Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.231.2021.1.JK2
z 1 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 lutego 2021 r. (data wpływu 1 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej braku powstania przychodu po stronie radnych z tytułu finansowania kosztów uczestnictwa w szkoleniach, konferencjach, seminariach, warsztatach pokrywanych na podstawie faktur (m.in. za nocleg, ubezpieczenie, transport, szkolenie) oraz braku obowiązku sporządzenia deklaracji PIT-11 z ww. tytułu,
  

• nieprawidłowe - w części dotyczącej braku obowiązku wystawienia deklaracji PIT-R w odniesieniu do zwrotu kosztów podróży radnego.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Radni Rady Powiatu, pełniąc swoje funkcje publiczne jako przedstawiciele władzy lokalnej na podstawie ustawy o samorządzie powiatowym z 22 lutego 2019 r. (Dz.U. z 2019 r. poz. 511, 1571, 1815) oraz na podstawie Statutu Powiatu, zamierzają uczestniczyć w szkoleniach, konferencjach, seminariach, warsztatach związanych np. z opracowaniem Strategii Rozwoju Powiatu poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Rady Powiatu. Ponadto, radni realizując obowiązki i zadania wynikające z pełnionej funkcji publicznej, reprezentują Radę Powiatu w służbowych wyjazdach krajowych i zagranicznych mających bezpośredni związek z wykonywaniem mandatu radnego zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 31 lipca 2000 r. (Dz.U. z 2000 r. Nr 66 poz. 799) w sprawie sposobu ustalania należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych radnych powiatu.

Koszt udziału radnego w wyjazdach krajowych i zagranicznych (szkoleniach, konferencjach, seminariach, warsztatach) pokrywany będzie w ramach planu finansowego z budżetu Urzędu - Starostwa Powiatowego na podstawie faktur (m.in. za nocleg, ubezpieczenie, transport, szkolenie), natomiast zwroty kosztów odbycia podróży służbowych radnych na podstawie przedłożonych do rozliczenia delegacji służbowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy koszt udziału radnego w wyjazdach krajowych i zagranicznych (szkoleniach, konferencjach, warsztatach, seminariach) pokrywanych w ramach planu finansowego z budżetu Urzędu - Starostwa Powiatowego na podstawie faktur (m.in. za nocleg, ubezpieczenie, transport, szkolenie) korzysta do wysokości 3000,00 zł miesięcznie ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy, a powyżej tej kwoty stanowi przychód do opodatkowania, który należy wykazać w deklaracji PIT-11 ?
   
2. Czy zwrot kosztów podróży radnego, powinno się wykazywać w rocznej informacji o wypłaconych podatnikowi kwotach z tytułu pełnienia obowiązków społecznych i obywatelskich, tj. w deklaracji PIT-R, oprócz wypłaconych diet za pełnienie obowiązków radnego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt udziału radnego w wyjazdach krajowych i zagranicznych (szkoleniach, konferencjach, warsztatach, seminariach itp.) pokrywany w ramach planu finansowego z budżetu Urzędu - Starostwa Powiatowego na podstawie faktur (m.in. za nocleg, ubezpieczenie, transport, szkolenie) nie jest dla radnego przychodem do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przewodniczący Rady Powiatu wysyła na szkolenie, konferencje, czy seminaria radnego i to w interesie Powiatu jest zapewnienie dostępu do poszerzania wiedzy oraz pozyskiwania sposobów innowacyjnych rozwiązań istotnych dla Powiatu zagadnień i problemów które są niezbędne do efektywnego pełnienia mandatu radnego. W samorządzie nieustanie dokonują się istotne zmiany, z którymi radni zobowiązani są na bieżąco się zapoznawać.

Radni Powiatu biorą również udział w warsztatach np. związanych ze Strategią Rozwoju Powiatu, które to mają posłużyć jako wkład merytoryczny do dokumentu powiatowego. Warsztaty mogą odbywać się poza miejscowością , w której znajduje się siedziba Rady Powiatu, więc wiąże się to z kosztami np. dojazdu, noclegu itp., które to dla radnego nie stanowią przysposobienia majątkowego.

Dlatego koszt udziału radnego (w szkoleniach, konferencjach, warsztatach, seminariach) nie będzie stanowił przychodu podlegającego uwzględnieniu w PIT-11.

Zwrot kosztów podróży radnego, nie powinien być wykazany w rocznej informacji o wypłaconych podatnikowi kwotach z tytułu pełnienia obowiązków społecznych i obywatelskich, tj. w deklaracji PIT-R, oprócz wypłaconych diet za pełnienie obowiązków radnego.

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 31 lipca 2000 r. (Dz.U. z 2000 r. Nr 66 poz. 799) w sprawie sposobu ustalania należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych radnych powiatu podróżą służbową jest wykonywanie przez radnego zadania mającego bezpośredni związek z wykonywaniem mandatu, określonego przez przewodniczącego rady powiatu, poza miejscowością, w której znajduje się siedziba rady.

Radni Powiatu wykonują czynności i realizują zadania związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich. Szkolenia pozwolą na bieżąco podnosić wiedzę i kompetencje radnych, co tym samym ma wpływ na jakość ich pracy, a także organu stanowiącego i kontrolnego, jakim niewątpliwie jest Rada Powiatu.

Zdobyta wiedza na szkoleniach, konferencjach, seminariach oraz udział w warsztatach związanych np. z opracowaniem Strategii Rozwoju Powiatu służy de facto jednostce samorządu terytorialnego, i nie jest wynagrodzeniem (nieodpłatnym świadczeniem) do opodatkowania. Przypisanie konkretnemu radnemu konkretnych wartości z nieodpłatnym świadczeniem, nie jest możliwe w przypadku udostępnienia świadczenia dla ogółu.

Takie samo stanowisko potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 15 grudnia 2014 r. (nr: IBPBII/1/415-696/14/JP) a także Trybunał Konstytucyjny 8 lipca 2014 r. (sygn. K 7/13).

Udział radnego w szkoleniu, konferencji, seminarium czy warsztatach dotyczącym szeroko rozumianego funkcjonowania samorządu terytorialnego, finansowanym z budżetu powiatu, nie może być traktowany jako przychód bez względu na to czy mieści się, czy nie w wyznaczonym limicie 3.000,00 zł, bowiem w istocie jest to wykonywanie obowiązków społecznych i obywatelskich. Z obowiązkami społecznymi i obywatelskimi mamy do czynienia w przypadku czynności i zadań związanych z pełnieniem funkcji publicznej i państwowej jakim niewątpliwie są obowiązki radnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązków płatnika jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej braku powstania przychodu po stronie radnych z tytułu finansowania kosztów uczestnictwa w szkoleniach, konferencjach, seminariach, warsztatach pokrywanych na podstawie faktur (m.in. za nocleg, ubezpieczenie, transport, szkolenie) oraz braku obowiązku sporządzenia deklaracji PIT-11 z ww. tytułu,
  

• nieprawidłowe - w części dotyczącej braku obowiązku wystawienia deklaracji PIT-R w odniesieniu do zwrotu kosztów podróży radnego.
  
  
  

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 920 ze zm.), powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy, powiat ma osobowość prawną.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym, organami powiatu są:

1. rada powiatu;
2. zarząd powiatu.
   
   

Rada powiatu jest organem stanowiącym i kontrolnym powiatu, z zastrzeżeniem przepisów o referendum powiatowym (art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym). Radni wybierani są w wyborach bezpośrednich. Zasady i tryb przeprowadzania wyborów do rady powiatu określa odrębna ustawa (art. 9 ust. 3 ww. ustawy).

W art. 12 ustawy o samorządzie powiatowym wskazane zostały uprawnienia rady powiatu. Radni wchodzący w skład rady powiatu wykonują zadania przypisane radzie powiatu. Radny obowiązany jest kierować się dobrem wspólnoty samorządowej powiatu. Radny utrzymuje stałą więź z mieszkańcami oraz ich organizacjami, a w szczególności przyjmuje zgłaszane przez mieszkańców powiatu postulaty i przedstawia je organom powiatu do rozpatrzenia, nie jest jednak związany instrukcjami wyborców. Radny obowiązany jest brać udział w pracach organów powiatu oraz powiatowych jednostek organizacyjnych, do których został wybrany lub desygnowany. W związku z wykonywaniem mandatu radny korzysta z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych (art. 21 ust. 1-3 ustawy o samorządzie powiatowym).

Na zasadach ustalonych przez radę powiatu, z zastrzeżeniem ust. 5, radnemu przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych. Rada powiatu przy ustalaniu wysokości diet radnych bierze pod uwagę funkcje pełnione przez radnego (art. 21 ust. 4 ww. ustawy).

Przechodząc na grunt przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2020 r., poz. 1426 ze zm.) należy wskazać, że zgodnie z art. 9 ust. 1 tej ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym – generalnie – jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Jednocześnie, stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
   
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jak wynika z treści art. 11 ust. 2b ww. ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne świadczenie, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu świadczenie, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Źródła przychodów wymienione zostały w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest działalność wykonywana osobiście. Stosownie do przepisu art. 13 pkt 5 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Do osób wykonujących czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich zaliczyć można m.in. parlamentarzystów, radnych (gminy, powiatu, sejmiku województwa), ławników, arbitrów sądów polubownych, czy też mediatorów. Pojęcie to rozumieć bowiem należy, zgodnie z orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego, bardzo szeroko, jako przede wszystkim obowiązki związane z uczestnictwem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej, zarówno wykonawczej i sądowniczej, jak i ustawodawczej.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „wykonywania obowiązków społecznych lub obywatelskich”. Kwestia ta była jednak przedmiotem rozważań Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z 25 listopada 1997 r. (sygn. akt U. 6/97) stwierdził, że „o pełnieniu obowiązku obywatelskiego możemy mówić wtedy, gdy dana osoba uczestniczy w zawiadywaniu sprawami państwowymi jako obywatel, zgodnie z zasadami demokratyzmu instytucji publicznych. Natomiast z pełnieniem obowiązków społecznych mamy do czynienia wówczas, gdy dana osoba uczestniczy w pracy instytucji (w szczególności instytucji samorządu terytorialnego) jako reprezentant pewnej społeczności, biorąc udział w rozwiązywaniu problemów tej społeczności w jej interesie.”

Z tych względów za wykonywanie obowiązków społecznych lub obywatelskich należy rozumieć przede wszystkim wykonywanie obowiązków związanych z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej, zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej. Będą to również obowiązki związane z wykonywaniem określonych funkcji w ramach organizacji o charakterze społecznym (organizacje pozarządowe).

W świetle powyższego, mimo że ustawa nie definiuje pojęcia obowiązków społecznych lub obywatelskich, to niewątpliwie sprawowanie funkcji radnego, który jako reprezentant lokalnej społeczności ma działać na jej rzecz, mieści się w tym terminie.

Do przychodów radnego należy zatem zaliczyć wymienione w ustawie o samorządzie gminnym diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych. Przy czym, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich – do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 3 000 zł.

Bezspornym jest, że dla prawidłowego funkcjonowania organu jakim jest rada powiatu, radnym powinny być stworzone odpowiednie warunki, pozwalające na efektywne sprawowanie ich funkcji. Stąd też, sfinansowane z budżetu powiatu uczestnictwo radnego w różnego rodzaju formach szkoleniowych (szkoleniach, seminariach, posiedzeniach, konferencjach) dotyczących zagadnień i problemów danej społeczności, jako jej reprezentanta, należy zaliczyć do zajęć związanych z realizacją codziennych obowiązków radnego.

Należy podzielić pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z 21 września 2011 r. sygn. akt II FSK 535/11, dotyczącym świadczeń otrzymywanych od gminy przez radnych (w tym kosztów szkoleń radnych sfinansowanych im z budżetu jednostki samorządu terytorialnego) stwierdził, że „poza powyższymi wywodami Naczelny Sąd Administracyjny zwraca uwagę, że ocena, czy świadczenie jednostki samorządu terytorialnego na rzecz radnego należy zakwalifikować jako podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychód wymaga oceny konkretnego stanu faktycznego w odniesieniu do konkretnego wydatku. Istotna jest tu okoliczność, czy poniesione przez taką jednostkę wydatki są wydatkami związanymi z funkcjonowaniem jej organów. Ustawa z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157 poz. 1240 ze zm.) przewiduje w art. 226 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 2 prognozowanie obok dochodów bieżących także wydatki bieżące budżetu jednostki samorządu terytorialnego, w tym właśnie wydatki związane z funkcjonowaniem jej organów. Wydatki związane z funkcjonowaniem organów jednostki samorządu terytorialnego są kosztem tej jednostki finansowanym z jej budżetu. Uprawnione byłoby zatem w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie rozpoznającym sprawę stwierdzenie, że wydatki związane z funkcjonowaniem organu gminy, jakim jest rada gminy (art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym), w skład której wchodzą radni (art. 17 tej ustawy), nie mogą stanowić nieodpłatnego świadczenia dla podmiotów wchodzących w skład tego organu.”

Z wniosku wynika, że Radni Rady Powiatu, pełniąc swoje funkcje publiczne jako przedstawiciele władzy lokalnej na podstawie ustawy o samorządzie powiatowym z 22 lutego 2019 r. (Dz.U. z 2019 r. poz. 511, 1571, 1815) oraz na podstawie Statutu Powiatu, zamierzają uczestniczyć w szkoleniach, konferencjach, seminariach, warsztatach związanych np. z opracowaniem Strategii Rozwoju Powiatu poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Rady Powiatu. Koszt udziału radnego w wyjazdach krajowych i zagranicznych (szkoleniach, konferencjach, seminariach, warsztatach pokrywany będzie w ramach planu finansowego z budżetu Urzędu - Starostwa Powiatowego na podstawie faktur (m.in. za nocleg, ubezpieczenie, transport, szkolenie). Przewodniczący Rady Powiatu wysyła na szkolenie, konferencje, czy seminaria radnego i to w interesie Powiatu jest zapewnienie dostępu do poszerzania wiedzy oraz pozyskiwania sposobów innowacyjnych rozwiązań istotnych dla Powiatu zagadnień i problemów które są niezbędne do efektywnego pełnienia mandatu radnego. W samorządzie nieustanie dokonują się istotne zmiany, z którymi radni zobowiązani są na bieżąco się zapoznawać. Radni Powiatu biorą również udział w warsztatach np. związanych ze Strategią Rozwoju Powiatu, które to mają posłużyć jako wkład merytoryczny do dokumentu powiatowego.

Tym samym, wartość świadczeń w postaci finansowania przez Wnioskodawcę uczestnictwa radnych we wskazanych we wniosku w szkoleniach, konferencjach, seminariach, warsztatach nie można uznać za nieodpłatne świadczenia, które należałoby zakwalifikować do przychodów określonych w treści art. 13 pkt 5 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że koszt udziału radnych w szkoleniach, konferencjach, seminariach, warsztatach, pokrywanych na podstawie faktur (m.in. za nocleg, ubezpieczenie, transport, szkolenie) nie stanowi po stronie radnych przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że skoro w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych świadczenia te nie są przychodem, to tym samym nie można do nich zastosować zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym. Zatem, Wnioskodawca nie jest obowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy z ww. tytułu oraz wystawienia informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku powstania przychodu po stronie radnych z tytułu finansowania kosztów uczestnictwa w szkoleniach, konferencjach, seminariach, warsztatach oraz braku obowiązku sporządzenia deklaracji PIT-11 jest prawidłowe.

Z kolei, zwrot kosztów z tytułu podróży służbowych radnych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Na podstawie art. 21 ust. 13 pkt 4 ustawy, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

W tym miejscu należy odwołać się do art. 21 ust. 5b ustawy o samorządzie powiatowym, zgodnie z którym Minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych radnych, uwzględniając celowość zwrotu rzeczywiście poniesionych wydatków związanych z wykonywaniem mandatu oraz ułatwienie dokonywania rozliczeń. Radnych powiatu obowiązuje Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2010 r. w sprawie sposobu ustalania należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych radnych powiatu (Dz.U. z 2000 r. Nr 66, poz. 799 z późn. zm.). Zgodnie z § 8 powyższego rozporządzenia, do sposobu ustalania należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowej radnych poza granicami kraju stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju.

W omawianym przypadku jest to obowiązujące rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r. poz. 167).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że radni realizując obowiązki i zadania wynikające z pełnionej funkcji publicznej, reprezentują Radę Powiatu w służbowych wyjazdach krajowych i zagranicznych mających bezpośredni związek z wykonywaniem mandatu radnego zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 31 lipca 2000 r. (Dz.U. z 2000 r. Nr 66 poz. 799) w sprawie sposobu ustalania należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych radnych powiatu. Zwroty kosztów odbycia podróży służbowych radnych odbywają się na podstawie przedłożonych do rozliczenia delegacji służbowych.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że należności przysługujące radnemu z tytułu wydatków poniesionych w czasie odbywanej przez niego podróży służbowej krajowej i zagranicznej, będą korzystały ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – do wysokości limitów wskazanych w powołanych powyżej rozporządzeniach.

Ponadto zauważyć należy, że „diety i inne należności” wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 16 i „diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów”, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – stanowią różne rodzaje świadczeń.

„Przekonanie takie wypływa z założenia o racjonalności ustawodawcy, który nie bez powodu wprowadził „dwa rodzaje” diet. Pierwszy zawarty jest w art. 21 ust. 1 pkt 16 i dotyczy kosztów ponoszonych w związku z podróżą służbową lub szeroko pojętą podróżą osoby niebędącej pracownikiem, zatem drugi rodzaj diety (wskazany w pkt 17) bez wątpienia stanowić więc musi rodzaj wynagrodzenia za pełnienie szczególnych funkcji społecznych czy obywatelskich” (wyrok WSA z dnia 21 czerwca 2011 r. sygn. akt I SA/Bd 212/11).

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że zwrot kosztów podróży służbowych krajowych i zagranicznych wypłacony radnym, nie powinien być łączony dla potrzeb zastosowania limitu zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, wydatki pokrywane ze środków Powiatu stanowiące zwrot kosztów podróży służbowych (diety i inne należności za czas podróży krajowej i zagranicznej) radnych zwolnione są z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy do wysokości określonej w rozporządzeniach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. Natomiast wartość ww. świadczeń będąca nadwyżką ponad przysługujące zwolnienie stanowi przychód radnego, o którym mowa w ww. art. 13 pkt 5 ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, ewentualne nadwyżki ponad kwoty zwolnione na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na ogólnych zasadach. W takiej sytuacji na Wnioskodawcy ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek, na zasadach określonych w art. 41 ust. 1 ustawy, a następnie przekazania radnemu i właściwemu dla jego miejsca zamieszkania urzędowi skarbowemu informacji PIT-R oraz PIT-11.

W przypadku natomiast, gdy wypłacone należności nie przekraczają limitów wynikających z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r. poz. 167), Wnioskodawca sporządza jedynie informację PIT-R.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku wystawienia deklaracji PIT-R jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.