na nieruchomości nie znajdują się pomniki przyrody. Nie jest położona na obszarach terenów górniczych, parków narodowych, na obszarach graniczących z nieruchomościami oddanymi w trwały zarząd na cele obronności i bezpieczeństwa państwa, na obszarach morskiego pasa nadbrzeżnego (w tym pasa ochronnego lub pasa technicznego), na obszarach morskich znajdujących się w granicach portów lub przystani morskich w rozumieniu ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 998 z późn. zm.). Działka nie jest położona na terenie zamkniętym w rozumieniu ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 2052 z późn. zm.).
   
   

Nieruchomości zlokalizowane są na obszarze, dla którego nie ma aktualnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, nieruchomości usytuowane są na obszarze przeznaczonym pod zabudowę produkcyjno-usługową.

Od dnia 1 września 2016 roku działka nr A/25 oraz A/13 (49/100 części) wraz ze znajdującymi się na nich budynkami zostały oddane w dzierżawę w celu prowadzenia na nich działalności gospodarczej i ustanowienia w nich siedziby dzierżawcy. Umowa obowiązuje do dnia 31 grudnia 2021 roku. Zgodnie z zapisami umowy, każda ze stron może rozwiązać umowę z zachowaniem jednomiesięcznego terminu wypowiedzenia ze skutkiem na koniec miesiąca. Z tytułu dzierżawy, dzierżawca uiszcza czynsz dzierżawny określony w kwocie netto, powiększonej o należny podatek VAT w stawce obowiązującej na dzień wystawienia faktury VAT.

Przez cały okres posiadania nieruchomości przez X, nie dokonywano wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej obiektu.

Biorąc pod uwagę fakt, iż umowa dzierżawy niebawem ulegnie zakończeniu oraz uwzględniając zapotrzebowanie Województwa na powierzchnie biurowe dla jednostek za pomocą których Województwo realizuje swoje zadania, Województwo wyraziło wolę dobrowolnego umorzenia części akcji za wynagrodzeniem w postaci niepieniężnych składników majątku X, wniesionych uprzednio do X w formie aportu tj. nieruchomościach objętych księgami wieczystymi. Wynagrodzeniem za umorzenie części akcji w X, której Województwo jest jedynym właścicielem, będą wyżej opisane nieruchomości zabudowane budynkami i budowlami w rozumieniu art. 3 pkt 2 i 3 Ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie postawione w uzupełnieniu wniosku).

Czy sprzedaż akcji przez Województwo (jedynego akcjonariusza) spółce X w celu ich umorzenia przez Spółkę będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), instytucja umorzenia akcji uregulowana została w art. 359 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1526, dalej: „KSH”).

Zgodnie z art. 359 § 1 KSH akcje mogą być umorzone w przypadku, gdy statut tak stanowi. Akcja może być umorzona albo za zgodą akcjonariusza w drodze jej nabycia przez spółkę (umorzenie dobrowolne) albo też bez zgody akcjonariusza (umorzenie przymusowe). Umorzenie dobrowolne nie może być dokonane częściej niż raz w roku obrotowym. Przesłanki i tryb przymusowego umorzenia określa statut. Stosownie do treści art. 359 § 2 KSH, umorzenie akcji wymaga uchwały walnego zgromadzenia. Uchwała powinna określać w szczególności podstawę prawną umorzenia, wysokość wynagrodzenia przysługującego akcjonariuszowi akcji umorzonych bądź uzasadnienie umorzenia akcji bez wynagrodzenia oraz sposób obniżenia kapitału zakładowego. Umorzenie przymusowe następuje za wynagrodzeniem, które nie może być niższe od wartości przypadających na akcję aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o kwotę przeznaczoną do podziału między akcjonariuszy.

Z kolei zgodnie z art. 359 § 6 KSH, statut spółki może stanowić, że akcje ulegają umorzeniu w razie ziszczenia się określonego zdarzenia bez powzięcia uchwały przez walne zgromadzenie. Stosuje się wówczas przepisy o umorzeniu przymusowym. W takim przypadku zarząd podejmuje niezwłocznie uchwałę o obniżeniu kapitału zakładowego (art. 359 § 7 KSH).

Reasumując istnieją dwa tryby, w jakich może dojść do umorzenia akcji – dobrowolny i przymusowy. Ten ostatni może przybrać wariant kwalifikowany – tzw. umorzenia automatycznego. Umorzenie dobrowolne dokonywane jest za zgodą akcjonariusza w drodze nabycia jego akcji przez spółkę. Umorzenie przymusowe nie wymaga natomiast zgody akcjonariusza, ale zarówno jego przesłanki, jak i tryb muszą zostać określone w statucie. Zarówno umorzenie dobrowolne, jak i przymusowe (z wyjątkiem automatycznego) następują na podstawie walnego zgromadzenia. Uchwała ta powinna określać podstawę prawną umorzenia i wysokość wynagrodzenia przysługującego akcjonariuszowi za umorzoną akcję (bądź uzasadnienie umorzenia akcji bez wynagrodzenia) oraz sposób obniżenia kapitału zakładowego. Uchwała o umorzeniu akcji podlega ogłoszeniu.

Umorzenie dobrowolne następuje w drodze nabycia akcji przez spółkę. Umorzenie wymaga w tym przypadku poprzedzenia go przeniesieniem akcji z majątku akcjonariusza do majątku spółki, co może nastąpić na podstawie czynności prawnej odpłatnej bądź nieodpłatnej. Jeżeli nabycie akcji przez spółkę następuje odpłatnie, umowę zawieraną między akcjonariuszem a spółką kwalifikuje się w doktrynie jako sprzedaż akcji, w ramach której cena za nabywane akcje stanowi jednocześnie spłatę umorzeniową. Nabycie akcji przez spółkę jest tylko jedną z czynności wymaganych dla dokonania umorzenia dobrowolnego.

Oprócz tego konieczne jest podjęcie przez walne zgromadzenie uchwały o umorzeniu akcji i uchwały o obniżeniu kapitału zakładowego (art. 360 § 1 KSH) oraz wpis obniżenia do rejestru – dopiero z tą chwilą dochodzi do prawnego unicestwienia akcji (art. 360 § 4 zdanie pierwsze KSH). Artykuł 360 § 1 zdanie drugie KSH wprowadza przy tym wymóg podjęcia obydwu tych uchwał na tym samym walnym zgromadzeniu. Ponadto z art. 359 § 1 zdanie trzecie KSH wynika, że umorzenie dobrowolne nie może być dokonane częściej niż raz w roku obrotowym.

Zarząd Województwa zamierza wystąpić do Sejmiku Województwa z wnioskiem o wyrażenie zgody na zbycie akcji Spółce w celu ich umorzenia. Wnioskodawca oraz Spółka zawrą umowę, na mocy której Spółka nabędzie akcje w celu ich umorzenia. Statut Spółki nie określa, w jakiej formie ma nastąpić wypłata wynagrodzenia za umorzone akcje. Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie w formie niepieniężnej. Zamiarem Spółki jest przeniesienie na rzecz Wnioskodawcy prawa własności nieruchomości gruntowych tytułem wynagrodzenia za zbycie akcji Spółce w celu ich umorzenia.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
  

• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
  

• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  
  

Dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1, rozumiana jest przez ustawodawcę jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego).

Odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Nie każda zatem czynność dokonana przez podmiot będący podatnikiem będzie podlegać opodatkowaniu. Status bycia podatnikiem podatku od towarów i usług nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu.

Zatem, za działalność rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług należy uznać tylko tę działalność, którą można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny jednostki.

Kwestia, czy działalność gospodarczą można uznać za działalność polegającą na posiadaniu i zbywaniu własnych akcji oraz udziałów była przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyrokach w sprawach C-60/90 Polysar Investments Netherlands BV z dnia 20 czerwca 1991 r. i C-155/94 Wellcome Trust Ltd z dnia 20 czerwca 1996 r. oraz w sprawie C-80/95 Harnas & Helm CV z dnia 6 lutego 1997 r., TSUE podkreślił, że samo posiadanie czy też emisja udziałów i innych papierów wartościowych co do zasady nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 VI Dyrektywy, która pozwalałaby na uznanie posiadacza takich udziałów za podatnika. Natomiast w wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro TSUE uznał, że zwykłe nabycie udziałów w innych podmiotach nie stanowi wykorzystania majątku w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły, ponieważ dywidenda uzyskana z udziału jest skutkiem własności majątku i nie jest wynagrodzeniem uzyskanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy. Podobnie transakcje finansowe polegające jedynie na sprzedaży udziałów i innych papierów wartościowych, np. jednostek w funduszach inwestycyjnych nie stanowią w ogóle działalności gospodarczej.

Stanowisko to zostało podtrzymane w orzeczeniu z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie C-465/03 Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz, gdzie Trybunał odwołał się do swego utrwalonego już orzecznictwa, że samo nabycie lub dzierżenie akcji nie może być traktowane jak działalność gospodarcza w rozumieniu VI Dyrektywy. Samo nabycie wkładów finansowych w innych przedsiębiorstwach nie stanowi wykorzystywania dobra w celach zarobkowych w sposób ciągły, jako że ewentualna dywidenda, stanowiąca pożytek tego wkładu, wynika z prawa własności, a nie jest świadczeniem wzajemnym z tytułu jakiejkolwiek działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy.

Posiłkując się orzecznictwem należy stwierdzić, że fakt posiadania i zbywania akcji czy udziałów należy połączyć z wykonywaniem działalności w określonych okolicznościach. Podmiot dokonujący tych czynności nie ma statusu podatnika, nawet jeżeli z tytułu innej działalności jest podatnikiem.

Od tej zasady orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przewiduje pewne wyjątki, które pozwalają łączyć z faktem posiadania i zbywania papierów wartościowych (akcji, udziałów) wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy, w określonych okolicznościach, a mianowicie gdy:

• posiadacz papierów wartościowych uczestniczy w zarządzaniu spółką, której akcje posiada,
  

• sprzedaż akcji, udziałów prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej,
  

• posiadanie udziałów jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej.
  
  

Należy zatem zauważyć, że w sytuacji, gdy w zakres prowadzonej działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi to czynność samego nabycia/sprzedaży udziałów innych spółek nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Są to czynności polegające na zarządzaniu własnym portfelem w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji. Nie można również samego nabycia czy sprzedaży udziałów finansowych w innych przedsiębiorstwach traktować jako wykorzystywanie majątku do uzyskiwania z niego dochodów w sposób ciągły. Aby obrót ten podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonywany przez podatnika w rozumieniu ustawy w ramach jego profesjonalnej aktywności. Podkreślić należy, że zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z 14 listopada 2000 r. w sprawie C-142/99 Floridienne S.A. Berginvest S.A. przeciwko Państwu belgijskiemu stwierdził, że zaangażowanie w zarządzanie spółkami zależnymi (w holdingu) należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 (2) VI Dyrektywy, ale tylko w zakresie, w jakim pociąga to za sobą dokonywanie transakcji podlegających VAT na mocy art. 2 VI Dyrektywy, takich jak świadczenie przez Floridienne usług administracyjnych, rachunkowych i informatycznych na rzecz swoich spółek zależnych.

Również w orzeczeniu z 12 lipca 2001 r. w sprawie C-102/00 Welthgrove BV (także spółka holdingowa) przeciwko Staatssecretaris van Financien TSUE wyraźnie wskazał, że samo zaangażowanie spółki holdingowej w zarządzanie jej spółkami zależnymi, lecz bez dokonywania transakcji podlegających VAT w rozumieniu art. 2 VI Dyrektywy nie może być traktowane jak działalność gospodarcza w rozumieniu art. 4 (2) tej Dyrektywy. Wobec tego, działalnością gospodarczą będzie tylko takie zarządzanie spółkami zależnymi, które pociąga za sobą dokonywanie transakcji podlegających na mocy art. 2 VI Dyrektywy.

W orzeczeniu TSUE z dnia 27 września 2001 r. w sprawie C-16/00 Cibo Participations, Trybunał podtrzymał stanowisko, że udział spółki holdingowej w zarządzaniu spółkami, których udziały nabyła, stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, ale tylko w przypadku, gdy pociąga to za sobą przeprowadzenie transakcji podlegających opodatkowaniu na mocy art. 2 ust. 1 tej Dyrektywy, takich jak świadczenie przez spółkę holdingową na rzecz spółek zależnych usług administracyjnych, finansowych, handlowych lub technicznych.

W związku z powyższym, zdaniem TSUE, samo nabycie i posiadanie akcji spółki nie powinno być traktowane jako działalność gospodarcza w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, nadająca ich posiadaczowi status podatnika. Trybunał powtórzył tu wyrażone wcześniej w orzeczeniu z dnia 20 czerwca 1996 r. C-155/94 stanowisko, że jeżeli objęcie akcji nie stanowi działalności gospodarczej, to również nie ma takiego charakteru ich zbycie (także orzeczenie TSUE z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-442/01).

WSA w Opolu w wyroku z 25 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Op 176/10 interpretując wskazany w orzecznictwie wyjątek od omawianej zasady, sprowadzający się do możliwości uznania za działalność gospodarczą posiadania (zbywania) udziałów, jeżeli towarzyszyłoby temu uczestnictwo w zarządzaniu spółką stwierdził, że taka możliwość ograniczona jest do sytuacji szczególnych, w których udział w zarządzaniu pociąga za sobą przeprowadzenie transakcji podlegających opodatkowaniu, takich jak świadczenie usług na rzecz spółki.

Województwo jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Zamierza zbyć akcje Spółce w celu ich umorzenia – nie zbędzie ich jednak w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej. Wnioskodawca nie uczestniczy w zarządzaniu Spółką w zakresie wykraczającym poza zwykłe prawa i obowiązki akcjonariusza. Nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o Vat i w związku z tym posiadanie udziałów i ogółu praw i obowiązków w Spółkach nie jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Nie prowadzi również działalności gospodarczej w zakresie zarządzania akcjami.

Wnioskodawca corocznie na podstawie umowy dofinansowuje z budżetu Województwa koszty działalności Spółki jako Zarządcy zarządzającego infrastrukturą. W ocenie Wnioskodawcy fakt ten nie wpływa na ocenę uznania działalności Wnioskodawcy w zarządzaniu Spółką w zakresie wykraczającym poza zwykłe prawa i obowiązki akcjonariusza.

Z uwagi na przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie nie będą spełnione przesłanki warunkujące uznanie transakcji zbycia akcji celem umorzenia za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT., a Wnioskodawca nie uzyska statusu podatnika podatku od towarów i usług w tym zakresie. Tym samym, w przedstawionym stanie faktycznym zbycie akcji celem umorzenia nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Nadto należy wskazać, iż zgodnie z art. 14f § 1 Ordynacji podatkowej wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych – zgodnie z art. 14f § 2 ww. ustawy – opłatę pobiera się od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca 29 marca 2021 r. dokonał wpłaty w wysokości 200 zł w zakresie 5 zdarzeń przyszłych. Należy jednak zauważyć, iż przedmiotowy wniosek w zakresie podatku od towarów i usług dotyczy 1 zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, kwota 160 zł jako nienależna, zostanie zwrócona na rachunek bankowy o numerze wskazanym w poz. 60 wniosku ORD-IN(9), zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.