Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.318.2021.1.KF
z 31 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 marca 2021 r. (data wpływu 8 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży mieszkania nabytego w drodze spadku i działu spadku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży mieszkania nabytego w drodze spadku i działu spadku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Rodzice Wnioskodawcy, kupili w dniu 16 marca 2010 r. mieszkanie spółdzielczo-własnościowe położone (…) o powierzchni 38,10 mkw. Środki na zakup mieszkania pochodziły ze sprzedaży ich domu. Rodzice Wnioskodawcy posiadali troje pełnoletnich dzieci: A, B oraz Wnioskodawcę – C.

W dniu xx lipca 2013 r. umiera ojciec Wnioskodawcy, pozostawiając testament stwierdzający, iż po jego śmierci jego udział (czyli 1/2) w mieszkaniu w całości przekazuje na syna C – Wnioskodawcę (w załączeniu do niniejszego wniosku dołączono postanowienie sądowe dot. spadku po (…) z dnia 27 listopada 2013 r. oraz zaświadczenie z Urzędu Skarbowego o stwierdzeniu wygaśnięcia podatku od spadków i darowizn z tytułu dziedziczenia wskutek przedawnienia).

Dnia xx sierpnia 2015 r. zmarła mama Wnioskodawcy (w załączeniu postanowienie sądowe z dnia 28 kwietnia 2016 r. o nabyciu spadku po zmarłej (…) przez dzieci: A, B oraz C). W załączeniu również zaświadczenie z Urzędu Skarbowego o zapłaceniu podatku od spadków i darowizn po zmarłej.

Dnia 19 grudnia 2016 r. nastąpiła rozprawa sądowa dotycząca działu spadku, podziału majątku wspólnego i zniesienie współwłasności z wniosku Zainteresowanego przy udziale A oraz B. Tego samego dnia (tj. 19 grudnia 2016 r.) odbyła się kolejna rozprawa sądowa dotycząca ugody pomiędzy Wnioskodawcą oraz A i B (siostrami) dotycząca przejęcia w całości przez Wnioskodawcę mieszkania po rodzicach z obowiązkiem spłaty sióstr – dla każdej z ww. po 20 tys. zł (w załączeniu potwierdzenia przelewów spłaty sióstr: 20 tys. zł spłaty dla A oraz 20 tys. zł spłaty dla B).

Dodatkowo Wnioskodawca załączył także potwierdzenie przelewu 8 tys. zł na konto kancelarii reprezentującej Go w czasie rozpraw sądowych dot. mieszkania.

Ponadto do złożonego wniosku Zainteresowany załączył następujące dokumenty:

• postanowienie Sądu Rejonowego dot. umorzenia postępowania dot. działu spadku po rodzicach, podziału majątku wspólnego i zniesienia współwłasności po rodzicach,
• ugoda dot. przejęcia w całości mieszkania przez Wnioskodawcę oraz odpis z protokołu dot. ugody pomiędzy rodzeństwem,
• zaświadczenie z Urzędu Skarbowego dot. zapłaty podatku od czynności cywilno-prawnych z tytułu odpłatnego działu spadku i zniesienia współwłasności (dot. działu spadku A),
• zaświadczenie z Urzędu Skarbowego dot. zapłaty podatku od czynności cywilno-prawnych z tytułu odpłatnego działu spadku i zniesienia współwłasności (dot. działu spadku B).
  
  

Dnia 2 grudnia 2020 r. jako jedyny właściciel mieszkania w (…) Wnioskodawca dokonał jego sprzedaży za sumę 160 tys. zł (w załączeniu akt notarialny).

Wnioskodawca prosi o interpretację dotyczącą ewentualnej konieczności uiszczenia podatku od sprzedaży ww. nieruchomości.

W załączeniu przedstawiano również faktury z rozpoczętego remontu w mieszkaniu w (…) w 2020 r. (remont został przeprowadzony w II i III kwartale 2020 r. przed sprzedażą mieszkania).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy istnieje konieczność uiszczenia podatku (tj. podatku od 2/6 części nieruchomości po siostrach A i B) oraz jego rozliczenia na formularzu PIT-39?

Zdaniem Wnioskodawcy, z informacji, otrzymanych od radcy prawnego, w wyniku poniesionych kosztów rozpraw sądowych, spłaty sióstr oraz remontu mieszkania przed jego sprzedażą w grudniu 2020 r., zapłata podatku od sprzedaży ww. nieruchomości nie jest wymagana.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Według art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Natomiast, stosownie do art. 10 ust. 7 ww. ustawy, nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że rodzice Wnioskodawcy kupili w dniu 16 marca 2010 r. mieszkanie spółdzielczo-własnościowe. W dniu xx lipca 2013 r. umiera ojciec Wnioskodawcy, pozostawiając testament stwierdzający, iż po jego śmierci jego udział (czyli 1/2) w mieszkaniu w całości przekazuje na Wnioskodawcę. Dnia xx sierpnia 2015 r. zmarła mama Wnioskodawcy, po której spadek nabyły dzieci: A, B oraz Wnioskodawca). Dnia 19 grudnia 2016 r. nastąpiła rozprawa sądowa dotycząca działu spadku, podziału majątku wspólnego i zniesienie współwłasności z wniosku Zainteresowanego przy udziale A oraz B. Tego samego dnia (tj. 19 grudnia 2016 r.) odbyła się kolejna rozprawa sądowa dotycząca ugody pomiędzy Wnioskodawcą oraz A i B (siostrami) dotycząca przejęcia w całości przez Wnioskodawcę mieszkania po rodzicach z obowiązkiem spłaty sióstr – dla każdej z ww. po 20 tys. zł.

Wobec powyższego wskazać należy, że zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej. W myśl art. 924 oraz art. 925 ww. ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, a spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeku cywilnego, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

W myśl art. 1035 ustawy Kodeks cywilny, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu. Dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców (art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego).

Natomiast zgodnie z art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Stosownie zaś do art. 211 i art. 212 ww. Kodeksu, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku, działu spadku czy też zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy. Jednakże, co wynika z analizy orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli, ale tylko wówczas jeśli:

1. podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
2. jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym (rzeczy wspólnej).
   
   

Jeżeli spełnione są wymienione wyżej warunki, podział majątku nie może być rozpatrywany w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę nabycia nieruchomości uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości. Jeżeli jednak na skutek dokonanego podziału przysługujący danej osobie udział ulega powiększeniu wówczas czynność ta skutkuje nabyciem ponad dotychczas posiadany udział. Podkreślić należy, iż w każdej sytuacji, kiedy w wyniku działu spadku lub zniesienia współwłasności jeden z dotychczasowych współwłaścicieli został zobowiązany do spłaty, mamy do czynienia z nieekwiwalentnym podziałem, a po stronie osoby zobowiązanej do spłaty następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany przez nią udział we współwłasności.

Jak wynika z treści wniosku, w wyniku działu spadku Wnioskodawca stał się wyłącznym właścicielem mieszkania, o którym mowa we wniosku. Dział spadku odbył się ze spłatą na rzecz pozostałych spadkobierców, tj. sióstr Wnioskodawcy. Zatem uznać należy, że skutkował on nabyciem przez Wnioskodawcę udziałów w mieszkaniu ponad dotychczas posiadany udział.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że Wnioskodawca nabył poszczególne udziały w przedmiotowym mieszkaniu w trzech datach:

• w 2013 r. w drodze spadku po zmarłym ojcu (1/2 mieszkania),
• w 2015 r. w drodze spadku po zmarłej matce (1/6 mieszkania),
• w 2016 r. w drodze działu spadku pomiędzy rodzeństwem (2/6 mieszkania).
  
  

Oznacza to, że dokonane przez Wnioskodawcę w 2020 r. odpłatne zbycie mieszkania, w części nabytej w drodze spadku po rodzicach, nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu, ponieważ odpłatne zbycie nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie mieszkania przez spadkodawców (rodziców Wnioskodawcy). Natomiast sprzedaż ww. mieszkania w części nabytej w 2016 r. w drodze działu spadku stanowi dla Wnioskodawcy źródło przychodu, o którym mowa w ww. przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8, podlegające opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ust. 1 ww. ustawy, ponieważ odpłatne zbycie udziałów nabytych ponad udział spadkowy nastąpiło przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy tym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Powyższy przychód ulega obniżeniu o koszty odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja zbycia mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością, np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w zbyciu nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem zbycia nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztów odpłatnego zbycia nie należy utożsamiać z kosztami uzyskania przychodu. Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

W myśl natomiast art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c.

Stosownie do art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W przypadku nieruchomości nabytych odpłatnie w drodze działu spadku, tj. z obowiązkiem spłaty pozostałych spadkobierców, zastosowanie znajduje art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podkreślić również należy, że spłata spadkobierców nie stanowi ciężaru spadkowego, o którym mowa w art. 22 ust. 6d ww. ustawy.

Pojęcie kosztów nabycia, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczy tych wydatków, które zbywca musiał ponieść, aby nabyć zbywaną przez siebie nieruchomość lub prawo.

We wskazanej kategorii kosztów mieszczą się zatem udokumentowane (faktyczne) kwoty spłat na rzecz pozostałych spadkobierców, które Wnioskodawca może uwzględnić przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Kwestią bezsporną jest, że w momencie przeprowadzenia działu spadku Wnioskodawca nabył udziały w mieszkaniu, które wcześniej należały do sióstr Wnioskodawcy. Siostry Wnioskodawcy utraciły prawo własności do ww. mieszkania za odpłatnością. Sąd przyznał im bowiem spłatę od Wnioskodawcy, w zamian za utracone udziały w ww. mieszkaniu. Spłata na rzecz sióstr jest zatem dla Wnioskodawcy niejako ceną nabycia udziałów w mieszkaniu, które należały do sióstr Wnioskodawcy. Zatem wypłacona faktycznie kwota tytułem spłaty na rzecz sióstr Wnioskodawcy może być uznana jako koszt uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia mieszkania.

Do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca może zaliczyć również opłatę na rzecz kancelarii prawnej dotyczącą reprezentowania Wnioskodawcy podczas rozpraw sądowych dotyczących przedmiotowego mieszkania. Przy czym, Wnioskodawca może odliczyć jedynie taką część tej opłaty, która odpowiada wartości udziałów nabytych w dziale spadku w części przekraczającej udział spadkowy Wnioskodawcy w majątku spadkowym, bo tylko przychód ze sprzedaży tych udziałów w mieszkaniu stanowi źródło przychodu. Pozostała część opłaty przypada na udziały nabyte w drodze spadkobrania w 2013 r. i 2015 r., których zbycie nie stanowi źródła przychodu, a skoro tak, to nie generuje również kosztów.

Ponadto w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca jako koszty uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości wskazał również nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości poniesione w czasie jej posiadania.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa, co należy rozumieć pod pojęciem nakładów w rozumieniu ww. przepisu. W doktrynie ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym przez nakłady na nieruchomość należy rozumieć sumę wydatków poniesionych na substancję danej nieruchomości. Uznaje się, że są to nie tylko nakłady ulepszające lub modernizujące nieruchomość, ale również nakłady o charakterze budowlanym, remontowym.

Pod pojęciem nakładów należy zatem rozumieć wszelkie inwestycje, które zmieniają/przeobrażają daną rzecz, nadając jej nową jakość. Tym samym nakłady, o których mowa w art. 22 ust. 6c ww. ustawy, poniesione w trakcie posiadania nieruchomości, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu z tytułu jej odpłatnego zbycia, jeżeli odznaczają się remontowym, modernizacyjnym lub ulepszającym charakterem i zwiększyły wartość nieruchomości.

Należy mieć przy tym na względzie, że aby dany wydatek zaliczyć jako nakład zwiększający wartość nieruchomości w czasie jej posiadania musi zostać udokumentowany w sposób, o którym mowa w art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości, jest posiadanie faktury VAT lub dokumentu stwierdzającego poniesienie opłaty administracyjnej.

Analiza treści art. 22 ust. 6c i 6e ww. ustawy prowadzi zatem do wniosku, że zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu poniesionych na nieruchomość nakładów uwarunkowane zostało koniecznością:

1. zwiększenia jej wartości,
2. poniesienia w czasie posiadania przedmiotowej nieruchomości, oraz
3. udokumentowania fakturami VAT lub dokumentami stwierdzającymi poniesienie opłat administracyjnych.
   
   

W związku z powyższym do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca może zaliczyć także wydatki na remont mieszkania, udokumentowane fakturami VAT, poniesione w II i III kwartale 2020 r. przed sprzedażą mieszkania, w części która odpowiada wartości udziałów nabytych w dziale spadku w części przekraczającej udział spadkowy Wnioskodawcy w majątku spadkowym. Tylko bowiem przychód ze sprzedaży tych udziałów w mieszkaniu stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, natomiast wydatki dotyczą remontu całego mieszkania, a więc również tych udziałów, których sprzedaż nie generuje przychodu podatkowego.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym. Natomiast na podstawie art. 45 ust. 1a pkt 3 tejże ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e (PIT-39).

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Reasumując, sprzedaż mieszkania w części nabytej w 2016 r. w drodze działu spadku stanowi dla Wnioskodawcy źródło przychodu, o którym mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ust. 1 ww. ustawy. W związku z powyższym, Wnioskodawca powinien rozliczyć się z tej transakcji na formularzu PIT-39 do końca kwietnia 2021 r.

W zeznaniu tym Wnioskodawca powinien wykazać przychód przypadający na udziały nabyte w drodze działu spadku oraz koszty uzyskania tego przychodu. W analizowanej sprawie, kosztem uzyskania przychodu będą udokumentowane (faktyczne) kwoty spłat na rzecz sióstr Wnioskodawcy, ponieważ mieszczą się one w kategorii kosztów nabycia, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spłaty stanowią bowiem wydatek na nabycie od sióstr udziałów w mieszkaniu. Do kosztów uzyskania przychodu Zainteresowany może zaliczyć również opłatę na rzecz kancelarii prawnej oraz udokumentowane fakturami VAT nakłady na remont mieszkania, w takiej części w jakiej przypadają na udziały nabyte w drodze działu spadku.

Jeżeli z rozliczenia ww. przychodów i kosztów nie wystąpi dochód, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu rzeczonej transakcji. W przeciwnym wypadku, Zainteresowany będzie zobowiązany do zapłaty podatku od różnicy pomiędzy wartością przychodu a kosztami jego uzyskania.

Końcowo należy wyjaśnić, że organ interpretacyjny nie jest uprawniony do dokonywania obliczenia podstawy opodatkowania oraz zobowiązania podatkowego bądź potwierdzenia prawidłowości dokonanych obliczeń. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, to na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego. Prawidłowość dokonanego rozliczenia może natomiast podlegać weryfikacji przez właściwy dla Wnioskodawcy urząd skarbowy. Przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej jest sam przepis prawa. Zatem w wydanym rozstrzygnięciu tut. organ ograniczył się jedynie do wskazania zasad ustalenia ewentualnego zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu zbycia mieszkania, o którym mowa we wniosku.

Ponadto podkreślenia wymaga, że Organ wydając interpretacje indywidualne opiera swoje rozstrzygnięcie wyłącznie na przedstawionym we wniosku stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym), przyjmując argumenty podnoszone przez Wnioskodawcę bez ich weryfikowania. Dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały zatem analizie ani weryfikacji w ramach przedmiotowego postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest uprawniony, a tym bardziej obowiązany, do oceny dołączonych dokumentów. Związany jest wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.