Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.278.2021.3.KS
z 10 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2021 r. (data wpływu 9 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 czerwca 2021 r. (data wpływu 6 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodów z tytułu udzielania licencji do na wykorzystanie projektu z dziedziny architektury wnętrz (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Z uwagi na braki formalne wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 28 maja 2021 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.278.2021.2.KS, 0111-KDIB3-1.4012.190.2021.4.ICZ (doręczonym dnia 31 maja 2021 r.), wezwał Wnioskodawczynię na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 6 czerwca 2021 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 6 czerwca 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest polskim rezydentem podatkowym i nie prowadzi działalności gospodarczej. Obecnie Wnioskodawczyni jest zatrudniona w oparciu o umowę zlecenie jako obsługa administracyjna, z którego to tytułu nie uzyskuje jednak minimalnego wynagrodzenia za pracę. Poza wskazanym zleceniem, źródłem utrzymania Wnioskodawczyni jest najem lokali, będących własnością Wnioskodawczyni. Najem opodatkowany jest ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Wnioskodawczyni dwa lata temu rozpoczęła naukę w X działającej w ramach Y. W listopadzie 2020 r. Wnioskodawczyni uzyskała w tej szkole dyplom z tytułem .

Obecnie Wnioskodawczyni planuje uczynić pożytek z uzyskanego dyplomu, uzyskując dodatkowy dochód (poza ww. najmem i zleceniem). W tym celu Wnioskodawczyni zamierza rozpocząć wykonywanie projektów wnętrz na rzecz klientów, których zamierza pozyskać drogą rekomendacji i poszerzania sieci kontaktów. Wnioskodawczyni nie będzie reklamowała swoich usług w prasie, radiu czy telewizji. Wnioskodawczyni zamierza jednak założyć profile w mediach społecznościowych (…) wskazujące na wykonywanie przez Nią projektów wnętrz. Wnioskodawczyni nie zamierza przy tym organizować swojej działalności i prowadzić jej w sposób ciągły. Dlatego też nie zamierza rejestrować działalności gospodarczej w CEIDG, a dochód uzyskany z wykonanych projektów zamierza rozliczać jako dochód prywatny.

Wnioskodawczyni trudno jest oszacować liczbę projektów, jakie będzie wykonywała. Początkowo może to być 1-2 projekty miesięcznie, a z czasem może to być nawet kilka projektów miesięcznie. Co za tym idzie, Wnioskodawczyni nie jest też w stanie oszacować wysokości dochodu, jaki uzyska.

Wnioskodawczyni będzie wykonywała projekty samodzielnie, przy wykorzystaniu własnej wiedzy i umiejętności. Wnioskodawczyni nie musi kupować specjalistycznego sprzętu lub wyposażenia biurowego. Projekty będzie wykonywała we własnym domu, pracując także „w terenie” – m.in. wizytując pomieszczenia i spotykając się z klientem. Wnioskodawczyni nie potrzebuje jednak biura i nie zamierza wynajmować przestrzeni biurowej.

Klientami Wnioskodawczyni najpewniej będą głównie inwestorzy prywatni, urządzający lokale lub budynki mieszkalne. Niewykluczone jednak, że Wnioskodawczyni pozyska klientów zainteresowanych wykonaniem projektu wnętrza dla budynku usługowego lub budynku wielomieszkaniowego.

Wnioskodawczyni będą przysługiwały prawa autorskie do projektu, który będzie utworem w rozumieniu prawa autorskiego. Projekty wnętrz będą wykonywane w oparciu o pisemną umowę. Zgodnie z jej treścią, Wnioskodawczyni udzieli klientowi licencji na wykorzystanie projektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Przewidziane umową wynagrodzenie Wnioskodawczyni, będzie stanowiło honorarium za udzielenie licencji na wykorzystanie projektu.

Wnioskodawczyni zakłada, że otrzymywane przez Nią w trakcie roku wynagrodzenie za wykonane projekty nie przekroczy kwoty 170 000 zł rocznie.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazano, że Wnioskodawczyni zamierza prowadzić opisaną działalność co najmniej przez najbliższe trzy lata. Po tym czasie trzecia wnuczka Wnioskodawczyni pójdzie do przedszkola, co zwolni nieco Jej czasu. Trzeba bowiem podkreślić, że obecnie Wnioskodawczyni poświęca większość czasu na opiekę nad trzema wnukami i nie jest w stanie prowadzić stałej i zorganizowanej działalności. Jeżeli w tym czasie Wnioskodawczyni pozyska znaczne grono stałych klientów, zamierza Ona rozpocząć prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w tym zakresie i uczynić z działalności projektowej stałe źródło dochodu.

Wnioskodawczyni zamierza pozyskiwać klientów drogą „rekomendacji” czyli poprzez polecenia od dotychczasowych klientów. Jeżeli działalność Wnioskodawczyni będzie dobrze oceniana, to taki ciąg poleceń pozwoli jej na stworzenie bazy stałych klientów, bez stosowania reklamy w tradycyjnym rozumieniu (np. przez ogłoszenia w prasie, radiu, TV).

Profile w mediach społecznościowych nie będą służy celom reklamowym. Będą one służyły prezentowaniu dorobku artystycznego i portfolio Wnioskodawczyni. Będą one prezentowały efekt prac Wnioskodawczyni oraz Jej wiedzę i umiejętności z zakresu projektowania. Jest to niezbędny element pracy projektowej, gdyż każdy klient przed zamówieniem projektu ma prawo do oceny, czy prace i styl danego projektanta mu odpowiadają.

W ocenie Wnioskodawczyni, fakt, że wykona nawet kilka projektów miesięcznie (choć początkowo Jej działalność będzie daleka od takiego pułapu) nie wpływa na „zorganizowanie” i „ciągłość” Jej działalności. Nadal bowiem wykonanie projektów będzie miało dla Wnioskodawczyni charakter incydentalny, okazjonalny i nie będzie głównym źródłem zarobkowania. Ze względu na stan zdrowia oraz zajmowanie się wnukami będą okresy (nawet kilkumiesięczne), w których nie będzie możliwe przyjmowanie zleceń. Tak więc nie będzie to działalność wykonywana w sposób ciągły.

Odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie przez Wnioskodawczynię czynności będzie ponosiła Wnioskodawczyni. Zlecone czynności nie będą wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności. Ryzyko gospodarcze będzie ponosiła Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni nie wie, ile zarobi na działalności projektowej. Przytoczony we wniosku próg zarobkowy miał za zadanie wskazać, że Wnioskodawczyni na pewno nie zarobi więcej niż limit zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodu wskazany w art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody Wnioskodawczyni mogą wynosić np. 1 500 zł w jednym miesiącu, zero w kilku następnych miesiącach, aby potem wynieść np. 2 000 zł w kolejnym miesiącu lub dwóch.

Tworzone przez Wnioskodawczynię projekty należą do „architektury wnętrz”. Cała kwota wynagrodzenia uzyskanego na podstawie zawartej przez Wnioskodawczynię umowy licencyjnej będzie stanowić honorarium za udzielenie licencji na wykorzystanie projektu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, przychody Wnioskodawczym z tytułu honorarium za udzielenie licencji na wykorzystanie projektu wnętrz zgodnie z jego przeznaczeniem będą stanowiły przychody z praw majątkowych?
2. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, koszty uzyskania przychodów Wnioskodawczyni z tytułu honorarium za udzielenie licencji na wykorzystanie projektu wnętrz zgodnie z jego przeznaczeniem będą wynosiły 50% uzyskanego przychodu?
3. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, udzielenie przez Wnioskodawczynię licencji na wykorzystanie projektu zgodnie z jego przeznaczeniem będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania oznaczonego nr 1 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie pytania nr 2 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych oraz pytania nr 3 dotyczącego podatku od towarów i usług zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad 1

W ocenie Wnioskodawczyni, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, przychody Wnioskodawczyni z tytułu honorarium za udzielenie licencji na wykorzystanie projektu wnętrz zgodnie z jego przeznaczeniem będą stanowiły przychody z praw majątkowych.

Zgodnie bowiem z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawczyni będzie uzyskiwała dochód, stanowiący honorarium udzielenie licencji na wykorzystanie projektu wnętrz zgodnie z jego przeznaczeniem. Dlatego też uzyskiwane przez Wnioskodawczynię wynagrodzenie za realizację umowy o wykonanie projektu, będzie pochodziło ze źródła przychodu, jakim są prawa majątkowe (art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Dochód uzyskiwany przez Wnioskodawczynię w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie będzie należał do żadnego z innych źródeł przychodu wskazanych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W szczególności, nie będzie to działalność wykonywana osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy). Przychód Wnioskodawczyni z udzielenia licencji nie został bowiem wymieniony w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, o kwalifikacji przychodu do źródła decyduje świadczenie charakterystyczne dla danego stosunku prawnego. W przypadku umów zawieranych przez Wnioskodawczynię, takim elementem charakterystycznym będzie udzielenie licencji na wykorzystanie projektu. Dla klienta Wnioskodawczyni istotny będzie bowiem efekt pracy Wnioskodawczyni (gotowy do wykorzystania projekt), a nie sama praca, która dla klienta Wnioskodawczyni będzie bezwartościowa bez końcowego rezultatu.

Uzyskiwane przez Wnioskodawczynię honorarium za udzielenie licencji nie będzie również przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Definicja tego pojęcia została zawarta w art. 5a pkt 6 ww. ustawy, zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza oznacza m.in. usługową działalność zarobkową prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W pierwszej kolejności trzeba wskazać, że „nawet w sytuacji spełnienia przez podatnika warunku przewidzianego w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazującego na to, że w ramach działalności wykonywanej zarobkowo, w sposób zorganizowany i ciągły, we własnym imieniu, na własny lub cudzy rachunek, podatnik osiąga przychody, które jednocześnie odpowiadają opisowi przychodów z innego niż pozarolnicza działalność gospodarcza źródła przychodu i nie zostały zaliczone w sposób jednoznaczny do przychodów z tej działalności, to przychody te stanowią przychód z tego innego źródła” (wyrok NSA z dnia 18 maja 2010 r., sygn. II FSK 47/09).

Ponieważ zatem przychody osiągane przez Wnioskodawczynię można zakwalifikować do źródła prawa majątkowe, to rozważanie pozostałych przesłanek działalności gospodarczej jest zbędne.

Warto jednak wskazać, że podstawowe przesłanki działalności gospodarczej nie zostaną spełnione w opisanym zdarzeniu przyszłym. Kluczowymi cechami jest prowadzenie działalności w sposób zorganizowany i ciągły. Chodzi tutaj o powtarzalność podejmowanych działań, prowadzonych w określonej formie, podporządkowanej regule gospodarności i racjonalności. Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym to prowadzenie tej działalności w sposób metodyczny, zaplanowany, systematyczny czy uporządkowany. Działania takie mogą być realizowane, przykładowo, poprzez wykorzystywanie profesjonalnych usług, np. w zakresie prowadzenia księgowości, czy też poprzez prowadzenie strony internetowej. Ciągłość działalności gospodarczej polega z kolei na jej powtarzalnym i stałym charakterze.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, działalność projektowa Wnioskodawczyni nie będzie miała charakteru zorganizowanego i ciągłego. Wnioskodawczyni nie będzie bowiem dokonywała żadnych czynności, które będą nadawały Jej działalności projektowej cechy powtarzalności, systematyczności, planowania, czy uporządkowania. W szczególności, Wnioskodawczyni nie będzie prowadziła biura projektowego – Jej działania będą wykonywane w domu oraz „w terenie”. Wnioskodawczyni nie będzie również prowadziła swojej strony internetowej czy korzystała z usług księgowego.

Wnioskodawczyni nie będzie również reklamowała swoich usług, a osiągane przychody będą nieregularne. Wykonywanie przez Wnioskodawczynię projektów nie będzie również miało stałego charakteru. Wnioskodawczyni będzie bowiem wykonywała projekty tylko jeśli znajdą się na nie klienci. Ponadto, Wnioskodawczyni nie będzie zatrudniała pracowników, wykonując wszystkie prace projektowe samodzielnie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Według art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 7 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza oraz
  

• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).
  
  

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W przytoczonej definicji działalności gospodarczej, ustawa o podatku dochodowego od osób fizycznych wylicza (pod literami a-c) różnego rodzaje aktywności uznawane za działalność gospodarczą. Jest to wyliczenie wyczerpujące, a nie przykładowe.

Zarobkowy charakter działalności oznacza, że działalność ta jest nastawiona na osiągnięcie zysku, dochodu, co odróżnia ją od działalności społecznej. Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym, to prowadzenie tej działalności w sposób metodyczny, zaplanowany, systematyczny, uporządkowany. O zorganizowanym charakterze działalności zarobkowej może świadczyć ponadto wyodrębnienie istnienia pewnych składników materialnych i niematerialnych służących prowadzeniu tej działalności, czy też przyjęcie przez ten podmiot określonej formy organizacyjno-prawnej i dopełnienie wymogu rejestracji w ewidencji działalności gospodarczej, choć tych okoliczności nie należy uważać za element decydujący o zorganizowanym charakterze prowadzonych działań. Wykonywanie działań w sposób ciągły, to prowadzenie jej w sposób stały, nie okazjonalny. Ciągłość działania wiąże się z jej planowanym charakterem i realizacją poszczególnych zamierzeń. Działanie we własnym imieniu oznacza, że podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

W myśl natomiast art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Mając na uwadze powyższe regulacje prawne, należy uznać, że w przypadku, gdy określona działalność podatnika spełnia warunki wskazane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie spełnia warunków określonych w art. 5b ustawy, to przychody osiągnięte z tytułu tej działalności stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast, jak stanowi art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

W rozumieniu powołanego powyżej przepisu przychodem z praw majątkowych będzie każdy przychód, którego bezpośrednim źródłem jest prawo majątkowe, nawet jeśli prawo to nie zostało w sposób wyraźny wskazane w ustawie.

Przychód z praw majątkowych powstaje zatem m.in. w przypadku przychodów związanych z udzielaniem licencji. O kwalifikacji do danego źródła przychodu przesądza bowiem treść danej umowy, nie zaś forma zawiązania stosunku prawnego (umowa o dzieło, czy umowa zlecenia). Gdy przedmiotem umowy są prawa autorskie, to przychody z tego tytułu zalicza się do praw majątkowych, bez względu na podmiot, z którym zawarta została umowa, jak i na moment jej zawarcia (przed stworzeniem utworu – dzieła, czy też po jego powstaniu).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W świetle art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Ustawodawca, wyszczególniając przykładowe kategorie utworów, posłużył się porządkującym kryterium przedmiotu twórczości i użytych w niej środków wyrazu. Oznacza to, że niektóre dzieła chronione mogą być przyporządkowane do więcej niż jednego przedziału klasyfikacyjnego. Utwory wyrażone w sposób określony w art. 1 ust. 2 pkt 1 stanowią niejednorodną grupę utworów będących przedmiotem prawa autorskiego. Grupa ta została wyodrębniona ze względu na stosowane przez twórcę techniczne środki wyrazu, czyli utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. W grupie tej wyodrębniono podkategorie wg przedmiotu twórczości, czyli literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe.

Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną, a ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 3 i ust. 4 cytowanej ustawy).

Ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażenia, nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne (art. 1 ust. 21 ww. ustawy).

W myśl art. 17 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu. Stosownie do art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ww. ustawy).

Reasumując, w rozumieniu wskazanych przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem tego prawa są wszelkie przejawy działalności twórczej o indywidualnym charakterze bez względu na to, czy są to dzieła artystyczne, utwory naukowe lub literackie. Podkreślić należy, że jako utwory w rozumieniu powołanych przepisów mogą zostać potraktowane projekty, które – nawet jeżeli zawierają nietwórcze materiały – mają twórczy charakter ze względu na przyjęty w nich dobór, układ lub zestawienie treści.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest polskim rezydentem podatkowym i nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni zamierza rozpocząć wykonywanie projektów wnętrz na rzecz klientów, których zamierza pozyskać drogą rekomendacji i poszerzania sieci kontaktów. Wnioskodawczyni nie zamierza przy tym organizować swojej działalności i prowadzić jej w sposób ciągły. Wnioskodawczyni zamierza prowadzić opisaną działalność co najmniej przez najbliższe trzy lata. Obecnie Wnioskodawczyni poświęca większość czasu na opiekę nad trzema wnukami i nie jest w stanie prowadzić stałej i zorganizowanej działalności. Wnioskodawczyni będzie wykonywała projekty samodzielnie, przy wykorzystaniu własnej wiedzy i umiejętności. Wnioskodawczyni nie musi kupować specjalistycznego sprzętu lub wyposażenia biurowego. Projekty będzie wykonywała we własnym domu, pracując także „w terenie” – m.in. wizytując pomieszczenia i spotykając się z klientem. Wnioskodawczyni nie potrzebuje jednak biura i nie zamierza wynajmować przestrzeni biurowej. W ocenie Wnioskodawczyni, fakt, że wykona nawet kilka projektów miesięcznie (choć początkowo Jej działalność będzie daleka od takiego pułapu) nie wpływa na „zorganizowanie” i „ciągłość” Jej działalności. Nadal bowiem wykonanie projektów będzie miało dla Wnioskodawczyni charakter incydentalny, okazjonalny i nie będzie głównym źródłem zarobkowania. Ze względu na stan zdrowia oraz zajmowanie się wnukami będą okresy (nawet kilkumiesięczne), w których nie będzie możliwe przyjmowanie zleceń. Tak więc nie będzie to działalność wykonywana w sposób ciągły. Odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie przez Wnioskodawczynię czynności będzie ponosiła Wnioskodawczyni. Zlecone czynności nie będą wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności. Ryzyko gospodarcze będzie ponosiła Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nie wie, ile zarobi na działalności projektowej. Wnioskodawczyni będą przysługiwały prawa autorskie do projektu, który będzie utworem w rozumieniu prawa autorskiego. Projekty wnętrz będą wykonywane w oparciu o pisemną umowę. Zgodnie z jej treścią, Wnioskodawczyni udzieli klientowi licencji na wykorzystanie projektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Przewidziane umową wynagrodzenie Wnioskodawczyni, będzie stanowiło honorarium za udzielenie licencji na wykorzystanie projektu. Tworzone przez Wnioskodawczynię projekty należą do „architektury wnętrz”. Cała kwota wynagrodzenia uzyskanego na podstawie zawartej przez Wnioskodawczynię umowy licencyjnej będzie stanowić honorarium za udzielenie licencji na wykorzystanie projektu.

Zauważyć należy, że przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki:

1. konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania;
2. osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania albo rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, że przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
   
   

W piśmiennictwie eksponuje się, że przychodami z korzystania z praw, będą przede wszystkim przychody w postaci opłat licencyjnych otrzymywane na podstawie umów licencyjnych. Na podstawie tych umów twórca umożliwia innym osobom korzystanie z utworu, którego jest autorem. Rozporządzanie prawami polega na przeniesieniu tych praw (autorskich praw majątkowych lub pokrewnych) na inną osobę (por. Komentarz PIT, Wydanie 2, A. Bartosiewicz, R. Kubacki).

W tym miejscu należy jednak zauważyć, że tutejszy Organ nie jest upoważniony do interpretacji ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba (Wnioskodawczyni) jest twórcą w rozumieniu ww. ustawy lub czy konkretna praca (jej przedmiot – utwór) stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne. Przepisy prawa podatkowego nie określają bowiem kto jest, a kto nie jest artystą (twórcą).

Jednocześnie należy zaznaczyć, że okoliczność, że prawa majątkowe zostały wymienione w odrębnym źródle przychodów nie oznacza, że przychody z tych praw osiągane przez przedsiębiorcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie mogą stanowić przychodów z działalności gospodarczej. Jeżeli umowy, co do których podatnikowi przysługują autorskie prawa majątkowe są zawierane w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, to przychód uzyskany z tego tytułu, należy kwalifikować do źródła przychodów „pozarolnicza działalność gospodarcza”.

Odnosząc powyższe regulacje prawne na grunt omawianej sprawy stwierdzić należy, że skoro uzyskiwane przychody, będące wynikiem udzielonej licencji, nie noszą znamion pozarolniczej działalności gospodarczej w świetle przytoczonej wcześniej definicji, gdyż jak wskazuje Wnioskodawczyni wykonywane przez Nią projekty z dziedziny architektury wnętrz nie będą działalnością prowadzoną w sposób zorganizowany i ciągły, to z uwagi na okoliczność, że czynności te są związane z korzystaniem z praw autorskich (rozporządzaniem takimi prawami), uzyskane z tego tytułu przychody należy kwalifikować do źródła przychodów z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.