Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1.4011.242.2021.1.MT
z 8 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 marca 2021 r. (data wpływu 9 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykonywania prac rozbiórkowych na terytorium Litwy – jest:

• prawidłowe – w części, która dotyczy powstania zakładu na terytorium Litwy;
• nieprawidłowe – w części, która dotyczy zasad opodatkowania dochodów uzyskiwanych na terytorium Litwy.

UZASADNIENIE

9 marca 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w zakresie alpinistyki przemysłowej na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Jest czynnym podatnikiem VAT. W roku 2020 dochód z działalności gospodarczej opodatkowany był według zasad ogólnych według skali podatkowej. W roku 2021 Wnioskodawca wybrał opodatkowanie podatkiem liniowym 19%, na zasadach określonych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426; dalej: ustawa o PDOF). Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terytorium kraju, jak również poza granicami.

W sierpniu 2020 roku, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca rozpoczął wykonywanie prac na Litwie polegających na rozbiórce dwóch kominów przemysłowych. Kominy położone są na terenie jednego zakładu energetycznego. Pod względem ekonomicznym wykonywane prace objęte są jednym zamówieniem. Wykonanie tego typu prac polega na wyczyszczeniu i zabezpieczeniu wymurówki wnętrza komina, zbudowanie w koronie komina wind towarowych i osobowych, wciągnięcie platformy i koparki na szczyt komina, asystowanie koparce i ręczne usuwanie fragmentów komina, obniżanie wind zawieszonych w koronie komina w miarę postępu prac. Kominy mają wysokość 270 i 100 m. Prace są prowadzone jednocześnie na dwóch kominach.

Przewidywany czas wykonania prac określony jest na okres 12 miesięcy. Prace rozbiórkowe nie mają charakteru przygotowawczego ani pomocniczego dla Wnioskodawcy, ale stanowią podstawowy zakres usług świadczonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Usługi wykonywane są na terenie jednego placu budowy. Wnioskodawca świadczy usługi jako podwykonawca, a z tytułu wykonywanych usług wystawia faktury na rzecz swojego zleceniodawcy za okresy miesięczne zgodnie z postępem wykonanych prac. Generalnym wykonawcą jest firma litewska, która działa we współpracy z podwykonawcami i odpowiedzialna jest za całość prac. Wnioskodawca zapewnia wyłącznie pracowników o odpowiedniej wiedzy i kwalifikacjach potrzebnych do wykonania zleconych prac rozbiórkowych. Park maszynowy zapewniony jest przez innego podwykonawcę.

Podobne prace w zakresie alpinistyki przemysłowej Wnioskodawca wykonuje w ramach działalności gospodarczej na terytorium Polski. W roku 2020 przychody, jak i koszty związane z wykonywaniem ww. usług na Litwie uwzględniane były w kalkulacji zaliczek na podatek dochodowy. Z uwagi na fakt, że czas wykonywanych na Litwie prac związanych z rozbiórką kominów przemysłowych przekroczy okres 9 miesięcy, Wnioskodawca powziął wątpliwość jak prawidłowo rozliczyć dochód uzyskany z działalności gospodarczej zarówno w 2020, jak i 2021 roku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z wykonywaniem ww. usług na Litwie powstanie zakład zagraniczny w rozumieniu umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku?
2. Jaki wpływ na opodatkowanie dochodów z działalności gospodarczej w Polsce będzie miał dochód uzyskany w związku z wykonywaniem prac na Litwie w roku podatkowym, gdy Wnioskodawca rozliczał dochody według progresywnej skali podatkowej, a jaki gdy rozliczał się podatkiem liniowym na zasadach określonych w art. 30c ustawy o PDOF?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 5a pkt 22 ustawy o PDOF zagraniczny zakład oznacza:

• stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający miejsce zamieszkania na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
• plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający miejsce zamieszkania na terytorium innego państwa,
• osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

- chyba, że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska, stanowi inaczej.

Oznacza to, że pierwszeństwo ma definicja zakładu określona w poszczególnych umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. W tej sprawie znajdą zastosowanie przepisy umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w Warszawie dnia 20 stycznia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. nr 51, poz. 277; dalej: umowa polsko-litewska).

Zgodnie z przepisami art. 5 ust. 1 i ust. 2 umowy polsko-litewskiej określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

1. miejsce zarządu,
2. filię,
3. biuro,
4. zakład fabryczny,
5. warsztat i
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Na podstawie art. 5 ust. 3 ww. umowy określenie „zakład” obejmuje ponadto: plac budowy, prace budowlane, montażowe lub instalacyjne albo działalność nadzorcza lub doradcza z nimi związana stanowi zakład tylko wtedy, gdy obiekt lub prace trwają dłużej niż dziewięć miesięcy.

Zgodnie natomiast z art. 5 ust. 4 umowy polsko-litewskiej bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, określenie „zakład” nie obejmuje:

1. placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub wydawania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
2. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania;
3. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
4. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
5. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym;
6. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek połączenia rodzajów działalności, o których mowa w niniejszym ustępie od litery a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.

Każde określenie nie zdefiniowane w umowie polsko-litewskiej ma takie znaczenie, jakie przyjmuje się zgodnie z prawem lokalnym danego Państwa.

Zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 1994 r. Nr 89, poz. 414 ze zm.) za „teren budowy” uznaje się przestrzeń, w której prowadzone są roboty budowlane wraz z przestrzenią zajmowaną przez urządzenia zaplecza budowy (art. 3 pkt 10). Natomiast „roboty budowlane” zdefiniowane są jako budowa, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (art. 3 pkt 7). „Obiektem budowlanym”, na podstawie ust. 3 pkt 1 ww. ustawy jest budynek, budowla bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Mając na uwadze wyżej przytoczone definicje oraz stan faktyczny należy uznać, że usługi polegające na rozbiórce kominów przemysłowych wykonywane na Litwie przez Wnioskodawcę wchodzą w zakres pojęciowy robót budowlanych. Jednocześnie, w przypadku gdy te roboty budowlane trwają przez okres przekraczający 9 miesięcy, dojdzie do powstania zakładu zagranicznego, o którym mowa w art. 5 ust. 3 umowy polsko-litewskiej.

Ad. 2

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 7 ust. 1 umowy polsko-litewskiej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane takiemu zakładowi.

Zasadą zatem jest, że przedsiębiorstwo mające siedzibę w jednym Państwie (w Polsce), a prowadzące działalność na terytorium drugiego (na Litwie), co do zasady, podlega opodatkowaniu w państwie swojej siedziby, czyli w Polsce. Państwu, w którym prowadzona jest działalność, służy prawo do opodatkowania zysków osiąganych przez przedsiębiorstwo pochodzące z innego kraju, pod warunkiem, że przedsiębiorstwo to prowadzi działalność w tym państwie w formie zakładu. W przeciwnym przypadku, dochody przedsiębiorstwa zagranicznego podlegają opodatkowaniu w państwie jego siedziby.

Jeżeli więc działalność na terytorium Litwy prowadzona będzie za pomocą położonego w tym państwie zakładu, dochód przypisany temu zakładowi podlegać będzie opodatkowaniu na Litwie. Jednocześnie z uwagi na posiadanie rezydencji podatkowej w Polsce, Wnioskodawca będzie zobowiązany opodatkować te dochody w Polsce stosując określoną w polsko-litewskiej umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Artykuł 25 umowy polsko-litewskiej wskazuje, że w przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący:

1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Litwie, to Polska zwolni, z uwzględnieniem postanowień litery b), taki dochód lub majątek od opodatkowania. Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód zwolniony od opodatkowania w powyższy sposób nie był tak właśnie zwolniony z opodatkowania.
2. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga część dochodu, który zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 może być opodatkowany w Litwie, to Polska zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Litwie. Jednakże takie potrącenie nie może przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, jaka została osiągnięta w Litwie.

Zgodnie z art. 27 ust. 8 ustawy o PDOF, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje prawne w ocenie Wnioskodawcy dochód przypisany do zakładu położonego na Litwie będzie zwolniony z opodatkowania w Polsce, jednak jego wysokość będzie miała wpływ na opodatkowanie dochodu z działalności gospodarczej rozliczanego według progresywnej skali podatkowej.

W sytuacji, gdy w danym roku podatkowym Wnioskodawca nie osiągnie innych dochodów opodatkowanych według progresywnej skali podatkowej, nie będzie miał obowiązku wykazywania w zeznaniu podatkowym składanym w Polsce przychodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na Litwie za pośrednictwem położonego tam zakładu.

Podsumowując, dochód przypisany do zakładu położonego na Litwie i podlegający tam opodatkowaniu, jest zwolniony od opodatkowania w Polsce, przy czym:

• w okresie, gdy Wnioskodawca uzyskuje inne dochody opodatkowane skalą podatkową - dochód przypisany do zakładu będzie miał wpływ na opodatkowanie dochodu z działalności gospodarczej rozliczanej według progresywnej skali podatkowej;
• w okresie, gdy dochód z działalności gospodarczej będzie opodatkowany jednolitą 19% stawką podatku i Wnioskodawca nie osiągnie żadnych innych dochodów opodatkowanych skalą podatkową, dochód przypisany do zakładu nie będzie mieć wpływu na wysokość zobowiązania Wnioskodawcy w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (DZ. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Przepis ten stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy).

Wnioskodawca jest osobą o nieograniczonym obowiązku podatkowym w Polsce, która prowadzi działalność gospodarczą. Uzyskuje m.in. przychody (dochody) z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Litwy.

Aby ustalić zasady opodatkowania tych dochodów, należy odnieść się do postanowień umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 20 stycznia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 51, poz. 277 ze zm.).

Zgodnie z postanowieniami art. 7 ust. 1 tej umowy:

Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane:

1. takiemu zakładowi lub
2. sprzedaży w tym drugim Państwie dóbr lub towarów takiego samego lub podobnego rodzaju za pośrednictwem takiego zakładu lub
3. innej działalności gospodarczej, prowadzonej w tym drugim Państwie, takiego samego lub podobnego rodzaju, jak prowadzona za pośrednictwem takiego zakładu.

A zatem, wedle Konwencji, dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że Wnioskodawca prowadzi działalność na terytorium Litwy poprzez położony tam zakład. Jeśli prowadzi działalność w ten sposób, jego dochody mogą być opodatkowane na Litwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

W opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca prowadzi na terytorium Litwy prace rozbiórkowe. Wnioskodawca prawidłowo ocenił, że wykonywane przez niego prace mieszczą się w pojęciu „prac budowlanych”, o których mowa w art. 5 ust. 3 umowy polsko-litewskiej. Aby prowadzenie tych prac stanowiło zakład Wnioskodawcy na Litwie, prace te muszą trwać dłużej niż dziewięć miesięcy.

Wnioskodawca rozpoczął prace na terytorium Litwy w sierpniu 2020 r. Przewidywany okres prac wynosi 12 miesięcy, a więc Wnioskodawca prowadzi działalność na terytorium Litwy poprzez położony tam zakład.

W konsekwencji, dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z prac prowadzonych na Litwie (zarówno w 2020, jak i w 2021 roku) są dochodami zakładu Wnioskodawcy na Litwie.

Ponieważ stosownie do art. 7 ust. 1 umowy polsko-litewskiej, takie dochody osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce mogą być opodatkowane na Litwie, umowa przewiduje metodę unikania podwójnego opodatkowania takich dochodów.

Wnioskodawca wskazał jako właściwą metodę unikania podwójnego opodatkowania w takiej sytuacji metodę wskazaną w art. 25 ust. 1 lit. a umowy polsko-litewskiej, zgodnie z którym:

Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Litwie, to Polska zwolni, z uwzględnieniem postanowień litery b), taki dochód lub majątek od opodatkowania. Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód zwolniony od opodatkowania w powyższy sposób nie był tak właśnie zwolniony z opodatkowania.

Wnioskodawca nie uwzględnił jednak, że postanowienia umowy polsko-litewskiej zostały zmodyfikowane przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobiegania erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę oraz przez Litwę dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369; dalej: „Konwencja MLI”). Konwencja MLI weszła w życie w stosunkach polsko -litewskich od 1 stycznia 2019 r.

Na mocy postanowień Konwencji MLI art. 25 ust. 1 lit. a) umowy polsko-litewskiej został zastąpiony przez art. 5 ust. 6 Konwencji MLI. Stosownie do art. 5 ust. 6 konwencji MLI:

W przypadku, gdy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w [Polsce] uzyskuje dochód lub posiada majątek, które zgodnie z postanowieniami [Umowy polsko-litewskiej] mogą być opodatkowane przez [Litwę] (z wyłączeniem sytuacji, gdy te postanowienia zezwalają na opodatkowanie przez [Litwę] wyłącznie z powodu, że dany dochód jest także dochodem uzyskiwanym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium [Litwy]), [Polska] zezwoli na:

(i) odliczenie od podatku od dochodu takiej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w [Litwie];

(ii) odliczenie od podatku od majątku takiej osoby kwoty równej podatkowi od majątku zapłaconemu w [Litwie].

Jednakże odliczenie takie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu lub majątku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód lub majątek, które mogą być opodatkowane w [Litwie].

Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem [Umowy polsko-litewskiej] dochód uzyskany lub majątek posiadany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w [Polsce] jest zwolniony z opodatkowania w [Polsce], wówczas [Polska] może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby uwzględnić zwolniony dochód lub majątek.

A zatem, Konwencja MLI zmieniła metodę unikania podwójnego opodatkowania w odniesieniu do sytuacji Wnioskodawcy: z metody zwolnienia (wyłączenia z progresją) na metodę zaliczenia proporcjonalnego.

W 2020 roku Wnioskodawca rozliczał przychody z działalności gospodarczej na zasadach ogólnych, według skali podatkowej (art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wobec tego, w odniesieniu do dochodów uzyskanych z prac prowadzonych na Litwie w 2020 roku, zastosowanie znajdzie przepis art. 27 ust. 9 ustawy, a nie – wskazany przez Wnioskodawcę – art. 27 ust. 8 ustawy.

W myśl art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

• jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a
• umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8 (zwolnienia dochodów od podatku w Polsce),

dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W takim przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym (art. 27 ust. 9 ustawy).

A zatem, Wnioskodawca powinien uwzględnić dochody uzyskane z prac prowadzonych na Litwie w 2020 roku dla potrzeb swoich rozliczeń podatkowych na takich samych zasadach, jak dochody uzyskiwane w tym okresie z działalności prowadzonej na terytorium Polski. Powinien również wykazać dochody uzyskane na Litwie w zeznaniu podatkowym za 2020 rok.

Jednocześnie, w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania tych dochodów, Wnioskodawca może odliczyć od podatku obliczonego od całości dochodów uzyskanych w Polsce i na Litwie kwotę podatku dochodowego zapłaconego na Litwie (z zastrzeżeniem proporcji, o której mowa w art. 27 ust. 9 ustawy).

Co istotne, podatek „zapłacony” na Litwie to taki, który już został uregulowany, uiszczony. Sam fakt, że kwota podatku do zapłaty za granicą jest już znana podatnikowi bądź fakt, że podatek zagraniczny jest już należny do zapłaty w określonym terminie, nie są wystarczające dla odliczenia kwoty równej temu podatkowi na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca błędnie zatem ocenił, że dochody uzyskiwane przez niego z prac prowadzonych na Litwie w okresie, kiedy opodatkowywał dochody z działalności gospodarczej na zasadach ogólnych (czyli w 2020 roku): są zwolnione od opodatkowania w Polsce, mają wpływ na stawkę opodatkowania według skali podatkowej zgodnie z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlegają wykazaniu w zeznaniu podatkowym za 2020 rok.

Na 2021 rok Wnioskodawca wybrał opodatkowanie przychodów z działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek liniowy). W konsekwencji:

• przychody z działalności gospodarczej Wnioskodawcy prowadzonej na Litwie nie mają wpływu na opodatkowanie ewentualnych innych przychodów Wnioskodawcy rozliczanych na zasadach ogólnych;
• Wnioskodawca ma obowiązek uwzględniać dochody z działalności litewskiego zakładu w podstawie obliczenia podatku liniowego.

Zgodnie bowiem z art. 30c ust. 4 ustawy, jeżeli:

• podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a
• dochody te nie są zwolnione od opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania,

dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W takim przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie (art. 30c ust. 4 ustawy).

A zatem, Wnioskodawca będzie mógł odliczać od podatku obliczonego od całości dochodów uzyskanych w Polsce i na Litwie kwotę podatku dochodowego zapłaconego na Litwie (z zastrzeżeniem proporcji, o której mowa w art. 30c ust. 4 ustawy).

Wbrew stanowisku Wnioskodawcy, dochody przypisywane do jego zakładu na Litwie w 2021 roku mają wpływ na wysokość zobowiązania Wnioskodawcy w podatku liniowym.

Podsumowując, Wnioskodawca:

1. w swoim stanowisku do pytania pierwszego prawidłowo ocenił, że prowadzenie opisanych we wniosku prac rozbiórkowych na terytorium Litwy spowoduje powstanie po jego stronie zakładu na Litwie;
2. w swoim stanowisku do pytania drugiego nie uwzględnił postanowień Konwencji MLI i ich wpływu na zasady opodatkowania w Polsce zysków zakładu na Litwie, przez co stanowisko Wnioskodawcy w tej części jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w okresach zaistnienia opisanych zdarzeń.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na tę interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.