Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.75.2021.KL
z 16 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 marca 2021 r. (data wpływu 10 marca 2021 r.), uzupełniony pismem z 14 maja 2021 r. (data nadania, wpływu 14 maja 2021 r.) na wezwanie z 5 maja 2021 r. nr 0114-KDIP2-2.4010.75.2021.1.KL (data nadania 5 maja 2021 r., data doręczenia 8 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu z tytułu otrzymywanego przez Spółkę wynagrodzenia od Podmiotu Pośredniczącego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu z tytułu otrzymywanego przez Spółkę wynagrodzenia od Podmiotu Pośredniczącego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

X (dalej jako: Spółka), jest właścicielem majątkowych praw autorskich do programów komputerowych (wytworzonych przez Spółkę).

Spółka osiąga przeważającą część swoich przychodów z tytułu opłat licencyjnych uzyskanych za korzystanie z tych Programów (Licencji). Programy udostępniane są licencjobiorcom za pośrednictwem platformy internetowej zagranicznego podmiotu (dalej jako: Podmiot Pośredniczący) w trzech modelach licencjonowania: (…) w zamian za opłaty licencyjne ponoszone przez tych licencjobiorców. Programy w wersji (…) są produktami do pobrania (…), a wersja (…).

Podmiot Pośredniczący poprzez swoją platformę internetową sprzedaje Licencje we własnym imieniu i generuje licencjobiorcom klucze licencyjne (…) lub nadaje dostęp do aplikacji (…).

Z kolei umowa licencyjna (…) zawierana jest pomiędzy Spółką, a licencjobiorcą. Opłaty licencyjne są uiszczane przez licencjobiorców na rzecz Podmiotu Pośredniczącego, co do zasady z góry, niezależnie od tego czy licencja jest udzielana bezterminowo, na okres roczny, miesięczny, czy inny - dostosowany do potrzeb konkretnego licencjobiorcy. Podmiot Pośredniczący wypłaca Spółce wynagrodzenie z tytułu sprzedanych licencji w miesięcznych okresach rozliczeniowych, do 30 dnia miesiąca następującego, po miesiącu którego wynagrodzenie dotyczy, na podstawie raportu sprzedaży wygenerowanego w oparciu o sprzedaż licencji odnotowaną na platformie internetowej. Raport sprzedaży za dany miesiąc zawiera kwoty uzyskane z opłat licencyjnych przez Podmiot Pośredniczący po potrąceniu jego udziału w zysku (swego rodzaju prowizji Podmiotu Pośredniczącego).

Spółka wystawia fakturę na rzecz Podmiotu Pośredniczącego w terminie do 15 dnia każdego miesiąca następującego po miesiącu, za który wynagrodzenie jest należne.

Ponadto, Wnioskodawca pismem z 14 maja 2021 r. uzupełnił opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego o następujące informacje:

Skutki podatkowe dotyczące otrzymania przez Spółkę opisanego w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym wynagrodzenia dotyczą sytuacji, w której Spółka stała się już podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych;

Spółka oraz Podmiot Pośredniczący ustaliły między sobą, że usługa za którą wypłacane jest wynagrodzenie rozliczana jest w okresach rozliczeniowych;

Dane Podmiotu Pośredniczącego: Y

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym momentem powstania przychodu z tytułu otrzymania przez Spółkę wynagrodzenia od Podmiotu Pośredniczącego (powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych) jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego, za który wynagrodzenie jest należne?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy momentem powstania przychodu z tytułu otrzymania wynagrodzenia od Podmiotu Pośredniczącego (powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych) jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego, za który Podmiot Pośredniczący wypłaca wynagrodzenie.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze. zm., dalej: „ustawa o CIT”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów.

W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Należy zaznaczyć, że o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje jego definitywny charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa tej osoby prawnej. Ma to miejsce również w sytuacji, gdy skutkiem wystawienia faktury za wykonaną usługę, czy dostarczony towar, powstaje roszczenie osoby prawnej wobec kontrahenta o zapłatę uzgodnionej ceny.

Przychodem są zatem wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym, definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

W świetle ww. przepisu należne lub otrzymane w sposób definitywny środki pieniężne stanowią, co do zasady, przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Stosownie do treści art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Podstawowa zasada określania daty powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej została zawarta przez ustawodawcę w treści art. 12 ust. 3a ustawy o CIT.

Zgodnie z tym przepisem, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

• wystawienia faktury albo
  

• uregulowania należności.
  

Z powołanej regulacji wynika, że jeżeli nawet nie nastąpiło jeszcze wydanie rzeczy, zbycie prawa majątkowego lub przynajmniej częściowe wykonanie usługi, ale miało miejsce wystawienie faktury, względnie uregulowanie należności - to z tym dniem podatnik obowiązany jest wykazać przychód. Jednocześnie, w art. 12 ust. 3c-3f ustawy o CIT, ustawodawca przewidział wyjątki od powyższej zasady ogólnej.

Stosownie do art. 12 ust. 3c ustawy o CIT, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Przepis ust. 3c stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego (art. 12 ust. 3d ustawy o CIT). Zgodnie z art. 12 ust. 3f ustawy o CIT, za datę powstania przychodu z tytułu realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych uważa się moment realizacji tych praw.

W myśl natomiast art. 12 ust. 3e ww. ustawy, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty. Stosownie do powołanego art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, w przypadku świadczenia usług, zasadą generalną jest, że przychód podatkowy powstaje w dniu wykonania usługi jednak nie później niż w dniu wystawienia faktury lub w dniu otrzymania zapłaty za wykonaną usługę. Jeżeli jednak strony transakcji postanowią, że usługa zostanie rozliczana w okresach rozliczeniowych i będzie to postanowienie odzwierciedlone w umowie lub na fakturze, to za datę powstania przychodu - zgodnie z powołanym wyżej art. 12 ust. 3c ustawy o CIT - uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Z kolei z art. 41 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1231), wynika, że co do zasady:

• autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy
  

• nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.
  

Ponadto przepis ten wskazuje, że umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione. Należy zatem uznać, że prawem majątkowym jest również prawo do korzystania z wynalazku, używania znaku towarowego czy utworu objętego prawami autorskimi.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie dochodzi do definitywnego rozporządzenia prawami autorskimi Wnioskodawcy w zamian za opłaty licencyjne - prawa te nie są zbywane, a jedynie na podstawie stosownych umów udostępniane do określonego umownie wykorzystania przez licencjobiorcę.

W świetle powyższego takie przekazanie autorskich praw majątkowych powinno być utożsamiane z usługową działalnością Wnioskodawcy. Jednocześnie skoro rozliczenie wynagrodzenia należnego Spółce z tytułu opłat licencyjnych od Podmiotu Pośredniczącego, następuje w ustalonych okresach rozliczeniowych, to w tej sytuacji, w opinii Wnioskodawcy - podzielającego w tym zakresie pogląd wyrażony m.in. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 stycznia 2021 (0111-KDIB1-2.4010.504.2020.2.MZA) - zastosowanie powinien znaleźć art. 12 ust. 3c ustawy o CIT, zgodnie z którym za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

W stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym jest to okres wynikający z umowy zawartej pomiędzy Podmiotem Pośredniczącym a Spółką. Zatem przychód z tytułu wynagrodzenia wypłacanego Spółce przez Podmiot Pośredniczący powstaje w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, za który wynagrodzenie jest należne.

Mając na względzie powyższe Wnioskodawca wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu z tytułu wynagrodzenia otrzymywanego przez Spółkę wynagrodzenia od Podmiotu Pośredniczącego – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.