2021.04.22 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.55.2021.2.KB
z 22 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2021 r. (data wpływu 18 stycznia 2021 r.) uzupełnionym pismami w dniach 18 stycznia 2021 r. oraz 19 kwietnia 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box) w odniesieniu do pytań oznaczonych nr 1, 2, 3 w złożonym wniosku jest:

nieprawidłowe w zakresie uznania za kwalifikowane prawa własności intelektualnej praw do utworów (programów komputerowych) wytwarzanych w latach 2017 i 2018 oraz w zakresie możliwości opodatkowania preferencyjną stawką podatkową dochodów uzyskanych w latach 2017 i 2018 z tytułu sprzedaży programów komputerowych;
prawidłowe w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

W związku z tym, że złożony wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 14 kwietnia 2021 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.55.2021.1.KB, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 14 kwietnia 2021 r., skutecznie doręczono w dniu 15 kwietnia 2021 r., natomiast w dniu 19 kwietnia 2021 r. do tut. organu wpłynęło pismo, będące odpowiedzią na ww. wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

1. Wnioskodawczyni od 10 stycznia 2010 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem jest między innymi działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania. Wnioskodawczyni rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawczyni na podstawie zawartej umowy o współpracę ze spółką (…) (dalej: "Spółka") świadczyła usługi programistyczne na rzecz firmy medycznej (…) od 7 czerwca 2017 r. do 4 grudnia 2020 r.

W ramach umowy Wnioskodawczyni przeniosła na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, za co otrzymywała wynagrodzenie. W ramach omawianej działalności gospodarczej, w ramach współpracy ze Spółką Wnioskodawczyni samodzielnie tworzyła i rozwijała cały system, którego celem jest gromadzenie i standaryzacja danych dotyczących badań klinicznych oraz pozaklinicznych nad lekami innowacyjnymi.

Wnioskodawczyni była odpowiedzialna za tworzenie interfejsów wejścia/wyjścia do aplikacji umożliwiających zasilanie aplikacji danymi pochodzącymi z wewnętrznych i zewnętrznych systemów firmy (…). Są to interfejsy typu: (…).

Tak przygotowane dane służą Spółce do przygotowania informacji dla (…) oraz jej odpowiedników w innych krajach w zakresie działań niepożądanych, które zostały zidentyfikowane w trakcie badań klinicznych prowadzonych nad lekami innowacyjnymi.

Kolejne zastosowanie danych zestandaryzowanych i sformatowanych do standardu opisanego (…) przez Wnioskodawczynię to możliwość tworzenia spersonalizowanych leków, aby zapewnić lepsze wyniki w walce o zdrowie pacjentów je przyjmujących.

Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności nabywała, łączyła, kształtowała i wykorzystywała dostępną wiedzę i umiejętności, w tym miedzy innymi z zakresu narzędzi informatycznych, języków programowania, wiedzy medycznej, wiedzy z zakresu produkcji i zastosowania leków w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych leków, procesów ich produkcji oraz analizy danych płynących z badań klinicznych tychże leków) w postaci innowacyjnego oprogramowania wspomagającego procesy decyzyjne będące nieodłącznym elementem wytwarzania leków innowacyjnych.

Wykorzystywane przez Wnioskodawczynię technologie obejmowały m.in.: język programowania (…) z otaczającym go ekosystemem bibliotek oraz frameworków, język programowania (…) oraz dokumentową bazę danych (…).

Do zakresu zadań Wnioskodawczyni należało:

rozwijanie aktualnych funkcjonalności systemu,
implementacja nowych funkcjonalności systemu,
research i projektowanie architektury nowych rozwiązań systemowych.

W ramach omawianej działalności, Wnioskodawczyni zdobywała, poszerzała i łączyła interdyscyplinarną wiedzę z wielu dziedzin, w tym z zakresu tworzenia oprogramowania.

Efekt działalności Wnioskodawczyni jest rozwiązaniem niewystępującym dotychczas w praktyce gospodarczej i jest na tyle innowacyjny, że w chwili obecnej stanowi unikatowe rozwiązanie w skali światowej.

2. Ponieważ, jak wskazano powyżej, Wnioskodawczyni przeniosła na firmę (…) w ramach zawartej umowy ze Spółką całość autorskich praw majątkowych do wytwarzanego w omówiony sposób oprogramowania, osiągała Ona dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Oprogramowanie to stanowi również utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

3. W związku z obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP Box, Wnioskodawczyni chciałaby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do oprogramowania komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ww. ustawy).

W konsekwencji, Wnioskodawczyni chciałaby w zeznaniu rocznym za 2020 r. rozliczyć dochód uzyskany z autorskiego prawa do oprogramowania komputerowego w ramach opisanej współpracy ze Spółką z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% i dokonać korekty za lata 2017-2020.

Jednocześnie Wnioskodawczyni oświadcza, że w przypadku skorzystania z IP Box utworzyła odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych, obejmującą wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, do końca danego miesiąca kalendarzowego, poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań.

Wnioskodawczyni występuje z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej, ponieważ chciałaby skorzystać z preferencji IP Box wobec dochodów z autorskiego prawa do programu komputerowego i otrzymać w tym zakresie stosowną ochronę prawnopodatkową. Do składania wniosków o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w tym zakresie zachęca podatników Ministerstwo Finansów w pkt 75 „Objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box”. Ze względu bowiem na dynamikę zmian w budowie i funkcjonowaniu programów komputerowych, a także ze względu na brak wykształconej praktyki stosowania przepisów o IP Box w tej materii, ogólne objaśnienia podatkowe nie stanowią adekwatnej instytucji prawnej zapewniającej ochronę prawnopodatkową.

W myśl art. 14b § 3 Ordynacji Podatkowej Wnioskodawczyni przedstawia przedmiotowy stan faktyczny w relacji do przepisów prawa wskazanych we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej tego zdarzenia przyszłego, tj. do art. 5a pkt 38-40 w zw. z art. 30ca ust. 1, ust. 2 pkt 8 i ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) (dalej "ustawa o Pit").

Wskazane przez Wnioskodawczynię przepisy prawa podatkowego budzą bowiem wątpliwości Wnioskodawczyni co do możliwości ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego.

4. W ramach wyżej wymienionej Umowy, która skupiona jest na wytwarzaniu, rozwijaniu lub ulepszaniu programów komputerowych, Wnioskodawczyni ponosiła następujące wydatki:

użytkowanie samochodu (np. paliwo, ubezpieczenia, leasing) - umożliwiało Wnioskodawczyni sprawny transport, czy to do Klienta w celu konsultacji dotyczących tworzonego programu komputerowego, czy to do specjalistycznego sklepu w celu nabycia potrzebnych urządzeń programistycznych, czy to na szkolenia poszerzające jej wiedzę w dziedzinie IT. Auto wykorzystywane było do celów świadczenia usług na rzecz Zleceniodawcy, jak również do czynności wymagających prowadzenie działalności gospodarczej w całym jej zakresie, dzięki czemu była Ona w stanie świadczyć usługi programistyczne efektywniej i lepszej jakości;
abonamenty telefoniczne wraz z telefonami komórkowymi - umożliwiają konsultację z Klientem, co służy personalizacji tworzonego oprogramowania lub jego części i kodu, dostosowaniu go do indywidualnych potrzeb klienta i jego oczekiwań, co bez wątpienia pozwala na maksymalne spersonalizowanie produktu. Oprócz tego telefony mogą służyć do sprawdzania kompatybilności programu komputerowego (testowania);
sprzęt elektroniczny (np. laptop, komputer stacjonarny) - jest niezbędny Wnioskodawczyni, ponieważ oprogramowanie lub jego części wytwarzane są przy jego pomocy, zapisywane w pamięci urządzenia i bez wykorzystania tego rodzaju sprzętu niemożliwe byłoby w ogóle zapisanie i odtworzenie prac. W szybko zmieniającym się świecie technologii niekorzystanie przez Wnioskodawczynię z nowoczesnych rozwiązań technologicznych prowadziłoby efektywnie do spadku wydajności jej pracy, gdyż utrudnione byłoby sprawne tworzenie programów komputerowych przy pomocy nowoczesnych, wysokopoziomowych języków oprogramowania;
materiały biurowe - pozwalały Wnioskodawczyni na efektywne korzystanie ze sprzętu elektronicznego, w tym odpowiednie dokumentowanie prowadzonych prac nad programami komputerowymi oraz bezpieczne przechowywanie dokumentacji technicznej;
szkolenia oraz literatura fachowa - Wnioskodawczyni wskazała we wniosku, że w ramach świadczonych usług wytwarzała produkty spełniające nowe funkcje oraz często wymagające zastosowania metod i/lub narzędzi, których jeszcze nie miała okazji stosować. Aby zdobyć niezbędną wiedzę na temat nowych narzędzi i technologii ponosiła Ona koszty na stosowne szkolenia w dziedzinie programowania oraz kupowała literaturę fachową;
oprogramowanie i licencje m.in. programy pocztowe, komunikatory internetowe, licencje środowisk programistycznych oraz baz danych, oprogramowanie testujące jakość kodu, które są niezbędne do wykonywania zadań w ramach ww. Umowy i bez których Wnioskodawczyni nie byłaby w stanie wykonać prac związanej z wytworzeniem specjalistycznego oprogramowania;
opłaty za Internet - zapewniały Wnioskodawczyni szybkie i stabilne łącze, co wręcz jest nieodzowne w dzisiejszej pracy programisty (tworzenie kodu, algorytmów) m.in. umożliwiało zdalny kontakt z Klientem lub innymi informatykami, pozwalały na znalezienie informacji na temat powstałych błędów, testowanie tworzonego programu komputerowego, szybkie dzielenie się efektami swojej pracy.

W przeważającym zakresie uzyskiwane przez Wnioskodawczynię przychody z działalności gospodarczej w okresie od 7 czerwca 2017 r. do 4 grudnia 2020 r. pochodziły z przeniesienia praw autorskich do stworzonego przez nią oprogramowania bądź części oprogramowania. W wyniku czego wymienione koszty uzyskania przychodu ponoszone przez Wnioskodawczynię w ramach działalności gospodarczej uznawane są per se za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT, tj. wydatki bezpośrednio powiązane z poszczególnymi projektami realizowanymi, które realizowała. W przypadku braku możliwości pełnego alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawczynię w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia oprogramowania bądź części oprogramowania, Wnioskodawczyni ustaliła faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną przez nią działalność związaną z wytwarzaniem określonego programu komputerowego według odpowiedniej proporcji, która odpowiada przyczynieniu się danego kosztu do osiągnięcia konkretnego przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie, np. na podstawie czasochłonności prowadzonych prac.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że usługi na rzecz (…) były wykonywane w Polsce.

Powstałe oprogramowanie/programy komputerowe były efektem własnej twórczości intelektualnej Wnioskodawczyni. W procesie wytwarzania, ulepszania, rozwijania oprogramowania Wnioskodawczyni podejmowała działania twórcze - jej praca cechowała się kreatywnością, a jej rezultat (wytworzone oprogramowanie) był skutkiem procesów myślowych wymagających kreatywności.

Czynności związane z tworzeniem utworów były podejmowane przez nią w sposób systematyczny (tj. w sposób metodyczny, uporządkowany i zaplanowany przez Wnioskodawczynię). Wnioskodawczyni swoje działania, w ramach których tworzyła utwory (programy komputerowe), sama zaplanowała i przeprowadziła, przyjmując dla nich określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Wnioskodawczyni wykonywała kolejne czynności związane z tworzeniem, rozwojem oraz ulepszaniem oprogramowania w ramach zaplanowanych i następujących po sobie etapów prac. Z założenia czynności związane np. z implementacją, czyli tworzeniem właściwego kodu źródłowego, nie są podejmowane jeszcze przed pracami koncepcyjnymi, czy prototypowaniem. Wykonanie konkretnych czynności co do zasady uzależnione jest zatem od etapu, na którym znajduje się dany projekt. Ponadto Wnioskodawczyni, wykonując konkretne czynności, miała świadomość celu i kierunku, w którym zmierzać miał całokształt prac oraz tego, że stanowiły one jeden z elementów większej całości związanej z procesem tworzenia, rozwoju oraz ulepszania oprogramowania.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię miały charakter kreatywny i innowacyjny oraz nie stanowiły rutynowych czy okresowych zmian. W związku z tym, że u.p.d.o.p. nie wyjaśnia co należy rozumieć pod pojęciem "rutynowe" lub "okresowe", warto odnieść się do definicji słownikowych. Poprzez "rutynowy", wg Słownika języka polskiego PWN, należy rozumieć: "wykonywany często i niemal automatycznie" oraz "wykonywany według utartych schematów". Natomiast "okresowy" oznacza "powtarzający się, występujący co pewien czas" oraz "dotyczący danego okresu". Po pierwsze, działalność Wnioskodawczyni opisana w stanie faktycznym, nie miała charakteru czynności wykonywanych "często" czy "niemal automatycznie" albo "według utartych schematów", ponieważ realizowane projekty miały indywidualny charakter, a zmiana twórcza wymaga innowacyjności i kreatywności, tym samym stanowi przeciwieństwo zmian rutynowych. Po drugie, prowadzone przez Wnioskodawczynię prace, nie miały charakteru czynności "powtarzających się, występujących co pewien czas" lub "dotyczących danego okresu", dlatego że w sposób istotny odbiegały od wprowadzania okresowych zmian, a polegały na opracowywaniu nowych i ulepszonych produktów.

W przypadku, gdy Wnioskodawczyni rozwijała/ulepszała oprogramowanie, to Wnioskodawczyni była autorką i właścicielką wytworzonego przez nią oprogramowania i programów komputerowych - kodów źródłowych, do których autorskie prawa majątkowe są, następnie przenosiła na Spółkę. Działania Wnioskodawczyni polegające na modyfikacji/ulepszeniu/rozwijaniu oprogramowania zawsze zmierzały do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego oprogramowania. Wnioskodawczyni ulepszała i rozwijała oprogramowanie poprzez wytwarzanie nowych programów komputerowych, podlegających ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP i w związku z tym Wnioskodawczyni przenosiła całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego za co otrzymywała wynagrodzenie.

Usługi świadczone przez Wnioskodawczynię na rzecz Spółki nie były wykonywane pod kierownictwem ani w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności. Wnioskodawczyni jako przedsiębiorca, ponosiła ryzyko gospodarcze zarówno w kontekście odpowiedzialności za jakość i ewentualne wady świadczonych usług, jak i zmian Kontrahenta, niepewności efektu i metod dojścia do umówionego rezultatu. W ekonomii definiuje się ryzyko jako możliwość wystąpienia wyników odmiennych od założonych celów. Zgodnie z tą definicją działalność Wnioskodawczyni była obarczona ryzykiem gospodarczym.

Wnioskodawczyni ponosiła odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat i wykonywanie czynności w ramach tej umowy, a w szczególności za rażące zaniedbania. W przypadku wykrycia nieprawidłowości lub zgłoszenia zastrzeżeń była ona niezwłocznie zobowiązana do usunięcia wskazanych usterek. Była również zobowiązana do naprawienia zaistniałej szkody w pełnej jej wysokości.

Wnioskodawczyni sprzedawała programy komputerowe w latach 2017-2020, w zamian za wykonane usługi Wnioskodawczyni otrzymywała od Spółki umówione wynagrodzenie płatne w okresach miesięcznych określone stawką godzinową. Wynagrodzenie Wnioskodawczyni obejmowało wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych do wytworzonych, zmodyfikowanych, ulepszonych i rozwiniętych programów komputerowych (oprogramowania), stanowiących efekty prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez Wnioskodawczynię.

IP Box, czyli preferencyjna stawka podatku 5% w odniesieniu do dochodów uzyskiwanych z tzw. kwalifikowanych praw własności intelektualnej została wprowadzona od 1 stycznia 2019 r. W związku z tym za lata 2017-2018 Wnioskodawczyni stworzyła, natomiast od 1 stycznia 2019 r. prowadziła na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Pod pojęciem wydatków na materiały biurowe i wyposażenie biura należy rozumieć wydatki poniesione na ich zakup: papier, tusze do drukarki, notatniki, kalendarze, segregatory, przybory do pisania, żarówki do oświetlenia biura. Pozwały one Wnioskodawczyni na efektywne korzystanie ze sprzętu elektronicznego, w tym odpowiednie dokumentowanie prowadzonych prac na programami komputerowymi oraz bezpieczne przechowywanie dokumentacji technicznej.

Samochód, telefony, laptop, komputer stacjonarny nie stanowiły środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej.

Wszystkie koszty wskazane we wniosku zostały poniesione zarówno w roku 2019 jak i w 2020.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prace, które Wnioskodawczyni prowadziła w ramach umowy z (…) w okresie 7 czerwca 2017 r. – 4 grudnia 2020 r. stanowią działalność badawczo-rozwojową?
Czy wytworzony przez Programistę utwór jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (kwalifikowanym IP)?
Czy dochód uzyskany z kwalifikowanego IP Programista może opodatkować 5% stawką podatku?
Które z wydatków poniesionych przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na:
1. użytkowanie samochodu,
2. abonamenty telefoniczne,
3. sprzęt elektroniczny,
4. materiały biurowe,
5. szkolenia i literaturę fachową,
6. oprogramowanie i licencje,
7. opłaty za Internet
w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o PIT, przy zachowaniu odpowiedniej metodologii alokacji, należy uznać za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest rozstrzygnięcie w zakresie ustalenia czy prace prowadzone przez Wnioskodawczynię stanowiły działalność badawczo-rozwojową, czy wytworzone utwory stanowiły kwalifikowane prawa własności intelektualnej oraz czy uzyskany przez Wnioskodawczynię dochód może być opodatkowany 5% stawką podatku, natomiast w zakresie pytania nr 4 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni w odniesieniu do pytania nr 1 spełnia ona wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z działalności badawczo- rozwojowej.

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT i oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z kolei badania naukowe (badania podstawowe i badania aplikacyjne) oraz prace rozwojowe winny być, zgodnie z art. 5a pkt 39 i 40 ustawy o PIT, rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl tych przepisów badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowe; wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zdaniem Wnioskodawczyni w ramach ww. umowy prowadziła ona działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Po pierwsze, prace wykonywane przez Wnioskodawczynię obejmowały wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie sprzętu, narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawczyni przyczyniła się do stworzenia, rozwoju i ulepszania systemu umożliwiającego wykrycie działań niepożądanych, które zostały zidentyfikowane w trakcie badań klinicznych prowadzonych nad lekami innowacyjnymi, a także tworzenia spersonalizowanych leków, aby zapewnić lepsze wyniki w walce o zdrowie pacjentów je przyjmujących przy wykorzystaniu wiedzy Wnioskodawczyni z wielu dziedzin m.in. szeroko pojętego wytwarzania oprogramowania oraz medycyny.

Po drugie, prace nad oprogramowaniem miały systematyczny charakter, ponieważ nie miały charakteru jednorazowego, lecz były prowadzone w sposób zorganizowany, z nastawieniem na ciągły rozwój i ulepszanie w przyszłości. Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku było wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności badawczo-rozwojowej.

Działalność Wnioskodawczyni jest działalnością twórczą, obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawczyni jako jedyny programista i jedyna twórczyni oprogramowania, o którym mowa we wniosku, rozwijała je i ulepszała. Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszeniem jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zdaniem Wnioskodawczyni w odniesieniu do pytania nr 2 zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Z kolei zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Prace prowadzone przez Wnioskodawczynię polegały na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu programu komputerowego - systemu dla branży medycznej i miały twórczy charakter, ponieważ służyły tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leżała po stronie Wnioskodawczyni.

Oprogramowanie wytworzone przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej (w ramach współpracy z firmą (…)) stanowi więc oryginalny wytwór jej twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego. Wnioskodawczyni w ramach Umowy przenosiła na Spółkę całość majątkowych praw autorskich do wytwarzanego przez siebie oprogramowania i otrzymywała wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem - w ocenie Wnioskodawczyni - osiągała dochody z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, więc dochody, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego

‒ podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 z późn. zm.).

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawczyni uważa, że dochód z tytułu przeniesienia praw do opisanego przez Wnioskodawczynię oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni w odniesieniu do pytania nr 3, spełnia ona wszystkie kryteria określone w art. 5a pkt 38-40 w zw. z art. 30ca ust. 1, ust. 2 pkt 8 i ust. 7 ustawy o PIT dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Własne stanowisko w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego wynika z uzupełnienia do wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest:

nieprawidłowe w zakresie uznania za kwalifikowane prawa własności intelektualnej praw do utworów (programów komputerowych) wytwarzanych w latach 2017 i 2018 oraz w zakresie możliwości opodatkowania preferencyjną stawką podatkową dochodów uzyskanych w latach 2017 i 2018 z tytułu sprzedaży programów komputerowych;
prawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Natomiast, w myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2018 r., ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych − oznacza to:

badania podstawowe - oryginalne prace badawcze, eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
badania stosowane - prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,
badania przemysłowe - badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych.

Stosownie do treści art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2018 r., ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych – oznacza to nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,
opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.

Ustawa z dnia 3 lipca 2018 r. Przepisy wprowadzające ustawę − Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1669, dalej: „Ustawa wprowadzająca”), znowelizowała definicję badań naukowych oraz prac rozwojowych zawartą w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią Ustawy wprowadzającej, nowelizacja powyższych pojęć weszła w życie z dniem 1 października 2018 r.

W związku z powyższym w myśl art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2018 r., ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie (Dz. U. z 2021 r., poz. 670) wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do treści art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2018 r. ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych – oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Z ustawowej definicji zawartej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną [działalność] w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również o działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalność w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w przepisach dotyczących działalności badawczo-rozwojowej, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z treści wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dotyczącej współpracy ze Spółką Wnioskodawczyni samodzielnie tworzyła, rozwijała cały system. Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności nabywała, łączyła, kształtowała i wykorzystywała dostępną wiedzę i umiejętności, w tym miedzy innymi z zakresu narzędzi informatycznych, języków programowania, wiedzy medycznej, wiedzy z zakresu produkcji i zastosowania leków w celu tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawczyni zdobywała, poszerzała i łączyła interdyscyplinarną wiedzę z wielu dziedzin, w tym z zakresu tworzenia oprogramowania. Powstałe oprogramowanie/programy komputerowe były efektem własnej twórczości intelektualnej Wnioskodawczyni. W procesie wytwarzania, ulepszania, rozwijania oprogramowania Wnioskodawczyni podejmowała działania twórcze - jej praca cechowała się kreatywnością, a jej rezultat (wytworzone oprogramowanie) był skutkiem procesów myślowych wymagających kreatywności. Czynności związane z tworzeniem utworów były podejmowane przez nią w sposób systematyczny (tj. w sposób metodyczny, uporządkowany i zaplanowany przez Wnioskodawczynię). Wnioskodawczyni swoje działania, w ramach których tworzyła utwory (programy komputerowe), sama zaplanowała i przeprowadziła, przyjmując dla nich określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię miały charakter kreatywny i innowacyjny oraz nie stanowiły rutynowych czy okresowych zmian.

Reasumując – prowadzona przez Wnioskodawczynię działalność w latach 2017 – 2020 polegająca na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu programów komputerowych stanowiła działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Wnioskodawczynię z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca omawianej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3

-------------------

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji, jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 omawianej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych dotyczących kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, dochód
z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 z późn. zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wytwarzała, rozwijała i ulepszała programy komputerowe;
w wyniku prowadzonych przez Wnioskodawczynię prac powstały autorskie prawa do programu komputerowego podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
Wnioskodawczyni ulepszała i rozwijała oprogramowanie przez wytwarzanie nowych programów komputerowych podlegających ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
Wnioskodawczyni wykonywała powyższe czynności w ramach prowadzonej przez nią działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;
Wnioskodawczyni sprzedawała programy komputerowe;
Wnioskodawczyni prowadziła od 1 stycznia 2019 r. na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Zauważyć jednak należy, co wskazano powyżej, iż ulga Innovation Box, dotyczy przedsiębiorców osiągających dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r., co wynika wprost z art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw, który brzmi: Przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r. (…).

Mając powyższe na uwadze, dochód uzyskany przez Wnioskodawczynię z tytułu sprzedaży praw do opisanego oprogramowania w odniesieniu do lat 2017 oraz 2018, nie może korzystać z preferencji IP Box.

Natomiast w odniesieniu do dochodu uzyskanego w roku 2019 oraz 2020 z tytułu sprzedaży opisanego przez Wnioskodawczynię oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP. To oznacza, że Wnioskodawczyni może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%.

Reasumując – autorskie prawo do programów komputerowych wytworzonych w latach 2019 i 2020 przez Wnioskodawczynię na terytorium Polski było kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast programy komputerowe wytworzone w latach 2017 i 2018 nie stanowiły kwalifikowanych praw własności intelektualnej ponieważ przepisy dotyczące preferencyjnego opodatkowania 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. art. 30ca i art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązują od 1 stycznia 2019 r., kiedy to weszła w życie ustawa z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw.

Dochód uzyskany przez Wnioskodawczynię w 2019 r. i 2020 r. ze sprzedaży prawa autorskiego do programu komputerowego jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym Wnioskodawczyni może zastosować stawkę opodatkowania 5% od dochodu osiągniętego ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do dochodów za 2019 r. i 2020 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin